ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ANNUS VII - VOLUMEN VII TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS MDGCCCXV Annus VII - Vol. YII Die 15 Ianuarii 1915 Num. 1 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA BENEDICTI PP. XV MOTU PROPRIO DE ROMANA SANCTI THOMAE ACADEMIA BENEDICTUS PP. XV Non multo post editam Encyclicam Epistolam A eterni Pa¬ tris de philosophia christiana ad mentem Angelici Doctoris in¬ stauranda, decessor Noster fel. ree. Leo XIII ad Antoninum S. R. E. cardinalem De Luca, sacri consilii studii regundis praefectum, die xv octobris anno MDCCCLXX1X litteras Iampridem dedit, quibus promovendae propagandaeque Thomae Aquina¬ tis doctrinae propriam in urbe Roma Academiam, eiusdem sancti viri nomine patrocinioque insignem, instituit. Etenim <( considerando experiendoque intellexerat, teterrimum quod « adversus Ecclesiam ipsamque humanam societatem modo ge- « ritur bellum, citius feliciusque, opitulante Deo, componi non « posse quam rectis sciendi agendique principiis per philosophi- « eas disciplinas ubilibet restitutis ; ideoque ad summam totius « causae pertinere sanam solidamque ubique locorum reflore- « scere philosophiam'»; praecipue vero, ut planum est, in urbe principe catholici nominis, quae quia domicilium ac sedes est ACTA, vol. VII, n. 1. — 15-1-915. 1 6. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Pontificatus Maximi, ob eam causam ab adolescentibus clericis, discendi cupidis, ex omni terrarum loco celebrari solet, ac propterea debet optimae cuiusque institutionis et disciplinae laude ceteris antecellere. Ergo sapientissimus Pontifex roma- nam, quam diximus, a se conditam Academiam omni gratia complexus, reditibus instruxit, beneficiis ornavit, privilegiis auxit, quorum quidem illud potissimum, ut liceret ei laurea doctorali suos donare alumnos, qui, communi philosophiae cur¬ riculo emenso, scholas dein horum perfectioni studiorum in sacris Urbis athenaeis constitutas atque academicos coetus, explorato cum fructu, biennium frequentassent. Cum autem ab Academia condita satis praeteriisset temporis, cumque eo spatio ad res, quarum causa instituta erat, vel scriptis in dies certos vulgandis, vel publicis de philosophia sermonibus et disputa¬ tionibus habendis, vel alumnis spei bonae ad studia sustentan¬ dis, non parum profecisse videretur, litteris apostolicis Quod iam inde die ix maii MDCOCXCV Academiae leges ac statuta sol¬ lemniter Leo comprobavit. Tam utile institutum proximus de¬ cessor Noster sanctae memoriae Pius X admodum sibi probari ostendit per apostolicas litteras In praecipuis laudibus, die XXIII ianuarii anno MCMTV datas, quibus, ad Christianam sa¬ pientiam contra recentiorum errores ac praesertim contra Neo- rationalismum seu Modemismum defendendam magnopere in- teresse professus ducem religiose sequi Thomam, quidquid auctoritate Leonis actum pro Academia erat, id omne confir¬ mavit. Nos vero, cum, aeque ac Decessores Nostri, persuasissi- mum habeamus de illa tantum philosophia Nobis esse laboran¬ dum quae sit secundum Christum, (Colos. II, 8), ac propterea ipsius philosophiae studium ad principia et rationem Aquinatis omnino exigendum esse, ut plena sit, quantum per humanam rationem licet, explicatio invictaque defensio traditae divinitus Acta Benedicti PP. XV 1 veritatis, hanc S. Thomae Academiam, non minus quam illis, Nobis esse curae volumus appareat. Itaque eo consilio, ut magis magisque vigeat, in diesque* exsistat fructuosior, nova quaedam curavimus praescribenda de studiis, de disputationibus, de do¬ ctrinae quoque experimentis, quae alumni dent, ut vel doctoris , lauream adipisci, vel ad numerum sodalium academicorum adscribi possint: quas Nos praescriptiones et probavimus iam et hic ratas habemus. Posthac vero tres S. R. E. Cardinales Aca¬ demiae praesidebunt; quorum primus semper esto sacri Consilii studiis regundis Praefectus pro tempore. Denique, ut ne illud quidem adiumenti genus desit ad sodalium et alumnorum dili¬ gentiam fovendam, de reditibus Academiae aliquid secerni iu- bemus, ab eius praesidibus definiendum, quod utrisque, praemii loco, distribuatur. Haec autem, quae statuta a Nobis Motu Proprio sunt, firma et rata esse volumus, contrariis quibusvis non obstantibus. Ea- demque fore, ut Deus scientiarum Dominus ad incrementum do¬ ctrinae catholicae, ipso Angelico Doctore deprecante, convertat plane confidimus. Datum Romae apud S. Petrum die xxxi decembris MCMXIV, Pontificatus Nostri anno primo. BENEDICTUS PP. XV Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DECRETUM PRECES PRO PACE CERTIS DIEBUS DICENDAE PRAESCRIBUNTUR La Santita di N. S. BENEDETTO XV, afflitta alTaspetto dei tur¬ bine di guerra che schianta giovani vite, getta nella desolazione famiglie e citta e travolge Nazioni florentissime; considerando che il Signore, il quale castigando sanat et ignoscendo conservat, si commuove alie preghiere de' cuori contriti ed umiliati; mentre invita ed esorta clero e popolo a fare qualche opera di mortifica- zione espiatoria pei peccati, che provocano i giusti flagelli di Dio, ha stabilito che in tutto il mondo cattolico siano rivolte al Signore umili preci per impetrare dalla sua misericordia la so- spirata pace. A tal uopo Sua Santita ordina che in ciascuna chiesa Me¬ tropolitana, Cattedrale, Parrocchiale e Regolare di Europa, il giorno 7 febbraio prossimo, Domenica di Sessagesima, e nelle diocesi fuori delPEuropa il 21 di marzo, Domenica di Passione, siano celebrate apposite funzioni colEordine seguente: Al mattino, dopo la Messa conventuale o parrocchiale, si esporra solennemente il Ssmo Sacramento e, fatta 1'incensazione, si cantera il salmo 50 Miserere mei, Deus, seguito dalPantifona : Da pacem, Domine, in diebus nostris, quia non est alius qui pu¬ gnet pro nobis nisi tu, Deus noster; coi it/. Fiat pax in virtute tua, rJ. Et abundantia in turribus tuis, e 1'Orazione pro pace : Deus, a quo sancta desideria, ,etc. Il Ssmo Sacramento rimarra esposto alia pubblica ado- razione tutto il giorno; ed e desiderabile che anche i fanciulli facciano proporzionatamente la loro parte. Nella sera, prima della reposizione dei Ssmo, si recitera il santoRosario e quindi 1'unitapreghiera composta appositamente da Sua Santita per impetrare la pace. Seguira il canto delle Li- tanie dei Santi, secondo 1'ordine prescritto per 1'esposizione delle XL ore nel Rituale romano tipico dei 1913. Immediatamente dopo Acta Benedicti PP. XV 9 le Litanie, si cantera: Parce, Domine, parce populo tuo; ne in aeternum irascaris nobis, con i versicoli e le orazioni solite a recitarsi dopo la Processione in quacumque tribulatione, come nel Rituale romano, aggiuntavi 1'orazione pro pace : Deus, a quo sancta desideria, etc. Si chiudera la funzione con la benedizione dei Ssmo Sacra¬ mento more solito. Affinche poi il Signore sparga piii copiosamente la sua grazia, il Sommo Pontefice esorta i fedeli ad accostarsi in questa occa¬ sione al Sacramento della Penitenza e a ricevere la Ssrha Euca- ristia, concedendo a tutti coloro, che confessati e comunicati as- sisteranno alie funzioni dei mattino o della sera, o pregheranno per qualche spazio di tempo avanti al Ssmo Sacramento esposto, 1'Indulgenza plenaria. Dal Vaticano, 10 gennaio 1915. PIETRO CARDINAL GASPARRI. Segretario di Stato. PREGHIERA Sgomenti dagli orrori di una guerra che travolge popoli e nazioni, ci rifugiamo, o Gesu, come a scampo supremo, nel vostro amantissimo Cuore; da Voi, Dio delle misericordie, imploriamo con gemiti la cessa- zione delPimmane flagello; da Voi, Re pacifico, affrettiamo con voti la sospirata pace. Dal vostro Cuore divino Voi irradiaste nel mondo la carita, perche, tolta ogni discordia, regnasse fra gli uomini soltanto 1'amore; mentre eravate su questa terra, Voi aveste palpiti di tenerissima compassione per le umane sventure. Deh! si commova adunque il Cuor vostro anche in quest'ora, grave per noi di odi cosi funesti, di cosi orribili stragi! Pieta vi prenda di tante madri, angosciate per la sorte dei figli; pieta di tante famiglie, orfane dei loro capo; pieta della misera Europa, su cui incombe tanta rovina! Inspirate Voi ai reggitori e ai popoli consigli di mitezza, compo- nete i dissidi che lacerano le nazioni, fate che tornino gli uomini a darsi il bacio della pace, Voi, che a prezzo dei vostro Sangue li ren- deste fratelli. E come un giorno al supplice grido dell'Apostolo Pietro: 10 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale salvati, o Signore, perche siamo perduti, rispondeste pietoso, acquetando il mare in procella, cosi oggi, alie nostre fidenti preghiere, rispondete placato, ritornando al nrondo sconvolto la tranquillita e la pace. Voi pure, o Vergine santissinra, come in altri tenrpi di terribili prove, aiutateci, proteggeteci, salvateci. Cosi sia. VERSIONES AUTHENTICAE 1 DECRET Afflige a la vue de la guerre qui broye tant de jeunes vies, qui jette dans la desolation les fanrilles et les cites, et qui entraine dans son tourbillon des Nations florissantes; considerant que le Seigneur, qui castigando sanat et ignoscendo conser\’at, se laisse toucher par les prie- res des cceurs contrits et humilies; desireux de faire parier plus haut encore que le fracas des armes la voix de la foi, de 1'esperance et de la charite, qui, seules, ont la force divine d'unir les honrnres en un seul coeur et une seule ame, - Sa Saintete Benoit XV invite, II exhorte le clerge et le peuple a des ceuvres de nrortification pour expier les peches qui provoquent les justes chatinrents de Dieu: et II a decide, en meme tenrps, que, dans tout le nronde catholique, d'hunrbles prieres seront adressees a Dieu pour obtenir de sa misericorde la paix tant desiree. Dans ce but, Sa Saintete ordonne que, le dinranche de la Sexage¬ sime, 7 fevrier prochain, pour 1'Europe, - et, pour tous les autres dioceses du nronde, le dinranche de la Passion, °2i nrars, - l'on celebre, dans toutes les eglises nretropolitaines, cathedrales, paroissiales, et dans toutes celles des religieux, des cerenronies speciales, reglees de la nraniere suivante: Le nratin, apres la messe conventuelle ou paroissiale, on exposera solennellenrent le Tres Saint-Sacrenrent. L'encensement effectue, on chan- tera le psaunre 50 Miserere mei, Deus, suivi de 1'antienne: Da pacem. Domine, in diebus nostris, quia non est alius qui pugnet pro nobis nisi tu, Deus noster avec les f. Fiat pax in virtute tua, Rf, Et abundantia in turribus tuis, et Poraison pro pace: Deus, a quo sancta desideria, etc. Le Tres Saint-Sacrenrent restera ensuite expose a 1'adoration pu- blique toute la journee, et il est desirable que les enfants y participent dans la nresure convenable. Acta Benedicti PP. XV 11 Le soir, avant de terminer 1'exposition du Tres Saint-Sacrement, on recitera le chapelet, et ensuite la priere ci-jointe qui a ete composee specialement par le Souverain Pontife pour obtenir la paix. Suivra le chant des Litanies des Saints, conformement a 1'ordre prescrit pour 1'exposition des XL heures dans le Rituel liturgique romain de 1913. Immediatement apres les Litanies, on chantera: Parce, Domine, parce populo tuo; ne in aeternum irascaris nobis et les versets avec les orai- sons que l'on a coutume de reciter apres la procession in quacumque tribulatione, comme dans le Rituel romain, en y ajoutant 1'oraison pro pace: Deus, a quo sancta desideria, ete. On terminera la ceremonie par le chant du Tantum ergo et par la benediction du Tres Saint-Sacrement, more solito. Afm d'ailleurs que le Seigneur repande ses graces avec plus d'abon- dance, le Souverain Pontife exhorte les fideles a s'approcher en cette occasion du Sacrement de Penitence et a recevoir le Tres Sainte Eucha- ristie: II accorde 1'Indulgence pleniere a tous ceux qui, s'etant confesses et ayant communie, assisterent aux ceremonies du matin ou a celles du soir, ou prieront durant un certain laps de temps devant le Tres Saint- Sacrement expose. Du Vatican, 10 janvier 1915. . PIERRE CARDINAL GASPARRI, Secretaire cTEtat PRIERE Attristes par les horreurs d'une guerre qui entraine dans son tour- billon les nations et les peuples, nous nous refugions, 6 Jesus, dans Votre Cceur tres aimant comme dans un supreme asile; de Vous, Dieu des misericordes, nos gemissements implorent la cessation de 1'epou- vantable fleau ; de Vous, Roipacifique, nos vceux sollicitent le retour si desire de la paix. De Votre Cceur divin, Vous fites rayonner dans le monde la charite, afin que, toute discorde cessant, 1'amour seul regnat entre les hommes; durant Votre vie mortelle, ici-bas, Votre Cceur palpita d'une tres tendre compassion pour les disgraces humaines. Oh! que ce Cceur s'emeuve donc encore en cette heure-ci, chargee, pour nous, de haines si funestes et de si horribles carnages! Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Prenez pitie de tant de meres, angoissees pour le sort de leurs fils ; pitie de tant de familles, orphelines de leur chef; pitie enfin de la mal- heureuse Europe que menaee une si vaste ruine! Inspirez Vous-meme aux gouvernants et aux peuples des conseils de douceur, resolvez les conflits qui dechirent les nations, faites que les hommes se donnent de nouveau le baiser de la paix, Vous qui, au prix de Votre Sang, les avez rendus freres. Et comme, un jour, au cri sup- pliant de 1'Apotre Pierre: sauvez-nous, 6 Seigneur, notis perissons, vous repondites avec pitie, en calmant la tempete de la mer: de meme, aujour- d'hui, a nos confiantes prieres, repondez par le pardon, en retablissant dans le monde bouleverse la tranquillite et la paix. Vous aussi, 6 Vierge Tres Sainte, comme Vous le fites en d'autres temps de terribles epreuves, aidez-nous, protegez-nous, sauvez-nous. Ainsi soit-il. II DEGREE His Holiness our Sovereign Lord, Pope Benedict XV, in deep affliction at the sight of a war which destroys thousands of young li ves, brings misery to families and cities, and rushes flourishing nations to the brink of ruin, yet hearing in mind that Almighty God, Whose prerogative it is to heal by chastisement and through pardon to preserve, is moved by the prayers which spring from contrite and humble hearts, desires ardently that above the clang of arms may be heard the voice of Faith, Hope and Charity, alone capable of welding together the hearts of m en in one mind and one spirit. Therefore, while He exhorts the clergy and the faithful of the whole world to works of mortification and piety in expiation for the sins by which we have called down upon ourselves the just wrath of God, the Holy Father has ordained that throughout the Catholic Ghurch solemn prayers shall be offered in order to obtain from the mercy of Almighty God the peace which ali desire. For this purpose it is hereby decreed that in every Metropolitical, Cathedral, Parochial, and Conventual Church in all European countries, on the 7nd day of February next (being the Sunday called Sexagesima) and in ail dioceses situated outside of Europe on the 21 st day of March (being Passion Sunday) there s hall b e celebra ted specialreligious func- tions in the following order: Acta Benedicti PP. IV 18 In the morning, immediately after the Conventual or Parochial Mass, the Most Blessed Sacrament shall be exposed with ali solemnity, and duly incensed; after which the Psalm Miserere mei, Deus (Ps. 50) shall be sung with the Antiphon: Da pacem. Domine, in diebus nostris, quia non est alius qui pugnet pro nobis nisi tu, Deus noster, followed by the f. Fiat pax in virtute tua, rJ. Et abundantia in turribus tuis; and the Collect Deus, a quo sancta desideria, etc. The Most Blessed Sacrament shall then remain exposed to public veneration tili evening; and it is desirable that arrangements be made whereby children also should take due part in the public adoration. In the evening, previously to the deposition of the Most Blessed Sacrament, the third part of the Rosary is to be recited followed by the annexed prayer, expressly composed by His Holiness in order to obtain the benefit of peace; then the Litanies of the Saints, according to the form prescribed for the devotion of the Forty Hour's Prayer in the Rituale Romanum of the year 1913. Immediately after the Litanies shall be sung the Parce, Domine, parce populo tuo; ne in aeternum irascaris nobis with the versicles and Prayer usually recited after the Procession in quacumque tribulatione as in the Rituale Romanum, with the addition of the Collect Deus, a quo sancta desideria. The sacred function shall conclude with the Tantum Ergo and Benediction of the Most Blessed Sacrament, more solito. In the hope that Almighty God may pour forth in yet greater abun- dance His Divine Grace, the Sovereign Pontiff exhorts the Faithfui to approach the Sacrament of Penance and to receive Holy Communion, and grants to ali those who, after Confession and Communion, shall assist at one or other of the sacred functions as above ordered or shall pray for some time before the Most Blessed Sacrament while solemnly exposed, a Plenary Indulgence. B'rom the Vatican, January lOth, 1915. PETER CARDINAL GASPARRI, Secretary of State. PRAYER Dismayed by the horrors of a war which is bringing ruin to peoples and nations, we turn, O Jesus, to Thy most loving Heart as to our last hope. O God of Mercy, with tears we invoke Thee to end this fearful 14 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale scourge; O King of Peace, we humbly implore the peace for which we long. From Tay sacred Heart Thou didst shed forth over the world divine Gharity, so that discord might end and love alone might reign among men. Diiring Thy life on earth Thy Heart beat with tender compassion for the sorrows of men; in this hour made terrible with burning hate, with bloodshed and with slaughter, once more may Thy divine Heart be moved to pity. Pity the eountless mothers in anguish for the fate of their sons; pity the numberless families now bereaved o f their fathers; pity Europe over which broods such havoc and disaster. Do Thou inspire rulers and peoples with eounsels of meekness, do Thou heal the discords that tear the nations asunder; Thou Who didst shed Thy Precious Blood that they might live as brothers, bring men together once more in loving harmony. And as once before to the ery of the Apostle Peter: Save us, Lord, we perish Thou didst answer with words of mercy and didst stili the raging waves, so now deign to hear our trustful prayer, and give back to the world peace and tranquillity. And do thou, O most holy Virgin, as in other times of sore distress, be now our help, our protection and our safeguard. Arnen. III DEKRET Seine Heiligkeit Papst Benedict XV sieht mit tiefer Betrubnis die Schrecken des Krieges, der, wie ein gewaltiger Sturmwind hereinge- brochen ist und nun jugendliehe Leben dahinrafft, Familien und Stadte in tiefste Trauer stiirzt und die bliihendsten Volker in ihrem Bestande erschiittert. Der Heilige Vater weiss aber wohl, dass Gott der Herr, der durch Zuchtigung heilt und durch Verzeihung bewahrt, sich durch das Flehen zerknirschter und gedemiitigter Herzen bewegen lasst. Darum ladet Seine Heiligkeit den Klerus und das Volk ein und ermahnt sie dringend, Werke der Busse zu verrichten, um die Sunden zu siihnen, die Gottes gerechtes Strafgericht herausfordern, und be- stimmt daher, dass in der ganzen katholischen Welt aus demiitigen Herzen instandige Gebete verrichtet werden, um von Gottes Barm- herzigkeit den ersehnten Frieden zu erlangen. Zu diesem Zwecke ordnet der Heilige Vater an, dass in den Metro¬ politan- und Kathedralkirchen sowie in allen Pfarr- und Klosterkirchen Acta Benedicti PP. XV 15 am 7. Februar, dem Sonntag Sexagesima, und in den Diozesen ausser- halb Europas am 21. Marz, dem Passionssonntage, in folgender Weise kirchliche Feiern stattfinden: Am Morgen nach der Convent- oder Pfarrmesse soli das Allerhei- ligste feierlich ausgesetzt und nach der Incensation der 50. Psalm Mise¬ rere mei, Deus gesungen werden mit folgender Antiphon: Da pacem. Domine, in diebus nostris, quia non est alius qui pugnet pro nobis nisi tu, Deus noster, und dem Versikel und Responsorium Fiat pax in vir¬ tute tua, RJ\ M abundantia in turribus tuis sowie der O ration um Frie- den : Deus, a quo sancta desideria... Das Allerheiligste soli den ganzen Tag uber zur offentlichen An- betung ausgesetzt bleiben und es ist zu wiinschen, dass auch die Kinder in entsprechender Weise daran teilnehmen. Abends bevor das Allerheiligste reponiert wird, soli der hl. Rosen- kranz gebetet und das beiliegende Gebet verrichtet werden, das der Heilige Vater eigens verfasst hat, um den Frieden zu erflehen. Dann soli die Allerheiligenlitanei gesungen werden, wie es in der typischen Ausgabe des Romischen Rituale von 1913 fur die Aussetzung beim 40-stiindigen Gebete angeordnet ist. Unmittelbar nach der Litanei singe man: Parce, Domine, parce populo tuo; ne in aeternum irascaris nobis mit den Versikeln und Orationen, die man nach Anordnung des Romischen Rituale nach der Procession in Zeiten von Heimsuchungen (in quacumque tribulatione) zu singen pflegt, und fuge das Gebet um den Frieden Deus, a quo sancta desideria... bei. Die Feier soli mit dem sakramentalen Segen wie iiblich geschlos- sen werden. Damit aber der Herr um so reicheren Gnadensegen spende, er- mahnt der Papst die Glaubigen, bei dieser Gelegenheit sich dem Richter- stuhle der Busse zu nahen und die hl. Eucharistie zu empfangen. Der HI. Vater gewahrt allen, die nach Empfang der hl. Sakramente der Busse und des Altars dem Gottesdienste am Morgen oder am Abende beiwohnen oder eine Zeit lang vor ausgesetztem Allerheiligsten beten, einen vollkommenen Ablass. Gegeben im Vatikan, am 10. Januar 1915. PETRUS KARDINAL GASPARRI, Staatssekretdr. 16 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale GEBET In der Angst und Not eines Krieges, der die Volker und Nadonen in ihrem Bestande bedroht, fliehen wir, o Jesus, zu Deinem, so liebe- vollen Herzen, ais zu unserm sichersten Zufluchtsorte. Zu Dir, o Gott der Barmherzigkeit, flehen wir mit Inbrunst: wende ab diese schreck- liche Geissei! Zu Dir, o Friedenskonig, rufen wir in instandigem Gebete: gib uns bald den ersehnten Frieden ! . Von Deinem gottlichen Herzen aus Messest Du auf der ganzen Welt die heilige Liebe erstrahlen, damit jegliche Zwietracht schwinde und unter den Menschen nur die Liebe herrsche. Dein Herz schlug, da Du auf Erden weiltest, voll zarten Mitleids fur alie menschliche Not. Ach, mbge Dein Herz sich unserer erbarmen auch in dieser Stunde, die schwer auf uns lastet mit ihrem verhangnissvollen Hasse und dem entsetzlichen Blutvergiessen ! Erbarme Dich so vieler Miitter, die in Angst und Sorge sind um das Schicksal ihrer Sohne, erbarme Dich so vieler Familien, die ihres Hauptes beraubt sind; erbarme Dich des ungliicklichen Europa, uber das so schweres Verhangnis hereingebrochen ist! Gib Du den Herrschern und den Volkern Gedanken des Friedens ein; lass aufhoren den Streit, der die Nationen entzweit; mach, dass die Menschen in Liebe sich wieder zusammenfinden; gedenke, dass Du sie um den Preis Deines Blutes zu Briidern gemacht! Einst hast Du auf den Hilferuf des Apostels Petrus : « Rette uns, o Herr, denn wir gehen zu Grunde » voll Liebe gehort und den emporten Meereswogen Ruhe geboten; o so lass Dich auch heute versohnen, erhore gnadig unser vertrauensvolles Gebet und gib der sturmisch bewegten Welt wieder Ruhe und Frieden. Und Du, Allerseligste Jungfrau, wie fruher in den Zeiten grosster Not, so hilf uns auch jetzt ! Beschiitze uns und rette uns. Amen. IV DEGRETO Su Santidad el Papa Benedicto XV, afligido ante el torbellino de la guerra que troncha vidas juveniles, sume en la desolacion familias y ciudades y trastorna las naciones mas florecientes; considerando que el Senor, el cual castigando sanat et ignoscendo conservat, se conmueve Acta Benedicti PP. XV 17 por las oraciones de los corazones contritos y humillados; deseando que mas fuerte que el fragor de las armas sea la voz de la fe, de la esperanza y de la caridad, que son las unicas que tienen virtud divina para unir a los hombres en un solo corazon y en una sola alma, mien- tras invita y exhorta al clero y al pueblo a hacer alguna obra de mor- tificacion expiatoria por los pecados que provocan el justo castigo de Dios, ha dispuesto que en todo el mundo catolico sean dirigidos al Senor humildes ruegos para alcanzar de su Misericordia la suspirada paz. A este fin ordena que en todas las iglesias Metropolitanas, Cate- drales, Parroquiales y Regulares de Europa, el proximo dia siete de fe- brero, Domingo de Sexagesima, y en las Diocesis de fuera de Europa el ventiuno de Marzo, Domingo de Pasion, sean celebradas especiales funciones segun el orden siguiente: Por la manana, despues de la Misa Conventual 6 Parroquial, se expondra solemnemente el Ssmo. Sacramento, y despues de la incensa- cion, se cantara el salmo 50: Miserere mei, Deus, seguido de la antffona Da pacem, Domine, in diebus nostris, quia non est alius qui pugnet pro nobis nisi tu, Deus noster; con el f. Fiat pax in virtute tua, RJ\ Et abun¬ dantia in turribus tuis; y la oracion Pro pace: Deus a quo sancta desi¬ deria, etc. El Ssmo. Sacramento quedara expuesto a la publica adoracion todo el dia, y es de desear que hasta los ninos tomen la parte que puedan. Por la tarde, antes de la reserva dei Ssmo., se rezara el santo Rosario; despues la adjunta oracion, compuesta expresamente por Su Santidad, para impetrar la paz; seguira el canto de las Letanfas de los Santos, segun el orden prescrito para la exposicion de las XL horas en el Ritual Romano tfpico de 1913. Inmediatamente despues de las Letanfas, se cantara: Parce, Domine, parce populo tuo; ne in aeternum irascaris nobis con los versiculos y las oraciones que se acostumbran despues de la Procesion in quacumque tribulatione, como esta en el Ritual Romano, anadiendo la oracion Pro pace: Deus a quo sancta desideria, etc. Se terminara la funcion con el canto dei Tantum ergo y con la ben- dicion dei Ssmo. Sacramento, more solito. Y para que el Senor derrame mas copiosamente su gracia, el Sumo Pontifice exhorta a los fieles a que se acerquen en esta ocasion al Sacramento de la Penitencia y a recibir la Santfsima Eucaristfa, con- cediendo la Indulgencia Plenaria a todos aquellos, que, habiendo con- ACTA. vo 1. VII, n. 1. — 15-1-915. 2 18 Acta Apostolicae Sfiilifi w Qft A menfarium Officiale fesado y comulgado, asistan a las funciones de la manana 6 de la tarde, 6 rueguen por algun espacio de tiempo delante dei Ssmo. Sacra¬ mento expuesto. Del Vaticano, 10 Enero 1915, PEDRO CARDENAL GASPARRI, Secretario de Estado. ORACION Espantados por los horrores de una guerra que trastorna pueblos y naciones, nos acogemos, o Jesus, como i refugio supremo, a vuestro amantfsimo Corazon; de Vos, o Dios de las misericordias, imploramos con gemidos el fin dei durfsimo azote; d£ Vos, Rey pacifico, esperamos con ansia la suspirada paz. De vuestro Corazon diyino irradiasteis sobre el mundo la caridad, para que, disipada toda discordia, reinase entre los hombres solamente el amor; mientras andabais entre los mortales, tuvisteis latidos de tier- nfsima compasion para las humanas desventuras. Ah ! conmuevase, pues, vuestro Gorason tambien en esta inora, llena para nosotros de tan funestos odios y tan horribles estragos. Tened piedad de tantas madres angustiadas por la suerte de sus hijos; piedad de tantas familias privadas de su jefe ; piedad de la des- graciada Europa, a la que sobrevienen tantas ruinas. Inspirad a los gobernantes y a los pueblos sentimientos de compa¬ sion, componed las discordias que desgarran las naciones, haced que los hombres vuelvan a darse el osculo de paz. Vos que les hicisteis hermanos con el precio de vuestra sangre. Y asf como un dia al grito suplicante de F Apostol Pedro « Salvadnos, Senor, que perecemos », res- pondisteis piadoso calmando la tempestad dei mar, asf ahora responded propicio a nuestras confiadas oraciones, devolviendo al mundo alboro- tado la tranquilidad y la paz. Vos tambien, o Virgen santfsima, como en otros tiempos de terrible prueba, ayudadnos, protegednos, salvadnos. Asi sea. Acta Benedicti PP. XV V DECRETO A Santidade de N. Senhor o Papa Bento XV, afflicto a vista da guerra que, como tormenta impetuosa, devasta edades juvenis, langa na desolagao familias e cidades, e conturba Nagoes florentissimas, conside.- rando que aqueiie Senhor, que castigando sanat et ignoscendo conservat,, se deixa commover com as supplicas dos coracoes contritos e humilha- dos; ao mesmo tempo que convida e exhorta o clero e o povo a pratica- rem alguma obra de mortificagao expiatoria pelos peccados que provo A - cam os justos flagellos de Deus, determinou que em todo o mundo catholico se dirijam ao Senhor humildes preces, para impetrar da sua misericordia a suspirada paz. Para tal firn ordena Sua Santidade, que em todas as egrejas Metro¬ politanas, Gathedraes, Parochiaes e Regulares da Europa, no dia 7 do proximo Fevereiro, Domingo da Sexagesima, e nas Dioceses fora da Europa, no dia 21 de Marco, Domingo da Paixao, se celebrem accom- modadas funcgoes pelo ordern seguiate: De manna, depois da Missa conventual ou parochial, expor-se-ha solemnemente o SS. Sacramento e, feifa a incensagao, cantar-se-ha o psalmo 50 Miserere mei, Deus, seguido da antiphona: Da pacem, Domine, in diebus nostris, quia non est alius, qui pugnet pro nobis nisi tu, Deus noster; com os f. Fiat pax in virtute tua, RJ\ Et abundantia in turribus tuis, e a Oragao pro pace: Deus a quo sancta desideria, etc. O SS. Sacramento ficara exposto a publica adoragao durante todo o dia; e e para desejar que -tambera as eriangas tornem nella a sua parte proporcionada. De tarde, antes do encerramento do Santissimo, recitar-se-ha o santo Rosario e em seguida a oragao adiante publicada, composta expressa- mente por Sua Santidade para impetrar a paz. Seguir-se-ha o canto das Ladainhas dos Santos, segundo a ordern prescripfa para a exposigao das XL horas no Ritual romano typico de 1913. Logo depois das Ladain¬ has cantar-se-ha: Parce, Domine, parce populo tuo; ne in aeternum ira¬ scaris nobis, com os versiculos e as oragoes que se costumami recitar depois da Procissao in quacumque tribulatione, como no Ritual romano, ajunctando-se lhes a oragao pro pace: Deus, aquo sancta desideria, etc. 20 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Terminat a a funcqao com a bengao do SS. Sacramento more solito. Finalmente, para que o Senhor mais copiosamente derrame a sua graqa, o Summo Pontifice exhorta os fieis a approximarem-se nesta occasiao dos sacramentos da Penitencia e da Communhao, concedendo a todos os que, confessados e commungados, assistirem as funcqoes da manha ou da tarde, ou orarem por algum tempo diante do SS. Sacra¬ mento exposto Indulgencia plenaria. Vaticano, 10 de Janeiro de 1915. PEDRO GARDEAL GASPARRI, Secretario de Estado. ORA^AO - Consternados pelos horrores de urna guerra que arrasta no seu torvelinho povos e naqoes, refugiamos-nos, 6 Jesus, como em asylo su¬ premo, no vosso amantfssimo Coraqao; de Vos, 6 Deus das misericordias, imploramos com gemidos o termo do terrfvel flagello; de Vos, 6 Bei pacifico , sollicitam nossos votos que torne em breve a suspirada paz. Do vosso Coraqao divino irradiastes no mundo a caridade, afim de que, extinctas as discordias, reinasse entre os homens somente o amor; emquanto vivestes sobre esta terra, o vosso Coraqao vibrou de ternis¬ sima compaixao pelas humanas desventuras. Ah! commova-se elle tambem nesta acerba hora, carregada para nos de odios tao funestos, de tao horriveis carnificinas! Piedade Vos toque de tantas maes, angustiadas pela sorte de seus filhos; piedade de tantas familias, orfans de seu chefe; piedade da infeliz Europa, sobre a qual impende ruina tao grande! lnspirae aos Impe¬ rantes e aos povos sentimentos de mansidao; harmonisae as Naqoes que a discordia dilacera; fazei que os homens voltem a dar-se o osculo da paz. Vos que, a custa do vosso Sangue, os fizestes irmaos. E assim como um dia ao grito supplicante do Apostolo Pedro: salvae-nos, 6 Senhor, queperecemos, respondestes compadecido, acalmando o mar pro¬ celloso, assim hoje respondei, aplacado, as nossas supplicas cheias de confianqa, restituindo ao mundo revolto a tranquillidade e a paz, E Vos tambem, 6 Virgem Santissima, como em outros tempos de terriveis provaqoes, ajudae-nos, protegei-nos, salvae-nos. Assim seja. Acta Benedicti PP. XV 21 VI flEKPETE Ero CBHT-BMinecTBO Elana EeHeaiiKTb XY oropaeHHbiit yacacaMii bohhbi, Kocameft MOJioflBia 3CH3HH, pacnpocTpaHaiomeM OTaaame cpezjH ceMeftcTBb h ropoaoBt h aoBoaameit ao ™6ean pBHTyHue Hapoabi, XXKfl. bt> Toace BpeMa bi BHfly, aTO Eocnoab, KOTOpbiH HaKa3ya n3ii-BaaeTb h npomaa coxpaHaeTt, TporaeTca MOjibSaMM coKpymeHHbixb h CMHpeHHbixb cepaerC,' aceaaa, HTo6bi rpoMb 6htbb 6biab 3arjiymeHb B03raacaMii B-Bpbi, Haaeacabi H JIK)6bM, KOTOpbia OflHb TOJlbKO MMHTOTb 60 XeCTBeHHyiO CHay B03C0eaH- HaTb aioaeii Bb OflHO ceparie n oflHy aymy n «npiiraamaa 11 y6eacaaa ayxoBeHCTBO h Hapoab coBepmaTb abama njiOTeyMepmBJieTa SJia HCKy- naeTa rpbxoBb, Bbi3biBaiomMXb npaBeaHbiH 6iiab Eoacm, nOCTaHO60/7a f aTo6bi bo BceMb KaToaHaecKOMb Miip-B 6bian o6pameHbi kb Eocnoay cmh- peHHbiii MoaHTBbi, aa HHCnomaeTb Ero Miiaocepale ropaao aceaaeMbiH MHpi. Cb 3TOIO p-Babio Ero CBaTbHuiecTBO npHKa3biBaeTb, mto6h bo BeBxi MHTponoaHMbHXb, KaeeapaabHbixb, IIpHxoacKHXb h MoHacTbipcKHXb nepK- Baxb bb EBpone 7 eBpaaa (h. c.) Bb BOCKpeceHbe mecTuaecaTHMiibi (Domi¬ nica Sexagesimae), a Bbenapxlaxb BHB-eBponeftCKHXt 21ro MapTa (h. c), Bb CTpacTHoe BOCKpeceHbe (Dominica de Passione) 6bian coBepmeHbi oco6eHHbia 6orocayacema Bb ca'BayiomeMb nopajKB: YipoMb, nocaii o6ihhhhoh hjim npnxoflCKOH aMTyprm (conventualis velparochialis) 6yayTb TopxecTBeHHbiMb o6pa30Mb BbicTaBaeHbi CBaTbie Hapw n noca-B OKaxaema nponoeica nca- aoMb 50biii v noMHayfl Ma Eo*e " cb noca.'BayiormiMb aHinijioHOMb „ Hapyfl, o TocnoaM MMpb Bb Haiiin flHH, noeaHKy hbtb apyraro kto cpaacaaca 6bi 3a Hacb, kpom-b Te6a, Eo*e Hanib " (Da pacem, Domine, in diebus no¬ stris, etc.) co cmxoMb: „ J)a 6yaeTb m npb OKpecTb ct-bhb TBOiixb " (Fiat pax in virtute tua), OTBbTOMb: „ M o6miie Bb aepToraxb TBOMXb " (Et abundantia in turribus tuis) m mojihtbom o MMpb: Eoace, otb koto hcxo- aaTb CBHTbia noaceaama 11 t. a. (Deus, a quo sancta desideria, etc.). CBaTbie flapbi ocTaHyTca 3aTl>Mb BbiCTaBaeHbi aaa nyEanaHaro noKao- Hexa Becb aeHb; 11 aceaaTeabHO 6biao 6 h, aTo6bi Bb noKaoHeHiu stomb npnHHMaaii yaacTle TaKace h a btm . BeaepoMb nepeab coKpbiTaeMb Cb. ,fl,apoBb SyayTb npoaTeHbi: Cb. Po3aplyMb, 3arBMb MoaHTBa HapoaHO cocTaBaeHHaa Ero CBaTeHinecTBOM A o HHCnocaaHin m np a n noTOMb nponEibi JlmaHin CBaTbiMb coraacHO nopa- aKy npeanHcaHHOMy npii copoKoaacoBOMb noKaoHeHiu CBaTbiMb flapaMb Acta Apostolicae Sedi» - Commentarium Officiale Phmckhmi PHTyajiOMi) (THnmecKoe H 3 aaTe 1913 ro roaa). HeMeaaeHHO nocjiT» JIht a th nponoeTCfl „ IIommJ iyfi, rocnoan, noMHJiyii HapoaB Tboh, HeyacejiH bi^ho 6 yaeuib rHMBaTbca Ha Haci " (Parce, Domine, parce populo tuo; ne in aeternum irascaris nobis) h cthxh cb 06 bi m ii bi m h nocji-B npo- ueccrn npn KaKixi jm 6 o 6 uctb 1 jxi MOjiHTBaMH (cornacHO ci Phmckhmi P iiTyajioMb) cb npHCOBOKynaeiueMb MoanTBbi o mhp-b: „ Eo*e otb koto M HexoaflTb CBMTbia noxenaTH H T. a. EorocayaceTe 3aKOHHHTca 6aaroenoBeTeMb Cbhthmh ^apaMH bb o6bihhomb nopaaKB. r HaKOHepb, aa6bi Focnoab 6oa be o6MHbHO h3jihjii cboio 6aaroaaTb, CBaToit OTeub y6eaHTeabHO npocHTb B*BpHbixb npncTynHTb no STOiviy cnyaaio ki TanHeTBaMb noxasiH h npnaameTa h aapyeTb bcbmb ncno- B-babiBaBmnMoa n npMaacTHBiHHMCa, KOTopbie kpomt, toto 6yayTb npn- cyTCTBOBaTb npn yTpeHHeMb h BeaepHeMB 6orocayaceHin n noivioaaTca bb Tenem HBKOToparo BpeMeHH npeaB BbiCTaBaeHHbiMH Cbstbimm flapaMi noaHbifi OTnycKB (Indulgentia plenaria). ^JaHO bb BaTHKaHe 10 aHBapa h, c. 1915 r. KapanHaaB FIETPL TACriAPPH, rocydapcmeeHHbiu CeKpemapb. MOJIHTBA IIoTpaceHHBie, yacacaMH bohhbi, 3axBaTbiBaioineH Hapoabi h rocyaapcTBa, kb Te6b o Pocnoae CnacnTeaio XpncTe, kb TBoeMy aK)6Beo6naBHOMy cep- any npn6BraeMB; Te6a Pocnoda Munocepdba B03abixaa yMoaaeMB, aa npe- KpaTHTCa ototb aiOTbiii 6HHb. Ha Te6a, Ifapa Mupa, ynoBaeMB, oacnaaa CKoparo HHcnocaama ropaao acenaeiviaro Mnpa. H3 b HB-apB TBoero Bo- xecTBeHHaro cepaua, Tbi h3hhjib bb MlpB aio6oBb, aa6bi BcaKaa Bpaacaa H3ae3aa n oaHO annib cornacie papcTBOBano cpean aioaen. Bo BpeMa CMepTHOH >kh3hh TBoeii Ha 3toh 3eMa-B Cepape TBoe 6naocB hbxkhbhluhmb cocTpaaaTeMB kb 6’bjctbIimi aeaoBeaecTBa. JX a TpoHeTea-ace Oho cocTpa- aarneMB h bb stotb pokobop ana HacB aacB narybHoii HeHaBHCTH h yaca- choh p A 3HH. YMHaocepacTByiica HaaB MaTepaMH, apoacaipHMM 3a cyab6y cbihobb cbohxb; yMHaocepacTBypca HaaB ctojibkhmh cipoiaMH; yMCpaco- cepaeTBytiea HaaB HecaacTHOH Ebpopoh HaaB kotopoh TaroTBeTB Taicoe rope. nonian, o rocnoaH A papaMB h HapoaaMB ayxB kpotocth,, npKMacpp pacacpp pa3aHpaioinaa Hapoabi, ea'baatt aTo6bi aioan BHOBb gajni apyrB Acta Benedicti PP. XV $0 flpyry noiienyn Miipa, Tbi kotopmh iEhoh Kpobh CBoeii e^Bjianb hxi 6paTbHMH. H KaKb oflHajKflbi Ha MOjiflmm KpHKb AnocTOJia IleTpa „ • CnacH Hact, TocnoflH, mw nomfiaeMb " Tbi MHJiocepflHO otb^thjib .ycnoKOHBi SypHoe Mope, Taxi h Tenepb cMHjiocTMBiiiHCb ycubiuiH Hama nojiHbiH ynOBaHbfl MOJIHTBbI, flapyH B3BOJIHOBaHHOMy Mipy CIIOKOHCTB1 e M MHpi. M k i> Te6£, o npecBflTaa XI,hbo, KaKi it bb npOmtjnn» BpeMeHa Tflaceubixb HcnbiTaHin, npii6braeMb) noMora hbmb, 3amHTH Haci, cnaSn Hacb. AMHHb. VII DEKRET jego Swiatoblivvosc Papiez Benedykt XV, zasmucony widokiem zawieruchy wojennej, ktora druzgocze mlode: zycia, pogr^za w Bolesci rodziny i miasta, i rozbija narody w pelnym rozkwicie, — maj^e fia uwadze, ze Pan, ktory karzac uzdf&wia, i przebaczajj£c zachowuje (castigando sanat, et ignoscendo conservat)i daje siq; modlami sefc skruszonych i upokorzonych, - Wzywa i zachqca Duchowienstwo i idd do umartwien, zadosyc czyni^cych za grzechy, ktdre W^woh^ sprawiedliwe kary Boze, i postanowil; zeby na calym swiecie Katolickim zwracaly siq do Pana pokorne modly dia wyblagania u Jego mito- sierdzia upragnionego pokoju. W tym celu Jego Swi^tobliwosc rozkazuje, zeby w lozdyni Kosciele Metropolitalnym, Katedralnym, Parafialnym i Zakonnym Europy w dzien 7. Lutego r. b., t. j. w Niedzielq in Sexagesima, a w Dyecezyach pozaeuropejskich - w dzien 2 1 . Marea, - t. j. w Niedzielq Mqki Panskiej, - zostaly odprawione specyalne nabozenstwa w nastqpnym porz^dku : Rano, po Mszy konwentualnej lub parafialnej zostanie wysta- wiony uroczyscie Przenajswiqtszy Sakrament, i po okadzeniu zostanie odspiewany Psalm 50 Miserere- Mei, Deus, z nastqpuj^c^ po nim atltyfon^: Da -petunt, Ddmiiis * iii diebus nostrisv quia non sst atms qui pugnet pro nobis nisi tu, Deus noster, oraz wierszem • Fiat pax in iiirtiite tua, Resp. Et abundantia in turribus tim i i modlitwa; prer pace: Deus, a quo sancta desideria, i t, d. 24 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Przenajswiqtszy Sakrament zostanie wystawiony dia publicznej adoracyi przez dzieri ca-ty, i jest poz^danem, zeby takze dzieci w odpowiedniej mierze wziq-ty udziaJ w nabozenstwie. Wieczorem, przed schowaniem Przenajswiqtszego Sakramentu, zostanie odmowiony Rozaniec Sw., a po nim zal^czona tutaj mo- dlitw^, ulozona umyslnie przez Jego Swi^tobliwosc, dia wyb-tagania pokoju. Potem nast^pi odspiewanie Litanii do Wszystkich Swiqtych pod-tug porz^dku przepisanego dia 40 - godzinnego nabozenstwa w Rytuale Rzymskim typ. roku 1913. Bezposrednio po Litanii nalezy odspiewac: Parce, Domine, parce populo tuo, ne in aeternum irascaris nobis, oraz wiersze z modlitwami, odmawianemi zwykle po Processyi in quacumque tribulatione, jak w Ryt. Rzymskim, z dodatkiem modlitwy pro pace: Deus, a quo sancta desideria, i t. d. Zakonczoncm zostanie nabozenstwo B-logos-tawienstwem Przenaj- swiqtszym Sakramentem more solito. - Aby Pan Bog obfitszej raczy-t udzielic -taski, Ojciec Swiqty zachqca wiernych do przyst^pienia przy tej zrqcznosci do Sakramentu Pokuty, i do przyjqcia Najswiqtszej Eucharystyi, udzielaj^c tym wszystkim, ktorzy, przyst^piwszy do Spowiedzi i Kommunii, wezm^ udzia-1 w nabozenstwach porann£m lub wieczorncm, lub tez siq pomodlti przez czasjakis przed wystawionym Przenajswiqtszym Sakramentem, Odpustu zupe-tnego. Z Watykanu, 10. Stycznia, 1915. PIOTR Kardynai GASPARRI, Sekretarz Stanu, MODLITWA Przerazeni okropnosciami wojny, ktora rozbija ludy i narody, uciekamy siq, o Jezu, jako do ostatecznego ratunku, do Twego Najmilosciwszego Serca; Ciebie, « Boze mi-losierdzia », jqcz^c b-lagamy o odwrocenie okrutnej klqski; Ciebie, « Krolu pokoju », przynaglamy prozbami o pokoj upragniony. Acta Benedicti PP. XV 25 Tys rozegrzat promieniami Twego Boskiego Serca mitose na swiecie, aby, po usuniQciu wszelkiej niezgody, mi^dzy ludzmi tylko mitose panowata; Tys miai, b^dqc na tej ziemi, drgnienia najczulszego wspotczucia wzgl^dem bied ludzkich. O, niech si$ wi^c wzruszy Serce Twoje i w tej godzinie, ci^zkiej dia nas, przez tyle tak zgnbnej nienawisci, przez tak okropny krwi rozlew! Zlituj siQ nad tylu matkami, stroskanemi o los synow, zlituj •nad tylu rodzinami pozbawionemi gtowy; zlituj nad nieszcz^snq Europa, przez tak wielkq nawiedzonq ruin$! Natchnij Pannjqcych i narody zamiarami pokojowemi, zatagodz spory rozdzierajqce narody, zrob, zeby ludzie znowu sobie dali pocatunek pokoju, - Ty, ktorys cenq Krwi Swojej ich bracmi uczyni-1 I jak niegdys, na krzyk btagalny Piotra Apostota: « Panie, zachowaj nas, giniemy », odpowiedziates mitosciwie, uspokajajqc morze wzbu- rzone, - tak dzisiaj racz odpowiedziec przejednany na nasze pe-tne ufnosci btagania, oddajqc swiatu wzburzonemu ciszQ i pokoj. Ty takze, o Najswi^tsza Dziewico, jak w innych czasach strasz- nych doswiadczen, dopomoz nam, bron nas, i wybaw. Amen. EPISTOLA AD R. D. SAC. EUGENIUM CO U ET, M O D E RATO R E M GENERALEM CONGREGATIONIS SSMI SACRAMENTI ET CONSOCIATIONIS SACERDOTUM ADORATORUM. DE COGENDO CANADEN SI SACERDOTUM ADORATORUM COETU. Dilecte Fili, salutem et apostolicam benedictionem. — Laetamur plane cleri ex Italia exemplum ad aemulam Ganadensem clerum exci¬ tasse virtutem, subiiciendo nimirum eidem consilium cogendi, ad proxi¬ mum annum, Sacerdotum Adoratorum coetum, saluberrimumque coeptum non gratulatione solum, dilecte Fili, sed et commendatione Nostra votis¬ que prosequimur optimis. Qui enim A iihil avemus magis quam ut Eucha¬ ristiae cultus promoveatur in dies inter catholicos universos, non pos¬ sumus non vehementer desiderare ut sacerdotes omnes, Altaris ministri, eucharisticae adorationi ita assuescant, ut inde recedant tamquam leones ignem spirantes, facti diabolo terribiles. Re sane vera, vix quicquam esse I •Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale arbitramur, quod magis valeat ad studium in iisdem acuendum divinae gloriae, quam iugis divinae caritatis commentatio, Mens in ea quippe impletur gratia, ac Christi, amoris victimae, invitamenta ita ad reda¬ mandum provocant, ut nihil magis libeat, quam ut caritas Dei in omnium corda diffundatur. Sit igitur felix, sit faustus Sacerdotum Cana- densium conventus, et adauctus per eos Eucharistiae cultus atque usus, illud fidelibus singulis afferat futurae gloriae pignus, quod Nos paterna caritate iisdem desideramus. Auspex interea divinorum munerum Nostrae- que testis benevolentiae apostolica sit benedictio, quam tibi, dilecte Fili, iisque omnibus qui conventui adparando adlaborant quique eidem inter¬ erunt peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud S. Petrum, die xx mensis decembris mgmxiv, Pon¬ tificatus Nostri anno primo. BENEDICTUS PP. XV S. GJKmmO CDNCU PAPIEN. ORCA MISSAM PRO POPULO DUBIA Ordinarius Papiensis haec dubia de Missa pro populo applicanda, ad sacram Congregationem Concilii pro opportuna solutione detulit, nimirum: I. Utrum, post immutationes definitive nuper in festorum quorum¬ dam celebratione inductas, obligatio pro parochis adhuc maneat appli¬ candi missam pro populo' sequentibus diebus: die 19 martii in festo S. Iosephi,, feria iv ante dominicam tertiam post Pascha in festo Patro¬ cinii eiusdem S. Iosephi, feria quinta post dominicam primam post Pen- costen in festo Ssmi Corporis Christi, et die 24 iunii in festo S. Ioannis Baptistae? IL Utrum, quum in dioecesi Papiensi festum S. Bartholomaei Ap., ob perpetuum impedimentum ex festo Dedicationis ecclesiae cathedralis die %& augusti occurrente, perpetuo, tamquam in sedem propriam, in posteram diem %b augusti fuerit translatum, missa pro populo hac ipsa die applicari debeat, an potius die M augusti? S. Congregatio Concilii f? III, utram, attento quod in Papiensi dioecesi, diebus festis suppres¬ sis, missa pro populo celebranda, ex apostolico induito, ad mentem epi¬ scopi applicatur, tolerari possit quod parochi, non ipsa die qua tene¬ rentur, neque per se, sed per alium sacerdotem, missam ut praefertur applicandam celebrent? Et, sacra eadem Congregatio, die 16 decembris 1914, ad proposita dubia rescripsit: Ad I. Affirmative, excepta feria iv ante dominicam tertiam post Pascha, qua festum Patrocinii S. Iosephi celebratur. Ad II. Missam pro populo, in casu, celebrandam esse die 25 augusti. Ad III. Affirmative. O. GIORGI, Secretarius. SACRA CONGREGATIO RITUUM m COLLECTI PRO I® 7 GRAVI IMPERATA DUBIA Sacrae Rituum Congregationi sequentia dubia, pro opportuna solu¬ tione, nuper proposita sunt; nimirum r Ex decreto S. R. C, n. B&fd,.Otodim. 7 augusti 1875, ad III, epi¬ scopus potest praecipere, ut collecta pro te gravi, si revera sit pro re gr mi, dicatur etiam in duplicibus primae classis,* quaeritur: I. Quando episcopus praescribit collectam pro re gravi etiam in duplicibus primae classis, collecta dicendane erit in omnibus et singulis duplicibus primae classis f II. Si episcopus collectam pro re gravi simpliciter praecipiat absque ulla mentione duplicium primae classis, quibus diebus collecta omit¬ tenda erit ? Et sacra eadem Congregatio, audito specialis Commissionis suf¬ fragio, re sedulo perpensa, propositis quaestionibus ita respondendum censuit: Ad I. Affirmative, exceptis sequentibus diebus; nempe: Nativitas Domini - Epiphania Domini - Feria V in Coena Domini - Sabbatum Sanctum - Pascha Resurrectionis - Ascensio Domini - Pentecostes - Festum Ssmae Trinitatis et Festum Ssmi Corporis Christi. 28 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ad II. In omnibus duplicibus primae classis, in vigiliis Nativitatis Domini et Pentecostes, et in Dominica Palmarum. Atque ita rescripsit ac servari mandavit, die 23 decembris 1914. SCIPIO CARD. TECCHI, Pro-Praefectus. L. © S . \ Petrus La Fontaine, Ep. Charyst., Secretarius SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis MELEVITANA (Meliten.) NULUTATIS MAIRIMONII (GALLA-MDLLEN) Cum constet ex multiplici inquisitione in archiepiscopali episcopali curia Melevitana (Meliten.) peracta, virum conventum, Gulielmum Mul- len, ex insula Melitensi (Malta) oriundum, reperiri non posse, imo circa triginta abhinc annos non comparuisse, infrascriptus S. R. Rotae Audi¬ tor, Ponens in hac causa, per praesens edictum, praefatum Gulielmum Mullen peremptorie citat ad comparendum, sive per se, sive per pro¬ curatorem, in suo domicilio (113, Via delle Quattro Fontane. Boma) die 3 mensis martii p. v., hora nona cum dimidio antemeridiana, ut de suo proposito suisque conclusionibus in hac causa respondeat, ulterius declarando, si non compareat, processum continuatum et terminatum iri in eius contumacia. Ordinarii locorum et quicumque fideles, qui notitiam habeant de loco commorationis praefati Dni Gulielmi Mullen, curare debent, qua¬ tenus fieri possit, ut de hac edictali citatione moneatur. Datum Romae, die 30 decembris anni 1914. S. Many, Ponens. S. Bomana Bota 29 TRIBUNAL DE LA S. ROTE ROMAINE Citatiori par edit MELEVITAN A (Meliten.) NUDITATIS MATEMOM (GALLA-MULLEN) Gomme il resuite de plusieurs enquetes faites dans la curie archiepi- scopale episcopale de Malte, que le mari defendeur, William Mullen, origi- naire de Malte, ne peut etre trouve, et qu'il a disparu depuis environ trente ans, TAuditeur de Rote soussigne, Ponent en cette cause, cite peremptoirement, par le present edit, le meme William Mullen a compa- raitre, personnellement ou par procureur, en son domicile (113, Via delle Quattro Fontane, Borne), le 3 mars prochain a neuf heures et demie du matin, pour etre interroge sur ses intentions et ses conclusions dans la presente cause, declarant en outre que, s'il ne comparait pas, le pro¬ ces canonique sera continue et termine en sa contumace. Les Ordinaires des lieux et les fideles, qui auraient connaissance du lieu de la residence du dit Mr William Mullen, doivent faire en sorte, dans la mesure du possible, qu'il soit averti de la presente citation. Donne a Rome, le 30 decembre 1914. S. Many, Ponent. Ex Cancellaria S. R. R., 30 decembris 1914. Ioannes Ladelei, Notarius S. B. Botae. Acta Apostolicae fiedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi apostolici il Santo Padre si e degnato di nominare: Protonotarii apostolici ad instar participantium : 80 dicembre 1914. — Mons. dott. Giovanni Bujanovie, professore di teolo- gia nella regia universita di Zagabria. Mons. Giuseppe Musto, della diocesi di Aversa. Prelati Domestici di S. 8.; 19 dicembre 1914. — Mons. Achille Berthelin, canonico della diocesi di Troves. — Mons. dott. Stefano Szekely, consigliere aulico di S. Maesta Apostolica, della diocesi di Gran Varadino. — Mons. Emanuele Giorgio da Fonseca, rettore dei collegio portoghese in Roma. 20 dicembre. — Mons. Guglielmo V. Nolan, della diocesi di Sioux-Falls. — Mons. Emanuele A. Bouska, domiciliato nella stessa diocesi. — Mons. Giuseppe Como, canonico coadiutore della Metropolitana di Torino. — Mons. Oscar Matzenauer, canonico della cattedrale di Vacz. 22 dicembre. — Mons. Paolo de Mathiers, della diocesi di Coira. — Mons. Francesco Mazzacuva, canonico onorario della cattedrale di Reggio Calabria. 30 dicembre. — Mons. Carlo Jenne, scolastico dei Capitolo cattedrale, della diocesi di Polten. — Mons. Agostino Vurglich, della diocesi di Veszprimia. 31 dicembre. — Mons. Bernardo J. Mulligan e Mons. Taddeo Hogan, della diocesi di Trenton. 5 gennaio 1915. — Mons. dott. Alberto Mendez y Nunez, canonico teo- logo della cattedrale di Avana. — Mons. Guglielmo Enrico Mahoney e Mons. Giacomo G. Hackett, della diocesi di Auckland. — Mons. Francesco Abascal y Venero, protettore dei Seminario Conciliare della diocesi di Avana. Diarium Romanae Curiae 31 5- 0N0RIF1CENZE Con Brevi apostolici il Santo Padre si e degnato eli conferire Je seguenti onorificenze : La Commenda con placca deWOrdine di S. Gregorio Magno, classe civile: 30 dicembre 1914. — Ai sig. barone Carlo Ricci des Ferres, di Torino. La Commenda deWOrdine di S. Gregorio. Magno, classe civile: 30 dicembre 1914. — Ai signori: barone Romano Giann.otti, di Torino; marchese Filippo Qispplti, presidente della Societa per gl' interessi di Roma, e marchese Gaetano De Felice, di Roma. La Commenda deWOrdine di S. Silvestro Papa : 30 dicembre 1914, Ai signori: avv. Giacinto Bricarelli, di Torino, pre¬ sidente delFUnione elettorale regionale e cittadina, e marchese Fudovico Almerici, di Cesena. II Cavalierato deWOrdine di S. Gregorio Magno, classe civile: 19 dicembre 1914. — Ai sig. Stefano Guglielmo Nicola Arntz, della dio- cesi di Bois-le-Duc. II Cavalierato deWOrdine di S. Silvestro Papa: 22 dicembre 1914. — AI sig. Carlo Gehrig, dell' archidiocesi di Vienna. 30 dicembre. — AI sig. Eduardo Marzo, maestro di musica sacra, domi- ciliato a New York. MAGGIORDOMATO M SUA SANTITA NOMINE Con Biglietti di S. E. Rma Mons. Maggiordomo, il Santo Padre si e degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S. S. : 30 settembre 1914. — Mons. Francesco Cafferata, della diocesi di Livorno. 15 ottobre. — Mons. Giovanni Freiseisen, della diocesi di Bressanone. — Mons. Vendalino Haidegger, della medesima diocesi. — Mons. Giuseppe Haiisle, della medesima diocesi. 32 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 15 ottobre 1914. — Mons. Alberto de Hormann, della medesima diocesi — Mons. Ignazio Mitterer, della medesima diocesi. — Mons. Emico de Schmuck, della medesima diocesi. 31 ottobre. — Mons. Andrea Carpene, della diocesi di Ceneda. Camerieri d'onore m abito paonazzo di S. 8.: 15 settembre 1914. —Mons. Giovanni Thunnisen, della diocesi di Harlem. — Mons. Costantino Stefanini, dell' archidiocesi di Bologna. 15 ottobre. — Mons. Eugenio Hillmann, della diocesi di Bressanone. — Mons. Federico Moli, della medesima diocesi. — Mons. Giovanni Raffi, della medesima diocesi. — Mons. Pietro Schwingshakl, della medesima diocesi. Camerieri Segreti di Spada e Cappa soprannumerari di S, S. : 25 settembre 1914. — II sig. conte Emico Giacobazzi, dell' archidiocesi di Bologna. 28 settembrfi. — II sig. cav. Giuseppe Visibelli, dell'archidiocesi di Firenze. 31 ottobre. — II sig. visconte Patrizio de Wall, della diocesi di St-Claude. Cappellani Segreti d'onore di S. S.: 15 ottobre. 1914. — Mons. Luigi Pozzobon, della diocesi di Ceneda. * - — Mons. Giuseppe Kerle, della diocesi di Bressanone. NECROLOGIO 3 gennaio 1915. —Mons. Enrico Ludo vico Prospero Bougouin, vescovo di Perigueux. 11 gennaio. — Mons. Patrizio Guglielmo Riordan, arcivescovo di San Fran- cisco in California. Annus Til - Vol. Til Die 22 Ianuarii 1915 Num. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA BENEDICTI PP. XV ALLOCUTIO HABITA IN CONSMCRIO DIEI 22 IANUARII 1915 VENERABILES FRATRES Convocare vos hodierno die visum est Nobis ob eam causam, ut de supplendo episcoporum ordine sollemniter coram vobis ageremus. Complures enim ex orbe catholico ecclesiae sunt pro¬ ximo tempore suis viduatae pastoribus ; in iis autem nonnullae reperiuntur, quibus, pro ipsarum dignitate, in hoc amplissimo coetu consulere aequum putamus. Antea vero, cum frequentes vos hic adesse conspiciamus, venerabiles Fratres, qui propter singularem, quam habetis No- biscum coniunctionem, omnium cogitationum curarumque No¬ strarum estis iure participes, temperare Nobis non possumus, quin de illa aegritudine animi, qua Nos opprimi intelligitis, aliquid aliud in animos vestros effundamus. Scilicet menses continuantur mensibus, necdum spes ulla ostenditur fore,*ut calamitosissima haec dimicatio, vel potius trucidatio brevi con- % quiescat. Cuius tanti mali si non, ut vellemus, properare finem possumus, utinam Nobis liceat dolores, qui ex eo consequuntur, mitigare. Equidem ad eam rem hucusque, quantum erat in No¬ bis, laboravimus ; item, quoad res postulaverit, laborare non de¬ sistemus. ACTA, vol. VII. n. 2. — 22-1-915. 3 34 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Hoc amplius conari in praesens officii Nostri conscientia prohibemus Romani quidem Pontificis, ut qui constitutus a Deo sit summus legis aeternae interpres et vindex, maxime est edicere nemini unquam ulla ex causa fas esse violare iustitiam; id quod Nos apertissime edicimus, quaslibet iuris violationes, ubi¬ cumque demum factae sint, magnopere reprobantes. At vero ipsis bellantium contentionibus pontificiam miscere auctorita¬ tem hoc sane neque conveniens foret, nec utile. Profecto quisquis est prudens rerum aestimator, videt Apostolicam Sedem in hoc certamine, quamvis sine maxima cura esse non possit, tamen nullius partis esse debere : cum Pontifex romanus, ut vicem qui¬ dem gerens Iesu Christi, qui pro universis et singulis hominibus mortuus est, omnes quotquot dimicant, debeat sua caritate com¬ plecti ; ut Parens autem catholici nominis, utrobique filios habeat frequentissimos, de quorum omnium salute aeque debet esse sol¬ licitus. Non igitur in eis respiciat oportet rationes ipsorum pro¬ prias, quibus inter se dividuntur, sed commune vinculum Fidei, quo copulantur. Si secus faciat, non modo causam pacis nihil adiuvet, sed etiam, quaesita in Religionem invidia, ipsam do¬ mesticam Ecclesiae tranquillitatem et concordiam magnis per¬ turbationibus obiiciat. Verum, neutris addicti partibus, utrasque tamen, ut diximus, habemus Nobis curae ; atque horrificos huius belli motus summa sollicitudine atque anxietate prosequimur, praesertim cum ti¬ mendum sit, ne forte vis inferendae impetus omnem quandoque modum excedat. Utique natura fit, ut ubicumque filiorum in communem Ecclesiae Parentem pietas fuerit exploratio!*, illic studiosior quodammodo eius mens animusque versetur: cuius rei, quod, exempli causa, ad dilectam Belgarum gentem attinet, argumento sunt eae quoque litterae, quas haud ita pridem v ad Cardinalem Archiepiscopum Mechliniensem dedimus. Liceat hoc loco eorum, qui in alienos fines pugnando transie¬ rint, obtestari humanitatem, ne iis regionibus plus vastationis inferatur, quam ad easdem occupandas necesse sit; neve, quod maius est, incolarum animi in iis quae habent carissima, ut Acta Benedicti PP. XV 35 aedes sacras, ut sacrorum administros, ut iura religionis et Fidei, gratuito vulnerentur, lis vero, quorum terras nostis occupant, facile existimamus, quam durum sit externis esse subiectos. Sed caveant velimus, ne, prae libertatis recuperandae studio, guber¬ nationem praesertim ordinis publici impediendo, suam condi¬ tionem faciant multo deteriorem. Ceterum, venerabiles Fratres, tantarum premente mole miseriarum, non succumbendum est animo; sed, quo rerum obscurior videtur exitus, eo vel maiore adeamus cum fiducia ad thronum gratiae ut misericordiam consequamur, et gratiam in¬ veniamus in auxilio opportuno (HEBR., 4, 16). Insistendum ni¬ mirum, uti iam diximus, humilibus ad Deum precibus, qui sicut humanarum rerum est dominator et arbiter, sic voluntates hominum deducere, unde velit, et quo velit, impellere unus in¬ victa virtute potest. Neque enim sine nutu permissuque divino pax dicenda est tamquam evolasse ex orbe terrarum; scilicet, ut gentes humanae, quae suas omnes curas defixissent in ter¬ ras, oblivionem neglectumque Dei mutuis caedibus inter se vin¬ dicarent. — Accedunt identidem alia rerum eventa, quae ho¬ mines cogant « humiliari sub potenti manu Dei » (I. PETR., 5, 6) ; cuius generis id quod proximis diebus evenit, scimus omnes quam horrendum fuerit et quam luctuosum. • Iam vero, quoniam deprecatio communis acceptior Deo est ac fructuosior, bonos, quotquot sunt, exhortamur, ne desinant quidem apud se quisque divinam implorare clementiam, sed potissime id faciant, publicas in sacris aedibus preces frequen¬ tando. Nos autem, propterea ut uno eodemque tempore quam maximus concentus comprecandum exsistat, duas, ut nostis soL lemnes supplicationes indiximus, unam Europae catholicae in diem septimum mensis proximi, alteram catholico orbi reliquo in diem vicesimum primum mensis martii. Primae supplica¬ tioni Nosmet ipsi ad sancti Petri in Vaticano interesse consti¬ tuimus; nec dubitamus quin vos ibidem, venerabiles Fratres, Nobiscum adfuturi sitis. Faveat communibus Ecclesiae votis, adiutrix Christianorum 36 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sanctissima Deipara, et sui patrocinii suffragio impetret a Filio, ut, mentibus ad veritatis lumen, animis ad iustitiae cultum revocatis, pax Christi revisat orbem terrarum, atque constanter posthac cum hominibus permaneat. Sed iam ad episcoporum cooptationem deveniamus. VERSIO AUTHENTICA Venerabili Fratelli, Nelfintento di provvedere, con la dovuta solennita, alie diocesi vacanti, Ci piacque di convocarvi oggi alia Nostra presenza. Non poche infatti son le Chiese che in questi ultimi tempi restaron vedove dei loro pastori, e fra esse ve ne ha di tali da ben meritare, per la loro importanza e dignita, che Ce ne occupiamo in questo consesso. Ma, innanzi tutto, al vedere qui radunati voi, o venerabili Fratelli, i quali, per quel vincolo di specialissima unione che a Noi vi stringe, avete giustamente con Noi comuni i pensieri e le sollecitudini, non pos- siamo fare a meno di versare nuovamente ne'vostri cuori alcunche di quelfambascia da cui sapete oppresso 1'animo Nostro. Purtroppo i mesi si succedono ai mesi senza che ne arrida una lontana speranza che questa funestissima guerra, o piuttosto carneficina, abbia presto a cessare. Se non Ci e dato di affrettar la fine di si grave flagello, oh potessimo almeno attenuarne le dolorose conseguenze! A tale scopo invero - e voi ben lo sapete - Ci adoperammo sinora per quanto era in Noi, ne mancheremo di adoperarci in avvenire, fintantoche il bisogno 10 richiegga. Fare oggi piu di questo, non Ci e consentito dalPApostolico officio. 11 proclamare che a nessuno e lecito, per qualsivoglia motivo, ledere la giustizia, non v'ha dubbio che appartenga massimamente al Romano Pontefice, come a Colui, che da Dio e costituito supremo interprete e vindice della legge eterna; e Noi senza ambagi lo proclamiamo, ripro- vando altamente ogni ingiustizia, da qualunque parte possa essere stata commessa. Ma coinvolgere 1'autorita pontificia nelle contese stesse dei belligeranti, non sarebbe per fermo ne conveniente ne utile. Chiunque giudichi ponderatamente, non puo al certo non vedere che la Sede Apostolica in questa lotta immane, pure essendo nella piu grande preoc- cupazione, ha da mantenersi perfettamente imparziale ; poiche il Romano Acta Benedicti PP. XV 37 Pontefice, in quanto e Vicario di Gesu Cristo eh' e morto per tutti e singoli gli uomini, deve abbracciare • in uno stesso sentimento di carita tutti i combattenti; in quanto poi e Padre comune dei cattolici, ha da una parte e dall'altra dei belligeranti gran numero di -figli, della cui salvezza dev' essere ugualmente e indistintamente sollecito. E quindi necessario ch'Egli riguardi in essi non gl' interessi speciali che li divi- dono, ma il comune vincolo della Fede che li affratella; se facesse altrimenti, non solo non gioverebbe punto alia causa della pace, ma, eh'e peggio, creerebbe avversioni ed odi alia religione ed esporrebbe a gravi turbamenti la stessa tranquillita e concordia interna della Chiesa. Pero, pur non tenendo per nessuna delle due parti, delPuna e del- 1'altra, come abbiam detto, ugualmente Ci preoccupiamo; mentre con angosciosa ansieta teniam dietro alie terribili fasi di questa guerra, tanto piu eh' e a temersi non forse la violenza nel!' attacco trascenda talvolta ogni misura. Ben s'intende che, ovunque piu vivo si nota nei figli 1'affetto riverente verso il com un Padre dei fedeli, la, coni' e naturale, il pensiero Ci torna piu insistentemente: e di cio, per quanto, ad esempio, riguarda il diletto popolo Belga, testimone e anche quella lettera che indirizzammo teste al Cardinale Arcivescovo di Malines. E facciamo qui appello ai sentimenti di umanita di coloro che varca- rono i confini delle nazioni avversarie, per iscongiurarli, che le regioni invase non vengano devastate piu di quanto sia strettamente richiesto» dalle ragioni delfoccupazione militare, e che, cio che piu monta, non siau feriti, senza vera necessita, gii animi degli abitanti in cio che han di piu caro, come i sacri templi, i ministri di Dio, i diritti della religione e della fede. Riguardo poi a quelli che veggono la loro patria occupata dal nemico,, intendiamo benissimo quanto debba riuscir loro gravoso lo star soggetti alio straniero. Ma non vorremmo che la bramosia di ricuperare la propria indipendenza, li spingesse specialmente ad intralciare il man- tenimento delfordine pubblico, e a peggiorare percio di gran lunga la loro condizione. Dei resto, o venerabili Fratelli, non perche tante e si gravi angustie ci turbano, dobbiamo per questo abbatterci di animo ; anzi, quanto piu buio si presenta 1'avvenire, con tanto maggiore fiducia accostiamoci al trono di grazia; affin di ottenere misericordia, e grazia trovare per oppor¬ tuno sovvenimento (Hebr. 4, 16). E quindi necessario, come gia prescri- vemmo, rivolgere insistenti ed umili preci al Signore, che, confe padrone ed arbitro sovrano degli eventi umani, cosi puo ai suoi infallibili disegni indirizzare egli solo, per quelle vie che meglio gli piacciano, i voleri degli uomini. Non paia che senza un divino consiglio la pace abbia 38 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale esulato dal mondo; permette Iddio che le genti umane, le quali avevan posto ogni pensiero nelle cose di questa terra, si puniscano, le une le altre, con mutue stragi, dei disprezzo e della noncuranza con che lo han trattato. — Altri eventi poi si aggiungono di quando in quando a costringere gli uomini ad umiliarsi « sotto la potente mano di Dio » (I, Petr. 5, 6); come quello di questi ultimi giorni, che tutti sappiamo quanto sia stato orrendo e luttuoso. Pertanto, poiche la preghiera in comune e piu accettevole a Dio e piu fruttuosa, esortiamo tutti i buoni a propiziare la divina clemenza coi pregare in privato, ma specialmente coli' intervenire ne' sacri templi alie pubbliche preghiere. E perche un immenso coro di voci suppliche- voli salga simultaneamente al cielo, abbiamo indetto, come vi e noto, due solenni funzioni espiatorie, una da farsi dai cattolici di tutta Eu¬ ropa ai 7 dei prossimo febbraio, 1'altra da tenersi nel resto dei mondo cattolico ai 21 di marzo. Alia prima abbiamo stabilito di assistere Noi medesimi in S. Pietro in Vaticano, e siamo certi che voi non manche- rete, o venerabili Fratelli, di prendervi parte con Noi. Ascolti e secondi i comuni voti della Chiesa la Vergine santissima, Aiuto dei Cristiani, e colla sua intercessione ottenga dal suo Divin Figlio che, tornate le menti al culto della verita e gli animi a quello della giu- stizia, la pace di Cristo riapparisca al mondo e ponga d'ora innanzi stabile sede fra gli uomini. S. CONGREGATIO CONSISTORIALIS CONSISTORIUM SECRETUM Die 22 ianuarii 1915 in palatio apostolico Vaticano habitum est Consistorium secretum, in quo sanctissimus Dominus noster Benedictus Papa XV Emo et Revmo Dno cardinali Antonio Vico Officium com¬ misit Camerarii sacri Collegii et Emo ac Revmo Dno cardinali Petro Gasparri, iure optionis, assignavit titulum presbyteralem.S. Laurentii in Lucina, facta ei potestate retinendi, tamquam commendatario, titulum S. Bernardi in Thermis. S. Congregatio Consistorialis 39 In eodem Consistorio sanctissimus Dominus noster has quae se¬ quuntur ecclesias de proprio pastore providit, scilicet: Titulari archiepiscopali ecclesiae Chalcedonense praefecit R. P. D. Andream Caron, hactenus archiepiscopum Ianuensem; Metropolitanae ecclesiae Ianuensi R. P. D. Ludovicum Gavotti, hactenus episcopum Casalensem; Cathedrali ecclesiae Cremonensi R. P. D. Ioannem Cazzani, hacte¬ nus episcopum Caesenatensem ; Cathedrali ecclesiae Taurinensi R. P. D. Antonium Fester, hactenus episcopum titularem Paleopolitanum ; Titulari episcopali ecclesiae Thapsensi R. P. D; Valentinum Garcia et Barros, episcopum olim Palentinum; Cathedrali ecclesiae Bergomensi R. P. D. Aloisium Mariam Marelli, hactenus episcopum Bobiensem; Titulari episcopali ecclesiae Thermensi R. P. D. Aloisium Capotosti, hactenus episcopum Mutilanum; Titulari episcopali ecclesiae Rhetimensi R. P. D. Americum Bevi- lacqua, hactenus episcopum Alatrinum ; Cathedrali ecclesiae S. Clodoaldi R. P. D. Iosephum Franciscum Busch, hactenus episcopum Leadensem ; Cathedrali ecclesiae Derthonensi sac. Simonem Petrum Grassi, paro¬ chum loci vulgo Verdello in dioecesi Bergomensi; Cathedrali ecclesiae Fulginatensi R. P. D. Carolum Sica, canonicum archipresbyterum ecclesiae S. Eustachii in Urbe et officialem Secretariae Status S. S.; Titulari episcopali ecclesiae Sasimorum sac. Aloisium Zaffarami, archipresbyterum S. Terentiani in dioecesi Tudertina, deputatum in Administratorem Apostolicum eiusdem dioeceseos; Cathedrali ecclesiae Bobiensi sac. Petrum Calchi-Novati, parochum loci Saronno in dioecesi Mediolanensi, sacrae theologiae et iuris canonici doctorem ; Cathedrali ecclesiae Albinganensi sac. Angelum Cambiaso, cano¬ nicum S. Mariae de Carignano in urbe Ianuensi; Cathedrali ecclesiae Elpasensi R. P. Ioannem I. Brown, societatis Iesu, rectorem collegii in urbe Denver; 40 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Cathedrali ecclesiae Bisarchiensi R. P. Petrum Benedetti, procura¬ torem generalem Missionariorum Ssmi Cordis lesu, sacrae theologiae doctorem; Cathedrali ecclesiae Melitensi, R. P. Maurum Caruana, ordinis sancti Benedicti; Cathedrali ecclesiae Vapincensi, R. P. D. Gabrielem Llobet, vicarium generalem dioecesis Elnensis, sacrae theologiae doctorem; Cathedralibus ecclesiis Ampuriensi et Templensi R. P. loannem Mariam Sanna, provincialem Minorum Conventualium in Sardinia. Deinde provisiones ecclesiarum Apostolicis sive sub plumbo sive sub anulo Litteris iam factas publicavit. S. CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM PRAESUMPTAE MORTIS CDNIUGIS In comitiis generalibus habitis ab Emis ac Rmis PP. Cardinalibus huius S. Congregationis die 28 novembris et die 18 decembris 1914 propositae fuerunt duae quaestiones praesumptae mortis coniugis. I Species facti. Mulier A. C. anno 1868 in quadam Americae paroecia nupsit in facie Ecclesiae viro M. V. Iste, anno sequenti, acceptis a qua¬ dam femina litteris, instanter rogavit uxorem ut cum ipso transmi¬ graret in urbem S. Ibi vir uxori sub iuramento aperuit se iam cum alia muliere matrimonio esse copulatum. Tunc ipsam reliquit, promittens tamen se esse rediturum; sed, brevi spatio temporis elapso, litteris ei in perpetuum valedixit. Derelicta mulier interim agnovit virum sub ficto nomine novas nuptias alibi attentasse, et ex illo tempore alteri viro adhaesit: ex huius- modi concubinatu plures procreati sunt liberi. S. C. de disciplina Sacramentorum 41 Nunc vero ambo conscientiae stimulis exagitati enixe orant ut sibi liceat matrimonii sacramentum celebrare. Praetermissa enim quae¬ stione de nullitate matrimonii mulieris A. C. cum viro M. V. ex capite impedimenti ligaminis (quia factum antecedentis matrimonii fulcitur tantummodo attestatione viri M. V.) oratoribus persuasum est praedi¬ ctum virum M. V. iampridem e vivis decessisse. Eamdem gratiam effusis lacrimis efflagitant eorum filiae, ut tandem aliquando monasterium ingredi possint, unde eas hactenus arcuit turpis parentum conditio. Argumenta. Ex multis peractis investigationibus haec in favorem praedicti obitus habentur rationum momenta. In primis argumentum sat probabile mortis viri M. V. eruitur ex diuturnitate temporis elapsi. Matrimonium celebratum fuit anno 1868; hinc elapsi sunt 46 anni quin ulla de ipso habeatur notitia, licet inve¬ stigationes peractae sint in dissitis locis in quibus ipse commoratus est. Nunc aetatetn supra septuagenariam ipse attigisset; quod improbabile apparet inspectis speciatim pravis eiusdem moribus. Nec deest argumentum positivum, iurata scilicet depositio filii quem oratrix e marito suscepit et post ipsius fugam in lucem edidit. Cum ipse patrem suum olim perquireret in urbe C, a certo quodam P. R. didicit illum esse mortuum et quidem in urbe T. Ibi a quadam T. V., persona uti apparet fide digna, audivit patrem suum, aliquot men¬ sibus ante, in navicula ad balneum exiisse, sed haud amplius visum fuisse : era entrato, en verba depositionis, in un canotto a bagnarsi e non era piu riapparso; solas ipsius repertas fuisse vestes: solamente avevano trovato i panni sopra il ponte, uti idem filius alia occasione addidit. Nominati tamen testes P. R. et T. V. non amplius in respectivis illis locis inveniuntur, nec scitur eorumdem actualis residentia, proinde citari non potuerunt. Ceterum idem filius deponit se per biennium alias adhuc inqui¬ sitiones instituisse quoad exsistentiam patris, sed incassum. II Species facti. Mulier A. G. anno 1881 in urbe T. nupsit cuidam D. M. tunc aetatis 22 annorum: sed eum, utpote vino ac adulterinis amoribus deditum (uti ipsa asserit), post octo annos vitae communis deseruit. Ille autem, sub finem anni 1889, trans mare in urbem B. se con¬ tulit, neque ullum umquam de se nuntium misit. Interim uxor alii viro se adiunxit, quocum vitam concubinariam ducit. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Tandem, aeternae suae saluti consulere percupiens, casum aucto¬ ritati ecclesiasticae exposuit. Haec S. Congregatio Curiae dioeceseos mandavit, ut processum de praesumpto obitu coniugis D. M. instrueret ad tramitem Instructionis S. C. S. Off., anni 1868. Absoluto demum processu, praefata Curia quum propria auctoritate sententiam ferre non auderet, illius Acta ad H. S. C. transmisit pro opportuna decisione. Argumenta. Ante omnia advertendum est, oratricem in praesenti casu omnem effugere suspicionem mendacii. Nam ecclesiastica eius unionis sanatio nullum ipsi commodum temporale afferei Nam teste sacerdote regulari P. S., qui laudabili zelo eius causam pro viribus promovit: « Omnes incolae loci ubi mulier habitat eam « putant legitimo matrimonio copulatam omnes quibus nota est eam « pro vera uxore semper habuerunt, ac etiamnum habent ». Ad demonstrandam autem mortem eius mariti, argumenta efferun¬ tur tam negativa quam positiva. Prioris generis sunt: diuturnitas temporis ex quo vir disparuit et inutilitas indagationum: 1) Diuturnitas disparitionis: Vir assertive defunctus 1 patriam liquit a viginti quinque circiter annis: « Mense octobri anni 1889 navem con- » scendit in isto portu T., ... mense vero decembri eiusdem anni appulit « ad portum B. ». Ad tam diuturnam absentiam eo magis attendi debet, quod eius regionis incolae etsi numerosi in illam terrae partem emigrant, ibi tamen non ultra duos vel tres annos remanere solent, et postea in patriam revertuntur. 2) inutilitas indagationum : scilicet inde ab annis ,1900 et 1901 vir ille exquisitus est ubicumque supponi poterat ipsius praesentia, idque ope « consulum » respectivae nationis in longinquis illis regionibus residentium: at nusquam detectum fuit illius vel vestigium. Posterioris autem generis argumenta sunt testimonia tum de visu, tum de auditu, tum de fama. 1. Testis de visu comparuit quidam B. C. « homo - uti asseritur - « probus, fide dignus, irreprehensibilis ». Qui, praevio obstrictus iureiu- rando, coram tribunali eccl. T., 4 mart. 1912, deposuit: se maritum ora¬ tricis vidisse mortuum. Et quidem narrat: qua occasione mortuum viderit, quo tempore, quo loco, quae mortis fuerit causa, demum quomodo certus sit de identitate eiusdem, quem vidit, mortui cum marito oratricis. S. G. de disciplina Sacramentorum 43 Qua occasione: « Hoc didici in urbe B. (in quam videlicet vir emigra- « vit) ab aliquibus hominibus gentis meae: qui, cum de morbo tunc in «illa urbe grassante loquerentur, praeter alias victimas nominarunt « etiam certum quemdam D. M., cuius cadaver ego (postea) vidi ». Quo tempore et loco: « Id, ait, evenit anno 1897, mense aprili, in « urbe B., in regione quam habitant nautae nationis meae, et quae voca- « tur B., prope ad mare ». Quae fuerit causa mortis: « Pestis illa erat febris typhoidea ». Quomodo certus sit de viri identitate: De ea certus est: а) ex relatione aliorum, siquidem, iuxta ipsius verba modo relata, illi homines « praeter alias victimas, nominarunt etiam certum D. M. »: quod est nomen viri, de quo agitur. б) ex propria recognitione: vivum enim optime noverat: facile ergo mortuum agnovit. Vivum optime noverat: «Ego virum D. M. noveram inde ab annis « 1884-85 in urbe T. ». Facile igitur agnovit mortuum : « Eum recognovi ex vultu, speciatim « ex maculis quas ibidem reliquerat morbus variola; erat staturae mediae, « tunc forte annum agebat circiter trigesimum quartum ». Hinc de asserta morte se omnino certum dicit: « Ego omnino certus « sum de morte D. M., ita ut hanc secundum omnem scientiam et con- « scientiam iurare possim ; et attestor me, dum haec depono, nihil aliud « spectare quam manifestationem solius veritatis ». II. Testes de auditu acciti sunt quatuor: 1) Primus P. I., 30 dec. 1909, sub religione iurisiurandi deposuit: « Qua- « tuor vel quinque abhinc annis audivi a pluribus ab urbe B. (in quam « vir emigraverat) huc reversis, praefatum D. M. mortuum fuisse pluribus « annis ante ». Notetur concordantia temporis mortis indicati ab hoc teste et a praecedenti; qui asseruit se mortui cadaver vidisse «anno 1897 ». 2) Secundus, A. G., frater oratricis, qui dicitur" esse « irreprehensi- « bilis, honestus, verax », bis, annis 1909 et 1912, coram iudice ecclesia¬ stico sub vinculo iuramenti auditus est. Qui narrat, ubi, quando, a qui¬ bus mortem praefati mariti didicerit, et ubi ipsa evenerit. Ubi et quando didicerit: « Eram in urbe B. (etiam a duobus prio- « ribus testibus designata) abhinc annos fere quindecim ... Audivi loqui « eo tempore de D. M., cum essem in loco quodam publico ». A quibus didicerit: praefatam mortem audivit tum a quodam F. L., homine eiusdem nationis ac vir de quo agitur, tum ab eius uxore, tum ab aliis, quibus ille notus fuerat et qui in illam urbem navigaverant vel illic commorabantur. 44 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ubi mors evenerit: audivit ex ea muliere, D. M. mortuum esse « extra urbem B. », in quam procul dubio eius cadaver reportatum fuit, siquidem illud ibi agnovit supra citatus testis de visu. 3) Tertia, E. B. ex eadem urbe B. ad quamdam amicam scribens, huic, inter alia, obitum nuntiat viri de quo in casu: « Denique tandem - « ait - certior facta sum de morte mariti Antoniae ». Scripta fuit haec epistola die 2 sept. anno 1898: ergo nonnisi sexde- cim circiter mensibus post tempus mortis, quale indicavit supranomi- natus testis B. C. Congruunt proinde verba huius testis E. B.: « Deni- « que tandem certior facta sum ... ». Ceterum haec epistola in authentico exemplari Actis alligata est. 4) Quartus, M. M., qui plures annos in illa regione moratus est, ubi mortuus asseritur vir, de quo in casu. Ignoratur quidem praesens huius testis domicilium, sed « plures testes etiam sub iuramento affirmant, « hunc M. M. mortem (olim) narrasse viri D. M. ». III. Testes de fama. De qua supra nominatus sac. reg. P. S. haec testatur: « Publica opinio constans, diuturna ac longe pateque diffusa non « parum ponderis habet: atqui talis est haec opinio de morte viri D. M.: « ita quidem ut ii, quibus nota est oratrix, semper crediderint et adhuc « credant, eam esse legitimo matrimonio iunctam: siquidem iis persuasum « est, eam, post mortem prioris mariti, nupsisse in facie Ecclesiae. « Plurimi sunt homines eiusdem gentis qui in eamdem regionem « emigrant. Qui tamen non solent uxores ac liberos illuc secum ducere, « sed vadunt ut per duos vql tres annos illic laborent, et tunc redeant: « Si ergo falsa fuisset publica haec opinio, facile corrigi potuisset: at « nullus umquam auditus est nuntius contrarius, nulla nec suscipio ». Contra allata argumenta inducitur exceptio quod mortis D. M. nulla mentio habeatur nec in libris parochialibus, nec in regestis civilibus. Sed competens auctoritas illius loci, requisita a Curia episcopali quae pro¬ cessum confecit, ita rescribit « accidere potuit quod, grassante illa pesti- « lentia, propter nimium laborem illa mors non fuerit libris inscripta, aut « notata fuerit sine nomine. Huiusmodi omissiones tunc temporis fuerunt « frequentes ». Pro utroque casu exposito sequens eminentissimis Patribus submis¬ sum fuit dubium : An oratrici permitti possit transitus ad alteras nuptias. Et eminentissimi Patres omnibus mature perpensis pro utroque casu respondendum censuerunt: Affirmative. f ALOISIUS CAPOTOSTI, Ep. Thermen. Secretarius. S. Congregatio Concilii S. CONGREGATIO CONCILII DIOECESIS N. REDITUUM MENSAE, SEDE VACANTE Die S februarii 1913 Vacante sede episcopali dioecesis N. anno 1910, constitutus est Admini¬ strator Apostolicus, qui praefatae diocesis regimen tenuit usque ad annum 1912, quo Episcopus successor possessionem cepit. Quum intermedio tempore fructus matiirassent nonnullorum redituum, quaesitum est num hi fructus ad Admi¬ nistratorem Apostolicum an potius ad Episcopum successorem spectarent; quod dubium dirimendum, utriusque nomine, ad hanc S. Congregationem Con¬ cilii detulit Vicarius generalis praefatae dioecesis. Pro huius dubii solutione operae pretium visum est recolere in primis ad quem, iure communi spectato, pertineant reditus mensae episcopalis sede vacante. Qua in re fundamentalis habetur decretalis Alexandri III, e. Cum vos, 4, de off. ind. ord., ubi praecipitur sede vacante constituendos esse oeconomos, qui debeant « fructus percipere et eos, aut in ecclesiarum utilitatem expendere, aut futuris « personis fideliter reservare ». Huius autem decretalis observantiam sub poena suspensionis urget Bonifacius VIII in cap. Quia saepe contingit 40, de elect., in VI, et Clemens V in Cone. Viennen., cap. Statutum 7, de elect. (Gem.) declarat «statutum super bonis... futuris successoribus reservandis, locum habere in « omni emolumento, quod provenit ex iurisdictione et sigillo curiae ecclesia¬ sticae, aut alias undecumque, quod ad praelatos, ecclesiis non vacantibus, « pertineret, consuetudine qualibet contraria non obstante; ita tamen quod in « istis et in similibus rationabiles deducantur expensae ». De qua constitutione duo notanda sunt: 1° bona quae praelato successori reservantur, ea esse tan¬ tummodo, quae ad praelatum viventem pertinuissent: et ideo, si qua bona aut emolumenta, sede plena, ad vicarium generalem proprio iure spectassent, haec, sede vacante, ad vicarium capitularem pertinere; 2° reditus mensae episcopalis non intelligi nisi deductis rationabilibus expensis, et proinde ex his reditibus in primis constituendum et solvendum esse rationabile stipendium vicario capitulari, aut in genere, ei qui sedem vacantem administraverit. Quae duo puncta S. Congr. Concilii, ius commune interpretata, semper asseruit et confirmavit, ut constat v. g. ex una Cephaluden. 17 novemb. 1594; ex quadam Nullius, 11 iulii 1626; ex una Agrigent. 17 aprii. 1627, quas recolit Benedictus XV, De Syn. dioec. lib. X, cap. 10, n. 4; cfr. etiam Goan., 6 mart. 1847. Hinc apud doctores canonum hac de re doctrina constans et 46 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale unanimis effecta est: cfr. Leurenius, De Vic. Episc. q. 465, n. i.; Monacelli, Formular. I, tit. 1, form. 2, n. 15; De Angelis, Praelect, in tit. de Ojf. Vicar., num. 22, etc. Notandum tamen est, ius commune hac in re limitatum et etiam immuta¬ tum nonnullis in regionibus fuisse, sive per reservationes pontificias, sive per pacta concordata cum potestate civili. Variis enim temporibus Romani Ponti¬ fices reservare coeperunt Camerae Apostolicae bona e beneficiis, etiam episcopa¬ libus, vacantibus obvenientia. Sic Iulius III, Const. Cupientes diei 20mart. 1554, S. Pius V, Const. Emanarunt diei 12 decemb. 1567 pro Hispania; sic etiam, ad normam reg. 2 Cane. Apost., Pius IV, Const. Cupientes diei 25 aprii. 1561 pro Italia, etc. De qua reservatione notandum, per fructus a die vacationis colli¬ gendos, venire etiam fructus die vacationis inexactos, ad normam Constit. Iulii III Cum sicut diei 6 iun. 1550, quam confirmavit Urbanus VIII Const. Aeternus rerum Conditor, die 5 aprii. 1628. Animadvertendum praeterea est, omnia bona et iura quae ad Cameram Apostolicam pertinebant, et proinde etiam bona beneficiorum episcopalium vacantium, « eodem modo et forma, « quibus ad Cameram Apostolicam pertinebant, S. Congregationi de Propa¬ ganda Fide » addicta et incorporata fuisse a Pio VII, per Constit. Catholicae fidei 19 iunii 1817 (Bull. Rom. contin. t. VII, p. 1473). De pactis autem cum potestate civili concordatis casus de quo agitur nul¬ lam disputationem postulabat. Maximi vero momenti visum est, ad commune ius quod attinet, in com¬ perto ponere quomodo interpretanda sint verba Decretalium « futuris personis « fideliter reservare ». Ea profecto non possunt ita intelligi, ut integrum sit immediato successori fructus durante vacatione collectos in proprios usus quoscumque libere convertere. Notissimum enim est omnes beneficiatus, sive maiores sive minores, ex lege generali, non posse de quibuslibet fructibus pro¬ prii beneficii pro seipsis impendere nisi quantum necessarium est ad honestam substentationem. Quin immo evidenter patet ex Concilio Lateranensi Pontifice Alexandro III celebrato, ex cap. Cum in officiis, 7, de testam, et ex cap. Rela¬ tum 12 eod. tit., bona omnia ex beneficiis provenientia, quae supersint post honestam substentationem beneficiati, spectare ad ecclesiam. «Nomine autem « ecclesiae », sunt verba ipsius Alexandri III in cit. cap. Relatum, « non epi- « scopus vel successor clerici morientis, sed communis congregatio intelli- ge gitur, quae rerum illarum debet canonicam distributionem et curam habere. « Ubi autem in loco defuncti tantum unus est ordinandus, is ea bona (sicut « et alia ipsius ecclesiae) in Dei timore dispenset ». Contra, non pauci auctores magnam hac in re confusionem et aequivoca- tionem invexerunt. Hos vero sapienter, more suo, corrigit praeclarus iuriscon- sultus card. De Luca in discept, centesima de Beneficiis, n. 22, ubi ait « Cum « doctores materiam tractando praesupponant huiusmodi fructuum pertinendam « ad successorem, hinc frequentior opinatio est, non solum ignari ac inferioris « vulgi, sed etiam forte litteratorum ac virorum superioris ordinis, quod S. Congregatio Concilii 47 «huiusmodi fructus... ad ecclesiam vel successorem pertinentes, sint ipsius « successoris, cuius fortunae referri solet invenire notabilem cumulum fructuum « decursorum tempore vacationis... Verum... videtur aequivocum clarum...; « siquidem quoad alios [fructus] annorum praecedentium, eos exigere quidem « poterit successor et administrare, sed ad commodum ecclesiae, in augmentum « eius dotis et bonorum, cum ita speciem dotis principalis habere videantur, « eodem modo quo hereditatem vel fideicommissum augent fructus, qui decur- « runt intermedio tempore, quo successio, ob non exsistentiam personae vocatae, « seu ob non purificatam conditionem, vacat, sive eamdem hereditatem augent « fructus maturati de tempore mortis testatoris ». Huic praeclari iurisconsulti doctrinae inhaerendo, quae tum iustitiae, tum canonicae aequitati plane conformis apparet, enunciati fructus investiendi essent favore mensae episcopalis, et consequenter favore hodierni Episcopi et aliorum successorum. Verum huic conclusioni obstare in casu videbantur supra citatae Consti¬ tutiones Pontificiae, quarum vi fructus e bonis ecclesiarum seu beneficiorum vacantium spectabant olim ad Cameram Apostolicam, et nunc spectarent ad sacram Congregationem de Propaganda Fide; aliunde, autem, prae oculis habendae erant peculiares quaedam circumstantiae, in quibus versabatur Epi¬ scopus successor. Quibus praehabitis, quum in plenario coetu diei 8 februarii 1913 causa proposita fuisset, Emi Patres rescribendum censuerunt: «Attentis omnibus rerum adiunctis in casu concurrentibus, dimidiam « partem fructuum caute et utiliter investiendam esse favore mensae episco- « palis; dimidiam autem tribuendam esse Episcopo successori, facto verbo « cum Ssiko ». O. GIORGI. Secretorius. S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE DECRETUM MVDjrARJR TITULUS VCARLAIUUM AHKTOUCIMM EE VOORIA NYANZA Ad preces R. P. D. Hernici Streicher, episcopi titularis Tabracensis et vicarii apostolici Victoriae Nyanzae Septentrionalis, Emi Patres sacri huius Consilii Fidei Propagandae, plenariis in comitiis die 11 vertentis mensis habitis, immutandum esse censuerunt nomen praedicti Vicariatus, 48 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale qui in posterum ab Uganda (cuius regni territorium magna ex parte praefata Missio comprehendit) nuncupetur; geminus vero Vicariatus Meridionalis, posthac simpliciter a Victoria Nyanza, absque alio addito, denominetur. Quam sententiam Ssmo Dno nostro Benedicto div. prov. Pp. XV, ab infrascripto sacrae eiusdem Congregationis Secretario, in audientia praefati diei, relatam, Sanctitas Sua in omnibus adprobavit ratamque habere dignata est atque praesens decretum fieri mandavit. Datum Romae, ex aedibus S. Congregationis de Propaganda Fide, die 15 ianuarii, anno 1915. Fr. H. M. CARD. GOTTI, Praefectus. I* ©S. C. Laurenti, Secretarius. SACRA CONGREGATIO RITUUM i ROMANA DECLARATDNLS ET EXIENSIONE INSIGNIUM Humiles enixasque preces R. P. Ioannis B. Vitale Barnabitae, pa¬ rochi ecclesiae Ss. Blasii et Caroli ad Catinarios, et hodierni camerarii parochorum almae Urbis eiusque districtus, supplicia quoque totius Collegii vota depromentis, ab Emo et Rmo dno cardinali vicario Ba- silio Pompilj commendatas et ab infrascripto cardinali sacrae Rituum Congregationi Pro-Praefecto relatas, sanctissimus Dominus noster Bene¬ dictus Papa XV peramanter excipiens, privilegium et usum insignium rochetti et palmatoriae eisdem parochis utriusque cleri, decreto diei 11 no- vembris proxime elapsi, singillatim concessum, ita declarare atque exten¬ dere dignatus est: I. Ipsi parochi, quoties legitime convocati, collegialiter sacris functio¬ nibus assistunt vel in processionibus incedunt, etiam coram Summo Pon- tefice et ubique, rochettum induere valent. II. Si aliqui tantum parochi pro munere suo conveniunt et sacris adstant, ex. gr. occasione sacrarum missionum, spiritualium exercitiorum et similium, rochettum deferre possunt. S. Congregatio Rituum 49 •III. Tandem singuli ex praedictis parochis propria insignia gestare queunt, quando ministerium parochiale exercent in suos parochianos extra respectivam paroeciam, ex. gr. ratione baptismi, matrimonii, exse¬ quiarum et funerum. Verum ab his postremis Induitis II et III intelligi debent exclusa praedicta insignia semper in Basilicis patriarchalibus, atque etiam in ecclesiis filialibus, quando adest Capitulum patriarchalis Basilicae matri¬ cis. Praesenti decreto, de benigna eiusdem sanctissimi Domini nostri concessione, in perpetuum valituro ; cum dispensatione a quavis Aposto- lici Brevis expeditione. Contrariis non obstantibus quibuscumque, etiam speciali mentione dignis. Die 23 decembris 1914. SCIPIO CARD. TBCCHI, S. R. C. Pro-Praefectus. L. ffi S. f Petrus La Fontaine, Ep. Charystien., Secretarius. II MOLINEN. DECRETUM BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVAE DEI LUDOVIGAE TERE- S1AE DE MONT ACM A C DE CHAUVANCE FUNDATROS PIAE UNIONIS OBLATA- RLM A SACRO CORDE IESU. In Normanniae civitate, cui nomen « Le-Havre-de-Grace », dioe¬ cesis Rothomagensis, die 14 maii 1820, ortum duxit Ludovica Teresia de Montaignac der Chauvance e legitimis clarisque genere parentibus Amato et Anna de Ruffin. Ludovicae de Ruffin eius amitae instituenda tradita, brevi virtutibus et bonis artibus profecit, et, post amitae obitum, in civitate Montis Lucii, dioecesis Molinensis, stabile et fixum domicilium habuit. Ad decorem domus Dei et sacrarum suppellectilium nitorem ser¬ vandum et promovendum, praesertim in ecclesiis pauperibus, speciale opus institui voluit. Anno 1852, in domo a se conducta suaeque familiae aedibus contigua, quasdam pauperes orphanas colligendas curavit, fertile semen ad gignendum procreandum Orphanotrophium successive auctum et constitutum, cuius in sacello Opus ab Adoratione Reparatrice con¬ stituit, quo singulis feriis quintis piae feminae sanctissimum Euchari¬ stiae sacramentum, ab hora octava matutina ad quartam vespertinam ACTA, TOI. VII. n. 2. — 22-1-915. 50 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale publice expositum, alternis vicibus adorarent. Ampliata deinceps ipsius Orphanotrophii domo et novo exstructo sacello in honorem S. Cordis inibi Pia Unio Oblatarum S. Cordis Iesu erecta est cum primis regulis auctoritate Ordinaria approbatis die 21 decembris 1874. Vertente anno 1879, etiam « Parva schola pueri Iesu » ad ecclesiasticas vocationes excolendas, a Dei famula originem habuit. Quum vero Pia Unio Oblatarum S. Cordis Iesu in dies increscens floreret in variis Galliae dioecesibus, anno 1880 a Capitulo generali, die 17 maii, ad totius Instituti regimen serva Dei electa et praeposita fuit. Quod munus, etsi corpore infirma ac debilis, usque ad obitum tamen exercuit. Ipsum porro Institutum ab Apostolica Sede die 4 octobris 1881 decreto laudibus cohonestatur A demum anno 1895, decimo ab obitu suae fundatricis, definitivam approbationem obtinuit. Interea Ludovica Teresia, diutinis saevisque doloribus tentata et ad extrema deducta, quum sacramentis morientium refecta esset, inter sodales et filias, pietatis suae sensus effundens erga sacratissimum Cor iesu et Deiparam Virginem, tandem ex corporis vinculo soluta piam animam exhalavit, die 27 iunii anni 1885, non sine opinione sanctitatis. Hinc factum est ut Inquisitiones Ordinariae in ecclesiastica Curia Moli- nensi super fama sanctitatis vitae adornatae sint. Hisce autem abso¬ lutis et Romam ad sacram Rituum Congregationem delatis, quum, servato iuris ordine, omnia in promptu essent ad Causae introducendae discus¬ sionem, instante R. P. D. Raphaele Maria Virili, episcopo tit. Troadensi, ipsius causae Postulatore, attentisque litteris postulatoriis tum ex augu¬ stis Imperatorum et Regum familiis, tum ex Emis S. R. E. Patribus Cardinalibus, necnon ex Rmis Archiepiscopis et Episcopis, Capitulis, Prae¬ positis Ordinum seu Congregationum aliisque personis ecclesiastica vel civili dignitate praestantibus, Emus ac Rmus dominus cardinalis Vin- centius Vannutelli, episcopus Praenestinus, eiusdem.Causae Ponens seu Relator, in Ordinariis sacrorum Rituum Congregationis Comitiis subsi¬ gnata die ad Vaticanum coadunatis, sequens dubium discutiendum pro¬ posuit: An signanda sit Commissio introductionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur ? Et Emi ac Rmi Patres sacris tuendis Ritibus praepositi, post relationem ipsius Emi Ponentis, audito verbo et scripto R. P. D. Alexandro Verde, sanctae Fidei promotore, omnibus accurate perpensis, rescribendum censuerunt: Affirmative seu Signandam esse Commissionem, si Sanctissimo placuerit. Die 15 decembris 1914. Quibus omnibus sanctissimo Domino nostro Benedicto Papae XV per infrascriptum Cardinalem sacrae Rituum Congregationi Pro-Prae- fectum relatis, Sanctitas Sua rescriptum eiusdem sacri Consilii ratum habens, propria manu signare dignata est Commissionem introductionis S. Congregatio Rituum 5t Causae servae Dei Ludovicae Teresiae de Montaignac de Chauvance, fundatricis Piae Unionis Oblatarum a sacro Corde Iesu, die 23 eisdem mense et anno. SCIPIO CARD. TECCHI, S. R. C. Pro-Praefectus* L. © S. f Petrus La Fontaine, Ep. Charystien, Secretarius. SACRA ROMANA ROTA i VICARIATUS APOSTOLICI SUECIAE NULLITATIS MATRIMONII (HOOG-LAND-WAERN) Pio PP. Xfeliciter regnante. Pontificatus Dominationis suae anno unde¬ cimo, die 19 mensis augusti 1914, RR. PP. DD. Aloisius Sincero, Ponens, Iosephus Mori, et Fridericus Cattani, Auditores de tumo, in causa Vicariatus Apostolici Sueciae - Nullitatis matrimonii, in sede appellationis promotae a defensore vinculi in curia vicariatus apostolici inter Mariam Hoogland, actricem appellatam, repraesentatam per legitimum procuratorem ex officio advocatum Felicem Gualandi, et reum conventum Leonardum Waern, interveniente et disceptante in causa defensore matrimonii ex officio apud H. S. T. sequentem definitivam tulerunt sententiam. Maria Hoogiand, 24 annis circiter nata et lutheranae sectae addicta, Amstelodami in Hollandia die 14 augusti 1902 matrimonium coram civili magistratu contraxit cum Leonardo Waern qui et ipse lutheranae sectae erat addictus. Cum sponsi nec ratione personae, nec ratione loci lege tridentina tenerentur, matrimonium ex parte formae uti validum est profecto retinendum. Sponsa cum viro suo cohabitavit usque ad mensem decembris 1908: quo ex tempore ex exortis dissidiis et ex interrupta cohabitatione mulier sollicita fuit obtinere civile divortium, cuius sententia prodiit anno 1912. Cum vero Maria exoptaret novas nuptias cum quodam viro catholico Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale conciliare, suum matrimonium nullitatis accusavit ex capite defectus consensus apud Curiam vicariatus apostolici Sueciae, in quam regio¬ nem sese iam sponsi in antecessum contulerant; eo quod, ut ipsa actrix in libello iudici ecclesiastico oblato declaraverat, Leonardus Waern hac de causa eam in matrimonium duxit ut ipsam uti sociam habe¬ ret, quae in recipiendis domi personis officia honoris bene impleret, et proinde ipsam numquam habuisse intentionem cum eo vitam coniugalem agendi. Curia vicariatus die 21 iunii 1913 protulit sententiam favorabilem actrici, seu declaravit nullitatem accusati matrimonii, licet edisseruerit non satis constare de eius inconsummatione, sub quo aspectu etiam causa fuerat pertractata. Appellante vinculi defensore causa diiudicanda venit apud nostrum tribunal, ad quod pro resolutione remissa fuit a Congregatione super disciplina Sacramentorum ; et disceptationi propo¬ nitur sub consueta dubitandi formula : An constet de nullitate matrimonii in casu. In iure. Obiectum formale essentiale matrimonii est ius coeundi mutuum cum relativa obligatione, exclusivum et perpetuum et per se ordinatum ad prolem generandam et postea educandam (Card. Gasparri, de matr., n. 7). Item finis primarius matrimonii est procreatio et proinde educatio prolis: mutuum vero adiutorium et solamen et alia eiusdem generis officia non sunt nisi finis secundarius matrimonii (Gasparri, ibid., n. 9). Sunt ergo unitas et indissolubilitas proprietates essentiales matri¬ monii, unitatem theologi appellare solent bonum fidei: indissolubilitatem vero bonum sacramenti (Gasparri, ibid., n. 10). Quare si quis in contrahendo matrimonio intentione seria, positiva et praevalenti excluderet obiectum formale essentiale matrimonii, pro¬ fecto non verum et validum sed irritum matrimonium iniret. Ad rem citatus card. Gasparri, n. 919: « Si contrahens habet quidem intentionem « contrahendi matrimonium, sed simul habet intentionem explicitam ac « positivam sese non obligandi aliquo modo, scilicet non vult tradere « acceptare, sed sua intentione excludit vel limitat eius ordinationem « ad prolem, vel perpetuitatem vel unitatem, dicens non interpretative « tantum sed positive in mente sua : " Volo contrahere matrimonium, « sed nolo tradere alteri parti ius perpetuum et exclusivum „ non est « dubium hunc contrahentem in genere peccare ; et insuper matrimonium « est prorsus irritum ex defectu consensus. Nam cum ius sit relativum « obligationi, si pars mente sua excludit aut limitat obligationem matri- « monialem, eo ipso excludit aut limitat matrimoniale ius et ideo deficit S. Romana, Rota 53 « consensus et matrimonium ». Confer etiam De Lugo, de Sacram, in gen., dis. 8, sect. 8. Hoc etiam rediret, si contrahentes vel saltem unus ex hisce condi¬ tionem vel intentionem poneret contra proprietates essentiales matri¬ monii (S. C. Inquis., 20 maii 1754 et 22 iulii 1840). Quae conditiones indicantur a Gregorio IX in cap. 7, tit. 5, de condit, adpositis. (Confer Gasparri, 1. c, n. 1000). Verum circa conditiones adversantes tribus bonis matrimonii sedulo perpendenda sunt quae habet Sanchez, de matrim., lib. 2, dis. 29, n. 11: « Contrahentem matrimonium debere saltem impli- « cite intendere bonum sacramenti, quod evenit quando non habet inten- « tionem contrariam, non tamen esse opus ut implicite intendat alia « duo matrimonii bona: quare si haberet animum etiam corde retentum « adversum bono sacramenti, quia scilicet intenderet non contrahere « matrimonium nisi ad tempus, non esset verum matrimonium, si tamen « haberet intentionem adversam aliis duobus bonis matrimonii, corde « solo retentam nec in pactum deductam, valeret utique, ut si intenderet « vitare prolem et habitam non educare, debitum negare et adulteran .. « Haec sententia videtur expresse D. Thomae, 4 dist. 31, est. 3 in cor- « pore et D. Bonaventurae ibi art. 1, 9, 3 ubi haec dicit: " Sine bono « sacramenti numquam est sacramentum, at potest esse sine fide et « prole, non tamen esset matrimonium, si in consensu exprimeretur « aliquid contrarium fidei et proli ecce qualiter tantum intentionem « contrariam bono fidei et prolis dicunt annullare matrimonium, quando « deducitur in pactum ». Hisce in iure revocatis principiis, ad factum quod attinet Patres Do¬ mini, perlustratis actis processus, retinuerunt in casu matrimonium esse nullum renunciandum oh defectum necessariae intentionis seu maritalis consensus. t)e intentione siquidem qua contrahentes matrimonium coram civili magistratu iniverunt, Maria actrix haec testatur: « Ante matrimo- « nium convenit inter nos, si unus ex nobis vellet divortium efficere ab « altero contrahente, hic divortio consentiret ». Rogata autem a iudice curnam religiosum, iuxta ritum lutheranum, matrimonium non celebra¬ verint, respondit: « Contenti eramus modo ineundi matrimonii civilis, < quia pro conventione inter nos facta putabamus ritum religiosum a « se alienum sive indecens videri », aliis verbis hoc matrimonium con¬ tractum est non cum vera intentione matrimoniali, seu cum animo se perpetuo obligandi, sed tantum ad servandam convenientiam coram civili societate, ut eadem actrix in dato responso declaravit « matrimonium « civile contraximus propter convenientiam », et a iudice interpellata 54 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale quid id significaret, respondit: « Propter convenientiam, ut nimirum « coram lege civili et secundum existimationem hominum tamquam « coniuges consideraremur ». Cum actricis depositione concordat etiam viri testimonium ita se habens: « Ego Leonardus Waern hisce declaro: « P quod cum matrimonium civile cum Maria Hoogland inirem, non « habui intentionem veram pro tota vita valens matrimonium cum ea « contrahere, sed unice hac de causa hoc matrimonium inivi, ut sociam «haberem, quae domi honoris officia erga alios bene implere posset; « 2° quod ei dixi eam esse dimissuram, si ipsa propter pulchritudinem « non iam mihi placeret ». Neque dicatur in casu limitationem consensus appositam a coniu- gibus provenisse ab erronea persuasione quam ipsi habebant, utpote sectae protestanticae addicti, de solubilitate matrimonii: nam in proposita specie non solum de simplici errore sermo est, sed recurrit positivus voluntatis actus excludens perpetuitatem et indissolubilitatem vinculi per matrimonium contracti, quod est de se sufficiens ad illud irritandum iuxta causam in Nicien. - Nullitatis Matrimonii, die 24 ianuarii 1911, coram Many et Neo-Eboracen. - Nullitatis Matrimonii, 1 martii 1913 coram Cattani. Ait enim card. De Lugo: « In casu simplicis erroris habetur « unicus ac sufficiens voluntatis actus, in casu autem intentionis sese « non obligandi habentur duo actus voluntatis, sese mutuo destruentes, « unde illic adest consensus matrimonialis, hic non adest ». Tgitur ex coniugum declaratione matrimonium uti nullum est habendum, et haec declaratio in themate uti sufficiens posset retineri iuxta ea quae tradit Sanchez, lib. cit., dis. 4, n. 1, quia exulat collusionis periculum, nam ut testatur Vicarius apostolicus ex ea vir nullum habet emolumentum, et tantum actrix fuit sollicita de obtinendo civili divortio. Sed Patres Domini expenderunt praefatam declarationem roborari ex aliis testimoniis. Sane actricis mater, in curia Harlemensi rite excussa, ad iudicis rogationem « Num Leonardus Waern sibi revera declaraverit « se filiam ipsius Mariam hac una de causa in matrimonium ducere « velle, ut mulierem sicuti sociam haberet, quae in recipiendis domi « personis officia honoris bene impleret, nec nullo modo intentionem « habere vitam maritalem cum ea agere? » respondit: « Ita, hanc inten- « tionem ante matrimonium mihi aperuit ». Accedunt testimonia fratris maioris natu actricis illiusque uxoris, qui propositae quaestioni « An « Leonardus Waern ante matrimonium dixerit ad testes, non esse suam « intentionem verum pro tota vita valens matrimonium cum Maria « Hoogland inire? » responderunt: « Hoc dixit nobis et addidit ». Cum igitur simulatus consensus initi matrimonii nedum ex coniugum depo- S. Romana Rota 55 sitione sed ex tribus aliis testimoniis septimae manus comprobetur, et cum iuxta Dominicum effatum: «In ore duorum vel trium testium stet « omne verbum », utroque iure (leg. Ubi numerus testium fif de test., cap. In omni negotio extr. de test, et cap. Licet, eod. tit.) habeatur plena pro¬ batio, merito Patres Domini senserunt in casu matrimonii nullitatem suf¬ ficienter in probatis exstare; eo vel magis quia in aperto aderat simu¬ lationis causa, nempe conservatio socialis convenientiae, ne secus vir appareret concubinalius, cui malo in occursum ivit matrimonii simulacro seu simulatione matrimonii civilis apud magistratum. Neque demum asseri potest nullitatem matrimonii sanatam fuisse per mutuam renovationem consensus durante coniugum cohabitatione ab anno 1902 usque ad annum 1908: nam coniuges, super hoc interpellati, hanc renovationem omnino denegarunt. Ita Leonardus Waern haec deposuit: « Ego toto tempore, quo cum Maria Hoogland convixi, num- « quam habui intentionem verum pro tota vita valens matrimonium cum « ea inire ». Cui testimonio congruit actricis sequens: « Neque ego, neque « Leonardus Waern umquam significavimus unus ad alterum, quod nos « vellemus considerare nos tamquam coniuges». Coniugum assertionibus fidem adiiciunt testes tum in concordi praedicatione quod illi sint fide digni, tum in referendis iis quae attinent ad eorumdem coniugalem vitam. Rogati enim « An post convixerint coniuges in mutua caritate « et concordia », haec edixerunt responsa: frater actricis maior et ipsius uxor, qui nonnisi de tempore habitationis Amstelodami testari poterant, responderunt : « Quanto tempore domicilium habebant in Hollandia, « numquam sermo esse poterat de mutua caritate ». Frater actricis minor, qui testari poterat de toto tempore cohabitationis coniugum respondit: «Non convixerunt in mutua caritate et concordia». Testis consanguinitate secundi gradus reo convento coniunctus, qui cognovit eum a pueritia, respondit: « Coniuges toto tempore (scilicet ab anno 1906 « quo cognitionem uxoris fecit) semper satis indifferenter seu negligenter « inter sese erant. Post mensem decembris 1908 pax omnino turbata «considerari debet». Uxor huius testis respondit: « Secundum meam « existimationem hi coniuges unus erga alterum non tales sensus habe- « bant, qualibus coniuges uniti esse debent ». Hae depositiones suffi¬ cientia praebent indicia de non facta a coniugibus revocatione prioris intentionis, quae ceteroquin perseverare praesumitur quoadusque con¬ trarium non demonstretur. Neque Patres Domini ullum pondus tribuere censuerunt facto quod vir noluit sub iuramento affirmare quod inter ipsos durante cohabita¬ tione copula non intercesserit. Nam actrix, super hoc a iudice inter- 56 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rogata, respondit : « Tentavit (Leonardus Waern) una vel altera vice in « statu magis vel minus inebriato ut copulam mecum haberet; sed ego, « iuramenti mei memor, affirmo hoc non esse factum »: et actrix in ulte- teriori depositione rationem reddit repulsae, quia sciebat eumdem esse morbo venereo affectum: quod confirmatur ab eiusdem actricis matre, quae ita testata est: « Tempore postremo (Maria) mihi narravit se num- « quam commercium carnale cum Leonardo Waern habuisse. Ille quidem « plures habebat dulcineas ». Ceterum etiamsi haec copula intercessisset, ex animo fornicano fuisset consummata et non intentione maritali, quam semper vir in suis depositionibus exclusit. Quibus omnibus in facto et in iure peipensis, Christi nomine invo¬ cato, Nos infrascripti Auditores, pro tribunali sedentes et solum Deum prae oculis habentes, confirmata in hoc puncto sententia vicariatus apo- stolici Sueciensis, declaramus, decernimus, et definitive sententiamus Constare de nullitate matrimonii inter Mariam Hoogland et Leonardum Waern, seu proposito dubio respondemus: Affirmative. Ita pronunciamus, mandantes Ordinariis locorum et ministris tri¬ bunalium ad quos spectat, ut exsecutioni mandent hanc sententiam, et adversus reluctantes procedant ad normas sacrorum canonum, et praesertim cap. S, sess. XXV, de refonn.. Concilii Tridentini, iis adhibitis exsecutivis et coercitivis mediis, quae magis efficacia et opportuna pro rerum adiunctis exstitura sunt. Romae, in sede Tribunalis S. R. Rotae, die 19 augusti 1914. Aloisius Sincero, Ponens. I. Mori. F. Cattani. L.-8S. Ex Cancellaria S. R. Rotae, 7 novembris 1914. Sac. Tancredes Tani, Notarius. A. Romana Rota 57 II CAUSAE ACTAE SUB SECRETO In S. R. Rota, anno 1914, a mense aprili ad mensem decembrem, actae sunt sub secreto sequentes causae, quarum definitiva sententia editur tantum in parte dispositiva: I. NUU ITATIS MATRIMONII ex cap. metus et affinitatis ex copula illicita. Proposito dubio: An constet de nullitate matrimonii in casu, RR. PP. DD. S. Many, Ponens, P. Heiner et I. Prior, Auditores de turno, die 6 aprilis, respondendum censuerunt: Negative ex utroque capite. Adversus sententiam inteiposita est appellatio. II. NULUTAIB MATRIMONII ex cap. impotentiae ex parte viri. Proposito dubio: An constet de nullitate matrimonii in casu, RR. PP. DD. A. Perathoner, 1. Alberti, Auditores de turno, et P. Rossetti, Ponens, die 16 maii respondendum censuerunt: Consulendum Ssmo pro dispensatione a rato et non consummato. III. lURISDICnONIS PAROQIIALIS. Proposito dubio: An sententia Rotalis diei 11 februarii 1912 confirmanda vel infirmanda sit in casu, RR. PP. DD. S. Many, Ponens, F. Heiner et 1. Prior, Auditores de turno, die 27 iunii respondendum censuerunt: Senten¬ tiam Rotalem diei 11 februarii 1913 infirmandam esse. IV. NULLITATTS MATRIMONII ex cap. impotentiae ex parte viri. Proposito dubio: An constet de nullitate matrimonii in casu, RR. PP. DD. I. Prior, Ponens, A. Sincero et 1. Mori, Auditores de turno, die 6 iulii, respondendum censuerunt: Affirmative. V. NIJIIITATIS MAIRIVONII ex cap. clandestinitatis. Proposito dubio: An constet de nullitate matrimonii in casu, RR. PP. D>D. I. Prior, Ponens, A. Sincero et I. Mori, Auditores de turno, diei 11 iulii, respondendum censuerunt: Affirmative. VI. DAMNCRLM Proposito dubio : An sententia Rotalis diei 30 martii 1914 sit confirmanda vel infirmanda in casu, RR. PP. DD. Sebastianeiii Decanus, Ponens, P. Rossetti et R. Chimenti, Auditores de turno, die 22 augusti, respondendum censuerunt: Sententiam Rotalem diei 30 martii 1914 esse confirmandam. VII. NUU ITATIS MAIRIVONII ex cap. simulationis consensus. Proposito dubio : An sententia Rotalis diei 28 ianuarii 1914 sit confirmanda vel infirmanda in casu, RR. PP. DD. F. Heiner, Ponens, I. Prior et A. Sincero, 58 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Auditores de turno, die 28 novembris, respondendum censuerunt: Sententiam Rotalem esse infirmandum, seu Non constare de nullitate matrimonii in casu. Adversus sententiam interposita est appellatio. VIII. SOLUnOMS. Propositis dubiis: 1) An et quaenam summa N. propria vel debeatur a Capitulo vel apud Curiam sit deposita;'') An quae et a quo damnorum refectio debeatur, etc. RR. PP. DD. I. Mori, Ponens, F. Cattani et A. Perathoner, Auditores de turno, die 7 decembris, respondendum censuerunt: 1) Ad primum ex deductis deberi a Capitulo summam libell.... in reliquis negative, 2) Ad secundum negative. Ex Cancellaria, 14 ianuarii 1915. Sac. T. Tani, Notarius. DIARIUM ROMANAE CURIAE SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre si e degnato di nominare : 14 gennaio 1915. — LEmo signor cardinale Filippo- Giustini, Protettore della Congregazione delle Suore dei Ssmo Sacramento, che hanno la casa madre a Valence-sur-Rhdne. 19 gennaio. — L'Emo signor cardinale Gennaro Granito Pignatelli di Bei- monte, Protettore delle Suore della sacra Famiglia. — II medesimo Erno signor cardinale, Direttore perpetuo della venerabile Arciconfraternita degli amanti di Gesu e Maria al Calvario. — LEflio signor cardinale Filippo Giustini, Protettore della Congrega¬ zione dei Fratelli della Carita. 20 gennaio. — Mons. Carlo Perosi, reggente della Penitenzieria Apostolica, Consultore della suprema sacra Congregazione dei S. Offizio. Diarium Romanae Curiae 59 MAGGIORDOMATO DI SUA SANTITA NOMINE Con Biglietti di S. E. Rma Mons. Maggiordomo, il Santo Padre si e degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S. S.: 9 novembre 1914. — Mons. Guido de Gentili, della diocesi di Trento. — Mons. Lodovico Ecchelli, della medesima diocesi. — Mons. Luigi Sartori, della medesima diocesi. — Mons. Luigi Brugnolli, della medesima diocesi. — Mons. Edoardo Endrici, della medesima diocesi. — Mons. Giuseppe Niglutsch, della medesima diocesi. 10 novembre. — Mons. Giovanni Bottio, della diocesi di Treviso. — Mons. Luigi Brusattin, della medesima diocesi. — Mons. Alessandro da Re, della medesima diocesi. 12 novembre. — Mons. Matteo Cvetko, della diocesi di. Segna. — Mons. Giovanni Vidas, della medesima diocesi. — Mons. Francesco Lorbeck, della medesima diocesi. — Mons. Carlo Smokvina, della medesima diocesi. — Mons. Giovanni Starcevie, della medesima diocesi. — Mons. Giuseppe Franoiskovie, della medesima diocesi. — Mons. Antonio Loncarie, della medesima diocesi. 18 novembre. — Mons. Geysa Csothi, della diocesi di Veszprimia. — Mons. Stefano Hanauer, della medesima diocesi. — Mons. Ladislao Szanto, della medesima diocesi. — Mons. Giuseppe Lukcsics, della medesima diocesi. — Mons. Giuseppe Vida, della medesima diocesi. — Mons. Vittorio Radvanyi, della medesima diocesi. — Mons. Giuseppe Palyi, della medesima diocesi. — Mons. Bernardo Marenco, della diocesi di Fossano. 21 novembre. — Mons. Giovanni Pasquazi, della diocesi di Palestrina. 23 novembre. — Mons. Matteo Polonijo, della diocesi di Veglia. — Mons. Ferdinando Fischer, dei vicariato apostolico di Sassonia. — Mons. Ansgario Manfroni, dei medesimo vicariato apostolica. 26 novembre. — Mons. Melchiorre Formaglio, della diocesi di Padova. — Mons. Ansgaro Borsiczky, della diocesi di Giavarino. 30 novembre. — Mons. Tommaso Buholzer, della dioc. di Basilea e Lugano. — Mons. Giulio Mulier, della diocesi di Miinster. 60 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 30 novembre 1914. — Mons. Vincenzo Schembri, della diocesi di Malta. 4 dicembre. — Mons. Antonio Iadanza, della diocesi di Telese o Cerreto. — Mons. Adolfo Leone, della medesima diocesi. — Mons. Giovanni Battista Cheso, della diocesi di Parma. — Mons. Alessio Usenicnik, della diocesi di Lubiana. — Mons. Antonio Zupancio, della medesima diocesi. — Mons. Tommaso Zupan, della medesima diocesi. 5 dicembre. — Mons. Lorenzo Perosi, di Roma. — Mons. Domenico Gobetto, delFarchidiocesi di Torino. — Mons. Gaetano Vitali, della diocesi di Comacchio. — Mons. Giuseppe Ronza, delFarchidiocesi di Vercelli.' 7 dicembre. — Mons. Bernardo Giuseppe Eras, della diocesi di Bois-le-Duc. — Mons. Gian Luigi Barge, della diocesi di Como. — Mons. Giuseppe Carughi, della medesima diocesi. — Mons. Giuseppe Cattaneo, della medesima diocesi. — Mons. Giov. Battista Gianera, della medesima diocesi. — Mons. Tommaso Verga, della medesima diocesi. — Mons. Giuseppe Sandalgian, dei patriarcato Armeno di Cilicia. — Mons. Tommaso Novella, delFarchidiocesi di Vercelli. — Mons. Michele Fernicola, delFarchidiocesi di Conza. — Mons. Raffaele Acocella, della medesima archidiocesi. — Mons. Antonio Cestone, della medesima archidiocesi. — Mons. Gelsomino Onesti, della diocesi di Campagna. — Mons. Lorentino Magnanini, della diocesi di Arezzo. — Mons. Agostino Mucci, della diocesi di Arezzo. 10 dicembre. — Mons. Paolo Mulier Simonis, della diocesi di Strasburgo. — Mons. Giovanni de Marcy, della diocesi di'Loreto. — Mons. Domenico Muriana, delFarchidiocesi di Torino. — Mons. Lcopoldo Capitani, di Roma. — Mons. Giuseppe Vincenzi, della diocesi di Como. — Mons. Angelo Fongoli, della diocesi di Foligno. 12 dicembre. — Mons. Giovanni Ferro, dei patriarcato di Venezia. 13 dicembre. — Mons. Alfonso Greco, di Roma. 14 dicembre. — Mons. Giovanni Andreucci, della diocesi di Spoleto. 16 dicembre. — Mons. Ferdinando Sandorffy, della diocesi di Alba Reale. — Mons. Pietro Scarponi, della diocesi di Macerata. — Mons. Paolo Pimpinella, della diocesi di Gaeta. — Mons. Giovanni Antonio Peretti, della diocesi di Novara. — Mons. Luigi Pattaroni, della medesima diocesi. — Mons. Ubaldo Mannucci, di Roma. — Mons. Giovanni Lucca. 21 dicembre. — Mons. Pietro Trucco, della diocesi di Fossano. 22 dicembre. — Mons. Giuseppe Pierleoni, della diocesi di Noreia. Diarium Romana« Cwiat 61 22 dicembre 1914. — Mons. Andrea Damen, della diocesi di Bois-le-Duc. — Mons. Luigi Chiodin, dei patriarcato di Venezia. — Mons. Enrico Benedetti, di Roma. — Mons. Giorgio Terzibascian, dei patriarcato di Costantinopoli. — Mons. Andrea Alessandrian, dei medesimo patriarcato. — Mons. Antonio Leonardi, della diocesi di Trento. — Mons. Giuseppe Luigi Delaney, della diocesi di Albany. 23 dicembre. — Mons. Cesare Mambretti, delFarchidiocesi di Milano. — Mons. Alessandro Marchi, della medesima archidiocesi. 25 dicembre. — Mons. Francesco Rossi Stockalper, di Roma. — Mons. Giovanni Battista Ogno Serra, di Roma. — Mons. Enrico Gasparri, di Roma. — Mons. Giuseppe Bruno, di Rpma. — Mons. Raffaele Todini, della diocesi di Veroli. — Mons. Clemente Micara, di Roma. — Mons. Francesco Marchetti Selva ggiani, di Roma. — Mons. Emanuele de Sarzana, di Roma. — Mons. Giambattista Federico Vallega, di Roma. — Mons. Filippo Cortesi, di Roma. — Mons. Benedetto Aloisi Masella, di Roma. — Mons. Alessendro Solari, di Roma. — Mons. Giuseppe Apap Bologna, di Roma. 13 gennaio 1915. — Mons. Luigi Vason, dei patriarcato di Venezia. — Mons. Emico Carusi, di Roma. 15 gennaio. — Mons. Sigismondo Gybmorey, della diocesi di Cinque Chiese. — Mons. Francesco Virag, della medesima diocesi. — Mons. Dionisio Mosonyi, della medesima diocesi. — Mons. Vincenzo Maria Aceves, delFarchidiocesi di Guadalajara. 18 gennaio. — Mons. Pietro Bonnilli, delFarchidiocesi di Spoleto. 19 gennaio. — Mons. Enrico Veijs, della diocesi di Ruremonda. — Mons. Adolfo aelbiky, della diocesi di Leitmeritz. — Mons. Nazzareno Cignitti, della diocesi di Subiaco. — Mons. Romolo Molaroni, della diocesi di Pesaro. — Mons. Roberto Bracci, della medesima diocesi. — Mons. Achille Garletti, della medesima diocesi. Camerieri d'onore m abito paonazzo di S. S. : 7 novembre 1914. — Mons. Giovanni Peiffer, dell' archidiocesi di Colonia. 18 novembre. — Mons. Paolo Csucsay, della diocesi di Veszprimia. — Mons. Ludovico Ludovici, delFarchidiocesi di Camerino. — Mons. Giulio Chauffat, della diocesi di Losanna e Ginevra. — Mons. Emidio Tagnozzi, della diocesi di S. Miniato. — Mons. Luigi Morelli, delFarchidiocesi di Brindisi. 6& Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 21 novembre 1914. — Mons. Andrea Kriston, dell'archidiocesi difAgria. 23 novembre. — Mons. Aureliano Schiavone, della diocesi di Larino. — Mons. Rocco Stuparich, della diocesi di Veglia. — Mons. Giuseppe Kormendy, della diocesi di Veszprimia. — Mons. Antonio Leranuth, della medesima diocesi. — Mons. Giuseppe Bontz, della medesima diocesi. — Mons. Stefano Fa ter, della medesima diocesi. 25 novembre. — Mons. Calogero Licata, di Roma. 26 novembre. — Mons. Paolo Gladich, della diocesi di Giavarino. — Mons. Stefano Paar, della medesima diocesi. 30 novembre. — Mons. Giuseppe Arnoldo Doebeli, della diocesi di Basi lea e Lugano. — Mons. Enrico Ludovico Keiser, della medesima diocesi. — Mons. Alberto Meyenberg, della medesima diocesi. — Mons. Ludovico Rocco Schmid lin, della diocesi di Basilea e Lugano — Mons. Francesco de Segesser, della medesima diocesi. — Mons. Eugenio Folletete, della medesima diocesi. — Mons. Emilio Niinlist, della medesima diocesi. — Mons. Giovanni Carosi, della diocesi di Chiusi e Pienza. — Mons. Anacleto Cristofori, della diocesi di Citta della Pieve. 4 dicembre — Mons. Michele Arko, della diocesi di Lubiana. — Mons. Francesco Dovgan, della medesima diocesi. — Mons. Eugenio Lampe, della medesima diocesi. 5 dicembre. — Mons. Antonio Relia, di Roma. 7 dicembre. — Mons. Stefano Piccinelli, della diocesi di Como. — Mons. Alfredo Miotti, della medesima diocesi. — Mons. Nicola La Mattina, della diocesi di Campagna. 9 dicembre. — Mons. Giuseppe Antonelli, di Roma. — Mons. Carlo Scifoni, di Roma. — Mons. Aristide Gasparri, di Roma. 10 dicembre. — Mons. Giuseppe Hoptaetter, della diocesi di S. Ippolito • 16 dicembre. — Mons. Carlo Cesca. — Mons. Oreste Compagnucci, di Roma. — Mons. Felice Fortina, delia diocesi di Novara. — Mons. Francesco Mazzarella, della diocesi di Alife. — Mons. Lauro Ferrari, della diocesi di Tortona. 22 dicembre. — Mons. Antonio Kobliha, delParchidiocesi di Olmiitz. — Mons. Giuseppe Svoboba, delParchidiocesi di Brunn. — Mons. Giovanni Battista Donato, della diocesi di Padova. — Mons. Giovanni Miskgiem, dei patriarcato di Costantinopoli. — Mons. Felice Bevilacqua,, di Roma. — Mons. Erminio Jasoni, di Roma. 25 dicembre. — Mons. Francesco Stoppa Guioni, della diocesi di Albano Diarium Romanae Curiae 63 25 dicembre 1914. — Mons. Pietro Biagioli, di Roma. — Mons. Francesco Cesarini, di Roma. — Mons. Giuseppe Temofonte, di Roma. — Mons. Antonio Simoni, di Roma. — Mons. Lorenzo Schioppa, di Roma. 11 gemiciio 1915. — Mons. Adolfo Massimo Gomez de Faria, dei patriar- cato di Lisbona. — Mons. Gioacchino De Gesus Gomes, dei medesimo patriarcato. — Mons. Giovanni Chinaglia, della diocesi di Adria. — Mons. Nicola Rocco, segretario di nunziatura. 19 gennaio. — Mons. Alfredo Gori, delFarchidiocesi di Lucca. Camerieri d'onore extra Urbem di S. S.: 9 novembre 1914. — Mons. Gioacchino Bazzanella, della diocesi di Trento. — Mons. Luigi Rabenser, della medesima diocesi. 18 novembre. — Mons. Giorgio Simon, della diocesi di Veszprimia. — Mons. Agostino De Razza, della diocesi di Ugento. 5 dicembre. — Mons. Francesco Paolo Grassi, della diocesi di Tricarico. 16 dicembre. — Mons. Emilio Schmitz, di Roma. Camerieri Segreti di Spada e Cappa soprannumerari di S. S. : 10 novembre 1914. — II sig. Antonio Bottero, della diocesi di Treviso. 12 novembre. — II sig. conte Carlo Alberto loctean, delFarchidiocesi di Torino. — II sig. Augusto Leone Kenny, delFarchidiocesi di Melbourne. 18 novembre. — II sig. Tommaso Grattan Esmonde. 21 novembre. — II sig. conte Ignazio Sangiust, dell' archid, di Cagliari. — II sig. conte Giacomo Masolini, delFarchidiocesi di Bologna. — II sig. conte Salvatore de Ciutiis, delFarchidiocesi di Napoli. 23 novembre. — II sig. barone Adolfo de Schonberg-Thammenhain, di Dresda. — II sig. Alessandro de Pereira, di Dresda. 2 dicembre. — 11 sig. conte Gabriele Edoardo Espierre, della diocesi di Lugano. 10 dicembre. — II sig. Francesco Sardi dei baroni di Rivisondoli, della diocesi di Sulmona. — II sig. Carlo Savigny, della diocesi di Fulda. — II sig. Luigi Carbery Ritchie, delFarchidiocesi di Filadelfia. 12 dicembre. — II sig. barone Cristiano de Berckheim, delFarchidiocesi di Friburgo. 64 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 16 dicembre 1914. — II sig. Edoardo Agius, delFarchidiocesi di West- minster. — II sig. Carlo Guglielmo Clifford, della diocesi di Shrewsbury. 22 dicembre. — II sig. Carlo Giacomo Scott Spedding, dell' archidiocesi di Westminster. — II sig. Leon ardo Lindsay, della medesima archidiocesi. — II sig. conte Marino Saluzzi di Carigliano, delLarchidiocesi di Napoli. 9 gennaio 1915. — II sig. Marti no Bernardini, delFarchidiocesi di Lucca. 19 gennaio. — 11 sig. conte Paolo Dinet, della diocesi di Moulins. — II sig. conte Giuseppe Carlo Moore, delFarchidiocesi di Westminster., Camerieri oV onore di Spada e Cappa soprannumerari di S. S. : 5 dicembre 1914. — II sig. Livio Carimini, di Roma. 16 dicembre. — II sig. Giacomo Salvatori, di Roma. 22 dicembre. — II sig. Carlo Bronzuoli, delFarchidiocesi di Firenze. Cappellani Segreti d'onore di S. S.: '' 7 novembre 1914. — Mons. Casimiro Monti, della diocesi di Ischia. 18 novembre. — Mons. Antonio Strausz, della diocesi di Veszprimia. — Mons. Lodovico Vegele, della medesima diocesi. 23 novembre. — Mons. Francesco Luttor, della medesima diocesi. 7 dicembre. — Mons. Pietro Majolani, della diocesi di Como. 9 dicembre. — Mons. Domenico Facchini, di Roma. 10 dicembre. — Mons. Pietro Tosti, della diocesi di Foligno. 22 dicembre. — Mons. Bartolomeo Clementini, dei patriarcato di Venezia. 19 gennaio 1915. — Mons. Armando Cavallini, delFarchidiocesi di Pisa. Annus VII - Vol. VII Die 8 Februarii 1915 Num. 3 ACTA APOSTOLICAE "SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE SUPREMA S. CONGREGATIO S. OFFICII (SECTIO DE INDULGENTIIS) I DECRETUM ORATIO PRO PACE A SSMO D. N. PROPOSITA INDULGENTIA CCC DIERUM DITATUR Die 21 ianuarii 1915 Ssmus D. N. D. Benedictus div. prov. Pp.-XV, in audientia R. P. D. Adsessori S. O. impertita, benigne concedere dignatus est, ut fideles, corde saltem contrito recitantes orationem per decretum d. d. 10 ianua¬ rii 1915, ad pacem implorandam in praesenti acerbissimo Nationum conflictu, a Sanctitate Sua propositam, indulgentiam trecentorum die¬ rum, defunctis quoque applicabilem, quoties id egerint, consequi valeant. Praesenti perdurantibus memoratis rerum adiunctis valituro. Contrariis quibuscumque non obstantibus. R. CARD. MERRY DEL VAL, Secretarius. L. ©S. f Donatus, Archiep. Ephesin., Adsessor. ACTA, vol. VII, n. 3. — 8-2-915. 5 66 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II DECRETUM TRIBUITUR ALTARIS PRIVILEGIUM PRO MISSIS CELEBRATE IN SUFFRAGIUM EORUM QUE PRAESENTI BELLO PEREMPTI. IN PURGAKMO DETINENIUR Die 28 ianuarii 1915 Ssmus D. N. D. Benedictus div. prov. Pp. XV, ardenti iugiter cari¬ tatis studio permotus erga eos, qui, vita functi, iustas, luunt poenas in Purgatorio degentes, in audientia R. P. D. Adsessori S. Officii imper¬ tita, benigne concedere dignatus est, ut Missae omnes, quas a quo¬ cumque sacerdote in suffragium animarum illorum, qui in praesenti exi¬ tiali bello ceciderunt et cadent, celebrari contigerit, ita illis suffragari possint, ac si in altari privilegiato celebratae fuissent. Praesenti hoc decurrente anno valituro, absque ulla Brevis expeditione. Contrariis qui¬ buscumque non obstantibus. R CARD. MERRY DEL VAL, Secretarius. L. ffi S. f Donatus, Archiep. Ephesinus, Adsessor. III DECRETUM IRROGATUR A QUADAM CLAUSULA IN FAVOREM SACERDOIUM PIA OBIECTA BENEDKENDUM TEMPORE BELLI. Die 4 februarii 1915 Ssmus D. N. D. Benedictus div. prov. Pp. XV, in audientia R. P. D. Adsessori S. Officii impertita, benigne indulsit, ut sacerdotes quilibet, sive saeculares sive regulares, qui ab apostolica Sede, directe aut indi¬ recte, facultatem obtinuerunt pia obiecta benedicendi cum indulgen¬ tiarum applicatione, et s. ministerium exercent apud milites nationum, hoc tempore, bello contendentium, vel quomodolibet inter eos versantur, non teneantur clausula quae apponi solet: « de consensu Ordinarii loci « in quo facultas exercetur ». Praesenti valituro hac eadem rerum condi¬ tione perdurante. Contrariis quibuscumque non obstantibus. R CARD. MERRY DEL VAL, Secretarius. L. © S. f Donatus, Archiep. Ephesinus, Adsessor» S. Congregatio Concilii 67 S. CONGREGATIO CONCILII FOSSANEN. MEDIAE ANNATAE Die 12 decembris 1914. Species facti. Quidam sacerdos anno 1913 provisus de canonicatu et prae¬ benda, per Apostolicas Bullas, in ecclesia cathedrali Fossanensi, solvere recu¬ savit mediam - quae dicitur - annatam sacristiae eiusdem ecclesiae. Quum vero eidem opponeretur a ceteris canonicis praeceptum, in statutis capitularibus explicite contentum, de dimidia annata « quae a quolibet proviso in effectu « absque exceptione, intra biennium canonico thesaurario Capituli tradetur, « in ecclesiae usus unice convertenda iuxta praescriptum a Benedicto XIII in « sua Const. Pius et misericors, die 28 aprilis 1725 edita », praefatus canonicus provocavit ad verba ipsa Constitutionis Benedicti XIII, in qua dicitur « tenean- « tur solvere et respective deponere mediam annatam pro fabrica ecclesiae... « dummodo [beneficia] collationis, institutionis et provisionis S. Sedis minime « exsistant »; quibus verbis casum comprehendi, in quo ipse versabatur, cano¬ nicus asserebat. Hoc autem argumentum adeo cogens visum est duobus aliis capitularibus qui pariter de beneficio provisi fuerant per Bullas Apostolicas, ut hi, praefato canonico adstipulantes, persolutam iampridem dimidiam anna¬ tam quasi per condictionem indebiti sibi restitui postularent. Ad quem effectum in concione capitulari die 12 augusti 1913 habita, praelecta Constitutione ipsa, proposuerunt ut Capitulum decerneret « di riconoscere la tassativa disposi- « zione della Bolla Pius et misericors con la quale vengono completamente « esentati dal pagamento della suddetta mezza annata gli investiti con Bolle « Pontificie ». Sed Capitulum per longe maiorem suffragiorum numerum (octo ex undecim) huiusmodi propositionem reiecit; quamobrem tres praefati cano¬ nici recursum interposuerunt ad hanc S. Congregationem. Synopsis disceptationis. Praecipuum argumentum iuridicum, quo inniti¬ tur petitio recurrentium, suppeditatur a perspicuis Benedictinae Constitutionis supra citatis verbis. Est enim ipsa Constitutio, in qua, iuxta capitularia sta¬ tuta quae pariter citata sunt, fundatur ius percipiendi dimidiam annatam; in ea vero explicite excipiuntur ab huius praestationis onere provisi per Apo¬ stolicas Bullas. Cuius exceptionis causae et rationes (quamvis hae supervacanee in aperta legis significatione quaeruntur) absque difficultate ostendi possunt; 68 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nempe, reverentia debita S. Sedi, quae beneficia sua liberalitate collata, oneris cuiusvis impositione imminui non patitur; item soluta pro Bullarum expedi¬ tione Apostolicis officiis summa, quae, aut, ex S. Sedis intentione locum tenere censetur praestationis in aliis casibus faciendae pro fabrica, aut certo non est aggravanda alterius praestationis cumulatione. Vicissim, praecipuum, quo petitio recurrentium excludi videtur, est trice¬ naria et amplius consuetudo, in Capitulo Fossanen. vigens, et in statutis capi¬ tularibus explicite firmata qua omnes novi canonici, absque ulla exceptione ad solvendam infra biennium a capta possessione dimidiam annatam tenentur; de qua re quilibet provisus iuramentum specificum etiam edere debet in hac forma : « de observandis statutis ac laudabilibus consuetudinibus huius « Rmi Capituli, nec non de solvenda dimidia, ut aiunt, annata eiusdem eccle- « siae sacrario, ut moris est, intra biennium » ; quod iuramentum praefati tres recurrentes iam emiserunt. Haec quidem consuetudo, in primis, multo antiquior ostenditur ipsa Con¬ stitutione Benedictina, quae edita fuit anno 1725. Etenim, in regestis anni 1562 consignata invenitur « obligatio D. Guidi praepositi de solvendo 28 scutorum « (sic) auri Capitulo pro grano ab ipso recepto ex fructibus primi anni prae- « bendae »; quin immo anno 1570 mentio iam fit « di certi statuti e lunga «consuetudine di applicare i frutti dei primo anno alia Chiesa»; nec alia immutatio in re facta est, nisi quae iubebatur per Const. Durum nimis, S. Pii V, 13 iun. 1570, ut videlicet inde ab anno 1570 non iam fructus integri anni ut antea, sed tantum dimidia ipsorum pars Ecclesiae sacristiae solveretur; quod observatum in posterum semper constat, etiam in fundatione aliorum canonicatuum in eadem ecclesia (a. 1622 et deinceps). Fatentibus enim iis quoque tribus canonicis, qui causam provocarunt, nemo unus, sive per episco¬ pales, sive per Apostolicas Bullas provisus fuisset, ab hac solutione umquam exemptus fuit nisi ob peculiaria merita et liberalita tes in fabricam eccle¬ siae iam conlatas; quod ipsum nonnisi ter accidit, praevia explicita capitu¬ lari deliberatione et accedente episcopi consensu. Ex actis autem constat, ab anno 1725 quo Constitutio Benedictina prodiit, ex 138 canonicis 76 per Bullas Apostolicas pro visos fuisse, qui omnes et singuli dimidiam annatam de more solverunt. Hac ipsa de causa, quod nimirum consuetudo, de qua agitur multo anti¬ quior sit Constitutione Benedictina, effectum videtur ut ipsa solutio dimidiae annatae, in cathedrali Fossanen., minime sequatur ceteras praefatae legis regulas et praescriptiones : verbi gratia, excluduntur a computatione fructus incerti, quos e contrario Constitutio inclusos vult; solutio autem non urget nisi intra biennium, secus ac praescribitur in laudata Constitutione, etc. Hisce attentis, summa controversiae, mmo tota causa, huc redire videtur: utrum mediae annatae solvendae praescriptum, possit vel sola consuetudine sustineri eaque moderari, etiam post Constitutionem Benedictinam, an potius, post hanc latam, unice ad eius formam s t redigendum. S. Congregatio Concilii 69 Si enim primum sumatur, tunc, quum consuetudo in casu non excipiat sed immo positive comprehendat etiam pro visos per Apostolicas Bullas, decer¬ nendum erit et hos ad consuetam praestationem teneri ; si alterum, quum clara verba Constitutionis provisos per Apostolicas Bullas ad hoc onus sustinendum non obligent, standum erit pro libertate. At vero ex narratis quoque elucet, quod ceteroquin plurimis aliis testi¬ moniis comprobatur, ius circa mediam annatam solvendam ortum nonnullis in locis esse ex consuetudine, quam decreta episcoporum et Pontificiae con¬ stitutiones (v. g. Durum nimis, s. Pii V, 13 iun. 1570; Ecclesiae Catholicae, Innoc. XII, a. 1695) approbarunt et moderarunt: cfr. quoque Cone. Trident., cap. 14, sess. 24, de Ref Quum tamen, tempore Benedicti XIII, in Italia quoque et insulis adiacentibus complures- reperirentur ecclesiae in quibus consuetudo laudabilis haec nondum invecta erat, idem Summus Pontifex sua Constitutione Pius et misericors d. 28 aprilis 1725 hanc obligationem dimidiae «annatae sol¬ vendae cunctis ecclesiis praefatarum ditionum praecepit, statutis pro iisdem ad rem opportunis normis, inter quas et illa invenitur, ut eximerentur ab onere provisi per Bullas Apostolicas. Hanc vero indolem suae Constitutionis, editae quasi ad supplendam, non ad supplantandam consuetudinarii iuris in hac re utilitatem, idem Pontifex non obscure innuit hisce verbis: « Tenean- « tur solvere et respective deponere mediam annatam pro fabrica ecclesiae... « dummodo... aut etiam legitima non vigeret consuetudo solvendi vel dimit- « tendi fructus sex mensium, aut similem non tamen minorem ratam favore « fabricae vel sacristiae; utroque enim in casu, pro fabrica praedicta nihil « solvendum aut deponendum erit ». Quibus imo verbis colligi posse videtur vocabulum «mediae annatae » unice reservari praestationi quae ex hac Con¬ stitutione sortiatur originem, et eius adamussim normas sequatur. Difficultas autem quae exoriri dicitur ex verbis in statutis capitularibus anni 1886 contentis, ubi de dimidia annata sermo est « iuxta praescriptum a « Benedicto XIII in sua Constitutione Pius et misericors » nullius momenti videtur: non modo quia haec verba in cunctis antiquioribus Statutis, v. g. anni 1838, desiderantur; sed etiam quia in suo contextu nihil aliud expo¬ nunt quam usum faciendum de fructibus mediae annatae perceptae; inte¬ gra enim citata verba ita sonant : « Excepta dimidia parte fructuum primi « anni quae a quolibet proviso in effectu absque exceptione intra biennium « canonico thesaurario tradetur, in ecclesiae usus unice convertenda iuxta « praescriptum a Benedicto XIII in sua Constitutione, etc » ; consonant igitur hisce magis perspicuis verbis synodi dioecesanae anni 1882 (in qua statuta re¬ visa fuerunt), ubi legitur : « Si quae vero ex reditibus ecclesiae superavit, sive « ex proventibus eleemosynarum, sive ex iure percipiendi mediae annatae,... « prae oculis habenda est Constitutio Pius et misericors Benedicti- XIII in « qua praescribitur modus quo superflua erogari debent », etc. Demum minime praetereunda sunt argumenta quae ad minus opportuni¬ tatem imponendi, in casu, etiam provisis de beneficio per Apostolicas Bullas 70 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale onus consuetae praestationis demonstrant. Nimirum in praefata cathedrali Fossanensi canonici ordinario nihil praeterea conferunt pro expensis fabricae - nobilis illa quidem et perantiqua - supellectilis, sacrificalem, etc. : quas omnes expensas sustinet sacristia, in hunc usum erogando quidquid iure dimidiae annatae accipit. Quin immo, in obitu cuiusvis canonici, quodcumque funeris emolumentum relaxat sacristia, cuius etiam impensa cera suppedita¬ ta, Missa praesente cadavere et septima die cantatur; quod privilegium tam¬ quam compensatio existimatur persolutae semel dimidiae annatae. Porro, quum in plenariis comitiis diei 12 decembris 1914 quaestio sol¬ venda proposita esset sub hac rogandi formula: « An canonici ecclesiae cathe- « dralis Fossanen., de beneficio provisi per Apostolicas Bullas, eximantur ab « onere solvendi dimidiam annatam in casu », Eoli Patres, reformato dubio ut sequitur: «An canonici ecclesiae cathedralis Fossanen., de beneficio provisi « per Apostolicas Bullas, eximantur ab onere solvendi consuetam praestatio- « nem in casu », respondendum censuerunt: « Negative ». Quam resolutionem Ssnrns Dnus noster Benedictus div. prov. Pp. XV approbavit. O. GIORGI, Secretorius. NOMINATIO Brevi apostolico nominatus est: 13 ianuarii 1915. — Vicarius apostolicus de Loango in Oongo A jjallico, et episcopus titularis ecclesiae Obbensis, R. P. Leo Girod, congregationis Sancti Spiritus et Immaculati Cordis B. M. V. alumnus. S. Congregatio Rituum 71 SACRA CONGREGATIO RITUUM ROMANA DUBIA A sacra Rituum Congregatione sequentium dubiorum solutio reve¬ renter expostulata fuit; nimirum : i. Si Festum Circumcisionis D. N. 1. C. sit titulare alicuius Eccle¬ siae vel Instituti et recolendum sub ritu duplici primae classis cum octava, diebus % 3 et 4 ianuarii in quibus fit de die infra octavam cum secunda oratione de simplici; et die 7 ianuarii in qua agitur de secunda die infra octavam Epiphaniae cum commemoratione de octava Circum¬ cisionis, quaenam erit tertia oratio dicenda in Missa? II. Rituale Romanum, edit, typ., tit. IV, cap. II, ubi describitur ordo administrandi sacram communionem communicandis tam extra missam quam ante vel post ipsam, atque etiam intra Missam, ad n. 11 haec habet: « Sacerdos porrigit communicandis Eucharistiam incipiens a mini- « stris altaris, si velint communicare ». Item in decreto n. 1074, Gallia- rum, 13 iulii 1658, in proposito dubio: « An in communione intra missam « prius ministrandum sit Ssmum Eucharistiae sacramentum ministro « missae inservienti quam monialibus vel ceteris ibidem praesentibus?» S. R. C. responderi mandavit: « In casu praedicto ministrum sacrificii « non ratione praeeminendae, sed ministerii, praeferendum esse ceteris « quamvis dignioribus ». Unde quaeritur: « An vox minister altaris vel sacrificii in his et « similibus documentis S. R. C. restringenda sit exclusive ad ministros « iam in ordinibus minoribus constitutos vel saltem tonsuratos, an « potius voce ministri intelligendi sint omnes quicumque seu laici seu « clerici qui missae inserviunt? ». Et sacra eadem Congregatio, audito specialis Commissionis suffragio, omnibus sedulo perpensis, enunciatis quaestionibus ita respondendum censuit: Ad I. In casu, tertia oratio erit de Spiritu Sancto. Ad II. Nomine ministri altaris vel sacrificii missae venit quilibet cleri¬ cus vel laicus, missae ad altare inserviens, qui praeferendus est ceteris in distributione sacrae Synaxeos ; cauto tamen, ut laico inservienti prae- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ferantur clerici, et clericis minoris ordinis alii in maiori ordine consti¬ tuti, aut personae quae superiori polleant dignitate liturgice attendenda per se (uti regum) vel per accidens (uti sponsorum in missa pro bene¬ dicendis nuptiis). Atque ita rescripsit ac declaravit. Die 30 ianuarii 1915. SCIPIO CARD. TECCHI, S. R. C. Pro-Praefectus. f Petrus La Fontaine, Ep. Charystien., Secretarius. SACRA POENITKNTIARIA APOSTOLICA DECLARATIO I* ABSOLI/nONE IMPERTIENDA MILITIBUS AD PRAEDUM VOCATE Proposito huic sacrae Poenitentiariae dubio: « An liceat milites ad praelium vocatos, antequam ad sacram Com- « munionem admittantur, absolvere generali formula, seu communi abso- « lutione, sine praecedente confessione, quando tantus est eorum nume- « rus, ut singuli audiri nequeant, doloris actu debite emisso ? » eadem sacra Poenitentiaria, mature consideratis expositis, benigne sic annuente sanctissimo Domino nostro Benedicto Papa XV, respondendum esse censuit: « Affirmative. Nihil vero obstare quominus sic absoluti in praefatis « adiunctis ad sacram Eucharistiam suscipiendam admittantur. Ne omit- « tant vero cappellani militum, data opportunitate, eos docere absolu- « tionem sic impertiendam non esse profuturam, nisi rite dispositi fue- « rint, iisdemque obligationem manere integram confessionem suo « tempore peragendi, si periculum evaserint ». Contrariis quibuscumque non obstantibus. Datum Romae in sacra Poenitentiaria, die 6 februarii 1915. Carolus Perosi, S. P. Regens. Iosephus Palica, S. P. Secretarius. S. Romana Rota 73 SACRA ROMANA ROTA LONDONEN. DISMEMBRATIONIS Pio Papa Xfeliciter regnante, Pontificatus Dominationis Suae anno duodecimo, die 5 augusti 1914, BR. PP. DD. Iosephus Mori, Ponens, Fride- ricus Cattani et Antonius Perathoner, Auditores de turno, in causa Lon- donen. - Dismembrationis inter Lucianum A. Beaudoin parochum B. M. Virginis du Lac, actorem repraesentatum per legitimum procuratorem advocatum Vincentium Sacconi, et advocatum Angelum D'Alessandri, uti adhaerentem fisco, interveniente et disceptante Promotore Iustitiae pro legis tutela, sequentem tulerunt definitivam sententiam. Sacerdos Lucianus A. Beaudoin anno 1891 obtinuit quasi paroeciam seu missionem erectam usque ab anno 1884 in ecclesia B. M. Virgini du Lac dicata prope oppidum Walker ville nuncupatum, et multipliciter suum pastoralem zelum explicuit in vasto eius territorio sive scholis catholicis instituendis, sive ecclesiam paroecialem anno 1907 incendio absumptam reaedificando, sive alia pia opera perficiendo. Cum fidelium numerus de die in diem succresceret et praesertim cum intra paroeciae limites brevi mechanicae officinae vulgo di acciaieria et aliae id genus statuendae plures aliunde operarios essent advocaturae, rmus actualis antistes dioecesis Londonensis in Ontarii provincia Canadensi, Michael Fallon, de cura et propagatione catholicae religionis valde sollicitus, consilium inire coepit dividendi missionem seu paroeciam eo vel magis quia non pauci catholici praefati oppidi repetitis vicibus fundationem in ipso ecclesiae vel scholae expostulaverant. Quare antistes Fallon, audito coetu praesbyterorum consultorum dioecesis, ob defectum capituli cathedralis in illis regionibus, eiusque obtento unanimi suffragio et omissa interpellatione parochi Beaudoin, quem missionis suae divisioni iam probe noverat contrarium, die 2 ia- nuarii 1912, sequens dismembrationis decretum edidit: « Un nombre de « requets ont ete reques de la part des habitants de Walkerville, deman- « dant une nouvelle paroisse. L'utilite des fideles et le bien de la reli- 74 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « gion font qu'il est opportun maintenant de prendre une action deci- « sive. Donc le soussigne Eveque de London. par les presentes constitue « la municipalite de Walkerville en paroisse separee et distincte sous le « titre et patronage de sainte Anne mere de la sainte Vierge Marie. II « nomme comme pasteur de la paroisse de sainte Anne le rev. H. N. « Robert... et par les presentes lettres confere au rev. Robert les devoirs « et les droits du cure et le charge de 1'organisation de la nouvelle « paroisse ». Contra huiusmodi decretum, utpote laesivum suorum iurium, paro¬ chus Beaudoin appellationem interposuit apud Delegatum Apostolicum, qui uteris diei 18 ianuarii 1912 respondit rem subiiciendam esse iudicio S. Sedis: et apud Hanc proinde parochus opportuno recursu suas que¬ relas detulit. Ssmus vero benigno rescripto diei 27 aprilis eiusdem anni dignatus est causae tractationem et resolutionem committere H. S. Tri¬ bunali Rotali, constito prius quod res esset iudiciali ritu absolvenda: quae praeiudicialis quaestio, auditis partibus, ab infrascriptis Audito¬ ribus resoluta fuit turno diei 12 novembris anni praefati. Causa nunc, omnibus de iure absolutis, ventilanda proponitur in merito sub sequen¬ tibus dubiis de concordia partium concinnatis: I. An constet de legitima dismembratione in casu. II. An et quomodo ecclesiae matrici eiusque rectori sit providendum. In iure. Pro iuridico conceptu efformando in praesenti quaestione Patres Domini adverterunt operae pretium esse nonnulla recolere et praemittere quae, respiciunt sive divisionem paroeciarum in genere seu quae verae sunt paroeciae, sive divisionem missionum quae potius ad instar paroeciarum sunt et quae proinde subditur specialibus disposi¬ tionibus. Quoad primum paroeciarum dismembratio regitur a cap. 3 Ad audientiam, de eccles, aedificandis ita innovato et firmato a Cone. Trid., sess. 21, cap. 4, De ref: « In iis locis in quibus ob locorum distantiam «sive difficultatem parochiani'sine magno incommodo ad percipienda « sacramenta et divina officia audienda accedere non possunt, novas « paroecias, etiam invitis rectoribus, iuxta formam Const. Alexandri III « Ad audientiam, constituere possint (episcopi). Illis autem sacerdotibus, « qui de novo erunt ecclesiis noviter erectis praeficiendo competens assi- « gnetur portio arbitrio episcopi ex fructibus ad ecclesiam matricem « quomodocumque pertinentibus, et, si necesse fuerit, compellere possit « populum ea subministrare, quae sufficiant ad vitam dictorum susten- « tandam ». Unde in primis ad dismembrationem requiritur legitima causa, quae iuxta citatum textum consistit vel in distantia locorum vel S. Romana Rota 75 difficultate itineris ad percipienda sacramenta. Sed hodie aliae dantur causae et non statur amplius strictae et absolutae necessitati ex mutatis populorum moribus et auctis periculis depravationis, sed maxime atten¬ ditur specialis fidelium utilitas. Cff. causas Bobien. diei 4 martii 1911 et Sedimen, diei 2 aprilis 1912 agitatas et solutas in H. S. Tribunali Rotali {Acta Apost. Sedis, vol. 3, p. 202, vol. 4, p. 450). Ulterius requiritur (ut ex relata Sedimen. 1. c. § Citatio) consensus capituli cathedralis et citatio et auditio rectoris ecclesiae seu paroeciae dismembrandae et aliorum quorum interest: sed prima solemnitas est de substantia actus sub poena nullitatis, non ita vero secunda, quae omitti potest quando adest legitima dismembrationis causa, et rector vel alii interesse habentes A rationabiliter sese eidem opponunt. Tertio con¬ stare debet de congruae constitutione pro novo parocho et de assigna¬ tione finium noviter erectae paroeciae. Tandem iterum notandum et sedulo expendendum novum criterium recentiori aevo inductum circa dismembrationem paroeciarum quod in alias relata Sedimen, ita enun- ciatur: « Hodiedum dismembrationem facilius admitti et non amplius « considerari ut olim tamquam remedium extremum, ad quod recurren- « dum non est, quoties curae animarum v. g. per vicarium provideri « possit. Ratio huius mitioris praxis est, quia hodie depravati mores « incautae iuventutis, massonicae sectae quae veluti lupi rapaces fu- « runt ut Christi gregem devorent, nisi necessitatem absolutam, saltem « utilitatem portendunt evidentem multiplicandi pastores. Intra populi « pastores autem veros parochos esse praeferendus vicariis nemo est « qui non videat »; conferri etiam potest adducta Bobien. 1. c. § Hanc benigniorem. Hucusque prolata Tridentina lex eiusque applicatio congruit quando agitur de dismembrandis veris paroeciis. Sed alia via proceditur quando res est de dividendis missionibus, quae non sunt verae paroeciae sed habentur ad instar seu quasi paroeciae. Pro his viget ius particulare inductum a Constitutione Pontificia Bomanos Pontifices data anno 1887, quae fuit decreto S. Congregationis Concilii sub die 14 martii 1911 extensa ad universas Canadensis dominii provincias, in quo sita est dioecesis Londonensis. Hac Constitutione sequentia caventur: « Ad divi- « sionem missionis simplicis ea iuris solemnia transferenda non sunt, « quae super dismembratione paroeciarum fuerunt constituta: eo vel « magis, quod propter missionum indolem et peculiares circumstantias « numero plures ac leviores causae occurrere possunt, quae istarum « divisionem suadeant, quam quae iure definitae sunt, ut paroeciarum « fit divisio. Neve quis urgeat similitudinem, quam utraeque inter se 76 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiali « habent: cum enim obligatio solemnia iuris peragendi libertatem agendi « coerceat, ad similes causas non est protrahenda. Silentibus itaque « super hac re generalibus ecclesiae legibus, necesse est ut concilii « provincialis Westmonasteriensis valeat auctoritas, cuius hoc est decre- « tum: " Non obstante rectoris missionarii deputatione, licebit episcopo « de consilio capituli, intra limites missionis cui praeponitur, novas eccle- « sias condere ac portionem districtus eis attribuere, si necessitas aut « utilitas populi fidelis id requirat,,». Deinde Constitutio ita concludit: « bicere episcopis missiones dividere servata forma S. Cone. Trid. quoad « missiones quae sunt vere et proprie dictae paroeciae: quoad reliquas « vero ad formam synodi I provincialis Westmonasteriensis. Quo melius « autem missioni, quae dividenda sit, eiusque ministris prospiciatur, volu- « mus ac praecipimus, ut sententia quoque rectoris exquiratur, quod « iam accepimus laudabiliter esse in more positum ». Ex allegato textu facile apparet quantum adsit discrimen inter divi¬ sionem verae paroeciae et simplicis missionis nedum quoad modum eam perficiendi sed etiam quoad causas. Dum enim in verae paroeciae dis- membratione iuxta Concilium Trid. causae canonicae taxative desi¬ gnatae sunt, quamvis ab earum rigore, ut superius visum fuit, ultimis temporibus sit recessum, tamen aliter est incedendum quando negotium est de causis ad divisionem simplicis missionis necessariis, quae nume¬ rosiores et levioris momenti esse possunt, quod ceteroquin ipse paro¬ chus Beaudoin suo recursu admittit: « Ad causas quod attinet, non « requiruntur illae causae, quae in decretali Ad audientiam et in cap. IV. « Sess. 21. Cone. Trid. De Befortn, exponuntur ». Secundo in praealle- gato textu sermo fit de praeventiva exquisitione sententiae rectoris: hanc exquisitionem esse necessariam de praecepto nemo inficias ibit. At nullimode est de substantia actus seu praescribitur sub poena nudi¬ tatis, tum quia asseritur necessaria non ad esse sed ad melius esse, tum quia neque ea substantialis est iuxta citatam. Sedimen, quando ad dismem- brarlas veras paroecias proceditur. Quare ex iustis motivis omitti potest interpellatio rectoris missionis dividendae, quin tamen actus divisionis seu dismembrationis missionis de nullitate carpi possit. Tertia demum differentia est quoad dotem: in dismembratione verae paroeciae constare debet de certa et determinata congrua favore novi parochi, at in divisione simplicis missionis alia res est. Harum rectores substentahtur a spontaneis fidelium oblationibus, inde exsulat beneficii conceptus et reditus determinati assignari nequeunt. Hinc congrua est natura sua fluctuans et incerta, cum ea pendeat a maiori vel minori fidelium subsidio. S. lio mana Nota 77 In facto. Hisce praemissis principiis, nunc relate ad primum dubium inspiciendum est, utrum peracta -dismembratio in casu dici possit legi¬ tima tum quoad formam tum quoad causas. Utrumque negat defensor sacerdotis Beaudoin sed iniuria. Nam primo, coetus consultorum dioe¬ cesis in facienda dismembratione fuit auditus, uti ex opportuno constat documento: neque haec auditio irregularis censeri debet, prouti contendit idem defensor, eo quia praecedens non adfuit tractatus aut processus super necessitate vel utilitate divisionis: nam consultores, ut ex contextu allegati documenti seu verbalis sessionis diei 19 decembris 1911, optime fuerunt informati de statu quaestionis propositae a duobus ex iisdem nempe Brady et decano Mac Gee: « Fu dimostrato che Walkerville e una « municipalita separata con una popolazione di circa 4000 abitanti, avendo « una sezione di scuola cattolica e stimata, in vista di molte domande « fatte al vescovo per erigere, una parrocchia e per la convenienza dei « fedeli e per il bene della religione, questa risoluzione fu messa a voti « ed unanimemente accettata ». Advocatus defensor recurrentis ad hanc deliberationem impugnandam confugit ad auctoritatem canonistae Leu- renii, requirentis in dismembrationibus paroeciarum praevium processum, qui in casu defuit. Sed perperam, quandoque allegata auctoritas sese refert ad dismembrationes faciendas iuxta formam Tridentinam, et insuper non erat necessaria ex informationibus aliunde haustis. Nec item ex adverso utiliter invocatur defectus solemnitatis, nempe non facta auditio rectoris missionis dismembrandam De hac solemni- tate superius disceptatum fuit et conclusum eam non pertinere ad substantiam actus, praesertim ex iure speciali inducto quando agitur de simplici missione dividenda, et, in casu, eo vel magis hoc principium est applicandum, quia auditio sacerdotis Beaudoin nedum erat frustranea ob alias ab eo patefactum dissensum, sed etiam damnosa bono fidelium, uti episcopus Londonensis sequentibus testatur verbis : « Per quasi due « anni il sacerdote Beaudoin ha fatto dei tutto per intrigare ed impedire « 1'opera dei suo vescovo, e nella sua parrocchia ed in altre parti della « diocesi di London. Avendo appreso che i fedeli di Walkerville ave- « vano domandato al vescovo il permesso di costruire una chiesa o « cappella nel loro distretto, egli apertamente espresse la sua opposi- « zione e dichiaro che la nuova chiesa non sarebbe mai costruita. Egli « ando di casa in casa sforzandosi di eccitare i fedeli e svisando i motivi « di coloro che erano per domandare maggiore efficace protezione contro « la loro fede ». Hisce rationibus episcopus et aliam addit, nempe sac. Beaudoin non fuisse interpellatum, ne probabilis ab eo pararetur obex definitivae acquisitioni nonnullorum fundorum pro nova paroecia, 78 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale super quibus iam a mense decembri 1911 ius optionis obtinuerat. Haec itaque expendentes Patres Domini retinuerunt factam dismembrationem, quoad formam, impeti non posse de nullitate. Sed maior in praesenti controversia concertatio versatur circa exsi¬ stentiam causarum pro decernenda dismembratione; quam exsistentiam promotor iustitiae una cum curiae patrono ei adhaerente admittit et defendit, dum e contra defensor sac. Beaudoin eam acriter negat. Adver¬ tendum ex ipsa Constitutione applicante in subiecta materia disposi¬ tionem concilii prov. Westmonasteriensis 1 has causas reduci ad neces¬ sitatem et utilitatem fidelium « licebit episcopo... novas ecclesias condere « ac portionem districtus iis attribuere, si necessitas aut utilitas populi « fidelis id requirat ». Sed in primis iterum recoli oportet hanc utilitatem vel necessitatem non esse expendendam eodem modulo quo fit, quando veri nominis paroeciae dividuntur, uti patet ex spiritu et tenore ipsius Constitutionis speciale ius pro missionibus regulandis efformantis. Hinc ea quae defensor parochi oggerit in suo facti et iuris restrictu N. 10, 11. et seqq. de distantia locorum, asperitate viarum, ad praesentem casum inopportune allegantur, cum potius respiciant dismembrationes faciendas iuxta Tri- dentinam legem. Secundo iudices de exsistentia causarum pro facienda divisione missionum sunt episcopi quos posuit Spiritus Sanctus regere Ecclesiam Dei seu dioeceses eis commissas et non rector missionis dis- membrandae et multo minus fideles seu paroeciani: hoc item ex contextu Constitutionis supra allatae evidenter liquet, quae idcirco derogatum voluit iuris communis solemniis, retenta tantum auditione capituli cathe- dralis vel, hoc deficiente, coetus presbyterorum dioecesis. Ea vero quae defensor parochi disputat de episcopi nationalismo seu de praeferentia pro anglicam linguam loquentibus, in nullo pretio habenda esse censue- runt Patres Domini, cum ipse episcopus urgeat in clero cognitionem linguae gallicae, ut ex novissima eius relatione constat: « Io ho anche « emanata la legge che non promuovero nessun soggetto di questa dio- « cesi al suddiaconato, se non sia capace di udire le confessioni in fran- « cese e fare almeno una piccola istruzione nella stessa lingua ». Eodem pariter calculo ducendas esse rati sunt protestationes nonnullorum paro- chianorum contra decretam divisionem, utpote originem probabilem tra¬ hentes a dissensu et resistentia parochi contra suum episcopum. Ex alia parte quod in casu plures et graves causae exstent pro sancienda facta divisione missionis S. Mariae du Lac, extra dubitationis aleam est positum. Prima causa sunt, tum iteratae preces Catholicorum incolarum oppidi Walkervilie novam paroeciam expetendum ab Ordi- S. Romana Rota 79 nario, tum sectio catholicae scholae, S. Eduardi nuncupatae, bene et utiliter in eodem oppido fungentis, quae religionis catholicae propaga¬ tionem inter protestantes, maiorem communitatis partem constituentes, promovere potest. Unde novae paroeciae erectio opportuna et proficua recognita fuit tum a coetu consultorum, tum ab episcopo, qui ita rem exponit: « La nuova parrocchia di Walkerville, fu fondata solamente dopo « le iterate domande della popolazione che la riguarda. La loro buona « volonta e generosita e troppo rara affinche non vi si debba opporre. La « nuova parrocchia di Walkerville fu fondata dalFOrdinario della diocesi « di London soltanto dopo matura riflessione e con il consenso una- « nime dei consultori. Questo atto fu eseguito per il desiderio di pro- « teggere la fede dei cattolici e di estendere 1'influenza della religione ». Neque obiiciatur hanc fidelium Walkervillensium circa fidem prote¬ ctionem parili ratione obtineri potuisse per simplicis capeilae erectionem et vicarii deputationem : unusquisque enim probe noscit, quantum vicarii opera ab illa proprii pastoris discrepet. Altera ratio ad legitimandam factam divisionem est populi de die in diem augmentum in urbe Walkerville eiusque districtu, et proxima erectio plurium officinarum in eius vicinia, pro mecanicis in ferro et calybo structuris: id resultat nedum ex publicatione ephemeridum loca¬ lium sed etiam ex pianta topographica exhibita novae et veteris paroe¬ ciae: haec opificia cum plures alienigenas operarios essent arcessura, factum est ut, post decretam divisionem missionis, in veteri parochia etiam novum oppidum ab auctoritate civili sit statutum seu munici¬ pium Lord (Lord City). Bonum itaque religionis et prudentia expo¬ stulabant, ut spiritualibus necessitatibus aucti populi opportuno tempore esset provisum, ne secus periculo perversionis praesertim operarii catho¬ lici essent expositi. Quare nedum episcopus, sed etiam duo rectores missionum finitimarum S. Alfonsi et Immaculatae Conceptionis, quae minus extensum territorium habent ac missio contermina B. M. V. du Lac, solliciti fuerunt de divisione peragenda, ut idem refert episcopus: « Posso aggiungere, che nello seorso mese di novembre 1912, a cagione « delbaumento della popolazione in quel distretto i pastori delle due «parrocchie adiacenti a Sant'Anna Walkerville, e nostra Signora dei «Lago, Sandwich East, mi hanno sottomesso la convenienza di dividere « le loro rispettive parrocchie di S. Alfonso ed Immacolata Concezione « e costruire nuove chiese per 1'utilita della popolazione. In nessuna « di queste due parrocchie il territorio e cosi esteso come nella par- « rocchia alia cui divisione il rev. Beaudoin si oppone ». Eoque magis facta divisio est rata habenda quia catholica episco- 80 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale palis corporatio iam fundum emit, soluto pretio, a quadam societate pro erectione novae ecclesiae et pro domo novi parochi, neque a contractu amplius recedere licet, ut idem episcopus observat: « Alcune pratiche « furono fatte che ora non possono essere revocate, cioe il terreno e « stato comprato, i progetti furono estesi ed i contratti firmati per la « nuova chiesa ». Ceterum ipse recurrens Beaudoin facto et scriptis decretam suae missionis divisionem recognovit, eamdemque die 7 ianua- rii 1912 e suggestu populo annuntiavit: quin imo apud Congregationem Consistorialem oblatus est libellus a nonnullis catholicis e comitatu cfEssez in quo adest nova missio S. Annae et aliae conterminae uti S. Alphonsi et Immaculatae Conceptionis: in eo libello petebatur: « Que « pour parer aux necessites les plus pressantes une dizaine de pretres « de langue et d'origine frangaise soient admis immediatement dans le « diocese de London ou pour fonder de nouvelles paroisses ou pour « aider les cures Canadiens-Frangais, ou pour desservir leur compatrio- « tes dans les paroisses mixtes ou iis vivent avec les catholiques d'autre « origine ». Non itaque dici potest episcopum Fallon ductum fuisse ad novam erigendam paroeciam a spiritu nationalismi prout ex adverso praetenditur, sed ex vera necessitate pro bono animarum et incremento religionis. Neque id argui fas est ex facto quod episcopus novae missioni praefecerit non sacerdotem gallum sed potius anglum nempe sacerdotem Robert, nam ipse timens quod nonnulli fideles adhuc mallent ad veterem paroeciam accedere pro ministeriis paroecialibus accipiendis, per episto¬ lam monuit praefatum rectorem ut hanc licentiam daret: « II est bien « possible que pour une raison ou pour une autre, quelques catholiques « vivants dans les limites de la paroisse de Walkerville, desirent garder « leur affiliation a 1'eglise de Notre-Dame du Lac, et faire la leurs « devoirs religieux: je suis sur que vous ne trouverez pas difficulte de « vous en tenir loyalement a cette direction ». Verum, concessa ab episcopo Fallon facultas, quamvis eum purgat ab impacta nationalismi accusa¬ tione, a Patribus Dominis admitti et sanciri non potuit, utpote reprobata in cap. 13, sess. 24. Cone. Tridentini, iubentis unamquamque paroeciam suum determinatum territorium et-peculiarem pastorem habere. Inibi: « In iis civitatibus ac locis, ubi parochiales ecclesiae certos non habent « fines, nec earum rectores proprium populum quem regant sed pro- « miscue sacramenta administrant, mandat S. Synodus episcopis, pro «tutiore animarum eis commissarum salute, ut distincto populo in « certas propriasque paroecias, unicuique suum perpetuum peculia- « remque parochum assignent, qui eas cognoscere valeat et a quo licite 8. Romana Rota « sacramenta suscipiant, aut alias utiliori modo, prout qualitas loci « exiget, provideat ». In citata saepius causa Sedimen, eadem libertas seu facultas ab episcopo concessa fuerat incolis pagi Biedermatten decreto diei 18 martii 1809 ad vitandas discordias: sed observatum fuit non posse cumulari iurisdictionem duorum parochorum in idem territorium, quia fines paroeciales debent esse certi et determinati. Unde inducta ab episcopo licentia et libertas fuit revocata et reiecta, salva tamen ere¬ ctione novae paroeciae cum designatis limitibus. Altera quaestio contenta secundo dubio respicit indemnitatem eccle¬ siae matricis eiusque rectoris ex facta dismembratione. Damna vero in casu derivantur ex diminutione reditus seu oblationum illorum qui ad novam paroeciam transierunt: et hinc impotentia illius ad dimittendum aes alienum contractum sive pro readificatione ecclesiae sive pro con¬ structione scholae S. Eduardi, quae ex facta dismembratione pertinet ad novam erectam paroeciam. Ad amovendam hanc in praxi aliquan¬ tisper implexam difficultatem Patres Domini prae oculis sequentia habuerunt principia. In primis adverterunt quod paroeciae dismembratio ex se ipsa aliquod damnum semper importat ecclesiae veteri seu matrici: sed discrimen est inter veras parochias, et ad instar seu missiones. In illis rectori matricis semper remanere debet sufficiens congrua pro eiusdem substentatione, in his rector alitur ex fidelium oblationibus, quae natura sua sunt variabiles. Secundo in onerum reparatione inter veterem et novam parochiam hoc aequitatis principium recipiendum esse duxerunt, quod ea distri¬ buantur iuxta relativum commodum: oneri enim par esse debet com¬ modum seu utilitas ut ipsa aequitas naturalis suadet, leg. secundum naturam If. de reg. Iur. et cap. qui sentit eod. tit. in 6. card. Mantica de tac. et ambig. convent.: lib. % tit. 4, n. 82: ex invocata regula affir¬ mativa nempe « qui sentit commodum etiam onus sentire debet » sequi¬ tur etiam inversa regula negativa, quod qui non sentit commodum, neque onus sentire debet, ut explicat Reiffenstuel in declaratione citatae regulae 55 in 6. - Hoc statuto criterio, nunc expendendum est, quotum sit aes alienum quod gravat ecclesiam matricem B. M. V. du Lac in veteri paroecia, et quotum illud quod afficit scholam S. Eduardi, quae ex facta dismem¬ bratione adiudicata fuit novae paroeciae S. Annae erectae in oppido Walkerville. iam vero in summ, novissimo pro parocho, n. 1, haec haben¬ tur. « Nous... avons examine consciencieusement, quelles etaient les « dettes de 1'eglise de Notre-Dame du Lac (seu duos dies ante editum « dismembrationis decretum) et avons constate, que la dette etait de ACTA. vol. VII, II. 3. - 8-2-915. 6 Acia Apostolicae Sedis - Odnimentarium Officiate «dollars (seutatis) 27,477.42, dont 17,409 en argent emprunte de par- « ticuliers sur billets promissoires de la Corporation episcopale » : et cum hoc onus gravet ecclesiam parochialem matricis, quae est in com¬ modum huius fidelium, hi ad ipsum reluendum et non alii obligantur. Ex alia parte debitum scholae S. Eduardi, ut ex cit. sum. n. 3, ascendit ad scutarorum 6350, et hoc gravabit novam paroeciam in cuius utilitatem vergit enunciata schola. Verum cum paroecia S. Mariae du Lac non¬ nullas expensas fecerit pro dicta schola et fructus dicti debiti persol¬ vent uti ex cit. docum. n. 3, post factam paroeciae divisionem has iure merito cum factis expensis nunc pro medietate repetet parochus in summa dollar. 273,65. Quoad aes collatitium promissum pro reaedificatione ecclesiae matricis a fidelibus nunc ad novam paroeciam pertinentibus, et adhuc insolutum in residuali summa dollar. 510,31 iuxta doc. n. 11, in citat, summar., hoc afficiet corporationem episcopalem. Cum enim ipsi iam in parte pecuniam promissam veteri paroeciae contulerint, aequum non est ut post factam divisionem duplici contributione graventur seu erga novam et veterem paroeciam. Unde episcopus haec ait: «I parroc « chiani della nuova parrocchia hanno pagato la loro quota per provve- « d ere la chiesa matrice. La chiesa matrice ha una chiesa, una casa « parrocchiale, un convento, due scuole cattoliche. La nuova parrocchia « solamente una scuola cattolica, eccetto cio che e stato acquistato fin « dalla divisione, e di cio i parrocchiani della nuova chiesa debbono « pagare ». Hinc Patres Dni excipere non potuerunt querelas parochi Beaudoin prout ab ipso proponebantur, de nimia nempe diminutione redituum et de impossibilitate persolvendi aes alienum ecclesiae matricis ex facta divisione, ita ut ea sit revocanda. Hanc revocationem non probarunt, cum constet de legitimis dismembrationis causis, eaque rite fuerit peracta: potius statuerunt repartitionem aeris alieni inter veterem et novam paroeciam. Quoad vero indemnitatem ex imminutione redituum, observarunt quod si hi sunt imminuti etiam onera decreverunt et prae¬ sertim illud manutenendi scholam S. Eduardi, nec reditus reductio est talis, ut parochus Beaudoin ad egestatem redigatur, cum quinta vel ad summum quarta pars fidelium accesserit a matrice ad novam paroeciam, et populus utriusque paroeciae de die in diem augeatur per accessionem novarum familiarum catholicarum, uti ex attestationibus liquet relatis in summario additionali pro parocho: aliunde iterum est insinuandum quod in casu non agitur de vera paroecia, sed de simplici missione in qua ordinanda non adest obligatio servandi iuris solemnia, ut cavet supra relata Constitutio Romanos Pontifices. S. Romana Rota 83 Quibus omnibus in facto et in iure perpensis, Christi nomine invo¬ cato, Nos infrascripti Auditores, pro tribunali sedentes et solum Deum prae oculis habentes, decernimus, declaramus et definitive sententiamus Constare de legitima, dismembratione et locum esse indemnitati secundum tamen limites supra expositos, seu propositis dubiis respondemus: Ad 1 affirmative. Ad 11 affirmative iuxta modum prout in sententia : statuentes praeterea expensas inter partes esse compensatas. Ita pronunciamus, mandantes Ordinariis locorum et ministris tri¬ bunalium ad quos spectat, ut exsecutioni mandent hanc nostram defi¬ nitivam sententiam, et adversus reluctantes procedant ad normam sacrorum canonum, et praesertim cap. 3, sess. XXV, De Beform. Con¬ cilii Tridentini, iis adhibitis exsequutivis et coercitivis mediis, quae magis efficacia et opportuna pro rerum adiunctis exstitura sunt. Romae, in sede Tribunalis S. R. Rotae, die 5 augusti 1914. Ioseph Mori, Ponens. Fridericus Cattani. Antonius Perathoner. L. © S. Ex Cancellaria, 21 augusti 1914. Sac. T. Tani, Notarius. II Citatio edictalis FLORENTINA NULU TA TE MAIRIMONII (MARCIIIO-BIN1) Cum constet ex inquisitione in archiepiscopali curia Florentina peracta virum conventum Iosephum Marchio reperiri non posse, infrascriptus S. R. Rotae Auditor, Ponens in hac causa, per praesens edictum, praefatum Iosephum Marchio peremptorie citat ad comparendum sive per se, sive per procuratorem, in sede Tribunalis die 29 mensis martii, hora 11 cum dimidio, ad effectum ut subscribatur infrascriptum dubium necnon dies destinetur quo habebitur Tur¬ nus Rotalis pro causae de qua supra definitione; ulterius declarando, si non compareat, processum continuatum et terminatum iri in eius contumacia. 84 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DLHLM An constet de matrimonii nullitate in casu? Ordinarii locorum et quicumque fideles quibus notitia est de loco commo¬ rationis praefati Dni Iosephi Marchio curare debent, quatenus fieri possit, ut de hac citatione edictali moneatur. Datum Romae, die 1 februarii 1915. F. Heiner, Ponens. TRIBUNAL DE LA SACREE ROTE ROMAINE Citation par Edit FLORENTINA NI III I TA TIS MAdRDVDNIl (MARCH&BIM) Gomme il resuite de plusieurs enquetes faites dans la curie archiepiscopale de Florence, que le mari defendeur, Joseph Marchio, ne peut etre trouve, l'Au- diteur de Rote soussigne. Ponent en cette cause, cite peremptoirement, par le present edit, le meme Joseph Marchio a comparaitre personnellement ou par procureur legitimement constitue, au siege du Tribunal de la S. Rote Romaine le 29 mars prochain, a onze heures et demie, pour vouloir souscrire le doute ci-dessous rapporte, et fixer le jour de la proposition de la cause devant la Rote, declarant en outre que, s'il ne comparait pas, le proces canonique sera continue et termine en sa contumace. DOUTE Conste-t-il de Ia nullite de mariage dans le cas present? Les Ordinaires des lieux et les, fideles qui auraient connaissance du lieu de la residence du dit Mr Ioseph Marchio, doivent faire en sorte, dans la mesure du possible, qu'il soit averti de la presente citation. Donne a Rome, le 1" fevrier 1915. F. Heiner, Ponens. Ex Cancellaria, 1 februarii 1915. L. j$f S. T. Tani, Notarius S, R. Rotae, Secretaria Status 85 SECRETARIA STATUS EPISTOLA AD IACOBUM CARD. GIBBONS, ARCHIEPISCOPUM BALTIMORBNSEM, AD IOANNEM M. CARD. FARLEY, NEO-EBORACENSEM ARCHIEPISCOPUM, AD GULIELMUM CARD. O' CONNELL, ARCHIEPISCOPUM BOSTONIENSEM, ET AD LUDOVICUM N. CARD. BEG-IN,- QUEBECENSEM ARCHIEPISCOPUM, DE TUENDO AC PROMO¬ VENDO OPERE A SANCTA IESU INFANTIA NUNCUPATO. Emo e Revmo Sig. Mio Ossmo, Monsignor de Teii, direttore generale delFOpera della santa Infanzia, e Monsignor Tiberghien, di ritorno dagli Stati Uniti d'America e dal Canada, hanno riferito al Santo Padre che 1'Eminenza Vostra e molti Vescovi Americani, ai quali essi hanno fatto visita nel recente loro viaggio, si sono mostrati sommamente propensi a favorire dei loro effi¬ cace patrocinio 1'Opera suddetta, in somnio grado benemerita dei fan- ciulli e dei giovanetti avvolti tuttora nelle tenebre dei paganesimo. L'apprendere tale notizia e stato di grande conforto per Sua San- tita, la Quale, continuando alia pia Istituzione quella paterna benevo- lenza di cui le fu largo il Suo immediato Predecessore di santa memoria, non ha omesso di manifestare il Suo vivo e formale desiderio che l'As- sociazione delia santa Infanzia si stabilisca in tutte le scuole ed in tutti i collegi degli Stati Uniti e dei Canada, ravvisando tale Istituzione non soltanto giovevolissima per aiutare i Missionari a far conoscere Nostro Signore a tanti milioni di fanciulli e giovanetti pagani, ma anche utilissima per la sana e morale educazione della gioventii cattolica. Non potrebbe, tuttavia, un'Opera cosi vantaggiosa esercitare la sua salutare azione senza 1'aiuto dei buoni; e poiche le attuali gravissime condizioni europee hanno fatto inaridire quella fonte di sussidi che prima scaturiva anche dalia carita dei cattolici d'Europa, 1'Opera della santa Infanzia oggi piu che mai sente la necessita che 1'America con¬ tinui a mostrare, come per il passato, la sua larghezza e generosita verso di essa, e che inoltre voglia supplire caritatevolmente alia man- canza delle consuete risorse europee. L'augusto Pontefice nutre fiducia che il valido e prezioso appoggio deHEminenza Vostra e dei Vescovi sara assecondato non solo dal dero Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale e dai cattolici, ma anche, e soprattutto, dai maestri e dalle maestre, nel cui zelo e nella cui cristiana carita Egli molto confida. Ed affinche il Suo desiderio sia coronato di felice e consolante suc¬ cesso, T augusto Pontefice invoca su tutti 1'abbondanza dei celesti aiuti, impartendo all'Eminenza Vostra, ai Vescovi, al clero e ai fedeli delle rispettive diocesi, nonche ai maestri, alie maestre ed a tutti coloro che coopereranno a vantaggio delFOpera delia santa Infanzia, una speciale apostolica benedizione. Tornami, poi, vivamente gradito il potermi valere della presente occasione per baciarle umilissimamente le mani e raffermarmi con sensi di profonda venerazione delPEminenza Vostra umo devmo obbmo servitor vero P. CARD. GASPARRL DIARIUM ROMANAE CURIAE SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre si e degnato di nominare: 26 gennaio 1915. — L'Emo signor cardinale Aidano Gasquet, Protettore delllstituto delle Sacramentine di Maria Ausiliatrice. 30 gennaio. — L'Emo signor cardinale Guglielmo van Rossum, Pro lettore delle Dames de sainte Julienne, Apostolmes du tres saint Sacrement, di Bruxelles. 3 febbraio. — L' Emo sig. cardinale Antonio Vico, Protettore delllstituto delle Suore della Compagnia di santa Teresa di Gesu. — L'Emo signor cardinale Aidano Gasquet, Protettore delllstituto delle Suore fedeli Compagne di Gesu. — Il revnlo signor Carlo Fontaine, superiore della Casa internazionale della Missione in Roma, Consultore della sacra Congregazione di Propa¬ ganda Fide. Diarium Romanae Curiae 87 Con Brevi apostolici il Santo Padre si e degnato di nominare: Protonotarii apostolici ad instar participantium : 26 gennaio 1915. — Mons. Raffaele Leonetti, pro vicario generale delia diocesi di Andria. — Mons. Pietro Maria Berrios, vicario generale delia diocesi di Porto Rico. Prelati Domestici di S. S.: 11 gennaio 1915. — Mons. Oronzo Madaro, vicario generale delFarchidio- cesi di Taranto. 13 gennaio. — Mons. Gianluigi Barge, canonico delia cattedrale di Como. 17 gennaio. — 1 monsignori: Stefano Walsh, vicario generale; Martino Ryan, Francesco Keane, Ermanno Giuseppe Goebel, Giovanni Gorzynsky, Andrea A. Lambing, Cornelio A. Me. Dermott e Guglielmo Cunningham, tutti delia diocesi di Pittsburg. 21 gennaio. — Mons. Giacomo Maria de Amicis, canonico delia Metropo¬ litana di Genova. — Mons. Patrizio Me. Alpine, vicario generale delFarchidiocesi di Tuam. 23 gennaio. — Mons. Marco Vattasso, scrittore delia Biblioteca aposto- lica Vaticana. 29 gennaio. — Mons. prof. Cristiano Berrenrath, preside dei seminario maggiore di Colonia. — Mons. Winando Blank, canonico delia Metropolitana delia stessa citta. ONORIF1CENZE Con Brevi apostolici il Santo Padre si e degnato di conferire le seguenti onorificenze: La Gran Croce deli' Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile : 8 gennaio 1915. — AI sig. dott. Gastone da Cunha, gia inviato straor- dinario e ministro plenipotenziario dei Brasile presso la S. Sede. » La Commenda deli'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 21 gennaio 1915. — AI sig. Tommaso Hughes, membro dei senato Austra¬ li ano. Ii Cavalierato delVOrdine Piano: 17 gennaio 1915. — AI sig. don Luigi Quer Boule, gia addetto alFAmba- sciata di Spagna presso la S. Sede. II Cavalierato delVOrdine di S. Gregorio Magno, classe civile: 19 gennaio 1915. — AI sig. Anatolio Bucquet, capo delFordine degli avvocati di Lavai. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 19 gennaio 1915. — AI sig. Ferdinando Lamy de la Chapelle, presidente dei circolo cattolico della stessa citta. 20 gennaio. — AI sig. Ferdinando Federici, cassiere deH'amministrazione dei beni della S. Sede. II Cavalierato dell Ordine di S. Silvestro Papa: 24 gennaio 1915. — AI sig. architetto Raffaele Esteve y Fernandez, del- 1'archidiocesi di Siviglia. MAGGIORDOMATO DI SUA SANTITA NOMINE Con Biglietti di S. E. Rma Mons. Maggiordomo, il Santo Padre si e degnato di nominare: Cameriere Segreto soprannumerario di S. S. : 31 ottobre 1914. — Mons. Giuseppe Pompili, dei patriarcato di Costanti- nopoli. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S. : 15 settembre 1914. — Mons. Giovanni Thunnisen, della diocesi di Harlem. 30 settembre. — Mons. Ignazio Dubowsky, della diocesi di Zytomir. 31 ottobre. — Mons. Rocco Collam, dei patriarcato di Costantinopoli. 7 novembre. — Mons. Antonio Bertaccini, della diocesi di Forli. — Mons. Attilio Pizzi, della diocesi di Padova. Camerieri Segreti di Spada e Cappa soprannumerari di S. S. : 24 settembre 1914. — 11 sig. conte Cagiano de Azevedo, di Roma. 30 settembre. — II sig. conte Ignazio de Bylandt. Cameriere d'onore di Spada e Cappa soprannumerario di S. S.: 30 settembre 1914. — II sig. Ferdinando Rondolino, dell'archidiocesi di Torino. NECROLOGIO 22 gennaio 1915. — Mons. Tommaso Burke, vescovo di Albany, negli Stati Uniti di America. 7 febbraio. — L'Emo signor cardinale Scipione Tecchi, Pro-Prefetto della sacra Congregazione dei Riti. Annus VII - Vol. VII Die 27 Februarii 1915 Num. 4 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA BENEDICTI PP. XV EPISTOLAE I AD HEGTOREM IRENAEUM CARDINALEM SEVIN, ARCHIEPISCOPUM LU6DUNENSEM, QUEM FOEDERIS SACERDOTALIS « PRO PONTIFICE ET ECCLESIA » MODERA¬ TOREM CREAT. Dilecte Fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. — Car¬ dinalis Francisci Dubillard, archiepiscopi Camberiensis, equidem dolen¬ ter tulimus nuper obitum. Cognita enim Nobis erant eius dilecti Filii Nostri in hanc Apostolicam Sedem promerita, illud in primis, quod Foederis sacerdotalis pro Pontifice et Ecclesia cum auspex, tum perdili¬ gens moderator fuerat. Nam institutum huiusmodi, ut Pio X sanctae memoriae decessor! Nostro, ita Nobis videtur praeclarae esse opportu¬ nitatis: ob eamque causam Nobis, non minus atque illi, acceptum est et earum- Nunc autem laetamur quod te reperimus apprime dignum, qui desideratissimo viro in nae salutari consociatione moderanda suc¬ cedas ; te, inquimus, dilecte Fili Noster, quem studii prudentiaeque ple¬ num novimus ac Vicario Iesu Christi, si quem alium, deditissimum. Quare gubernationem tibi Foederis huius mandamus perlibenter; idque muneris fore ut et volenti animo, gratificandi Nobis causa, recipias, et ex tua singulari fide diligentiaque geras, pro certo habemus. — Ad sacerdotes autem foederatos quod attinet, occasionem capimus Nostrae in eos peculiaris benevolentiae declarandae; et quoniam a Nobis quotannis aliquam, temporibus accommodatam, vocem hortationis expetunt, eos hortamur, ut Rom ani. Pontificatus saluberrimam et multiplicem in re ACTA, vol. VII, n. 4. — 27-2-915. 7 90 Acia Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sociali operam illustrare contendant. Etenim si vulgo fieret perspicuum Romanos Pontifices optime et multimodis de hominum societate semper esse meritos et mereri, non solum ut traditae divinitus veritatis magistros, et ad sempiternam vitam duces, itemque Christianae beneficentiae ad miserias omne genus leniendas auctores, sed etiam ut doctrinarum, ut artium, ut omnium quaecumque sunt honesta pulcra utilia, fautores maximos, profecto non pauci, tamquam revelata oculorum acie quae adhuc obducta est, cernerent quam iniustum quamque insipiens sit Apostolicae Sedi diffidere eiusque consiliis ac coeptis obstare. — Divi¬ norum munerum auspicem Nostrique paterni animi testem, tibi, dilecte Fili Noster, ac sacerdotibus ex: hoc Foedere universis apostolicam bene¬ dictionem peramanter impertimus. Datum Romae apud S. Petrum die xx ianuarii MZMXV, Pontificatus Nostri anno primo. BENEDICTUS PP. XV II AD PETRUM CARD. GASPARRI, A SECRETIS STATUS, PUEROS QUOS RECENS AFRUHNUS TEKRAEVDIUS ORPIIANOS REDDIDIT, GCMMENDAN5. Signor Cardinale, Sui Nostro cuore di Padre, lacero gia dalla crudelta di uno spet- tacolo che humana storia mai non conobbe, il terremoto dei 13 corr. ha aperta un'altra ferita, sanguinante di non meno vivo dolore. Mentre sotto il coipo della raccapricciante sciagura adoriamo i disegni della divina Provvidenza, Noi ravvisiamo Nostro ufficio di dedi¬ care senza indugio a sollievo delle sventurate e care popolazioni, rimaste superstiti dal tremendo flagello, tutte le cure di Padre e di Pastore, che ci saranno consentite dalle strettezze della Sede Apostolica. Evvi, tuttavia, fra i superstiti una schiera, che reclama illimitata 1'affettuosa Nostra sollecitudine, vogliam dire i miseri orfanelli. Dinanzi a questi infelici, Noi, signor Cardinale, sentiamo, piu ancora che per ogni altro, le viscere della paternita che Gesu Cristo Ci ha data. E percio che, confidando nel saggio ed alacre zelo dei quale Elia in pochi mesi Ci ha porto prove cospicue, e nutrendo fiducia che 1'opera sua, nonche essere ostacolata, trovera da ogni parte favore, Noi abbiamo deliberato di conferire a Lei pieno mandato in ordine alia ricerca, alia Acta Benedicti PP. XV 91 cura ed alia educazione dei menzionati orfanelli, autorizzandola a pren¬ dere all'uopo tutti quei provvedimenti che saranno necessarii. E Gi e grato sperare che non invano Elia si adoprera nel nome dei Vicario di Cristo, sia per asciugare queste amarissime fra tutte le lacrime, sia per formare tanti infelici alia vita religiosa e civile, alia quale la sventura li ha anche meglio preparati. Conforto nei non lievi sacrifici onde 1'ardua impresa le sara appor- tatrice, sia a Lei, signor Cardinale, 1'apostolica benedizione che, auspice delle grazie celesti, di gran cuore Le impartiamo. Dal Vaticano, il 25 gennaio 1915. BENEDICTUS PP. XV III AD R. P. D. EDUARDUM LIKOWSKI, ARCHIEPISCOPUM GNESNENSEM ET POSNA- NTENSEVl I* MISERIS POLONIAE CONDUIONIBUS BELUO PARTIS. , Venerabilis Frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Opi¬ nionem quam habebamus eximiae pietatis observantiaeque tuae erga Romanum Pontificem, quae nuper a te redditae sunt litterae probe confirmarunt. Officiosos igitur devotionis tuae sensus libenti Nos qui¬ dem animo accepimus de iisque plurimas tibi gratias persolvimus. Quae autem de miseris Poloniae rebus praefatis litteris Nobis retulisti, talia ea quidem sunt, ut quamvis iam essent aliunde Nobis perspecta, haud mediocri tamen tristitia cor Nostrum perfuderint. Etenim, cum exploratum iam diu habeamus egregios Poloniae cives et Ecclesiae Dei et huic Apostolicae Sedi nullo non tempore firmiter adhaesisse, peculiari Nos quidem, uti par est, eos benevolentia ac dile¬ ctione prosequimur. Ob eamque rem, quum laeta tristia sint filiis cum patre communia, fieri nullo pacto potest ut, moeroribus angustiisque circumventi, maximo dolore non afficiamur ob calamitates quibus, acer¬ bissimo hoc bello, Poloniae incolae miserrime torquentur. Etenim, dum paterna caritate mentem animumque ad eos convertimus, quot lacrimae oculis obiiciunturl Quae omnia intimos reconditosque sensus Nostros adeo vehementer commovent, ut Patris caritatem erga filios tam graviter vexatos quam maxime augeri sentiamus. Itaque aeterno solaciorum omnium Auctori Poloniae cives, Nobis quidem dilectissimos, summopere commendamus, enixe Eum deprecantes ut belli furorem tandem coer- 92 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ceat pacemque exoptatissimam et pacis «fractus optimos propitius libens- que donet. Vota haec Nostra omnipotens respiciat fortunetque Deus, et Polonis quaecumque vel sunt perpessi vel adhuc mala patiuntur, in bona vertere clementissimus Ipse velit. Tu vero, venerabilis Frater, et ceteri Poloniae Antistites, quae vestra est pastoralis caritas, pergite suorum quisque fidelium omnem sollicitudinem curamque habere, et pro viribus contendite ut ope vestra filiorum dolores mitigentur, lenian¬ tur aegritudines, lacrimae detergantur. Nos autem in bonam spem addu A cimur fore ut, opitulante beata Virgine, Poloniae patrona, omnium lar A gitor prosperitatum Deus suorum munerum thesaurum Polonis aperiat eisque benignus effundat. Quorum auspex et conciliatrix apostolica sit benedictio quam tibi, venerabilis Frater, ceteris Poloniae Praesulibus et uniuscuiusque vestrum clero fidelibusque peramanter in Domino imper¬ timus. * Datum Romae, apud S. Petrum, die i februarii anno M3VKV Ponti¬ ficatus Nostri primo. BENEDICTUS PP. XV SERMO HABITUS DIE 15 FEBRUARII AD CONCIONATORES QUADRAGESIMALIS ET AD PAROCHOS ALMAE URBIS. 11 predicare e officio proprio dei vescovi, perche a questi, nella persona degli Apostoli, parlava il divin Fondatore della Chiesa quando diceva: « Andate, predicate il Vangelo ad ogni creatura ». Un tale officio peraltro non possono i vescovi compiere sempre da soli, sia perche impediti dalla vastita e dalla distanza dei luoghi che debbono evange- lizzare, sia perche distratti dalla molteplicita degli altri oneri che accom- pagnano il ministero episcopale. Essi percio si valgono delfaiuto dei sacerdoti inferiori, ai quali affidano 1'incarico di annunziare al popolo la divina parola, in quei modi e con quelle condizioni che la varieta dei casi richiede. - Anche il Vescovo di Roma, e forse piu di ogni altro, deve fare appello alfopera di siffatti ausiliari, per compiere il suo dovere di predicare il Vangelo alia diocesi a cui e piu intimamente legato. E Noi siamo lieti di salutare altrettanti ausiliari dei Nostro ministero epi¬ scopale in Voi, dilettissimi figli, che siete destinati a predicare al popolo di Roma nell'imminente Quaresima. Voi siete oggi adunati alia Nostra Acta Benedicti PP. XV 93 presenza quasi per ricevere in maniera solenne la missione di rappre- sentare il Vescovo di Roma nel pariare al suo popolo, e Noi non indu- giamo a darvela, confermando 1'approvazione che il Nostro Cardinale Vicario ha gia dato alia scelta delle vostre persone per 1'altissimo- ufficio di predicatori quaresimalisti. Ma, appunto perche destinati a rappresentarci in un ufficio che, al pari di Noi, certamente considerate di somnia gravita, Voi, o dilettissimi figli, dovete ora accogliere il desiderio di conoscere in qual modo Noi intendiamo la Nostra rappresentanza sia da Voi assicurata, Per corrispondere ad un desiderio tanto legittimo, Ci piace anzi- tutto ricordarvi quale dovra essere la materia dei vostri sermoni. Non vogliamo farvi il torto di supporre che ignoriate 1'obbligo vostro di predicare la parola di Dio; eppero non vorremmo ammettere neppure la possibilita che si trovi tra voi chi si prepari a portare sui pulpito aride questioni di filosofia, di storia odi politica. Il sacro oratore deve mirare principalmente alhutilita spirituale di chi lo ascolta; ma la norma dei vivere cristiano si deduce da quella « parola di Dio, scritta e rive- lata » che forma il deposito della fede, e che e autorevolmente interpre¬ tata dall' ineffabile magistero che lo stesso Iddio ha posto nella Chiesa. A questo fonte purissimo ricorrano dunque i sacerdoti oratori per attin¬ gere 1'acqua salutare con cui devono saziare il popolo sitibondo di verita: attingano da esso le dottrine dom maliche, che sole possono rav- vivare lo spirito della fede, ornai tanto illanguidito anche in questa citta di Roma; e ne attingano altresi le verita morali, che devono indirizzare il cristiano nell'adempimento dei doveri che ha verso Dio, verso il prossimo e verso se medesimo. E Iungi dalfanimo Nostro il pensiero di disapprovare 1'uso mode¬ rato di una efficace confutazione degli errori moderni; non intendiamo davvero condannare chi volge lo sguardo alie condizioni della societa in cui vivono coloro ai quali esso indirizzi la parola. Ma la confutazione degli errori moderni, oltre che riservata solo a quelfambiente in cui puo essere opportuna, Noi la vorremmo presentata come logica conse- guenza dei principi prima indiscutibilmente stabiliti: solo allora che si sara persuaso il popolo della necessita di accogliere 1'insegnamento di Dio anche in cio che humano intelletto non arriva a comprendere, si potra utilmente dedurre la stoltezza dei li benfesam e in materia di fede, o la superbia di chi nega il miracolo. E si rivolga pure lo sguardo alie condizioni della societa in cui vive, non per fare descrizioni degne di alunni di rettorica, ma principalmente per indicare il frutto che i fedeli devono trarre dalla predica ascoltata. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Abbiamo accennato al frutto della predica. Non vi sia grave, o dilettissimi figli, che, insistendo su di esso, vi diciamo apertamente che un sacro oratore non deve mirare tanto a correggere Vintelletto quanto a riformare il cuore, anzi la stessa correzione degli errori della mente dev'essere dal sacro oratore ordinata al miglioramento della vita pratica degli uditori. Non vi sia dunque tra voi chi si contenti di una bella esposizione della verita cattolica, meno ancora chi si appaghi di una brillante confutazione degli errori moderni, senza discendere, nelfuno e nelfaltro caso, alie applicazioni pratiche. Oh! quante volte gli uditori non sanno trarre da soli le conseguenze, che pur derivano dalle pre- messe riconosciute indiscutibili! Spetta a voi, banditori della divina parola, il perfezionare 1'opera vostra, facendo toccare con mano ai vostri uditori come e quando devono cambiare il loro modo di agire, ora aste- nendosi da cio che prima facevano, ora facendo cio che prima omette- vano. Non vi trattenga il timore di venir meno alia stima dovuta agli uditori: la indicazione concreta dei frutto che deve trarsi da una predica, per molti e di necessita assoluta, per nessuno puo essere superflua, come superflua non e la parola dell'amico che incoraggia al bene anche chi ha gia in animo di compiere quello stesso bene. Nulla diciamo della forma con cui intendiamo debba annunziarsi la parola di Dio. 11 rispetto che a questa e dovuta e 1'altissima stima che senza dubbio avete dei vostro ministero, vi rendono persuasi, o dilettissimi figli, della necessita di escludere da voi tutto cio che potrebbe togliere o diminuire la gravita richiesta nel sacro oratore. Una sola cosa vogliamo a voi ricordata riguardo alia forma dei discorsi, ed e la cura onde si deve in essi imprimere un ordine evidentissimo tra le varie loro parti : mentre 1'ordine facilita a tutti 1'intelligenza della pro- posizione dimostrata, riesce invece difficile ad un uditore di mezzana cultura il ritenere una predica nella quale i vari argomenti non appa- riscono collegati fra loro, o le differenti parti non sieno vicendevolmente ordinate. Ma nel pariare a Voi che siete destinati a predicare in Roma nella imminente Quaresima, Noi non abbiamo inteso dir cose a voi ignote; abbiamo solo voluto ricordarvi cio che certamente gia sapevate, per animarvi ognor meglio a fare quanto da voi si possa per rendere frut- tuosa la missione, che vi affidiamo, di rappresentarci nelfannunziare la divina parola al popolo di Roma. Puo dirsi che un'analoga rappresen- tanza, affidata anzi in modo stabile e permanente, compete ai singoli parroci di quest'alma Citta, perche anch'essi esercitano presso il popolo quel ministero di cui al Vescovo di Roma e riservata la cura abituale. Acia Benedicti PP. XV 95 A ragione, o dilettissimi, Noi possiamo dunque chiamare anche voi « nostri cooperatori », e non a torto voi dovete prendere per voi cio abbiamo detto teste per i sacri oratori, venuti ad essere Nostri ausiliari nelfannunziare la divina parola durante il tempo quadragesimale. Siamo tuttavia consapevoli che cosi i parroci come i sacri oratori, a rendere veramente fruttuoso il rispettivo ministero, abbisognano piu che di ogni altro presidio della benedizione di Dio : Nisi Dominus aedifi¬ caverit domum, in vanum laboraverunt qui aedificant eam (Ps, CXXVI), eppero questa invochiamo copiosa sugli uni e sugli altri. La benedizione di Dio illumini la mente ed infiammi il cuore ai banditori della sua santa parola in questa eterna citta; deh! sia come rugiada che faccia sviluppare e crescere il buon seme da essi deposto nelbanima dei fedeli uditori, affinche alia santita dei loro ministero corrisponda 1'abbon- danza dei frutto, e i figli di Roma, nelle prossime feste pasquali, Ci ral- legrino con una piu estesa partecipazione ai santi sacramenti. S. CONGREGATIO CONSISTORIALIS NOTIFICATIO CIRCA MISSIONARIOS OPERIS « DE ADSISTENTIA OPERARIORUM ITALICORUM AD EXTERAS EUROPAE REGIONES MIGRANTIUM » Litteris S. G. Consistorialis diei 18 ianuarii anni 1915, de mandato Ssmi D. N. Benedicti XV, Episcopo Vicentino, qua praesidenti ad hono¬ rem et socio a consiliis Societatis pro Adsistentia italorum operariorum ad exteras Europae regiones A migrantium, commissum est ad nutum S. Sedis officium quod hucusque proprium erat ecclesiastici coetus Medio¬ lanensis, vulgo Consulta, in eodem pio opere. Idcirco memoratus Episcopus una cum [coetu ecclesiastico ab eo constituendo facultatem habebit quaerendi idoneos sacerdotes qui mis- sionarios agant penes italicos operarios ad exteras Europae regiones migratos; et habito consensu Ordinarii singulis sacerdotibus proprii et 95 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ordinarii loci ad quem hi proficisci debent, necnon beneplacito S. G. Consistorialis, eos mittere poterit ad loca missionis propria; ibique eos vigilare debebit sive directe sive ope alicuius visitatoris aut alius sacer¬ dotis ab eo deputati, et maxime per Ordinarios locorum; a quibus iidem missionarii pendere omnino debent in omnibus quae ad ecclesiasticam disciplinam pertinent. Poterit etiam iusta de causa eosdem ab uno in alium locum trans¬ ferre vel etiam prorsus revocare ab officio iisdem commisso. Sed in casu revocationis rem statim communicare debebit cum Ordi¬ nario cuiusque missionarii proprio ut iterum eum in dioecesim recipiat, cum Ordinario loci a quo et cum S. C. Consistoriali: in casu vero trans¬ lationis cum Ordinario missionarii proprio, ut ipse sciat ubi sacerdos suus degat, et cum Ordinariis locorum a quo et ad quem: cum S, C. Consistoriali autem rem communicare statim debebit quoties casus ali¬ quam difficultatem praeseferat; aliter in fine cuiuslibet anni. Datum ex S. C. Consistoriali die 81 ianuarii 1915. f Thomas Boggiani Arch. Edessen, Adsessor. 11 PROVISIO ECCLESIARUM Sacrae Congregationis Consistorialis decretis Ssmus D. N. Benedi¬ ctus PP. XV has quae sequuntur ecclesias de proprio pastore providit, scilicet: 26 februarii 1915. — Titularibus ecclesiis episcopalibus Bellogra- densi et Semendriensi graeci ritus praefecit R. D. Dominicum Premus, cathedralis Zagrabiensis canonicum, quem constituit Auxiliarem Rmi I). Antonii Bauer, archiepiscopi Zagrabiensis. — Titulari ecclesiae episcopali Alabandensi R. D. Joseph Lang, cathedralis Zagrabiensis canonicum, quem constituit Auxiliarem Rmi D. Antonii Bauer, archiepiscopi Zagrabiensis. S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 97 S. CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM DECRETUM EE SACRA (XMMUNDNE ET EE CELEBRATICNE MISSAE IN CASTRIS Sacra Congregatio de disciplina Sacramentorum, bono animarum consulere cupiens, attentis extraordinariis praesentis belli circumstan¬ tiis, iisque perdurantibus, de speciali auctoritate Ssmi Domini nostri Benedicti Pp. XV, quae sequuntur declarat et statuit: 1) Milites ad proelium vocatos (i soldati sui fronte) admitti posse, servatis servandis, ad S. Mensam Eucharisticam per modum Viatici. 2) Sacerdotes militiae adscriptos qui militibus sauciis infirmisve deferendis vel curandis destinati sunt (vulgo ledicarios vel infirmarios), si in ecclesiis Missam celebrare nequeant, in quocumque loco, decenti tamen et tuto, et etiam sub dio. Sacrum litare posse, remoto quovis irreverentiae periculo: eos vero qui armis dimicant. Missam eodem modo, iisdemque sub conditionibus celebrare posse, at Dominicis tantum et diebus festis de praecepto, dummodo omnes praedicti sacerdotes nullo alio canonico impedimento irretiti sint. Contrariis quibuscumque minime obstantibus. Datum Romae, ex Secretaria sacrae Congregationis, die 11 februa¬ rii 1915. PHILIPPUS CARD. GIUSTIM, Praefectus. Aloisius Capotosti, Ep. Therm., Secretarius. 98 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale S. CONGREGATIO CONCILII FAN EN. IUR1S OPTIONIS 8 martii 1913 et 11 iulii 1914 Species facti. In capitulo cathedrali Fanensi habentur duodecim canonicatus quorum praebendae aliae aliis pinguiores exsistunt. Quum per obitum titularis, anno 1912 mense maio vacasset unus ex istis cano- nicatibus, canonici qui tenuiores obtinebant praebendas, tempore utili, h. e. infra mensem, postularunt admitti ad exercendum ius optionis. Episcopus autem eis in mentem revocavit reservationem Apostolicam cui, ratione tum mensis in quem obitus inciderai, ad normam reg. IX Apost. Cancellariae, tum familiaritatis pontificiae qua decessor insignitus erat (adnumeratus enim fuerat inter cubicularios honoris Ssnii D. N.), ad normam reg. VII eiusdem A. C, praefatam praebendam obnoxiam censebat. Quum vero multa in contrarium opponerentur a canonicis, eis consilium dedit ut de hac re iudicium postularent huius S. Congre¬ gationis: quod canonici libenter praestiterunt. Synopsis disceptationis. Ut ex dictis apparet, duplici titulo praebenda, de qua contenditur, affici videtur reservatione pontificia, hoc est, non modo ratione temporis sed etiam ratione personae. At quidem, gene¬ rali causa contendunt canonici nullam reservationem in casu exercitium iuris optionis praepedire posse; quod repetunt tum ex natura iuris optandi, tum, idque potissimum, ex conditione ipsa seu natura benefi¬ ciorum canonicalium in cathedrali Fanensi. Ius optionis quod spectat, asserunt illud in ipsorum cathedrali esse antiquissimum, et praecessisse etiam regulas Apostolicae Cancellariae: nam in primaevis quoque statutis, approbatis die 20 aprilis 1455, cap. XI, plura constituuntur « de modo optandi »: edicitur nempe quemlibet cano¬ nicum ter tantum optare posse, et id postquam per annum saltem inser¬ vient; a capitulo insuper veniam optandi impetrare teneri, quae tamen denegari non poterit « si Impetraris circa culturam et reparationem « bonorum praebendae, quam relaxare desiderat, diligens fuerit; et optatio S. Congregatio Concilii 99 « fieri debet primo per primum canonicum, secundo per secundum et «sic de aliis successive: et intelligatur primus qui in nostra ecclesia « per se, vel per alium diutius militaverit, et in reparatione bonorum «suae praebendae praediligens fuerit». Ex quo constitutionum prae¬ scripto, non modo in comperto positum videtur quod asserunt canonici, nempe consuetudinem optandi, in cathedrali Fanensi, iam exstitisse antequam regulae VII et IX Cancellariae Apostolicae promulgarentur (sub Gregorio nempe XIII, c. a. 1590), sed illud quoque constare aiunt, quod optionis ius, in casu, haberi debeat de iuribus « antianifcatis » (quae dicitur) et diligentiae in cultu fundorum collocatae, hoc est, esse ius quoddam personae inhaerens, non rei, seu in casu beneficio; quae iura personalia, quasi ex merito et labore quaesita, non solet Apostolica Sedes suis legibus tollere. Conditionem vero praebendarum in eodem capitulo quod attinet, ea paucis ita proponi potest. In capitulo adest massa communis, ad « distributiones » destinata, de qua participant duodecim canonici pro virili parte, excepto praeposito qui duplam habet: sed praeterea adsunt duodecim praebendae, quae seriore tempore institutae dicuntur, quarum administratio est penes canonicos qui eas respective possident: existis, quatuor addictae sunt dignitatibus (praeposituraes et archidiaconatui) et officiis (theologali et poenitentiario), quas igitur optione adipisci nemo potest; ceteras vero octo praebendas aiunt canonici esse, non addictas singulis canonicatibus, sed quod dici solet volantes, h. e. quamlibet ex illis addici posse cuilibet ex octo canonicatibus simplicibus, et vicissim a quolibet beneficio canonicali separabiles esse et de facto separari. Id autem arguunt: 1. Ex facto quod praebendae superadditae sunt beneficiis canonica- libus iam exsistentibus. Constat enim ex authentico documento quem¬ dam sac. Thomam Lanci, anno 1563, quum pro visus fuisset de eo cano- nicatu qui unus, tunc temporis, adhuc sine praebenda exsistebat, praeben¬ dam illi constituisse, anno 1565, assignato quodam praedio vulgo Morola nuncupato; si ergo canonicatus sine praebenda olim exstitit, profecto praebenda ab eo separabilis esse videtur. 2. Ex consuetudine vigenti ab immemorabili, et authentice compro¬ bata, qua, in mutatione praebendae per optionem ad normam statutorum, nulla fit mutatio sedis in choro, nulla capitur nova possessio, etc. Testatur enim curia episcopalis: « Si dichiara per la verita, che nei casi di avve- « nuta opzione alie vacanti prehende capitolari, non si e mai dato il « conferimento con bolle papali, o decreti vescovili, e nemmeno 1'immis- « sione in possesso; ma questa curia ne ha registrato soltanto 1'atto». 100 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Et alias : « E uso costantemente mantenuto nel capitolo di Fano, che, « nei casi di opzione, non si esige che ii canonico ii quale ha optato..; « abbia a prendere nuovamente possesso dei beneficio, e a discendere, « quasi nuovo canonico, aH'ultimo stallo dei coro ». Porro, aiunt, id fieri non potuisse, si quaevis praebenda inseparabiliter uniretur beneficio et quid individuum cum eo constitueret: tunc enim, commutata praebenda* novum beneficium obtineretur, ad quem effectum et nova immissione in possessionem opus esset. At vero, si praebendae cum beneficiis non sunt inseparabiliter unitae, manifestum est illas optari posse, etiam quando haec afficiuntur reservatione Apostolica: nulla enim, in casu, collisio iurium est, quum reservatio effectus suos exserere possit circa beneficium, cui, in casu, unietur praebenda quae vacans postremo manebit, post exercitam a canonicis optionem. Id, quod ratio dictat, auctoritas etiam confirmat. Nam si, teste Riganti, « difficultas est quando praebendae, domus, praedia, « aliaque membra temporalia, dicantur perpetuo annexa canonicatui, vel « separabiliter (et in his terminis variant Doctores, et Rota variavit, « nec constans eius opinio fuit) » (In Regulam IX, p. I, § 5, n. 7 ss.), receptissima tamen est doctrina, compluribus huius S. Congr. et Rotae resolutionibus firmata, praebendas, prout in casu nostro, distinctas et separatas a beneficiis, rite optari posse etiam in mensibus reservatis S. Sedi et in aliis casibus affectionis Apostolicae Sedi. Ita Gonzalez (In Reg. IX C. A., glos. 34, n. 33 ss.): « Licet vacet beneficium, tamen prae- « benda vel domus non vacant, quum beneficio vacanti annexa non sunt; « sed ad sequentem in gradu iure optionis spectant, nec in istis domibus « et praebendis temporalibus separatis intrat reservatio »; Riganti, 1. q., n. 4: « Receptissima in foro invaluit distinctio, quod aut prae¬ bendae, domus, et alia similia... sunt perpetuo et inseparabiliter ad- « nexa canonicatui, quid individuum cum eo constituentia, et tunc non «possunt optari, si canonicatus vacatio contingat in mense reservato, « dum eorum optio necessario praeseferret optionem ac mutationem « tituli canonicalis; aut... non sunt adnexa, sed distincta et separata, et « in isto casu rite optari possunt » : cfr. etiam Garcia, de benef. p. V, c. I, n. 457; Lotterius, de re benef. 1. I, q. 19, n. 18; Rota coram Manzan. dec. 52, n. 3; coram Sincero in Melevitan. Optionis, 30 ian. 1913; S* C. Cone.; in Casertan., 2 iun. 1838; in Capuan. 17 dec. 1853; Urbe- vetan. 26 apr. 1856; Asculan. 23 mart. 1907; etc. Concludunt igitur canonici petentes ut S. Congregatio affirmativa responsione dimittat sequentia dubia: « Spetta in generale ai canonici « della Cattedrale di Fano, il diritto d'opzione alie soleprebende vacanti, S. Congregatio Concilii 101 « anche di benefizi riservati, e in tutti i mesi dell'anno? Spetta ai mede- « simi 1'uso di tale diritto nel caso attuale, riservando a lia santa Sede « la prebenda non optata?». Adversus autem hanc canonicorum petitionem plura deducta sunt. In primis nempe, quod, quum ius optionis potissimum dependere videatur a consuetudine qua inductum est, ut nuperrime firmavit Rota in una Mele- vitan. Optionis coram Lega, 12 aug. 1911, et coram Sincero, 30 ian. 1913, in capitulo Fanensi hucusque et ab immemorabili ius optionis numquam exercitum fuit mensibus s. Sedi reservatis aut quandocumque alia affectio pontificia contingeret. Id quidem et canonici ultro concedunt, et quamvis contendant, cum communi, praescriptionem exstinctivam, ex non-usu, non currere in facultativis, liquet hanc exceptionem nullam vim habere si concludenter demonstretur eos, in casu de quo agitur, non potiri facultate seu iure optandi: tunc enim non-usus immemorialis acci¬ piendus erit pro vera observantia, tamquam ex ea legitima persua¬ sione derivatus de qua testatur Episcopus : « Negli altri otto mesi « riservati, tutte le volte che e capitata una vacanza - ed e capitata spes- « sissimo - nessun canonico ha mai optato, et quidem con la coscienza « di non avere lafacolta di optare, causa la riserva espressa nella regola IX « della Cancelleria. Era questa ed e rimasta fino a oggi Vintimapersua- « sione, su la quale non e sorto mai dubbio, di tutti e singoli i cano- « nici, i quali, altrimenti, non si sarebbero lasciati sfuggire mai 1'occa- « sione di poter optare, in ogni vacanza, a prebende piu vistose ». Saltem, stante consuetudine, perperam adduci videtur prioritas temporis qua ius optandi in capitulo Fanensi contenditur antecessisse promulgatas regulas Apostolicae Cancellariae, in facto enim constat post hanc promulga¬ tionem praecedens quod praetenditur ius, ad normam earum regu¬ larum temperatum esse. Sed praeterea hanc consuetudinem esse omnino secundum ius, evinci videtur in casu ex ipso principio quod assumunt canonici, vide¬ licet: dari ius optionis, etiam concurrente reservatione Apostolica, in praebendas distinctas, separatas, aut saltem separabiles a beneficiis non dari tamen, si praebendae sint perpetuo et inseparabiliter singulis canonicatibus adnexae. At enim praebendas in casu quid individuum constituere cum beneficiis quibus coniunctae sunt, non unum est argu¬ mentum. Praesumptio in primis et indicium sumi quoque potest ex eo quod, nemine contradicente, totidem numero sint praebendae, quot cano- nicatus, quin immo quod praebenda quaelibet suum nomen habeat, v. g. s. Christophori, quae tamen nomina eadem prorsus sunt qui canonicatuum tituli dicuntur : scilicet, praebenda s. Christophori respondet prorsus et 102 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale semper canonicatui s. Christophori. Sed argumentum potissimum illud est, quod pariter Episcopus hisce recolit: « Quando nei mesi non riser- « vati alia s. Sede, si esercita dai canonici ii diritto di opzione, il cano* « nico, il quale, godendo p. es. il canonicato e la prebenda di s. Luca, « opta per la prebenda di s. Bartolomeo e la conseguisce, di lui non si « dice piu che possiede il canonicato di s. Luca, ma si quello di s. Bar- « tolomeo ». Si ergo in qualibet assequutione novae praebendae, muta¬ tur titulus canonicatus, iure concludi posse videtur singulas praebendas adnexas esse, perpetuo et inseparabiliter, certo titulo, seu determinato beneficio sive canonicatui. Verum quidem est, in casu, contra hoc factum, stare aliud factum aeque certum, seu usum non capiendi novam possessionem et non mutandi sedem in choro; sed notandum est hunc usum constanter in capitulo Fanensi servatum esse etiam quando intercessemi nova pro¬ visio canonica, per bullas Apostolicae Datariae, quibus in casibus usus idem minime videtur legitimus, quum necessaria sit nova immissio in possessionem quoties habetur nova provisio, ut tralatitii iuris est. At ex usu manifeste non legitimo, nihil profecto inferri potest contra natu¬ ram alicuius rei. Quod autem anno 1565 canonicus Thomas Lanci suum canonicatum praebenda destitutum invenerit, eamque de suis bonis, eidem canonicatui constituerit, id potius infirmare quam iuvare canonicorum assertionem videtur. Ex hoc enim patet agi in casu de A optione proprie dicta, quae afficit nempe ipsa beneficia, et in qua idcirco locum habent reservationes Apostolicae. Quod, ut plenius intelligatur, recolere oportet, saepe, quum initio praedia et bona beneficiorum dotem constituentia a capitulis in communi possiderentur et administraretur horumque fructus quotannis distribuerentur; deinde vero, ad utiliorem facilioremque bonorum gestio¬ nem, semel pro semper fundos divisos fuisse in tot partes quot erant capitulares, praelevata notabili parte pro distributionibus aliisque expensis, et cuique canonico partem assignatam fuisse, quae praebendae nomen obtinuit, per singulos canonicos administranda. Haec autem pars quae ab initio aequalis aut fere aequalis erat, processu temporis, ex maiore minoreve diligentia et idoneitate administratoris aliisque de causis, modo pinguior, modo tenuior effecta est. Hinc datum canonicis senioribus ius optandi vacantes sua meliores praebendas, id est datum fuit ius inmutandi quotam partem fundorum ipsis attributorum ; sicut datum etiam fuit ius optandi, in domo communi seu aedificio canonicali, commodiores quoties vacaverint mansiones. Quisque quidem intelligit, huiusmodi optionem (improprie dictam) semper liberam esse, quum non S. Congregatio Concilii 103 secumferat mutationem tituli canonicalis, nec sedis in choro, eamque non subesse reservationi Apostolicae. Verum ex facto superius recensito, quod, nempe, « tal sac. Lanci, «gia da qualche tempo canonico... provvide di prebenda il suo cano- « nicato, che ne mancava, assegnando per essa un suo fondo rustico, « situato al vocabolo Morola », manifeste ostenditur longe diversam fuisse, in casu, praebendarum originem et naturam; has nempe non provenire ex primaeva divisione fundorum massam communem totius Capituli constituentium, sed ex speciali fundatione, sive peculiari dota- tione cuiusque, certi et determinati canonicatus, ac cum quolibet eorum quid unum individuumque constituere. Quod ex authentico documento huius fundationis mirum in modum confirmari videtur. In eo enim legi¬ tur eodem tempore obtentum fuisse « de consensu dicti capituli, quod « dictus canonicatus esset de iurepatronatus ipsorum domini Thoma- « sii (sic), Antonii, Vincentii eius fratrum necnon Michaelangeli et Hiero- « nymi filiorum dicti Antonii, et id per literas Apostolicas confirmatum « fuit. Et deinde loco praebendae dicti canonicatus dicti domini statue- « runt [de] eorum bonis patrimonialibus unum terrenum arrativum... « in Curte Castri Ripaltae ...pro condecenti praebenda dicti canonicatus » (Ex actis). Manifeste exinde colligitur praebendam pro dicto canonicatu constitutam, esse eidem inseparabiliter adnexam; secus enim dicendum esset iuspatronatus concessum fuisse praefatis personis, non super uno, certo et determinato canonicatu, pro quo ab ipsis constituta fuit et aucta praebenda, sed super incerto quodam ex canonicatibus Fanensis capituli, quod absonum videtur. Si ergo, ex demonstratis A in capitulo Fanensi praebendae ipsae sunt cum beneficiis inseparabiliter unitae, quid unum cum iisdem con-' stituentes, agitur in casu de optione proprie dicta, quae consistit in iure assequendi aliquod beneficium vacans, sive in ecclesia in qua quis iam possidet aliud beneficium, sive in alia qualibet. Hoc autem in casu non est dubium fieri locum novae provisioni in persona optantis, et consequenter reservationi Apostolicae ceterisque iuris communis dispo¬ sitionibus; Hisce vero hinc inde disputatis, et quum hac de re semel et ite¬ rum in plenariis comitiis sacrae Congregationis Concilii actum fuisset, Emi Patres, audita prius etiam Apostolica Dataria, die 11 iulii 1914 rescribi mandarunt: Reservationes Pontificias afficere etiam Praebendas in casu. O. Giorgi, Secretarius. 104 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS DIOECESIS SEU ORDINIS N. OBLIGATIONIS In Nomine Domini La Commissione Cardinalizia speciale, Stabilita dal S. Padre con lettere delPEmo card. Cagiano, Prefetto della S. C. dei Religiosi, in data 25 luglio 1914, per Vesame e la definitiva risoluzione della vertenza fra la signorina N. e la provincia religiosa di Z., si adunava il 12 agosto 1914 in casa dei sottoscritto card. De Lai: ed invocato il divino aiuto, dopo matura discussione venne nelle seguenti conclusioni. In linea difatto, e fuori di controversia che nel principio dei 1898 il P. V. della provincia religiosa di Z., imprese la pubblicazione dei perio¬ dico B. con la benedizione scritta dei suo Provinciale, in data 29 decem¬ bre 1897, stampata in fronte al primo numero dei periodico stesso. Di piu, nel capitolo provinciale dei 3 settembre 1901 i Padri pre- sero e sottoscrissero la seguente deliberazione: «Il periodico B. sia « addossato al R. P. V., colFobbligo di sottoporre al controllo dei Mini- « stro provinciale e Definitorio lo stato finanziario della sua ammini- « strazione ogni anno. La provincia sara libera da qualunque responsa- « bilita di pagamento in caso di debito : in caso di credito questo vada « a fondo dei giornale. Procuratore dei giornale e il B. P. V., il quale «rimanendo nelbofficio resta esente dagli atti della comunita ». Del valore della clausola incidentale : La provincia sara Ubera, ecc. si dira in seguito. Per ora basta rilevare che da questa dichiarazione appa- risce chiaramente che il periodico apparteneva alia provincia. La direzione dei periodico si stabili nel convento ; ed ivi qualche anno appresso si impianto prima una piccola, poi una piu grande tipo- grafia per la pubblicazione dei periodico e di altre opere eventuali, facen- dosene 1'inaugurazione con la benedizione data dallo stesso Provinciale con 1'assistenza di parecchi religiosi e di altre persone; come consta dalla relazione giurata dei P. V., non contradetta dalla parte opposta. La tipografia si chiamo dal nome dei periodico. S. Congregatio de Religiosis 105 Ma per la pubblicazione di questo e per rimpianto delle stamperie si dove andare incontro a delle forti spese: e per farvi fronte il P. V. fece ricorso a parecchie persone (non avendo avuto dalla Religione che dei modici aiuti); e principalmente ricorse alia signorina ^V, che aveva una notevole fortuna, di cui poteva liberamente disporre: e la indusse ad alienare od impegnare quasi tutti i suoi beni, assicurandola (come •consta dalle lettere dello stesso P. V. ) che investiva i suoi capitali non solo in modo sicuro, ma anche assai lucroso: ed aggiungendo che in ogni caso la stamperia con tutto il suo avviamento era cosa sua, o almeno stava a garanzia dei suoi crediti. Se non che, contro le previsioni dei P. V., le aziende dei periodico £ della stamperia andavano di anno in anno peggiorando; cosi che il capitolo provinciale dell'8 giugno 1907 ordinava al P. V. di « lasciare « al piu presto possibile la stamperia, e colla fine delFanno cessare la x< pubblicazione dei suo periodico ». Ed il capitolo provinciale dei 10 giugno 1910 decise « di ripetere al P. V. 1'ingiunzione di liquidare « le sue pratiche di stamperia ». Ed infatti nel 1910 cesso la pubblicazione dei periodico, e la tipo- grafia fu da prima data in esercizio ad un socio, ed alia fine liquidata. intanto la signorina N., che aveva esposto nelle imprese dei P. V. tutti i suoi capitali, non riceveva nulla ne di sorte ne di frutti, e ver¬ sando in grandi strettezze reclamo presso la curia delPOrdinario. Fu allora che il P. V. con sua scrittura in data 9 novembre 1910 « si dichia- « rava debitore verso la signorina N. di L.., e della restituzione « di Wl azioni O., restituzione che si obbligava di fare entro il F luglio « dei 1911 » oltre il pagamento dei frutti, ecc. Ma se la restituzione delle obbligazioni fu fatta, pel resto, e special- mente pel pagamento della somnia predetta, la scrittura rimase senza dubbio lettera morta. Reclamando la signorina N., il Definitorio generale ripetutamente scrisse al Provinciale di pagare i debiti dei P. V.: e" non giovando, in data 3 giugno 1911 il Padre Generale emanava il seguente decreto: « Praesentium vigore praecipimus R. P. Superiori provinciae Z. in vir- « tute s. obedientiae, ut una cum v. suo Definitorio in scriptis declaret « provinciam suam omnia debita recognoscere a P. V. contracta, eam- « que obligari ad omnia illa debita solvenda, quin ullius partis satisfa- « ctionem vel compensationem ab altera provincia Y. exigere possit ». Ed aggiungeva nella lettera accompagnatoria: « La P. V. R. d'accordo « coi suo v. Definitorio dentro lo spazio di un mese dalla presente -« fara dei tutto che siano pagati i debiti piu urgenti contratti dal P. V.; ACTA, vol. VII, n. 4. — 27-2-915. 106 Acta Apostolicae Sedis ■ Commentarium Officiale « e prendera misure energiche che il resto sia pagato al tempo della «scadenza: altrimenti verranno prese delle disposizioni che rincresce- « ranno non poco ». Ma non obbedendo il P. Provinciale, non ostante le insistenze fatte dal P. Generale, la signorina N. ricorse alia S. G. dei Religiosi, la quale, esaminate le cose secondo la sua prassi, al dubbio «Se sia, ed in qual « modo da confermarsi il decreto dei R. P. Generale dei 3 giugno 1911, « coi quale si obbligava la provincia di Z. a riconoscere e soddisfare « i debiti contratti da P. V. », nella Plenaria dei 3 maggio 1912 rispon- deva: «Attentis omnibus hucusque deductis placere de concordia: et « Ordinarius. partes vocet et eas ad compositionem peragendam «inducat: quod si non obtinuerit, tunc utraque pars eligat arbitrimi; « et arbitri sic electi rem concorditer dirimant: quod si discordes sint, « ipsi eligant tertium ». Ma 1'Ordinario non pote indurre le parti ad una composizione : laonde si venne albelezione degli arbitri da una parte e dalbaltra. E non accordandosi essi, vennero albelezione dei terzo arbitro. E questi, riunitisi, credendosi autorizzati ad entrare in merito della questione, piuttosto che a trattare della composizione, si proposero il dubbio : « Se consti che i superiori della provincia religiosa di Z siano respon¬ se sabili dei debito contratto dal loro religioso P. F., verso la signo- « rina N. nel caso ». Ed in data 23 aprile 1913 risposero con voti due contro uno: Negative. A questo Iodo o sentenza arbitrale non si acquieto la signorina iV., e reclamo al S. Padre: il quale, come si e detto da principio, nomino una Commissione Cardinalizia per 1'esame e la definitiva soluzione di questa vertenza. In linea di diritto gli Emi Padri esaminarono in primo luogo, se e quale valore dovesse darsi alia sentenza arbitrale dei 23 aprile 1913: e conclusero doversi ritenere nulla e di niun valore. Infatti gli arbitri non potevano avere maggiore potesta di quella che veniva loro dalla risoluzione della S. C. dei Religiosi che li costi- tuiva. Ora la S. C. aveva stabilito: Piacere de concordia. Ed ognun sa che il Piacere de concordia, secondo la prassi delle sacre Congregazioni, ha un valore precettivo, vale a dire, che si venga ad un concordato, transigendo da una parte e dalbaltra. La signorina N. chiedeva il paga- mento di tutta la somnia di cui il P. V. si era dichiarato debitore: la provincia negava tutto. La concordia quindi non poteva consistere che nel transigere fra tutto ed il nulla, cioe nello stabilire una somma media. S. Congregatio de Religiosis 10 7 E cio si rileva aneor piu chiaramente dal seguito della risoluzione in cui iter ottenere questa concordia si prescrive che l'Ordinario chiami le parti et eas ad compositionem peragendam inducat E fallito questo ten- tivo si ordina che ciascuna parte elegga un arbitro, dandosi ad essi parimenti il mandato che rem concorditer dirimant. La mente quindi della S. G. e ben netta e precisa, di tentare cioe una composizione fra le parti. Questo dice, chiaramente all'Ordinario, questo ripete ai due arbitri. Ma dato che i due arbitri non si intendano, la S. C., volendo pur riuscire nell' intento, ordina che i due arbitri ne eleggano un terzo. A qual fine? per costituire un nuovo tribunale che giudichi in merito dell'obbligazione, facendo quello che la stessa S. C. si era astenuta di fare? Non gia. La conseguenza, il nesso logico dei discorso non permettono altro supposto, se non che i tre arbitri si ado- perino a fare quello che la S. G. aveva in massima stabilito - piacere de concordia, - quello che 1'Ordinario prima, i due arbitri da poi erano incaricati di fare, cioe, di tentare una composizione. E ben vero che gli Emi Padri non dissero cio tassativamente. Ma cio si deduce dal nesso logico della risoluzione, usandosi un'elissi nel discorso, forma ovvia abbastanza comune nel dire e nello scrivere, e che facilmente si arguisce. Mentre che se gli Emi Padri avessero voluto dare ai tre arbitri un mandato diverso da quello precedentemente dato all'Ordinario ed ai due arbitri, cioe, se avessero voluto che i tre arbitri giudicassero dei merito delfobbligazione, o meno; avrebbero necessariamente dovuto esprimerlo, ed esprimerlo in termini chiari e precisi. Non lo fecero. Dunque non diedero ai tre arbitri altro mandato se non quello che discendeva logica- mente dalle premesse, e aveano prima di loro attribuito alPOrdinario ed ai due arbitri, cioe di tentare e stabilire una composizione. Ma i tre arbitri, messa da parte ogni idea di composizione, si arro- garono di giudicare in merito sulfesistenza della obbligazione. E chiaro quindi che hanno ecceduto il mandato: ed in conseguenza il loro giu- dicato e nullo e di niun valore. Cio premesso la Commissione Cardinalizia considerando che il mandato commessole dal Santo Padre era di esaminare e di dare una definitiva soluzione alia vertenza che da anni si agita fra la signorina N. e la provincia religiosa di Z. si ritenne autorizzata, ben diversamente dagli arbitri di cui sopra, a giudicare in merito alia questione: e si propose il seguente dubbio: « Se e come debba confermarsi il decreto « generalizio dei 3 giugno 1911, il quale obbligava la provincia Z. a «riconoscere e soddisfare i debiti contratti dal P. V». 108 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Essendo pero il mandato della Commissione limitato alia controver¬ sia pendente fra la signorina IV. e la provincia religiosa, la conferma o meno di detto decreto deve intendersi in rapporto alia signorina N. e non gli altri creditori, dei quali la Commissione non puo ne intende occuparsi. Inoltre avendo ii P. V. con legale scrittura dei 9 novembre 1910 dichiarato di essere debitore verso la signorina N. di una data somnia e della restituzione di 22 azioni C, restituzione che si obbligava di fare entro il I luglio 1911, oltre il pagamento dei frutti, ecc. - ed avendo la signorina IV. accettato tale dichiarazione; - ne consegue che la pro¬ vincia suddetta, qualora venisse condannata al pagamento, coi soddi- sfare al contenuto della detta scrittura dovrebbe ritenersi che abbia soddisfatto a tutti i suoi obblighi verso la signorina IV. Laonde il dub- bio generico sopra riferito si risolve e riduce a quest'altro, cioe, « se « la menzionata provincia debba riconoscere il debito indicato in detta « scrittura dei P. V. verso la signorina IV. e soddisfarlo ». Ora nelPesame di questo dubbio la Commissione Cardinalizia am- mise che se un religioso, massime di voti solenni, esercita pubblica- mente e notoriamente un commercio od una industria, deve ritenersi autorizzato dai superiori, a meno che questi con atto pubblico non lo abbiano riprovato. Infatti: 1° il religioso di voti solenni non habet neque velle neque nolle, che appartiene ai superiori. Quindi se i superiori lo lasciano fare, deve dirsi che 1'autorizzano; 2° tanto piu che 1'esercizio di un commercio o di una industria, massime pubblico e notorio, e, generalmente par¬ iando, alieno dalla vita religiosa specialmente con voti solenni. Percio se i superiori nonio permettessero, dovrebbero impedirlo efficacemente; 3° ne mancano analogie nel diritto civile delle diverse nazioni. Cosi, per non citare che un esempio, il Diritto Commerciale italiano nelfart. 13 stabilisce: « La moglie non puo essere commerciante senza il consenso -< espresso o tacito dei marito. Si presume il consenso, quando 1'eser- « cizio dei commercio sia pubblico e notorio, salvo che il marito non « ne abbia fatto divieto espresso con dichiarazione pubblicata ». Ora il P. V. era professo di voti solenni, e questa sua condizione era nota a tutti; esercitava pubblicamente e notoriamente il commercio od indu¬ stria tipografica con macchina tipografica prima piccola poi grande, obbiettivo per fotografia e macchina per fototipia; aveva molti operai; stampava non solo il periodico, ma anche altri libri, diplomi, imagini, ecc., che poi vendeva; ne i superiori riprovarono con atto pubblico tale esercizio. Dunque 1'autorizzarono; autorizzazione tacita, ma reale e pub- blica. E cio e tanto piu vero nel caso presente, in quanto che la tipo- S. Congregatio de Religiosis 109 grafia era nella stessa casa religiosa, sotto gli occhi dei superiori e di tutti, ed era pubblicani ente intitolata dal nome dei periodico, che appar- teneva notoriamente alia provincia. A cio si aggiungano alcuni altri fatti che importavano una specie di approvazione non soltanto tacita, ma esplicita, benche privata. Cosi la benedizione abbastanza solenne data dal P. Provinciale al periodico, e piu tardi alia piccola tipografia, ed i sussidi che in varie epoche i supe¬ riori diedero al P. V., compensati da questo con lavori della tipografia. N e si dica che il P. Provinciale con deliberazione dell'8 giugno 1907 e 10 giugno 1910 ingiungeva al P. V. di lasciare la tipografia e di ces¬ sare la pubblicazione dei periodico, imperocche questa proibizione venne dopo contratti, almeno nella massima parte, dal P. V. i debiti dei quali si tratta; quindi troppo tardiva. Di piu per distruggere 1'autorizzazione pubblica della quale si e pariato, non bastava una proibizione privata, come fu questa; ma era necessaria una proibizione pubblica; per esem- pio, diffidare il pubblico aftinche non ritenesse implicato 1'Ordine nella azienda dei P. V., o meglio ancora chiudere la tipografia, e, se il P. V. si fosse mostrato pervicacemente riottoso, inviarlo altrove. Ma di tutto questo nulla fu fatto. Quindi quella proibizione valeva bensi come regola di coscienza pel P. V. ma nulla pel pubblico e di fronte ai terzi. E poi chiaro che se il P. V. aveva l'autorizzazione di esercitare il commercio tipografico, logicamente aveva anche l'autorizzazione a con- trarre obbigazioni ed a fare tutti quegli atti che sono necessari per 1'esercizio delle leggi civili. Cosi, insistendo nell'esempio citato sopra, nel Codice Commerciale italiano, art. 14, si legge: « La moglie commer- « ciante (autorizzata espressamente o tacitamente dal marito) puo senza « altra autorizzazione contrarre obbligazione per tutto cio che concerne « il suo commercio ». Avendo dunque i superiori autorizzato il P. V. ad esercitare il commercio od industria tipografica, implicitamente lo autoriz- zarono anche a contrarre obbligazioni per tutto cio che concerneva quel commercio od industria, per esempio per comprar caratteri, carta ed il resto necessario, per pagar la mercede agli operai, ecc.,essendo logico, come giustamente osserva il P. F., che chi ha una tipografia, debba procurarsi tutto cio che albesercizio della medesima e necessario. Che poi i debiti dei P. V. siano stati contratti per la pubblicazione dei periodico e per l'esercizio della tipografia, non e posto, ne sembra potersi porre in dubbio. Messa cosi fuori di questione 1'esistenza dell'autorizzazione data al P. V. dai suoi superiori di esercitare 1'industria tipografica; ed 110 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ammesso che i debiti contratti da lui lo furono appunto per l'eser- cizio di questa industria, la Commissione Cardinalizia entro ad esa- minare quali conseguenze da cio venissero. Ora e noto, e fuor di discussione, che 1'autorizzazione a compiere qualche atto, concessa ad uno che per disposto della legge non puo com- pierlo senza di essa, ma che dei resto ha personalita propria e quindi puo acquirere sibi, toglie l'obice che aveva quelhente o persona a porre quelbatto, ma non importa garanzia per parte della persona autoriz- zante. Cosi la moglie autorizzata dal marito al commercio, avendo essa una personalita propria e potendo acquirere sibi, se coi suo commercio guadagna, accresce il suo patrimonio; se perde, perde parimenti dei suo: ma il marito, come non partecipa dei guadagni, cosi non risponde alie perdite della moglie. Egualmente si dica dei minore autorizzato dal padre o tutore a qualche atto. Egualmente di qualunque causa pia, chiesa, beneficio, i quali essendo considerati come minori, per vendere e comprare e per altri simili atti necessitino della facolta delFautorita tutoria. In questi casi si ha l'autorizzazione di tutela, che non fa altro che rimuovere 1'ostacolo ad operare posto dalla legge; dopo di che la personalita propria dell'autorizzato si svolge per suo conto senza respon- sabilita giuridica dell'autorizzante. Ma ben diversamente va la cosa per un religioso, specialmente di voti solenni. Questi, come si e detto di sopra, non ha ne il velie, ne il nolle. Quindi non ha personalita giuridica propria, ne i superiori" possono con- ferirgliela perche contraria ai voti. Non puo dunque applicarsi la teoria esposta; l'autorizzazione data dal superiore ad un suo religioso per comprare o per vendere o per altre simili operazioni riveste invece quasi la natura di mandato. Ed il religioso nelFesercizio di questo atto diviene come il gestore dei convento, o della provincia, o delbordine che l'ha a cio autorizzato. Dal che per conseguenza logica e necessaria discende, che non il religioso, ma il convento, o la provincia, o 1'ordine debbano rispondere delhoperazione. A questa gravissima si deve aggiungere un'altra considerazione. Non avendo e non potendo avere personalita propria, quidquid monachus acquirit, monasterio acquirit. Quindi se dalhoperazione dei religioso, non lui personalmente, ma il monastero lucra ed acquista, quasi che il reli¬ gioso fosse un braccio strumentale dei convento; per logica conseguenza, per giustizia, per il rispetto ai buon diritto dei terzi, se dalhoperazione predetta ne segue un danno, di questo deve rispondere non il religioso (che nulla ha e nulla puo perdere) ma il convento che e il dominus, S. Congregatio de Religiosis 111 che ha la personalita giuridica, ed a cui andrebbero i lucri, se questi vi fossero. Ma il P. V. si trovava appunto in questa condizione di religioso di voti solenni, autorizzato dalla sua provincia ad esercitare 1'industria tipografica: dunque non lui, ma la sua provincia doveva rispondere di questo esercizio; e come la provincia aveva il diritto di ascriversi i lucri di questa industria e di disporre di essi se vi fossero stati, cosi deve far fronte alie obligazioni ed alie passivita delfesercizio, quali disgraziatamente nel fatto si'Verificarono. Dal detto fin qui, chiaro apparisce non potersi tener in alcun conto la clausola apposta alia deliberazione dei capitolo provinciale dei 3 settembre 1901 : « La provincia sara libera da qualunque responsa- li bilita di pagamento in caso di debito; in caso di credito, questo vada « a fondo dei giornale ». Giacche essendo il giornale proprio della pro¬ vincia, potevano bensi i Padri disporre dei lucri; ma logicamente e secondo giustizia non potevano punto esimersi dal rispondere delle passivita: senza dire poi che questa deliberazione rimase, come tante altre, segreta, e quindi di niun valore di fronte al pubblico ed ai terzi. Laonde non senza ragione il P. V. scriveva il 7 giugno 1911 al Defini- torio provinciale: « Se dalla tipografia si fosse ricavato un vantaggio, « certo io non 1'avrei potuto ritenere per mio uso, ma avrei dovuto « versarlo alia provincia; succede il contrario e la provincia... se ne «ne lava le mani. Si giudichi se questo e giusto e ragionevole ». Dal detto fin qui chiaro anche apparisce che se un religioso, mas- sime di voti solenni, esercita pubblicamente e notoriamente un com¬ mercio od un industria (come era appunto il caso dei P. V.) i superiori debbono o proibirgli cio pubblicamente ed efficacemente, o rispondere delle conseguenze economiche che ne derivano. Ne si eccepisca che questo principio puo essere in taluni casi rovi- noso per qualche convento o provincia religiosa; poiche, primieramente se la giustizia cosi richiede, non e possibile venire ad altra conclusione. Inoltre e in potesta dei superiori impedire questa rovina. Vigilino essi ed impediscano che i loro soggetti si abbandonino ad imprese ardite senza sorveglianza ed ogni pericolo sara scongiurato; senza dire che cio giovera al prestigio delfordine, favorira 1'osservanza della regolare disciplina, ed evitera non lievi scandali. Per tutte queste ed altre considerazioni la Commissione Cardinalizia con voto unanime e venuta nella seguente deliberazione e sentenza: Art. 1. « La provincia religiosa di Z. e tenuta a soddisfare i debiti 112 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « contratti dal P. V. verso la signorina N. e da lui riconosciuti nella « scrittura dei 9 novembre 1910 ». Siccome poi i superiori della provincia predetta di fronte alie ripe- tute ingiunzioni ed alio stesso decreto dei Superiore generale 3 giu- gno 1911 che ordinava loro in virtute s. obedientiae di riconoscere i debiti dei P. V. e di soddisfarli, o di provvedere per la loro soddisfa- zione entro un mese, si mostrarono sempre riluttanti, non ostante le minaccie loro fatte dallo stesso Generale di prendere contro di loro delle severe misure; percio la Commissione Cardinalizia ha di pari comune consenso stabilito quanto segue: Alt. IL « Entro un mese dalla notificazione della sentenza il P. Pro- « vinciale coi suo Definitorio soddisfino la signorina N. in conformita « della scrittura dei P. V. dei 9 novembre 1910. o assumano una obbli- « gazione in forma item valida per soddisfare a quest'obbligo : e seorso « inutilmente questo tempo essi rimangano sospesi a divinis; salve le pene « ulteriori della decadenza dell'officio e della privazione della voce attiva « e passiva, se (quod Deus avertat) perseverassero nella loro ostinazione ». Art. 111. « Nell'atto della soddisfazione dei crediti, o delPassunzione « della obbligazione per soddisfarli di cui alPart. II, la signorina N. « dovra restituire ai superiori della provincia tutte le lettere dei P. V. « e quanto riguarda le sue obbligazioni ». Art. IV. « Circa la clausola finale dei decreto dei P. Generale, con « cui si esime la provincia Y. dal concorrere colla provincia Z. pel paga- « mento dei debiti dei P. V., la Commissione Cardinalizia non intende « pronunciarsi in merito, reputando cio eccedere il suo mandato. Ma « lasciando libera quest' ultima provincia a far valere i suoi diritti, in «quanto possa averli, ricorrendo contro il decreto dei Padre Generale; « vuole tuttavia che questa questione non debba affatto ritardare 1'obbligo « della soddisfazione dei debiti di cui negli articoli precedenti : e prescrive « quindi che la medesima provincia Z. non possa esercitare il diritto «eventuale di rivalsa verso 1'altra, se non abbia prima adempito alie « prescrizioni degli articoli predetti verso la signorina N. ». Art. V. « L'esecuzione della presente sentenza viene affidata al « Revmo Ordinario, e della sentenza stessa sara data copia al Revmo « P. Generale dell'ordine, ed al P. Provinciale ». Dato a Roma, li 18 agosto 1914. f GAETANO Card. DB LAI, Vesc. di Sabina. f PIETRO Card. GASPARRL f BASILIO Card. POMPILI. S. Congregatio de Propaganda Fide 113 S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE i DECRETUM DECLARANTUR FINES VICARIATUUM APOSTOLICORUM MONGOLIAE ORIENTALIS ET MERIDIONALIS. Decrevit haec S. Congr. Fidei Propagandae praeposita die 3 decem¬ bris anno 1883 quum per divisionem a magno praeexsistenti Vicariatu Apostolico Mongoliae illud erexit Mongoliae orientalis : « Vicariatus « Apostolicus Orientalis comprehendet magnum mandarinatum nuncu- « patum Ge-Hol, et habebit pro finibus in parte meridionali provinciam « Sinensem Pe-che-ly, in orientali et septentrionali Manchuriam, et in « occidentali Vicariatum Mongoliae centralis ». Nuper vero Ordinarii utriusque Missionis, intimius cognitis locorum adiunctis, preces una simul huic S. Consilio porrexerunt quaerentes ut ad declarationem prae¬ cedentis Decreti ediceretur Vicariatum Orientalem comprehendere iuxta transmissam regionis chartam: 1) magnum mandarinatum nuncupatum Iehol, et insuper-2) ad Orientem territoria exsistentia ad occidentem muri sinici (barriere des pieux) et fluminis Leaoho quae dependent a districtu civili Moukden, nominatim subpraefecturas Tchangou, Kang- ping, Leaoiuen et partem subpraefecturae Fakoumenn; 3) ad Meridiem territorium illud districtus civilis Joungping quod est extra magnum sinensem murum, nominatim partes subpraefecturarum Tsuenhoa, Kien- nan, Founing et Linniu; 4) ad Occidentem principatum Geschiirten; 5) ad Septentrionem territoria principatuum mongolensium confoedera¬ tionis Gherim quae iacent intra viam ab urbe Tsitsikar Pekinum pergen¬ tem in parte orientali, et montes Grand Kingghan in parte occidentali. De tali re deliberationem habuere Emi ac Rmi S. huius Congregationis Patres in generali conventu habito die 16 superioris mensis novembris, proposito dubio « An Vicariatui Apostolico Mongoliae Orientalis adiudi- cari debeant praeter magnum « mandarinatum Iehol, territoria quoque « superius nominata, iuxta schema a Vicariis Apostolicis Mongoliae « orientalis et Mongoliae centralis propositum ». Cui dubio, responden- 114 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dum censuere: « Affirmative tum quoad principatum de Geschikten, tum « quoad reliqua territoria, et declaretur Vicariis Apostolicis iam satis ad « hoc provisum per limites designatos a S. Congregatione in praecedenti « Decreto ». Hanc autem Emorum Patrum sententiam, Ssmus Dnus noster Benedictus Pp. XV in audientia concessa R. P. D. sacrae huius Congre¬ gationis Secretario die 23 eiusdem mensis ratam in omnibus habere et adprobare dignatus est. Datum Romae ex aedibus S. huius Congr. de Propaganda Fide, die 12 decembris, anno Domini 1914. Fr. H. M. CARD. GOTTI, Praefectus. L. © S. C. Laurenti, Secretarius II DECRETUM ERIGITUR FRAEFECIURA APOSIDLECA « DE SAFFORO » IN 1APONIA Invecto feliciter apostolicis laboribus alumnorum Seminarii Pari- siensis Christiano Nomine in boreales imperii Iaponici regiones, novis¬ que illuc appulsis etiam aliorum institutorum missionariis, visum est opportunum R. P. D. Alexandro Berlioz episcopo Hakodatensi, ad urgen¬ dum Fidei Catholicae propagationis opus, ut aliqua tam vastae suae dioeceseos pars in separatam erigeretur Missionem. Qua de re cum mature deliberassent Emi ac Rmi sacrae huius Congregationis Patres in generalibus comitiis diei 11 nuper elapsi ianuarii, dividendas esse censuerunt a dioecesi Hakodatensi: magnam insulam Hokkaido alias Yesso cum minoribus ab ea dependentibus, excepta provincia civili Oshirna cum parvis insulis eiusdem forte provinciae iurisdictioni subie- ctis; partem illam insulae Sachalin modo imperio iaponico subiectam cum parvis dependentibus insulis; insulas dein Kurille nuncupatas eidem imperio subiectas quae sunt inter insulam Hokkaido et peninsulam Kamtschatska : ex iis autem erigendam esse Praefecturam Apostolicam ab urbe principe insulae Hokkaido « de Sapporo » nuncupandam, eam- que concredendam Ordini Fratrum Minorum qui iam anteactis tempo¬ ribus et evangelico zelo et adepta quoque suis in filiis inclita martyrii gloria de Catholica Religione in Iaponia tam ample meruit. Eminentis- S. Congregatio de Propaganda Fide 115 simorum vero Patrum sententiam a R. P. D. sacrae huius Congrega¬ tionis Secretario Ssmo Dno nostro Benedicto Pp. XV in audientia eius¬ dem diei relatam. Sanctitas Sua in omnibus adprobare ratamque habere dignata est, et praesens in re Decretum confici iussit. Datum Romae, ex aedibus S. Congregationis de Propaganda Fide, die 12 februarii, anno 1915. Fr. H. M. CARD. GOTTI, Praefectus. L. £8 S. C. Laurenti, Secretarius. DIARIUM ROMANAE CURIAE SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre si e degnato di nominare: 8 febbraio 1915. — L'Emo signor cardinale Vincenzo Vannutelli, Pro- tettore della Congregazione delle Suore Missionarie di Nostra Signora d'Africa. 9 febbraio. — L'Emo signor cardinale Gaetano Bisleti, Protettore del- ristituto delle Suore Orsoline Gerolimitane di Gandino, nella diocesi di Bergamo. — II Rmo P. Nicola Reuter, dei Frati Minori Conventuali, Consultore della sacra Congregazione dei Religiosi. U febbraio. — L'Emo signor cardinale Antonio Vico, Pro-Prefetto della sacra Congregazione dei Riti. 15 febbraio. — L'Emo signor cardinale Antonio A guardi, Protettore del- Vlstituto delle Benedettine della perpetua adorazione, di Ronco di Ghiffa nella diocesi di Novara. 24 febbraio. — Gli Emi signori cardinali Benedetto Lore n zeb i prefetto degli Studi, Ludovico Billot e Michele Lega, Presidenti dellAccademia Romana di S. Tommaso dAquino. 27 febbraio. — L'Emo signor cardinale Gaetano Bisleti, Membro della sacra Congregazione dei Riti. 116 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Con Brevi apostolici il Santo Padre si e degnato di nominare: Protonotario apostolico ad instar participantium : 6febbraio 1915. — Mons. Antonio Ribacchi,* arcidiacono di Gualdo Tadino. Prelciti Domestici di S. S.: 30 gennaio 1915. — Mons. Giacomo canonico Ricci, vicario generale del- 1'archidiocesi di Siena. 3 febbraio. — Mons. Tommaso arciprete Waishe e Mons. Giovanni Me Kenna vicario generale, dell' archidiocesi di Wellington. 5 febbraio. — Mons. Giuseppe Guerri, prefetto ed amministratore della Dataria Apostolica. — Mons. Paolo Mannens, vicario generale della diocesi di Ruremonda. 6 febbraio. — Mons. Pasquale de Maio, arcidiacono dei capitolo catte- drale di Caserta. — Mons. Giacomo Minozzi, primicerio dello stesso capitolo. 14 febbraio. — Mons. prof. Giorgio Reinhold, rettore magnifico dell'Uni- versita di Vienna. ONORMCENZE Con Brevi apostolici il Santo Padre si e degnato di conferire le seguenti onorificenze : La Gran Croce dellOrdine di S. Gregorio Magno, classe civile: 2 febbraio 1915. — AI sig. dott. Carmelo Arango, gia inviato straordi- nario e ministro plenipotenziario della Repubblica di Colombia presso la Santa Sede. 10 febbraio. — AI sig. don Angelo De Estrada, gia inviato straordinario e ministro plenipotenziario della Repubblica Argentina presso la Santa Sede. La Commenda delfOrdine di S. Gregorio Magno, classe civile: 4 febbraio 1915. — AI sig. cav. Ugo Fusco di Salvatore, dell'archidio- cesi di Napoli. La Commenda dell' Ordine di S. Silvestro Papa : 10 febbraio 1915. — AI sig. avv. Giulio Patriarca, procuratore legale dei SS. PP. AA. 19 febbraio. — AI sig. dott. Giuseppe Grasset, della diocesi di Montpellier. 11 Cavalierato delfOrdirne di S. Gregorio Magno, classe civile: 2 febbraio 1915. — AI sig. Nazareno Fausti, di Roma. 14 febbraio. — AI sig. Luciano Emanuele Poi 119011 La Blanchardiere, del- 1'archidiocesi di Rennes. Diarium Romanae Curiae 117 U Cavalierato dellOrdine di S. Silvestro Papa: 3 febbraio 1915. — AI sig. Piero de Pray, pittore. 4 febbraio. — AI sig. ingegnere Guglielmo Palombi, di Roma. MAGGIORDOMATO DI SUA SANTITA NOMINE Con Biglietti di S. E. Rma Mons. Maggiordomo, il Santo Padre si e degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S. S. : 9 novembre 1914. — Mons. Gasparo Burggraf, della diocesi di Monaco. — Mons. Pietro Erlacher, della medesima diocesi. — Mons. Lorenzo Galiinger, della medesima diocesi. — Mons. Gaspare Villebaldo Kaiser, della medesima diocesi. — Mons. Giuseppe Lechner, della medesima diocesi. — Mons. Antonio Vollnhals, della medesima diocesi. Mons. Carlo Walterbach, della medesima diocesi. 10 novembre. — Mons. Andrea B. Meehan, della diocesi di Rochester. 12 novembre. — Mons. Giovanni Giacomo Hopstaken, della dioc. di. Breda. — Mons. Antonio Schellekens, della medesima diocesi. 21 novembre. — Mons. Antonio Hensen, della diocesi di Harlem. — Mons. Giacomo Graaf, della medesima diocesi. — Mons. Lamberto Jansen, della medesima diocesi. — Mons. Giuseppe M. Taskin, della medesima diocesi. — Mons. Pietro Thier, della medesima diocesi. — Mons. Guglielmo Wittert van Hoogland, della medesima diocesi. 25 novembre. — Mons. Luigi Gavazzi, di Roma. 26 novembre. — Mons. Giulio Lacza, della diocesi di Giavarino. — Mons. Lodovico Czingraber, della medesima diocesi. — Mons. Lorenzo Barilich, della medesima diocesi. — Mons. Giovanni Ar Nitsch, della medesima diocesi. — Mons. Andrea Werdenich, della medesima diocesi. — Mons. Adalberto Z. Berty, della medesima diocesi. 30 novembre. — Mons. Giovanni Preti, della diocesi di Borgo S. Donnino. — Mons. Giacomo Giuseppe Donati, della medesima diocesi. 7 dicembre. — Mons. Agostino Mucci, della diocesi di Arezzo. 12 dicembre. — Mons. Massimiliano Lechleitner, della diocesi di Fulda. 16 dicembre. — Mons. Giovanni Lucca, delle diocesi unite di Nepi e Sutri. 22 dicembre. — Mons. Giuseppe Conti, della diocesi di Fiesole. 23 dicembre. — Mons. Geysa Szemethy, della diocesi di Gran Varadino. 118 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 23 dicembre 1914. — Mons. Giuseppe Macchiceli' archidiocesi di Milano. 24 dicembre. — Mons. Edoardo Dominik. delF archidiocesi di Olmiitz. 31 dicembre. — Mons. Giuseppe De Felici, della dioces di Frascati. U gennaio 1915. — Mons. Raffaele Amato, di Roma. — Mons. Paolo Albera, delFarchidiocesi di Reggio Calabria. 19 gennaio. — Mons. Antonio Malek, della diocesi di Budweis. — Mons. Francesco Beranek, della medesima diocesi. — Mons. Pietro Steinbach, della medesima diocesi. — Mons. Antonio Polansky, della medesima diocesi. — Mons. Marti no Fenle, della medesima diocesi. — Mons. Carlo Slavik, della medesima diocesi. — Mons. Giacomo Hoffelner, della medesima diocesi. — Mons. Alfredo A. Sinnot, della diocesi di Charlottetown. — Mons. Forenzo Jella, della diocesi di Subiaco. — Mons. Fuigi Biferi, della medesima diocesi. — Mons. Cirillo Riedl, della diocesi di Brunn. — Mons. Giuseppe Kupka, della medesima diocesi. - Mons. Giovanni Kisling, della medesima diocesi. — Mons. Mattia Kabelka, della medesima diocesi. — Mons. Roberto Piacitelli, di Roma. 23 gennaio. — Mons. Giuseppe Polvara, delFarchidiocesi di Milano. — Mons. Amedeo M. F. Crooy, delFarchidiocesi di Malines. 26 gennaio. — Mons. Pasquale Santo Martino, della diocesi di Nictheroy. 27 gennaio. — Mons. Antonio Carile, della diocesi di Boiano. 30 gennaio. — Mons. Giuseppe Fugaresi, della diocesi di Cesena. — Mons. Alfredo Vitali, di Roma. — Mons. Antonio Farolfi, di Roma. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.: 9 novembre 1914. — Mons. Fuigi Cerebotani, della diocesi di Monaco. — Mons. Costantino Joerg, della medesima diocesi. — Mons. Nicola Paulus, della medesima diocesi. — Mons. Giuseppe Pichler, della medesima diocesi. — Mons. Corrado di Preysing, della medesima diocesi. — Mons. Giovanni Thalmaier, della medesima diocesi. — Mons. Giorgio Widmann, della medesima diocesi. — Mons. Pietro Winkler, della medesima diocesi. 18 novembre. — Mons. Fuigi Morelli, delFarchidiocesi di Brindisi. — Mons. Oreste Masini, della diocesi di S. Miniato. 21 novembre. — Mons. Bernardo Klonne, della diocesi di Harlem. — Mons. Nicola Smenlders, della medesima diocesi. 26 novembre. — Mons. Fadislao Saly, della diocesi di Giavarino. 30 novembre. — Mons. Angelo Gennai, della diocesi di Volterra. — Mons. Giovanni Bertapelle, della diocesi di Vicenza. — Mons. Alessandro Kalmar, delFarchidiocesi di Colocza. 7 dicembre. — Mons. Carmelo Parisi, della diocesi di Patti. 16 dicembre. — Mons. Fuigi Ferrari, della diocesi di Vicenza. 23 dicembre. — Mons. Gioachino Bonardi, delFarchidiocesi di Firenze. — Mons. Olinto Fedi, della medesima archidiocesi. Diarium Romanae Curiae 119 11 gennaio 1915. — Mons. Dario Valori, della diocesi di Volterra. 19 gennaio. — Mons. Emanuele (Uerveny, della diocesi di Budweis. — Mons. Antonio Pixa, della medesima diocesi. — Mons. Teodoro Kasper, della medesima diocesi. — Mons. Francesco Herman, delia diocesi di Bosnia e Sirmio. — Mons.' Pietro Pejakic, della medesima diocesi. — Mons. Vincenzo Martmez Gamez, della diocesi di Jaen. — Mons. Edoardo Leone Lancelle, della diocesi di Cambrai. — Mons. Giovanni Prosswitz, della diocesi di Briinn. — Mons. Giuseppe Dvorak, della medesima diocesi. — Mons. Francesco Bulla, della medesima diocesi. — Mons. Francesco Kelbl, della medesima diocesi. — Mons. Francesco Barelli, della diocesi di Imola. 23 gennaio. — Mons. Raffaele Paolicelli, della diocesi di Lucera. 30 gennaio. — Mons. Cirillo Zucchetti, della diocesi di Cremona. Camerieri d'onore extra Urbem di S. S.: 10 dicembre 1914. — Mons. Francesco Paolo Grassi, della diocesi di Tricarico. 16 dicembre. — Mons. Agostino De Razza, della diocesi di Ugento. 23 dicembre. — Mons. Lorenzo Brein, della diocesi di Gran Varadino. 19 gennaio 1915. — Mons. Guglielmo Anderlio, della diocesi di Bosnia e Sirmio. 28 gennaio. — Mons. Emilio Vasari, delFabbazia di S. Lucia dei Mela. Camerieri Segreti di Spada e Cappa soprannumerari di S. S. : 12 novembre 1914. — II sig. Ernesto Laane, della diocesi di Dresda. 24 novembre. — II sig. conte Giovanni Battista Paganuzzi, dei patriar- cato di Venezia. 30 novembre. — II sig. marchese Antonio Zacchia Rondinini, delFarchi- diocesi di Bologna. — 11 sig. barone Salvatore Pennisi di Fioristella, della dioc. di Acireale. 10 dicembre. — II sig. conte Cesare Sardi, delFarchidiocesi di Lucca. — II sig. marchese Gustavo Sardi, della diocesi di Montpellier. 22 dicembre. — II sig. Pietro dei conti Galeotti Ottieri della Ciaja, della diocesi di Chiusi. 19 gennaio 1915. — li sig. Antonio de Egana y Ar regni, della diocesi di Vittoria. — il sig. conte Francesco Kwilecki, delFarciiidiocesi di Gnesna e Posnania. — II sig. conte Stefano Lacki, della medesima archidiocesi. — II sig. David Hov/ell, della diocesi di Plymouth. 26 gennaio. — II sig. marchese Lodovico Gavolti, delFarchid. di Genova. — II sig. conte Raffaele Emaldi, della diocesi di Imola. 27 gennaio. — II sig. barone Ruggero Brusle de Valsuzenay, della diocesi di Nancy. 1 febbraio. — II sig. conte Federico Meis Colloredo, della dioc. di Casso via. 120 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Camerieri d'onore di Spada e Cappa soprannumerari di S. S. : 21 novembre 1914. — II sig. comm. Giuseppe Andiloro, delFarchidiocesi di Reggio Calabria. 28 novembre. — II sig. comm. Giuseppe Salviucci, di Roma'. Cappellani Segreti d'onore di S. S.: 9 novembre 1914. — Mons. Anselmo Arsan Adalar, della diocesi di Monaco. 26 novembre. — Mons. Giuseppe Nemeth, della diocesi di G i avari no. 30 novembre. — Mons. Vittorio Horvath, delFarchidiocesi di Colocza. — Mons. Paolo Winkler, della medesima archidiocesi. — Mons. Tiburzio Revay, della medesima archidiocesi. 16 dicembre. — Mons. Giorgio Naccari, della diocesi di Cbioggia. 23 dicembre. — Mons. Pasquale Di Domenico, delFarchidiocesi di Napoli. 19 gennaio 1915. — Mons. Lorenzo Ciccone, delFarchidiocesi di Aquila. — Mons. Mariano Lorenzo Chavez, della diocesi di Chachapoyas. — Mons. Elia Ocampo, della medesima diocesi. 27 gennaio. — Mons. Federico Gambarelli, della diocesi di Bergamo. Cappellani d'onore extra Urbem di S. S.: 26 novembre 1014. — Mons. Eugenio Dodek, della diocesi di Giavarino. 30 novembre. — Mons. Alessandro Fava, della diocesi di Borgo S. Donnino. — Mons. Caiio Zgama, delFarchidiocesi di Colozca. — Mons. Michele Hinger, della medesima archidiocesi. NECROLOGIO 6febbraio 1915. — Mons. Edoardo Gilpino Bagshawe, arcivcscovo tit. di Seleucia dlsauria. 15 febbraio. — Mons. Giuseppe Kahn, gia vescovo di Gurk. 16 febbraio. — Mons. Alfonso Bermyn, vescovo tit. di Stratonica e vica¬ rio apostolico della Mongolia occiduo-meridionale. 19 febbraio. — Mons. Carlo Gustavo Walravens, vescovo di Tournai. 20 febbraio. — Mons. Edoardo Likowski, arcivescovo di Gnesna e Posnania. 23 febbraio. — Mons. Leonida Mapelli, vescovo di Borgo S. Donnino. 27 febbraio. — Mons. Cesare Boccanera, arcivescovo tit. di Nicosia. Annus VII - Vol. VII Die 15 Martii 1915 Num. 5 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE S. CONGREGATIO CONSISTORIALIS i ERECTIO NOVAE DIOECESIS Ssmus D. N. Benedictus PP. XV decreto S. Congregationis Consi- storialis diei 29 ianuarii 1915, per Apostolicas sub plumbo Litteras expediendo, territorium dioecesis Antioquiensis, in republica Colum- biana, divisit in duas partes, et coarctata in parte septentrionali ipsa dioecesi Antioquiensi, in parte meridionali novam dioecesim Iericoen- sem erexit, quam suffraganeam metropolitanae ecclesiae Medellinensis constituit. Nova autem dioecesis Iericoensis eosdem quoquoversus habet fines, quibus modo avulsa meridionalis pars ipsius dioecesis Antioquiensis antea circumscribebatur ; excepto septentrionali latere, in quo ipsa secernitur ab Antioquiensi per limites meridionales paroeciarum vulgo Antioquia et Frontino; adeo ut nova dioecesis has quae sequuntur complectatur paroecias, vulgo dictas : Jerico, Andes, Ama, Betania, Betulia, Bolivar, Caycedo, Caramanta, Concordia, Jardin, Pueblorrico, Salgar, Tamesis, Tarso, Urrao et Valparaiso. II TITOLI DIOECESIS IMMUTATIO Decreto S. C. Consistorialis 12 februarii 1915 Ssmus Dominus noster Benedictus XV de Apostolicae potestatis plenitudine, suppressa antiqua Bisarchiensi denominatione, eamdem dioecesim eiusque pro ACTA. vol. Vii, n. 5. — 15-3-915. 9 122 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tempore episcopum ex nomine Urbis Octerii, quae est episcopi resi¬ dentia, posthac Octerienses nuncupandos statuit ac decrevit. III TITULI CATHEDRALIS, HONORIS CAUSA, ADTRIBUTIO Ssmus D. N. Benedictus PP. XV decreto consistoriali die 2 Ianua- rii 1915 parochialem ac collegiatam ecclesiam S. Benedicti in urbe vulgo Gualdo Tadino exstantem ad cathedralis dignitatem, honoris tan¬ tum causa, evexit, idemque Tadinensem titulum ab eiusdem nominis civitate univit veteri titulo Nucerino ita ut posthac dioecesis et epi¬ scopus Nucerinus simul ac Tadinensis nuncupari possit ac debeat, sartis tectisque de cetero iuribus ac privilegiis honoris et iurisdictionis quae modo competunt capitulo Nucerino eiusque eathedrali ecclesiae. IV PROVISIO ECCLESIARUM Successivis sacrae Congregationis Consistorialis decretis Ssmus D. N. Benedictus XV has quae sequuntur ecclesias de proprio pastore providit, nempe: 11 februarii 1915. — Cathedrali ecclesiae Matanzensi praefecit Rinum D. Severianum Sainz, vicarium generalem S. Christophori de Habana. — Titulari episcopali ecclesiae Danabensi R. D. Arnoldum Franci- scum Diepen, canonicum ecclesiae cathedralis Boscoducensis, quem constituit A Coadiutorem cum iure futurae successionis Rmi Episcopi Boscoducensis. 22 februarii. — Titulari episcopali ecclesiae Dorylensi R. D. Ioan- nem Baptistam Perez, canonicum metropolitanae ecclesiae Valentinae,, quem constituit Auxiliarem Emi ac Rmi Dni Cardinalis Archiepiscopi Toletani. 23 februarii. — Titulari episcopali ecclesiae Sorensi R. D. Antonium Monestel, parochum loci S. Antonii de Belen in dioecesi S. Iosephi de Costarica, quem deputavi! in Coadiutorem cum iure futurae succes¬ sionis Rmi Episcopi de Comayagua. 25 februarii. — Titulari episcopali ecclesiae Birthensi R. D. Emma- nuel Vidal erBoullon, administratorem apostolicum Civitatensem. S. Congregatio Consistorialis 128 26februarii 1915. — Metropolitanae ecclesiae S. Ioannis Terrae Novae R. D. Eduardum Patritium Roche, ipsius archidioecesis administratorem. — Titulari ecclesiae episcopali Halicarnassensi Rmum D. Thomam Franciscum Doran, dioecesis Providentiensis vicarium generalem, quem constituit Auxiliarem Rmi Episcopi Providentiensis. 5 martii. — Patriarchali ecclesiae Venetiarum R. P. D. Petrum La Fontaine, hactenus episcopum Charystiensem et a Secretis S. Con¬ gregationis Rituum. 10 martii. — Ecclesiae cathedrali Cratensi R. D. Quintinum Rodrf- guez de Oliveira et Silva, parochum in eadem civitate Cratensi. SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS DUBIA CIRCA INTERRUPTIONEM STUDIORUM Huic sacrae Congregationi de Religiosis propositae fuerunt quae¬ stiones : I. Cum haud raro contingat, ut Religiosi studentes, absque ulla ipsorum aut superiorum culpa, per plures menses studia interrumpere cogantur (ex. gr. infirmitatis, aut servitii militaris causa), quaeritur utrum huiusmodi studentes totum annum scholarem sic interruptum seu abbre- viatum repetere teneantur; an a Superiore generali, accedente voto deliberativo suorum Consiliariorum, dispensan possint. II. Utrum examen seu periculum de quo in Responso ad n. VI Declarationum sacrae Congregationis diei 7 septembris 1909 sermo est, subiri debeat etiam ab alumnis, qui aliquam disciplinam accessoriam Theologiae in scholis non excoluerint; et si affirmative, utrum hoc exa¬ men tam ab istis alumnis quam ab aliis subeundum, coincidere possit cum examine in fine anni scholaris subiri solito. Quibus quaestionibus, iii Congregatione generali diei 8 ianuarii 1915, Emi Patres responderunt: Au" I Negative ad U“ partem; affirmative ad 2'”, dummodo 1) interruptio seu compendium studiorum complexive non duraverit 124 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ultra tres menses; 2) studia omissa scholis privatis suppleta fuerint; 3) et in examine constiterit, ex testimonio examinatorum seu doctrinae iudicum, alumnos disciplinas, de quibus in eorum absentia in scholis actum est, prorsus didicisse. Ad 11 Examen, de quibus in Responso ad num. VI Declarationum sacrae Congregationis diei 7 sept. 1909 agitur, requiri pro qualibet disci¬ plina omissa, sufficere tamen examen ordinarium etiam in fine anni praestitum, quod ex testimonio examinatorum seu doctrinae iudicum constare debet. Et sanctissimus Dominus noster Benedictus XV in audientia diei % ianuarii 1915, infrascripto Secretario benigne concessa, has respon¬ siones approbare et confirmare dignatus est. Contrariis quibuscumque non obstantibus. * Datum Romae, ex Secretaria S. Congregationis de Religiosis, die 1 martii 1915. L.6BS. O. CARD. CAQANO DE AZEVEDO, Praefectus. f Adulphus, Episcopus Canopitan., Secretarius. S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE NOMINATIONES Brevibus apostolicis nominati sunt: 30- ianuarii 1915. — Episcopus titularis ecclesiae Prienensis et vica¬ rius apostolicus Saxoniae, confirmata eius electione in decanum Capituli S. Petri Budissae et administratorem praefecturae apostolicae Lusatiae, R. P. D. Franciscus Lobmann, canonicus eiusdem Capituli. 13 februarii. — Episcopus titularis Soliensis seu Soliorum, R. P. D. Leonardus Baumbach, olim episcopus Nicopolitanus. S. Congregatio Rituum 125 SACRA CONGREGATIO RITUUM DUBLINEN. DECRETUM BEATIFICATIONIS SEU DECLARATIONIS MARTYRII SERVORUM DEI DERMITII O' HURLEY ARCHIEPISCOPI CASSELIENSIS, CORNELII O' DEVANY, ORDINIS S. FRANCISCI, EPISCOPI DUNENSIS ET GONNORENS1S, TERENTII ALBERTI O' BBIEN, ORD. PRAEDIC, EPISCOPI IMOLACENSIS, ET SOCIORUM. In Hibernia, heroum nutrice, exorta saeculis xvi et xvn effrenata et furiosa adversus catholicos persecutione, praeter innumeros Christi athletas qui in ea occubuerunt et quorum nomina, mortalibus ignota, scripta sunt in libro Vitae, complures, nomine et fama noti, in homi¬ num memoria adhuc vivunt. Inter hos numerantur quatuordecim Eccle¬ siae praesules, multi sacerdotes cleri saecularis, aliique viri ad reli¬ giosas familias seu ordines pertinentes, nempe Praemonstratensium, Cisterciensium, Praedicatorum, Franciscanum, Augustinianensium, Car- melitarum, Ssmae Trinitatis et societatis Iesu, necnon laici ac nobiles personae, quibus accedunt sex piae mulieres. Quorum martyrii opinio cum satis constans visa sit, informativi processus in ecclesiastica curia Dublinensi adornati sunt super ipsa fama martyrii et signis aut mira¬ culis praefatorum Servorum Dei. Hos vero processus, Romam ad sacram Rituum Congregationem delatos, secutae sunt plures litterae postula¬ toriae Archiepiscoporum et Episcoporum, praesertim Hiberniae, alio¬ rumque virorum ecclesiastica vel civili dignitate praestantium. Quumque omnia in promptu essent, instante R. P. D. Michaele 0'Riordan, proto- notario apostolico, collegii Hibernorum in Urbe moderatore et Causae postulatore, totius Hiberniae catholicae vota depromente, Emus et Rmus dnus cardinalis Vincentius Vannuteili, episcopus Praenestinus et eius¬ dem Causae Ponens seu Relator, in Ordinario sacrorum Rituum Con¬ gregationis coetu subsignata die ad Vaticanum habito, sequens dubium discutiendum proposuit : A sit signanda Commissio introductionis Causae, in casu et ad effectum de quo agitur? Et Emi ac Rmi Patres sacris tuendis Ritibus propositi, post relationem ipsius Emi Ponentis, audito voce et scripto R. P. D. Alexandro Verde, sanctae Fidei Promotore, omnibus maturo examine discussis ac perpensis A rescribendum censuerunt : Signan- 126 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dam esse, si Sanctissimo placuerit, Commissionem de biscentum quinquor gintaseptem Ser\’is Dei, nempe: Ex Archiepiscopis: Dermetius O' Hurley archiepiscopus Gasseliensis, Richardus Creagh archiepiscopus Armacha- nus, Edmundus Mae Gauran archiepiscopus Armachanus, Malachias O' Queely archiepiscopus Tuamensis, omnes e clero saeculari. - Ex Episcopis: Mauritius O' Brien episcopus Imolacensis, Redmundus Gal- lagher episcopus Derriensis, cum tribus sociis, Edmundus Dungan, ter¬ tiarius Ordinis S. Francisci, episcopus Dunensis et Gonnorensis, Heber Mac Mahon episcopus Glogherensis, Eugenius Mae Egan episcopus desi¬ gnatus Rossensis, omnes e clero saeculari; Guilelmus Walsh ex ordine Cisterciensium, episcopus Medensis, Patricius 0'Healy episcopus Mayen- sis, Cornelius O' Devany episcopus Dunensis et Connorensis, Boetius Egan episcopus Rossensis, omnes ex Ordine S. Francisci; Terentius Albertus O' Brien, ex ordine Praedicatorum, episcopus imolacensis. - J$x sacerdotibus saecularibus: Eugenius Cronin, Laurentius O' More, Richardus French, Aeneas Penny, loannes O' Grady, Mauritius O' Ken- raghty, Andreas Striteli, Bernardus Moriarty, loannes Stephens, Gual- terius Ternan, Georgius Power vicarius generalis, loannes Walsh vica¬ rius generalis, Nicolaus Young, Daniel O' Moloney, Donough O' Cronin clericus, loannes O' Kelly, Brian Murchertagh, Donough O' Falvey, Ber- nandus O' Carolan, Donatus Mae Gried, Patricius O' Derry, loannes Lune, Patricius O' Loughran, Ludovicus O' Laverty, Philippus Gleary, Henricus White, Theobaldus Stapleton, Eduardus Stapleton, Thomas Morrisey, Thomas Bath, Rogerius Ormilius, Hugo Garrigi, Bernardus Fitzpatrick, Daniel Delaney, Daniel O' Brien, Iacobus Murchu, Iacobus O' Hegarty. - Ex Ordine Praemonstratensi: loannes Kieran vel Mulche- ran. - Ex Ordine Cisterciensium: Gelasius O' Cullenan, Nicolaus Fitz- gerald. Prior et socii coenobii S. Salvatoris, Patricius O' Connor, Mala¬ chias O' Kelly, Abbas et monachi Coenobii Magiensis, Eugenius O' Gallagher, Bernardus O' Treivir, Iacobus Eustace, Malachias Shiel, Edmundus Mulligan, Lucas Bergin. - Ex Ordine Praedicatorum: P. Mae Ferge cum sociis, Triginta duo religiosi conventus Londonderryensis, loannes O' Luin, Donough O' Luin, Guilelmus Mae Gollen, Petrus O' Higgins, Cormac Mae Egan, Raymundus Keogh, Richardus Barry, loannes O' Flaverty, Geraldus Fitzgerald, David Fox, Donald O' Neagh- ten, Iacobus O' Reilly, Dominicus Dillon, Richardus Oveton, Stephanus Petit, Petrus Costello, Gulielmus Lynch, Myler Mae Grath, Laurentius 0'Ferrai, Bernardus 0'Ferrai, Ambrosius Aeneas 0'Cahiil, Edmundus O' Beirne, Iacobus Woulf, Vincentius Gerardus Dillon, Iacobus Moran, Donatus Niger, Gulielmus O' Connor, Thomas O' Higgins, loannes S. Congregatio Bituum O' Gullen, David Roche, Bernardus O' Kelly, Thaddaeus Moriarty, Hugo Mac Goill, Raymundus O' Moore, Felix O' Connor, loannes Keating, Cle¬ mens O' Callaghan, Daniel Mac Donnei, Felix Mac Donnell, Dominicus Mac Egan. - Ex Ordine S. Francisci: Conor Macuarta, Rogerus Con- gaill, Fergallus Ward, Edmundus Fitzsimon, Donough O' Rourke, Ioan- nes O' Lochran, Cornelius O' Rourke, Thaddaeus aut Thomas O' Daly, loannes O' Dowd, Daniel O' Neilan, Philippus O' Lea, Mauritius O' Scan- lon, Daniel Himrecan, Carolus Mae Goran, Rogerus O' Donneilan, Petrus O' Quillan, Patricius O' Kenna, Iacobus Pillanus, Rogerus 0'Hanlan, Felimeus O' Hara, Hernicus Delahoyde, Thaddaeus O' Meran, loannes O' Daly, Donatus" O' Hurley, loannes Cornelius, Dermitius O' Mulroney, Frater Thomas cum socio, loannes 0'Molloy, Cornelius 0'Dogherty, Calfridus 0'Farrel, Thaddaeus 0'Boyle, Patricius 0'Brady, Mat¬ thaeus O' Leyn, Terentius Macmepp, Lochlonin Mae O' Cadha, Magnus 0'Fodhry, Thomas Fitzgerald, loannes Honan, loannes Cathan, Fran A ciscus O' Mahony, Hilarius Conroy, Christophorus Dunlevy, Richardus Butler, Iacobus SauJ, Bernardus Horumley, Richardus Synnot, loannes Esmond, Paulinus Synnot, Raymundus Stafford, Petrus Stafford, Didacus Cheevers, Ioseph Rochford, Eugenius O' Leman, Franciscus Fitzgerald, Antonius Musaeus, Gualterus de Wallis, Nicolaus Wogan, Dionysius 0'Neilan, Philippus Flasberry, Franciscus 0'Sullivan, Ieremias de Nerihiny, Thaddaeus O' Caraghy, Gulielmus Hickey, Rogerius de Mara, Hugo Mac Keon, Daniel Clanchy, Neilan Loughran, Antonius O' Farrei, Antonius Broder, Eugenius 0'Cahan, loannes Ferali, Bonaventura de Burgo, loannes Kearney, Bernardus Connaeus. - Ex Ordine S. Augustini: Thaddaeus 0'Connel, Augustinus Higgins, Petrus Taffe, Gulielmus Tirrey, Donatus O'Kennedy, Donatus Serenan, Fulgentius Jordan, Raymundus 0'Malley, Thomas Tullis, Thomas Deir. -Ex Ordine Carmelitano: Tho¬ mas Aquinas a Iesu, Angelus a S. Iosepho, Petrus a Matre Dei. - Ex Ordine Ssmae Trinitatis: Cornelius O' Connor, Eugenius O' Daly. - Ex Societate Iesu: Edmundus Mac Danieli, Dominicus O' Collins, Gulielmus Boyton, Robertus Netterville, loannes Bath. - Ex laicis ac nobilibus: Gulielmus Walsh, Oliverius Plunkett, Daniel Sutton, loannes Sutton, Robertus Sherlock, Matthaeus Lamport, Robertus Myler, Eduardus Cheevers, loannes O' Lahy, Patricius Canavan, Patricius Hayes, Daniel O' Hannan, Mauritius Eustace, Robertus Fitzgerald, Gualterus Eustace, Thomas Eustace, Christophorus Eustace, Gulielmus Wogan, Gualterus Alymer, Thaddaeus Clancy, Petrus Meyler, Christophorus Roche, Michael Fitzsimon, Patricius Browne, Thomas Mae Creith, loannes de Burgo, Brian O' Neil, Arthurus O' Neil, Rodrigus O' Kane, Godefridus O' Kan e, 128 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Alexander Mae Sorley, Franciscus Tailler, Hugo Mac Mahon, Cornelius Maguire, Donatus 0'Brien, Iacobus 0'Brien, Bernardus 0'Brien, Daniel O' Brien, Dominicus Fanning, Daniel O' Higgin, Thomas Stritch, Ludovi- cus 0'Ferrai, Galfridus Galway, Patricius Purcell, Theobaldus.de Burgo, Galfridus Baronius, Thaddaeus O' Connor Sligo, Ioannes O' Connor, Bernardus Mae Briody, Felix 0'Neil, Eduardus Butler. -Ex feminis; Eleonora Birmingham, Elisabetha Kearney, Margarita de Cashel, Bri- gida Darcey, Honoria de Burgo, Honoria Magan. - Quoad reliquos Dei Servos viginti tres: Dilata et coadiuventur probationes. Die 9 februa¬ rii 1915. Facta postmodum de his sanctissimo Domino nostro Benedicto Papae XV per subscriptum sacrae Rituum Congregationis Secretarium relatione. Sanctitas Sua rescriptum eiusdem sacri Consilii ratum habens, propria manu signare dignata est Commissionem Introductionis Causae biscentum quinquaginta septem praefatorum Servorum Dei, die i% eisdem mense et anno. L. « S . ANIDMUS CARD. VICO, S. B. G. Pro-Praefectus. f Petrus La Fontaine, Ep. Charystien., Secretarins. SACRA STUDIORUM CONGREGATIO AE4CEVBAE RCMANAE S TEDMAE AQUINATIS STATUTA IUSSU SSMI D. N. BENEDICTI PP. XV REIRACTA TA EX MXU PROPRIO « NON MULTO POST » DIEI XXXI DECEMBRIS MCTVMV I. Romana S. Thomae Aquinatis Academia eo spectat, ut Angelici Doctoris philosophiam illustret, defendat ac tueatur. Sermone utitur latino. Praesident ei tres S.R. E. Cardinales; quorum Cardinalis Prae¬ fectus pro tempore sacri consilii studiis regundis prior loco est: adsunt a secretis seu a commentariis adiutor unus cum duobus subadiuvis; quibus munus mandatur in triennium, mandatumque iterari licebit. Complectitur Academia magistros, sodales et alumnos; alumnis autem Sacra Congregatio Studiorum doctoris conferre lauream, eosque doctores renuntiatos sodalibus adgre- gare potest. II. Magistri minimum semel in unaquaque anni academici hebdo¬ made S. Thomae libros de rebus philosophiae praelegant, praesertim utrosque Commentarios in Aristotelem et in Boethium: disputationes alumnorum, quae et ipsae hebdomadales in altera anni scholastici parte debent esse, moderentur: et una cum sodalibus, quid quisque alumno¬ rum in doctrinae experimentis meritus sit, iudicabunt. III. Alumni adsciscantur spei bonae adolescentes, qui cum in philo¬ sophiae studio ordinarium trium annorum spatium confecerint, sacrae theologiae dent operam textum adhibentes ipsam Summam S. Thomae. lique in statis disputationibus syllogisticis, quae quidem tum de thesibus, quas sacrum consilium studiis regundis die xxvn iulii MIMXIV approbavit, tum de aliis fient, quas quotannis Emi Praesides, cum magistris Aca¬ demiae convenientes, praescripserint, vel defendentium vel arguentium partes agant. Singulis autem mensibus unus e magistris itemque e soda¬ libus aliquam philosophiae scriptionem recitabunt. IV. Alumnus qui doctoris lauream in philosophia S. Thomae expetat, ad periculum doctrinae et scripto et voce faciendum de quo¬ libet capite philosophiae, quae vel in speculatione veri vel in moribus versetur, ne admittatur, nisi minimum biennio praelectiones disputatio¬ nesque frequentaverit, ac duas ex his disputationibus feliciter habuerit. V. Qui doctoris in philosophia lauream consecutus est, si evadere velit sodalis Academiae adgregatus, praelectionibus et disputationibus interesse alterum biennium pergat, ac publice propugnati one m universae Aqui¬ natis philosophiae suscipiat agatque cum laude. •VI. Candidato res successerit satis, si duas tertias punctorum partes tulerit. Examinatores seu doctrinae iudices, quibus suffragii ius est, sive magistri sive sodales, ab Emo primo Praeside deligantur; et ii quidem ne minus quam tres unquam sint: ac tum ad probandum tum ad im¬ probandum terna singuli habeant puncta, secreto attribuenda. Qui est a commentariis Academiae, itemque duo qui infra eum sunt, nisi exa¬ minatorum officio fungantur, suffragium non habent: verumtamen unus eorum candidatis examinandis semper adsit, qui rei exitum adnotabit. VII. Sub finem anni academici, proposito ab Emis Praesidibus argumento, certamen doctrinae scribendo fiet. Scriptionum ii erunt iudi¬ ces, quos Academia designaverit. Quod si plures idem mereri videantur, non partitum praemium, sed integrum singuli obtinebunt. VIII. Certum quoque praemium tum magistris et sodalibus vel pro praelectionibus quas habuerint, vel pro scriptionibus quas confecerint, vel 130 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale prout coetibus adfuerint, tum etiam alumnis, pro disputationibus quas sive defendendo sive arguendo participaverint, tribuetur. Huiusmodi autem praemia, itemque ceteras omnes impensas quotannis faciendas, Emi Praesides definient; ii vero qui sunt a commentariis Academiae, Praesidibus postea rationem • reddent. Datum ex S. Congregatione Studiorum, die 12 martii 1915. B. CARD. T ORH N/KI 11, Praefectus. A. Dandini, Secretarius. SACRA POENITENTIARIA APOSTOLICA EE SACERDOI1BUS NCN CAPPELLANIS AD EXEROIUM PERTINENTIBUS QUOAD FACULTATEM EXCIPIENDI CONFESSIONES FIDEL |UM DURANIE BELUO. Post promulgationem decreti dati die 18 decembris 1914 de cappel- lanis militum quoad facultatem ad excipiendas sacramentales fidelium confessiones durante bello, propositum est huic S. Poenitentiariae sequens dubium: « An sacerdotes qui quovis titulo ad exercitum pertineant, possint, « durante bello, dum exercitum jjcomitantur, uti facultatibus omnibus, « quibus ex decreto S. Poenitentiariae dato die 18 decembris 1914 fruuntur « cappellani militum ? ». Eadem vero sacra Poenitentiaria, mature consideratis expositis, benigne sic annuente sanctissimo Domino" nostro Benedicto Papa XV respondendum esse decrevit: « Affirmative, dummodo sacerdotes, de quibus agitur, vel a proprio «vel ab alio Ordinario confessiones fidelium excipiendi facultatem antea «acceperint, quae positive revocata non fuerit». Contrariis quibuscumque non obstantibus. Datum Romae, in sacra Poenitentiaria, die 11 martii 1915. S. CARD. VANNI JI H 11, Maior Poenit. L. g* S. I. Palica, S. P. Secretarius. S. Eomana Rota 131 SACRA ROMANA ROTA GORDUBEN. IN AMERICA IURIUM Benedicto Papa XVfeliciter regnante, Pontificatus Dominationis Suae anno primo, die 1 februarii 1915, RR. PP. DD. Quilielmus Sebastianeiii Decanus, Ponens, Seraphinus Manu et Franciscus Heiner, Auditores de turno, in causa Gorduben. in America, Iurium, inter Capitulum maioris ecclesiae Gorduben. actorem repraesentatum per legitimum procuratorem Christophorum Astorri advocatum et Episcopum Gorduben. reum reprae¬ sentatum per legitimum procuratorem Nazarenum Patrizi advocatum, interveniente et disceptante in causa Revmo Promotore iustitiae apud H. S. O. sequentem tulerunt definitivam sententiam. Anno Domini 1571 Gubernator Tucumanensis in America meridio¬ nali in aedificanda nova civitate, cui nomen Cordoba, aream quamdam destinavit pro nova etiam parochiali ecclesia exstruenda sub invocatione Nostra Signora della Rupe. Non tota autem area donata adhibita fuit in ecclesiae constructione, sed magna pars libera remansit ecclesiam unde- quaque circumdans. Ecclesia, nondum saeculo ab aedificatione transacto, penitus collapsa, iterum reaedificata est, et a R. P. Innocentio XII, anno 1699, ad dignitatem fuit ecclesiae cathedralis evecta. Voluit nempe Pontifex ut capitulum cathedralis ecclesiae S. Iacobi de VEstero, ad novam ecclesiam transferretur, quod exsecutioni demandavit anno 1700 Carolus 11 Hispaniarum rex. Construetis ab episcopo Mercadillo in area, quae supererai, seminario dioecesano, sacristia atque aedificiis curialibus, pars adhuc remansit viam a die 27 aprilis nuncupatam prospiciens. Super hac parte hodiernus Cordubensis antistes decem domos exstruendas curavit anno 1905, irre- quisito capitulo, quod proinde ab eodem per epistolam diei 17 augu¬ sti 1911 quaesivit: « 1) Con quali fondi sono state costruite le case sui « terreno appartenente alia Cattedrale ? 2) Se sono stati gia pagati inte- « gr al m ente ed in quale stato si trovano i debiti? 3) Quale destinazione « si da alia rendita che producesi dalle dette case? ». Episcopus die 132 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 25 octobris eiusdem anni reposuit, sibi et non capitulo competere domi¬ nium in fundum, ac domus in eodem fundo aedificatas. Hac habita responsione, capitulum reputans propria iura fuisse laesa ab episcopo, obtenta Pontificis commissione, eumdem in ius rapuit apud H. S. O. et hodie quaestio dirimenda proponitur sub sequenti dubio a partibus concordato: An Capitulo Cathedrali, vel Ordinario Cordubensi in America, dominium aliave iura competant in fundo, de quo in casu? Quoad ius, haec Domini Patres adnotarunt. In concilio provinciali Neogranatensi celebrato anno 1858, quoad rerum ecclesiasticarum domi¬ nium legitur: «Ad universae Ecclesiae caput spectat altum rerum eccle- « siasticarum dominium, tueri et defendere sua bona, earumque admini- « strationem moderari: at utile dominium et directum speciatim cuiusque « singularum ecclesiarum, ad illam pertinet ecclesiam, cui tituli posses- « sionis addicti sunt ». Bonorum proinde huiusmodi ecclesiasticorum proprietas est penes ipsas ecclesias; administratio vero penes earum rectores. Cum autem in casu agatur de ecclesia cathedrali, probabilior, imo communior et iuri conformior sententia est administrationem bono¬ rum ecclesiae cathedralis pertinere ad episcopum simul et capitulum. Hoc eruitur ex cap. Relatum, 12, De testamentis, in quo Pontifex, post¬ quam decrevit bona intuitu ecclesiae a clerico acquisita, per obitum huius clerici remanere debere ecclesiae, haec addit: « Nomine autem « ecclesiae non episcopus aut successor clerici morientis, ubi est colle - « gium clericorum, sed communis congregatio intelligitur, quae rerum « illarum debet canonicam distributionem et curam habere ». Unde quoad bona intuitu ecclesiae acquisita, seu ecclesiae propria, Pontifex attribuit dominium et administrationem non soli episcopo, sed communi cleri¬ corum congregationi i. e. capitulo. Et notandum est in hoc capite agi non tantum de capitulis collegiatis, sed de capitulis etiam cathedralibus, uti patet ex verbis « nomine ecclesiae non episcopus, sed communis « congregatio intelligitur ». Cohaerenter ad haec S. R. Rota in decis. 16, P. I. Recent, dicit: « Capitulum habet intentionem fundatam in iure super administratione « bonorum et redituum ecclesiae ». Hanc sententiam tenent canonistae fere omnes, recentiores praesertim. Ita Bouix : « Ex iuris dispositione, « et receptissima doctorum sententia, statuitur regimen et administra- « tionem ecclesiae cathedralis pertinere ad capitulum cumulative cum « episcopo ... et nec capitulum sine consensu episcopi, nec episcopus sine «consensu capituli, potest aliquid valide statuere » (De Capitula, pag. 471). S. Romana Rota 133 Quod repetit Lombardi in suis Institutionibus vol. Ii, pag. 795, n. 4 asserens « aliqua esse negotia, circa quae capitulum, quamvis « cathedrale, nequit statuta condere, ut sunt v. g. quae concernunt « statum dioeceseos: nonnulla vero esse de quibus nec capitulum solum, « nec praelatus solus possunt decernere, sed coniunctim tantum, ut « ecce quae pertinent ad administrationem ecclesiae cathedralis ». Eadem habet eminentissimus Gennari (Questioni Canoniche, n. 379): « Questa (cathedralis videlicet ecclesia) e dei capitolo sotto la dipen- « denza dei vescovo. Cosi il capo Relatum, i% De testam. ... E pero il « Reclusi pote scrivere (de parodi., n. 143): " Episcopus et capitulum pro- « miscue habent administrationem et dominium ecclesiae „ ». Et merito quidem, etenim « ecclesia cathedralis, uti scribit De Luca, in Ann. ad « C. T„ disc. XXXI, n. 1, efformatur coniunctim ab episcopo et capitulo, « ab illo scilicet tamquam capite, ab isto autem tamquam reliquo cor- « pore, proinde si iurisdictio ecclesiastica penes totum corpus habitua- « Uter residet, quamvis exercitio in plerisque capiti competat », multo magis hoc dici debet de ipsius ecclesiae cathedralis administratione. Administratio autem importat omnes illos actus, qui ad conservationem et meliorationem substantiae, rerum ecclesiasticarum iam acquisitarum, vel qui ad legitimam perceptionem, conservationem, alienationem, et praesertim applicationem fructuum ac redituum ecclesiasticorum refe¬ runtur (Wernz, tom. III, n. 143). Nunc ad factum. Fundus, de quo disputatur, uti diximus in specie, pars est areae, quam gubernator Tucumanensis regionis donavit pro erigenda ecclesia parochiali. « E subito (legitur in instrumento funda- « tionis civitatis Cordubensis) il detto signor governatore prese una « croce di legno nelle sue mani, e la pose in luogo di due aree, nella « piazza principale di detta citta, le quali disse che destinava e destino « per la chiesa maggiore in nome di sua Maesta ... e prendendo per la « mano il molto reverendo padre de Herrera, curato e vicario della detta « citta, gli dette il possesso di dette due aree in nome della detta chiesa ». Fundus igitur donatus fuit ecclesiae parochiali et vicarius fundi posses¬ sionem cepit nomine ipsius ecclesiae. Si proinde, constructa ecclesia, pars areae remansit, haec pars non desiit esse ecclesiae. Cum autem anno 1699 erecta fuerit in cathedralem, translata scilicet cathedralitate ab ecclesia civitatis Santiago delVEstero ad ecclesiam Cordubensem, vi huius erectionis fundus controversus transiit in dominium ipsius eccle¬ siae cathedralis. Quando enim aliqua ecclesia parochialis erigitur in collegiatam aut cathedralem, omnia eius bona et iura transeunt in coi- 134 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale legiatam aut cathedralem, nisi pro aliquo speciali bono aut iure fiat in bulla erectionis expressa exceptio. Ratio est, quia bona et iura sunt acces¬ soria relative ad ipsam ecclesiam, et ideo naturam sequi debent princi¬ palis, unde totum ens parochiale, constans scilicet ecclesia et bonis annexis, fit ens collegiale aut cathedrale, ut dixit Rota in Salutiarum coram Many, 1 iulii 1913. Nullam autem invenimus expressam in casu exceptionem nec in brevi erectionis Innocentii XII nec in decreto exse- cutoriali Caroli II. Neque difficultas moveri potest ex eo, quod cura animarum conti¬ nuata fuerit in maiori ecclesia Cordubensi, sicuti antiquitus, absque ulla dependentia a capitulo. Etenim cura animarum nullo modo connectitur cum iuribus proprietatis ipsius ecclesiae, et parochus, etsi liber et inde- pendens a capitulo, nullo prorsus iure sibi vindicare potest admini- strationem bonorum ad ecclesiam cathedralem pertinentium. Indepen- dentia hoc tantum secumfert, ut parochus possit administrare sacramenta, ceterasque functiones parochiales peragere, quae stricti iuris parochialis sunt, uti adnotat Emus Gennari in loco superius citato, afferens deci¬ sionem S. Congr. Ss. Rituum 13 septembris 1879 in Baionen. Et adno*- tetur quod in maiori ecclesia Baionen, parochus est liber et independens a capitulo sicut et in ecclesia Cordubensi. Ulterius bona antiquae ecclesiae parochialis, et in specie solum ecclesiae contiguum, transiisse in ecclesiam cathedralem Patres deri¬ varunt ex quibusdam factis, quae in actis adnotata reperiuntur: 1) Capi¬ tulum statim post erectam cathedralem curavit, ut in solo ecclesiae con¬ tiguo, ex lignis etlapidibus antiquae ecclesiae dirutae quaedam conditoria (vulgo magazzini) construerentur ad varios usus adhibita. 2) Episcopus Mercadillo post duos annos a translatione capituli a S. Iacobo deWEstera ad Cordubam, cum eo pertractavit de erigendo seminario « nel recinto « della S. Chiesa cattedrale di questa citta, nel quai recinto sono « costruiti alcuni magazzini, che si costruirono coi legname, e coi «mattoni della caduta chiesa». Episcopus et capitulum statuerunt ut seminarium aedificaretur. Indemni tamen facta fabrica ecclesiae cathe- dralis de conditoriis, quae propter seminarii constructionem erant de¬ struenda. « In conseguenza venga pagato alia fabbrica il costo del- « 1'opera dei magazzini, ad eccezione dei valore dei legname, e mate- « riali, ecc. ». 3) Cum, sede vacante, anno 1820 vicarius capitularis, seu,, alio nomine, provisor vellet nonnulla sepulcra aedificare pro clero « ai « lati esteriori della chiesa cattedrale », nec non ponere « una veranda « di ferro, e inoltre due per le torri dei campanile » capitulum legi¬ time congregatum, hac de re deliberavit, suumque consensum solemniter S. Romana Rota 135 scripto dedit. Quae facta luculenter ostendunt solum cathedrali eccle¬ siae contiguum habitum fuisse ut pertinens ad eamdem cathedralem ecclesiam. Postremo loco perpendere voluerunt Patres, rationes, quibus episco¬ pus Cordubensis sibi, vel propriae mensae vindicare conatur fundi con¬ troversi proprietatem. Hae indicantur ab eodem antistite in una respon¬ sione ad capitulum diei 25 octobris 1911, et possunt reduci ad tres: 1) quia fundus adhibitus olim fuit ad coemeterium; 2) quia fuit a capi¬ tulo omnino derelictus ; et 3) ab episcopo longa possessione praescriptus. At nullius ponderis est prima ratio. Non est enim, dubitandum aream, de qua controvertitur, fuisse coemeterium: hoc enim quamvis in dubium revocari videtur a patrono capituli, aperte .scatet ex actis. Ita, anno 1585, tunc temporis novae ecclesiae parochus mortuum quemdam sepelivit in via, quae, decurrens ante ecclesiam, eamdem separabat ab aedibus civilis capituli, quod parocho mandavit, ut cadaver removeret et sepeliret in areis ad sepeliendum destinatis et ecclesiae adiacentibus: « Sua Signoria ordino al signor parroco di esumare il detto cadavere, « e farlo inumare in uno dei recinti che sono stati segnalati a tale effetto « dalla detta chiesa maggiore »; vel uti scribit episcopus Cordubensis: « II « capitolo civile protesto di nuovo ed ordino al vicario di far dissotter- ri rare il detto cadavere e di metterlo nella parte dei suolo destinato per « la detta chiesa maggiore ». Hoc tamen admisso, sicuti in actu ere¬ ctionis ecclesia parochialis transivit in dominium ecclesiae cathedralis, ita et a fortiori coemeterium, prouti ecclesiae parochialis accessorium, uti expresse legitur in cap. un. Si ecclesiam , De cons. eccl. et altaris in VI. Negari quidem nequit parochiam retinuisse aliquem usum huius coe¬ meterii : eodem enim modo, quo libera et independens retinuit aliquem usum ipsius ecclesiae in cathedralem erectae, usum scilicet unius capellae ad exercenda munia parochialia, ita pariter retinuit usum coemeterii ad sepeliendos mortuos suos. Aliis verbis, post erectionem coemeterium transivit in dominium et administrationem ecclesiae cathe¬ dralis, reservato usu competenti in favorem parochiae. Verum, cum anno 1843 vi edicti potestatis civilis coemeteria translata fuerint extra civitatem, etiam praedictus usus cessavit, et coemeterium quoad dominium, administrationem et usum totum remeavit in ecclesiam cathedralem. Neque aliquid valet id quod secundo loco affertur ab episcopo,, fundum nempe fuisse a capitulo derelictum : « D'altra parte 1'abbandono « delle cose in questa forma non si fa impunemente senza spogliare « dei diritti le persone. Dopo piu di duecento anni di abbandono non 136 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « vi sarebbe canonista ne giureconsulto, che potrebbe riconoscere diritti « di amministrare al ven. capitolo anche nel caso che li avesse avuti » (Episcopus in citata responsione). Sed in primis ex iure romano, Iust. De rerum divisione , par. 46 pro derelicto, habetur quod dominus ea meute abiecerit, ut « id in numero rerum suarum esse nolit, ideoque « statim dominus eius esse desinit » (Cff. D. LL. 2 et 5, Pro derelicto. XLI 7). Hoc autem applicari nequit casui nostro, eo magis quod haec derelictio fuisset vera alienatio, quae fieri nequivisset, nisi certis adhi¬ bitis solemnitatibus, quarum nullibi vestigium au A mentio invenitur. Deinde posita negligentia ex parte capituli, argumentum optime converti posset in episcopum, cui tribuenda non foret potestas admi¬ nistrandi fundum, quem et ipse reliquit humoque incultum. Remanet argumentum praescriptionis. Sed neminem latet primum et materiale praescriptionis elementum esse possessionem. Cum autem hic agatur de bonis ecclesiasticis, praescriptio compleri non potuit, nisi possessione quadraginta annorum, uti in iure canonico cautum est, cap. Be quarta 4: cap. Ad aures 6: cap. Blud. 8. cap. Quis 9. De prae¬ scriptionibus. Hanc autem longam possessionem non probat episcopus; primus enim actus possessionis areae controversae ab eodem positus non retroascendit nisi ad annum 1905, quando scilicet ipse volens plures in eadem area domos aedificare, illam effodi iussit ad fundamenta ponenda. Praeterea, aliis omissis, praescriptio non currit sine titulo, saltem colo¬ rato; sed, uti vidimus, tamquam titulus existimari nequit nec donatio facta in fundatione ecclesiae, mediante vicario Perez de Herrera,'nec erectio ecclesiae parochialis in cathedralem, nec clausura coemeterii. Ex his omnibus clarum est quod episcopus aedificaverit in fundo alieno, in fundo videlicet pertinente ad ecclesiam cathedralem, et per consequens secundum ius romanum decem illae domus fiunt domini fundi i. e. ecclesiae cathedralis, et annui reditus ex locatione domorum pertinent ad eamdem ecclesiam: « Omne quod inaedificatur solo cedit» (Ist. par. 30. De rerum divisione II], 1. adeo quidem. 1. 10. et 12. D. De acquirendo rerum dominio, XLJ, 1). Cum autem ex actis probari nequit mala fides episcopi, et constet capitulum tacite consensisse aedificationi domorum in favorem ecclesiae, ex eodem iure romano et ex ipso iure naturali, ecclesia locupletari nequit cum alterius iactura (reg. XL VIII luris in VI). Hinc est quod ecclesia cathedralis tenetur episcopo refundere expensas, quas sustinuit in domibus aedificandis (1. 7 Par. 12. D. De adquisitione rerum dom. XLI-a) vel saltem augmentum valoris fundi, si in republica Argentina vigeat dispositio codicis civilis gallici art. 555, receptam codiee civili italico art. 449, qui ita sonat: « Se il proprietario S. Romana Rota 137 « preferisce di conservare le piantagioni e costruzioni, deve pagare a « sua volta il valore dei materiali ed il prezzo della mano d'opera, oppure « 1'aumento di valore recato al fondo ». Quibus omnibus in iure et in facto diligenter peipensis, Nos infra- scripti Auditores de Turno pro Tribunali sedentes et solum Deum prae oculis habentes, Christi nomine invocato, decernimus, statuimus ac defi¬ nitive sententiamus, respondentes proposito dubio « dominium fundi et « domorum in eodem exstructarum spectare ecclesiae cathedrali; episcopo «et capitulo competere fundi administrationem : ecclesiam vero cathedra- « lem teneri refundere episcopo expensas in domorum aedificatione factas, « aut saltem augmentum valoris fundi, si ita ferant leges civiles in repu- « blica Argentina vigentes ». Expensas autem volumus esse inter partes compensandas, excepta taxa sententiae, quae integra solvi debet a parte victrice. Ita pronunciamus, mandantes Ordinariis locorum et ministris tri¬ bunalium ad quos spectat, ut exsecutioni mandent hanc sententiam, et adversus reluctantes procedant ad normam sacrorum canonum, et prae¬ sertim cap. 3, sess. XXV, De Reform. Cone. Trid., iis adhibitis exsecu- tivis et coercitivis mediis, quae magis efficacia et opportuna pro rerum adiunctis exstitura sint. Romae, in sede Tribunalis S. R. Rotae, die 1 februarii 1915. G. Sebastianeiii, Decanus Ponens. S. Many. F. Heiner. L. © S . Ex Cancellaria, 12 februarii 1914. Sac. T. Tani, Notarius. ACTA, vol. VII, n. 5. 15-3-915. 10 138 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SECRETARIA STATUS i DECRETUM PRECES PRO PACE A SSMO D. N. PRAESCRIPTAE ITERARI PERMITTUNTUR DIE XXI MARTE La Santita di Nostro Signore il Papa Benedetto XV, annuendo alia pia domanda di molti fedeli e particolarmente dei Sacerdoti Adoratori italiani, i quali, mossi dalla devozione jverso la Ssma Eucaristia ed anche dal desiderio di concorrere con iterate preghiere ad impetrare dalla divina misericordia la grazia della pace, hanno implorato la facolta di poter ripetere nelle chiese d'Europa, il giorno 21 dei corrente mese di marzo, le sacre funzioni dalla medesima Santita Sua ordinate, per il detto giorno, alie diocesi extra-europee, si e benignamente degnata di annuire alia surriferita domanda, accordando ben volentieri 1'implo- rata facolta per quanti vorranno liberamente usufruirne, e concedendo F Indulgenza Plenaria a tutti coloro che, confessati e comunicati, assi- steranno alie sacre funzioni o pregheranno per qualche spazio di tempo avanti al Ssmo Sacramento esposto alTadorazione dei fedeli. Dal Vaticano, li 15 marzo 1915. P. CARD. GASPARRI Segretario di Stato. II EPISTOLA AD ILLUSTREM VIRUM CCMUEM IOSEFHUM DALLA TORRE FRAESDEM UNIONIS POPULARIS INIER CAIHCOOOS ITALOS. Illmo Signore, Aderendo al desiderio espressomi dalla S. V. Illma nel pregiato foglio dei 12 febbraio corrente, mi sono recato a premura di presentare al Santo Padre la relazione dei privato convegno tenuto di recente in Pisa, sotto la saggia assistenza di quelTEmo signor Cardinale Arcive- Secretaria Status 139 scovo, da un eletto manipolo di autorevoli e competenti persone nel- 1'intento di studiare e proporre i mezzi piu efficaci per una maggiore coordinazione di lavoro e di propaganda delfazione cattolica in Italia. Sono percio lieto di portare a conoscenza di V. S. che Sua Santita, animata dal desiderio di veder promosso con ogni piu idoneo presidio lo sviluppo dell'azione cattolica italiana e di vedere realizzata la piu efficace corrispondenza della medesima alfindole ed ai bisogni dei tempi, non ha mancato di fare oggetto della Sua sovrana attenzione i diversi terni opportunamente trattati nel convegno. Ed innanzi tutto mi e grato riferire che Sua Santita e rimasta soddisfatta dei complesso delle loro discussioni, come quelle che, mentre rispondono alie Sue auguste aspi- zioni per 1'incremento delfazione e per un'adeguata efficacia direttiva della medesima, non importano modificazioni sostanziali nelforganismo delfUnione Popolare, quale fu voluto dal Suo venerato ed illustre Pre- decessore Pio X, di sa. me., ne alterano la costituzione di altre Unioni. Avendo, poi, fra gli accennati terni, ravvisato specialissima impor- tanza nelfassennata proposta della creazione di una Giunta, destinata a coadiuvare il Presidente delfUnione Popolare nelle sue funzioni diret- tive, la Santita Sua si e degnata non solo di approvare siffatta proposta, ma altresi di adottarla come Sua. Per il che P augusto Pontefice mi ha dato incarico di significarle essere Suo volere che, in corrispondenza ed in conferma delle Sue disposizioni concernenti le supreme funzioni direttive da Lui attribuite alfUnione Popolare in rapporto a tutto il movimento cattolico d'Italia, il Consiglio Direttivo dell' Unione mede¬ sima elegga nel proprio seno, entro un mese da questa data, una Giunta di undici membri, cui debba presiedere il Presidente delfUnione Popo¬ lare e di cui facciano parte di diritto il Presidente delfUnione Econo- mico Sociale, il Presidente delfUnione Elettorale, il Presidente della Societa della Gioventii Cattolica italiana e la Presidente della Unione fra le Donne Cattoliche dltalia. Questa Giunta, la quale dovra adunarsi almeno una volta aL mese e durera in carica tre anni, avra 1'alto compito d'imprimere alfazione cattolica italiana un indirizzo programmatico e di volgere ad unita di pensiero ed a concordia di propositi i cattolici e le loro organizzazioni, previa consultazione dei Presidenti delle singole Unioni in cio che riguardi le Unioni stesse e particolarmente nelle questioni specifiche e tecniche concernenti le rispettive sfere d'azione; e vigilera altresi sul- Padempimento fedele, sollecito e fruttuoso delle comuni deliberazioni. Per tale guisa, quel movimento di azione cattolica, che in sui prin¬ cipio della costituzione delle cinque Unioni fu parallelo, assumera ora, 140 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale per le mutate condizioni e per i cangiati bisogni dei tempi, un aspetto concentrico; e ne ridondera una salutare conseguenza anche nel fatto che le rimanenti quattro Unioni, le quali, secondo il pensiero dei regnante Pontefice, debbono sempre considerarsi siccome specie di fronte al genere, passano, ora, da un lavoro stato fino ad oggi isolato, a prendere parte alia stessa vita direttiva delPintera azione cattolica Italiana, e, coi met- tere a profitto le esperienze pratiche e le conoscenze dei proprio Soda- lizio, danno opera anch'esse alia organica coordinazione della molteplice attivita dei vari rami. Per effetto di tale disposizione e soprattutto della preminenza del- 1'Unione Popolare suile altre Unioni Cattoliche, non sara piu necessario il turno delle Presidenze nel governo supremo dell'azione cattolica. Questo governo risiedera nel suo stabile centro, ed a questo, mediante 1'anzidetto temperamento, convergeranno i lumi e le forze di tutto l'or- ganismo, L'augusto Pontefice vuole infine che per raggiungere gli scopi del- 1'azione cattolica si insista nel procurare 1'osservanza di due disposizioni vigenti nello Statuto, e cioe la iscrizione all'Unione Popolare di tutti i cattolici militanti ddtalia, e la organizzazione della medesima in ogni e singola diocesi ed in ogni e singola parrocchia; cosicche di fatto, e non soltanto nello spirito dell'azione cattolica, sia questo il punto di par- tenza ed il caposaldo dei movimento cattolico italiano. Nella fiducia che il ben noto zelo di V. S. e la sincera volonta di lavoro, che anima i Presidenti ed i Consigli Direttivi delle altre Unioni Cattoliche, infonderanno fin dal principio di questo Pontificato nuova lena in tutti i cattolici d'Italia per conseguire quella espansione di movimento e quella utilita di successi che e nei Suoi augusti intendi- menti, il Somnio Pontefice benedice di gran cuore alie persone ed ai Sodalizi Cattolici dltalia. Ed io, nel rendere informata la S. V. di queste Sovrane disposizioni, colgo volentieri quest'incontro per confermarmi con sensi di sincera e distinta stima di V. S. Illma Dal Vaticano, li 25 febbraio 1915. Devino P. CARD. GASPARRI. Diarium , Romanae Curiae 141 DIARIUM ROMANAE CURIAE SACRA PENITENZIERIA APOSTOLICA AVVISO DI CONCORSO Si notifica che nel sacro Tribunale delia Penitenzieria Apostolica, avra luogo il concorso ad un posto di Officiale, per esame orale e scritto. Lo scritto avra luogo il giorno 24 dei prossimo aprile alie ore 8, 1'orale il 27 alie ore 9. 1 sacerdoti che desiderassero prendervi parte, dovranno, non piu tardi dei 22 aprile, esibire nella Segreteria di detto sacro Tribunale la domanda corredata dai titoli necessari per l'ammissione. Dalla Segreteria della S. Penitenzieria, 15 marzo 1915. 0. Perosi, Reggente. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre si e degnato di nominare: 1 marzo 1915. — LEmo signor cardinale Antonio Vico, Protettore del- ristituto delle Piccole Suore dei vecchi abbandonati, di Valenza. 3 marzo. — LEmo signor cardinale Aidano Gasquet, Membro della sacra Congregazione dei Riti. 3 marzo. — LEmo signor cardinale Filippo Giustini, Protettore delVIsti- tuto delle Serve di Maria. 10 marzo. — LEmo signor cardinale Raffaele Merry dei Val, Protettore della Societci delle Dame dei sacro Cuore. — LEmo signor cardinale Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte, Pro¬ tettore delle Suore di « Notre-Dame de Sion ». — LEmo signor cardinale Guglielmo van Rossum, Protettore deWIstituto delle Religiose di santa Giuliana nel Belgio. 13 marzo. — LEmo signor cardinale Gaetano Bisleti, Protettore delllsti- tuto delle Ancelle della Caritd, che hanno la casa madre in Brescia. 14 marzo. — LEmo signor cardinale Domenico Serafini, Protettore del- ristituto delle Suore Cappuccine dei Terz' Ordine Francescano, sotto il titolo della Divina Pastora, che hanno la casa madre a Sarra (Barcellona). •Con Brevi apostolici il Santo Padre si e degnato di nominare: Assistente al Soglio Pontificio : 15 febbraio 1915. — Mons. Giovanni Battista Correa Nery, vescovo di Campinas. 142 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Protonotarii apostolici ad instar participantium : 2 marzo 1915. — Mons. Luigi Scarano, vicario generale della diocesi di Tri vento. 5 marzo. — Mons. Fabio Berdini, vicario generale della diocesi di Imola. — Mons. Domenico Baruzzi, arciprete della cattedrale della stessa diocesi. Prelati Domestici di S. S.: 28 febbraio 1915. — Mons. Bonaventura Tomassini, canonico della catte¬ drale di Nocera Umbra. 2 marzo. — Mons. Simone Medicbini. priore di S. Angelo in Spatha a Viterbo. 9 marzo. — Mons. Francesco Perez de Acevedo, delFarchidiocesi di San- tiago di Cuba. ONORIFICENZE Con Brevi apostolici il Santo Padre si e degnato di conferire le seguenti onorificenze: La Gran Croce delV Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 23 febbraio 1915. — AI sig. conte Bartolomeo Domenico Lippay, di Vienna. La Commenda dell' Ordine di S. Silvestro Papa : 14 febbraio 1915. — AI sig. prof. Giuseppe Scarpa, della diocesi di Treviso II Cavalierato dell' Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile : 19febbraio 1915. —AI sig. NicolaCori Marinunzi. dei principato di Monaco. 3 marzo. — Ai signori Giuseppe e Angelo Nalbone, della dioc. di Girgenti. II Cavalierato delVOrdine di S. Silvestro Papa: 4 marzo 1915. — AI sig. Giuseppe Dangl, sindaco di Breitenstein-Sem- mering, nelFarchidiocesi di Vienna. 5 marzo. — AI sig. Gaetano Gallo, della diocesi di Bisignano. MAGGIORDOMATO DI SUA SANTITA NOMINE Con Biglietti di S. E. Rina Mons. Maggiordomo, il Santo Padre si e degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S. S. : 15 ottobre 1914. — Mons. Spiridione Pensa, della diocesi di Malta. 10 novembre. — Mons. Andrea B. Meehan, della diocesi di Rochester. — Mons. Alfonso M. Agius, della diocesi di Malta. 13 novembre. — Mons. Valentino Puchovszky, della diocesi di Nitria. — Mons. Stefano Hartsar, della diocesi di Casso via. — Mons. Francesco Beziak, della medesima diocesi. Diarium Romanae Curiae 143 21 novembre 1914. — Mons. Pietro dei Prete, della diocesi di Calvi. 23 novembre. — Mons. Giacomo Pompen, della diocesi di Bois-le-Duc. — Mons. Cornelio Carlo Prinsen, della medesima diocesi. — Mons. Leonardo Berkvens, della medesima diocesi. — Mons. Giuseppe van Gennip, della medesima diocesi. — Mons. Filiberto M. van den Heuvel, della medesima diocesi. — Mons. Antonio Hordyk, della medesima diocesi. — Mons. Teodorico Boscia, della diocesi di Troia. — Mons. Secondino de Stefano, della medesima diocesi. 30 novembre. — Mons. Ludovico Scmelcz, della diocesi di Szathmar. — Mons. Emico Hasenkamp, della diocesi di Munster. — Mons. Bernardo Nienhaus, della medesima diocesi. — Mons. Everardo Schwarcz, della medesima diocesi. — Mons. Francesco Richter, della medesima diocesi. — Mons. Teodoro Kochineyer, della medesima diocesi. — Mons. Bernardo Pille, della medesimajdiocesi. — Mons. Francesco Schumacher, della medesima diocesi. — Mons. Giulio Mulier, della medesima diocesi. — Mons. Federico Schmidt, della medesima diocesi. — Mons. Ernesto Windthorst, dell'archidiocesi di Cincinnati. 5 dicembre. — Mons. Alessandro Testi-Rasponi, deFTarchidioc. di Bologna. 12 dicembre. •— Mons. Giovanni Drzanio, della diocesi di Gurk. 16 dicembre. — Mons. Ermanno Scheiermann, della diocesi di Osnabriik. — Mons. Enrico Degen, della medesima diocesi. — Mons. Bernardo Beckschafer, della medesima diocesi. — Mons. Bernardo Schmitz, della medesima diocesi. 22 dicembre. — Mons. Luigi Guadagnini, della diocesi di Padova. — Mons. Giuseppe Lancillotto Dal Mutto, della medesima diocesi. Camerieri cf onore in abito paonazzo di S. S. : 10 novembre 1914. — Mons. Pasquale Fuzzolini, della diocesi di Cotrone. 13 novembre. — Mons. Leone Schmidt, della diocesi di Nitria. — Mons. Stefano Nemet, della medesima diocesi. — Mons. Andrea Skrabik, della medesima diocesi. — Mons. Stefano Kondor, della medesima diocesi. — Mons. Lodovico Gruska, della diocesi di Cassovia. — Mons. Barnaba Tost, della medesima diocesi. 18 novembre. — Mons. Riccardo Tacconi, della dioc. di Spalato e Macarsca. — Mons. Emidio Tagnozzi, della diocesi di San Miniato. 23 novembre. — Mons. Norberto Baekers, della diocesi di Bois-le-Duc. — Mons. Arnoldo Jansen, della medesima diocesi. — Mons. Giovanni Battista Franken, della medesima diocesi. — Mons. Antonio Vermenlen, della medesima diocesi. — Mons. Francesco Lambermont, della medesima diocesi. — Mons. Leonardo Jurgens, della medesima diocesi. — Mons. Adriano Hermus, della medesima diocesi. 26 novembre. — Mons. Paolo Gladich, della diocesi di Giavarino. 30 novembre. — Mons. Guglielmo Arrenbrecht, dcH’archidioc. di Colonia — Mons. Roberto Hamon, della diocesi di Szathmar. — Mons. Alessandro Fibiger, della medesima diocesi. 144 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium, Officiale 30 novembre 1914. — Mons. Luigi Wolkenberg, della medesima diocesi. — Mons. Emico Laakmann, della diocesi di Miinster. — Mons. Bernardo Hauschop, della medesima diocesi. — Mons. Oscar Eppinck, della medesima diocesi. , 12 dicembre. — Mons. Roberto Klimsch, della diocesi di Gurk. — Mons. Valentino Podgorz, della medesima diocesi. 31 dicembre. — Mons. Antonio Colli, della diocesi di Reggio Emilia. — Mons. Giovanni Bertoldi, della medesima diocesi. Camerieri Segreti di Spada e Cappa soprannumerari di S.S.: 25 settembre 1914. — II sig. Francesco Vitali, della diocesi di Fermo. 31 ottobre. — II sig. Emico Rosier, della diocesi di Saint-Claude. 4 novembre. — II sig. barone Felice Roeder de Diersburg, dell' archidio- cesi di Friburgo. 30 novembre. — II sig. conte Ottone de Westphalen, della dioc. di Munster. — II sig. barone Massimiliano de Geyr Schweppenburg, della stessa diocesi. — II sig. barone Federico de Schorlemer-A-lst, della medesima diocesi. — II sig. conte Clemente Droste ex Vischering, della medesima diocesi. — II sig. barone Clemente de Twickel, della medesima diocesi. — II sig. conte Massimiliano Droste ex Vischering, della medesima diocesi. 16 dicembre. — II sig. barone Giovanni de Bliicker, della dioc. di Osnabriik. — II sig. barone Bertriffulb de Hobe Gelting, della medesima diocesi. 22 dicembre. — II sig. barone Luigi Menghin-Brezburg-Brimnenthal, della diocesi di Trento. — II sig. conte Caiio Lair, della diocesi di Angers. 31 dicembre. — II sig. ing. Severo Severi, della diocesi di Reggio Emilia. Camerieri d'onore di Spada e Cappa soprannumerari di S. S.: 21 novembre 1914. — II sig. dott Rinaldo d'Onofrio, della dioc. di Tri vento. 23 novembre 1914. — II sig. Caiio Kleckens, della diocesi di Bois-le-Duc. - II sig. Bernardo van Vlijmen, della medesima diocesi. — II sig. Antonio Swane, della medesima diocesi. 26 novembre. — II sig. Eugenio Selvaggi-Arno, dell'archidioc. di Taranto. — II sig. comm. Alessandro Maupetit, della diocesi di Limoges. — II sig. Beniamino Cimini, dell'archidiocesi di Amalfi. Cappellani Segreti d'onore di S. S.: 12 dicembre 1914. — Mons. Caiio Wohlandt, della diocesi di Gurk. — Mons. Raffaele Kozak, della medesima diocesi. Cameriere d'onore extra Urbem di S. S.: 9 dicembre 1914. — Mons. Bernardino Rezzi, della diocesi di Viterbo. NECROLOGIO 4 marzo 1915. — Mons. Giovanni Celestino Douais, vescovo di Beauvais. 5 marzo. — Mons. Rodolfo Hittmair, vescovo di Linz. Annus Til - Yol. YII Die 31 Martii 1915 Num. 6 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE S. CONGREGATIO CONSISTORIALIS LITTERAE CIRCULARES AD RMOS AMEEKAE ORDINARIOS, EE DVBCiRANTIlJM ITALORUM CURA Cum in varias Americae regiones centena Italorum millia quotannis emigrare consuescant, factum est ut multa loca et civitates iisdem repleta sint. Hi autem, catholici quum sint, etiamsi temporaneum dumtaxat domicilium in America sibi constituant, iuxta tamen divinas et eccle¬ siasticas leges, dum ibi commorantur, curae et sollicitudini stant Ordi¬ nariorum loci. Quorum propterea est satagere ut congrua spiritualia subsidia tantae multitudini non desint, ne tot animae divino sanguine redemptae misere pereant, et res catholica tum in America tum in Italia magnum detrimentum patiatur. Equidem quamplurimi Rmi Episcopi, officii sui conscii, omni nisu conati sunt in hunc finem adlaborare, et multam laudem coram Deo et Ecclesia idcirco meriti sunt. Verum res difficultatibus plena est. Nam in primis emigrantes magna ex parte agricolae sunt et operarii, rudes plerumque et ingenui; ideoque insidiis et malis artibus perfidorum, eo facilius obnoxii fiunt quo in religiosis disciplinis minus sunt exculti. Accedit quod hi, etsi aliqua communiora localis linguae vocabula pro urgentioribus vitae necessitatibus cito addiscant, ad eius plenam cognitionem vix numquam perveniunt; unde a sacramentali confessione peragenda impediuntur, nec verbi divini praedicatione aut catechismi explanatione roborari possunt, nisi sacerdotes praesto habeant qui ita- licam linguam noverint et quandoque etiam vernaculi alicuius italicae provinciae sermonis sint gnari; quos tamen invenire et praebere nec pronum est neque expeditum. ACTA. vol. VII, n. 6. — 31-3-915. 10 146 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Denique emigrantes, de quibus sermo, solent non in unum con¬ fluere locum, nec semper ubi templa et sacerdotes catholici inveniuntur, sed huc illuc discurrunt, ubi operam et mercedem inveniunt: quo fit ut difficilius opem et auxilium eisdem praestari possit, et ipsi, spiri¬ tualibus subsidiis destituti, facilius corruptelarum illecebris falsisque doctrinis irretiantur. His itaque de causis factum est ut plura centena hominum millia etiam inter fideles ex Italia i m migra tos, iuxta sententiam illorum qui ethnographicis studiis se addicunt, ultimis hisce annis cum magno Eccle¬ siae luctu naufragium in fide passa sunt. Tanto avertendo malo unicum remedium est numerum et operam augere illorum sacerdotum qui, zelo et pietate ferventes, italicae linguae et, si opus sit, etiam vernaculi, sermonis periti, italorum emigrantium curae se devoveant. In quem finem Summus Pontifex Pius X s. m. Motu proprio Iam- pridem diei 19 martii 1914 sacerdotum collegium in Urbe instituen¬ dum decrevit, in quo iuvenes sacerdotes alerentur et opportunis pietatis, legum et linguarum exercitiis aptarentur, ut praesto esse possent Ame- ricae Ordinariis in italorum immigrantium subsidium. Ssmus autem D. N. Benedictus XV inter primas sui Pontificatus curas illud quoque recensuit ut huic collegio proprias opportunasque aedes destinaret et suppetias ab Italiae Episcopis peteret ad expensas pro hoc collegio obeundas, datis idcirco per S. Congregationem Consi- storialem, die 6 decembris 1914, opportunis litteris. Ehu! saeviente bello, quod tantam mundi partem cruentat, cui accessit in Italia hor¬ renda nuperrimi terraemotus clades, modica hucusque prolata sunt subsidia. Verum si christiana caritas pro fide in barbaras nationes propaganda adeo generose succurrit, pro fide in suis fdiis conservanda credere oportet non esse defuturam. Ut autem S. Sedis studia hac in re Rmi Americae Episcopi ob oculos habeant, huic epistolae adiungitur exemplar Motus Proprii Iam- pridem, litterarum S. huius Congregationis diei 6 decembris 1914 et Decreti Ethnographica studia; et italorum immigratorum causa, quae et Italiae et futurae Americae sortis tanti interest, eorum pietati et devotioni commendatur. Romae, die 22 februarii 1915. C. CARD. DE LAI, Secretarius. L. & S. P. Pisani, Substitutus pro Emigr. S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 147 S. CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM MELITEN. DUBIORUM CIRCA ORDINARIORUM FACULTATEM PERMITTENDI CELEBRATIONEN MISSAE FER MXLM ACIUS. In generali e mi nentiss im orum ac reverendissimorum huius S. Con¬ gregationis Patrum Cardinalium Conventu die 20 mensis martii 1915 habito, sequentia dubia super Ordinariorum facultate permittendi cele¬ brationem Missae per modum actus ("Acta Apostolicae Sedis,,; Romana et aliarum. Iurium. Vol. IV, p. 725) proposita sunt: I. An Ordinarii ex iustis et rationabilibus causis, servatisque de iure servandis, permittere possint per modum actus celebrationem Missae, domi, quocumque die. II. An Ordinarii ex iustis et rationabilibus causis, servatisque de iure servandis, permittere possint per modum actus celebrationem Missae, domi, eorum favore qui domestici Oratorii induito gaudent, etiam iis diebus qui in obtento induito excepti sunt. Et eminentissimi ac reverendissimi Patres, universis mature per¬ pensis, respondendum censuerunt: Ad I. Affirmative. Ad II. Affirmative, dummodo iustae et rationabiles causae aliae sint ab eis, ob quas concessum fuit indultum Oratorii domestici. Quae responsa Ssmus Dominus noster Benedictus PP. XV in audientia habita ab infra scripto Secretario die 22 martii 1915 rata habere et confirmare dignatus est. Datum Romae, e Secretaria huius S. Congregationis, die 22 mar¬ tii 1915. L. $ S. PHILIPPUS CARD. GIUST1NI, Praefectus. f Aloisius Capotosti, Ep. Therm., Secretarius. 148 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE i DECRETUM ERIGITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA ZAMBESIANA IN RHODESIA ANGLICA Plenariis in Comitiis, die 1 vertentis mensis martii habitis. Emi Pa¬ tres S. huius Congregationis Fidei Propagandae Missionem Zambesianam in Rhodesia anglica, curis missionariorum Societatis Iesu concreditam, qui illam inde ab anno 1879 alacriter excoluerunt et in florentem statum adduxerunt, evehendam censuerunt in Praefecturam Apostolicam, eccle¬ siasticis confiniis, quibus circumcirca nunc limitatur, servatis. Quam sententiam Ssmo D. N. Benedicto, divina providentia, Pp. XV, ab infrascripto S. eiusdem Congregationis Secretario, in audientia diei 8 praefati mensis, relatam. Sanctitas Sua in omnibus adprobavit ratam- que habere dignata est, atque praesens decretum fieri mandavit. Datum Romae, ex aedibus S. Congregationis de Propaganda Fide, die 9 martii 1915. Fr. H. M. CARD. GOTTI, Praefectus. U © S. C. Laurenti, Secretarius. II DECRETUM LIMITES PRAEFECTURAE APOSTOLICAE SENEGALENSIS AD SEPTENTRIONEM PRO FERUNTUR Ut in littore Mauritaniae ad oras Oceani Atlantici, ubi europaei piscatores saepe consistunt atque Ecclesiae solamina petunt, opportu¬ nius regimini ecclesiastico provideretur, Emi Patres S. huius Consilii Fidei Propagandae, in comitiis generalibus diei 1 vertentis martii, prae¬ dictum littus, cum interiori Mauritaniae territorio, a missionibus de Gardaia et Saharensi respective distrahendum atque fmitimae aposto¬ licae praefecturae Senegalensi adiiciendum censuerunt. Senegalensis S. Congregatio de Propaganda Fide 149 itaque missio producatur, aquilonem versus, usque ad septentrionales limites civiles Mauritaniae, ad orientem vero definiatur 10° longitudinis occidentalis gradu (iuxta meridianum parisiense) qui a praedictis Mau¬ ritaniae finibus ad puteum Aratan descendit, dein per lineam, quae ab hoc puteo, transiens per Aiun Latrus, attingit puteum Umu, exinde per 16° latitudinis borealis gradum usque ad Kankossa et demum per cursum rivi Kordkoro; reliquis Senegalensis missionis finibus servatis. Quam sententiam Ssmo D. N. Benedicto, divina providentia, Pp. XV, ab infrascripto S. eiusdem Congregationis Secretario, in audientia diei 8 praefati mensis, relatam. Sanctitas Sua in omnibus adprobavit ratam- que habere dignata est, praesensque decretum fieri iussit. Datum Romae, ex aedibus S. huius Congregationis de Propaganda Fide, die 10 martii, anno Domini 1915. Fr. H." M. CARD. GOTTI, Praefectus. L. © S. C. Laure H ti, Secretarius. HI NOMINATIONES Brevi apostolico nominatus est: 15 martii 1915. — Episcopus S. Petri et Arcis Gallicae seu Marti- nicensis, R. P. D. Paulus Aloisius Ioseph Lequien, congregationis a Spiritu Sancto alumnus. Decreto S. Congregationis de Propaganda Fide nominatus est: 11 martii 1915. — Administrator Apostolicus vicariatus apostolici de Canton, R. P. D. Adulfus Rayssac, ex Missionibus Parisiensibus ad exteros, episcopus tit. Cotyensis, vicarius apostolicus de Tchao-Tchiou. 150 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO RITUUM VERAPOLITANA DUBIUM Archiepiscopus Verapolitanus sacrae Rituum Congregationi pro opportuna declaratione haec quae sequuntur reverenter exposuit: In loco Verapoly exstat Ecclesia Metropolitana, mater omnium eccle¬ siarum archidioecesis Verapolitanae, in qua tamen Religiosi Carmelitani Discalceati, qui ibi residentiam habent, sua officia et sacras functiones exercent, necnon et fidelium curae per verbi divini praeconium et admi- nistrationem sacramentorum deserviunt. Hinc quaeritur: An in Ecclesia Metropolitana Verapoly Kalendarium regulare Ordinis Carmelitarum Discalceatorum servari debeat, iuxta decreta S. R. C. 4150 Ratisbonen. 27 ianuarii 1905 et 4252 Secovien. 22 aprilis 1910, vel Kalendarium Dioecesanum ab Apostolica Sede rite approbatum ? Et sacra Rituum Congregatio, exquisita specialis Commissionis sen¬ tentia, omnibus sedulo perpensis proposito dubio respondendum cen- suit: Negative ad primam partem; et decreta in medium allata non respiciunt ecclesias Cathedrales aut Metropolitanas : Affirmative ad secundam. Atque ita rescripsit et declaravit die 20 martii 1915. ANTONIUS CARD. Vico, S. B. G. Pro-Praefectus. L. % S. f Petrus La Fontaine, Ep. Charystien., Secretarius. S. Romana Rota 151 SACRA ROMANA ROTA BENEVENTANA FRABCEffiNIIAE Benedicto PP. XVfeliciter regnante, Pontificatus Dominationis suae anno primo, die 4 ianuarii 1915, BR. PP. DD. Ioseph Mori Ponens, Fri¬ de ricus Cattani et Antonius Perathoner, Auditores de turno, in causa Beneventana-Praecedentiae inter Sodalitatem Montis Mortuorum, actricem, ex una parte, repraesentatam per legitimum procuratorem adv. Angelum DAlessandri, et Sodalitatem a Pretiosissimo Sanguine D. N. L G. con¬ ventam, ex altera, repraesentatam per legitimum procuratorem advo¬ catum Nazarenum Patrizi, sequentem definitivam protulerunt sententiam. Exstant in oppido vulgo Montefalcione duae sodalitates, una nuncu¬ pata a Monte Mortuorum vel a Bona Morte, sub auspiciis S. Antonii, Virginis immaculatae et Ssmi Corporis Christi, altera a Pretiosissimo Sanguine D. N. Iesu Christi, sub protectione B. M. Virginis vulgo de lia Cintura e della Salette; prima est antiquissimae erectionis, siquidem canonice fundata fuit sub archiepiscopo Ursini per bullam episcopalem diei 11 maii 1695, et dein aggregata archisodalitati Orationis et Mortis de Urbe, serius etiam fuit civiliter recognita per regium assensum datum anno 1793 a Ferdinando IV, utriusque Siciliae rege; e contra secunda est recentis erectionis, utpote canonice excitata per bullam archiepisco- palem diei 11 ianuarii 1883. Nova erecta sodalitas illico tentavit sibi vindicare ius praeceden¬ tiae in processionibus et aliis functionibus ecclesiasticis prae alia soda¬ litate ex variis rationibus, sive quia, ut ipsa asserebat, sodalitas Montis Mortuorum carebat canonica erectione, sive quia huius translatio in diversas ecclesias et recenter in proprium oratorium non fuerat legi¬ tima; sive quia demum titulus Montis Mortuorum spectabat ad aliam sodalitatem modo exstinctam. Has praetentiones praecidit vicarius gene¬ ralis Beneventanus decreto diei 19 maii anni praefati 1883, declarans praecedentiam spectare sodalitati Montis Mortuorum. Interea sodalitas a Pretiosissimo Sanguine per apostolicum breve diei 29 augusti 1895 aucta fuit archisodalitatis titulo ad honorem tantum, et absque facultate sibi 152 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale alias aggregandi sodalitates, ut ex tenore ipsius brevis. Hoc obtento privilegio, acrius instare perrexit apud Beneventanam curiam eadem sodalitas contendens ex facta honorifica concessione sibi deberi praece¬ dentiam; quam tamen petitionem vicarius generalis, iteratis decretis diei 8 iulii 1898 et 1 martii 1909, penitus reiecit. Verum iterum instante praefata sodalitate a Pretiosissimo Sanguine et brevi exhibito, idem Ordinarius alio extraiudiciali decreto diei 26 iunii successivi, innixus decisione S. G. Rituum in Abellinen, diei 18 augusti 1877, praecedentiam adiudicavit instanti sodalitati. De hoc edocta adversaria sodalitas Montis Mortuorum iudicium instituit apud eamdem curiam, rogans in primis admitti examen testium tum ad evincendam pacificam possessionem praecedentiae, in qua ver¬ satur ab antiquissimo tempore, tum ad impugnandum exhibitum breve, uti obreptitium subreptitium. Admissa actoris petitione per sententiam curiae incidentalem diei 9 augusti 1911, altera pars seu conventa appel¬ lationem ab ea interposuit apud N. Rotale Tribunal, ad quod avocatum fuit iudicium super merito, praevio sodalitatum contendentium con¬ sensu, ex rescripto Pontificiae commissionis diei 23 martii 1912 con¬ cesso una cum aperitione oris pro impugnando memorato brevi. Expleta adductorum testium ex utraque parte excussione, cum partium patroni in concinnatione dubii non convenirent, ex decreto turni diei 15 maii anni 1912 sequens designatum fuit: An sodalitati Montis Mortuorum vel potius sodalitati Pretiosissimi Sanguinis competat ius praecedendi in casu, quod nunc pro disceptatione et solutione hodie proponitur. Ad ius quod spectat, satis in comperto est Constitutio Gregorii XIII « Exposcit pastoralis officii ... » diei 25 iulii 1583, edita ad dirimendas controversias sive exortas sive exorituras quoad praecedendi ius inter fratres ordinum mendicantium vel inter diversas sodalitates in proces¬ sionibus tam publicis quam privatis. In ea quoad praefatas confraterni- tates de praecedentia contendentes cavetur « quod qui in quasi posses¬ si sione praecedentiae ac iuris praecedendi sunt, ii, quibuscumque « reclamationibus, protestationes, appellationibus et aliis subterfugiis « prorsus remotis et cessantibus, in processionibus tam publicis quam « privatis praecedere debeant. Quando vero non probetur aut non con- « stet de quasi possessione praecedendi, ii qui prius saccis usi sunt in « processionibus tam publicis quam privatis praecedere debeant ». Igitur regula est pro dirimendis huiusmodi quaestionibus ut primum locum obtineat consuetudo et quasi possessio; ubi vero incertum est quod¬ nam sodalitium in quasi possessione praecedendi versatur, tunc omne S. Romana Rota 153 ferat punctum maior erectionis institutionisque vetustas, uti Gregorianae Constitutioni adhaerentes, tradunt Bassus, de Sod., qu. 11, Barbosa, de Iu. Eccl, lib. 2, cap. 11, Ferraris, Bibi, can., v. Confrat., art. 6 et Rota in pluribus decisionibus quae referuntur in Lucana Praecedentiae dee. 173 coram Cursus et novissime in Miieten. coram Sincero diei 16 ian. 1913 apud Acta Ap. Sedis, V. 5, p. 74. Unde patet in controversiis de praecedentia inter sodalitates non esse habendam rationem dignitatis, sed tantum antiquitatis et posses¬ sionis. Hinc card. De Luca, de Praeeminentia, dis. 24, n. 4 ita rem confir¬ mat: « Quorum unum (argumentum) consistebat in Const. Gregorii XIII « quae regulariter est huiusmodi controversiarum norma, scilicet attendi « debet antiquitas fundationis ... et alterum super consuetudine, cui in «hac materia satis deferendum est». Quin imo Benedictus XIV in suis Inst. eccl. Instit. 105, n. 85, haec addit: « Nulli unquam limites huic « Constitutioni positi fuerunt, nisi ratione sodalitatum quae a Ssmo Sacra- « mento nuncupantur, quibus semper praeire conceditur in iis proces- « sionibus quibus sacrosancta Eucharistia defertur, ea tamen conditione « ut sacco utantur et aliis quoque processionibus interesse consueverint. « Tunc autem parere debent iis quae a Gregorio Xlli praescribuntur, « uti S. Congregationes Romanae et Tribunal Rotae constituerunt ». Hinc nulla exceptio vel distinctio fit nisi pro sodalitate Ssmi Sacramenti dum actu comitatur Ssmam Eucharistiam, quo casu ipsa praecedit omnes alias sodalitates et archisodalitates. Quare in processionibus semper vigere praesumitur Gregoriana Constitutio, iuxta notum axioma « Exceptio fir- « mat regulam in contrarium seu in casibus non exceptis ». Caus. 6, dist. 32, quaest. 7 in decreto Gratiani et leg. 4, de pen. leg. Hanc regu¬ lam secuta est S. Congregatio Rituum, ut ex pluribus resolutionibus eruitur, et praesertim in Thelesina dec. n. 291 et in Nepesina, 251 in 1 vol Collec. Authent. in quibus declaravit quoad quaestiones de prae¬ cedentia non esse recedendum a citata Const. Gregorii XIII. Confer etiam R. Rotam in Recent., p. 21, dec. 320 et p. 14, dec. 198 in quibus expresse dicitur: «Ius commune digniorem locum tribuit antiquiori « (confraternitati) ». Unde applicatio axiomatis « Prior in tempore potior «in iure». Porro haec doctrina de praecedentia servanda non ratione dignitatis sed ratione antiquitatis in alia quoque materia sustinetur. Rem ita exemplificat Bened. XIV de syn. dioec, lib. 3, cap. 10, n. 8: « Contigit autem aliquando ex insignibus collegiatis unam quamquam « recentiorem ex apostolico privilegio usum habuisse cappae magnae, « quam gestare non poterant canonici collegiatae antiquioris, cui simile « indultum non fuerat concessum. Quamobrem recentioris collegiatae 154 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « canonici una cum spectabiliori magisque honorifico cappae indumento, « se ius pariter assecutos contendebant praecedendi alterius antiquioris « collegiatae canonicis, solaalmutiaindutis. Verum S. Rituum Congregatio, « ad quam causa delata est, censuit eiusmodi honoris insignia nullam « denotare praeeminendam, neque alterius iuribus praeiudicium inferre, « quocirca etiam in praedicto rerum eventu, praecedentiam competere « decrevit insigni collegiatae quae esset antiquior ». In praesenti etiam controversia sodalitas a Pretiosissimo Sanguine ex obtento honorifico titulo archiconfraternitatis absque iure sibi alias aggregandi, praetendit sibi deberi praecedentiam supra sodalitatem Montis Mortuorum anti¬ quiorem et iam in possessione praecedendi exstantem, quae tamen prae¬ fato privilegio non gaudet. Patres Domini hanc praetensionem admit¬ tere non potuerunt utpote contrariam, sive Gregorianae Constitutionis spiritui sive invectae dein iurisprudentiae. Verum quia ex adverso sodalitas a Pretiosissimo Sanguine pro vindicanda sibi praecedentia adhuc insistit in titulo archiconfraterni¬ tatis ad honorem, iidem Domini expendendum censuerunt utrum prae¬ fatus titulus per se importet praecedentiam super simplices confrater- nitates et deroget regulae contentae in Gregoriana Constitutione. Patronus sodalitatis a Pretiosissimo Sanguine id affirmat, et cum nullibi lege vel canone innuatur, assumpti probationem consequi nititur duabus resolu¬ tionibus S. Congr. Rituum, quarum prima respicit sodalitates et archi- sodalitatem B. M. a Carmelo oppidi Monteforte in dioecesi Abellinensi, quae dictum titulum obtinuerat per breve apostolicum anni 1876, et S. Congr. Rituum, interpellata relate ad praecedentiam die 18 aug. 1877 (dec. 3433 Coli. Authent.) respondit seu « Praecedentiam declaravit « archisodalitati B. M. V. de Carmelo super ceteras archisodalitates si « quae fuerunt post eam erectae et supra omnes sodalitates, excepta « processione Ssmi Corporis Christi ». Alia opposita resolutio eiusdem S. Congr. est in una Lucerina (dec. auth. 3381) in qua declaratum fuit « Praecedentiam archisodalitatis a S. Cruce incipere a die expeditionis « litterarum apostolicarum (seu brevis) diei 13 martii 1855 » praedicta sodalitas e contra petierat praecedentiam sibi assignari ratione seu ordine fundationis. Patronus allegat etiam aliam resolutionem praefatae Congregationis i. e. in Nucerina Paganorum diei 1 martii 1894 (dec, auth. 3819) sed haec non quadrat ad assumptum, quia praecedentia tributa fuit non ex titulo archisodalitatis, sed quia anno 1887 transierat in con- sodalitatem Tertii Ordinis, ut clare patet in responso ad primum dubium. Relate ad has alias obiectas resolutiones, Patres Domini observa¬ verunt, omisso quod ex duobus casibus particularibus assurgi nequit S. Romana Rota 155 ad regulam generalem, ita decisum esse ex speciali iure seu consuetu¬ dinario, deferente praecedentiam titulo honorifico archisodalitatis supra alias sodalitates, quamvis antiquiores; quae consuetudo in huiusmodi quaestionibus facit, ut dici solet, utramque paginam, cit. Ferrar, v. Prae¬ cedet,, n. 89; et revera hoc particulare ius vigere in nonnullis Italiae meridionalis oppidis desumitur ex folio causae « Neapolitana Praece- « dentiae » agitatae coram S. Congr. Concilii anno 1897. Inibi haec leguntur: «Verum ipsa sodalitas sub titulo S. Augustini et S. Monicae « fatetur in oppido hunc viguisse morem ut, si qua sodalitas titulo « archisodalitatis augeretur, haec statim alias praecederet, quamvis antea « praecedentiae iure non potiretur. Qui mos videtur potius iure parti- « culari seu consuetudinario consistere quam communi; nam archicon- « fraternitatis titulus potius videtur se referre ad alias eiusdem speciei « sodalitates et has inter constituere gradum principem seu potiorem, « non vero hic titulus ita videtur censendus ut absolutam indicat prio- « ritatem et digniorem gradum prae aliis omnibus sodalitatibus, etiam « alterius speciei et generis ». Origo vero et fundamentum huius parti¬ cularis iuris innititur regio decreto Ferdinandi II utriusque Siciliae regis diei 16 decembris 1853, quod ita se habet: « La precedenza nelle « pubbliche funzioni e accordata alie arciconfraternite in concorso alie « confraternite, e tra le prime la precedenza sara regolata dalla data dei « decreto di elevazione alia dignita di arciconfraternita ». At hoc decre¬ tum quamvis explicet originem introducti particularis iuris in nonnullis Neapolitanae ditionis oppidis, tamen in se nullam vim habet et prae¬ sertim in praesenti casu, nam vi concordati anni 1818 inter Sedem Apostolicam et utriusque Siciliae regem nulla huic competit facultas moderandi iura vel privilegia sodalitatum, quarum erectio fuit auctori¬ tate ecclesiastica approbata. Scatet id ex decisione S. Congr. Concilii in una Sipontina Praecedentiae diei 10 septembris 1896, in qua ad determinandam praecedentiam ratio tantum habita fuit prioritatis ere¬ ctionis, licet adversaria sodalitas de Puritate prae alia sodalitate Ssmi Sa¬ cramenti iactaret prioritatem regii assensus, et esset posterior in ere¬ ctione canonica. Conferri etiam possunt causae Baren. Praecedentiae diei 25 maii 1901 et Acheruntina Praecedentiae agitatae coram eadem S. Congr., in quibus relata doctrina firmatur, et quae referuntur in ephe¬ meride Monitore ecclesiastico serie 2, vol. 3, p. 145 adiectis opportunis observationibus. Neque item utiliter a patrono sodalitatis a Pretiosissimo Sanguine adducitur decisio edita in Neapolitana citata in alia propositione diei 2 aprilis 1898 favore sodalitatis a Ssmo Rosario, cui adiudicata fuit 156 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale praecedentia super alias sodalitates antiquioris erectionis in oppido Torre Annunziata ob assecutum breve archisodalitatis ; nam primo pro¬ ducta decisio non transiit in rem iudicatam ob interpositam appella¬ tionem ab adversaria sodalitate S. Augustini et S. Monicae, et quaestio in successiva quinta et ultima propositione diei 10 septembris 1898 insoluta mansit utpote dimissa rescripto Dilata. Secundo praesens causa valde differt a citata Neapolitana, nam in hac non fuit facta facultas impugnandi breve pontificium obtentum, dum e contra super brevi archisodalitatis concesso sodalitati a Pretiosissimo Sanguine ape¬ ritio oris impertita fuit pro eo oppugnando, uti eruitur ex rescripto Pontificiae Commissionis relato in principio huius disputationis. In sequelam factae concessionis, Patres Dni sequentia in iure oppor¬ tune adnotarunt. Reiffenstuel Ius Can. tit. de rescriptis n. 202, loquens de rescriptis Pontificiis quae dantur ad partium petitionem et de rescriptis cum clausula Motuproprio de hisce postremis sequentia tradit: « Motus proprius sive clausula cum Motuproprio supplet vitium subrep- « tionis ex taciturnitate veri necessario exprimendi, proveniens uti ex « cap. Si motu proprio et Ciernen. Si romanus 4 de praeben.... » et infra addit « nihil operatur in praeiudicium iuris tertii ac proinde non firmat « gratiam, quando tacetur qualitas respiciens ius tertii, ut puta si Papa « cuiquam motu proprio conferat beneficium quod est iuris patronatus... « idque non ex defectu subreptionis (haec enim locum non habet ubi « princeps gratiam sponte ac nullo petente concessit) sed quia non « apparet de voluntate principis concedentis; nam princeps in dubio ac « nisi aliud exprimat, non praesumitur velle praeiudicium tertio inferre ». Quod si Pontifex vult tertii praeiudicium vitare in rescriptis seu con¬ cessionibus cum praefata clausula, multo magis id praesumendum in gratiis factis ad partium petitionem. Aliunde id plene congruit regulae XVI11 Cancellariae de iure quaesito non tollendo, quae ita exprimitur: « Idem Dominus noster decrevit et declaravit suae intentionis fore, quod « deinceps per quamcumque signaturam seu concessionem aut gratiam « vel litteras Apostolicas pro concessionibus seu mandatis aut declara- « tionibus huiusmodi etiamsi motu proprio et ex certa scientia, et etiam « ante motam litem a Sanctitate Sua emanaverit, vel de eius mandato « faciendas, nulli ius sibi quaesitum quomodolibet quaesitum tollatur ». Ex exposita itaque doctrina, Patres Domini, etiam praecisione facta a quaestione super valore vel non obtentione brevis a sodalitate a Pretio¬ sissimo Sanguine, deduxerunt praesumi non posse Pontificem per factam concessionem praeiudicare voluisse iuri praecedendi iamdudum quaesito et possesso a sodalitate Montis Mortuorum. S. Romana Rota 157 Ad' factum quod attinet, in primis constat sodalitatem Montis Mor¬ tuorum potiri antianltate et prioritate erectionis prae alia adversaria sodalitate a Pretiosissimo Sanguine, ut perspicue probant respectivae erectionis bullae; nam prima erecta fuit ab archiepiscopo Beneventano Ursini anno 1695, secunda vero ab Emo card. archiepiscopo siciliano De Rende anno 1883. Nec iuvat regerere priorem fuisse exstinctam a fla¬ gello pestis, vel non eandem esse ac illam quae nunc litem movit, utpote quae in suo sigillo sese appellat sodalitatem Bonae Mortis. Nam quoad primum, flagellum pestis desaeviit ante eius erectionem, nempe anno 1656, ut probabilius retinetur; verum etiamsi id posterius contigisse!, non ideo dici debet sodalitatem iuridice fuisse exstinctam, et proinde poterat prisca iura per reviviscendam recuperare, iuxta ea quae habet Rota in Adrien. Prae eminentiarum super bono iure, coram Aldovandro 17 februa¬ rii 1710: « Quoad praedictam revivificatiortem, distinctum fuit quod si « derelictio confraternitatis provenisset ex culpa confratrum, tunc per « reviviscendam eiusdem confraternitatis sive materialis sive formalis « pristina iura vel privilegia non reviviscunt. Sed si ex causa involun- « taria alicuius infortuna sive pestis cessasset confraternitas, in hisce « e converso terminis eadem confraternitas vel collegium veluti iure « postliminii reversum recuperat omnia iura honorifica et praerogativas « quibus antea fruebatur, iuxta doctrinam Bartoli in 1. fin. D. de coli. ». Ex adverso hanc ab antiquo floruisse et exstitisse sodalitatem usque ad hodierna tempora, plura probant documenta, ut e. g. concessio regii assensus anno 1793, translationes de una ecclesia in aliam, persolutiones canonis ab ipsa factae anni 1820, 1828 et 1832 ecclesiae S. loannis Baptistae et cetera. Quod autem sodalitas Montis Mortuorum eadem fuisset ac illa Bonae Mortis, ex eo explicatur quod ipsa iuxta bullae erectionis praescriptum, ob indulgentiarum participationem, fuit aggre¬ gata archisodalitati Bonae Mortis de Urbe. Unde passim evenit ipsam nuncupari modo uno nomine, modo alio, uti etiam probant acta curiae Beneventanae. Quare extra dubitationis aleam est positum quod soda¬ litas Montis Mortuorum vel Bonae Mortis ratione prioritatis erectionis polleat uno ex titulis a bulla Gregoriana recensitis ad fruendum iure praecedentiae prae alia adversaria sodalitate a Pretiosissimo Sanguine recentioris erectionis. Sed neque tantum ratione antiquioris erectionis sodalitati Montis Mortuorum competit ius praecedendi, sed etiam ex continuata quasi possessione illius iuris, quod constituit alterum titulum ad praeceden¬ tiam vindicandam, iuxta pluries allegatam Gregorianam Constitutionem. Id aperte scatet ex processu instructorio instituto a curia Beneventana 158 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ex delegatione H. S. Tribunalis. Sane propositae quaestioni « Se sempre « costantemente in tutte le processioni, esequie, la precedenza sia stata « della confraternita dei Monte dei Morti », omnes testes pro dicta con- fraternitate inducti concorditer responderunt: « Affirmative ». Ex testi¬ bus vero sodalitatis a Pretiosissimo Sanguine duo tantum responde¬ runt se non recordari; reliqui vero responderunt vel affirmative vel sodalitates ius praecedentiae exercuisse vicissim. Ita v. g. testis Sordillo Archangelus testatur « che nelle processioni delie feste relative alie sin- « gole confraternite scambievolmente, cioe nella festa della confraternita « dei Monte dei Morti la confraternita dei Preziosissimo Sangue ha « avuto la precedenza, e nella festa della confraternita dei Preziosissimo « Sangue quella dei Monte dei Morti ha avuto la precedenza ». Marti- gnetti Caietanus: « Fino a che non sono cominciati i contrasti fra le « due congreghe, si scambiavano la precedenza scambievolmente ». Pa- gliuca Antonius: « Conosco che la precedenza alia confraternita dei « Monte dei Morti nelle processioni di rito e dei patrono e stata sempre « data dalla confraternita dei Preziosissimo Sangue, perche alia sua volta « la confraternita dei Preziosissimo Sangue la riceveva dalPaltra dei « Monte dei Morti in occasione delle feste ». Pagliuca Franciscus: « Fa « confraternita dei Monte dei Morti ha avuto sempre e costantemente « la precedenza sulfaltra, fino a che quest'ultima non fu elevata ad « arciconfraternita: nelle feste pero che entrambe le due confraternite « facevano, stante il buon accordo, si usava a dare la precedenza alia « confraternita invitata ». Hisce concinit testis Raphael Fongo, pariter a sodalitate a Pretiosissimo Sanguine alligatus, qui supra propositae quae¬ stioni respondit: « Affermativamente fino a che la congrega dei Prezio- « sissimo Sangue non e stata elevata ad arciconfraternita, salvo un « sol caso in cui la confraternita dei Preziosissimo Sangue, nelfasso- « ciare un fratello defunto avendo invitato anche la congrega dei Monte « dei Morti, si oppose a concedere la precedenza a questa », et interro¬ gatus testis « Se questa precedenza fu data anche dopo la creduta ele- « vazione ad arciconfraternita della confraternita dei Preziosissimo San- « gue », respondit: « Dopo ottenuto il breve, durante un periodo di calma, « per convenzione, si scambiavano la precedenza nelle processioni delle « relative feste, ed anche in qualche funerale; sorti in seguito dei disturbi, « questa convenzione non e stata piii mantenuta, e la confraternita dei « Preziosissimo Sangue sempre si e opposta alia precedenza, e non « potendo riuscirvi si e ritirata, anziche intervenirvi ». In genere igitur testes ab utraque parte inducti deponunt in favo¬ rem sodalitatis Montis Mortuorum, et insuper ex eorum depositionibus, S. Romana Rota 159 prouti ,in Summario utriusque partis apparet, saniorem partem tum populi tum cleri adversari praetensionibus sodalitatis a Pretiosissimo Sanguine. Nec contra testes adductos a sodalitate Montis Mortuorum utiliter invocari valet exceptio quod sint testes in causa propria, utpote quia sunt membra ipsius sodalitatis, ideoque interesse habentes in causa; nam ipsi non testantur in proprium commodum directum, sed in com¬ modum sodalitatis, et quemadmodum singuli de universitate admitti possunt ad testandum pro universitate, ita admittuntur singula membra collegii pro collegio, ut late probat Reiffenstuel cit, tit. 20 de test, in causa prop., n. 212. Confer etiam Rotam in Recent, par. XI, dee. 320, n. 811. Quare immerito patronus sodalitatis a Pretiosissimo Sanguine carpit uti testem periurum Paschalem Polcari, qui per plures annos fuit prior sodalitatis Montis Mortuorum, et qui deposuit quod « La « precedenza si e sempre mantenuta dalla confraternita dei Monte dei « Morti; solo in caso d'invito per le feste patronali abbiamo ceduto la « precedenza per cortesia alia congrega dei Preziosissimo Sangue, cosa « che alia nostra volta si riceveva dalla confraternita dei Preziosissimo « Sangue in occasione delle sue feste patronali »; quae postrema depo¬ sitionis pars circa mutuum praecedentiae exercitium facit testem con¬ cordem cum fere omnibus nuper transcriptis aliorum testium depositio¬ nibus, ideoque iniuria ipse tanquam periurus coarguitur. Relate vero ad allatum breve apostolicum, supra quod se fundat sodalitas a Pretiosissimo Sanguine ad sibi adiudicandam praecedentiam. Patres Domini praeter superius disputata, sequentia animadverterunt. Primo ipsum fuit obtentum inscia et inaudita sodalitate Montis Mor¬ tuorum, in cuius praeiudicium relativa oblata Pontifici petitio vergebat utpote quia antiquior et iam in possessione praecedendi; neque in'hoc puncto sodalitas a Pretiosissimo Sanguine allegare potest bonam fidem, quia in consimili praecedenti postulatione facta ab adversaria, ipsa mor¬ dicus sese opposuerat, et facta oppositio effectum sortita est. Secundo adnotarunt litteras commendatitias appositas instantiae sodalitatis a Pretiosissimo Sanguine a vicario generali Beneventano pro ipsius elevatione ad titulum honorificum archisodalitatis non fuisse sufficientes. Nam iuxta breve Clementis Vlll Quaecumque anni 1604, requiritur quidem consensus Ordinarii pro aggregatione vel erectione sodalitatis, sed nomine Ordinarii non venit vicarius capitularis aut vicarius generalis, uti patet ex sequenti declaratione S. C. Indulgentia¬ rum relata a P. Ferreres, n. 48 in tractatu de sodalit. : « 3) Utrum vica- « rius generalis possit validas concedere litteras testimoniales ac con- « sensum requisitum a Clemente VIII pro aggregatione Sodalitatum. 160 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « Ad 3) S. Congr. respondit: Negative » (dee. authent., n. 420); et in alio decreto diei 2 aug. 1888 eiusdem S. Congr. edicitur dari posse dictum consensum ex speciali delegatione episcopi, facta tamen mentione huius specialis delegationis in litteris commendatus et quidem sub poena nul- litatis, uti datur eruere ex proposito quaesito et responso, quod per integrum refertur a supra citata ephemeride Monitore ecclesiastico, v. 5, p. 2, n. 223. Insuper irregularitas praestiti consensus apparet ex eo quod clanculum fuit datus, nullo de eo et instantia relicto in actis curiae vestigio, prouti huius cancellarius fidem facit: « Dietro richieste « dei rev. can. Barone, ho fatto ricerche in questo metropolitano archi- « vio, ma non ci ho trovato traccia alcuna di pratica relativa alia con- « gregazione dei Preziosissimo S angue di Montefalcione circa il conse- « guimento dei titolo onorifico di arciconfraternita ». Quin imo clandestine obtentum breve a sodalitate Pretiosissimi Sanguinis nonnisi post initum iudicium provocatum ab adversaria sodalitate Montis Mortuorum, fuit exhibitum, ita ut curia Beneventana coacta fuerit ad admittendam proba¬ tionem per testes super modo quo fuit a directore sodalitatis a Pretiosis¬ simo Sanguine assecutum, ceu ipse archiepiscopus Beneventanus retulit ad N. S. T. litteris diei 15 decembris 1911. Excussi vero testes ab utraque sodalitate inducti, fere concordes sunt in declarando praefatum directo¬ rem egisse « per vie non regolari, a carpire il privilegio di cui trattasi ». Ita, ut aliqui adducantur, deponunt sac. Philippus Poicari, Antonius Pa- gliuca archipresbyter memorati oppidi, Hercules Peppucci, Antonius Di Rienzo, et ipse frater directoris Ioannes Tito Manlio, qui haec retulit: « Mi consta che il mio fratello vicario foraneo ando personalmente a « Roma, e per mezzo di persona sua amica, ottenne il breve in parola; « Ricordo pure che al ritorno mi disse che il detto breve gli costava molto « lavoro ». Expenso itaque etiam modo, quo per breve sodalitas a Pretiosissimo Sanguine evecta fuit ad honorificum titulum. Patres DD. merito retinuerunt per ipsum nullum praeiudicium inferri adversariae sodalitati Montis Mortuorum relate ad praecedentiae ius quod eidem spectat ex duplici capite nempe antianitatis et possessionis, iuxta Gre- gorianae Constitutionis praescriptum, proindeque querelas et reclama¬ tiones a dicta sodalitate Pretiosissimi Sanguinis post obtentum breve elevatas esse reiiciendas, prout vult dicta Constitutio per sequentia verba: « quibuscumque reclamationibus, protestationibus, appellationibus « et aliis subterfugiis prorsus remotis et cessantibus », quae cum data taxativa regula ad decernendam praecedentiam pugnant. S. Romana Rota 161 Quibus omnibus in iure et in facto sedulo perpensis, Christi nomine invocato, Nos infrascripti Auditores, pro tribunali sedentes et solum Deum prae oculis habentes, decernimus, declaramus et definitive sen- tentiamus Praecedendi ius spectare sodalitati Montis Mortuorum, seu proposito dubio respondemus: Affirmative ad primam partem. Negative ad secundam, statuentes praeterea expensas inter partes esse compensatas. Ita pronunciamus, mandantes Ordinariis locorum et ministris tribu¬ nalium ad quos spectat, ut exsecutioni mandent hanc nostram defi¬ nitivam sententiam, et adversus reluctantes procedant ad normam sacro¬ rum canonum et praesertim cap. 3, sess. XXV, de Ref, Cone. Trid., iis adhibitis exsecutivis et coercitivis mediis, quae magis efficacia et oppor¬ tuna pro rerum adiunctis exstitura sint. Romae, in sede Tribunalis S. R. Rotae, die 4 ianuarii 1915. Iosephus Mori, Ponens. Fridericus Cattani. Antonius Perathoner. L. « S. Ex Cancellaria, 22 februarii 1915. Sae. T. Tani, Notarius. DIARIUM ROMANAE CURIAE SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre si e degnato di nominare: 15 marzo 1915. — Mons. Tommaso Kennedy, vescovo tit. di Adrianopoli e rettore dei collegio Americano dei Nord in Roma, Consultore della sacra Congregazione di Propaganda. 21 marzo. — L'Emo signor cardinale Basilio Pompilj, Protettore dei Terz'Ordine Regolare della Penitenza di san Francesco, in Francia. 27. marzo. — L'Emo signor cardinale Guglielmo van Rossum, Protettore dei sacro ordine Cistercense della Comune Osser\’anza. — L'Emo signor cardinale Antonio Vico, Protettore delVIstituto delle Reli¬ giose Riparatrici dei Sacro Cuore di Gesu in Lima. ACTA, vol. VII, n. 6. — 31-3-915. 12 162 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Con Brevi apostolici il Santo Padre si e degnato di nominare: Assistente al Soglio Pontificio : 16 marzo 1915. — Mons. Prospero Scaccia, arcivescovo ai Siena. Protonotario apostolico ad instar participantium: 13 marzo 1915. — Mons. Giuseppe Francesco de Moura Guimaraes, cano¬ nico della Metropolitana di Rio Janeiro. Prelati Domestici di S. S.: 11 marzo 1915. — Mons. Michelangelo Bovieri e Mons. Domenico Jorio, sotto-segretari della S. Congregazione dei Sacramenti. 16 marzo. — Mons. prof. Giacomo Brumat, delFarchidiocesi di Gorizia. 18 marzo. — Mons. can. dott. Cesare Bobbi, vicario generale della dio- cesi di Bobbio. 23 marzo. — Mons. Bartolomeo Bertone, canonico della catted. di Mondovi. ONORIFICENZA Con Breve apostolico il Santo Padre si e degnato di conferire La Commenda delV Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile : 23 marzo 1915. — Al sig. cav. Davide Biraghi Lossetti, delFarchidiocesi di Milano. MAGGIORDOMATO DI SUA SANTITA NOMINE Con Biglietti di S. E. Rma Mons. Maggiordomo, il Santo Padre si e degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S. S. : 15 ottobre '1914. — Mons. Raimondo Hourcastagne, della dioc. di Bajona. 7 novembre. — Mons. Giuseppe Zumbo, deH'archidioc. di Reggio Calabria. 10 novembre. — Mons. Giuseppe Sartori, della diocesi di Mantova. 18 novembre. — Mons. Silvio M. Nardi Dei, della diocesi di Chiusi. 23 dicembre. — Mons. Giandomenico Pini, delFarchidiocesi di Milano. — Mons. Massimino Corsi, delFabbazia di Monte Cassino. 19 gennaio 1915. — Mons. Giuseppe Hoeningen, deFFarchidioc. di Colonia. — Mons. Ugo Bonamartini, di Roma. 26 gennaio. — Mons. Alessandro Jaivenois, della diocesi di Troyes. — Mons. Nicolo van Balen, delFarchidiocesi di Utrecht. — Mons. Guglielmo Francesco Elsen, della medesima archidiocesi. — Mons. Giovanni Andrea Jansen, della medesima archidiocesi. 30 gennaio. — Mons. Agostino Lohmeyer, della diocesi di Osnabriik. — Mons. Luigi Camadini, della diocesi di Brescia. Diarium Romanae Curiae 163 30 gennaio 1915. — Mons. Angelo Zammarchi, della medesima diocesi. — Mons. Lorenzo Conforti, della medesima diocesi. — Mons. Venceslao Merinsky, delFarchidiocesi di Vienna. 8 febbrciio. — Mons. Lazzaro Pepe, della diocesi di Gallipoli. — Mons. Achille Consiglio, della medesima diocesi. 10 febbrciio. — Mons. Renato David, delFarchidiocesi di Parigi. - Mons. Polidoro Benedini, della diocesi di Mantova. — Mons. Adalberto Szuchy, della diocesi di Transilvania. 13 febbrciio. — Mons. Francesco Saverio Greco, della diocesi di Lecce. — Mons. Gaudenzio Bisetti, della diocesi di Bobbio. — Mons. Giovanni Battista Ghirardelli, della medesima diocesi. 18 febbrciio. — Mons. Emico Bertmans, della diocesi di Munster. 19 febbrciio. — Mons. Stanislao Krzeszkiewicz, delFarchidiocesi di Gnesna -e Posnania. 23 febbrciio. — Mons. Roberto Sacoicki, della diocesi di Culma. 8 marzo. — Mons. Nehmatalla Auad, residente a Roma. — Mons. Eugenio Martini, della diocesi di Mantova. — Mons. Valentino Valentini, della diocesi di Tivoli. 12 marzo. — Mons. Giuseppe Liean, delFarchidiocesi di Gorizia. 17 marzo. — Mons. Isaia Isola, della diocesi di Concordia. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S.: 4 dicembre 1914. — Mons. Luigi Danna, della diocesi di Viterbo. 11 gennaio 1915. — Mons. Girolamo Tamburri, della diocesi di Sutri. 30 gennaio. — Mons. Giovanni Battista Pe, della diocesi di Brescia. 8 febbraio. — Mons. Giovanni Elii, della diocesi di Squillace. — Mons. Giuseppe Merra, della diocesi di Adria. — Mons. Gabriele Flores, della diocesi di Ancud. — Mons. Ambrogio Scholz, della medesima diocesi. 10 febbraio. — Mons. Bruno Brunone, della diocesi di Susa. — Mons. Samuele Prokupek, della diocesi di Transilvania. — Mons. Pietro Korody, della medesima diocesi. — Mons. Andrea Balacz, della medesima diocesi. 19 febbraio. —Mons. Francesco Raatz, delFarchidioc. di Gnesna e Posnania. 17 marzo. — Mons. Antonio Cardazzo, della diocesi di Concordia. — Mons. Pietro Comisso, della medesima diocesi. Camerieri Segreti di Spada e Cappa soprannumerari di S. S. : 7 novembre 1914. — II sig. marchese Andrea Lezzani, di Roma. 10 dicembre. — II sig. conte Paolo Santucci, di Roma. 27 gennaio 1915. — II sig. conte Riccio Ricci, della diocesi di Rieti. 10 febbraio. — II sig. co mm . Gennaro Elefante, delFarchidiocesi di Napoli. 18 febbraio. — II sig. conte Paolo Folicaldi, della medesima archidiocesi. 19 febbraio. — II sig. conte Guglielmo de Droste-Padberg, della diocesi -di Paderborna. — II sig. barone Ulderico de Ketteler-Schwarzenraben, della medesima «diocesi. 164 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 23 febbraio 1915} — II sig. Leone Healy, delFarchidiocesi di Firenze. — II sig. marchese Giuseppe Sacripanti Vitutii, di Roma. — II sig. marchese Felice Toraldo, della diocesi di Nicotera e- Tropea. 8 marzo. — II sig. cav. Luigi Tagliapietra, dei patriarcato di Venezia. — II sig. conte Alberto de Nisae, delFarchidiocesi di Parigi. 20 marzo. — II sig. conim. Giovanni Campbell, della diocesi di Bajona. Camerieri oVonore di Spada e Cappa soprannumerari di S. S.: 14 ottobre 1914. — II sig. Edoardo Rousselle, delFarchidiocesi di Parigi. 10 febbraio 1915. — II sig. cav. Ermanno Tibertelli, delFarchid. di Ferrara. 18 febbraio. II sig. Giacomo Montoto y Sedas, deH'archidioc. di Siviglia. Cappellani Segreti d'onore di S. S.: 27 gennaio 1915. — Mons. Giuseppe Marcozzi. della dioc. di Ascoli Piceno. — Mons Francesco Onori, della medesima diocesi. 28 gennaio. — Mons. Giovanni Dujmusic, della diocesi di Vrhbosna. — Mons. Carlo Cankar, della medesima diocesi. 24 febbraio. — Mons. Scipione Pensuti, di Roma. 17 marzo. — Mons. Giovanni Cruise, delFarchidiocesi di Toronto. Camerieri d'onore extra Urbem di S. S.: 28 gennaio 1915. — Mons. Francesco Malesevie, della dioc. di Vrhbosna. 8 febbraio. — Mons. Francesco Bohle, della diocesi di Ancud. 13 febbraio. — Mons. Giuseppe Campa, della diocesi di Fecce. Cappellani d'onore extra Urbem di S. S.: 30 gennaio 1915. — Mons. Giuseppe Wagner, delFarchidiocesi di Vienna. — Mons. Luigi Palina, della medesima archidiocesi. 8 marzo. — Mons. Giovanni Paponi, della diocesi di Pescia. — Mons. Dante Biagiotti, della medesima diocesi. NECROLOGIO 15 marzo 1915. — Mons. Giovanni Grimes, vescovo di Christchurch. 18 marzo. — Mons. Francesco Paolo Carrano, arcivescovo di Trani. 19 marzo. — L'Emo signor cardinale Antonio Agliardi, vescovo di Albano, sottodecano dei sacro Collegio, Cancelliere di santa Romana Chiesa, ecc. 28 marzo. — Mons. Giovanni Maria Feone Dizien, vescovo di Amiens. Annus TU - Vol. VII Die 20 Aprilis 1915 Num. 7 ACTA AP0ST0LICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA BENEDICTI PP. XV EPISTOLAE I ADRD. URALDUM MANNUGCX I* DUPLICI VLNLKA110NIS CBSEQUD GRA¬ TIAS AGIT. Dilecte Fili, salutem et apostolicam benedictionem. — Tuam in Nos pietatem amavimus vixdum ad Petri Cathedram evecti, cum obtu listi Nobis Dialogum Andreae a S. Cruce « De Ecclesiae primatu » a te primum in lucem editum ; eamdem novo nunc testatam argumento com¬ plectimur, oblato Nobis opere « Die Frauenfrage » dilecti filii sac. Augu- gustini Rosier e Congregatione sanctissimi Redemptoris, quod tu qui¬ dem italice reddidisti. Quibus in muneribus non observantiae tantum officium pergratum habuimus, sed etiam consilium quo eiusmodi susce¬ pisti labores. Altero enim, ut novimus, illud spectasti ut novum proderes vetustioris aetatis de pontificia infallibilitate testimonium, altero ut rerum socialium apud nos studiosis librum traderes in quo tute, copiose, dilucide reperiant quid de sociali conditione mulieris ex catholicae reli¬ gionis praescriptis sit sentiendum. Qua sane in re provide admodum te scito fecisse, cum de agitatissima hac quaestione tam multa tam- que acriter fuerint in utramque partem disputata, ut maxime sit vigi¬ landum ne pravae invalescant doctrinae quae mulierem viri aemulam potius esse, quam adiutricem volunt: id est non tam iis ornatam vir¬ tutibus, quibus intra domesticos parietes pacifice regnare videatur, sed alienis deditam studiis et in alieno campo contendentem. Est igitur cur et gratias tibi, dilecte Fili, agamus ex animo vehementerque gratule- ACTA, vol. VII, n. 7. — 20-4-915. 12 166 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mur. Benevolentiam in te Nostram fmctuosiorem reddat apostolica bene¬ dictio, quam caelestium auspicem munerum tibi peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud S. Petrum, die xxvm decembris MfMXIV, Ponti¬ ficatus Nostri anno primo. BENEDICTUS PP. XV II AD IACOBUM CARD. GIBBONS, ARCHIEPISCOPUM BALTIMORENSEM ; IOANNEM M. CARD. FARLEY, NEOTBORACENSEM ARCHIEPISCOPUM; GUDJTJVTUM CARD. OCONNELL ARCI IIEPISCOPUM BOSTOMENSEM, CETERGSQUE ARCHIEPI- SCCPOS ET EPISCOPOS KH23RATARUM AMERKAE GYRATUM, GRATULATUR QUCD SCLLBVINIA OB VEE3MUM QUNIUM EXFLEIUM ANNUM A GONDRA CATHOLXA SIUCKMM UMVERSRATE WASHINGKMAE APPARENTUR Dilecti Filii Nostri ac venerabiles Fratres salutem et apostolicam benedictionem. — Allatum nuper Nobis est apparari A Vashingtoniae sol¬ lemnia ob feliciter impletum annum a condita catholica studiorum Uni¬ versitate vicesimum quintum, eaque tum vestra, tum danor um laicorum praesentia digna plane, uti speratur, futura singulari eventus faustitate. Laetari vos in primis, dilecti Filii Nostri ac venerabiles Fratres, hisce secundis Athenaei rebus nemo non iure factum existimaverit, qui probe noverit vestrae praesertim providentiae deberi almae huius doctrinarum sedis exordia atque incrementa tam laetabilia. At vero laetitia haec vestra, non adeo est vestrum propria, ut non sit Nobis aliqua ratione communis. Diligimus enim, quin imo, ferimus in oculis Americanum genus, validum iuventa atque agendi cogitandique sollertia nemini secun¬ dum : eidemque uti ad omnem humanitatis ascensum apertiorem in dies viam patere cupimus, ita non possumus non iucundissime affici iis omnibus, quibus iuvari ad eumdem assequendum potest. At vero non animum doctrina tantum excolendum assiduae curae vestrae spectarunt, sed ea in primis caelesti sapientia, cuius lumen inexstinguibile est, et quacum omnia bona gregibus vestris ventura per¬ spectum erat. Quae quidem pastoralis sollicitudinis vestrae testimonia nemo sane erit aequus rerum aestimator, qui non commendatissima iudicet dignaque omnino quae cives omnes, maximeque catholici in primisque clerus studiis ac favore prosequantur. Qua sane in re, nolu- Acta Benedicti PP. XV 167 mus Nostras deesse laudes ColumbianisEquitibus; qui, attributa Washing- tonianae universitati, ut nuper nuntiasti, ingenti pecuniae vi, illud pro¬ videnti consilio sunt consequuti, ut solidae christianaeque institutionis beneficia latius pertineant ad sequioris conditionis adolescentes. Quod insigne gratificandi exemplum uti bonis omnibus, probatur, ita omnibus, quibus nimirum sit facultas, imitandum aemulandumque proponimus: valdeque velimus ut ipsi vos, dilecti Filii Nostri ac venerabiles Fratres, Athenaei inserviatis dignitati etiam mittendis alumnis, quorum excellen¬ tiores ingenii animique dotes plus quiddam afferunt spei. Praeter ceteras quae inde sperantur utilitates, ea quoque consequetur, quod America¬ nae Ecclesiae clerus una eademque doctrina ac disciplina informabitur : idque - expertis loquimur - tanti profecto erit, quanti clero uti cuius pietatis fructus vel ipsa auctura est promptior atque arctior conspiratio voluntatum. Quod quidem assiduis petentes a Deo precibus, caelestium auspi¬ cem munerum Nostraeque testem benevolentiae apostolicam benedictio¬ nem vobis omnibus, dilecti Filii Nostri ac venerabiles Fratres, Rectori, doctoribus atque alumnis Washingtoniani Fycei, nec non Golumbianis Equitibus amantissime in Domino impertimus. Datum Romae apud S. Petrum, die xn martii M3VIXV, Pontificatus Nostri anno primo. BENEDICTUS PP. XV TU AD R P. D. DANNEM 1RELAND, ARCI IIEP1SGOPUM S. PAULI DE MINNESOTA EE NOVA AECE CATUEDRALI PAULOPOU PROPEDIEM DEDICANDA Venerabilis Frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Cum tu novae cathedralis aedis, in ista honoris tui sede, initia poneres, sci¬ mus decessorem Nostrum fel. rec. Pium X, datis ad te litteris die xx mensis aprilis anno MCVDV, tum laudes tibi, venerabilis Frater, tribuisse ac piis hominibus qui suis te opibus adiuvarent, tum hortamenta ad peragendum inceptum adiecisse. Nunc certiores facti sumus aedificationi iam esse fastigium impositum, eamque, excepto interiore ornatu, omni ex parte sic absolutam, ut ipsius dedicatio sollemnis in diem undeci¬ mum proximi mensis aprilis constituta sit; eiusmodi autem excitatum esse templum, ut et amplitudine et magnificentia et formae elegantia 168 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale insigne dici posse videatur. Haec Nos perlibenter intelligentes, facere non possumus, quin omnes, quotquot ad rei successum contulerunt aliquid, eos praesertim qui, pro suo Religionis amore, egregie se muni¬ ficos praestarunt, dilaudemus. Tibi vero, qui cum in omni pastoralis officii munere virtutem praeclare actuosam ostendere consueveris, tum in hoc ipso declarasti quam decorem Domus Dei diligeres, in primis gratulamur instantiam curasque tuas e sententia successisse. Auspex autem caelestium bonorum ac testis paternae benevolentiae Nostrae sit, venerabilis Frater, apostolica benedictio, quam tibi eisque omnibus quos memoravimus, atque etiam reliquo tuo clero ac populo amantis¬ sime impertimus. Datum Romae apud S. Petrum, die xiv mensis martii MIMXV, Pon¬ tificatus Nostri anno primo. BENEDICTUS PP. XV IV AD IACOBUM CARD. GIBBONS, BALTIMORENSEM ARCHIEPISCOPUM, EXIMIAM CV TATEM LAUDAT CATPHJGORUMIGEDERATARUM AMERKAE GYRATUM ERGA MISEROS NATIONIS MEXC4NAE INCOLAS, CIVILIBUS PERTURBATIONIBUS VEXATOS. Dilecte Fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. — Cer¬ tiores quotidie de iis reddimur, quibus catholici praesertim Foedera¬ tarum Americae Civitatum, praeeunte venerabili Episcopatu, votis Nostris obsecundantes, contendunt moerorem damnumque mitigare, quibus tot fratres nationis Mexicanae iam dudum premuntur ob civiles perturbationes regionem illam catholicam devexantes. Illud praesertim scimus, caritatem hanc fraternam patuisse actuo¬ sam eamdemque multiplicem, scilicet subsidio ephemeridum, conven¬ tuum, subscriptionum, collectarum et omne genus beneficorum coe¬ ptuum; qua caritate excitati fuere quotquot sive ob spectatam civilem conditionem sive censum, sive praecipue animi nobilitatem ingeniique praestantiam, maximi momenti causae suppetias quomodolibet ferre possent. Quo factum est, ut Pastores animarum optime meriti, sacerdotes et utriusque sexus claustrales, patria extorres, tuto hospitio humanis¬ que curis iuvari potuerint, et (quod Nobis maxime gratum fuit) in semi- Acta Benedicti PP. XV 169 narium colligi pauperes ephebi mexicani, in sacerdotii spem educandi. Atque ita manifestari coepit penes omnes in hisce regionibus ille amor, eaque cura et tutela in exules, quae perpulcros inter fastos rei Christianae et civilis in America accensebitur. Inter multos, qui pio huic operi adlaborarunt, indigitare heic placet, praeter te, dilectum Filium Nostrum, duosque Patres Cardinales, qui eodem, ac tu, magnanimitatis merito praestant, venerabiles Fratres Archiepiscopos Chicagensem et Novae-Aureliae, una cum Episcopis Campifontis, Matanzensi, Toletano, S. Christophori de Habana et S. An¬ tonii iam a Nobis laudato; nec non dilectos Filios sac. Franciscum C. Kelley, praesidem Catholic Ghurch Extensiori Society et religiosum virum Recaredum Tierney S. L, diarii The America Press moderatorem. Quibus omnibus ceterisque dum laudis testimonium et incitamen¬ tum adiungimus, spes Nobis adridet fore, ut iidem et quotquot exstant penes nos Christi fideles « corde magno et animo volenti » salutare opus efficaciter prosequantur ac foveant quousque (quod quantocius eventurum confidimus) civilis ordo et christiana libertas in dilectissima Mexicana republica instaurentur. Auspicem interim caelestium bonorum Nostraeque benevolentiae testem tibi, dilecto Filio Nostro, tuaeque archidioecesi universae benedi¬ ctionem apostolicam peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud S. Petrum, die xvii martii MIMXV, Pontificatus Nostri anno primo. BENEDICTUS PP. XV V AD R. D. CAROLUM GRANNAN, QUOD DE COLLEGIO PIO LATINO AMERICANO BENE SIT MERITUS GRATULATUR Dilecte Fili, salutem et apostolicam benedictionem. — Suadet has ad te litteras caritas; eaque Nos permoti, non solum, dilecte Fili, gra¬ tulamur tibi ex animo providentem in Collegium Pium Latinum Ame¬ ricanum voluntatem, sed etiam te hortamur vehementer ut alacriori in dies studio coeptum urgeas, ad quod et amor fraternitatis et ipsa te suaviter impulit decessoris Nostri f. r. Pii X cura et sollicitudo. Quam¬ quam enim sollertia, hac in re, tua laetabiles iam tulerit fructus, dome¬ sticis tamen eiusdem Instituti difficultatibus non ita est provisum, ut 170 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale augescenti in dies messi in Americae Latinae dioecesibus par suppetat sacrorum operariorum copia. In ea quidem comparanda probe novimus episcoporum elaborare industriam: illud tamen, ut bene nosti, singula¬ rum dioecesium utilitas, illud Ecclesiae universalis bonum requirere compertum est, ut in unaquaque dioecesi sint sacerdotes, quos Roma, ecclesiarum omnium mater et magistra, catholicam doctrinam ac disci¬ plinam uberius tutiusque edocuit. Quare Urbani huius Collegii res fac pergas fovere, ut pietati tuae ac bonorum ex Foederatis Americae Civi¬ tatibus liberalitati, fratres ex America Latina sentiant sibi esse haud parum tribuendum. Auspex divinorum munerum Nostraeque testis benevolentiae apo> stolica sit benedictio, quam tibi, dilecte Fili, iisque omnibus quas nactus fueris consilii propositique tui adiutores peramanter in Domino imper¬ timus. Datum Romae apud S. Petrum, die xvn martii MZMXV, Pontificatus Nostri anno primo. BENEDICTUS PP. XV VI AD R. D. FRANCISCUM NAVAL, SACERDOTEM E MISSIONALIBUS FILIIS IMMACU¬ LATI CORDIS MARIAE BINOS LIBROS AB PSO (MATOS LAUDIBUS PRO¬ SEQUITUR. Dilecte Fili, salutem et apostolicam benedictionem. — Binos libros tuos, quos tribus comprehensos voluminibus, pietatis testandae causa, Nobis deferendos curasti, equidem grate accipimus: illum praesertim qui Sermonario breve inscribitur. Doctrinae enim et bonitate et copia, in conpiunculas lucide dispositae, valde commendabilem esse scimus; eundemque peropportunum iis qui debeant subito aut in angustiis tem¬ poris de rebus divinis dicere, Nosmet ipsi usu cognovimus. Nam pluries et ante archiepiscopatum Bononiensem, cum aliquid operae daremus ministerio verbi, et in archiepiscopatu, maxime cum dioecesim rite lustra¬ remus, praeclarae is liber commoditati Nobis fuit. Eum igitur gaudemus, novis a te expolitum curis latius vulgari. Alterum, qui est de Teologia Ascetica y Mistica, nunc primitus videmus; sed, tua perspecta sollertia, existimare licet ipsum quoque probabilem esse ac frugiferum. Quare tibi, dilecte Fili, gratulamur: atque auspicem caelestium, quae optamus, Acta Benedicti PP. XV 171 munerum, et benevolentiae Nostrae testem, apostolicam benedictionem amantissime impertimus. Datum Romae apud S. Petrum, die xxi martii MZMXV, Pontificatus Nostri anno primo. BENEDICTUS PP. XV VII AD R. D. IOSEPHUM BELLINO, DE EXEMPLARI OPERIS « GESU CRISTO NELLE SS. SCRTITURE E NEI SS. PADRI E DGTTORI » REVERENIER EXHIBITO CRA¬ TIAS PERSOLVIT. Dilecte Fili, salutem et apostolicam benedictionem. — Pergrato Nos munere affecisti oblato opere quod inscribis: Gesii Cristo nelle Ss. Scritture e nei Ss. Padri e Dottori, in eoque non officia tantum pietatis in Nos tuae amplexi libenter sumus, sed laudavimus diuturni laboris fructus haud exiguos. Sapienti enimvero iudicio collecta ac disposita in eo comperimus potiora catholicae doctrinae capita; valdeque laetamur probatum Nobis opus ita te absolvisse, ut quod spectabas plane con¬ secutus videaris. Eiusdem enim lectioni si quis assueverit, huic singula dicta, facta vitaeque Divini Servatoris documenta, tot Ecclesiae Patrum ac Doctorum sententiis a te opportune illustrata, adeo luce sua clare¬ scent, ut ad Christum Dei virtutem et Dei sapientiam trahi et prope compelli se sentiat. Pretium labori tuo addit etiam utilitas quam inde percepturi sunt qui sacris habendis concionibus destinantur: eamque portendere perspicuum est rerum copiam uberrimam in argumento omnium maximo ac praestantissimo. Quo sane cum semel quis mentem penitus innutrierit suam legendo pieque commentando, illud facile, quod est summopere optandum, assequetur, ut non aliud se scire, cum Apo¬ stolo, iudicet; non aliud se posse maiori cum animarum lucro praedi¬ care, nisi Iesum et hunc crucifixum. Est igitur cur tibi, dilecte Fili, gratulemur ex animo, officiisque tuis benevolentiae testimonio respondeamus apostolicam benedictionem, munerum caelestium auspicem, tibi amantissime impertiendo. Datum Romae apud S. Petrum, die xxn martii MGVKV, Pontificatus Nostri anno primo. BENEDICTUS PP. XV 172 Acta-Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale S. CONGREGATIO CONSISTORIALIS DECRETUM DE VEimS NOBILITATIS FAMILIARIS TTIULIS ET SIGNIS IN EPISCOPORUM INSCRIPTIONIBUS ET ARMIS. Apostolica constitutione, cuius initium Militantis Ecclesiae die 19 de¬ cembris 1644 data, Summus Pontifex Innocentius X mandavit ut « omnes « S. R. E. Cardinales, ad unitatem et aequalitatem ordinis construen- « dam, iubeant e propriis sigillis et insignibus quibuscumque, vulgo « armis nuncupatis, amoveri coronas, signa ac omnes notas saeculares, « praeter eas quibus intra scutum armorum eorum familiae tamquam « de essentia et integritate eorumdem armorum utuntur, et ut in poste - « rum ab illorum usu abstineant ». Ad unam vero eamdemque rationem hac in re etiam quoad Episcopos inducendam Ssmus D. N. Benedictus Papa XV legem, quae supra relata est, ad eos extendendam opportu¬ num censuit. Quapropter Sanctitas Sua hoc edi iussit consistoriale decretum, quo Patriarchae, Archiepiscopi et Episcopi omnes tam resi- dentiales quam titulares in posterum in suis sigillis et insignibus seu armis, itemque in edictorum inscriptionibus, titulos nobiliares, coronas, signa aliasque notas saeculares, quae nobilitatem propriae familiae vel gentis ostendant, addere penitus prohibentur, nisi forte dignitas aliqua saecularis ipsi episcopali aut archiepiscopali sedi sit adnexa; aut nisi agatur de ordine equestri S. Ioannis Hierosolymitani aut Ssmi Sepulchri. Contrariis non obstantibus quibusvis. Datum Romae, ex Secretaria S. Congregationis Consistorialis, die 15 ianuarii 1915. £8 C. CARD. DE LAI, Episc. Sabinen., Secretarius. f Fr. Thomas Boggiani, Adsessor. 6 '. Congregatio Consistorialis 173 II REGIMEN PAROECIARUM ABBATIAE S. BENEDICTI VETERIS COMMITTITUR EPI¬ SCOPO EUGUBINO. Quo aptiore ratione consuleretur spirituali bono ac commodo trium paroeciarum, quae ad S. Benedicti veteris abbatiam olim pertinebant, Ssmus D. N. Pius PP. X, patrono viro principe Alfonso Doria Pam- philj instante, et Emo viro cardinali Mariano Rampolla dei Tindaro protectore assentiente, consistoriali decreto diei 27 maii 1910 tres memo¬ ratas paroecias ab ecclesia S. Agnetis V. et M. de Urbe seiunxit easque quoad spirituale animarum regimen univit dioecesi Eugubinae, sub immediata tamen S. Sedis dependentia ac subiectione atque sartis tectisque earumdem paroeciarum iuribus ac privilegiis. Insequenti vero decreto consistoriali diei 6 aprilis 1911 eadem San¬ ctitas Sua Episcopum pro tempore Eugubinum, tamquam Apostolicae Sedis Delegatum, titulo quoque Abbatis S. Benedicti veteris condecorare dignata est. S. mi EUGUBINA ADMINISTRATIONIS 24 maii 1913 Species facti. - Vertitur praesens quaestio circa quoddam assertum privilegium, vi cuius Capitulum Cathedrale Eugubinum quamlibet Epi¬ scopo subiectionem quoad bonorum administrationem negat, ac eidem, etiam in sacra visitatione, librum deliberationum capitularium ostendere detrectat, hac definite de causa, quod in plerisque coetibus capitularibus agatur de bonorum administratione. Pro cuius controversiae statu intelligendo, praemittere praestat in cathedrali ecclesia Eugubina antiquitus canonicos regulares exstitisse, sub regula S. Augustini viventes. Summus autem Pontifex Leo X, per bullam datam die 7 maii 1514, ad preces administratoris apostolici 174 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dioecesis Eugubinae, capitulum regulare in saeculare convertit, salvis iuribus, privilegiis, numero canonicorum regularium, et sub lege ut omnis potestas ac iurisdictio transferretur in Praepositum, qui regularis Prioris locum teneret: qui etiam Praepositus - sunt verba praedictae bullae - « in administratione eorumdem temporalium bonorum aucto- « ritatem et facultatem omnino retineat, quas habet, gerit ac tenet ad « praesens modernus prior ». Deinde vero, instante episcopo Eugubino « ut ipsa ecclesia et eius personae, iuxta iuris communis dispositiones « et aliarum cathedralium ecclesiarum saecularium, regantur et guber- « nentur », lulius PP. 111, bulla Cunctis orbis ecclesiis diei 4 sept. 1551 « iurisdictionem, potestatem et superioritatem, in capitulum et pro tem- « pore exsistentes canonicos » episcopo quidem attribuit: statuit tamen ut « administratio rerum et bonorum dictae ecclesiae et illius mensae « capitularis, non ad pro tempore exsistentem praepositum solum, sed « ad praefatum capitulum pertineat et spectet, et per eos tantum exer¬ ceri... debeat», porro subdens: «ut tam circa iurisdictionem, pote- «- statem et superioritatem praefatas, quam correctionem praefatorum « capituli et canonicorum, et alia quaecumque illas quomodolibet con- « cernentia, dispositio iuris communis omnino servari debeat ». Synopsis disceptationis. - In primis, extra omnem controversiam etiam in casu, est, attento iure communi, ius esse capitulo administrandi bona temporalia, quae capituli ipsius, qua collegium, sunt propria; episcopum autem non posse huiusmodi ius tollere aut laedere, bene vero - iure communi spectato - posse ac debere advigilare, administra- tionis rationum redditionem exigere, arguere quae contra canonum sanctiones aut synodalia praecepta in ea deprehenderit, etc. Huiusmodi enim ius in pastorali visitatione praesertim, ordinaria potestate exercet episcopus in collegia a sua iurisdictione non exempta, potestate autem delegata a S. Sede, in cetera collegia. Haec omnia in explicita Ss. Tri- dentinae Synodi lege continentur (sess. VI, c. 4; sess. VII, c. 8; sess. XXI, c. 8; sess. XXIV, c. 3, 9, 16 de ref.) et paene innumeris S. C. Concilii et S. R. Rotae decisionibus firmata sunt. Quin etiam in causa Guardien, 14 nov. 1733 S. C. Concilii tenuit « episcopum libros quoque admini- « strationis bonorum ecclesiarum collegiatarum commendatarum [h. e. « quae emis Cardinalibus in commendam concreditae fuere] iure dele- « gato recognoscere et administrationis rationem petere posse ». Ceterum, si « recenti iure generatim requiritur ut constitutiones « eiusmodi [quas nempe capitulum sibi condere potest] ab episcopo « confirmentur », ut cum communi habet Wernz, Ius decret. II, 790, et S. Congregatio Concilii 175 in his constitutionibus certe non desint normae bonorum administra- tionem spectantes, quae igitur normae episcopi approbationi subiacent, multo quidem magis eiusdem approbationi, et ideo vigilantiae ac visita¬ tionis iuri, subiici debet earumdem normarum usus et applicatio : quod idem est ac dicere episcopo competere - communi iuri spectato - facul¬ tatem exigendi a capitulo redditionem rationum quoad bonorum admi- nistrationem. Haec, uti diximus, ius commune quod spectat, a capitulo quoque Eugubino admittuntur et ultro conceduntur; quod igitur tantummodo contendit, se a communi iure per peculiare quoddam privilegium exem¬ ptum fuisse. Idque asserere nititur: 1. In fundamento praefatae bullae Iulii PP. III, diei 4 sept. 1551, in qua legitur ut iam vidimus: « Administratio rerum et bonorum « dictae ecclesiae et illius mensae capitularis non ad pro tempore exsi- « stentem praepositum solum, sed ad praefatum capitulum pertineat et « spectet, et per eos tantum exerceri... debeat». Dicitur enim: per eos tantum , h. e. per praepositum et capitulum, aliis omnibus exclusis: porro, qui dixit omnes neminem excepit, ideoque nec episcopum. - Quae inter¬ pretatio confirmatur 2) Ex litteris, quas die 12 iulii 1577, iussu Summi Pontificis dedit emus card. Sauli ad episcopum Eugubinum, qui nonnullas innovationes in capitularem administrationem inducere satagebat; tenor enim litte¬ rarum hic est: « Nostro Signore, dopo aver inteso dalla Congregazione « dei Vescovi quel che Vostra Signoria ha risposto alie domande fatte « dal suo capitolo, e quello che ora hanno esposto di nuovo contro di « lei gli ambasciatori di quella citta, ha ordinato che, di espressa com- « missione Sua, io scriva a V. S. che, non ostante quanto ha scritto in « giustificazione sua, non si intrometta piu sotto alcun pretesto nelV am- « ministrazione dei beni capitulari, lasciandone la cura libera alii cano- « nici stessi, revocando gli editti e pene contenute in essi ». Quae litterae tantam efficaciam adeptae sunt, ut episcopus, die 17 iulii 1577, sua decreta circa administrationem bonorum, penitus revocaverit. 3. Ex actis sacrae Visitationis anni 1726 constat episcopum tunc temporis, Iosephum Cavalli, capituli responsiones postulasse circa non¬ nulla praecipua capita ad bonorum administrationem pertinentia, iuxta hanc formulam: «1) Quali rendite abbia il capitolo in corpo, con la « descrizione puntuale dei corpi, frutti e dei pesi annessi. 2) Quale ren- « dita abbia ciascun canonico e dignita, il teologo, il penitenziere, li « mansionarii, li cappellani, cantori, musici, chierici di coro e li sacre- « stani. 3) Di tutto si faccia descrizione puntuale e si produca ». At his 176 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale quoque capitulum respondere renuit, afferens praedictas litteras cardina¬ lis Sauli; quibus visis episcopus omnino adquievit. 4. Quum consuetudo optima habeatur interpres legum, iure afferri potest ad evincendum assertum privilegium, consuetudo in dioecesi Eugubina vigens ab immemorabili, scilicet a quatuor saltem ante saecu¬ lis; quo ingenti temporis spatio, nemine contradicente, constat numquam episcopos in administrationem bonorum capituli partem sibi vindicasse, vel ostensionem obtinuisse librorum ad eamdem spectantium. Quibus Capituli deductionibus, pluribus respondet episcopus eugu- binus. Et in primis recolit quae generatim in doctrina de privilegiis adno- tari solent: nempe in iis asserendis evincendam esse non modo ipsorum exsistentiam, sed et causam: idque maxime si, ut in casu, agatur de pri¬ vilegio omnino singulari, quod non sine quadam gravissima, manifesta ac memorabili causa concedi solet, quae idcirco non praesumitur ex memoria hominum excidisse. In casu autem nullam historicam rationem asserti privilegii affert capitulum, quod illud interpretare nititur ex tenore quorumdam documentorum. Verumtamen, quod caput est, allata documenta minime sunt univoca, sed dubiae prorsus interpretationis, ex quibus propterea nonnisi dubia quaedam exemptio colligi possit. At explorati iuris est in dubio exemptionis standum esse pro iurisdictione episcopi. Et sane: quoad 1) bullam nempe Iulii III, non fuisse per eam exclu¬ sum ius communiter competens episcopo, colligi omnino potest ex scopo et littera ipsius bullae, quae ad hoc destinabatur ut ius commu¬ niter vigens, in capitulum ipsum induceretur, sublata privativa pote¬ state praepositi quoad administrationem bonorum. Aliis verbis a) bulla quae praeter praepositum alios capitulares admittebat ad bonorum gestionem, hoc ipso profecto non excludebat tertii, nempe episcopi, in eamdem gestionem advigilandi ius; b) bulla quae statuebat «ut ipsa « ecclesia et eius personae iuxta iuris communis dispositionem, et alia- « rum cathedralium ecclesiarum saecularium consuetudinem regantur « et gubernentur » tollere profecto debuit quod huic iuri communi adversabatur, videlicet privativam praepositi in capitulum iurisdictio- nem, non vero quae ipso iure communi vigebant, inter quae, nemine contradicente, est ius episcopi advigilandi in administrationem capitula- rem; c) bulla quae concessa fuerat ad preces ipsius Ordinarii, cui facta fuit facultas approbandi capitularia statuta, dummodo « sacris cano- « nibus non contraria », minime praesumitur statuisse exemptionem adeo singularem ab eodem Ordinario, eique sustulisse ius quod districtu S. Congregatio Concilii 177 canonum praecepto illi competit, d) Demum attendere oportet ex huius- modi bulla nonnisi argumentum mere negativum ad summum confici posse, quatenus nempe in ea dicitur « per eos tantum » (praepositum et capitulum) administrationem gerendam esse: at vero argumentum negativum in materia strictae interpretationis, qualis est coarctatio ordi¬ nariae iurisdictionis episcopi, parvi vel nihili est faciendum, nisi fulciatur positivis indiciis. Gravius prima fronte indicium videtur, quod 2) desumitur ex litteris card. Sauli die 12 iulii 1577 ad episcopum Eugubinum datis. Sed omnis illius vis evanescit si consideretur facti species in qua datae fuerunt, videlicet si spectemus quasnam episcopi praetensiones in concreto exclu¬ dere litterae illae voluerunt. Etenim edicta episcopalia adversus quae, non modo capitulum, sed et legati Eugubini ad S. Sedem recursus inter¬ posuerant, haec inter alia continebant: « Volendo noi dar ordine ad un « buon reggimento per il capitolo nostro cattedrale, comandiamo a « tutti, che, finche 1'ordine non sara da noi stabilito nella nostra visita, « nessuno di loro debba pigliare, ne distribuire, o dare ad alcuno, per « qualsiasi causa, delle entrate di detto capitolo, tanto di quelle che « sono al presente in essere, come di quelle che entreranno. sema « nostra espressa licenza, sotto pena per ciascuna volta di scomunicazione « e di cento scudi (23 novembris 1568) ». Edicto, seu « reggimento delle entrate », mense decembri eiusdem anni promulgato, episcopus normas quasdam pro capituli procuratore (il fattore) statuerat, quem reddit « libero nel maneggio di tutte le entrate « e uscite, ne in cid alcun canonico od altra persona ardisca d'impacciarsi « o ingerirsi », ac iubet « che si tenghino imbussolati i nomi dei canonici, « dei quali uno o piu, secondo a noi parerd, per sorte si cavino revisori « delli beni dei capitolo e in quel tempo che noi giudicheremo piu espe- « diente, i quali revisori abbino solo il carico di rivedere e riferire a noi « e in nostra assenza al nostro vicario generale i disordini, ecc. - Che « ogni tre mesi sia tenuto il fattore render conto a noi e in nostra assenza « al nostro vicario generale ». In edicto diei 2 novembris 1576 haec inveniuntur: « Per essere che « non convenga alia dignita che ritenete, d'attendere a negoci non con- « decenti vi comandiamo che niuno di voi s'ingerischi nella cura di « pigliar bollette, registrarle, pigliare il danaro daH'amministrazione « capitolare, pagare, tener conto delle entrate e dell'esito, tanto dei «danaro, come grano, vino, ecc. e simili pertinenti alia suddetta ammi- « nistrazione, di custodirle o di farne esito nelboccorrenza, nego- « tiare, ecc. ». 178 Acta Apostolicas Sedis - Commentarium Officiale Porro nemo non videt hisce decretis ius capitulo competens sua bona administrandi praeter modum coarctari, immo fere tolli aut certe suspendi. At vero ius vigilandi ad episcopum spectans, minime laedere, sed immo iuvare debet ius administrandi competens capitulo, neque episcopo fas est iustam capituli libertatem minuere ac inusitata grava¬ mina imponere. Iure igitur praefatae litterae card. Sauli, episcopi edicta cum adiectis poenis - etsi ad rectum profecto finem lata - revo¬ canda esse pronuntiant; sed potestatem ipsam quae lege conceditur, minime auferunt, neque ab ipso episcopo ad quem datae sunt, neque, multo minus, ab illius successoribus. - Saltem illud in proposito argu¬ mento manifestum est: deesse a voluntatis significatione quae hisce litteris continetur, expressam, nominativam et decretoriam potestatis de qua agitur ademptionem: et hoc ad obtinendam episcopi intentionem sufficeret: nam quae (claro) iure contrahuntur solo contrario (claro) iure pereunt (Reg. G. iuris civ.). Post haec corruere quoque videtur tertii quod opponitur documenti vis: si enim anno 1726 episcopus Cavalli, visis hisce card. Sauli litteris a capitularibus obiectis, illorum intentioni adquievit, nec urgendam existimavit suam petitionem circa statum rei familiaris capituli in sacra visitatione cognoscendum, haec eius agendi ratio, si non ex pruden- tiali causa, ex erronea interpretatione processisse dicenda est, qua suc¬ cessores profecto non ligantur, quaeque multo minus sufficere videtur ad exemptionis privilegium antea non exsistens constituendum. Nec meliori omine afferunt canonici consuetudinem seu rectius non usum potestatis visitandi, ex parte episcoporum inde a quatuor antea saeculis. Quod argumentum, iterum omnino negativum, iam explosum apparet in folio causae Bergomen., diei 29 februarii 1908 (cfr. Thesaurus, tom. CLXV11, p. 156). « Nulla positiva lege episcopus cogitur periodice ut « ita dicam, administrationes revisere ; sed, ut aperte legitur in lege Tri- « dentina (Sess. VI, cap. 4, de Bef) toties quoties opus fuerit... hoc est quoties « in Domino ipse iudicaverit, idipsum peragere potest. Potest ideo epi- « scopus quando vult et quomodo vult iure suo uti; et, si quando suspicio « oboriatur de imperitia vel infidelitate administratorum, lege conscientiae « ad id tenebitur; nulla tamen taxativa dispositio iuris ipsum compellit, « Ex eo igitur quod nullus episcopus " abbia mai chiesto al capitolo anche « solo 1'annua resa dei conti ,„ illud logice fluit, administratores capituli « semper rem oeconomicam bene gessisse, ut numquam episcopis, per « tantum temporis spatium, opus fuerit ad rationem reddendam eos com- « pellere; at extra logicam consequentiam contenderet, si quis negaret « episcopo ius revisionis. Non usus enim in facultativis nullum praeiu- S. Congregatio Concilii 179 « dicium infert iuribus » (Glossa in 1. 5 de Comm. divid.; 1. 6 de ann. praeser.; De Luca, discept. XGVI1, n. 13, etc.). Quae omnia, hinc inde deducta, supposita fuerunt Emis S. G. Con¬ cilii Patribus, qui, praevio maturo examine, in plenario coetu diei 24 maii 1913, ad propositum dubium « An constet de privilegio exem- « ptionis a potestate episcopi circa bonorum administrationem pro capi- « tulo cathedrali in casu » responderunt: « Negative ». O. GIORGI, Secretarius. NOMINATIONES Brevibus apostolicis nominati sunt: 9 martii 1915. — Episcopus cathedralis ecclesiae Titiensis et Mico- nensis, R. D. Matthaeus Vido, vicarius capitularis eiusdem. 13 martii. — Episcopus titularis Curi ensis et Coadiutor cum futura successione episcopi Allahabadensis in Indiis Orientalibus, R. P. Angelus a Casola Valsenio (in saeculo Ioseph Poli), ex ordine Fratrum Mino¬ rum Capuccinorum. Decretis S. Congregationis de Propaganda Fide nominati sunt: 12 aprilis 1915. — Administrator apostolicus vicariatus apostolici Arabiae, R. P. Paulus de Lucignano, ex Ordine Fratrum Minorum Capuccinorum. 13 aprilis. — Praefectus apostolicus novae praefecturae apostolicae de Sapporo in Japonia, R. P. Wenceslaus Kinold, ex Ordine Fratrum Minorum. 180 Acta Apostolicae ;Seais ■ Commentarium Officiale S. CONGREGATIO INDICIS i DECRETUM Feria II, die 12 aprilis 1915 Sacra Congregatio eminentissimorum ac reverendissimorum san¬ ctae Romanae Ecclesiae Cardinalium a sanctissimo Domino nostro Benedicto Papa XV sanctaque Sede Apostolica indici librorum pravae doctrinae, eorumdemque proscriptioni ac permissioni in universa Chri¬ stiana republica praepositorum et delegatorum, habita in palatio Apo- stolico Vaticano die 12 aprilis 1915, damnavit et damnat, proscripsit proscribitque, atque in Indicem librorum prohibitorum referri mandavit et mandat quae sequuntur opera: C T RILL OS MACA1RE La Constitution divine de VEglise. Geneve, 1913. P HI1J PP FUNK, Von der Kirche des Geistes. Religiose Essays in Sinne eines modernen Katholizismus. Munchen, 1913. ALPHONSE SALTZMANN, Les remedes divius pour Vdme et le corps. Paris-Bruxelles, 1912. P1ERRE DE COULEVAIN, Le roman merveilleux. Paris, s. a. Itaque nemo, cuiuscumque gradus et conditionis, praedicta opera damnata atque proscripta, quocumque loco et quocumque idiomate, aut in posterum edere, aut edita legere vel retinere audeat, sub poenis in Indice librorum vetitorum indictis. Quibus sanctissimo Domino nostro Benedicto Papae XV per me infrascriptum Secretarium relatis, Sanctitas Sua decretum probavit et promulgari praecepit. In quorum fidem, etc. Datum Romae, die 14 aprilis 1915. ER. CARD. DEI IA VOLPE, Praefectus. L. ffi S. Thomas Esser, O. P., Secretarius. II Damianus Avancini et Theodorus Wacker decreto huius S. Con¬ gregationis, quo quidam eorum libri prohibiti sunt, se subiecerunt. In quorum fidem, etc. Thomas Esser, O, P., Secretarius. S. Romana Rota 181 SACRA ROMANA ROTA NUGERINA PAGANORUM IURIUM Pio Papa Xfeliciter regnante, Pontificatus Dominationis Suae anno decimo secundo, die 27 iulii 1914, RR. PP. DD. Fridericus Cattani, Po¬ nens, Antonius Perathoner et Iosephus Alberti, Auditores de turno, in causa Nucerina Paganorum-Iurium, inter Rev. Dominicum Petti, paro¬ chum S. Michaelis Archangeli in oppido vulgo Malloni, actorem, reprae¬ sentatum per legitimum procuratorem adv. Aloisium Lavitrano, ex officio, et Sodalitatem S. Luciae, repraesentatam per suum legitimum procura¬ torem adv. Vincentium Sacconi, interveniente et disceptante Promotore iustitiae, sequentem tulerunt definitivam sententiam. In oppido, quod dicitur Croce Malloni, dioecesis Nucerinae Paga¬ norum, exstat, iam a pluribus saeculis, sodalitas S. Luciae nuncupata, quae olim in ecclesia S. Onuphrii sedem habebat, qua, circa annum 1374, relicta, aere proprio capellani exstruxit S. Luciae dicatam, a latere paro- chialis capellae S. Michaelis Archangeli, et illuc se transtulit. Anno4407, consilium ampliandi capellani S. Michaelis captum fuit, et tunc pars inferior capellae S. Luciae illi fuit adiuncta, ut ibi presbyterium exstrue¬ retur. Ita evenit, ut sepulcrum sodalium, quod in ea parte capellae S. Luciae conditum erat, in ecclesia S. Michaelis inclusum manserit. Capella autem S. Luciae presbyterio ecclesiae S. Michaelis iuncta manet, et tantum per cancellos divisa. In hanc ecclesiam anno 1694, ex templo S. Fortunati, translata fuit sedes paroeciae, quae ideo S. Michaelis Archangeli postea fuit nuncupata. Haec ita enarrantur ab episcopo Ammirante, in libro cui titulus Siato della cittd e diocesi di Nocera: « Quando dalla chiesa di S. Onofrio fosse passata la confraternita di « S. Lucia nel luogo ove attualmente si trova, non ci e noto. Troviamo « pero scritto nel mentovato libro che nel 1374 fosse stata la nuova « cappella della confraternita constructa a latere parochialis capellae « S. Michaelis Archangeli. Ma e da notare che, ali' epoca indicata, la « chiesa o cappellone di S. Michele non era ancora parrocchia, come ACTA, vol. VII, n. 7. — 20-4-915. 13 182 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « lo fu dopo quasi tre secoli, ed e presentemente ; e quindi pote il cro- « nista riguardare la chiesa di S. Michele non come era allora, cioe «semplice cappellone, ma come era nei tempi nei quali esso viveva, « vera parrocchia. NelFanno 1407, volendosi allargare questo cappellone « di S. Michele, si fecero alcune innovazioni nella cappella di S. Lucia, « le quali consistettero in cio che da essa cappella fu tolta la parte « inferiore, e vi si costrui il presbiterio dei nuovo cappellone, restando « cosi delle due sepolture che aveva la confraternita, una, quella cioe « destinata per gli uomini, chiusa nei recinti dei presbiterio di esso « nuovo cappellone, ed un'altra, quella per le donne, dentro i limiti, « come stava prima, della cappella della confraternita... Mentre pero i « confratelli volentieri annuivano albingrandimento della parrocchia, « giustamente vollero che si fosse conservata memoria dei fatto da loro « generosamente compiuto, e quindi pensarono di far collocare 1'organo « nei luogo ove attualmente si trova, ed e sulla porta d'ingresso che « dalla parte interna della parrocchia mena alia cappella di S. Lucia, «dando nei tempo stesso agio alia parrocchia di potersene servire per «le sue funzioni, conVessa se ne serviva per le sue ». Sodalitas autem S. Luciae ab antiquo consueverat nonnullas, per suum spiritualem rectorem, in ecclesia parochiali sacras peragere functiones. Tum in festo B. M. Virginis Perdolentis et in praecedenti septenario, tum in festo S. Luciae et in praecedenti novenario, verbum Dei praedicare et in altari maiori sacra celebrare, ibique in die Paschatis sacram Synaxim sodalibus administrare solebat. Hoc autem non sine questubus paro¬ chorum, qui ita ius proprium a confraternitate usurpari lamentabantur, quod praesertim recenter evenit. Hodiernus enim parochus rev. dominus Petti, contra hanc praxim, utpote suorum iurium parochialium laesi- vam, insurgere coepit. Controversia ad curiam episcopalem delata est, quae, bis partibus accitis, eas inter se plene composuit. Etenim prima vice, scilicet die 13 octobris 1906, coram vicario generali dioeceseos, rev. par. S. Michaelis et moderator sodalitatis S. Luciae sequentem sub¬ scripserunt conventionem: « ... dopo scambievoli dichiarazioni di piena « liberta di parola degli avvocati di entrambe le parti, si e stabilito di «eliminare dei tutto la questione dei diritto, riconoscendosi da ambo « le parti la consuetudine antica locale, e in quanto a numero di fun- « zioni, e in quanto al modo di esercitarle, supplendosi, coi benepla- « cito della curia, quello che e necessario per evitare turbative dei « diritto comune ecclesiastico. E poiche le formule della convenzione « esigono ponderazione seria e matura, si e dato appuntamento alie « parti ed ai rispettivi rappresentanti, perche il giorno 15 novembre, e S. Romana Rota 183 « qualora non sorgessero legittimi impedimenti, si ripresentino innanzi « a questa curia, affinche si distenda legalmente 1'atto curiale e appon- « gano le loro firme. Del che io sottoscritto cancelliere vescovile ho « redatto il presente verbale, munito della firma dei descritti interve- « nuti e di me cancelliere ». Die autem 24 novembris eiusdem anni, denuo partes contendentes apud curiam episcopalem convenerunt, et coram eodem vicario generali declararunt quod « scopo di questa riu- « nione e stato di condurre a termine il dissenso che ha avuto luogo « per equivoci fra 1'ente parrocchia e l'ente congrega, giusta cio che fu « dichiarato nel primo verbale dei 13 ottobre corr. anno ». Dein inter cetera statuerunt et subseripserunt quae sequuntur: « 1) Si e discusso «per 1'affare della predicazione, e la congrega ha asserito che e sua « consuetudine far predicare al padre spirituale, sia nel settenario « dell'Addolorata, sia nella festa di S. Lucia, sia nel fervorino Pasquale, « aggiungendo che cio debba intendersi proprio della persona dei « padre spirituale, e che e questa consuetudine che non intende alte- « rare.- ti parroco ha risposto che per la persona dei padre spirituale « non incontrerebbe mai difficolta ... 2) Si e discusso suile funzioni « sacre, occorrenti in dette festivita della congrega, cioe messe cantate, « vespri solenni ; la congrega si serba il diritto che siano fatte dal «padre spirituale personalmente. Pero dichiara che, in mancanza di « costui, preferira la persona dei parroco, e qualora costui si rifiutasse « di compiere personalmente la funzione, resta la congrega in diritto « di determinare il soggetto che deve farla ... 3) Io sottoscritto vice « cancelliere vescovile ho dato, a chiara e intelligibile voce, lettura « dei singoli articoli, e sia le parti contendenti, sia i loro rispettivi rap- « presentanti hanno dichiarato che e perfettamente il presente scritto « conforme alie loro intenzioni, che non trovano la minima difficolta a « sottoscriverlo. Dopo il che il revmo mons, vicario e il fiscale hanno « espresso il desiderio che si facesse sentire la convenzione anche a « S. E. illma e revma mons. Vescovo, il quale ha dichiarato di esserne « rimasto contentissimo, impartendo a tutti la benedizione, con auguri « di confermarsi sempre nella pace. Dopo di che le parti hanno apposto « le firme unitamente ai loro rappresentanti ». Quamvis autem haec inter partes concorditer fuerint statuta, tamen paulo post contra conventionem surrexit parochus, conquestus, se non libere, sed sub timore reverentiali illam subscripsisse; et ab episcopo petiit, ut conventio pro infecta et nulla haberetur, utpote quae laesiva esset iurium parochi, qui habet intentionem fundatam in iure, et quia falso in ea allegaretur consuetudo centenaria, continua, pacifica, ut ipse 184 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale praesto esset in iudicio demonstrare; imo pro pacis amore potius bene¬ ficio se re nuntiaturam, quam conventioni subiectarum dixit. Curia epi¬ scopalis, quin ipsa quaestionem dirimere vellet, ad S. Congregationem Concilii eam detulit, quae tamen, cum ageretur de re iudiciali ritu disceptanda, ad N. S. Tribunal ex Pontificis commissione remisit. Ideo hodie nobis quaestio solvenda venit, sub dubii formula a partium patro¬ nis concordata: An ad tramitem quoque conventionis diei 24 novem- bris 1906, constet de iiire, quo sodalitas per suum rectorem in ecclesia parochiali verbum Dei praedicet, ibique in altari maiori sacra expleat, tum in festo B. M. V. Perdolentis et praecedenti septenario, tum in festo S. Luciae et praecedenti novenario, tum demum in die Paschatis sacram Synaxim sodalibus administret, in casu. Quod est in facto. Quoniam ius commune certo certius parocho favet, confraternitas, ut suo muneri satisfaciat, demonstrare debet pro se habere consuetudinem, quae praescriptionem inducere possit, scilicet centenariam, continuam, pacificam; sin minus valere conventionem cum parocho habitam. Quoad primum, seu consuetudinem pro se habere centenariam, continuam et pacificam, per testes plene sodalitas probat. Ut autem testes supradictam consuetudinem probare valeant, tres con¬ ditiones a iure requiruntur, quas card. De Luca (ut unum inter sex centos scriptores allegemus) ita exponit: « Requisita (consuetudinis « immemorabilis) vero sunt: primo, ut testes puberes concludant de « quadragenaria, pacifica, ante motam litem, de visu. Et per consequens, « in eis praecise necessaria est aetas annorum quinquaginta quatuor « completorum, praeambula horae litis vel molestiae seu interruptionis, « ut ita, subducto tempore pupillaris aetatis ac illo litis, conclusa «remanere valeat quadragenaria... Alterum est requisitum auditus a « maioribus... Tertium est requisitum, ut concludant testes, quod nun- « quam aliud in contrarium gestum, visum vel auditum fuerit, minusque « de actu contrario alias constet (Lib. XV, pars I, de lud., XXII, par. 59, « 60, 61) ». Hae quae supra requiruntur conditiones, in multis a con- fraternitate adductis testimoniis plene inveniuntur. Nonnulla ex Sum¬ mario colligamus : Michael Pannullo agricola, qui 64 habebat annos, interrogatus, utrum consuetudo a sodalitate asserta, fuerit revera con¬ tinua et pacifica, respondit: « Mi consta che il padre spirituale ha fatto « sempre le funzioni nella chiesa parrocchiale. Non ricordo che, a motivo « delle funzioni, vi siano state questioni tra il parroco e la congrega. « Mi consta poi che le funzioni sono state fatte dal padre spirituale « della congrega; solo ricordo che una volta, due anni or sono, funziono S. Romana Rota 185 « il parroco, in seguito alia questione che ora si tratta. So che da oltre « cinquanta anni vige la consuetudine che il padre spirituale funzioni « nella chiesa parrocchiale in occasione delle tre note feste. Da mio « padre e da altri vecchi ho sempre sentito dire lo stesso ». Testis Ianuarius Bergamo, annos natus 74, sacerdos et protonotarius apostolicus, eidem interrogationi ita respondit: «Da oltre sessanta anni ho potuto « constatare, e per mia esperienza e per cio che ho inteso dire da altri, « che e stata sempre in vigore la consuetudine che il padre spirituale « funzionasse nella chiesa parrocchiale nelle tre feste e non ho mai « inteso pariare di questioni tra parroco e congrega. So anzi che due «volte il parroco Vignola e andato a rallegrarsi con i confratelli che « avevano fatto il santo precetto per le mani dei padre spirituale. Ho poi « inteso dire da certo Sammartino Alfonso, figlio dei priore della con- « grega, (e cio e accaduto oltre sessanta anni or sono) che il padre spi- « rituale sempre aveva funzionato nella chiesa parrocchiale ». Sed singil- latim haec eadem declarat Matthaeus Libroia, canonicus theologus ecclesiae cathedralis Nucerinae, et ipse protonotarius apostolicus, annos natus 62: « Precisare da quanto tempo fu introdotta (consuetudo nempe «de qua est quaestio) non lo posso e non lo so; ma soltanto dico « che la notizia a me e venuta verso Fanno 1871, 1872 e 1873. Ordi- « nato suddiacono io alia fine dei 1871, ebbi incarico da monsignor « Ammirante di fare il prefetto dei casi morali, che si tenevano nella «confraternita di S. Lucia in Nocera Superiore, in ogni settimana. « Quei preti, dei quali ricordo uno a nome Pecoraro ed un altro Angri- « sani, o per cerimonia o per altro, si mostravano intenzionati di farmi « predicare nella chiesa di S. Michele per le feste di S. Lucia e per « quella delFAddolorata; mi dissero pero che dipendeva dal priore che « allora era un certo Alfonso Calenda, motivo per cui io dissi che ne « facessero a meno, non volendo ringraziare un borghese... »; deinde sequitur: « Quando fui chiamato alfufficio di fiscale di curia* per dissensi « tra il parroco Petti e il priore, io cercai di approfondire lo stato della « questione, e dovetti venire alie seguenti conclusioni: 1) che era « migliore cosa non contrastarlo proprio il diritto, perche si trattava di « cosa sempre esercitata, e di cui non si poteva sapere 1'origine; tanto « piu che mi fu con sicurezza fatto vedere che un tale Domenico Ber- « gamo, gesuita, nelPespulsione dei vicario capitolare generale Marino* «fu messo ad economo curato di detta chiesa e che aveva puntualmente « riconosciuto il diritto della congrega. 2) Che il nostro primicerio don «Federico Bergamo sorrideva se qualcuno mettesse in dubbio questo « diritto, dandolo sempre per certo ed inconcusso. 3) Che la stessa con A Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « dotta tenne certo D. Antonio De Angelis ebdomadario, pure messo da « Marino ad economo curato, e che pure dichiarava indiscutibile questo « diritto ». Cum his testimoniis plene plura alia concordant, reddita ab anti¬ quioribus confratribus eiusdem sodalitatis, qui circa huius consuetudines optime sunt edocti. Ita Agnellus Pannullo annorum 83, qui iam a 64 annis sodalis erat confraternitatis, quique testatur: « ... Sempre ho veduto fun- « zionare il padre spirituale, nella chiesa parrocchiale: solo qualche volta « ho notato che, in assenza dei padre spirituale, ha funzionato, non il «parroco, ma un prete forestiero, appositamente invitato. Ho inteso « dire poi da vecchi confratelli che vi e stata sempre questa usanza. « Non vi sono state mai questioni tra il parroco e la congrega, e nep- « pure il parroco Vignola e Silvestri si sono mai opposti, ma hanno «lasciato fare». Item Alfonsus Attanasio, iam ab anno 1850 confra- ternitati adscriptus, testatur: «... da questo tempo (1850) sino ad ora, « sempre ha funzionato il padre spirituale, e non so se vi siano state « questioni tra la congrega e il parroco a motivo delle tre note funzioni. « Quando entrai a far parte della confraternita, intesi che il padre spi- « rituale aveva sempre funzionato nella chiesa parrocchiale, senza alcun « cenno a dissidi ». Eadem confirmant Iosephus Cicalese, annorum 54, Raphael Lamberti, annorum 61, et praesertim Alfonsus Sammartino, natus anno 1822, cuius pater fuerat prior confraternitatis S. Luciae. Is iam ab anno 1830, omnes cognovit confraternitatis moderatores, nec non eiusdem capellanos, et parochos S. Michaelis, et omnia singillatim enar¬ rat quae ceteri testes summatim referunt. Praeterea etiam nonnulli testes a parocho Petti pro se in iudicium adducti, confirmant consuetudinem immemorabilem atque continuam, quamvis negent eam fuisse pacificam. Ita Alfonsus Marciano: « So, per « propria esperienza, che il padre spirituale della congrega ha, sin dal « tempo in cui esercitava tale ufficio il rev. D. Antonio De Angelis, fatte « sempre tre funzioni nella parrocchia, ed ho inteso dire piu volte che «anche in tempi piu remoti si e fatto alio stesso modo». Adiungit tamen: « Debbo pero aggiungere che vi sono state sempre questioni « accanite fra il parroco e la confraternita per causa delle dette fun- « zio ni ; e ricordo che mio zio canonico Silvestri, nel tempo che occu- « pava 1'ufficio di economo nella parrocchia, si allontanava non solo « dalla parrocchia stessa, ma anche da Nocera, quando il padre spiri- « tuale della congrega faceva qualcuna delle tre funzioni nella par- « rocchia. Ho sentito pur dire che le questioni fervevano anche ai tempi « dei parroco Vignola, questioni che, senza interruzioni, sono continuate S. Romana Rota 187 * sino ad oggi ». Pariter Paschalis D'Alessio, annorum 62: « Ha s*empre « funzionato il padre spirituale. Quando 1'anno 1880, fui ricevuto fra- « tello della congrega, non vi erano questioni; esse incominciarono sotto « il parroco Vignola, a motivo di certe finestre, che furono fatte chiudere « dalla congrega: continuarono sotto il parroco Silvestri ». Item Ioseph Ferentino affirmat: « ... Ha funzionato sempre il padre spirituale ». Cete¬ rum, testes a parocho inducti, ad haec duo probanda animum conver¬ tunt, nempe consuetudinem non fuisse pacificam, et parochum Petti, non libere, sed sub metu reverentiali conventionem subscripsisse. At relate ad primum, observandum venit, quod non omnes opposi¬ tiones et molestiae ad interrumpendam consuetudinem valent; quinimo possunt eam confirmare, si, his non obstantibus, possessor, tum de facto, tum de iure, in sua maneat possessione. Audiatur card. De Luca: « Illae « perturbationes et molestiae, quae non habuerunt effectum atque in « eis possessor victor potius remansit, in eius possessione postmodum « pacifice continuando, non causant interruptionem, neque nocent, sed « potius prosunt, magisque possessionem immemorabilem confirmant « et canonizant » (lib. II, de regal. , dis. 184, par. 5). Quod autem oppo¬ sitiones parochorum in casu consuetudinem confraternitatis subverterint vel interruperint, minime probatur. Imo testis Matthaeus Cioffi, qui pro parocho testimonium reddit, quique, utpote cancellarius curiae episco¬ palis, bene de hac re edoctus esse debet, affirmat: « Le rimostranze « fatte dai parroci, come ho detto innanzi, non sono state mai presen- « tate in iscritto in curia, pero erano note in curia ». Quod si hae dis¬ sensiones, praesertim sub parocho Vignola insurrexerunt, hoc evenit, non propter functiones a sodalitate in ecclesia parochiali peractas, sed quia haec nonnullas fenestras arbitrarie clauserat, ut testantur Paschalis D'Alessio et Ioseph Pagano. Revera nonnulli testes a parocho vocati, consuetudinem non fuisse continuam referunt, sed ii iuniores sunt, et a pluribus aliis, etiam provectioris aetatis, mendacii arguuntur. Relate vero ad secundum, seu parochum Petti non libere, sed sub timore reverentiali, conventionem subscripsisse, in primis animadverten¬ dum venit, hunc metum reverentialem contra valorem conventionis a parocho adductum, non facile esse admittendum; praesertim quia inter primam et alteram conventionem in curia initam, quadraginta interfuerunt dies, quo tempore facillima erat defensio contra quamlibet coactionem; et insuper conventioni interfuit ipse parochi patronus, inque ipso palatio episcopi confecta est, ad quem, omni voluntati cogendi prorsus extra¬ neum, patebat recursus. Ast de hac re inquirere parum vel nihil refert. Etenim cum in casu agatur de cessione iurium parochialium, cumque 188 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale his parochus renuntiare nequeat, quin, ad formam Paulinae constitu¬ tionis extravagantis Ambitiosae, iusta causa et apostolicum beneplaci¬ tum accedat (quod confirmatur decreto S. G. Rituum diei 12 ianua- rii 1704, in quo edicitur, opus esse ut concordiae de huiusmodi re inter partes initae, a S. Sede approbentur), cumque huic conventioni quaevis apostolica approbatio defuerit, patet, hanc nullitate laborare. Audiatur ad hanc rem card. De Luca: « Alienatio exigens solemnitatem et causam, «ad praecisos limites Extravagantis Ambitiosae, locum sibi vindicat « in iuribus incorporalibus, eodem adamussim modo, quo in alienatione « praediorum et rerum corporalium » (De iuriscL, dis. 30, par. 7). Unde recte concludit Santi: « Transactio in casu, si fiat, obligabit ipsum transi- « gentem, quoadusque ecclesiam aut beneficium possidebit ... Talem « transactionem videri potius factam inter personas, quam inter eccle- « sias, nec pacta inter alios acta, aliis obesse posse » (Praei, lur. Can., lib. I, tit. 36, de trans., pag. 371). Confer etiam quae habentur in una Teatina Iurium anni 1911, ubi legitur: « Conventio ... destituta fuit « beneplacito apostolico, unde obligare non valuit parochum successo¬ re m, qui nequit in suis iuribus praeiudicari ab antecessore, cum bene- « ficia ecclesiastica sine diminutione sint conferenda » (Acta Apostolicae /Sectis, 111 , 413). Cum igitur conventio substantiali requisito careat, haud potest a sodalitate, tanquam titulus directe afferri ad sua iura vindi¬ canda, ideoque, ut ex dubii formula patet, nonnisi tanquam subordinate proposita fuit relate ad principalem quaestionem, quae est de praescri¬ ptione. Ceterum cum conventio consuetudinem, utpote suam causam, assumat, si haec non exsistat, et illam certe corruere necesse est. Quod est in iure. Diximus iam, quod consuetudo, a confraternitate adducta, contra ius commune est, etenim in percelebri decreto sacro¬ rum Rituum Congregationis « Urbis et Orbis » a Summo Pontifice approbato, die 12 ianuarii 1704; quaestioni XXIX: « An in ecclesia «parochiali confratres, vel eorum capellani, immiscere se valeant, « invito parocho, in eiusdem ecclesiae functionibus, sive parochialibus, «sive non parochialibus?» responsum est: « Negative ». At in ea Consti¬ tutione cautum est: «... salvis tamen,., concordas inter partes initis et «a S. Sede approbatis ...consuetudinibus immemorabilibus, vel saltem « centenariis ». Consuetudinem autem, saltem centenariam, RR. PP. DD. a confraternitate satis probatam censuerunt. Etenim haec plures induxit testes, 54 annorum aetatem excedentes, sive confratres, sive non; qui controversa iura iam a quadraginta annis et amplius, a confraternitate exerceri testati sunt; ita pariter factum esse antiquiori aevo se a maio- S. Romana Bota 189 ribus audivisse, nec notitiam habere de legitimis reclamationibus, quae pacificam consuetudinem potuissent interrumpere. Quod circa hanc controversiam etiam sodales confraternitatis S. Luciae possent testimonium ferre, certum est in iure (Cfr. Reiffen- stuel, Ius Can., lib. Ii, tit. XX, de testibus, etc., n. 211 et seqq.). Quae¬ rendum ergo remanet, utrum haec consuetudo fuerit revera efficax, scilicet utrum omnia iura et functiones quae ad parochum iure com¬ muni pertinent, quaeque a confraternitate praescripta dicuntur, revera praescribi potuerint. Sunt enim nonnullae res impraescriptibiles, ut ex. g. parochiarum fines (Cap. Super eo, 4, de parochiis). Quod parochialia iura in genere possint praescribi, non videtur esse denegandum ; nulla enim lege id prohibetur; nec obstat eorum natura, siquidem ipsa episcopalia iura, quae exceilentiora sunt, possunt praescribi (Cfr. Reiffenstuel, Ius Can., lib. 11 , tit. 26, depraescrip., n. 32, et Ben. XIV, de synodo dioec, lib. XIII, cap. 8, n. 17 et seqq.). Iam vero de parochialium iurium praescriptione passim loquuntur scriptores, quorum nonnullos praestat audire. ItaEngel: « Ad ecclesias parochiales pertinet iurisdictionem in foro poenitentiali « exercere, sacramenta administrare, matrimonia solemnizare, fontem « baptismalem, coemeterium et ius sepeliendi defunctos habere... Licet « vero ex singulis his narratis iuribus non praecise probetur ... ecclesia « esse parochialis, cum similia possint etiam aliis ecclesiis, ex privilegio « vel consuetudine aut praescriptione, competere, etc. » (Lib. tit. de paro¬ chis, n. 5). Itemque Reclusius: « Cum neminem lateat in ecclesia quo- « que non parochiali et sacramenta administrari et animarum curam « posse exerceri ex privilegio vel praescriptione, iuxta doctrinam « Engel... Barbosa ... Rota coram Herrera ... coram Crispo ... coram « Samminiato ... coram card. Elephantutio ... coram Figueroa, etc. ... » (De re parochiali, pars. I, tit. 5, nn. 63-64). De iure funerandi ita ait Petra: «An vero consuetudine possit acquiri tale ius funerandi a regu- « laribus, ita ut illis sint manutenendi; respondeo affirmative ; nam etsi « parochi habeant iuris assistendam, ... tamen haec amittit vires, rema- « netque obfuscata et debilitata, pluralitate actuum possessionis regu- « larium,... nam dicta assistentia iuris pro parocho non habet eam « vehementem iuris praesumptionem, ut non possit infringi, saltem per « quadragenariam cum titulo colorato, vel per immemorabilem » (In Const. IX Innocentii III, n. 57). Eadem de iure decimandi affirmant Gonzalez, in cap. Ad aures, VI, de praescrip., et cap. Cum contingat, XIX, de decimis; Passerini, in VI, tit. de dec, nn. 298-299; Reiff., in tit. de decimis, nn. 124-117; Schmalzgrueber, in eund. tit., nn. 42-44, aliique multi. 190 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Sed si iura parochialia, generice loquendo, sunt praescriptibilia, nonnulla tamen ita ad parochos pertinent, ut, sine iuris corruptela et animarum damno, alteri cedi non possint. Non enim semper consuetudo valet ad praescriptionem inducendam, iuxta principium in iure civili enunciatum et a iure canonico acceptum : « Consuetudo ususque Ion- « gaevi non vilis auctoritas est, verum non usque adeo est valitura, ut aut « rationem vincat aut legem » (Decr. Grat., 1. 2, cod. VIII, 53). Rationa¬ bilis ergo esse debet consuetudo, nec ideo contra bonum commune sit, vel nervum disciplinae disrumpat, ut possit praescribi. Huius generis non est certe consuetudo, qua sodalitas S. Luciae per suum rectorem in ecclesia parochiali S. Michaelis verbum Dei praedicare, ibique in altari maiori sacra explere solet, tum in festo S. Luciae et praecedenti nove¬ nario, tum in festo B. M. V. Perdolentis et in praecedenti septenario. Vidimus enim quod etiam a decreto S. C. Rituum Urbis et Orbis admit¬ tatur consuetudinibus immemorabilibus praescribi ea posse, quae ibi iure concessa non sunt, scilicet ex. gr. in ecclesia parochiali, etiam invito parocho* functionibus sive parochialibus sive non parochialibus confra- tres se immiscere easque peragere. Haec enim consuetudo minime haberi potest ut nervum disciplinae ecclesiasticae disrumpens, tanquam ani¬ marum saluti damnosa, et propterea non praescriptibilis, praescriptione scilicet translativa, non vero exstinctiva. Ita S. Congregatio Concilii non semel admisit ius alicuius confraternitatis celebrandi missas solemnes per annum in altari maiori ecclesiae parochialis, etiam invito parocho, ut e. g. in S. Agathae Goth.: 8, III, 1879 (Cf. Monitore Eccl., II, pag. 145). Pariter contra iura parochialia immemorialem admisit consuetudinem, ut in Adiacen., 15, VI, anni 1878. Nec PP. AA. aliquid faciendi putarunt ea quae parochi patronus opposuit, nempe praesumi debere in casu, et quidem praesumptione iuris, confraternitatem functiones peregisse actibus mere facultativis, seu de licentia a parochis obtenta, et ideo consuetudinem non esse prae¬ scriptam, quia in facultativis non datur praescriptio. Haec enim iuris praesumptio alii validiori praesumptioni locum cedit, ut si agatur de con¬ suetudine immemoriali seu centenaria. « In facultativis regula est, ait « cardinalis De Luca, ut praescriptio non detur... nisi adeo diuturnum « sit tempus, cuius lapsus det facultatem allegan di titulum sine proba- « tione » (De lud., disc. 22, n. 70). «r Praesumptio facultativi excluditur « ex continuata possessione per longum tempus » (Rota in Colonien. Prciec, coram Ubaldo, p. 5, t. I, dec. 85, n. 6, Recent.). « Privilegium actus « facultativi cessat, ubi concurrat immemorabilis » (Rota in CalagUri- tana, Iur. visit, coram Pirovano, pag. 3, dec. 289, n. 3). S. Bornana, Bota 191 Nec magis valent ea quae adducit contra canonicam confraterni- tatis erectionem ut dubium ingerat eam laicalem esse, non ecclesiasti¬ cam, cum de eius canonica erectione minime constet, et ex alia parte in Neapolitano regno pleraeque confraternitates ecclesiasticae non sint. At « in casu quo, ait Sebastianeiii, dubitetur an confraternitas natu- « ram habeat ecclesiasticam vel laicalem, recurrendum est ad coniec- « turas, quae referuntur in decis. S. R. Rotae, Urbinien. 27 maii 1892, « coram Ansaldo, et in Ferrarien, 10 sept. 1842 et 29 iulii 1853 apud « S. Congregationem EE.-et RR. (vol. I, pag. 439, n. 385) ». Ex coniecturis autem inferri potest, eidem sodalitati canonicam non defuisse erectio¬ nem; quae ita in quodam scripto Francisci de Novellis, episcopi Sar- nensis, memoratur: « Archiconfraternitas S. Luciae a Malone legitime « erecta, ut docum. auth. recogn, revmi episc. Luria Lozo », prout habetur in actis. Ceterum, canonicae erectionis defectus non officere videtur, quin sodalitas legitime praescribere potuerit. Ea quae supra de ecclesiasticis functionibus diximus, de praedica¬ tione inter functiones habenda pariter dicantur. Praedicare enim ver¬ bum Dei et conciones ad populum habere, ad parochos certe pertinet (Cone. Trid., sess. 5, de ref, c. V, et 24, de ref, c. IV), sed non ita exclusive ne etiam alii sacerdotes, ab episcopo ad hoc munus approbati, hoc facere cum animarum utilitate possint. Sed non item dicendum est relate ad consuetudinem in altari maiori parochialis ecclesiae Synaxim sodalibus die Paschatis administrandi. Ministrare enim suis parochianis Eucharistiam in Paschate, parochi tantum est ius officiumque. Si enim parochiani tunc praecepto urgentur Eucharistiam sumendi a proprio parocho vel in propria parochiali ecclesia (Cf. D'Annibale, Summ. Theol. Mor., vol. 111, n. 397), ius etiam habent, ut parochus vel qui eius munere fungatur, singulis matutinis horis, eis Eucharistiam praebeat. Contra rationem esse videtur, quod arcendus sit parochus ab altari suae eccle¬ siae in quo Eucharistia servatur, eo ipso tempore, quo fideles officium et ius habent, ab eodem paschalem Synaxim ibi accipiendi, quin ius publicum quodammodo laedatur. Hoc ita verum est, ut nec regularibus quidem detur facultas et privilegium, illo mane in suis ipsis ecclesiis, sacram fidelibus administrandi Synaxim, ut pluries S. C. C. decrevit (Cf. Bened. XIV, de syn. dioec, lib. IX, cap. 16, nn. 3-4). Non igitur acquiri posse videtur praescriptione, quod neque per privilegium con¬ ceditur, quodque ecclesiasticam infringeret disciplinam. De particulari autem consuetudine decernere ad iudicem pertinet (Cf. Reiffenstuel., 1.1, tit. IV, n. 41). 192 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Quibus omnibus in facto et in iure perpensis, Christi nomine invo¬ cato, Nos infrascripti Auditores, pro tribunali sedentes, et solum Deum prae oculis habentes, decernimus, declaramus et definitive sententiamus: « Constare de iure, quo sodalitas S. Luciae, per suum rectorem, in ecclesia « paroeciali sancti Michaelis, verbum Dei praedicet, ibique in altari maiori « sacra expleat, tum in festo S. Luciae et praecedenti novenario, tum in « festo B. M. V. Perdolentis et praecedenti septenario; constare vero, illam « ius non habere, ut in die Paschatis sacram Synaxim ab altari maiori « sodalibus administret ». Praeterea statuimus dari locum mutuae expen¬ sarum compensationi inter partes. Ita pronunciamus, mandantes Ordinariis locorum et ministris tri¬ bunalium ad quos spectat, ut exsecutioni mandent hanc nostram defi¬ nitivam sententiam et adversus reluctantes procedant, ad normam sacro¬ rum canonum, et praesertim cap. 3, sess. XXV, de ref. Cone. Trident., iis adhibitis exsecutivis et coercitivis mediis, quae magis efficacia et opportuna pro rerum adiunctis exstitura sint. Romae, 27 iulii 1914. L. j$j"S. Sac. T. Tani, Notarius. Fridericus Cattani, Ponens. Antonius Perathoner. Iosephus Alberti. SECRETARIA STATUS EPISTOLA AD R. P. D. EVERMUNDUM VAN DEN BERG, ABBATEM BERNENSEM IN HEESWIJK, VICESIMO QUINTO RECURRENTE ANNO AB INSTITUTIONE ARCHICONFRATER- NITATIS A SANCTA MISSA REPARATRICE IN ECCLESIA ABBATIALI. Quas misisti litteras die 4 huius mensis datas. Beatissimo Patri exhibui. Summus autem Pontifex, eas benigne excipiens, haud exigua animi iucunditate cognovit quam innumeri sint Christifideles qui Archi- confraternitati a S. Missa reparatrice in ista abbatiali ecclesia de Hees- Secretaria Stahis 193 wijk canonice erectae nomen adhuc dederint, quot item auctae fidei et pietatis adhuc percepti fuerint ex ea fructus. Quoniam vero haec archiconfraternitas quintum et vicesimum ab erectione canonica annum est proxime ceiebratura, Beatissimus Pater, tuis obsecundare volens precibus, eam apostolica benedictione amantissime prosequitur, ac vota libens facit ut simul cum eiusdem ephemeride, cui « Het Offer » nomen, maiora inde capiat in dies incrementa ad Dei gloriam populique pieta¬ tem magis magisque fovendam. Dum haec tibi significo, magna cum existimatione sum et perma¬ nere gaudeo Romae ex aedibus Vaticanis, die 16 martii 1915. Tui addictissimus PETRUS CARD. GASPARRL 11 DECRETUM I* ORATIONE PRO PACE SINGULIS DIEBUS IN SUPPLICATIONIBUS MENSIS MARLX- LIS RECITANDA, ET DE INDULGENTIA TUM PARTIALI TUM PLENARIA HUIUS- MCO RECITATIONI ADSISIENIIBUS CONCESSA La Santita di Nostro Signore, il Papa Benedetto XV, mossa dal pio desiderio di aumentare sempre piu la devozione alia Vergine santissima, alia quale e consacrato il mese di maggio, ed animata altresi dalla con- fortevole fiducia che mediante la potente intercessione della Madre di Dio, la quale fra gli altri Suoi titoli si adorna anche di quello nobilis¬ simo di Regina della Pace, possa quanto prima ottenersi la fine della presente luttuosissima guerra, ha stabilito che in tutto il mondo catto- lico sia recitata ogni giorno, durante le sacre funzioni dei mese mariano, la preghiera della pace, composta dalla medesima Santita Sua; alia quale preghiera il Santo Padre si e benignamente degnato di annettere Tln- dulgenza di 300 giorni da lucrarsi semel in die, e 1'Indulgenza Plenaria da lucrarsi nella forma consueta della Chiesa da quei fedeli che per non meno di 20 giorni avranno preso parte alia recita della preghiera mede¬ sima. Dal Vaticano, li 9 aprile 1915. PILTRO CARD. GASPARRI Segretario di Stato di Sua Santita. 194 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti de lia Segreteria di Stato il Santo Padre si e degnato di nominare: 1 aprile 1915. — L'Emo signor cardinale Benedetto Lorenzelli, Protet- tore delflstituto delle povere Suore delle Scuole di Nostra Signora in Baviera. 12 aprile. — II Rmo P. Pietro Benedetti, procuratore generale dei Missio- nari dei sacro Cuore, Consultore della sacra Congregazione Concistoriale. Con Brevi apostolici il Santo Padre si e degnato di nominare: P relati Domestici di S. S.: 2 febbraio 1915. — Mons. Silvestro Silvestri-Setacci, canonico priore dei capitolo di Terni. 24 marzo. — Mons. Giacomo Skala, seniore dei capitolo di S. Pietro in Bautzen. — Mons. dott. Marti no Leitner, professore nel collegio teologico di Passavia. 29 marzo. — Mons. Stanislao Roti-Michelozzi, canonico della Metropoli¬ tana di Firenze. 30 marzo. — Mons. Gaetano Bossi, professore nel se mi nario Romano Lateranense. 12 aprile. — Mons. Antonio Domenico Rossi, abate Niulius di S. Mar- tino al Cimino. ONORIFICENZE Con Breve apostolico il Santo Padre si e degnato di conferire le seguenti onorificenze: La Gran Croce dellOrdine di S. Silvestro Papa: 26 marzo 1915. — Al sig. Federico Alfonso de Carvalho, sotto-segretario nel Ministero degli esteri nel Brasile. La Commenda dell' Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile : 9 aprile 1915. — Al sig. Carlo Augusto Bertini, di Roma. La Commenda dell' Ordine di S. Silvestro Papa : 26 marzo 1915. — Al sig. cav. Carlo Balestrino, console generale di Guatemala. 27 Cavalierato dellOrdine Piano: 12 aprile 1915. — AI sig. Vincenzo Gigliesi, di Roma. Diarium Romanae Curiae 195 II Cavalierato deWOrdine di S. Gregorio Magno, classe civile: 25 marzo 1915. — AI sig. Domenico Mordacchini, di Ronciglione. 13 aprile. — AI sig. Giacomo Helbach, delFarchidiocesi di Colonia. 15 aprile. — AI sig. ingegnere Enrico Rossi, di Bologna. II Cavalierato deWOrdine di S. Silvestro Papa: 29 marzo 1915. — AI sig. Giuseppe Samalik, presidente dell'associazione degli agricoltori cattolici di Moravia. 10 aprile. — AI sig. Mario Timoteo conte Kolowrat-Rrakowsky-Liebstein- sky, delFarchidiocesi di Praga. MAGGIORDOMATO DI SUA SANTITA NOMINE Con Biglietti di S. E. Rma Mons. Maggiordomo, il Santo Padre si e degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S. Si: 12 ottobre 1914. — Mons. Teofilo Guimaraes, della diocesi di Pouso Alegre. 9 dicembre. — Mons. Giuseppe M. Friessenegger, della dioc. di Augsburg. — Mons. Massimiliano Rippler, della medesima diocesi. . 12 dicembre. — Mons. Carlo Goetz, della diocesi di Passavia. — Mons. Francesco di Paola Pangratz, della medesima diocesi. 30 gennaio 1915. — Mons. Agostino Albrecht, delFarchidiocesi di Vienna. — Mons. Venceslao Binder, della medesima archidiocesi. — Mons. Stefano Bratanie, della medesima archidiocesi. — Mons. Francesco Dorfmann, della medesima archidiocesi. — Mons. Ladislao de Esterhazy, della medesima archidiocesi. — Mons. Giovanni Grippel, della medesima archidiocesi. — Mons. Giovanni Hein wein, della medesima archidiocesi. — Mons. Edoardo Kraus, della medesima archidiocesi. — Mons. Giovanni Lhotta, della medesima archidiocesi. — Mons. Michele Mayer, della medesima archidiocesi. — Mons. Egelberto Mulier, della medesima archidiocesi. — Mons. Guglielmo Panesch, della medesima archidiocesi. — Mons. Ludovico Petschner, della medesima archidiocesi. — Mons. Vittorio Schmidt, della medesima archidiocesi. — Mons. Carlo Weczerzik, della medesima archidiocesi. — Mons. Giulio Dworak, della medesima archidiocesi. — Mons. Giuseppe Pascher, della medesima archidiocesi. — Mons. Giovanni Mayboeck, della diocesi di Linz. — Mons. Giovanni Trinkfass, della medesima diocesi. — Mons. Carlo Edelmueller, della medesima diocesi. — Mons. Ferdinando de Schoemburg, della medesima diocesi. — Mons. Ruperto Buchmair, della medesima diocesi. — Mons. Luigi Walcher, della medesima diocesi. — Mons. Francesco Schmid, della medesima diocesi. 196 Acta Apostolicae Sedis - Commentarmm Officiale Camerieri d'onore IM, abito paonazzo di S. S. : 12 novembre 1914. — Mons. Sabino Coelho, della diocesi di Parahyba. — Mons. Odilone Continho da Silva, della medesima diocesi. — Mons. Francesco d'Assisi Albuguerque, della medesima diocesi. 9 dicembre. — Mons. Simone Schmid, della diocesi di Augsburg. 30 gennaio 1915. — Mons. Rodolfo Bohm, delFarchidiocesi di Vienna. — Mons. Mattia Eisterer, della medesima archidiocesi. — Mons. Francesco Hiessberger, della medesima archidiocesi. — Mons. Giovanni Pax, della medesima archidiocesi — Mons. Leopoldo Rossmiller, della medesima archidiocesi. — Mons. Leopoldo Schranzhofer, della medesima archidiocesi. — Mons. Caiio Straniale, della medesima archidiocesi. — Mons. Francesco Stauracz, della medesima archidiocesi. — Mons. Federico Tobler, della medesima archidiocesi. — Mons. Giuseppe Wolny, della medesima archidiocesi. — Mons. Giuseppe Kobler, della diocesi di Linz. — Mons. Marti no Fuchs, della medesima diocesi. — Mons. Mattia Hiptmair, della medesima diocesi. — Mons. Francesco Stingeder, della medesima diocesi. — Mons. Luigi Weinberger, della medesima diocesi. Camerieri Segreti di Spada e Cappa soprannumerari di S. S. : 28 settembre 1914. — II sig. visconte Luigi G. Franco Valon de Espes, delFarchidiocesi di Saragozza. 12 dicembre. — II sig. barone Antonio de Ow Felldorf, della dioc. di Passavia. 30 gennaio 1915. — II sig. conte Daniele d'Esterhazy, delFarchidiocesi di Salisburgo. — II sig. Giuseppe Baechle, delFarchidiocesi di Vienna. — II sig. marchese Alberto Kubinzky, della medesima archidiocesi. Camerieri d'onore extra Urbem di S. S.: 9 dicembre 1914. — Mons. Giovanni Landes, della diocesi di Augsburg. — Mons. Massimiliano Steigenberger, della medesima diocesi. 30 gennaio 1915. — Mons. Gaspare Foraschik, dell' archidiocesi di Vienna» — Mons. Caiio Pauczek, della medesima archidiocesi. — Mons. Federico Sixt, della medesima archidiocesi. — Mons. Giuseppe Scheiner,- della medesima archidiocesi. Cappellani d'onore extra Urbem di S. S.: 30 gennaio 1915. — Mons. Ferdinando Guschel, delFarchid, di Vienna. — Mons. Giovanni B. Hauser, della diocesi di Linz. NECROLOGIO Maggio 1914. — Mons. Emmanuele Rivera, vescovo di Queretaro. 30 marzo 1915. — Mons. Pancrazio Giorgi, vescovo di Segni. 31 marzo. — Mons. Giacomo Lodovico Monestes, vescovo di Dijon. 8 aprile. — Mons. Fedele Abati, vescovo titolare di DioclezianopolL Annus TU - Toi. YII Die 6 Maii 1915 Num. 8 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA BENEDICTI PP. XV CONSTITUTIO APOSTOLICA DE ABBATIA SUBLACENSI BENEDICTUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Coenobium Sublacense, utpote ab ipso Monachorum per oe¬ ci dent em Patriarcha, sancto Benedicto, conditum atque eius praesentia praeclarisque magnarum virtutum exemplis conse¬ cratum, iam inde a principio Romani Pontifices, decessores No¬ stri, sua semper gratia foverunt, cum illud vel sanctus Gregorius Magnus, ut ex perpetua maiorum memoria constat, in praeci¬ puam Sedis Apostolicae fidem receperit multisque beneficiis or¬ naverit. Deinceps per saecula quae subsecuta sunt, crescens in dies auctoritate, sensim factum est ut ad amplum patrimonium perveniret, atque vicos pagosque complures haberet et suae tu¬ telae commissos, et suae ditioni tum in temporalibus tum in spi¬ ritualibus subiectos. Itaque saeculo undecimo, cum latissimum territorium Coe¬ nobio accessisset, illud Romanorum decreta Pontificum pro¬ xime seu immediate Apostolicae Sedi subdiderant : Gregorius ACTA vol. Vir, n. 8. — 6-5-915. 14 198 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale autem XI in binis Constitutionibus, anno MX3CLXXIV et anno McccLxxvi, id ipsum Abbatiam Nullius Dioecesis agnovit et ap¬ pellavit; quo quidem tempore idem Abbas regularis qui Coenobio praeerat, territorium illud separatum gubernabat. — Postea vero a decessoribus Nostris vel Urbano VI qui anno M3CELXXIX nomi¬ nationem Abbatis regularis sibi reservavit, vel Callisto III qui anno M3XCLV eam Abbatiam uni e S. P. E. Cardinalibus in com¬ mendari dedit, nihil de natura Abbatiae mutatum est, quae re¬ gularis permansit, ut erat, cum a Coenobii Abbate regebatur. Quin etiam Urbanus VIII per Apostolicas litteras Sacrosanctae mili¬ tantis Ecclesiae datas die xv novembris anno MDCXXXVffl, accu¬ rate definiens Abbatiae Sublacensis Nullius terminos atque iura, quae Tiburtinus Episcopus impugnaverat, edixit « Monasterium « seu Abbatiam S. Scholasticae Sublacen. Ordinis S. Benedicti <( habuisse et habere territorium seu districtum separatum; in « quo Abbas seu Commendatarius illius pro tempore habuit, « exercuit et exercere potuit omnem iurisdictionem ecclesiasticam (( quasi episcopalem in parochos, ecclesias, incolas, in eiusdem <( Monasterii territorio comprehensos ». Nec vero, quod ad quasi episcopalem Abbatis seu Commen- datarii iurisdictionem attinet, quidquam nova vit Benedictus XIV, cum iurisdictionem ei abstulit temporalem. Aperte enim in Con¬ stitutione Commendatam Nobis data die vii novembris MDCXIJll declaravit « salvis tamen integre et absque diminutione ac in per-. « petuum dicto Monasterio illiusque Abbati seu Commendatario « pro tempore exsistenti iurisdictione ecclesiastica et spirituali » in idem territorium. — Recentioribus autem temporibus et Pius VI, qui Commendatarius Abbas Monasterii Sublacensis fuerat, et Pius IX, et proximus decessor Noster sanctae memoriae Pius X, quo erant in Abbatiam Sublacensem studio, eiusdem ali¬ quamdiu regimen ipsi tenuerunt. Iam Nos, qui pro singulari pietate Nostra erga S. Benedi¬ ctum, cuius, cum spe caelestis patrocinii, suscepimus in adeundo Pontificatu nomen, nulli decessorum Nostrorum in studiosa Ab¬ batiae Sublacensis cura cedere nolumus, reputantes, quibus Diarium Romanae Curiae 199 causis impulsi Romani Pontifices Abbatiam in Commendam dederint, eas, adiunctis rerum temporibusque commutatis, iam nullas esse, eamdem Abbatiam restituere in pristinum decrevi¬ mus, ut eodem sit iure, quo Abbatia Nullius Montis Cassini, aliaer que huiusmodi. Quare Abbatem seu Praepositum pro tempore Capituli regularis ven. Monasterii S. Scholasticae ad guberna¬ tionem Abbatiae Nullius Sublacensis revocamus; cui quidem Abbati, canonice quidem electo atque a Nobis confirmato, quasi episcopalem reddimus iurisdictionem in territorium separatum quod Abbatiae obnoxium est, atque etiam in ecclesias, clericos et laicos, qui eius territorii terminis continentur; idque cum omnibus iis privilegiis, honoribus, facultatibus, non excepta po¬ testate sacramentum Confirmationis conferendi intra fines ter¬ ritorii, quae concessa sunt Abbati Cassinensi aliisque Praelatis inferioribus, qui iurisdictionem quasi episcopalem in territoriis separatis exerceant. Eidemque Abbati S. Scholasticae omnia iura temporalia in mensam abbatialem, quaecumque Cardinalis Com¬ mendat ari us habuit, damus, attribuimus. Praeterea volumus, ut Capitulum saeculare ecclesiae S. An- dreae, quae Sublaci est, itemque Sublacense Seminarium cleri¬ corum saecularium Abbati Ordinario S. Scholasticae ita prorsus pareant, quemadmodum secundum sacros canones quaelibet vel Collegia seu Capitula canonicorum vel Seminaria dioecesana suis parere Ordinariis debent : utrumque tamen suam retineat na¬ turam rei ad Clerum saecularem pertinentis. Et quoniam antehac ecclesiae et Capitulo saeculari S. An- dreae plus semel cum Capitulo regulari et ecclesia abbatiali S. Scholasticae de iuribus contentio disceptatioque fuit. Nos, ut res iam desinat in incerto esse — habentes ante oculos interpre¬ tationem, quam de Apostolicis litteris Pii IX Interest Ecclesiae, die xxviii ianuarii anno MXULXXM datis, Leo Xlll sanctae me¬ moriae decessor Noster, decreto S. C. Concilii die xxvi aprilis a. MDOCEXCn edito, sanxit — ecclesiae quidem abbatiali S. Scho¬ lasticae cum ipsius Capitulo regulari titulum, privilegia et hono¬ res cathedralis vel quasi-cathedralis Abbatiae Nullius Subla- 200 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale censis v< cum iure potioritatis super ecclesia et canonicis S. An¬ dre ae », eidem autem ecclesiae saeculari S. Andreae cum eius Capitulo iura, honores et privilegia concathedralis vel quasi - concathedralis confirmamus. — Rationes vero, quae inter Ab¬ batem Ordinarium et Capitulum saeculare S. Andreae, atque in¬ ter hoc ipsum et Capitulum regulare S. Scholasticam, quod ad eiusdem Abbatiae regimen attinet, intercedere debent, iis prae¬ scriptionibus (Disposizioni Complementari) definiuntur, quas Constitutioni huic adiicimus. Quae praescriptiones aeque va¬ leant atque ipsa Constitutio : et utrumque omni ex parte, etiam quatenus aliquam commutationem affert iis quae antehac con¬ cessa sunt, de Apostolicae potestatis plenitudine praecipimus ut inviolate servetur. — Venerabili autem Fratri, Episcopo Ana¬ gnino committimus ut ad huius Constitutionis praescriptio¬ numque adiectarum exsecutionem procedat. Quaecumque igitur hic, tum in Constitutione tum in adnexis praescriptionibus, a Nobis statuta sunt, ea rata ac firma esse iube- mus : non obstantibus Apostolicis litteris Interest Ecclesiae, supra commemoratis, quibus, qua parte huic Constitutioni No¬ strae adversantur, derogamus, itemque Nostris et Cancellariae Apostolicae regulis de iure quaesito non tollendo, ceterisque, etiam speciali atque individua mentione dignis, in contrarium facientibus quibuslibet. Datum Romae apud S. Petrum, anno Incarnationis Domi¬ nicae millesimo nongentesimo decimo quinto, die vicesima prima martii, in festo sancti Patris Benedicti, Pontificatus Nostri anno primo. P. CARD. GASPARRI i$j C. CARD. DE LAI a Secretis Status. S. C. Consistorialis Secretorius. Loco £ft Plumbi VISA M. R1GG1, C. A., Not. Reg. in Cane. Ap., N. — Acta Benedicti PP. XV 201 EPISTOLAE I AD R P. D. PASCHALEM MORGANIL RAVENNATENSELM ARQ1IEPISCOPUM. GRA- TLAS AGENS DE LIBELLIS EEVEEENIER EXI IIBITIS. Venerabilis Lrater, salutem et apostolicam benedictionem. — Mu¬ nusculum tuum non ob exhibita tantum pietatis in Nos tuae officia pergratum Nobis fuisse scito, sed etiam ob spem utilitatis, quam inde, ut confidimus, percepturi sunt sacerdotes quibus iuvandis ad sanctita¬ tem libelli tui conscripti sunt. Piae enim commentationes et preces, quas in iisdem collegisti, sacerdotalis vitae munera, Scripturae Sanctae atque Ecclesiae Patrum ac Doctorum sententiis tam bene illustrant, tam suavia efficiunt voluntatis, ut divinae gratiae haud exiguo sint adiu- mento ad disponendas in sacerdotum cordibus mirabiles illas ascensio¬ nes, quibus eorumdem vita, et abscondita cum Christo in Deo, et in lucrandis proximorum animis fit mirifice actuosa. Habeto igitur non solum pro officiis gratias et pro locato in re optima labore gratulationes, sed et expetitam - quam sane tribuimus libentes - facultatem libellos eosdem nomini Nostro dicandi: quod ipsum ut religionis pietatisque incremento benevertat, caelestium auspicem munerum Nostraeque testem benevolentiae, apostolicam benedictionem tibi, venerabilis Lrater, uni¬ versoque tuo gregi peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud S. Petrum, die xiv aprilis MCMXV, Pontificatus Nostri anno primo. BENEDICTUS XV II AD R P. D. IOSEFHUM SCATTI. EHSCOPUM SAVCNEN3EM ET NAULENSEM OB SOL¬ LEMNIA SAECULARIA IN HONOREM EXMNAE NOSIRAE A MISERICORDIA. Venerabilis Frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Deces¬ sorem Nostrum sanctae memoriae Pium X scimus anno superiore, datis ad te litteris, venerabilis Frater, de sacris saecularibus quae istic in honorem Dominae nostrae a Misericordia pararentur, hoc promisisse 202 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale egregium aliquem virum ad ea solemnia, qui Romani Pontificis vicem gereret, adfuturum. lam quod Pius pollicitus est, id Nos, Deo favente, facturi sumus, et quidem peculiari cum studio ac voluntate. Nam per¬ multum caritas Nos movet Liguriae Nostrae, cuius in sinu divina Mater nobilem benignitatis suae sedem collocavit; grateque meminimus, cum in ipso flore pueritiae eam pluries invisimus aedem, cumque ibi semel et iterum, magna suavitate animi, sacrum fecimus. Sed ante omnia movet ratio Nos horum, in quibus versamur, miserrimorum temporum. Ubi enim, suscepto Pontificatu maximo, incidimus in medium rerum omnium certamen atque discrimen, continuo intelleximus Nobis, si unquam decessoribus Nostris, praecipue laborandum esse, ut humanae societati, de cuius salute potissimum in Nos iam cura incumberet, ira¬ tum Deum placaremus. Itaque, indictis catholico orbi supplicationibus, divinam implorare clementiam non desinimus, patronam in primis adhi¬ bentes Virginem Matrem, quae, cum multas praeclaras appellationes, tum omnipotentiae supplices recte nomen acceperit. Quamobrem existi¬ mare per te potes ista Marialia festa, quae propediem agentur. Nobis non solum valde libentibus actum iri, sed cupientibus etiam atque exoptantibus, ut ad pietatem fiduciamque Mariae in plurimis vel exci¬ tandam vel refovendam conducant. Ad haec illud velut cumulus accedit quod ista ipsa sollemnia earum afferunt memoriam rerum, quae ad eandem fiduciam confirmandam admodum opportunae videantur. Admo¬ nent enim abhinc fere centum annis, in simili perturbatione omnis Europae, cum Vicario Iesu Christi esse multo acerbius actum, adeo acerbius, ut iactatam maximis turbinibus et fluctibus Ecclesiae navim vix gubernare sineretur: at praesenti ope Virginis implorata, Ecclesiae atque huic Urbi Pium VII contra exspectationem omnium esse reddi¬ tum, eundemque anno post, aurea corona simulacro Savonensi impo¬ sita, votum Mariae Auxiliatrici Christianorum solvisse. Haec igitur Nos considerantes, ad augendam auctoritate Nostra istius commemorationis sollemnitatem non solum grati animi officio adducimur quod in Deces¬ sore sanctissimo pontificalis et libertas et dignitas Deiparae patrocinio mirandum in modum vindicata sit, sed ea etiam causa, ut tam tristibus tamque formidolosis rei Christianae temporibus illud ipsum patrocinium conciliemus - Itaque unus e S. R. E. Cardinalibus volumus istis sacris sollemnibus intersit. Nostro nomine; isque sit qui ante alios ex finitimis Liguriae regionibus cooptatus est, dilectus filius Noster, Andreas car¬ dinalis archiepiscopus Mediolanensis, quem his litteris Legatum Nostrum renuntiamus. - Iam vero non tantum placet augustiora haec facere sollemnia, sed etiam populo christiano fructuosiora. Quare, caelestes Acta Benedicti PP. XV 203 thesauros Ecclesiae, quorum apud Nos dispensatio est, aperientes, omnibus qui in ea celebritate dierum, rite poenitentia expiati et Eucha¬ ristico epulo refecti, Savonensem aedem inviserint, ibique rem catholi¬ cam Deo commendaverint, plenariam peccatorum veniam indulgemus. Praeterea sacerdotibus ex utroque clero qui peccata confitentibus aures ibidem dabunt, eam ampliorem tribuimus facultatem absolvendi, quae tempore lubilaei ab Apostolica Sede tribui solet. Sed hac de re proprias litteras apostolicas in forma brevi expediri iussimus. Denique, cum veli¬ mus Nostrae erga Savonensem dioecesim benevolentiae exstare docu¬ mentum, atque episcopalem istam sedem, quae cum Romano Pontifi¬ catu non vulgaribus sane vinculis coniuncta est, eximio aliquo ornamento distingui, eidem sedi privilegium Pallii attribuimus in perpetuum; quo quidem privilegio te, venerabilis Frater, ex episcopis Savonensibus pri¬ mum usurum esse, pro ea qua te diligimus caritate, valde gaudemus. - Auspicem autem divinorum munerum ac testem benevolentiae Nostrae, tibi tuoque clero et populo apostolicam benedictionem amantissime impertimus. Datum Romae apud S. Petrum die xix mensis aprilis MfMXV, Pon¬ tificatus Nostri anno primo. BENEDICTUS PP. XV III AD R. D. MATTHAEUM CRAWLEY BOEVEY, SACERDOTEM E CONGREGATIONE SS. ( OEM rusu ET MARIAE I* SINGULIS CATHOLICORUM FAMILIIS SANCTISSIMO CORDI IESU CONSECRANDIS. Dilecte Fili, salutem et apostolicam benedictionem. — Libenter tuas legimus litteras, itemque iis adiuncta scripta, ex quibus cognovimus diligentem et sollertem, plures iam annos, a te dari usquequaque operam consecrandis sanctissimo Cordi Iesu familiis, ita quidem ut, imagine eius in illustriore loco aedium posita tamquam in throno, vere Christus Dominus intra domesticos catholicorum parietes regnare videatur. Uni¬ versum quidem genus humanum Leo XIII felicis recordationis decessor Noster divino Cordi iam devovit, notissimaeque sunt eius de hac re litterae encyclicae Annum sacrum. Sed, ea generali devotione peracta, non haec singularum familiarum devotio videtur supervacanea, imo et 204 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale illi admodum congruens, et ad sanctum Pontificis propositum valde con¬ ducibilis: nam quae cuique propria sunt, multo magis nos tangunt, quam quae communia. In quo tuorum laborum fructus opinione ube¬ riores exstitisse gaudemus, teque, ut in incepto impiger perseveres, hor¬ tamur. — Rem enim habes in manibus, qua nihil ad haec tempora opportunius. Pervertere et privatim et publice eam conformationem morum quam peperit et expolivit Ecclesia, humanamque societatem - omni sensim vestigio in ea sapientiae honestatisque Christianae delendo - ad misera instituta ethnicorum revocare, hoc est quod hodie volunt, quod nituntur nimis multi, atque utinam sine effectu. Praecipuis autem improborum telis proposita est societas domestica; quae cum communis hominum societatis principia et velut semina contineat, necessario eon- secuturam vident eam, quam moliuntur, conversionem vel corruptionem potius communitatis humanae, si semel instituta domestica corruperint. Itaque sancientes legem de divortiis, stabilitatem coniugii convellunt; cogentes iuventutem publica disciplina, quae plerumque Religioni alie¬ nissima est, institui, in re maximi ponderis, nervos patriae potestatis eli¬ dunt ; ac, probrosam praedicantes artem potiuhdae voluptatis naturaeque fraudandae, impie ipsum generis humani fontem arefaciunt, ac thalami sanctitatem impurissimis moribus coinquinant Recte igitur, dilecte Fili, societatis humanae suscepta causa, ante omnia Christianos spiritus in convictu domestico vel excitare studes vel fovere, caritatem Iesu Christi penetralibus nostrorum, tamquam dominam, inferendo. Quod quidem facis ipso Sponsore Christo, qui beneficiis se ornaturum promisit eas domos, in quibus sui Cordis imago exposita pie coleretur. Iam vero cultum honoremque id genus tribuere amantissimo Redem¬ ptori nostro sanctum profecto et salutare est: sed nequaquam in isto sunt omnia. Opus etiam maximeque est nosse Christum; cognitam Eius habere doctrinam, vitam, passionem, gloriam: non Eum sequi levi quodam sensu religiositatis, quae quidem tenera molliaque corda facile commoveat, lacrimulas eliciat, vitia vero intacta relinquat; sed vivaci constantique fide, quae mentem, quae animum, quae mores dirigat ac moderetur. Atqui hoc omnino est causae, cur Iesus aut a plurimis negli- gatur, aut a multis parum ametur, quod illis fere ignotus, his non satis est cognitus. Quare perge quidem, dilecte Fili, eniti et efficere, ut amoris flammas erga sacratissimum Cor Iesu per domos catholicorum exsus¬ cites: sed enitaris etiam et efficias ante [velimus, ut hic amor cogni¬ tionem Christi Domini notitiam que eius, quam ipse attulit, veritatis et disciplinae usque maiorem altioremque in omnibus, quas adieris, domibus sequatur. - Nos autem, ut hac in re stimulos pietati communi admo- Acta Benedicti PP. XV 205 veamus, quaecumque decessor Noster sanctae memoriae Pius X anno MCMXm, Chilensium Episcoporum rogatu, familiis ex ea republica quae se sanctissimo Cordi consecrarint, largitus est pontificalis indulgentiae munera, eadem ad omnes orbis catholici familias, quae id ipsum faciant, extendimus. Auspicem caelestium bonorum ac testem paternae benevolentiae Nostrae habeas, dilecte Fili, apostolicam benedictionem, quam tibi per¬ amanter impertimus. Datum Romae apud S. Petrum, die xxvn aprilis MIMXV, Pontificatus Nostri anno primo. BENEDICTUS PP. XV SUPREMA S. CONGREGATIO S. OFFICII i LITTERAE AD BVLM AC EMUM DNLM CARD. ARCI IlfflSCOPUM PARISIENSEM. SUFER CULTU SACRATISSIMI CORDIS IESU EUCHARISTICI. Ad omnes dubietates et anxietates tollendas quae post evulgata sacrae Rituum Congregationis Decreta dierum 28 martii et 15 iulii anni superioris istic inter fideles exortae perhibentur, flagitabat nuper Emi¬ nentia Tua explicitam Sanctae Sedis declarationem super dubio: « Num « titulus Gor Iesu Eucharisticum servet sensum, quibuscumque non « obstantibus, quem habet in ultima Collectione {Raccolta) Indulgen- « tiarum anni 1898 et in Brevi dato a Leone XIII die 16 februarii 1903 ». Re delata ad supremam hanc sacram Congregationem sancti Officii, cuius est curare ne fidei puritas coeni quacumque permixtione turbetur, omnibus eadem mature perpensis, in plenario conventu habito feria IV die 24 martii anni currentis, respondendum censuit: « Adfirmative; et « ad mentem. Mens est ut firma et immutata remanere debeant Decreta « Sanctae Sedis quoad emblemata, imo etiam quoad partem liturgicam 206 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « devotionis erga Cor Iesu Eucharisticum; attamen devotio ipsa erga « Cor Iesu Eucharisticum haberi debeat ut adprobata ab Apostolica Sede « in sensu declarationis quae continetur in ultima Collectione Indulgen- te tiarum anno 1898 edita >. Quam quidem responsionem perpetuo hac super re Ecclesiae sensui apprime consonam facile inveniet quisquis paulisper secum reputet in ipsis Breviarii Romani lectionibus pro Officio festi sacratissimi Cordis Iesu iamdiu concesso, commendari praecipue « caritatem Christi patientis « et pro humani generis redemptione morientis atque in suae mortis « commemorationem instituentis sacramentum corporis et sanguinis sui, « ut [eam] fideles sub sacratissimi Cordis symbolo devotius ac ferventius « recolant, eiusdemque fructus uberius percipiant » ; et festum Ssmi Cor¬ poris Christi cum eiusdem sacratissimi Cordis festo in sacra liturgia ita coniungi ut alterum alterius quasi sequela et complementum videatur. Nil igitur mirum si, inoiescente postea devotione erga sacratissimum Cor Iesu Eucharisticum, constanter ab Apostolica Sede declaratum fuerit. « cultum erga sacratissimum Cor Iesu in Eucharistia non esse per- « fectiorem cultu erga ipsam Eucharistiam neque alium a cultu erga « sacratissimum Cor Iesu >. Ex quibus omnibus plane consequitur devotionem erga sacratissimum Cor Iesu Eucharisticum nedum unquam a Sancta Sede improbatam haud fuisse, quin immo pluries positive recognitam: hoc tamen omnino et non alio sensu, nova vero circa eam emblemata, imagines, titulos ac festivitates liturgicas ideo potissimum vetitas fuisse, ne forte simplicium animis, novitatis amore captis, devotionem ipsam in erroneos vel minus opportunos sensus deflectentibus, res tam sancta obloquentium dicteriis exponeretur. Dum Te igitur precor ut huius adeo salutaris devotionis frequenta¬ tores, veram et genuinam Apostolicae Sedis mentem prudenter edoctos, in sancto proposito confirmare satagas, honori mihi duco altissimae aestimationis meae sensus exprimere Eminentiae Tuae, cui manus humil¬ lime deosculor. Datum ex aedibus S. O. die 3 aprilis 1915. R. CARD. MERRY DEL VAL, Secretorius. Suprema S. Congregatio S. Officii 207 II SECTIO DE INDULGENTIIS DECRETUM AUGETUR ET EXTENDITUR INDULGENTIA PRO QUADAM LAUDE SSMI SACRAMENTI Die 15 aprilis 1915 Ssmus D. N. D. Benedictus div. prov. Pp. XV, in audientia R. P. D. Adsessori S. Officii impertita, abolitis indulgentiis partialibus, quae hactenus viguere ob recitationem laudis: Sia lodato e ringraziato ogni momento, il santissimo e divinissimo Sacramento, quibusdam determi¬ natis temporibus et adiunctis, benigne concedere dignatus est indulgen¬ tiam trecentorum dierum, defunctis quoque applicabilem, toties lucrandam, quoties quilibet ex christifidelibus eandem laudem, corde saltem contrito, recitaverit: firma remanente plenaria indulgentia, item defunctorum ani- mabus applicabili, semel in mense ab iis lucranda, qui per integrum mensem praedictam laudem recitare consueverint. Praesenti iri perpe¬ tuum valituro absque ulla brevis expeditione. Contrariis quibuscumque' non obstantibus. R. CARD. MERRY DEL VAE Secretarius. L. $ S. f Donatus, Archiep. Ephesin., Ads. S. O. 208 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale S. CONGREGATIO CONSISTORIALIS DECLARATIO ad Gonsistoriale decretum diei 25 ianuarii 1911 Consistoriali decreto diei 25 ianuarii 1911 statutum fuit ut pia opera instituta et onera quae in ecclesia Ssmae Trinitatis apud Inno- centianam Curiam exstabant, una cum eiusdem titulo, iuribus et privile¬ giis omnibus, transferrentur ad S. Apollinaris; et huius ecclesiae regimen et cura, vi eiusdem decreti, susciperetur ab eo sacerdote qui modo rectoris munere fungitur ecclesiae Ssmae Trinitatis, imposita eidem et successoribus eius legitimis obligatione satisfaciendi omnibus oneribus quae utriusque separatae ecclesiae erant propria. Cum vero quaestio nuper mota sit de modo et conditionibus quibus cura ecclesiae S. Apollinaris et satisfactio onerum antiquae ecclesiae Ssmae Trinitatis inhaerentium praefato rectori commissa est, re mature considerata, Ssmus D. N. Benedictus XV declarandum et statuendum censuit, prout hoc Consistoriali decreto declarat et statuit, memoratum rectorem dependenter ab Emo Urbis Vicario, ad quem proinde res principaliter spectat, et salvis semper iuribus Seminarii Romani, curam gerere ecclesiae S. Apollinaris et in ea oneribus satisfacere quae veteri ecclesiae Ssmae Trinitatis inhaerebant iuxta commune ius, cui minime derogatum est decreto diei 25 ianuarii 1911. Datum ex S. Congregatione Consistoriali, die 24 aprilis 1915. SS C. CARD. DB LAI, Ep. Sabinen., Secretarius. f Thomas, Archiep. Edessenus, Adsessor. S. Congregatio Concilii 209 S. CONGREGATIO CONCILII FANEN. MEDIAE ANNATAE 16 ianuarii 1915 Species facti. - Post captam a quodam parocho dioecesis Fanensis possessionem sui beneficii, capituli cathedralis syndicus, utpote procu¬ rator fabricae, ab eo exigere voluit mediam annatam, quae dicitur, hoc est dimidiam partem redituum primi anni, pro expensis ipsius fabricae erogandam. Parochus autem reposuit, sibi, in primo anno officii sui, taxis et expensis deductis, nullum fere aut certe perexiguum superesse reditum; sed capitulum, attento quod in praesentiarum nullus parochus in Italia minorem nongentis libellis annuum reditum percipiat, sibi debi¬ tam, ad iuris apicem, titulo mediae annatae, summam saltem 450 libel¬ larum asseruit, quam tamen, veluti per transactionem, ad libell. 225 favore parochi reducebat, solutionem urgens. Neque hisce parochus obtempe¬ ravit, qui propterea coram curia conventus a capitulo fuit: Episcopus vero, ad litem sopiendam, satius duxit argumenta hinc inde deducta, et praesertim difficultates a parocho obiectas examini huius S. Congrega¬ tionis subiicere. Hae autem difficultates - ita referente, sub mense iulio anni 1914, Episcopo - sunt: a) Quod in praesentiarum media annata nonnisi in exigua summa de more consistat, quanta nempe sufficit ad obsequium et subie- ctionem erga maiorem ecclesiam profitenda; quam difficultatem capitulum immo vocat « il cavallo di battaglia dei parroco ». 6) Quod summa titulo congruae aut supplementi congruae percepta, non veniat in computatione redituum, de quibus solvenda sit media annata: tum quia praedicta summa ut iustus reditus ab Ecclesia non agnoscatur; tum quia ea stet integra substentationi rectoris, ideoque titulo personali, non officii per¬ cipiatur, c) Quod in computatione redituum deducenda sint onera quae¬ cumque, tum vectigalium, tum etiam expensarum quae ad recte gerendum parochiale munus, in hac praesertim temporum acerbitate, necessario occurrunt sustinendae, d) Quod revera in dioecesi Fanensi nonnisi exigua summa in praeterito a parochis titulo mediae annatae solvi consueverit. Haec postrema difficultas, quae in facto tota consistit, contraria capituli 210 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale et Episcopi attestatione satis elidebatur. Ad ceteras autem enodandas difficultates, quae circa ius versantur, Episcopus haec quatuor dubia S. Congregationi reverenter subiecit, nimirum : I. An obligationi solvendi mediam annatam subiiciantur tantum bene¬ ficia parochialia quae nullum obtinent a gubernio civili congruae supple¬ mentum, vel dictae obligationi obnoxia sint ea quoque beneficia quae a praedicto gubernio supplementum vel integram congruam percipiunt? II. An in determinanda quantitate mediae annatae computari debeat etiam supplementum congruae? III. An in eadem quantitate determinanda computari etiam debeant : a) decimae quae reipsa percipiuntur? b) incerta cuiuscumque generis? c) summae quae a civili potestate traduntur titulo expensarum cultus? IV. An in statuenda quantitate mediae annatae praeter onera realia deducenda sit: a) taxa quam vocant di mano morta? b) taxa successionis eaque pecuniae summa, quae primo anno solvi debeat pro adipiscenda possessione beneficii vel alio simili titulo? Votum Consultoris. - Super hac facti specie rogatus fuit de sententia unus ex S. C. Consultoribus, cuius votum summatim referre praestat. 1. Ad proposita dubia enodanda - ita ille - oportet in primis cano¬ num praescripta et statuta circa mediam annatam breviter recensere. Et de natura quidem ac origine huius praestationis non est cur multa inquiramus. Notum est enim, e parte competentis auctoritatis imponi consuevisse super beneficiis ecclesiasticis, ad quemdam peculiarem finem obtinendum, determinata onera, quae dicuntur pensiones, annatae etc. Ex his est media annata, videlicet praestatio determinata, dimidiam partem redituum primi anni e sorte beneficii provenientium adaequans, quae auctoritate Apostolica in ipsa collatione beneficii imponi solet una tan¬ tum vice facienda favore fabricae ecclesiae cathedralis aut collegiatae. Ordinario iure fundatur in constitutione Benedicti Xlll quae incipit Pius et misericors, data die 10 maii 1725, cuius textus, a S. C. C. tam¬ quam authenticus declaratus (Arimin., 7 iul. 1855), haec, inter alia, ad rem nostram, habet: « Decernimus, praecipimus et mandamus, per totam Italiam et « insulas adiacentes, ut, in posterum, provisi de parochialibus, una cum « incertis annuum reditum scutorum centum monetae romanae exceden- « tibus, et de canonicatis et beneficiis, tam residentialibus, quam non « residentialibus et simplicibus, sitis extra ecclesias collegiatas, cuius- S. Congregatio Concilii 211 « cumque valoris exsistant, teneantur solvere et respective deponere « mediam annatam pro fabrica ecclesiae cathedralis. Provisi vero de paro- « chialibus, una cum incertis annuum reditum scutorum centum monetae « praefatae excedentibus, et de canonicatibus et beneficiis tam residentia- « libus et simplicibus, sitis in ecclesiis collegialibus vel ad illas translatis, « cuiuscumque valoris exsistant, itidem teneantur solvere et respective « deponere mediam annatam pro fabrica ecclesiae collegiatae... Sive bene- « ficia praedicta liberae collationis sive iurispatronatus mixti ac etiam « laicalis fuerint, et ad quemcumque electio, collatio, institutio et pro- « visio pertineat, sive nimirum ad Metropolitanum vel Ordinarium, sive « ad capitulum, sive ad alium quemcumque inferiorem, dummodo colla- « tionis, institutionis et provisionis S. Sedis minime exsistant, aut etiam « legitima non vigeret consuetudo solvendi vel dimittendi fructus sex « mensium, aut similem, non tamen minorem ratam favore fabricae vel « sacristiae: utroque enim in casu pro fabrica praedicta nihil solvendum « vel deponendum erit... Volumus autem quod huic nostrae constitutioni « minime subiecta sint beneficia illarum dioecesium et collegiatarum, in « quibus reperitur opus seu peculiare patrimonium fabricae sufficienter « instructum, aut onus seu obligatio reparandi, restaurandi et conser- « vandi ecclesias residet penes communitates locorum, vel adsunt dicta- « rum ecclesiarum patroni ». Constitutio ipsa, decreto irritanti et clausula « sublata » munita est ideoque consuetudine contraria postea invalescente tolli nequit; nec alias exceptiones admittit quam tres illas in textu supra relato expli- cite recensitas: videlicet, si provisio beneficii fiat immediate ab Apo- stolica Sede; si, quum lex lata fuit, iam consuetudo vigebat solvendi pro fabrica vel sacrario similem, non tamen minorem ratam ; si ecclesiae cathedralis aut collegiatae fabricae sufficienter aliunde consultum fuerit, adeo ut finis legis prorsus cessasse dicendus sit. - Porro (ut a limine hoc in comperto ponamus), nulla ex bis tribus exceptionibus in casu occurrit: quin immo in capitulo Fanensi, praeter communem obligatio¬ nem, peculiaris titulus exigendi mediam annatam exsurgit ex pacto, anno 1828 post diuturnas lites inito et S. Congreg. Concilii auctoritate munito, quo capitulum ipsum obligatur partem suscipere in onere manu- tenendi fabricam ecclesiae cathedralis, ad hoc nonnullos reditus erogando « comprehensis mediis annatis »; quas igitur nisi capitulum sedulo exigat, de suis bonis supplere tenebitur. Hisce attentis iam satis colligi videtur quid sit respondendum ad primum quaesitum : videlicet, quoties paroeciae reditus annuus, una cum incertis, summam scutatorum centum excedat, ex eo solvendam esse al2 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale d im idiam annatam, nullo discrimine facto quoad paroecias congrua vel supplemento congruae fruentes. Prorsus infirma sunt iudicanda argu¬ menta quae in contrarium afferuntur a parocho ; nam, quod « la mezza « annata ora sia ridotta a ben piccola cosa, un omaggio, un segno di « venerazione verso la maggior chiesa, poche lire e nulla piu », id arbi¬ traria assertio est, omni fundamento carens, nisi forte nitatur in aequi- vocatione inter mediam annatam et ius cathedratici, quod revera datur episcopo « in signum subiectionis cathedrae episcopali »; media annata e contrario est subsidium necessario solvendum et integre erogandum favore fabricae et utensilium (luminibus et cera comprehensis) ecclesiae; adeo ut S. Congregatio pluries inhibuerit illud expendi in festorum et cantus sumptus, aut in stipendium organistae et similia. 11. Cetera quaesita versantur circa rectam computationem reditus annui ex quo solvenda sit media annata: in quo argumento in primis consideranda sunt ipsa Benedictinae constitutionis recitata verba inclu¬ dentia in hac computatione proventus incertos: « provisi de parochia- le libus, una cum incertis, annuum reditum scutorum centum monetae « romanae ex cedentibus... teneantur solvere, etc. »; quam normam sacra congregatio ita interpretata est ut incerti proventus qui fixi sunt, includerentur, non tamen adventitii. Sic decisum invenimus, v. g. in Nolan. 14 dec. 1901, in qua, capitulo negante in computatione reditus, ad hunc effectum, includendos esse incertos proventus, et multo minus quotidianas distributiones, S. C. tamen reposuit: « Servetur constitutio « Pius et misericors Benedicti XIII, exclusis tantum simpliciter adven¬ it titiis ». Porro ex hac resolutione non modo prono alveo fluit quid sit respon¬ dendum ad quaestionem III c, « an in eadem quantitate determinanda, « computanda sint incerta cuiuscumque generis » (quae responsio esse nequit alia nisi : affirmative, exclusis tantum simpliciter adventitiis), sed etiam ceterae huius III quaestionis partes, quin immo et II, facile sol¬ vuntur. Etenim decimae quae reipsa percipiuntur, sicut etiam summa quae a civili auctoritate nonnumquam solvi consuevit loco decimarum quas illa abolere praesumpsit, sunt veri certique reditus, qui patrimo¬ nium paroeciae augent, ac proinde certo certius includi in computatione debent. Subtilior quaestio, theoretice, moveri posset de supplemento con¬ gruae; sed in praxi omnis difficultas cessat, post responsum S. Poeni- tentiariae diei 14 decembris 1899 ad I: « attentis temporum circumstan- « tiis, tolerari posse (ut parochi congruam aut supplementum percipere « possint, etsi haec proveniant e bonis ecclesiasticis iniuste confiscatis), S. Congregatio Concilii 213 « remoto scandalo, et habita intentione standi mandatis Ecclesiae ». Quidquid igitur sit de origine huius proventus, in facto, sub conditio¬ nibus praedictis, licite et tuto a parocho percipi solet et in eius bonis haberi et ideo, sive ut certus verusque reditus, sive saltem (habita nempe ratione obligationis standi mandatis Ecclesiae) ut incertus, nunc tamen fixus et stabilis proventus, procul dubio comprehenditur in quantitate summae de qua solvenda est media annata. Qua attenta obligatione « standi mandatis Ecclesiae » etiam liquido patet quam infirma sit paro¬ chi difficultas ex eo desumpta quod supplementum aut congrua, e pote¬ statis laicae intentione solvantur titulo tantum sustentationis rectoris, Restat dicendum de summis, quae a civili potestate traduntur titulo expensarum cultus ; verum facile constat has summas statim perceptae, integre absumi respondentibus cultus oneribus, ad quae sustinenda data sunt, adeo ut, si includerentur in supputatione quantitatis, statim deducendae essent titulo expensarum respondentem. Quum igitur eaedem summae, necessario, numquam in bonis parochi consistant, pronum est respondere, in supputatione de qua agitur eas minime venire, neque scilicet in includendis, neque in deducendis. III. Demum quaestio fit de oneribus quae deducenda sint in sta¬ tuenda quantitate mediae annatae. Principium ad hanc questionem sol¬ vendam perspicue edicitur pluribus S. G. resolutionibus, nempe « dedu- « cenda esse onera fixa et realia, non vero personalia ». Cfr. Tiburtin., U mart. 1754; Aesin., 20 iul. 1878 ad III; Gamerinen., 3 iul. 1852, ubi onera detrahenda pressius sic determinantur: « detractis expensis pro « ordinaria fundorum manutentione, solutionibus pensionum, publicorum « vectigalium, et eleemosynae Missarum iuxta legem fundationis calcu- « landae ad rationem synodalem » ; Aesin., 18 iul. 1874, ubi negatur deductio oneris Missarum conventualium (quod est onus personale, sicut et missae pro populo), etc. Iuxta autem legem canonicam dubitationi non subest quaenam onera dicantur realia, quaenam personalia: illa enim sunt solutiones quae fiunt ad habendum ab extrinseco aliquod (sive res sit sive opera) sacro ministerio necessarium, v. g. ad celebra¬ tionem Missarum fundatarum; personalia vero onera dicuntur quae in praestatione propriae seu intrinsecae operae consistunt, v. g., in Missis ex officio dicendis (conventualibus aut pro-populo), in praedicatione verbi Dei, in administratione Sacramentorum, etc. Fixa autem onera - ut compertissimum est - ea dicuntur quae singulis annis adimpleri debent, sive personalia sint, sive realia. Ex his patet omnia publica vectigalia, excepta taxa, quam vocant successionis, esse onera fixa et realia (non exclusa taxa quam vocant iUMA, vol. VII, n. 8. — 6-5-915. 15 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « a manu mortua »; nam et haec quotannis solvenda est). Taxa vero successionis, sicut et aliae expensae quae sustineri debent una tantum vice, seu primo anno dumtaxat, pro possessione beneficii capienda, minime sunt habendae ut onera fixa et realia, atque ideo non sunt deducendae. Secus enim et illud absonum haberetur, in supputatione quantitatis summae de qua solvenda sit media annata, et ipsam mediam annatam deducendam esse! - Attenta tamen gravitate huius taxae suc¬ cessionis, quae ad quartam partem reditus pertingere solet, Consultor votum suum pandit, ut, ex benignitate S. Congregationis, aliqua indul¬ gentia vel mitigatio in supputatione quantitatis de qua agitur, aut saltem in ratione solutionis ipsius mediae annatae concedatur, ne forte contingat ut novis beneficiatis primo anno fere desint honestae substentationis media. Quibus praenotatis, quaesitum fuit quomodo dubia ab Episcopo Fanensi proposita essent dimittenda. Resolutio. Sacra Congregatio Concilii, in plenariis Emorum Patrum comitiis habitis die 16 ianuarii 1915, omnibus mature perpensis, respon¬ dendum censuit: Ad 1, II, III, IV ad mentem. Mens est: Episcopus, adhibitis iuris remediis, adigat parochum N. N. ad solvendam summam lib. 225 pro fabrica ecclesiae cathedralis. Quam resolutionem, in audientia diei 18 eiusdem mensis, Ssmus Dnus noster Benedictus div. prov. Pp. XV approbavit. O. GIORGI. Secretarius. SACRA CONGREGATIO RITUUM ADIACEN. SEU NICIEN. BEATIHCATIONIS ET CANONZAIIONB SERVI DEI CAROU DOMINICI ALBINI E CONGRHGAIXINE OBLATOREM B. V. MARIAE IMMACULATAE DECRETUM DE CAUSA INTRODUCENDA In urbe Mentone, principatus Modoecensis, die 26 novembris 1790, Carolus Dominicus Albini, e parentibus honestate et religione claris ortus, pueritiam et adolescendam sub tutela et protectione Deiparae S. Congregatio Bituum 215 Virginis et S. Aloisii Gonzagae ita exegit, ut ingenio, docilitate ac pie¬ tate aequalibus praestaret. Humanioribus litteris in patria expletis, Dei servitio se mancipare cupiens, in Niciensem dioecesim se contulit, ubi in seminario maiori Cimiez erecto superiores disciplinas cum laude absolvit. Anno 1815 sacerdotio auctus, statim sacrum ministerium, per urbes pagosque discurrens, salutariter exercuit; tum Episcopo Niciensi probatus, primum ad confessiones monialium excipiendas, dein ad semi¬ narium maius gubernandum deputatur. Verum maiora molitus, Dei Famulus, inter Oblatos Mariae immaculatae anno 1824 Aquis Sextus tirocinium ingressus est, et paucos post menses dignus est habitus qui, de Apostolico induito, ad votorum professionem admitteretur. Scientia scripturali, patristica et historica instructus, ab Evangelii praedicatione numquam destitit; itemque, superiorum iussu, anno 1827 Massiliam petiit, ubi, uti fertur, tam clero christianaeque plebi quam sororibus S. Caroli atque operi ab italis nuncupato, quod ipse in ecclesia Montis Calvarii erexerat ad fidem moresque tuendos, mirum in modum profuit. Volvente autem anno 1835, cum sociis ab ipso Fundatore Oblatorum in insulam Corsicam missus et domui Vicensi praepositus, regionem illam fere totam sacris missionibus peragravit. Tandem Vir Dei, laboribus viriumque debilitate confectus, morbo in dies ingravescente, a P. Guibert, sodali suo, postea cardinali archiepiscopo Parisiensi, sacramentis Eccle¬ siae receptis, migravit ad Dominum die 21 maii anni 1839. De opinione sanctitatis huius sacerdotis religiosi et missionarii Processus Ordinarii Informativi in dioecesibus Adiacensi et Niciensi adornati sunt et Romam ad S. Rituum Congregationem transmissi. Quum vero omnia in promptu essent ad normam iuris, instante Rmo P. Iosepho Lemius, Congregatio¬ nis Oblatorum Mariae immaculatae procuratore generali et Causae postu¬ latore, attentisque litteris postulatoriis quorumdam Emorum S. R. E. Car¬ dinalium, plurium Rmorum Archiepiscoporum et Episcoporum, necnon Praepositorum generalium Ordinum aut Congregationum aliarumque personarum ecclesiastica vel civili dignitate praestantium, Emus et Rmus dnus cardinalis Benedictus Lorenzelli, eiusdem Causae Relator, in Ordi¬ nariis sacrorum Rituum Congregationis comitiis, subsignata die ad Vaticanum coactis, sequens dubium discutiendum proposuit : An signanda sit Commissio introductionis Causae, in casu et ad effectum de quo agitur ? Et Emi et Revmi Patres sacris tuendis Ritibus praepositi, post relatio¬ nem ipsius Emi Ponentis, audito etiam voce et scripto R. P. D. Alexan¬ dro Verde sanctae Fidei Promotore, omnibus maturo examine perpensis, rescribendum censuerunt : Affirmative seu Signandam esse Commissionem, si Sanctissimo placuerit. Die 13 aprilis 1915. 216 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Facta postmodum de his sanctissimo Domino nostro Benedicto Papae XV, per infrascriptum Cardinalem S. Rituum Congregationi Pro- Praefectum relatione, Sanctitas Sua rescriptum eiusdem sacri Consilii ratum habens, propria manu signare dignata est Commissionem intro¬ ductionis Causae beatificationis et canonizationis Servi Dei Caroli Domi¬ nici Albini, e Congregatione Oblatorum B. V. Mariae immaculatae, die 14, eisdem mense et anno. A. CARD. VICO, Pro-Praefectus. L. © S. f Petrus La Fontaine* Patriarcha electus Venetiarum, Secretarius'. SACRA ROMANA ROTA LIMBURGEN. CONTUMACIAE Benedicto Pp. XVfeliciter regnante, Pontificatus Dominationis Suae anno primo, die 18 februarii 1915, RR. PP. DD. Franciscus Heiner, Ponens, Ioannes Prior et Aloisius Sincero, Auditores de turno, in causa Limburgen. - Contumaciae, inter R. D. N. N„ parochum, actorem appel¬ lantem, repraesentatum per R. D. De Angelis Hectorem, procuratorem legi¬ time deputatum, et R. Curiam Episcopalem Limburgensem, appellatam, repraesentatam per procuratorem R. D. Arthurum Wynen, advocatum, interveniente et disceptante in causa Promotore Iustitiae, sequentem defi¬ nitivam tulerunt sententiam. Sacerdos N. N., parochus loci N. N., dioecesis Limburgensis, fuit accusatus apud curiam episcopalem eiusdem dioeceseos a personis fide omnino dignis de gravissimis delictis. Qua de causa denuntiatus sacer¬ dos fuit citatus ab auctoritate ecclesiastica Limburgensi, non semel sed compluries, ut se defenderet ab his accusationibus. Sed omnibus cita¬ tionibus rite factis standi in iudicio parochus N. N. non solum non obedivit, sed etiam in .ipsam curiam maximas contumelias contulit et S. Romana Rota 217 iudices suos iniuriis vulgaribus affecit. Cum omnes monitiones Episcopi, omnes citationes curiae episcopalis frustra tentatae fuissent, accusatus sacerdos contumax est declaratus et post processum canonicum rite confectum beneficio suo parochiali propter delicta gravissima per testes probata uti plene convictus est privatus. Sed parochus N. N. non acquievit huic sententiae, sed appellavit ad secundam instantiam, nempe ad tribunal metropolitanum Friburgense, ut innocens declararetur a contumacia et absolveretur a poena in eum lata. Tribunal autem metropolitanum rejecit recursum parochi, decla¬ rationem contumaciae a prima instantia factam,-validam confirmans. Sed et contra hanc sententiam secundae instantiae parochus N. N. remonstravit, appellationem ad H. S. O. interponens, quare ab hoc Tribunali supremo de dubio rite concordato: An constet de contumacia in casu, diiudicandum est. Quod ius attinet de contumacia, de qua agitur in casu, hoc breviter adnotandum est. Cum quaelibet citatio vel invitatio in ius, a iudice legitime facta, sit peremptoria, si reus, citatus vel invitatus, nulla iusta causa excusatus, comparere renuat, contumax habebitur. Non tamen potest iudex reum contumacem declarare, nisi prius constiterit: cita¬ tionem tempore utili ad rei notitiam pervenisse, porro reum neglexisse absentiae a iudicio excusationem afferre aut non iustam attulisse, quae omnia comprobari possunt sive per novam citationem reo factam, ut contumaciam suam, si possit, excuset, sive alio modo. Rei contumaciam in processu poenali iudex declarare potest sive ex officio sive ad instan¬ tiam promotoris iustitiae; declarata rei contumacia, iudex procedere potest ad sententiam definitivam, eaque vero rite intimata, ad ipsius sententiae exsecutionem. Post latam sententiam contumax beneficium restitutionis in integrum adversus sententiam contumacialem ab ipso iudice qui eam tulit, petere potest, si iustum morae impedimentum probaverit; si vero quaestio agatur de contumacia, supponenda est semper contumacia vera, non ficta, formalis, non tantummodo mate¬ rialis, ergo inobedientia adversus legitimum iudicem in iis quae ad iudi- cem pertinent, cum dolo commissa (Schmalzgr., pars 2, tit. 14, n. 38; Reiffenstuel, 1. 2, t. 14, n. 43; Rota, dec 293,-n. 4, p. 4, Rec.) seu quae rationem delicti habet, utpote cum contemptu iudicis seu iudicialis auctoritatis coniuncta, qui contemptus tamen non necessario verbis explicitis exprimi debet, sed sufficit, ut in facto ipso inobedientiae, omnibus perpensis circumstantiis, sit implicatus (Pirhing, 1. 2, tit. 14, § 1, n. 20; Rota, coram Heiner, decis. 19, n. 24, 399). 218 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Qui igitur legitime vocatus in iudicium, nec iuste impeditus, nec causam excusationis iustam habens, iudicis mandato obtemperare renuit, vere contumax est, nam imprimis, rite citatus, comparere debet. Ad normam iuris communis tres citationes edici debent vel una perempto¬ ria vice trium (Schmalzgr., 1. c, n. 40), sed in processu summario iuxta instructionem S. C. EE. et RR. in causis disciplinaribus et criminalibus clericorum diei 11 iunii 1880, requiruntur et sufficiunt duae citationes (n. XXIV), ut citatus non comparens contumax declaretur. Haec iuris principia ante oculos habuerunt RR. DD. PP. Auditores in quaestione in casu, an parochus N. N. in facto sit contumax, prout duae instantiae anteriores deciserunt. Inquirimus hoc ex singulis factis in actis processus exstantibus. Die 13 novembris 1911 curia episcopalis Limburgensis, aliquas litteras in causa denuntiationis de criminibus ab ipso patratis misit ad parochum N. N. Hic autem easdem litteras acceptare recusavit, quare ad dictam curiam clausae remissae sunt, uti videri possunt in actis. Paucos post dies, nempe die 17 novembris 1911 per medium parochi vicini curia episcopalis eidem parocho N. N. transmisit citationem cum praecepto comparendi in iudicio die et hora determinata. Lectis lit¬ teris citationis parochus N. N. easdem parocho latori reddidit declarans eas non pertinere ad suam personam. Idem deinde scripsit ad curiam litteras sibi missas non ipsum spectare, adiiciens, se in alio casu latorem litterarum uti vulgarem nuntium curiae per scalas deiecturum. Causa unica, ex qua parochus N. N. affirmabat litteras illas ad ipsum non spectare, fuit, quia directae fuissent ad « Rev. D. N. N., parochum », non autem ad Rev. dominum doctorem N. N. - Episcopus Limburgensis, graviter aegrotans, misit litteras benignas, affirmans omissionem tituli « doctoris » non factam esse ex mala fide, sed ex oblivione curiae. Adnotandum est, parochum N. N. acquisivisse titulum « doctoris » philo¬ sophiae in universitate protestante Basiliensi, sine licentia et consensu Ordinarii proprii Limburgensis, qui consensus in omnibus dioecesibus Germaniae praescriptus est. Initio deinde mensis ianuarii 1912 ad curiam episcopalem pervene¬ runt accusationes seu denuntiationes novae gravissimae a personis fide dignis contra eundem parochum N. N. Citatis et rite excussis quatuor testibus, Episcopus ad evitanda ulteriora scandala, suspendit accusatum sacerdotem ab officio per decretum diei 17 ianuarii 1912 et eumdem citavit ad comparendum coram curia, ut responderet ad accusationes gravissimas contra eum promotas. Hanc citationem accusatus sequutus S. Romana Rota 219 est, et die 30 ianuarii 1912 eius excussio coram vicario generali in praesentia notarii locum habuit, [n ipsa sessione ad accusationes respon¬ dere debuit ad omnia et singula capita de quibus accusatus fuit, sed fere omnia facta in modo clamoroso negavit, excepto uno delicto, quod confessus est. Accusatus protocollum inquisitionis ei lectum approbavit quidem, sed refutavit eius subscriptionem, dicens : se ibi, sc. in aedibus curiae, nunquam protocollum firmaturum esse. Octo diebus post, novae denuntiationes fide dignae ad curiam epi¬ scopalem pervenerunt; quare, ad evitandum grave scandalum, parocho N. N. die 21 februarii 1312 intimatum est ut parochiae suae renun- ciaret; si autem hoc recusaret, continuationis procedurae iudicialis causa ad comparendum coram iudice citatus est. Parochus vero litteris diei 26 februarii 1912 plenis gravissimarum iniuriarum contra Episcopum et eius curiam rescripsit: « se non renuntiaturum nec coram curia « compariturum esse ». Deinde 28 februarii curia episcopalis misit parocho secundam citationem et quidem peremptoriam cum intimatione expressa, quod, si accusatus non obediret, uti contumax haberetur et procedura inquisitionis contra eum incepta ad finem prosequeretur. Has litteras in manus parochi pervenisse, demonstrat fides receptionis ex officio postali. At et nunc citatus parochus non comparuit. Sed omnia haec, uti constat ex documentis in actis processus, non pertinebant ad processum canonicum in sensu stricto, cum Episcopus voluerit procedere in modo administrativo. Cum tamen omnis clementia Episcopi non haberet effectum, hic tandem proceduram stricte iudicialem praecepit et ad hunc finem instituit promotorem iustitiae per decretum diei 9 aprilis 1912. Promotor iustitiae constituit capita accusationis, quae exstant in summario, sed parochus pluries citatus ad comparendum, ut accusationibus respondeat et se defendat, non comparuit, quare die 17 iunii 1913 contumax est declaratus, et hoc cum optimo iure, nam prout praescribit iam supra citata Instructio S. C. EE. et RR. diei 11 ianuarii 1880 in num. XXIV:*« Si (accusatus) iudicio sistere abnuat, « iteratur indictio, in qua eidem praeficitur congruus peremptorius ter- « minus, eique significatur, quod si adhuc obedire renuat, habebitur ceu «contumax, et pro tali in facto aestimabitur, quatenus absque probato « legitimo impedimento istam quoque posthabeat intimationem ». In facto: parochus N. N. a curia episcopali Limburgensi, contu¬ max declaratus est postquam rite saltem duabus vicibus fuit citatus? et quidem altera vice peremptorie, tamen non comparuit, quin iustum impedimentum proferret. Prima nempe citatio iudicialis facta est die 21 augusti 1912, in qua, enumeratis delictis denuntiatis, dicitur: « Hisce Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « citamus, ut die Veneris, die 23 huius mensis, hora tertia cum dimidio « p. m. in aula officiali infrascripti compareas, ut excutiaris ». Cum non comparuerit citatus accusatus, sequuta est secunda citatio diei 3 Sep¬ tembris 1912. Haec citatio sonat sic: « Iterum et quidem in forma « peremptoria citaris in proximum diem Lunae, diem 9 septembris in «horam tertiam cum dimidio p. m. in aulam officialem infrascripti, ut « in eadem re ac in citatione diei 21 huius mensis dictum erat, excu- « tiaris, cum notificatione, ut, si iterum, quin causam excusationis pro- « feras, citationi non obtemperes,- absque ulterioribus in contumaciam « contra te processus instituetur ». In tertia denique citatione diei 24 ianuarii 1913, praeses tribunalis episcopalis accusato ita scribit: «Ob specialem respectum hisce tibi « transmittimus ultimam citationem ad comparendum coram infrascripto « proxima die Veneris, 31 huius mensis, hora tertia cum dimidio p. m., « cum notificatione quod, si forte, quin causam excusationis habeas, non « venturus sis, absque ulterioribus in contumaciam procedura contra te « instituetur. Excutiendus es hic circa accusationes, in citatione 21 augu- « sti anni praeteriti tibi iam communicatas, scilicet circa gravem ... ». Omnes hae citationes rite intimatae sunt accusato, nam erant secundum usum generalem in Germania transmissae per epistolas, a publicis tabu¬ lariis inscriptas, exquisita fide receptionis uti hoc videri potest ex actis. Ceterum accusatum legisse ultimam citationem, ipse fatetur : « Epistolam « ordinariatus episcopalis die 24 h. m. (nempe ianuarii 1913) inspexi » ut in summario habetur. Et si in eisdem litteris scribit: « Litteras « posterioris dimidii ultimi anni non legi », non est ei credendum, nam eum cognovisse saltem citationem diei 3 septembris 1912 apparet ex eis, quae curia episcopalis citationi diei 24 ianuarii praemittit: «...cum « neque ad tertiam citationem diei 3 septembris anni praeteriti in diem « 9 septembris eiusdem anni, quam testante fide receptionis, a publicis « tabulariis transmissa, ipse recepisti, non magis quam ad priores cita- « tiones responsionem dederis, quamvis eam legisse videaris, uti con- « ciudi debet ex animadversione propria tua manu in involucro aperto «scripta: "ad reiiciendas expensas expeditionis obligatus est mit- « tens (scilicet curia episcopalis), doct. N. N. parochus loci .N. N., « 25, 9, 12 „ ». Sed etsi citatus non legisset litteras citatorias, sibi ipsi sequentias attribuere debet. Nunquam hic modus agendi excusat a contumacia in processu canonico, uti etiam confirmatur a supremo Signaturae Apostolicae tribunali in causa Neo - Eboracen. Querela enim nullitatis fuerat interposita contra rotalem sententiam diei 9 de cembris 1911, ex defectu formae iudicialis, quasi regularis citatio S. Romana Rota partis-recurrentis defuisset. « Cum tamen, ita decidit Signatura Apo- « stolica, ex Actis evidenter constiterit, citationem per regularem tra- « mitem Parisiensis curiae diligenter missam fuisse litteris in publico « diribitorio commendatis, addito onere receptionem denuntiandi: atque « idcirco imputandam, unice esse ipsi mulieri, si litterae illae apertae ab «ipsa non fuerint: eminentissimi ludices, in plenaria sessione diei « 10 ianuarii 1914, recursum reiiciendum esse decreverunt ». {Acta Apo- stolicae Sedis, vol. VI, p. 165). In facto, si talis ignorantia affectata excu¬ sare posset a contumacia, iudicialis processus esset inefficax et ita omnis iustitia disturbata. Nec dicatur, neminem esse posse contumacem, qui habeat iustam causam non comparendi ante iudicem ei tantam. Iam vidimus non esse causam excusationis, si citatus, uti dicit, non legerit citationes indubi¬ tanter acceptas. Sed et omnes aliae causae excusationis ab accusato postea allatae sunt ita leves, futiles, quinimmo ridiculae, ut tribunali sit indignum de his tractare singulatim easque refutare. Exempli causa scribit accusatus in litteris diei 18 ianuarii 1913, ad ultimam citationem peremptoriam: «Vix credendum est, ordinariatum episcopalem a me « revera exspectare, me studia mea, quibus solis firmor, interrumpere aut «generatim absque honesta ratione interrumpere posse, ut infamis, « qualem me reddit, coram ipso compaream. Quapropter epistolam consi- « derare possum solum tanquam aliquod signum bonae voluntatis 4 ineundi commercium mecum ». Haec licentia verborum contra curiam episcopalem iam per longum tempus nimis mitem et benignam versus accusatum haud est excusatio a contumacia, sed augmentat eius culpa- bilitatem, est spretus auctoritatis iudicis, est igitur ipsa crimen (c£ Lega, de iud. eccl. vol. IV, P. III, t. 7 IV, n. 365). Non aliter se habet res cum altera causa excusationis ex parte parochi citati. Scribit enim (1. c.): « Quia homo non habet nisi unum « systema nervosum, et quia si procedurae ordinariatus absque resis- « tenti a me dedissem, non amplius viverem, at neque ullus de ordina- « riatu ». Sed hoc incommodum est oneri, sese coram iudici in causa poenali sistendi, intrinsecum, et nemo ab onere excusatur ob incommo¬ dum ipsi oneri intrinsecum; Porro parochus N.. N. potuit sine periculo salutis, tempore suae suspensionis, Berolini voluntarie ad studia phi¬ lologiae incumbere et quidem ita strenue, ut non tempus inveniret, citationi curiae episcopalis, ne quidem per litteras excusationis, respon¬ dere; quinimmo: non eidem licet, se sistere iudici citanti ex inhonesta seu infami causa, qualis est citatio. Illa autem sic dicta « infamia », quam citatus a curia episcopali causatam dicit, consistebat in facto, quod curia Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale quosdam testes citaverat et exeusserat. Ergo, secundum parochum N. N. nullum tribunal habet ius citandi testes, ut audiat eos de criminibus ab ipsis denuntiatis, ne reddat denuntiatum infamem. Non est iudicis de talibus stultitiis discutere. Si patronus rei putet, suum clientem labo¬ rasse ex ignorantia iuris quoad citationes canonicas earumque sequen¬ das, contradicendum est, parochum N. N. non potuisse ignorare sequelas suae contumaciae, quas ipsi in memoriam revocavit praeses tribunalis primae instantiae, necnon canonicus Kilian, nunc episcopus Limbur- gensis; et si reapse eas ignorasset, non ideo a contumacia excusaretur, cum iuxta regulam iuris in 6* « ignorantia facti, non iuris excusat ». Neque suspensa fuit iurisdictio primi tribunalis per recursum rei conventi ad tribunal superius Friburgense contra suspensionis poenam sibi inflictam die 17 ianuarii 1912, nam a) nonnisi sex menses post appellationem instituit recursum; b) recursus fiebat contra actum admi¬ nistrativum Episcopi, non iudicialem tribunalis, cum tantummodo die 9 aprilis 1912 tribunal constitutum fuerit per Episcopi decretum; c) recur¬ sus denique reiectus fuit, seu libellus potius haud acceptatus fuit, quia in numerosis locis offenderit in reverentia auctoritati ecclesiasticae debita; d) haud ex serio proposito igitur idem recurrens eumdem libellum in forma immutatum ordinariatui Friburgensi die 9 novembris 1912 iterum offerre potuit. Constat igitur de vera contumacia sac. N. N. - Contu¬ macia autem punitur denegatione iuris appellandi, saltem regulariter, uti docent auctores (cf. Rota, Colonien.-Monasterien., coram Heiner, et in ultimo gradu coram Lega), atque etiam beneficii restitutionis in inte¬ grum (Pichler, 1. 2, tit. n. 14,21). Invaluit quidem praxis in Rota Romana, testantibus de Luca (de iudic, disc. 10, n. 1439), Schmalzgrueber (de dolo et contum., n. 56) Pichler, 1. c. et aliis canonistis, concedendi appellatio¬ nem etiam vero contumaci; quae tamen praxis supponit, appellantem animum habuisse non omnino rebellem in auctoritatem ecclesiasticam, ut apparet ex Rota, decis. 16 in Novis, a Schmalzgrueber citata: « Et sic « pro hac parte fuit declaratum et determinatum taliter citatum posse « appellare, nisi expresse posset constare de ipsius scientia et contemptu, « qui solus facit quod non audiatur contumax ». Parochus N. N. vero extrema contumaciae attigit, et signa indubia animi rebellis in auctori¬ tatem ecclesiasticam praebuit: ante institutum iudicialem processum, durante inquisitione administrativa, bis reiecit litteras ordinariatus, futili motivo de non adhibito titulo « doctoris » adducto; die 30 ianuarii 1912 protocollum eius depositionum, quod uti accuratum agnovit, subscribere recusavit, dicens, se in aedibus ordinariatus « nullum amplius protocollum « sabscripturum esse ». Litteris dein diei 26 februarii 1912, plenis iniuria- S. Romana Rota esse commissam Au¬ ditori Papae qui veluti a Secretis erat Signaturae Gratiae. Quam arctam connexionem inter Signaturam et Papae Auditorem ex- plicite firmavit Codex - di procedura civile - editus a Pio VII, Motu Proprio diei 22 Nov. 1817; ubi liber VI qui agit de Signa¬ tura veluti unico tribunali, inscribitur « Dei tribunale clella Se- gnatura e deWUditore clel Papa ». Nova vero ordinatio per Const. Sapienti consilio inducta nullimode vetare videtur, quominus apud Hoc S. T. iterum operam suam exhibeant duo Praelatorum collegia, quorum al¬ terum a Votantibus, alterum a Referendariis Signaturae nun¬ cupentur. Equidem quin disseramus an per novam ordinatio¬ nem praefata Constitutio haec Collegia abolere intenderit, ta¬ men magnopere expedit ea restitui et in exercitium revocari ut loco Consultorum quos can. 56 par. 2 induxit Lex Propria, suam operam exhibeant in Signatura pro antiquo stylo quatenus hic novae ordinationi aptari possit. Modus autem quo in tractatione negotiorum hi Praelati pro nova H. S. Tribunalis ordinatione, partem habebunt, determi¬ nandus videtur in Regulis servandis in expeditione negotiorum apud H. S. Tribunal. Mei muneris erat haec referre Sanctitati Vestrae ut decer¬ nere statuat quod in Domino magis expedire iudicaverit. • M. CARD. LEGA, Praefectus. Acta Benedicti PP. XV 325 BENEDICTUS PP. XV A Uentis expositis libenter annuimus et concedimus ut No¬ stri Supremi Tribunalis Signaturae augeatur seu certius defi¬ niatur competentia, tum ratione recursuum in causis matrimo¬ nialibus, tum ex capite nuditatis et restitutionis in integrum, iuxta exposita; eidemque Signaturae in posterum ablegandos esse volumus et statuimus supplices libellos Nobis porrectos, respi¬ cientes quaestiones seu causas in Relatione expositas vel alias huiusmodi prouti Nobis in singulis casibus visum fuerit; eo con¬ silio ut praevio eorumdem libellorum supplicum examine, audi¬ tis potissimum iis quorum interest, definiatur quaestio, AN ET QUOMODO EXPEDIAT PRECIBUS ANNUERE. - Negotiis autem penes H. Sup. Tribunal agitatis et expediendis volumus et iubemus ut operam suam conferant duo insignia collegia, alterum a VOTAN¬ TIBUS, alterum a REFERENDARIIS Signaturae nuncupata; et ad hunc effectum, quatenus opus sit, haec iterum instituimus seu restituimus et in exercitium revocamus, servato in ratione inter¬ veniendi et procedendi penes H. S. Trib. modo in Regulis deter¬ minando; ita tamen ut hi Praelati sint loco Consultorum, quos induxit Const. Sapienti consilio Lex Propria, can. 36, §2. - Col¬ legium a VOTANTIBUS 7 Praelatis constare volumus et iubemus; alterum a REFERENDARIIS innumeratum manere decernimus. Quo vero maior auctoritas et honor accedat Huic Nostro Supr. Trib., statuimus ut qui a Secretis Huius fuerit. Nostri quoque Auditoris munere fungatur. Et haec decernimus et firma et rata esse vo¬ lumus, contrariis quibuscumque etiam speciali mentione dignis non obstantibus. Ex Aedibus Vaticanis, die 28' iunii 1915. BENEDICTUS PP. XV 326 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale S. CONGREGATIO CONSISTORIALIS i DECRETUM DB ORDINARIA IURISDICTIONE IN OPPIDO POLLA ORDINANDA. Ad finem imponendum difficultatibus et controversiis quae a sae¬ culis indesinenter renovatae sunt ob mixtam duorum Ordinariorum iurisdictionem in eodem loco et civitate Polla, quaeque optima etiam intercedente ex utraque parte voluntate vix evitari possunt, Ssmus Domi¬ nus noster Benedictus PP. XV, auditis duobus Ordinariis, hoc est Epi¬ scopo Dianensi et Abbate Ssmae Trinitatis Cavensis, de consulto Emorum S. Congregationis Consistorialis Patrum, haec quae sequuntur certa scien¬ tia et apostolicae potestatis plenitudine statuit et decrevit: 1° Totum Pollae oppidum cum suo territorio usque ad flumen Tanagro cum omnibus fidelibus ibidem commorantibus et ipsa paroe- ciali ecclesia Ssmae Trinitatis in posterum subiici iurisdictioni unius Episcopi Pianensis, sublata Abbati Cavensi qualibet sive in loca sive in personas ordinaria iurisdictione. T A flumine Tanagro usque ad paroeciam S. Petri extra Pollam, et totum territorium huius paroeciae, nec non ecclesiam. S. Mariae Lau- retanae cum suo vico, vulgo contrada, in posterum subesse debere uni iurisdictioni Abbatis Cavensis, sublata pariter ibidem qualibet sive in. personas sive in loca ordinaria iurisdictione Episcopi Dianensis. Ad haec autem exsequenda Beatissimus Pater deputare dignatus est R. P. D. Nicolaum Piccirilli, archiepiscopum Compsanum, eidem tri¬ buens necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi ad effe¬ ctum de quo agitur quemlibet ecclesiastica dignitate ornatum, atque definitive pronuntiandi super quavis difficultate vel oppositione in exse¬ cutionis actu oritura, facto praeterea ei onere intra tres menses mit¬ tendi ad hanc S. C. Consistorialem authenticum exemplar decreti, quo haec exsecutioni demandata fuere. Hac demum super re Ssmus Dominus hoc edi iussit consistoriale decretum, perinde valiturum ac si apostolicae sub plumbo litterae expe- S. Congregatio Consistormlis ditae forent, contrariis non obstantibus quibusvis speciali quoque men¬ tione vel derogatione dignis. Datum Romae, ex Secretaria S. Congr. Consistorialis, die 12 decem¬ bris 1914. £8 C. CARD. DE LAI, Ep. Sabinen., Secretorius. L. © S. f Thomas Boggiani, Archiep. Edessen., Aclsessor. II DUBIUM DE COMPETENTIA ORCA FACULTATEM CONCEDENDI RELIGIOSIS PAROECIAS SAECULARES. Proposito dubio: « utrum facultas concedendi Religiosis paroecias saeculares spectet ad S. C. Concilii, vel potius ad S. C. de Religiosis», Emi Patres huius S. C. Consistorialis, re mature perpensa et prae- habito Consultoris voto, in generalibus comitiis diei 28 iunii 1915 respon¬ dendum censuerunt: « spectare ad S. C. Concilii, firma tamen obligatione pro Ordinibus et Congregationibus religiosis obtinendi a S. C. de Reli¬ giosis necessariam facultatem vel dispensationem, si ipsorum constitu¬ tiones et regulae eis prohibeant paroecias retinere et regere ». In audientia autem infrascripto Cardinali Secretario concessa die 2 iulii 1915, SSmus D. N. resolutionem ratam habuit et confirmavit. Romae, die 5 iulii 1915 )$1 C. CARD. DE LAI, Ep. Sabinen., Secretorius. L. % S. . f Thomas Boggiani, Archiep. Edessen., Adsessor. Ille PROVISIO ECCLESIARUM Successivis sacrae Congregationis Consistorialis decretis Ssmus D. N. Benedictus PP. XV has quae sequuntur ecclesias de proprio pastore pro¬ vidit, scilicet: 1 iunii 1915. — Titulari ecclesiae episcopali Tacapitanae praefecit R. P. D. Robertum Brindle, hactenus episcopum Nottinghamensem. 328 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 14 iunii 1915. — Titulari ecclesiae episcopali Larensi R. P. D. Ioa- chim Antonium d'Almeida, episcopum Natalensem. _Titulari episcopali ecclesiae Garystiensi R. D. Gastonem Laper- rine d'Hautpoul, presbyterum Elnensem et protonotarium apostolicum ad instar. — Titulari episcopali ecclesiae Claudiopolitanae R. D. Xistum Sosa, parochum de Altagracia in dioecesi de Calabozo ac doctorem in S. Theo¬ logia, administratorem apostolicum de Guaiana. 16 iunii. — Titulari episcopali ecclesiae Etaloniensi R. P. D. Caro- lum Warren Currier, episcopum Matanzensem. 17 iunii. — Cathedrali ecclesiae Elpasensi, nuper erectae, R. P. An¬ tonium Schuler, S. I., parochum ecclesiae S. Cordis in urbe Denver (Colorado). 25 iunii. — Cathedrali ecclesiae Barrensi R. P. D. Augustum Alvaro de Silva, hactenus episcopum Florestensem. 26 iunii. — Cathedrali ecclesiae Florestensi R. D. losephum Lopes de Oliveira, parochum de Boa Vista in loco vulgo Recite, archidioecesis Olindensis, et protonotarium apostolicum ad instar. 30 iunii. — Metropolitanis ecclesiis Gnesnensi et Posnaniensi R. D. Edmundum Dalbor, canonicum metropolitanae ecclesiae Posna- niensis. — Titulari ecclesiae episcopali Themisoniensi R. D. Paulum Jedzink, canonicum metropolitanae ecclesiae Posnaniensis, quem constituit Auxi¬ liarem R. P. D. Edmundi Dalbor, archiepiscopi Gnesnensis et Posna¬ niensis pro archidioecesi Posnaniensi. 1 iulii. — Titulari ecclesiae episcopali Polystiliensi R. D. Antonium Monch, doctorem in S. Theologia, quem constituit Auxiliarem R. P. D. Michaelis Felicis Korum, episcopi Trevirensis. 5 iulii. — Cathedrali ecclesiae Albanensi in America transtulit R. P. D. Thomam Cusack, hactenus episcopum titularis ecclesiae The- miscyraeae et auxiliarem archiepiscopi Neo-Eboracensis. — Cathedrali ecclesiae Sinus Viridis R. P. D. Paulum Rhode, epi¬ scopum titularis ecclesiae Barcaeae et auxiliarem archiepiscopi Chica- giensis. — Titulari ecclesiae episcopali Tipasitanae provinciae Numidiae prae¬ fecit R. D. Michaelem Gallagher, vicarium generalem episcopi Grandor- mensis, quem constituit Coadiutorem cum iure futurae successionis R. P. D. Henrici Richter, episcopi Grandormensis. 10 iulii. — Titulari episcopali ecclesiae Phaselitensi R. P. D. Iose- phum Candidum Pinol et Batres, hactenus episcopum Granadensem. ir l, by the Blessed Blood of Jesus, price of maris tedemption, We conjure You, wbcm Divine Ptovidence bas placed over the Nations at war, to put an end at last to this* honible slaughter, which for a whole year bas dishonoured Europe. It is the blood of brotbers that is being poured out on land and sea. Tbe most beautiful regions of Eumpe, this garden of the world, are sown with corpses and with ruin: there, whae but a short time ago flourished the industry of rnanufactures and the lirutlli] labour of the frelds, now thunders fear- ILiIly the carmen, and in its destructive Irity it spares neither village nor city, but spreads evaywhae havoc and death. You bear befbre God and man the tremendous responsibility of peace and war; give ear to Our prayer, to the fatherly voice of the Vicar of the Etemal and Supreme Judge, to Whcm you must render an aooount as well of your public undertakings, as of your own individual deeds. The abounding wealth, witli which God the Creator has enriched the lands that are subject to You, allow You to go on witli the struggle; but at wlial cost? Let the thousands of young lives quenehed every day on the frelds of battle make answer answer, the ruins of so rnany towns and villages, of so many monumenLs raised by the piety and genius of your ancestors. And the bitter tears shed in the secrecy of horne, or at the fbot of altars whae suppliants beseech, - do not these also tepeat that the price of the long drawn-out struggle is great - too great? Ner let it be said that the immense conflict carmot be settled ■without the violence of war. Lay aside your mutual purpose of cles- tmetion; remanber that Nations do not die; hurnbled and oppressed, they cbafe under the ycke imposed upon them, paepating a ieiiew;J of the comhat, and prassing down liom generatian to generation a moumful heritage of hatred and revenge. Wliy not liem this manat weigli witli serare mind the rights and kiwtril aspirations of the preoples? Wby not initiate with a good will an exebangp of views, directly or indirectly, witli the object of holding in due account, witliin the limits of possibility, those rights and aspi¬ rations, and thus succeed in putting an end to the monstrous struggle, as has been dene under other similar dicurnstances? Blessed be be who will first raise the olive-branch, and hold out his light band to the enemy with an ofter of reasonable terms of peace. The ec|uilibhum Acta Benedicti PP. XV 377 of the world, and the prosperity and assured tranquillity of Nations rest upon mutual benevolence and respect for the rights and the dignity of others, much more than upon hosts of armed men and the ring of formidable fortresses. This is the cry of peace which breaks forth from Our heart with added vehemence on this mournful day; and We invite ali, whosoever are the friends of peace the world over, to give Us a helping hand in order to hasten the termination of the war, which for a long year has changed Europe into one vast battlefield. May the merciful Jesus, through the intercession of His Sorrowful Mother, grant that at last, after so horrible a storm, the dawn of peace may break, placid and radiant, an image of His own Divine Countenance. May hymns of thanksgiving soon rise to the Most High, the Giver of ali good things, for the accomplished reconciliation of the States; may the peoples, bound in bonds of brotherly love, return to the peaceful rivalry of studies, of arts, of industries, and, with the empire of right reestablished, may they resolve from now henceforth to entrust the settlement of their differ- ences, not to the sword's edge, but to reasons of equity and justice, pondered with due calm and deliberation. This will be their most splen- did and glorious conquest! In loving trust that the tree of peace may soon return to rejoice the world with such desirable fruits, We impart the Apostolic Bene- diction to ali who make up the mystical flock confided to Us, and also for those, who do not yet belong to the Church of Rome, We pray the Lord to draw them close to Us in the bonds of perfect charity. Given at Rome, from the Vatican, 28 July 1915. BENEDICTUS PP. XV 378 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DECRETUM I* FERIIS AUIUMNALIBUS IN SS. CONGREGATIONIBUS, TRIBUNALIBUS ET OFFICIIS SANCTAE SEDIS. Ssmus D. N. Benedictus Pp. XV, instantiis sibi factis benigne annuens, statuit ac decernit ut feriae autumnales quae in part. i, cap. V, n. 3 Normarum pro Ss. Congregationibus, tribunalibus et S. Sedis officiis a die x mensis septembris ad diem xxxi mensis octobris statutae erant, viginti circiter diebus antecedant, ita nempe ut in posterum a die XX mensis augusti ad diem x mensis octobris decurrant; firma semper lege « ut hoc spatio temporis officium nullum sit intermissum; sed in «unoquoque tot adsint tum maioris tum minoris ordinis administri « quot satis esse existimentur urgentioribus expediendis negotiis ordi- « nariis administrationis ». Datum Romae, die 30 mensis iulii 1915. De mandato speciali Sstni D. N. Benedicti XV P. CARD. GASPARRL a Secretis Status. S. CONGREGATIO CONSISTORIALIS STATUUM FOEDERATORUM AMERICAE SEPTENTRIONALIS EE AMOIDSE PAROCIIORLM I. Species facti. - In Foederatis Americae Septentrionalis Statibus « antiquitus non erant paroeciae distinctae; sed Episcopus totius dioe- « cesis curam gerebat per presbyteros suo libitu ex ecclesia cathedrali « in varias civitatis et dioeceseos partes ad sacra obeunda missos et ad « nutum revocabiles ».' Ut communis ecclesiasticae disciplinae ordo in illis dioecesibus paul- latim induceretur. Patres concilii plenarii Baltimorensis II, anno 1866 celebrati, decreverunt « ut per omnes hasce provincias, praesertim maio- « ribus in urbibus, ubi plures sunt ecclesiae, districtus quidam, paroeciae Concil. Balt. III, tit. II, cap. V, n. SI. S. Congregatio Consistorialis 379 « instar, descriptis accurate limitibus, unicuique ecclesiae assignetur; « eiusque rectori iura parochialia vel quasi parochialia tribuantur ». Addebant tamen: « Parochialis iuris, paroeciae et parochi nomina usur- « pando, nullatenus intendimus ecclesiae cuiuslibet rectori jus, ut aiunt, « inamovibilitatis tribuere ; aut potestatem illam tollere seu ullo modo « imminuere, quam ex recepta in his provinciis disciplina habet Episco- « pus, quemvis sacerdotem munere privandi aut alio transferendi. Mone- « mus autem et hortamur ne Episcopi hoc iure suo, nisi graves ob cau- « sas et habita meritorum ratione, uti velint». 1 Viginti post annis, hoc est a. 1886, novum plenarium concilium Baltimorae celebrantes illius regionis Antistites censuerunt in incoepta reformationis disciplina paullo ulterius procedendum esse: ideoque in tit II, cap. V, n. 33 hanc legem tulerunt: « In singulis dioecesibus, aucto- « ritate Episcopi, de consultorum suorum consilio seligantur certae mis- « siones, quae magis aptae videntur ut paroeciarum instar haberi possint, « atque a rectoribus missionariis permanenter institutis, seu inamovibi- « libus, sicut in Anglia, regantur ». Voluerunt autem ut rectores inamovibiles non excederent decimam rectorum partem : ut « haec proportio (unus inter decem) ne inconsulte « excederetur intra viginti annos post concilium promulgatum », et ut per concursum iidem eligerentur. Denique ne inamovibilitas in animarum perniciem cederet, certam quandam normam ac praesertim septem peculiares causas recensue¬ runt, in iure communi taxative non designatas, ob quas rector inamovi- bilis deponi possit . Haec itaque erat in Foederatorum Americae Statuum dioecesibus disciplinae parochialis ratio, quum anno 1908 ecclesiae illae a regimine missionis sub communis iuris censuram transierunt. Publicato autem anno 1910 decreto Maxima cura circa amotionem parochorum, quaesi¬ tum fuit « an decretum illud vigeret etiam pro dioecesibus Statuum Foe¬ deratorum Americae Septentrionalis ». Cui dubio S. Congregatio Con¬ sistorialis die 13 martii 1911 respondit affirmative; sicut eodem sensu die 28 februarii iam responderat pro Angliae dioecesibus. Porro in decreto Maxima cura, can. 30, haec statuebantur : « Supe- « rius constitutis regulis (circa amotionis modum) adamussim appli- « candis iis omnibus qui paroeciam quovis titulo ut proprii eius recto- 1 Concil. Balt. II, tit. III, cap. IV, nn. 124 et 125. ‘ Hae causae prae oculis habitae sunt, locumque deinde obtinuerunt in notis articulis decreti Maxima cura. 380 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « res obtinent - sive nuncupentur Vicarii perpetui, sive desservants, sive « alio quolibet nomine - locus non est, quoties paroecia committatur « curae alicuius sacerdotis qua oeconomi temporalis vel Vicarii ad « tempus, sive ob infirmitatem parochi, sive ob vacationem beneficii, aut « ob aliam similem causam». Ex verbis autem illis, in hoc canone incidenter positis, nempe « con¬ stitutas regulas applicandas esse iis omnibus qui paroeciam quovis titulo ut proprii eius rectores obtinent, sive nuncupentur Vicarii perpetui, sive desservants, sive alio quolibet nomine » consequi nonnulli censue- runt, eas applicandas quoque esse rectoribus illis paroeciarum seu mis¬ sionum, qui inamovibilitatis privilegio in Foederatis Americae Statibus iuxta Concilii Baltimorensis 111 decreta donati non sunt, sed in veteri amovibilitatis statu Servati erant. II. Resolutio data. - Proposito itaque dubio: « Utrum in Foederatis « Americae Statibus rectores paroeciarum seu missionum, qui inter ina- « movibiles iuxta Concilium Baltimorense III non recensentur, sed adhuc « amovibiles nuncupantur, vi decreti Maxima cura et praesertim cano- « nis XXX eiusdem decreti, solummodo amoveri seu transferri possint, « servato ordine processus in memorato decreto statuti », in generali conventu diei 28 iunii 1915 Emi S. C. Patres, visis consultorum votis et quaestione rite discussa, respondendum censuerunt: Negative; sed amoveri posse ad nutum Episcopi, firmo tamen monita Concilii Baltimo¬ rensis 11. ne Episcopi hoc iure suo, nisi graves oh causas et habita ratione meritorum, uti velint. Quam resolutionem sequenti die SSmus Dominus Noster in audientia Emo S. C. Secretario concessa ratam habuit et confirmavit, et ut publici iuris fieret, mandavit. / III. Nonnulla argumenta ad rem adducta. - Consideratum in primis est, finem decreti Maxima cura non alium esse quam faciliorem red¬ dere amotionem curatorum animarum. Etenim in antiquiori disciplina nonnisi praevio processu, et idcirco diuturno studio et labore et vix ex causa criminali deturbari poterat parochus a beneficio quod in titulum assecutus fuerat. Ast legislator in decreto Maxima cura, positis prin¬ cipiis, quod « salus animarum suprema lex est » et quod « parochi mini- « sterium sit in Ecclesia constitutum non in commodum eius, cui com- « mittitur, sed in eorum salutem, pro quibus confertur », asseruit et sanxit, etiam citra omnem parochi culpam, quoties eius ministerium inu¬ tile vel noxium evaserit, amoveri eum posse a paroecia: causas ad id requisitas rite designavit, et promptum quemdam procedendi modum instituit ut, salva iustitia et aequitate, res expediretur. 5 . Congregatio Consistorialis 381 Iamvero finis decreti apprime attingitur, si eius dispositiones appli¬ centur iis qui paroecias in titulum possident, quorum amotio iuxta vetus ius difficilis evadebat: non attingitur autem, imo omnino subver¬ titur, si memoratae dispositiones applicentur iis, qui natura sunt amo- vibiles ad nutum Ordinarii. Nam in hoc casu amotio, quae per se facilis et expeditissima esset, difficilior et complicatior fieret. Itaque concludebatur processum iuxta decretum Maxima cura applicari non posse iis qui paroecias ad nutum administrant. insuper, iuxta canonem XXX, dispositiones decreti applicandae sunt iis qui paroecias ut proprii earum rectores obtinent. Sed qui paroecias ad nutum Ordinarii administrant, videntur proprii earum pastores dici non posse. Verum quidem est, in memorato canone XXX inter eos qui pro¬ prii paroeciae pastores dici debent, recenseri etiam qui desservants in Oalliis vocantur, qui usque ad nostra haec tempora ut amovibiles ad nutum vulgo habebantur. Sed obiectio facile diluitur, si consideretur quod in Gallus parochi non cantonales, qui subsidiarii seu ecclesiis deservientes vocabantur, per se et iuxta mentem Ecclesiae veri et pro¬ prii parochi esse debuissent: sed civilis auctoritas, articulis organicis Goncordatui per nefas adiectis innixa, eos qua veros parochos admit¬ tere recusabat, nec stipendiis donare volebat, nisi qua amovibiles ad nutum considerarentur. Quod sane Apostolica Sedes ad maiora mala vitanda toleravit, ceu ex celebri causa, elapso saeculo circiter mediante, penes S. Congregationem Concilii acta comprobatur. Verum nostra aetate, Concordato cum. Apostolica Sede a civili potestate violenter abrupto, articuli organici et anticanonicus status contra mentem Ecclesiae ab eis iniuste inductus cessavere. Ideoque parochi desservants ad suum nativum ius hoc ipso restituebantur; et illos tanquam veros parochos considerandos esse decretum Maxima cura aestimavit, adeo ut etiam quoad ipsorum amotionem dispositionibus eiusdem decreti obnoxii reti¬ nendi sint. Sed rectores missionum seu paroeciarum, qui in Foederatis Ame- ricae Statibus inter inamovibiles recensiti non sunt, ex taxativa Concilii plenarii Baltimorensis II et I-II lege, ab Apostolica Sede confirmata, iuri antiquo adhuc subsunt, et habentur qua Ordinariorum vicarii ad eorum nutum amovibiles. Agitur itaque de conditione toto coelo diversa. Denique in facto re perpensa, consideratum est in pluribus, amplis¬ simis et non semper ad unguem ordinatis Americae dioecesibus, eam esse rerum conditionem, quae non raro impedit quominus ipsa proce¬ dendi ratio in decreto Maxima cura statuta applicetur. ACTA, vol. VI f, n. 13. — 31-7-915. 26 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Quod si mutatio aliqua hac de re facienda fuisset, canonicae regulae, prudens regiminis ratio, constans Apostolicae Sedis procedendi modus, a quo nunquam deflectere solet, postulavissent, ut illius regionis Anti¬ stites antea interrogarentur. Ast hoc minime factum fuit. Ergo vi decreti Maxima cura et praesertim controversi canonis XXX, dicendum est nullam mutationem circa modum amotionis illorum parochorum qui inter inamovibiles recensiti non sunt, fuisse inductam. f THOMAS, Archiep. Edessenus, Aclsessor. S. CONGREGATIO CONCILII i I AGI EN. 1 UBILATIONIS 25 aprilis 1914 Species facti. - Ad hanc S. Congregationem Concilii misso supplici libello, quidam canonicus ecclesiae cathedralis Taciensis exponebat, se a die 26 martii 1874 per quadraginta iam annos chorali servitio operam dedisse assiduam, et quidem: a) a die supradicta ad diem 15 decem¬ bris 1875 tanquam mansionarium choralem super numerum, absque ulla retributione; o) a die 16 decembris 1875 ad 30 iunii 1901 tanquam man- sionarium'praebendarum; c) a die 1 iulii 1901 usque in praesens tan¬ quam canonicum. Supplicabat igitur pro induito iubilationis ex legitima quadragenarii servitii causa impetrando. Oratoris preces, ut de more, remissae sunt ad Episcopum lacien., ut hic, audito voto Capituli, suam quoque de re sententiam panderet. Capitulum vero, quamquam unanimiter decerneret de laudabili atque assiduo Oratoris servitio, negativum suffragium dedit, duplici de causa. Primo, quia, dum iubilatio dumtaxat vero et proprio beneficiato concedi consuevit, constat Oratorem ante diem 16 decembris 1875 non fuisse verum beneficiatum, sed honorarium aut supranumerarium ; quamobrem quadragenarius annorum circulus tantum exeunte mense decembri 1915 utiliter, ad effectum de quo agitur, complebitur. Secundo, quia, attento S. Congregatio Concilii 383 quod in eodem capitulo tres chorales iam habitualiter absunt, duo nempe causa infirmitatis, tertius causa obtenu olim indulti iubilationis, alii autem canonici ex officio passim a choro impediuntur, notabile detri¬ mentum chorali servitio ex iubilatione petita oriturum praevidetur. De hac altera contraria causa Episcopus quoque in suis litteris testatur, qui propterea submisse censet, ut, si Oratoris preces benigne excipiendae sunt, illi tamen onus imponatur choro inserviendi saltem diebus festis et dominicis, quod onus, cum corporis robore satis vigeat. Orator com¬ mode ferre poterit. Votum Consultoris. - Qui super hac facti specie scripsit Consultor adnotat in primis, iubilationis gratiam non concedi ex aliquo iuris nostri textu, quum hac de re sileant sacri canones. Ex benignitate nihilominus Ecclesiae, argumento deducto ex leg. A muneribus, If. de vacat, et excusat, munerum, iamdudum usus obtinuit ut in ecclesiastica quoque militia, ceu fieri solet in saeculari, quiescere aliquando et emeri torum frui stipendiis is valeat, qui assidue et laudabiliter quadraginta annorum continuato spatio servitium chorale expleverit: Garcia, de benef, p. III, c. 2, § 1; Benedictus XIV, Syn. dioeces., 1. XIII, c. 9, n. 13 ss.; Fagnanus in cap. Licet, de praebend. n. 116, aliique. Ea autem beni¬ gnitas in dies augeri, potiusquam coarctari visa est: nam, quamvis anti¬ quitus ad huiusmodi favorem obtinendum omnino requireretur servitium in eadem prorsus ecclesia praestitum, immo ab eo qui unam eamdemque semper praebendam obtinuisset, iamdiu concedi ab hac S. Congrega¬ tione iubilatio consuevit propter servitium tum in diversis ecclesiis, tum in diversa praebenda a petente praestitum, v. g. partim tanquam capel- lano seu mansionario, partim tanquam canonico, ceu constat ex Dubiis, de iubilat. resol, d. 17 dee. 1718; ex caus. Perusina, 8 aprii. 1784; Recine- ten., 23 nov. 1805; Verulan., 17 sept. 1842; Roman., 12 decemb. 1899; Signina, 27 iun. 1908, etc. Semper tamen firmum stetit, iubilationem concedi dumtaxat causa quadragenarii, non autem v. g. ob senium, aut infirmitatem, quibus incommodis occurrere solet S. C. per concessam dispensationem, a qua iubilatio prorsus differt. At vero, in casu, Oratorem assiduum et laudabile praestitisse cho¬ rale servitium extra omnem dubitationis aleam positum est. Difficultas omnis consistit super tempore quod decurrit a die 26 martii 1874, quo Orator renunciatus fuit mansionarius supra numerum et absque ulla retributione, ad diem 16 decembris 1875: quaeritur ergo an mansiona- riatu A supranumerarius censeri debeat verus titulus beneficialis, ad effectum obtinendae iubilationis, adeo ut tempus, quo Orator eo titulo 3 8 4 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale choro inserviit, possit coniungi cum reliquo tempore ad complendum utiliter 40 annorum spatium. Haec autem quaestio alteram quaestio¬ nem magis amplam implexamque involvit, quae est de natura et con¬ ditione iuridica canonicatus, seu in genere beneficii supranumerarii. « Canonici autem (sive generatim chorales) supranumerarii - ait « Ferraris (s. v. Canonicatus, art. XI, n. 22) ordinario dicuntur illi qui « in Canonicorum collegium cooptantur et canonici creantur ultra nume- « rum certum praebendarum et canonicatuum, absque ulla praebenda « illis statim attributa, ut ex Glossa et Abbate in c. Cum magister 9 « de Constit, resolvit Azor. Inst. moral., p. IT, 1. III, c. 11, q. 13; Barbosa, « de Canon., c. III, n. 12 ». Nam - ut rite explicat idem Ferraris (s. v. cit., sub init.) - aliud est canonia sive canonicatus, aliud praebenda; canonia, seu vulgo canonicatus, est ius spirituale, quod provenit ex electione sive receptione alicuius in fratrem, seu in canonicum, dum praebenda est competens portio fructuum canonicalium. Si quis autem simpliciter in canonicum receptus fuerit, antequam redditus canonicales eidem assi¬ gnentur sive conferantur, dicitur habere canoniam, hoc est canonicatum; nondum vero praebendam habere dicitur, quae ulterius importat ius ad percipiendos fructus annuos debitos ex titulo canonicali. Qui utrum¬ que habet, nempe titulum canonicalem, et praebendam, is canonicus praebendarius appellatur: cap. Sanctorum, % dist. 70. Hos canonicos supranumerarios, sive sine praebenda, de facto haberi in plurimis dioecesibus, in comperto est: eosque de iure etiam, ante sacrosanctam Tridentinam Synodum rite constitutos fuisse, certum est apud omnes. Dubitant tamen nonnulli, num hi supra numerum cano¬ nici, post leges tridentinas latas, quae expectativas cuiuscumque generis aboleverunt, hodie, sine Apostolica facultate, ab Episcopis universim institui possint. Hanc controversiam in casu penitius explorare non oportet: saltem enim in hoc facile omnes convenient, excessum quem utraque sententia sive affirmans, sive negans, in se habet, devitari ab eo qui teneat, posse quidem etiam hodie canonicatus ultra numerum ab Episcopo servatis servandis conferri, ita tamen ut canonia sic conlata, de se, non tribuat ius ad futuram vacantem praebendam ; quod definite ius lege tridentina de expectativis tollendis sublatum est. Nec enim videtur admittendum, ius ad futuram praebendam, esse elementum necessario inhaerens canoniae, adeo ut concipi nequeat vera canonia sine illo iure; nam canoniae proprium est officium canonicale, ius autem ad praebendam sive actualem sive futuram potius ad beneficium attinet; notissimum vero est in iure canonico aliud esse officium, aliud benefi¬ cium, quod definiunt ius percipiendi fructus ex bonis ecclesiasticis pro- S. Congregatio Concilii 385 pter officium sacrum, Quod si non congruit esse beneficium absque officio, non repugnat e converso dari officium sine beneficio. Et sicut ante insti¬ tuta beneficia seu praebendas, iamdudum exstiterant, ab exordiis nempe, officia sacra, ita minime repugnat etiam in praesenti officia a beneficiis auctoritate Ecclesiae separari, adeo ut ea sine beneficiis aliquando sub¬ sistant. In hoc sensu facile intelliguntur plures S. C. Concilii resolutiones, quas afferunt qui hanc facultatem Episcopo denegant. Ita refert Fagna- nus (in c. 9, de Constit., n. 65) sacram Congregationem censuisse « posse « ab Episcopo canonicos supranumerarios creari, ea tamen conditione, « ut nullum ius ad praebendam vacaturam habeant, vel sibi vindicent « ex tali erectione ». Similiter Gonzalez, ad reg. VIII, Cancell. Ap., § 1, prooem, n. 64, affert aliam declarationem datam a S. C. C. ad sess. XXIV, c. 19, de ref, his verbis: « Ex hoc decreto expectativarum abrogatarum, « colligitur, non posse erigi canonicatum supernumerarium cum iure ad « futuram praebendam ». Idque magis etiam perspicue evincitur ex duabus S. C. C. resolutionibus, quas allegant passim contrarium tenetites : vide¬ licet Veliterna, 23 aug. 1737 in qua S. C. C. censuit concedendam esse Ordinario postulatam facultatem conferendi canonicatum sine participa¬ tione fructuum nec distributionum, non vero esse adiiciendam condi¬ tionem ab Ordinario propositam, nimirum quod taliter provisus obtinere deberet praebendam primo vacaturam; et Eystetten., 1 decemb. 1731 in qua, proposito dubio: « An iis quibus episcopus antecessor contulit « canonicatus praebenda carentes... teneatur hodiernus Episcopus con- « ferre praebendas vacaturas, vel potius libere eas possit aliis conferre », responsum est « Negative ad primam partem, affirmative ad secundam » (cf. etiam Santi, Praei, 1. III, tit. VIII, n. 13, ubi plures scriptores affert). Quod si de facto, ordinario, habentes tales canonias sine praebendis, promoveri soleant, sive iure optionis, sive per novam provisionem, ad canonicatus praebendatos, id quidem non necessario fit, nec certe vi primae collationis, sed diverso omnino titulo. Haec autem edicentes minime adiudicamus Episcopo arbitrariam facultatem, hosce canonicos supranumerarios indiscriminatim et pro lubito creandi, sed immo circumscriptam limitibus necessitatis quae pro chorali servitio urgeat, servatisque omnibus de iure servandis, prae¬ sertim quoad praevium consensum canonicorum exquirendum, et quoad legitimas in re consuetudines sive statuta observanda. Vicissim, quum de numero loquimur ultra quem, cum praefatis conditionibus, tales cano¬ nicos instituere fas est, eum intelligimus profecto qui lege ecclesiastica saltem locali praefinitur, non autem quem nonnumquam laica potestas 386\ A Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale praescribere praesumpserit; ultra quem electi et constituti, integrum suumius ad praebendam servant, etsi ab exercitio huius iuris ab extrinseco, propter usurpationem, impediantur. « Omnis enim res per quascumque causas colligitur, per easdem [non per alias] dissolvitur » (reg. 1 iuris). Porro .de hisce canonicis sive choralibus, supra numerum, legitime tamen, constitutis, quaeri solet, quaenam eorum sint iura, in compara¬ tione praesertim cum praebendariis. Scite respondet De Herdt (Prax. cap. XI, § I, 4): « Hi canonici supranumerarii, vere et proprie sunt cano- « nici, quatenus praebenda et canonicatus distinguuntur, et canonicatus « sine praebenda exsistere valet. Si veri sunt canonici, videtur saltem « dicendum eos stallum seu locum in choro habere; an lucrentur distri- « butiones, et quae alia eorum sint iura, ad haec potissimum est atten¬ te denda consuetudo. Tanquam veri canonici, eligi possunt in iudices « synodales, in delegatos Apostolicos, etc. Praecedunt coadiutores et « canonicos honorarios,-locum autem cedunt canonicis numerariis eius- « dem ordinis, etc. ». Ex quibus etiam patet, nullo modo posse cano¬ nicos supranumerarios confundi cum canonicis honorariis: hi enim postremi, licet habeant stallum in choro, non habent onus perpetuum assistendi choro, cum pro lubito assistant, nec habent vocem in capi¬ tulo, nec percipiunt distributiones; dum e converso canonici supranu¬ merarii habent locum in choro cum onere perpetuo assistendi; salvis quidem legitimis consuetudinibus, per se tamen habent vocem in capi¬ tulo, quum ad hanc habendam minime requiratur, per se, participatio massae; et possunt percipere distributiones chorales, ut in casu, in cathedrali nempe Iaciensi, iam obtinet, quoad mansionarios supra¬ numerarios. Iam, quaestionem propius quod attinet, receptum omnino est apud H. S. G. tempus, quo quis inserviit tanquam canonicus honorarius iungi non posse servitio quod laudabiliter postea praestitit uti verus cano¬ nicus, ad effectum consequendae iubilationis (Cf. v. g. Piscien., iubila- tionis, d. 3 iulii 1819). Et ratio in promptu est, quia videlicet canonicus honorarius non tenetur onere perpetuo assistendi choro, sed pro lubito assistit, et ideo nequit exhibere titulum perpetui servitii, ex quo tan¬ tummodo habetur ratio temporis utilis ad effectum de quo agitur. Ex adverso canonicus supranumerarius, per se saltem, huiusmodi perpetui servitii onere tenetur, immo huius servitii intuitu, ut diximus, creari solet: quamobrem si huic oneri revera et fideliter satisfecit, tempus ser¬ vitii praestiti a canonico (et idem tenendum de mansionario) supranu- merario, iure iungitur aliis temporibus idoneis, ad quadragenarum complendum. Argumentum desumi quoque potest ex canonico coadiu- S. Congregatio Concilii 387 tore, qui, si revera laudabiliter et continuo servitium chorale praestitit, procul dubio indultum iubilationis suo tempore consequitur, quamvis non habeat titulum proprium, et sit fictus, non verus canonicus (S. G. G. in Asten., 26 aug. 1780; Foroliv., 16 sept. 1826 etc,); dum canonicus supranumerarius est verus canonicus, et habet titulum proprium et, de se, perpetuum. Quae omnia ad casum trahendo, pronum est in proposita specie respondere, canonicum oratorem, qui laudabile et assiduum choro ser¬ vitium praestitit per XL iam annos, licet sub diverso titulo, gratiam iubi¬ lationis ratione temporis bene promeruisse; eaque immo digniorem se red¬ didisse, inspecta aequitate canonica, si per aliquod tempus titulo gratuito et sine ulla retributione, ex voluntate Episcopi, servitium illud obivit. Quod autem spectat capituli et Episcopi votum. Consultor in primis adnotat, non eum in finem ea a S. Congregatione exquiri, ut consensum haec obtineat gratiae concedendae, sed dumtaxat, ut constet de lauda¬ bili servitio per XL annos continuato, et detegantur, si quae sint, causae Oratoris intentionem impedientes. Huiusmodi causae non afferuntur, excepta praetensa necessitate choralis servitii : verum, praetermisso quod hic defectus per se impedire non potest gratiam concedendam, ut ani¬ madversum est nuperrime in Signina, Iubilat., 27 iun. 1908 (Thesaur. 1908, pag. 358 s.), eo quod in induito iuxta suetam formam clausulae limita- tivae pro casu necessitatis explicite apponuntur, et, si non apponeren¬ tur, tacite tamen inessent, in casu non constat grave detrimentum cho- rali servitio ex concedenda gratia esse timendum: numerantur enim in capitulo Iaciensi praeter Oratorem 29 chorales, ex quibus tres tantum habitualiter absunt; pauci alii, temporario induito quidem fruuntur, non tamen pro diebus festis et dominicis et cum clausula « dummodo inde « chori servitium nihil detrimenti capiat ». Antequam igitur denegetur propter necessitatem servitii choralis postulata iubilatio, adimplendae sunt per alios conditiones obtentis dispensationibus adiectae, ad quas exigendas ius Episcopus, immo et officium habet. Resolutio. - Pono, subiectis Emis ac Rmis S. Congr. Concilii Patri¬ bus precibus Oratoris, in plenariis comitiis habitis die 25 aprilis 1914, iidem Emi Patres, re mature perpensa, rescribendum censuerunt : « Pro gratia iubilationis, facto verbo cum Ssmo ». Ssmus autem, in audientia postmodum infrascripto Secretario con¬ cessa, resolutionem Emorum Patrum ratam habere dignatus est. 0. GIORGI, Secretarius. 388 Acta, Apostolicae, Sedis - Commentarium Officiale II" VERCELLEN.. • - " IURIS FUNERANDI. Dubium. - Archiepiscopus Vercellensis ad hanc S. Congregationem Concilii infrascriptum dubium pro opportuna solutione reverenter detulit, nimirum: « An, dum ardet praesens bellum, capellanis castrensibus, qui in hospitalibus nunc pro militibus vulneratis aut aegrotantibus erectis inserviunt, exclusive competat ius funerandi quoad milites qui in prae¬ dictis hospitalibus decedant?». Et sacra eadem Congregatio, re mature perpensa, die 7 iulii 1915 rescribendum censuit prout rescripsit: « Affirmative, dummodo exsequiae « peragantur in sacello hospitalis, et cadaver sine pompa efferatur ad « coemeterium ». Datum ex aedibus S. C. Concilii, die, mense et anno ut supra. L. ©S . O. GIORGI, Secretarius. SACRA CONGREGATIO RITUUM i DUBIA Sacrae Rituum Congregationi sequentes quaestiones pro opportuna solutione proposita fuerunt; nimirum: I. An Commemoratio de Anniversario electionis et consecrationis Episcopi in Missis lectis prohibeatur diebus infra octavas privilegiatas, ritus semiduplicis ? II. An dioecesana lege prohiberi possit domorum benedictio diebus Sabbatum sanctum proxime praecedentibus, imo toto tempore quadrage- simali, ne talis benedictio a fidelibus ut paschalis aestimetur, et magna exinde confusio oriatur in populo? S. Congregatio Rituum 389- Et Sacra eadem Congregatio, audito specialis Commissionis suffra¬ gio, propositis quaestionibus ita respondendum censuit: Ad I. Negative. Ad II. In casu, affirmative iuxta decreta. Atque ita rescripsit et declaravit. Die 2 iulii 1915. A. CARD. VICO, S. R. G. Pro-Praefectus. L.EBS. Alexander Verde, Secretorius,- II DECRETUM DE IMAGINIBUS BEATORUM PUBLICAE VENERATIONI EXPOSITIS Expostulatum est a sacra Rituum Congregatione: utrum imagines seu statuae alicuius Beati, formaliter beatificati, publicae fidelium vene¬ rationi in ecclesiis seu oratoriis publicis expositae, amoveri possint auctoritate respectivi Ordinarii? Et sacra eadem Congregatio proposito dubio ita respondendum censuit: Si adfuit indultum apostolicum, vel tantum expositionis prae¬ dictarum imaginum seu statuarum, vel maius indultum celebrandi festum cum Officio et Missa de Beato (quo in casu facultas continetur exponendi memoratas imagines, seu statuas), negative; secus affirmative.. Atque ita rescripsit et declaravit. Die 24 iuiii 1915. A. CARD. VICO, S. R. 'O. Pro-Praefectus. L . A S . Alexander Verde, Secretorius.. 390 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DECRETA DE CANTU HYMNI « TE DEUM » ET DE EXEQUUS TEMPORE BELLI Haec quae sequuntur Decreta, denuo edere peropportunum visum est, cum, hodiernis rerum adiunctis, integre ipsa omnino vigeant. SACRA POENITENTIARIA APOSTOLICA Ad Ordinarios Locorum in Italia. Pro parte nonnullorum in Italia Praesulum postulatum est, utrum, occasione belli, quod in Africa geritur, locorum Ordinarii, ubi fuerint requisiti, permittere valeant solemnem cantum hymni ambrosiani, si illud Italis bene cedat, vel funebres caeremonias cum Missa celebrare, pro iis qui in bello ipso decesserint. Sacra Poenitentiaria, sic annuente SS. D. N. Leone Pp. XIII, huic postulato respondet: Permitti posse ut occasione, de qua quaeritur, a parochis aliisque ecclesiasticis viris canatur hymnus ambrosianus ita tamen ut post hym¬ num ambrosianum recitentur versiculi tantum communes et unica oratio pro gratiarum actione; - omisso quocumque alio versiculo et oratione; - itemque permitti posse ut sacrosantum Missae sacrificium, aliaeque fune¬ bres caeremoniae celebrentur, quin habeantur in Ecclesia nec a viris laicis nec a viris ecclesiasticis et ab ipsis Ordinariis funereae orationes. Cavendum omnino, ne haec omnia in politicos sensus detorqueantur. Datum Romae, die 13 martii 1888. RA PH. CARD. MONACO, P. M. L . © S . I. Can. Palombi, S. P. Secretarius. SACRA CONGREGATIO RITUUM De suffragiis pro defunctis in bello Tripolitano. Quum saepe saepius, etc. Mandat autem ac praecipit Sanctitas Sua, ut in eiusmodi funeribus -etsi fiant diebus a ritu permissis - nemo - cuiusque sit dignitatis - sermones aut funebres orationes - in quibusvis ecclesiis seu oratoriis - habere praesumat. — Die 3 februarii 1912. Fr. S. CARD. MARUNELLI, Praefectus. L. © S. f Petrus La Fontaine, Ep. Charystien., Secretarius. S. Bomana Bofa 391 SACRA ROMANA ROTA TAURINEN. IURISPATRONATUS Benedicto PP. XVfeliciter regnante, Pontificatus Dominationis Suae anno primo, die 16 martii 1915, BB. PP. DD. loseph Mori, Ponens, Fri- dericus Cattani et Antonius Perathoner, Auditores de turno, in causa Taurinen. - Iurispatronatus, inter comitissam Mariam Gautier de Con- fiengo, nomine filii Roberti, actricem, repraesentatam per legitimum pro¬ curatorem adv. Vincentium Sacconi, et marchionem Octavium Thaon de Revel, reum conventum in causa, contumacem, interveniente et disceptante pro libertate ecclesiae patronatae revmo Promotore iustitiae apud H. S. Tribunal, sequentem definitivam protulerunt sententiam. Instrumento publico diei 17 februarii 1730, comes Nicolaus Man- fredus Occelli constituit dotem pro erigenda nova paroecia sub titulo Ssmae Trinitatis in oppido vulgo Nichelino, in quo feudum habebat, et Cuius territorium prius spectabat ad paroecialem collegiatam Montisca- ierii (Moncalieri), et in eodem instrumento reservavit iuspatronatus « a « favore di esso sig. conte, suoi successori, o di chi esso disporra ». Die 12 sequentis maii curia archiepiscopalis Taurinensis factam funda¬ tionem et dotationem cum dicta reservatione ratam habuit, et ita nova exstitit canonice erecta paroecia, ad quam ipse patronus fundator pri¬ mum parochum praesentavit sacerdotem Iosephum Macario. Supremo dein elogio diei 8 iulii 1741, quo decessit anno 1743, idem patronus utens reservatione circa modum disponendi de iurepatronatus de qua supra, ita cavit: « Ha legato e lega e per ragione di legato ha « lasciato e lascia la nomina dei parroco della parrocchia dei Nichelino « alfinfrascritto erede universale (clerico Thomae ultimo fundatoris filio) « vita naturale durante dei medesimo; e dopo di esso lega e lascia in per- « petuo la nomina suddetta al primogenito dei suoi discendenti maschi, e « mancando interamente la linea mascolina, spettera detta nomina alia « primogenita dei primogenito o primogeniti in infinitum, e mancando la « linea della primogenita spettera alia seconda e terzagenita e successiva- « mente sino a tanto che vi saranno parenti e discendenti della sua famiglia « e sempre al piu prossimiore ». Demortuo testatore Nicolao, iuxta legem Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ab boc positam, anno 1768 defuncto parocho Macario, novum parochum praesentavit sacerdos Thomas Occelii, cui licet ultimo genito relictum fuerat ius patronatus. Successive nominationes peractae fuerunt a descen¬ dentibus masculis lacobi Aloisii, filii primogeniti fundatoris. Anno 1877, peracta ultima nominatione ab Augusto Occeili, cum hic sine prole decessisset, masculina exaruit linea: verum huic aderat Secundina, nupta corniti Casimiro Gautier de Confiengo, ex quo matrimonio genitus fuerat Eduardus, hinc iuxta relatam fundatoris voluntatem hic in patronatu successit. Nihilominus anno 1887 vacata paroecia, uxor vidua Augusti Occelii, Irenes Cavoretto, desponsata in secundis nuptiis cum marchione Ignatio Thaon de Revel, et ipso viduo cum prole, praetendit cum hereditate primi mariti Augusti sibi etiam obvenisse iuspatronatus. Verum pro hac vice partes, nempe Irenes Cavoretto nupta Ignatio Thaon de Revel et Eduardus Gautier de Confiengo, ius nominandi cesserunt curiae archie- piscopali, uti patet ex decreto ab hac facto die 29 novembris 1887 circa novum deputatum parochum sacerdotem Gianolio: « Jure nobis pro hac vice transmisso utentes ». Die 23 decembris 1913, defuncto parocho Gianolio, comitissa Maria Scozia de Calliano, vidua Eduardi Gautier de Confiengo, intra utile tempus die 14 martii 1914, uti tutrix sui filii Roberti interdicti ob mentis infirmitatem, praesentavit ad vacantem paroeciam de Nichelino pro insti¬ tutione curiae Taurinensi sacerdotem Vincentium Burzio; attamen ex adverso marchio Octavius Thaon de Revel, filius Ignatii ex primo lecto utpote successor mediatus hereditatis maternae Cavoretto, suo patri relictae, quamvis nullo sanguinis vinculo cum fundatore coniunctus, die 16 aprilis eiusdem anni, duos sacerdotes praesentavit, scilicet Ioannem Por- porato qt Sebastianum Stacchino, in vacanti paroecia instituendos. Has duas factas, nominationes impugnans comitissa Maria vidua Gautier de Confiengo, apud curiam archiepiscopalem petiit ut quaestio institueretur de spectantia iurispatronatus. Verum curia, retento quod ambae partes essent in quasi possessione legitima iurispatronatus, tres factas nomi¬ nationes cumulative admisit et concursum indixit inter praesentatos, ut dignosceretur quinam uti dignior esset instituendus in vacanti paroecia, salva interim quaestione in petitorio tum quoad iurispatronatus perti¬ nendam, tum quoad libertatem ecclesiae favore Ordinarii. Contra hanc agendi curiae rationem comitissa Gautier de Confiengo recursum promovit ad Summum Pontificem, qui rescripto mensis iunii nuper elapsi anni 1914, huic S. Tribunali Rotali definitionem controver¬ siae committere'dignatus est. S. Romana Rota 393 Interim vero persistente in contumacia marcinone Octavio Thaon de Revel pluries citato ad comparendum, eaque firmiter declarata, se¬ quentia dubia ex officio, interveniente etiam Rmo Promotore iustitiae, pro disceptatione et resolutione causae proponuntur: 1) An et cuius favore constet de iuspatronatus in casu; et qua¬ tenus affirmative: 2) Cuinam danda sit institutio in casu. Haec dubia die 1 proxime elapsi februarii nedum intimata sunt contumaci marchioni Thaon de Revel, sed etiam praesentatis ut hi, qua¬ tenus vellent, iudicio interesse possent. In iure. - Plures iurispatronatus species recensentur: quae ad prae¬ sentem controversiam conducit est divisio ipsius in hereditarium, fami¬ liare vel gentilitium, et mixtum. Hereditarium, iuxta Gagliardi de iure- patr., cap. 3, n. 16, dicitur illud « quod cum universa hereditate funda- « toris vel patroni ad quoscumque transit heredes tam extraneos quam « de sanguine, sive ab intestato sive ex testamento, tamquam pars acces- « soria et membrum hereditatis: cap. 1 et cap. Cum saec. de iurep. et « Clementina Plures de iurep. ... ». De regula iuspatronatus est heredi¬ tarium et transit cum hereditate, ut ait card. De Luca in Stirnma de iurepat., n. 26. Verum haec regula cessare potest ex diversa voluntate testatoris vel alterius unici possessoris disponentis ut iuspatronatus perti¬ neat ad suam vel alterius familiam, vel aliud genus personarum, et tunc iuspatronatus familiare vel gentilitium habetur, qui termini, licet a nonnul¬ lis confundantur, tamen inter se sunt distincti. Nam cum citato Gagliardi gentilitium peculiari ratione dicitur quod uni vel pluribus personarum A generibus vel stirpibus reservaium est sine ullo agnationis vel cognationis non habentes quatenus istae licet qualitatem hereditariam discrimine prae¬ sentare et munia patroni obire valeant, familiare autem quod uni vel plu¬ ribus familiis aut agnationibus sine qualitate hereditaria est reservatum, exclusis cognatis; si vero in utroque sive familiari sive gentilitio intrare etiam debet qualitas hereditaria, tunc habetur iuspatronatus mixtum. In casu iuspatronatus esse gentilitium extra controversiam est ex clara fundatoris voluntate in testamento anni 1741, siquidem inibi primo vocantur descendentes masculi a linea masculina, et deinde descendentes a linea feminina, et deinde omnes descendentes de familia fundatoris, ita ut proximior semper praeferatur. Secundo relate ad quaestionem super pertinendam iurispatronatus seu in petitorio, altero excipiente iam factas in antecessum praesentationes seu in possessorio, haec cum citato Gagliardi, cap. 19, n. 5, sedulo advertenda sunt. 394 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Quasi possessor manuteutionera in praesentanda regulariter obtinet contra petitorem pertinentiae patronatus, quatenus praesentatus a bonae fidei possessore omnino debeat institui et praeferri praesentato per pro¬ prietarium non possidentem. Hoc quidem conforme est cap. 19 de iurep., et cap. 7 de caus. possess. et prop. Verum ut haec quasi possessio suf¬ fragetur ad obtinendam praesentati institutionem plura requiruntur: 1) Requiritur bona fides in praesentante; 2) requiritur titulus coloratus, quare, ut ait Fagnanus explicans cit. cap. 19 et 3 de iurep., « quoniam, « possessio induit naturam tituli unde promanat, si appareat unquam « origo mala et vitiosus possidendi titulus, tunc praesumptio boni tituli « cedit veritati et possessio non attenditur » ; 3) requiritur scientia et patientia tam veri patroni, quam Ordinarii collatoris; 4) demum ut facta a quasi possessore praesentatio in ultimo statu suum secuta sit effe¬ ctum. Insuper ut quasi possessor obtineat manutentionem necesse est ut intentatum petitorium sit, ut pragmatici loquuntur, turbidum; secus est quando probatio proprietatis est clara et fit in continenti; tunc iuxta cap. 6 de caus. poss. et propr., possessorium absorbetur a petitorio. Plena autem et perfecta probatio, iuxta eundem Gagliardi, cap. cit., n. 39, per¬ tinentiae patronatus incontinenti tunc facta dicitur, cum eo liqueat vel per confessionem partis vel per fundationis instrumentum vel per rem •iudicatam aut per aequipollentem probationem. In facto. - De iurispatronatus exsistentia in casu, et quod illud sit gentilitium et non hereditarium, iam alias sermo habitus fuit. Item quod linea masculina descendens a Iacobo Aloisio, filio primogenito fundatoris Nicolai Manfredi Occelii, cessaverit morte Augusti sub die 8 martii 1877, absque prole defuncti, deducitur ex arbore genealogica exhibita in actis; et, quod exstincta linea semper exercuerit iuspatronatus, docet relatio curiae Taurinensis ad hoc Tribunal transmissa. Exstincta linea mascu¬ lina, iuspatronatus ad tramites testamentariae dispositionis fundatoris transferri debebat ad lineam femineam primogenitae: « mancando inte- « ramente la linea mascolina, spettera detta nomina alia primogenita dei « primogenito o primogeniti in infinitum ». Sed praefatus Augustus duas habebat sorores, quarum prior Secundina nupserat corniti Casimiro Modesto Gautier de Confiengo ; ad hanc igitur transiit iuspatronatus seu ad eius primogenitum Eduardum ; hic vero in matrimonium duxit Mariam Scozia Galliano a qua habuit filium Robertum, actualem patronum, et cuius nomine sua mater vidua ut tutrix praesentavit sac. Vincentium Burzio. Neque ex eo quod Robertus sit interdictus ob mentis infirmi¬ tatem, sequitur quod ipse sit incapax possessionis iuris patronatus, uti S. Bomana Bota 395 non sunt incapaces dominii amentes vel dementes, cfr. De Lugo, de iur. et iur., disp. 3, n. 14, quibus aequiparari potest interdictus ob debili¬ tatem mentis, et sicuti illi habent opus tutore pro iurium exercitio, cit. De Lugo, dis. 22, sec. 10, n. 281, ita interdum dicendum in casu de Roberto, cuius iura ipse per matrem suam exercuit ex facta, uti supra, praesentatione. E contra Irenes Cavoretto, heres defuncti Augusti Oceelli, nupta dein marchioni Tgnatio Thaon de Revel, nullo iure sibi vindicare poterat iuspatronatus, utpote quia non agebatur de patronatu heredi¬ tario, sed totum gentilitio, et ipsa non erat de sanguine fundatoris Oceelli, sed multo minus sibi illud asserere valet actualis eius filius privignus marchio Octavius Thaon de Revel, reus conventus in causa, et pariter extraneus a familia et sanguine fundatoris. Neque ei prodesse potest asserta possessio seu nominatio facta anno 1887 ab eius noverca Irene Cavoretto"; nam nulla nominatio locum tunc habuit ex parte Irenis, sed potius partes, seu eadem Irenes et comes Eduardus Gautier de Confiengo, rem remiserunt liberae collationi curiae Taurinensis, uti ex huius relatione in actis constat et in factispecie fuit indicatum. Ergo nulla adfuit possessio iurispatronatus ex parte Irenis Cavoretto, utpote quia pro ea vice parochi nominatio remissa fuit liberae voluntati Ordinarii. At dato et non concesso quod tunc possessio incoepta a praefata Irene fuisset regularis et legitima, in praesenti iudicio nullimode posset attendi ad effectum manutentionis sui filii privigni marchionis Octavii in nominatione facta duorum sacer¬ dotum Stacchino et Porporato, quia de pertinentia iurispatronatus favore Roberti Gautier de Confiengo, pro quo sua mater ut tutrix, actionem instituit, adest probatio clara et non controvertibilis, tum ex testamento ipsius fundatoris nuper reperto, ex cuius ignorantia egit curia Tauri¬ nensis in admittendo nominationes Stacchino et Porporato, tum ex arbore genealogica documentis suffulta, tum ex confessione rei conventi ad actricem in quadam epistola ita scribentis: « Io credo che non appar- « tenendo alia famiglia Nichelino non ho alcuna ingerenza in materia, « ed anche 1'avessi, mi affretterei a cederne ogni diritto ai parenti suoi, « come sarebbe mio elementare dovere » ; et in hisce conclusionibus convenit quoque Promotor iustitiae apud H. S. Tribunal, qui partes agit ipsius curiae Taurinensis in vindicanda ecclesiae libertate. Igitur nullum dubium de pertinentia iurispatronatus favore Roberti Gautier de Con¬ fiengo et de consequenti institutione danda sacerdoti Burzio ab eo prae¬ sentato. Quibus omnibus in facto et in iure enucleatis, Christi nomine invo¬ cato, Nos infrascripti Auditores, pro tribunali sedentes, et solum Deum 396 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale prae oculis habentes, decernimus, declaramus et definitive sententiamus: Iuspatronatus in casu pertinere ad Robertum Gautier de Confiengo, et institutionem ad paroeciam oppidi Nichelino esse dandam sacerdoti Vin- centio Burtio, seu propositis dubiis respondemus: Ad 1. Affirmative favore comitis Roberti Gautier de Confiengo; ad 11. Institutionem esse dandam sacerdoti Vincendo B nr zio; damnantes insuper marchionem Octavium Thaon de Revel ad omnes iudicii expensas. Ita pronunciamus, mandantes Ordinariis locorum et ministris tri¬ bunalium ad quos spectat, ut exsecutioni mandent hanc nostram defi¬ nitivam sententiam et adversus reluctantes procedant, ad normam sacro¬ rum canonum, et praesertim cap. 3, sess. XXV, de ref Cone. Trident., iis adhibitis exsecutivis et coercitivis mediis, quae magis efficacia et •opportuna pro rerum adiunctis exstitura sint. Romae, in sede Tribunalis S. R. Rotae, die 16 martii 1915. Ioseph Mori, Ponens. Fridericus Cattani. Antonius Perathoner. iL. %j S. Ex Cancellaria, 7 aprilis 1915. Sac. T. Tani, Notarius. Diarium Romanae Curiae 397 DIARIUM ROMANAE CURIAE SEGRETERIA DI STATO AVVISO DI CONCORSO II metodo ordinariamente seguito dalla Santa Sede per provvedere alie vacanze degli uffici inferiori della diplomazia pontificia e stato d'indire, volta per volta, uno speciale concorso fra gli aspiranti a questa camera, quando non si avesse disponibile alcun soggetto idoneo per il posto che dovevasi rico- prire ; il che peraltro non ha impedito che si adottasse talvolta il sistema dei concorso generale. La Santa Sede ha pertanto deciso d'indire ora un concorso generale, al quale saranno ammessi tutti gli aspiranti alia camera diplomatica della S. Sede. L'esame avra luogo entro il prossimo mese di settembre; ma le domande dovranno essere presentate alia Segreteria di Stato non piu tardi dei 10 agosto. Si fara poi conoscere agli aspiranti stessi, con qualche anti- cipazione, 11 giorno preciso delfesame. I requisiti per 1'ammissione sono : a) Essere di civile condizione, e di famiglia, la cui rispettabilita ed onoratezza non possano essere messe in dubbio. b) Esibire 1'attestato delfordinazione sacerdotale e la commendatizia dei proprio Ordinario. La Santa Sede, da parte sua, si riserva naturalmente di procurarsi quelle ulteriori indicazioni ed informazioni che giudicasse dei caso. c) Presentare la laurea almeno di diritto canonico e gli attestati degli studi letterari ed ecclesiastici regolarmente e lodevolmente compiuti. Chi, oltre i predetti requisiti, esibisse anche la laurea conseguita in altre facolta, special- mente nella S. Teologia, e dimostrasse la conoscenza di altre lingue stra- niere - oltre la francese che'e materia d'esame - sara, a condizioni pari, pre- ferito. L'esame sara scritto ed orale, e versera intorno alie materie seguenti: a) diritto pubblico ecclesiastico; b) diritto internazionale; c) storia ecclesiastica, con speciale riguardo ai rapporti fra la S. Sede e gli Stati; d) stile diplomatico; e) lingua francese. ACTA, vol. VII, n. 13. — 31-7-915. 27 398 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Per ciascuna di queste materie sono gia stati fissati in apposito Programma i terni sui quali potra cadere 1’esame stesso, ed i concorrenti avranno modo di procurarselo, rivolgendosi alia Segreteria di Stato. Gli aspiranti non avranno che la molestia di sospendere per pochi giorni le loro occupazioni, perche faranno ad esse ritorno appena terminati gli esami. Le prove scritte ed orali, che avranno sostenute, serviranno a far conoscere la loro capacita, la constatazione della quale servira poi a determinare la scelta dei Santo Padre quando giunga il momento di rinnovare od accrescere il perso¬ nale inferiore delle Rappresentanze pontificie alfestero. Ai giovani ecclesiastici, che avranno subito 1'esame, se ne fara conoscere l'esito; ma anche se il risultato sara favorevole, non avranno diritto di essere ammessi al servizio diplomatico della Santa Sede, e dovranno tornare alie loro diocesi, finche non piaccia a Sua Santita di provvedere a qualehe eventuale vacanza negli uffici della diplomazia pontificia, scegliendo fra quelli che, merce i precedenti esami, saranno stati riconosciuti idonei al detto servizio. NOMINE Con Biglietti delia Segreteria di Stato il Santo Padre si e degnato di nominare: 24 luglio 1915. — LEmo signor cardinale Gaetano Bisleti, Membro della Sacra Congregazione Concistoriale. — LEmo signor cardinale Filippo Giustini, Protettore deWIstituto delle Suore della Caritci delllmmacolata Concezione che hanno la Casa-Madre nella diocesi di S. Giovanni /Canada). Con Brevi apostolici il Santo Padre si e degnato di nominare: Assistente al Soglio Pontificio : 21 luglio 1915. — Mons. Enrico Giuseppe Richter, vescovo di Grand-Rapids. Protonotari apostolici ad instar participantium : 12 luglio 1915. —Mons. Pietro Bouyer, gia a mministratore apostolico della diocesi di Martinica. 18 luglio. -Mons. Edoardo Burke, dell' archidiocesi di Toronto, gia Presidente della Catholic Church Extension Society nel Canada. 27 luglio. — Mons. Luigi Iauch, delfarchidiocesi di Parigi. Diarium Bomanae Curiae 399 Prelciti Domestici di S. S.: 13 luglio 1915. — Mons. Francesco Sama, delia dioc. di Oppido Mamertina. 17 luglio. — Mons. Patrizio Lynch, della diocesi di Salford. — Mons. Giacomo Kennedy, della diocesi di Dunkeld. 18 luglio. — Mons. Leopoldo Nardelli, giaparroco di S. Eustachio in Roma. 20 luglio. — Mons. Carlo Salotti, assessore della Sacra Congregazione dei Riti e sotto-promotore della Fede. ON ORIFICENZE Con Brevi apostolici il Santo Padre si e degnato di conferire le seguenti •onorificenze: II Cavalierato deWOrdine Picino: 28 luglio 1915. — AI sig. marchese Luigi Lepri, guardia nobile di S. S. La Commenda delPOrdine di S. Gregorio Magno, classe civile: 25 luglio 1915. — AI sig. cav. Paolo Croci, presidente dei Circolo di S. Pietro, II Cavalierato deWOrdine di S. Gregorio Magno, classe civile: 23 luglio 1915. — AI sig. Gaetano Semitecolo, di Roma. 26 luglio. — AI sig. Luigi Baldassarri, officiale della S. C. dei Concilio,, II Cavalierato deWOrdine di S. Silvestro Papa : 17 luglio 1915. — AI sig. dott. Cirino Locaste, di Roma. MAGGIORDOMATO DI SUA SANTITA NOMINE Con Biglietti di S. E. Rma Mons. Maggiordomo, il Santo Padre si e degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S. S. : 18 maggio 1915. — Mons. Guglielmo Veitch, della dioc. di Harbour Graee. 5 giugno. — Mons. Filippo Pirri, di Roma. U givano. — Mons. Giovanni van Schaik, dell'arefrdiocesi di Utrecht. 400 Diarium Romanae Curiae 1 luglio. — Mons. Bernardo Palmer, della diocesi di Plymouth. 3 luglio. — Mons. Francesco Saverio Kessler, della diocesi di Spira. 28 luglio. - Mons. Nazareno ignazi, di Roma. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S. : 1 luglio 1915. — Mons. Fortunato Giacomelli, della diocesi di Padova. 3 luglio. — Mons. Alberto Rey Gonzalez, della diocesi di S. Cristoforo de Laguna. — Mons. Potito Caprigiioue, della diocesi di Ascoli e Cerignola. 14 luglio. — Mons. Luigi Del Magro, delFarchidiocesi di Lucca. Camerieri d'onore di Spada e Cappa soprannumerari di S. S.: 3 luglio 1915. — Comnr. avv. Assuero Roggeri, dell' archidioc. di Bologna. — Avv. Giovanni Maria De Marinis, della diocesi di Aquila. NECROLOGIO 8 luglio 1915. — Mons. Enrico Vollmar, vescovo titolare di Pergamo e- A gia vicario castrense delFesercito prussiano. Annus VII - Yol. YII Die U Augusti 1915 Num. 14 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTAEIUM OFFICIALE ACTA BENEDICTI PP. XV CONSTITUTIO APOSTOLICA DE SACRO TER PERAGENDO IN DIE SOLLEMNIS COMMEMORATIONE OMNIUM FIDELIUM DEFUNCTORUM BENEDICTUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Incruentum Altaris sacrificium, utpote quod a sacrificio Crucis nihil natura ipsa differat, non modo caelitibus afferre gloriam, et iis qui in miseriis huius vitae versantur ad reme¬ dium et salutem prodesse, sed etiam ad animas fidelium qui in Christo quieverint expiandas quamplurimum valere, perpe¬ tua et constans Ecclesiae sanctae doctrina fuit. Huius vestigia et argumenta doctrinae, quae quidem, saeculorum decursu, "tum Christianorum universitatem praeclarissimis affecit sola¬ ciis, tum optimum quemque in admirationem infinitae Christi caritatis rapuit, in pervetustis latinae et orientalis Ecclesiae Li- turgiis, in scriptis Sanctorum Patrum, denique in pluribus an¬ tiquarum Synodorum decretis expressa licet et manifesta de¬ prehendere. Id ipsum autem Oecumenica Tridentina Synodus sollemniore quadam definitione ad credendum proposuit, cum docuit « animas in Purgatorio detentas fidelium suffragiis, po- ACTA, vol. VII, n. 14. — 14-8-915. 28 402 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tissimum vero acceptabili Altaris sacrificio iuvari », eosque ana¬ themate perculit, qui dicerent, sacrum non esse litandum « pro vivis et defunctis, pro peccatis, poenis, satisfactionibus et aliis necessitatibus ». Neque vero rationem agendi huic docendi ra¬ tioni dissimilem unquam secuta est pia Mater Ecclesia; nullo enim tempore destitit Christifideles vehementer hortari, ne pate¬ rentur, defunctorum animas iis carere utilitatibus, quae ab eodem Missae sacrificio uberrime profluerent. Qua tamen in re hoc laudi Christiano populo verti debet, nunquam eius pro de¬ functis studium industriamque defuisse : ac testis Ecclesiae hi¬ storia est, cum fidei caritatisque virtutes altius insiderent ani¬ mis, actuosiorem tunc operam et reges et populos, ubicumque patebat catholicum nomen, in eluendas Purgatorii animas con¬ tulisse. Ea ipsa profecto effecit tam incensa maiorum pietas, ut, plura ante saecula, in Regno Aragoniae, consuetudine pau- latim inducta, die Sollemnis Commemorationis omnium defun¬ ctorum sacerdotes saeculares sacrum bis peragerent, ter vero regulares; quod privilegium Decessor Noster immortalis memo¬ riae Benedictus XIV non modo, iustis de causis, confirmavit, verum etiam, rogatu Ferdinandi VI Hispaniarum Eegis Catho¬ lici, itemque Ioannis V Lusitaniae Regis, Litteris Apostolicis, die XXVI mensis Augusti a. MDCCXLVIII datis, ita produxit, ut cui¬ libet sacerdoti e regionibus utrique Principi subiectis facultatem faceret ter eadem in Sollemni Commemoratione litandi. Procedente autem tempore, permulti, tum sacrorum Anti¬ stites, tum ex omni ordine cives, iterum et saepius supplices preces Apostolicae Sedi adhibuerunt, ut eiusmodi privilegio ubique gentium liceret uti : eademque de re a proximis Deces¬ soribus Nostris et a Nobismetipsis, in hisce Pontificatus Nostri primordiis, postulatum est haud semel. Nec vero dixeris, causas, quae ad propositum olim afferrentur, iam nunc defecisse : quin immo et exstant adhuc et ingravescunt in dies. Etenim Christi- fidelium, qui Missas in defunctorum solacium celebrandas vel quovis modo statuerint vel testamento lega verini, pia haec in- Acta Benedicti PP. XV 403 stituta et legata dolendum est partim deleta esse, partim ab iis neglegi qui minime omnium debeant. Huc accedit, ut ex iis ipsis, quorum explorata religio est, non pauci redituum imminutione cogantur, ad contrahendum Missarum numerum, supplices Apo- stolicam Sedem adire. •Nos igitur, denuo conscientiam eorum graviter onerantes, qui suo hac in re officio non satisfaciant, caritate in defuncto¬ rum animas, qua vel a pueris incensi sumus, vehementer impel¬ limur, ut omissa cum ingenti earum detrimento suffragia, quan¬ tum in Nobis est, aliquo pacto suppleamus. Ea quidem mise¬ ratio hodie maiorem in modum Nos permovet, cum, lucro¬ sissimi belli facibus Europae fere omni admotis, cernimus ante Nostros paene oculos tantam hominum copiam, aetate floren¬ tium, immaturam in proelio mortem occumbere; quorum am¬ ni ab us expiandis etsi defutura non est propinquorum pietas, eam tamen necessitati parem quis dixerit? Quandoquidem vero communis omnium Pater divino consilio facti sumus, filios vita functos, Nobis carissimos et desideratissimos, volumus, paterna cum largitate, congesti e Christi lesu meritis thesauri abunde participes efficere. Itaque, invocato caelestis Sapientiae lumine auditisque ali¬ quot Patribus S. R. E. Cardinalibus e Sacris Congregationibus de disciplina Sacramentorum et S ac rorum Rituum, haec quae sequuntur in perpetuum statuimus. I. Liceat omnibus in Ecclesia universa Sacerdotibus, quo die agitur Sollemnis Commemoratio omnium fidelium defun¬ ctorum, ter sacrum facere; ea tamen lege, ut unam e tribus Mis¬ sis cuicumque maluerint applicare et stipem percipere queant; teneantur vero, nulla stipe percepta, applicare alteram Missam in suffragium omnium fidelium defunctorum, tertiam ad men¬ tem Summi Pontificis, quam satis superque declaravimus. IL Quod Decessor Noster Clemens XIII Litteris die xix mensis Maii a. MDCCLXI datis concessit, id est ut omnia altaria essent eo ipso Sollemnis Commemorationis die privilegiata, id, quatenus opus sit, auctoritate Nostra confirmamus. 404 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III. Tres Missae, de quibus supra diximus, sic legantur, quemadmodum fel. rec. Decessor Noster Benedictus XIV pro Regnis Hispaniae ei Lusitaniae praescripsit. Qui unam tantummodo Missam celebrare velit, eam legat quae in Missali inscribitur legenda in Commemoratione omnium fidelium defunctorum; eandem adhibeat qui Missam cum cantu celebraturus sit, facta ei potestate anticipandae alterius et ter¬ tiae. IV. Sicubi acciderit, ut Augustissimum Sacramentum sit expositum pro Oratione XL Horarum, Missae de Requie, cum vestibus sacerdotalibus coloris violacei necessario dicendae (Decr. Gen. S. R. C. 3177-3864 ad 4), ne celebrentur ad Altare Expositionis. Quod reliquum est, pro certo habemus fore, ut omnes catho¬ lici orbis Sacerdotes, quamquam sibi licebit die Sollemnis Com¬ memorationis omnium fidelium defunctorum semel tantum li¬ tare, velint libenter studioseque insigni privilegio uti quod lar¬ giti sumus. Impense vero omnes Ecclesiae filios hortamur, ut, memores officii, quo erga fratres, Purgatorii igne cruciatos, non uno ex capite obligantur, frequentes eo die sacris, summa cum religione, intersint. Ita futurum certe est, ut, immensa refrige¬ rationis unda ex tot salutaribus piaculis in Purgatorium de¬ fluente, frequentissimae quotannis defunctorum animae inter beatos triumphantis Ecclesiae caelites feliciter cooptentur. Quae autem hisce Apostolicis Litteris constituimus, eadem valida et firma perpetuo fore edicimus, non obstante quavis lege, antehac lata a Decessoribus Nostris, de Missis non iterandis. Datum Romae apud Sanctum Petrum die x mensis Augu¬ sti anno MCMXV, Pontificatus Nostri primo. P. CARD. GASPARRI Ph. Cahd. GIUSTINI a Secretis Status. S. C. de Sacramentis Praefectus. Loco Cfr Plumbi VISA M. RIGGI, C. A., Not. lieg, in Cane. Ap., Is. — Acta Benedicti PP. XV 405 EPISTOLAE I AD IOAGHM CARD. ARCDVERDB DE ALBUQUERQUE CAVALCANTI, ARCHIEPISCO- PUM S. SEBASTTANI FLUMINIS IANUARII, CEIEROSQUE BRASILIAE MERI¬ DIONALIS ARCHIEPISCOPOS ET EPISCOPOS, UT GRATULETUR DE SUMMA ANIMORLM CONSENSIONE QUA DIOECESUM BONO CONSULUNT. Dilecte Fili Noster ac venerabiles Fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Litteras nuper accepimus, quas ad nos dedistis Neo- Friburgi congregati: in iisque habuimus cur laetaremur cum ex pietatis in Nos vestrae significatione, tum ex concordia qua, uti scribitis, consilia ad providendum iniistis. Eiusmodi animorum consensio quam sane Nobis placet, dilecte Fili Noster ac venerabiles Fratres, et quantas Ecclesiis vestris portendit utilitates! Non modo, enim, plus quam dici potest ipsa vestros arctius in dies devinciet caritate animos, sed et viam vobis muniet ad persimilem eam agendi rationem, cuius adeo Sunt explorata beneficia, ut commemorari vix debeant. Libet tantum obtestari vobis pro exhibitis officiis gratiam et pro pastorali diligentia benevolentiam; cuius pignus volumus esse apostolicam benedictionem, quam, caelestium conciliatricem donorum, vobis omnibus, dilecte Fili Noster ac venerabiles Fratres, clero populoque unicuique vestrum tradito, peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud S. Petrum, die xxx maii MCMXV, Pontificatus Nostri anno primo. BENEDICTUS PP. XV II AD R D. GEORGIUM T RILL ER, ANTISTITEM URBANUM PRAESIDEM COETUS CATHO¬ LICIS SCRIPTIS PER BAVARIAM EDENDIS, GRATULATIONIS CAUSA Dilecte Fili, salutem et apostolicam benedictionem. — Grata recor¬ datione te collegasque tuos prosequi humanitatis officia, quibus, alias, vestris adfuimus coeptis, libenter sane abs te accepimus. Delectamur enim memoria studiisque vestris, valdeque laetamur Consociationis vestrae incrementis nonnihil et Nos contulisse. Scribis tu quidem, dilecte Fili, incrementa haec, providenti moderatorum consilio sociorumque sollertia, etiam proximis hisce annis, adeo laetabilia fuisse, ut Conso- 406 Acia Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ciatio se eam praestet, quae caussam sanctissimam gravissimamque pari virium contentione tueatur. Vix poteras iucundiora Nobis afferre. Cum enim, hac praesertim iure, malas improborum artes, omnes videa¬ mus iniisse nocendi vias easque industria persequi constantiaque A sin¬ gulari: cum, ut consequi pronum est, tam late catholicis pateant offen¬ sionum caussae, nihil Nobis magis optandum occurrit, quam ut eorum augeatur numerus, qui scribendi munus cum fructu gerant, recteque scripta ita disseminentur, ut in obvii cuiusque manus quotidie veniat quo et erudiri et admoneri et confirmari animo incitarique possit ad Christia¬ narum studia virtutum. At vero, vel ex iis quae allata nuper sunt, eos vos esse novimus, quorum diligentia hortatione non egeat, commenda¬ tione adeo digna sit, ut inde suppetant actuosae caritatis exempla, quae ceteri imitentur utiliter. Auspex divinarum gratiarum Nostraeque testis benevolentiae apo- stolica sit benedictio, quam tibi, dilecte Fili, tuisque sodalibus universis peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud S. Petrum, die vi iunii MCMXV, Pontificatus Nostri anno primo. BENEDICTUS PP. XV III AD R. P. D. MARIANUM ANTONIUM ESPINOSA, ARCHIEPISCOPUM BONAERENSEM, CETEROSQUE EPISCOPOS REIPUBLICAE ARGENTINAE. DE SACRA ARGEN- TINAE NATIONIS AEDE IN URBE. Venerabiles Fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Red¬ didit Nobis dilectus filius losephus Gallardo sacerdos, simul cum excel¬ lentissimo xuo, qui Reipublicae Argentinae apud nos personam gerit, communes vestras litteras; ex quibus non exiguam sane cepimus volu¬ ptatem. Etenim quod scribitis pervelle vos, ut in hac alma Urbe, sicut aliae gentes habent, liceat per Nos nationi vestrae propriam habere sacram aedem, id sane est eiusmodi, ut Nobis vehementer probetur, quippe valde utile ad ea catholicae unitatis astringenda vincula, quibus feliciter estis huic Apostolicae Sedi coniunctissime. Quam aedem igitur is, quem laudavimus, sacerdos Mariae Perdolenti condere ad aream Trasimenam, Decessore Nostro sanctae memoriae Pio X admodum pro¬ bante, coepit, et iam prope, ut affertur, absolvit, quamque ipse, egregie se munificum praebens, uti suis impensis, a solo exstruxit, ita idoneis Acta Benedicti PP, XV 407 instructarum reditibus pollicetur, eandem Nos, secundum vestra et pii conditoris vota, Argentinae nationi attribuimus, omnino privilegiis ornan¬ tes paribus atque urbanae vel Hispanorum vel Gallorum sacrae aedes ditatae sunt. Itaque gratulamur contingere vestrae Civitati, ut prima omnium Rerumpublicarum ex America in hoc centro catholici nominis atque apud communem Ecclesiae parentem stationem propriam pecu- liaremque locum honoris obtineat. Libet autem confidere futurum, ut novi templi operibus brevi fastigium imponatur; ac vos dedicationi eius celebrandae, quot potueritis, tot praesentes adsitis. Propitia vero semper magna Dei Mater Argentinam Rempublicam respiciat; ac, pro vestra in doloribus eius recolendi s pietate, lectissimorum vos munerum copia laetificet. Quorum auspicem, Nostraeque benevolentiae testem, vobis, venerabiles Fratres, dilecto filio losepho Gallardo, atque omni¬ bus curae vestrae concreditis apostolicam benedictionem amantissime impertimus. Datum Romae apud S. Petrum, die xvrn mensis iunii MCMXV, Pon¬ tificatus Nostri.anno primo. BENEDICTUS PP. XV IV AD R. P. D. HYACINTHUM PETRONI SAC, MBSIONALiUM A PRETIOSO SANGUINE MODERATOREM GENERALEM, EXEUNTE ANNO CENTESIMO A SODALITATE CONDITA Dilecte Fili, salutem et apostolicam benedictionem. — Optimam Nos quidem opinionem de ista cui praees, Missionalium familia semper habuimus, cum vestram nimirum intueremur sollertiam, industriam et constantiam in quaerenda simul divini nominis gloria, simul hominum salute sempiterna. Hanc ob causam admodum Nos delectarunt eae nuper litterae, quibus, exeunte iam saeculo a sodalitate condita, tu Nos, dilecte Fili, iucundo sane officio pietatis adieras: quibus in litteris, gra¬ tissimus erga Deum, qui vos usque adhuc beneficiis omne genus affe¬ cisset, Nos, omnium sodalium verbis, obsecrabas ut divina vobis auxilia in posterum quoque, bene precando, conciliaremus. Profecto peculiarem in vos benignitatem providentis Dei nulli non putamus manifestam, qui vel vitam et labores legiferi Patris vestri contempletur, vel consi¬ deret quam is celeriter in beatorum caelitum numerum sit adscriptus, et quantam in successoribus alumnisque aemulationem suarum virtutum excitant, vel ad incrementa sodalitatis, trans oceanum quidem Atlanti- 408 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cum nobilissima, atque ad eos, quos in sacris muneribus ceperitis capiatisque animarum fructus, animum attendat. Quae Nos reputantes, vobis equidem cum gratulamur, tum adeo volentes caelestem implora¬ mus opem, ut Nostrarum hoc esse partium arbitremur. Vos enim, cum de promovendo Pretiosi Sanguinis cultu praecipuam quamdam curam profiteamini, eiusmodi tenetis institutum, quo quidem nihil unquam opportunius, sed his maxime temporibus. Nam quid est potissime, qua- mobrem tantis hodie mundus miseriis et calamitatibus aftligatur, nisi quod homines, immemores fere lesu Christi, a quo empti pretio magno et in libertatem vindicati sunt filiorum Dei, omnes cogitationes suas abiecerint in terras, atque ita Patris in se flagella concitarint? Reno¬ vandi sunt animi ad amorem studiumque Crucifixi, si vere cura est, ut caelestes conticescant irae. Omnino in rebus humanis nulla potest esse stabilis et mansura tranquillitas, nisi per Eum, in quo Pater reconciliavit omnia, pacificam per sanguinem crucis eius sive quae in terris, sive quae in caelis sunt (Coloss. 1, 20). Iam vero Iesus de cruce pendens omnia vitae documenta sui sanguinis effusione, tamquam voce, tradit, at hoc praesertim saeculorum universitati clamat: sua ipsius caritate, dolore comite, humani generis esse reparatam salutem. Quo igitur pacto salutis huius veniant in partem, qui Christum et amantem et patientem non sequantur? Atqui videmus hanc duplicem in primis esse aetatis huius labem, ut non caritatis Christianae norma homines, verum immodico dirigantur amore sui, atque ut pro summa doloris impatientia delicias avidissime appetant. - Quare agite, et cultum Divini Sanguinis sedulo propagate, ut instituistis : bono animarum et societatis humanae fructuosiorem usque operam dabitis. Nos autem divinorum munerum auspicem ac, paternae Nostrae benevolentiae testem, apostolicam benedictionem tibi, dilecte Fili, et omnibus sodalibus tuis amantissime impertimus. Datum Romae apud S. Petrum, die xx mensis iulii MCMXV, Ponti¬ ficatus Nostri anno primo. BENEDICTUS PP. XV Suprema S. Congregatio S. Officii 409 SUPREMA S. CONGREGATIO S. OFPKH (SECTIO DE INDULGENTIIS) I DECRETUM SOLVUNTUR QUAEDAM DUBIA ORCA FACULTATES ET PRIVILEGIA SECRETA¬ RIORUM PIORUM OFERUM PROPAGATIONIS FIDEI, S. FRANCTSCI S AI . ESII ET S. INFANTIAE. . • \ Ssmus D. N. D. Benedictus div. prov. Pp. XV, in audientia imper¬ tita R. P. D. Adsessori S. Officii, feria V, die 10 iunii 1915, praehabito Emorurn ac Revmorum PP. Cardinalium Generalium Inquisitorum suffragio, feria IV, die 9 iunii 1915 emisso, super dubiis: I. « An sacerdotes, qui in Curiis dioecesanis secretarii munere « funguntur, per anni decursum oblationes recipientes, quas parochi « dioecesum attulerint, ad respectivum directorem dioecesanum Piorum « Operum Propagationis Fidei, S. Francisci Salesii et S. Infantiae trans- « mittendas, ius habeant ad facultates et privilegia parochorum? ». II. « An directores praedicti auctoritate polleant easdem facultates « et privilegia iisdem secretariis communicandi? » Respondendum mandavit: « Negative ad utrumque ». Contrariis quibuscumque non obstantibus. R. CARD. MERRY DEL VAL, Secretorius. L. & S. f Donatus, Archiep. Ephesin., Aclsessor. S. O. II DECRETUM SOLVUNTUR QUAEDAM DUBIA CIRCA INDULGENTIAS APOSTOLATUI ORATIONIS ADNEXAS. Propositis Supremae huic S. Congregationi S. Officii sequentibus dubiis : I. « An is qui Apostolatui Orationis adscribitur, ut indulgentiam « diei inscriptionis adnexam lucretur, loco ipsius diei inscriptionis, alium « diem ad libitum sibi eligere possit? ». 410 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II. « An quotidiana matutina intentio, in praedicto Apostolatu per « quamlibet formulam, secundum statuta, peragenda, fieri possit per « actum mere internum? » • Emi ac Rmi PP. Cardinales Inquisitores Generales, feria iy, die 9 iunii 1915, respondendum censuerunt: Ad I. « Negative ». Ad II. « Intentionem formula vocali esse exprimendam ». Et feria V subsequenti, die 10 iisdem mense et anno, Ssmus D. N. D. Benedictus div. prov. Pp. XV, in audientia R. P. D. Adsessori S. Officii impertita, Emorum PP. sententiam adprobavit, Suaque Su¬ prema Auctoritate confirmavit. Contrariis quibuscumque non obstantibus, R. CARD. MERRY DEL VAL, Secretarius. L. © S. f Donatus, Archiep. Ephesin., Adsessor S. O. III DECRETUM QUO OONHRMATUR DECRETUM S. C. INDULGENTIARUM DM XII MARTII MDGOCLV ORCA PRIVILEGII ALTARIS APPLICATIONEM. Supremae Sacrae Congregationi S. Officii proposito sequenti dubio : « An Decretum S, Congr. Indulgentiarum d. d. 12 martii 1855 abroga- « tum censendum sit per resolutiones ab eadem S. Congregatione datas « diebus 19 iunii 1880 et 19 decembris 1885; ita ut, tum Sacerdos cele- « brans, tum fidelis offerens Missae stipendium omnino elicere debeant « intentionem, saltem virtualem, lucrandi pro defuncto Indulgentiam « plenariam Altaris privilegiati? », Emi ac Rmi PP. Cardinales Generales Inquisitores, feria IV, die 16 iunii 1915, respondendum censuerunt: Ne¬ gative. Et Ssmus Dnus noster D. Benedictus div. prov. Pp. XV, in audien¬ tia insequenti feria V, die 17 eiusdem mensis et anni, R. P. D. Adses¬ sori S. Officii impertita, EE. PP. sententiam adprobavit et confirmavit. Contrariis quibuscumque non obstantibus. R. CARD. MERRY DEL VAL, Secretarius. f Donatus, Archiep. Ephesin., Aclsessor S. O. Suprema S. Congregatio S. Officii 411 IV DECRETUM AMPLIFICATUR INDULGENTIA CUIDAM PRECI IACULATORIAE ADNEXA, ITA UT TOTIES QUOTIES ACQUIRI POSSIT. Die 8 iulii 1915. Ssmus D. N. D. Benedictus div. prov. Pp. XV, in audientia R. P. D. Adsessori S. Officii impertita, benigne concedere dignatus est, ut •omnes et singuli christifideles, recitantes iaculatoriam precem ad Iesum italico sermone sic expressam: « O Gesu, vita eterna nel seno dei Padre, vita delle anime fatte a vostra somiglianza, in nome dei vostro amore fate conoscere, svelate il vostro Cuore », cui indulgentia tercentorum die¬ rum a s. m. Pio Pp. X per Rescriptum manu propria diei 11 martii 1907 semel in die lucranda tributa erat, valeant in posterum eamdem indul¬ gentiam, animabus quoque in purgatorio degentibus profuturam, toties ucrari, quoties relatam precem, corde saltem contrito, recitaverint. Praesenti in perpetuum valituro absque ulla Brevis expeditione. Contrariis quibuscumque non obstantibus, jfd C. CARD. DE LAI, Episcopus Sabinensis, L. % S. f Donatus, Archiep. Ephesin., Aclsessor S. O. S. CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM SACRAE ORDINATIONIS CASUS. - Caius iuvenis, morum integritate et bona animi indole praeprimis approbatus, auctus est sacerdotio fere viginti abhinc annis, et « usque ad hunc diem, uti ait eius Ordinarius, magno cum fructu in « animarum cura laborat ». Qui « decursu temporis - ita prosequitur Ordinarius - et mihi et « Capellano nreo iteratis vicibus aperuit, se de validitate recepti S. Ordinis 412 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « presbyteratus dubitare, sed dubium huiusmodi usque modo spernen- « dum esse censui,tamquam ex nimia conscientiae scrupulositate exortum. «Res ita se habuit: Gaius, cum in Seminario degeret, maximis « angoribus torquebatur ne S. Communionem indigne sumeret: et, ne « id committeret, actum contritionis perfectae ante sumptionem Sacrae «Eucharistiae elicere conabatur. Eodem modo vehementissime timebat « ne per indignam S. Ordinis presbyteratus receptionem sacrilegium « forte perpetraret, anxieque secum considerabat num presbyterum con- « secrari se sineret, vel saltem actum Ordinationis externum, per inten- « tionem non recipiendi sacramentum annihilaret. Narrat, in hac animi « perturbatione, ne voluntatem suam in actu S. Ordinationis mutaret, « se sibi proposuisse scriptum in sua cella relinquere : " Volo presbyter «ordinari hoc autem ex oblivione vel alia causa omisit. « Hora constituta, cum ceteris diaconibus, suis coalumnis, in eccle¬ siam seminarii ad recipiendam Ordinationem accessit. « In ipso ritu, sacerdoti, qui ei manus sacro chrismate inunctas « ligabat, sicut iste etiam nunc probe meminit, voce submissa ait: " Inten- « tionem meam revocavi „. Sed sacerdos scrupulositatem alumni bene « noscens, nonnullis eum verbis adhortatus est eo successu, ut ceteris « sacris ritibus se subiiceret. « Caius postea omnes functiones sacerdotales semper exercuit, sed « angorem ne id sacrilege faceret propter invalide susceptam presbyte- « ratus Ordinationem penitus non amisit. « Ut eius conscientiae’ consulerem, anno superiore ego ipse et alitis « quidam sacerdos, doctrina et experientia ad id muneris aptissimus, « separatim sacerdotem Caium de circumstantiis serio examinavimus, « nobisque persuasimus de validitate suscepti Ordinis non posse dubi- «tari; idque Caio aperuimus. Qui nostris adhortationibus brevi tantum « pacari potuit; scripsit enim ad capellanum meum suam esse opinionem «in isto examine, utpote perturbato animo, vel se rem non ita plane « demonstrasse uti oportebat, vel dicta non recte esse intellecta. « Qua in epistola intentionem, quam die Ordinationis habuisset, ita « describit: "Firmiter mihi proposueram ut nonnisi post elicitum actum « contritionis perfectae S. Ordinationem reciperem. Impositione manuum « peracta, quam substantialem Ordinationis partem esse putavi, quin « contritionis actus elicuissem, mihi proposui: ceteris sacris ritibus me « intentione interna non subiiciam, ne fiam irregularis, et ut brevi post, « sine dispensatione Sanctae Sedis Apostolicae, Sacram Ordinationem « valide recipere et una cum consociis meis primam meam Missam cele- « brare possim „. S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 413 « Ingredienda ecclesiam intentionem habui: "Volo ordinari sacerdos, « sed non prius nisi actu contritionis perfectae elicito « Etiam nunc, ut saepius antea, Caius rogavit ut eum sub condi- « tione reordinarem; sed cum non satis constare videatur, num in hoc « casu dubium prudens circa validitatem Ordinationis adesse affirmari « possit, huius rei decisionem ad S. Sedem Apostolicam deferendam esse « existimavi ». — Hucusque Episcopus qui casum nomine Gaii exposuit. ANIMADVERSIONES. - 1. S. Ordinatio, e cuius valore pendet valor fere omnium Sacramentorum, sub conditione non solum potest, sed prorsus iterari debet, quoties circa eius validitatem dubium aliquod adsit, modo tamen prudens sit, seu rationabile. E contra, admitti non potest iteratio, etiam conditionata, si dubium prorsus inane sit, seu omni serio funda¬ mento destitutum; gravis enim irreverentia irrogaretur Sacramento natura sua non iterabili. Videndum igitur est quale sit dubium ab oratore propositum. °2. Ante omnia advertimus quod in praesenti casus solutione prae¬ scinditur omnino non solum a controversia circa essentiam Ordinationis, an in sola impositione manuum, vel in traditione etiam instrumentorum consistat, verum etiam a quaestione quae usque in praesens ab aliquo clarissimo viro Canonista defenditur, an scilicet in recipiente S. Ordina¬ tionem sufficiat ad validitatem intentio mere externa, qua quis serio se subiicit ritibus essentialibus S. Ordinationis. Hic tantummodo factum existentiae, nec ne, intentionis etiam internae consideratur. Ex casus expositione aperte patet hic agi de iuvene vere et prorsus scrupuioso, ceterum strenuo in vinea Domini operario. Ratio autem, qua de valore suae Ordinationis dubitat, reposita est in adserto defectu intentionis eam recipiendi. En status animi vehementer scrupulis agitati. Prius pertimescere consueverat indignanti sumptionem S. Eucharistiae; adveniente autem tempore S. Ordinationis, pariter expavescere coepit sacrilegam huius Sacramenti receptionem; quare « firmiter, ait, mihi pro¬ posuerant ut nonnisi post elicitum actum contritionis perfectae Sacram Ordinationem reciperem ». Sed impositione manuum peracta, quin actum contritionis elicuerit, secum locutus est: « Substantialis ritus S. Ordinationis in me effectu caruit; proinde ceteris sacris ritibus me intentione interna non subiiciam, ne nam irregularis, et ut, brevi post, sine dispensatione S. Sedis, sacram Ordinationem valide recipere possim et primam Missam celebrare una cum coalumnis meis». Quis non videt in huiusmodi acervo tam fatua¬ rum cogitationum gravem statum scrupulorum, in quo iuvenis versatur? 414 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale' 3. Verum in comperto est Caium firmam ac perseverantem habuisse voluntatem recipiendi sacrum presbyteratus Ordinem; tam firmam, tam perseverantem, ut ad omnes anxietates auferendas scribere voluerit in quadam cartula sui cubiculi: Volo presbyter ordinari. Hora constituta, accedit cum aliis ad ecclesiam, in qua fit Ordinatio; et etiam in anxie¬ tatibus, quibus ratione scrupulorum angebatur durante sacro ritu, unicum et constans est eius propositum: velle Missam celebrare cum consociis suis. Exstat haec voluntas dum Episcopus manus imponit. Revera Caius asserit se post manuum impositionem revocasse intentionem suam in ordine ad reliquos ritus : at non revocatur quod non habetur. Ergo Caius ipse implicite fatetur se in impositione manuum Episcopi habuisse veram intentionem sacrum Ordinem suscipiendi. Existit insuper haec intentio in traditione instrumentorum. Etenim Caius quando ei manus post sacram unctionem ligabantur, dixit quidem submissa voce alicui adstanti sacerdoti se intentionem retractasse; sed hic sacerdos, noscens scrupulos Caii, ei animum addidit eo successu, ut hic ex parte sui expleret omnes S. Ordinationis ritus praescriptos a Pontificali Romano. Quomodo ergo Caius dubitare potest de perseveranti et vera intentione tum in impositione manuum Episcopi, tum in traditione instrumentorum? 4. Sed esto quod Caius in processu S. Ordinationis mente revolverit ineptam ideam interne contradicendi actui externo ne irregularis fieret, quinam potest esse valor huiusmodi actus? Certe hic agitur de vero scrupulo; et scrupulus proprie dictus non est in intellectu, non est in voluntate, non est in conscientia, sed solummodo adhaeret phantasiae. Utique quando imaginatio perturbatur, homo scrupulosus habet pro vero dictamine conscientiae, pro vera determinatione, pro vero consensu, pro vera retractatione voluntatis id quod reapse non est nisi imaginarium dictamen, imaginaria determinatio, imaginarius consensus, imaginaria retractatio : sed imaginaria voluntatis retractatio nunquam profecto vi pollebit destruendi veram intentionem, adeo determinatam ac seriam qualis ea fuit, de qua agitur in casu. Nimio terrore sacrilegii admittendi perturbatur phantasia Caii, qui in hoc perturbationis statu, deliberatae voluntatis capax iam non est. Hinc omnes animi motus sub influxu scrupuli in progressu S. Ordina¬ tionis sibi invicem succedentes, in imaginatione consistunt, nec ultra imaginationem vim et efficaciam habere possunt. Ad rem applicari potest quod dicit S. Thomas loquens de baptismo collato homini furioso, qui ante furiam sibi proposuerat illum recipere: « suscipit sacramentum, etiamsi furiosus tum contradicat, quia illa con¬ tradictio non procedit a voluntate rationis » (In IV Sent., Dist. 6, Quaest. I, art. % q. 3, ad'2"“). S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 415 5. Nec demum praetereundum, ad abundantiam iuris, quod secunda haec intentio e scrupuio orta, dato etiam et non concesso quod non in sola imaginafcione constiterit, haberi deberet tamquam penitus elisa per intentionem aliam, eamque priorem ac praevalentem, voluntatem scilicet recipiendi Ordinationem sine sacrilegio. Res exemplo clarescet desumpto e sacramento matrimonii. Est veritas catholica quod inter Christianos non datur verum matri¬ monium quin sit sacramentum, et pariter catholice certum est non confici sacramentum sine intentione saltem implicita faciendi quod facit Ecclesia. His positis, quid de tot hominibus, solo baptismo Christianis, qui ob solam decentiam socialem aut solo consilio ducti obsequendi volun¬ tati sponsae, in facie Ecclesiae contrahunt? Conficiunt, nec ne, sacra¬ mentum matrimonii? Quoniam duae voluntates oppositae simul consistere nequeunt, inquiri debet quaenam fuerit voluntas praevalens, an voluntas verum contrahendi matrimonium, an voluntas excludendi sacramentum. Si praedominetur voluntas non conficiendi sacramentum, nec veri nominis matrimonium haberi poterit; sin autem (quod sane de lege ordinaria evenit) praevaleat voluntas ineundi coniugium, haec absorbet seu anni¬ hilat alteram sacramento contrariam, et tunc ex consequenti sacramen¬ tum matrimonii conficitur. Similiter in casu praesenti duas intentiones haberemus, unam potio- rem, fundamentalem, perseverantem, scilicet intentionem suscipiendi Ordinem sine sacrilegio, alteram supervenientem, inductam a scrupuio in decursu S; Ordinationis post manuum impositionem, nempe inten¬ tionem se subiiciendi ceteris sacris ritibus solum externe, seu sine con¬ sensu interno. At quis non videt quod haec intentio includeret sacrile¬ gum peius, et gravius eo quod misellus ille scrupulosus vitare volebat rei sacrae violationem? Ergo haec secunda intentio per priorem et potiorem intentionem fuisset destructa; et omnibus modis apparet, dubium de validitate Ordi¬ nationis nonnisi vano et inani niti fundamento. Emi et Rmi Patres, omnibus mature perpensis, in generali consessu habito die 28 maii 1915, ad dubium: An et quomodo providendum sit in casu? respondendum censuerunt: Orator acquiescat. ALOISIUS CAPOTOSTI, Ep. Therm., Secretorius. 416 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale S. CONGREGATIO CONCILII GALATAYERONEN. CONCURSUS PAROECIALIS 16 ianuarii 1915 Species facti. - Vacante beneficio parochiali in quodam oppido dioe¬ cesis Calatayeronen., Revmus Episcopus, die 4 martii anni 1911, concur¬ sum indixit, assignatis 20 diebus pro candidatorum inscriptione et pro exhibendis documentis; quo vero ad diem qua concursus habendus esset, ea relinquebatur per alterum edictum determinanda, hisce verbis: « die examinis a Nobis per aliud Edictum statuenda». Et revera die 26 aprilis subsequentis, altero publico edicto, destinata est dies 8 maii, hora vero 8,30 a. m. Tempore utili viginti dierum quinque sacerdotes nomen rite dede¬ runt; sed die 8 maii in Curia tres tantum adstiterunt: quibus praesen¬ tibus hora constituta concursus apertus est; sub hora autem nona incoepta iam thematum dictatione, a quarto sacerdote ex inscriptis hae litterae telegraphicae pervenerunt: « Non essendomi stato comu- « nicato personalmente giorno concorso, ne essendo stato affisso alie « porte delle chiese, prego V. E. sospendere oggi esame, altrimenti « riserbomi azioni concessemi diritto ». Episcopus tamen censuit incoe¬ ptum iam concursum non esse interrumpendum. Expleto itaque concursu et peracto scrutinio, examinatores prosy- nodales renunciarunt dumtaxat Episcopo, eorum sententia ad paroeciam vacantem idoneum esse N. N., silentes omnino de ceteris duobus; renun- ciatum autem ab ipsis idoneum Episcopus in beneficio rite instituit et in possessionem suo tempore immisit. Adversus huiusmodi concursus exitum querelam ad hanc S. Congregationem detulerunt tum quartus sacerdos, qui ad periculum ne accesserat quidem, petens acta nulla et irrita declarari, eo quod ipse non fuerit personaliter citatus pro die concursus; tum duo sacerdotes qui idonei renunciati non fuerunt, appellationem interponentes a mala examinatorum relatione. Utraque igitur querela in praesenti causa expendenda venit. S. Congregatio Concilii 417 Synopsis disceptationis, a) De actorum nullitate. - Nullitas concursus in causa praetenditur ex capite citationis. De qua tamen praenotandum est, in facto, falso a sacerdote recurrente asseri tum in litteris telegra- phi eis de quibus supra, tum in recursu « che il secondo editto non «venne affisso alie porte della chiesa, ma dentro la sagrestia, e preci- osamente in un quadro ove si pubblicano le deliberazioni capitolari i. Ex relatione enim cursorum, quae est jn actis, contrarium legitime evincitur, i. e. etiam alterum edictum, quo dies et hora constituebatur, rite affixum mansisse « ad valvas ecclesiae cathedralis et parochialis « vacantis a die 27 aprilis ad diem 8 maii inclusive ». Manet igitur tantummodo altera praetensae nullitatis causa, quod nempe sacerdos recurrens non fuerit personaliter ad concursum certa die indictum citatus. Necessitatem enim huiusmodi citationis sustinere videntur plures in hac re doctores: ita v. g. Lotterius, De re benefi, II, q. XXXI, n. 54, 55) loquens definite de concursu ad parochiam docet: «Si plures se. opposuerint et descripti sint, omnes debent examini « subiici vel saltem ad illud singulariter vocari: quia^ ubi certus est « oppositor, non sufficit vocatio per edictum, sed exigitur citatio singu- « laris, iuxta regulam, quam prae ceteris ponunt Alex. etc. », ubi etiam S. R. Rotam allegat. Huic sententiae subscribunt explicite Leurenius, de foro benef, p. I, c. 3, q. 180; Ferraris, Bibi. s. v. concursus, addit, n. 63, et praesertim Ventriglia, Prax. for. 11, adn. v/§..17 qui aliis ver¬ bis rei rationem ita dat: « Si Episcopus proposuit edictum pro vacatione « ecclesiae parochialis, in quo cita vit et monuit omnes qui concurrere « et examini se subiicere intendant, ut compareant ad se describi facien- « dum infra decem dies, nulla facta mentione de die examinis, illi qui « se describi fecerunt, debent personaliter notificari de die examinis, et « ratio est, quia cum concurrentes sint certi, intrat illa regula indubi- « tata, quod quando certus est oppositor, citandus est singulariter, et «non per edictum»; cfr. Monacelli, Formul., tit. V", form. 10, num. 6; Gennari, in Monitore eccl, sez. 111, part. 111, pag. 58. Et quamvis id non sit explicite ulla lege firmatum, satis tamen firmari dicunt ipsa natura rerum. Sane, ex huius rei natura constat, inter Episcopum edicentem concursum et oppositores singulos, quorum inscriptio ab illo fuerit acceptata, oriri quasi-contractum, unde ius oppositori competit ad hoc ut examinetur; ad quod profecto necessarium est ut sufficienter noscat qua determinata die et hora examini se subiici utiliter valeat. Porro id duplici via legitime fieri potest: 1. vel ipso primo aperti concursus edicto, antequam ullus potuerit concurrentium albo inscribi; vel % si eo primo edicto dies certa non fuerit assignata, sed, - sive tacite sive ACTA, vol. VII, n. 14. — 14 8-915. 29 418 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale expresse, relicta posterius assignanda, necesse est ad complendum quasi- contractum eam ulterius notificari. At vero - dicunt - diversa est ratio legitima huius faciendae notificationis, prout oppositores inscripti atque acceptati iam fuerint ab Episcopo, vel non; si nondum quisquam se inscripserit neque ab Episcopo fuerit acceptatus, necessarium erit qui¬ dem novum edictum generale; sed si aliqui, vel etiam unus se inscrip¬ serit, et ab Episcopo acceptatus fuerit, notificatio diei certae fieri debet per convocationem personalem inscripti aut inscriptorum. Certum est enim principium communi iudiciaria praxi firmatum, quod enunciat v. g. Emus Lega (De lud., I, 432) : « caute observetur, citationi edictali « locum non esse, nisi compertum sit personalem citationem dari non «posse ». Unde concluditur favore recurrentis, hunc, cum citationem persona¬ lem iure expectasset quasi ex contractu cum Episcopo acceptante inito, quam tamen non recepit, iure reclamasse ut incoepta interrumperentur, et hac reclamatione spreta, iure nunc petere, ab hac S. Congregatione ut iam peracta declarentur irrita. Ex adverso in primis opponitur consuetudo vigens in dioecesi Cala- tayeronensi: in actis enim quindecim referuntur consimiles casus circa secundum edictum publicatum pro designatione diei concursus, nulla data vocatione seu citatione personali iam inscriptis candidatis. Horum antiquius est edictum pro concursu ad paroeciam loci Gran Sammichele diei 14 maii 1867, in quo legitur: « Indi con altro editto si fissera il «giorno delPesperimento» quod secundum edictum pariter in actis exsistens, datum fuit die 28 decembris eiusdem anni. Ergo agitur de consuetudine saltem quadragenaria, quae, iuxta omnes, sufficiens est in iure canonico ad abolendam contrariam legem. Nec ceteroquin omnes et singulae leges quae concursus parochiales moderantur vim irritandi habent. Nominarim quod attinet Const. Bened. Cum illud, in qua (§ 16, n. 2), forma praescribitur indicendi concursum pro paroecia vacante per edictum, et consulitur ut in eodem edicto prae¬ finiatur tempus, quo concursus habendus erit, non omnes praescriptio¬ nes in ea contentae sub clausula irritanti latae sunt. Id quidem affirmat Reclusius, de re parodi., II, t. IV, n. 84, sed oppido fallitur, ut constat ex tenore eiusdem Constit., § 16, n. 1, et § 18 (cfr. etiam Monit. Eccl, I, vol. III, pag. 86). Hinc card. D'Annibale, in sua Summula, 1. III, n. 45, not. n. 14 breviter et concinne distinguit: «Quae servari oportet cauta « sunt: I) in Trid. sess. XXIV De refi, c. 18; II) in cit. Constit. S. Pii V, « In conferendis; III) in encycl. Bened. XIV Cum illud, in quam transiit « Instructio S. C. C. iussu Clementis XI edita a. 1721. Haec autem sedulo S. Congregatio Concilii 419 « secernenda sunt: etenim illis (I) non servatis, collatio irrita est; istis « (II) non servatis, et irrita est, et R. P. reservantur; his (III) non ser+ « vatis, valet ». Cum ergo quae praescribuntur in Bened. Constit, nulla clausula irritanti sint praedita, nihil impedit quominus ea per ordi¬ nariam consuetudinem temperari possint, prout in Calatayeronen. dioe¬ cesi factum est, ex consuetudine iam inolita de duplici edicto pro con¬ cursu paroeciali indicendo. Nec opponatur, in casu, assertam consuetudinem improbandam esse, utpote quae praeiudicium afferat iuri de personali citatione quae¬ sito tertiis, per inscriptionem vi primi edicti peractam. Ius enim istud de personali citationi ex regula quam affert 1. c. Ventriglia « quod quando certus est oppositor, citandus est singulariter et non per edictum » locum quidem habet in indiciis, in quibus citatio personalis requiritur ad sta¬ tuendam in reo contumaciam (cf. card. de Luca, de iud., disc. XIX; de iurisd., disc. LXXXVII) ; in materia vero extra-iudiciali, ut est concursus, intimatio candidato iam inscripto circa diem habendi concursum, eo modo sufficit sit facta, ut ipse intimationis ignorantiam rationabiliter afferre nequeat; et nullo canonis vel legis textu convincitur eam esse debere personalem. Recurrens, in casu, per factum inscriptionis con¬ cursui, utique, quoddam ius ad rem acquisierat, et hinc ut interesse habens erat certiorandus circa praefixam diem, seu citandus ; sed modus citationis variari potest, ut tenet Ceccop. ad Scarfant., 1. II, dec. XXI, n. 21, p. 78. In casu, iuxta vigentem consuetudinem, iam in primo habendi concursus edicto statuebatur quod inscripti seu candidati mone¬ antur per aliud edictum de die designata pro concursu, quod revera et rite factum est per alterum edictum affixum ad valvas ecclesiae parochialis vacantis et cathedralis, praescripta die 8 maii, hora 8% autem, inscripti candidati hunc notificationis modum, sese inscribendo, ratum habuerunt: ergo incivile est eos postea conqueri contra Episcopum, qui eosdem non monuit personaliter de die concursus, cum, iuxta notum adagium, « quod semel placuit, amplius displicere non possit ». Unde etiam patet non posse urgeri in casu argumentum deductum ex ratione quasi-contractus, cui innituntur auctores, qui vellent applicare concur¬ sibus ea quae praescribuntur de citatione personali in actis iudicialibus. Nam, in quolibet casu, ex quasi-contractu nemini potest obvenire ius maius illo, quod in ipso quasi-contractu stipulatum seu promissum fuit. Cum igitur Episcopus indicens concursum expresse declaraverit per aliud edictum statuendam seu publicandam esse diem examinis pera¬ gendi, Episcopus ipse ad nihil aliud tenebatur, ratione eiusmodi quasi- 420 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale contractus, adversus quoslibet inscriptos, nisi ad omittendum aliud edictum pro statuenda die examinis, quod revera fecit. Ceterum, concurrentes non erant ex remotis oppidis dioecesis, sed omnes conterranei seu cives oppidi cuius parochia vacabat: hinc nulla cum difficultate, immo etiam absque peculiari solertia, cognoscere pote¬ rant statutam diem concursus, per edictum ad valvas parochialis affixum determinatam. b) De appellatione a mala relatione examinatorum. - Relatio exami¬ natorum, prout rite publicata fuit, haec tantummodo continet: « Per¬ fectis concurrentium scriptis et perspectis titulis et qualitatibus mora- « libus, ceterisque de iure perpendendis, iudicavimus idoneum ad munus « parochiale dominum N. N et uti talem Illmo ac Rmo Dno Episcopo « renuntiamus ». Inter acta concursus non invenitur notula punctorum quae singuli concurrentes tulerunt, et super quibus efformatum fuit iudicium examinatorum de idoneitate candidatorum. Porro, actis con¬ cursus de more in S. Congregatione examinatis per duos Consultores, conclusum est, omnes tres concurrentes idoneos esse; ex tribus autem revera magis idoneum exsistere - omnibus perpensis - praefatum sacer¬ dotem N. N. Compertissimum vero est Episcopi ius et officium esse, inter eos quos concursus demonstraverit idoneos seu dignos, eligere quem digniorem in Domino existimaverit. Igitur in casu, relatio examinatorum, non mala simpliciter dici deberet, sed tantum per accidens, quatenus, saltem tacite, examinatores renun- ciasse videntur, inidoneos seu non dignos fuisse ceteros recurrentes. Quod etiamsi dare velimus, effectus appellationis non est ut iterandus sit concursus, sed tantummodo ut famae concurrentium consulatur. Ut enim tradit card. D'Annibale in Summula theol, mor., II, n. 47, not. 27, et receptissimum in iure est, appellatio a mala examinatorum relatione instituta est directe non ad consequendam paroeciam, sed ad deter¬ gendam infamiam recurrenti inflictam ; et citat ep. Bened. XIV, Redditae Nobis ad Archiep. Florent., 9 aprii. 1746, in qua haec habentur: « Docto- « res docent appellantem a mala relatione examinatorum, eius appella¬ tionem aut neque in devolutivo admitti, aut certe, ad eum dumtaxat « finem ut famae atque existimationi suae appellans consulere possit, « amovendo notam sibi ab Examinatoribus inustam ; numquam vero ut « ecclesiam parochialem consequi possit, ut ad propositum bene disputat « Massobrius, in praxi hob. concurs. disq. V, dub. 4 ». Idem autem tenuerat et semper tenuit S. Concilii Congregatio, prout constat v. g. ex Policastren. Parochialis, 14 sept. 1745. S. Congregatio Concilii M Resolutio. - Die 16 ianuarii 1915 S. G. Concilii in plenariis Emorum ac Rmorum Patrum comitiis in Palatio Apostolico Vaticano habitis, ad propositum dubium: «An et quomodo collatio paroeciae loci JV/favore sacerdotis N. N. sustineatur in casu » respondendum censuit: « Praevia declaratione idoneitatis etiam sacerdotum A. A. ei B. B., affirmative ». Facta autem de praemissis SSmo Dno Nostro Benedicto Div. Prov. Pp. XV relatione per infrascriptum S. Congregationis Secretarium, die 18 eiusdem mensis et anni. Sanctitas Sua resolutionem Emorum Patrum approbavit. 0. GIORGI, Secretorius. S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE DECRETUM SOCIETAS PRO MISSIONIBUS EXTERIS, APUD MARYKNOLL IN FOEDERATIS AME- RICAE SEPTENTRIONALIS STATIBUS INSTITUTA LAUDATUR EIUSQUE CON¬ STITUTIONES AD DECENNIUM PROBANTUR Ut ad Fidem Catholicam per orbem iuxta divinum mandatum latius propagandam etiam solertissima Statuum Foederatorum Americae Se¬ ptentrionalis Gens validius adniteretur, laudabili consilio in ea regione iam aliquot abhinc annis nova, ultro adprobantibus Episcopis, instituta est, in loco vulgo Maryknoll, Societas pro missionibus exteris eo fine, ut adolescentes in sortem Domini vocati ad sacras expeditiones penes ethnicas gentes suscipiendas apte efformarentur. Cum autem divinae Providentiae beneficio laetos eadem Societas progressus habuerit, lae- tioresque etiam in posterum, catholicis illius regionis pro viribus adiu- vantibus, habitura videatur, ad eam certa disciplina certisque regulis firmandam, opportuna quaedam ab eius institutoribus exarata sunt sta¬ tuta, quae, uti par erat, huic Sacrae Congregationi Fidei Propagandae examinanda et adprobanda proposita sunt. Quare Emi Patres huius Sacri Consilii, in generalibus comitiis die 17 maii 1915 habitis, schema istarum Constitutionum cum examini subiecissent, praedictam Societatem Americae pro missionibus exteris peculiari laude dignam declararunt, atque exhibitas eiusdem Constitutiones, nonnullis adiectis modificatio¬ nibus, prout in adnexo exemplari habetur, ad decennium experimenti causa adprobandas censuerunt. Hanc vero S. Congregationis sententiam ab infrascripto eiusdem Secretario, in audientia diei 14 insequentis iunii. m Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ssmo D. N. Benedicto Papae XV relatam. Sanctitas Sua adprobare dignata est, simul praecipiens ut praefata Societas sub immediata huius S. Con¬ gregationis de Propaganda Fide iurisdictione constitueretur, et super his omnibus praesens Decretum expediri iussit. Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis de Prop. Fide, die 15 iulii anno 1915. Fr. H. M. CARD. GOTTI, Praefectus. L.ffiS. C. Laurenti, Secretarius. SACRA CONGREGATIO RITUUM URBIS ET ORBIS DECRETUM DE TRIBUS MISSIS IN DIE SOLLEMNIS COMMEMORATIONE OMNIUM FIDELIUM DEFUNCTORUM CEI .ER RANDIS. Sanctissimus Dominus noster Benedictus Papa XV per Constitu¬ tionem Apostolicam sub die 10 huius mensis datam, et privilegium trium Missarum in die sollemnis Commemorationis defunctorum cele¬ brandarum a Decessore suo fel. rec. Benedicto XIV Hispaniae et Lusi¬ taniae ditionibus elargitum, et ipsas tres Missas quas idem Pontifex cuilibet sacerdoti in iisdem regionibus praescripsit legendas, ad univer¬ sam Ecclesiam benigne extendere dignatus est. Ut autem omnibus innotescant praedictae Missae, sacra Rituum Congregatio, de ipsius Sanctissimi Domini Nostri mandato, ita in prae¬ senti Decreto eas describit: Prima Missa est, quae inscribitur in Missali Romano die Commemorationis omnium fidelium defunctorum. Altera, quae in eodem Missali habetur in anniversario defunctorum cum sequentia Dies irae et Orationibus, ut infra: ORATIO Deus, indulgentiarum Domine: da animabus famulorum famularum¬ que tuarum refrigerii sedem, quietis beatitudinem, et luminis claritatem. Per Dominum. S. Congregatio Bituum 423 SECRETA Propitiare, Domine, supplicationibus nostris pro animabus famulo¬ rum famularumque tuarum, pro quibus tibi offerimus sacrificium laudis: ut eas sanctorum tuorum consortio sociare digneris. Per Dominum. POSTCOMMUNIO Praesta, quaesumus, Domine: ut animae famulorum famularumque tuarum, his purgatae sacrificiis, iudulgentiam pariter et requiem capiant sempiternam. Per Dominum. Tertia Missa quae legitur in Missis quotidianis cum sequentia Dies irae et Orationibus, ut infra: ORATIO Deus, veniae largitor et humanae salutis amator, quaesumus cle- mentian tuam: ut animas famulorum famularumque tuarum, quae ex hoc saeculo transierunt, beata Maria semper Virgine intercedente, cum omnibus sanctis tuis, ad perpetuae beatitudinis consortium pervenire concedas. Per Dominum. SECRETA Deus, cuius misericordiae non est numerus, suscipe propitius preces humilitatis nostrae: et animabus omnium fidelium defunctorum, quibus tui nominis dedisti confessionem, per haec sacramenta salutis nostrae cunctorum remissionem tribue peccatorum. Per Dominum. POSTCOMMUNIO Praesta; quaesumus, omnipotens et misericors Deus: ut animae famulorum famularumque tuarum, pro quibus hoc sacrificium laudis tuae obtulimus maiestati, per huius virtutem sacramenti, a peccatis omnibus expiatae A lucis perpetuae, te miserante, recipiant beatitudinem A Per Dominum. Servatis de caetero Rubricis nec non peculiaribus Ritibus Ordinum propriis. Contrariis non obstantibus quibuscumque. Die 11 augusti 1915. A. CARD. VICO, S. R. G. Pro-Praefectus. L. & S. Alexander Verde, Secretorius. 424 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA ROMANA ROTA MEDIOLANEN. NULLITATIS MATRIMONII ( AMBROSINI-SPINELLA ET GARIBALDI) Benedicto Papa XVfeliciter regnante, Pontificatus Dominationis Suae anno primo, die 8 aprilis 1915, BB. PP. DD. Guilelmus Sebastianeiii, Decanus, Ponens, Seraphinus Many et Franciscus Heiner, Auditores de turno, in causa Mediolanen. - Nullitatis matrimonii, instante pro appella¬ tione defensore vinculi Mediolanensi adversus sententiam curiae Medio¬ lanensis, inter Mariam Ambrosini-Spinella et Iulium Garibaldi, reprae¬ sentatos per legitimum procuratorem rev. Dominicum Niti, advocatum, interveniente et disceptante in causa vinculi defensore ex officio, sequen¬ tem definitivam tulerunt sententiam. Maria Ambrosini-Spinella, Mediolanensis, triginta quatuor annos nata, et virtutibus Christianis coruscans, ope quarundam feminarum, quarum amicitia fluebatur, Elisabeth praesertim Buttafava, Alexandrinae Plan- tanida et Aloisiae Garibaldi, in uxorem requisita fuit a lulio Garibaldi, duce equitum Italici exercitus. Sed statim familia Ambrosini per litteras anonymas edocta fuit de parum commendabili anteacta Iulii vita. Prae¬ fatae vero mulieres non solum anonymas insinuationes disperdere conatae sunt, sed Mariae animum aliquatenus reluctantem, ita flectere potuerunt, ut mense octobri 1907, sponsalia fuerint celebrata cum annuii traditione, et post quatuor menses, i. e. die 8 februarii 1908, matrimonium initum fuerit coram parocho ecclesiae metropolitanae Mediolanensis. Per mensem circiter, voluptuarium iter sponsi aggre¬ diuntur, deinde Mediolanum apud sponsae matrem reversi, iterum huc illuc peregrinantur. Sed pace e domestico sacello exsulante, mense septembri eiusdem anni 1908, sponsi mutuo se valedixerunt. Post haec primo coniuges petierunt et obtinuerunt a tribunali civili Mediolanensi separationem personalem, deinde concordi consilio, assumpta nationa- litate Hungarica, per sententiam tribunalis urbis Fiume, vinculum civile fuit penitus dissolutum. Hoc peracto, curiam dioecesanam adivere, ut matrimonium quoque ecclesiasticum nullum declararetur ex capite vis et .metus, et die A augusti 1914 sententia prodiit favorabilis. Ab hac S. Bomana Bota 425 sententia ad H. S. Tribunal provocavit defensor vinculi ex officio, et hodie causa discutienda proponitur sub consueta formula dubii: An constet de nullitate matrimonii in casu? Ad ius quod spectat, Doctores omnes' exponentes titulum XL De iis quae vi metusve causa fiunt, tradunt per vim enervari penitus volun¬ tatem et consensum excludi; per metum vero et voluntatem et con¬ sensum tantummodo imminui, modo magis modo minus, prout metus qualitas vel procliviorem vel minus proclivem efficit in rem propositam voluntatem. Quae tamen vera sunt natura inspecta, nam leges humanae certis "in casibus, actus metu elicitos actibus per vim extortis effectu tenus aequipararunt, adeo ut, quemadmodum actus per vim extortus irritus ipso iure est, ita actus metu elicitus nullus dici debet ex legis ministerio. Inter hos actus est matrimonium ex aperta dispositione capitum 14, 15 et 28 De sponsalibus et matrimoniis-, Metus autem gravis sit oportet, etiam relative tantum, iniustus et directus ad extorquendum consensum. Quod iure merito extensum est ad metum reverentialem, i. e. ad metum quo reformidamus indignatio¬ nem eius, in cuius potestate constituti sumus, modo tamen aliquid aliud accedat, v. g. preces importunae et instantissimae, iurgia, vexationes, etc. Praeterea metus debet esse extrinsecus, i. e. debet procedere a causa libera, seu ab homine ; « quia si a causa naturali, vel ab intrinseco pro- « veniat timor gravis v.g. mortis, incendii, aut alterius iacturae gravis- « simae bonorum, infamiae et, eo timore perculsus, quis matrimonium «contrahit, validum est iuxta communem et certam Sanchez, lib. IV, « disp. 12, n. 3. Ratio est quia tunc non impeditur homo ab homine, « sed a seipso, qui matrimonium, nemine urgente, voluntarie eligit ad « evadendum periculum corporis, fortunae, famae aut animae »i Ra Reifferistuel in tit. De sponsalibus, n. 326. Similia habet Pontius, De matrimonio, lib. IV, cap. 19, n. 2; Schmalzgrueber in tit. De sponsalibus, n. 388; Rosset, De matrimonio, n. 1292; Aichner, Compendium iuris cano¬ nici edit. ann. 1905 n. 168, et Santi in tit. De sponsalibus, n. 145. Modo ad factum, et ante omnia, Patres adnotarunt non agi in casu de metu reverentiali. Quamvis enim Iulius Garibaldi dixerit: « Dichiaro « che la persona che ebbe la capitale influenza sulF animo della mia « sposa per determinare la sua volonta riluttante al matrimonio, fu la «signora madre Cariotta Ambrosini », nihilominus Maria nunquam questa est se aliquam coactionem ex parte matris passam fuisse; imo* cum coram iudice primae instantiae asseruisset se ad matrimonium cum Iulio impulsam fuisse a quibusdam mulieribus, scilicet Elisabeth Butta- fava, Alexandrina Plantanida et Aloisia Garibaldi, cum interrogaretur: 426 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « Dica la teste se vi furono altre persone, oltre quelle da lei indicate, « che abbiano esercitata influenza sui suo consenso matrimoniale e « quale sia stata », respondit: « Oltre le persone nominate, nessun'altra «ebbe influenza sopra di me». Pater pariter Mariae declarat: «Per « quanto io desiderassi di vedere a posto in un buon matrimonio mia « figlia, pure devo dire che io non ho mai fatto pressione, perche essa « sposasse il capitano ». Quod a pluribus testibus confirmatur ; v. g. Ade- lais Bartoletti deponit: « Come ho gia detto sopra, la signora Ambro- « sini madre, sui principio, favorevole, poi e rimasta indifferente. Escludo « percio qualsiasi pressione da parte della madre sull' animo della « figlia ». Et Lina Volpi: « lo credo che la signora. Spinella non abbia « fatto pressioni di sorta sulla figlia, ne in un senso ne in un altro ». Ita etiam adv. Binda: «Credo poter escludere in modo assoluto che « ne la madre, ne il fratello abbiano esercitato influenza o pressione ». Ita pariter, aliis omissis, adv. Ambrosini : « Non mi consta affatto che « mia madre abbia intimorito mia sorella ». Igitur excludendus est metus reverentialis, et sermo coarctandus ad metum ab aliis incussum personis. Verum quidem est quod appretiationi iudicis relinquitur iudicium ferre tum de entitate metus, tum de animo illius cui metus incutitur; sed iudici haud licet in sua proferenda sententia praescindere ab adiunctis et circumstantiis, quae in actis prostant. Hinc Patres a) perpendere volue¬ runt praecipua adiuncta matrimonii Ambrosini-Garibaldi, et ea quae ipsum matrimonium sequuta fuerunt. Iamvero tabulis processualibus inspectis, constat a) Mariam haerentem certe, timidam ac frigidam fuisse, sed minime nuptiis contrariam. Ita mater Mariae: «Io non « posso dire che la mia Maria fosse assolutamente contraria a questo « matrimonio ». Et Lina Volpi: « Essa (Maria) non mi ha pariato di « repulsione verso il capitano Garibaldi, mentre manifestava sempre «il dubbio sopra accennato. Ho trovata sempre la signora Maria «incerta nella decisione da prendere al punto da deperire anche in « salute, incerta e per il carattere, e per le abitudini dello sposo, che « temeva non confacenti alie proprie ». Idem scribit testis Plantanida : « Ebbi la convinzione che il Garibaldi inspira a te (Maria) affezione, « ma non stima ». Parochus denique Franciscus Balconi : « Che la « signora Ambrosini-Spinella Maria fosse contraria al matrimonio non « lo posso dire; ma pare che anzi in mezzo a tutti i suoi dubbi, fosse « peritante anche a rompere le trattative », et paulo inferius: « Non « ricordo che sia mai uscita in una espressione che mettesse in dubbio S. Romana Roia « il suo consenso ai matrimonio ». Maria dubia erat et frigida, quia optime cognoscebat se pulchram non esse, nec iuvenilis aetatis, quamvis divitiis dotatam. Quare timebat ne ei nubere vellent propter dotem conspicuam: « Ad ogni occasione di proposte matrimoniali, essa era «sempre timorosa che la sposassero per la sua dote, e non per la « persona » ait Lina Volpi, et Aloisia Garibaldi: « Sapeva di non esser « bella, e temeva di non essere abbastanza interessante per mio fratello, « ed aveva timore percio che mio fratello la sposasse per interesse ». b) Acta referunt easdem feminas, quae fautrices aut conciliatrices praedicantur nuptiarum, ex frequentibus dissidiis, quae sponsam inter et sponsum oriebantur, hanc hortatas fuisse ut a matrimonio ineundo se abstineret, ita Elisabeth Buttafava testatur: « in questa occasione ed in «qualche altra io sentii il bisogno di ripetere loro che dinanzi a questi « screzii e divergenze di gusti, il miglior consiglio che poteva dare e « che avrei dato anche ad una mia figlia, era quello di troncar tutto ». Et Aloisia Garibaldi: « Non ho mai usato con lei modi aspri; soltanto «una volta dissi: " Se non vuoi fare il matrimonio, lascia pur stare, « che sei ancora in tempo „ ». His accedit rev. Balconi, qui, consultus a Maria circa anteactam sponsi vitam, hanc non omnino laudabilem confessus est, concludens: « Per conto mio, come parroco e come amico, « la consigliava a rompere i negoziati ». At has omnes adhortationes et consilia flocci fecit Maria. Imo relationes antinuptiales interruptas a viro Maria cum matre instaurarunt. Haec enim narrat sponsus: «Mi « pare verso 1'aprile 1907, io feci la domanda ufficiale alia signora Car- « lotta Ambrosini della mano di sua figlia, ed ella accogliendo benevol- « mente la mia domanda, mi rispondeva che ne avrebbe pariato alia «figliuola, e mi avrebbe poi dato risposta. Alia fine di maggio, non « avendo io ricevuto risposta alcuna, non ostante le mie replicate sol- « lecitazioni, allora ritirai ufficialmente la parola, e partii da Milano, «ritirandomi nella villa " Capo di Strada „ presso Pistoia, dove erano « i miei genitori. Incominciarono allora le lettere della figlia, che scri- « veva a nome della madre, essendo questa Tabitudine della casa, « dirette a mia sorella, onde farmi recedere dal mio rifiuto e ripren- « dere le trattative. E poco per volta, si ripresero le trattative colla « madre ». c) In contractu inito coram notario, in sic dicto matrimonio civili, et in matrimonio religioso omnia rite et more solito se habuerunt. Paro¬ chus Balconi haec testatur: « Si, ricordo benissimo di avere Totto feb- « braio 1908 benedetto le nozze dei detti sig. Garibaldi e Maria Ambro- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « sini.. Non ricordo che in quell'occasione mi sia rimasto il minimo «dubbio sulla pronuncia dei si da ambo le parti; ne ricordo altre cir- « costanze che abbiano creato in me il dubbio di mancanza di con- « senso ». .Ita etiam Theresia Cattaneo, matertera Mariae, quae matri¬ monio interfuit: « In municipio ed alia chiesa, diede il suo consenso «regolarmente, ed io ho sentito chiaramente il si ». A Contracto matrimonio, interrogata a Maria Lina Volpi «.se era « contentaessa senza esprimere nulla; mi rispose con un gesto di rasse- « gnazione ». Ita etiam Adelais Bertoletti : « Dopo il matrimonio nonl'ho « piii vista, se non ai ritorno dal viaggio di nozze. Elia venne dame per « salutarmi, ed alia mia domanda se era felice e contenta, rispondeva con «una affermazione fredda ». Neque officit quod consortium, coniugale post sex menses ab initis nuptiis dissolutum fuerit. Etenim Maria depo¬ nit: « Io sentiva 1'obbligazione di adempiere il mio dovere una volta che «1'aveva sposato, e se non vi fossero state le peripezie successive, io sarei «rimasta con lui, accettando il mio destino ». Quaenam autem fuerint istae vicissitudines (peripezie) explicat inferius: « Appena (ait) mi trovai « sola coi mio marito, nel viaggio di nozze, mi accorsi subito di avere «a trattare con un uomo strano e prepotente. Senza una ragione al « mondo, egli faceva delle scenate inesplicabili, gridava ripetendo che i « nostri caratteri non vanno d'accordo ; tu a casa tua, ed io a casa « mia; vado a stare a casa dei miei vecchi, e simili. Spesso poi minae - « ciava di saltare dalla finestra ». Et infra: « Certamente io non poteva « aver stima di un uomo di tal carattere, e tanto meno poteva averlo « dopo di aver scoperto i diversi inganni, coi quali mi aveva abbindo- «lata; tra le altre, io compresi che era niente affatto innamorato di me, «come mi faceva credere. Egli mi aveva ingannato sulfappartamento « che aveva,, nel quale egli aveva detto di avere mobiglio proprio, men- are non era che a nolo, e poi 1'inganno degli orecchini, che mi si «dovevano mandare, ma che non vennero: l'inganno della domestica, « che io doveva avere, che non ebbi mai, e per la quale non vi era « neppur posto in casa, ecc. ». En ergo verae causae separationis, mariti scilicet indoles vehementissima, quae solum post matrimonium Mariae revelata est, et variae deceptiones, quas ab ipso passa fuit, quaeque abunde sufficiunt ut mulieres indignentur. Haec omnia recensita adiuncta penitus excludunt defectum con¬ sensus in Maria, et ad minus in dubium revocant adsertum metum. Verum, admisso etiam quod Maria sub influxu metus coniugium iniverit, videndum est iuxta DD. Patres an metus in causa illas praeses ferat qualitates quae a iure requiruntur ut matrimonium sit nullum. S.- Romana Rota 429 Extra controversiam est Elisabeth Buttafava, Alexandrinam Planta- nida et Aloisiam Garibaldi, quae concihatrices matrimonii fuerunt, nun¬ quam erga Mariam minis neque directe neque indirecte usas fuisse. Cer¬ tum pariter est praefatas mulieres praeter hortationes et consilia, sane assidua, mala etiam et pericula portendisse, quibus Mariam, matrimonio recusato, se obnoxiam reddere dictitabant. Quaenam autem fuerint haec mala nos docet sponsa. « Capivo che avrei dovuto avere 1'energia di « troncare tutto, ma il pensiero di far pariare di me, e il sentire che « continuamente mi dicevano (le signore Plantanida e la Garibaldi « sorella dello sposo) di guardar bene a quello che io faceva, ritirandomi, « perche ornai tutta Milano ne parlava, e perche io inoltre avrei rovinato « quel povero uomo, perche egli, dato uno scacco, avrebbe dovuto abban- « donare 1'azienda, ed allontanarsi da Milano, ed infine avrei cooperato « a far morire di dispiacere i vecchi genitori di lui... ». Verum primo haec mala seu pericula non proponebantur a persona cui reverentia vel obedientia debetur, sed ab extraneis. Deinde quod haec mala evenirent vel non evenirent, non pendebat a voluntate praedi¬ ctarum mulierum, unde ex earum parte, non erant proprie minae sed tantummodo propositiones aut coniecturae, et quidem non multum pro¬ babiles et valde incertae. In specie autem quoad adversam famam, animadvertendum est publicae evulgationi tractatus sponsalitii praecipuam operam dedisse familiam Ambrosini, uti enim refert Iulius Garibaldi : « La signora Ambro- « sini chiedendo informazione a questo, a quelli, veniva a svelare a tutta « Milano che la figliuola sua stava per maritarsi ». Deinde ex eo quod ali¬ quis praeambula matrimonii abrumpat, grave est asserere eidem adver¬ sam famam imminere, cum ubique et frequenter id accidat; secus nec parochus Balconi consilium dedisset Mariae ut Iulio valediceret, nec Aloisia Garibaldi quae certe famam fratris pessumdare nolebat, Mariae dixisset: «Se non vuoi fare il matrimonio, lascia pur stare, che sei « ancora in tempo ». Relate ad probabilem mortem sponsi parentum, certum est metum vim habere posse non solum quando mala minitantur ei cui metus incu¬ titur, sed etiam suis, parentibus videlicet, fratribus, sororibus, non autem extraneis. At parentes sponsi nullo nexu, neque sanguinis, neque ami¬ citiae cum Maria coniungebantur. Deinde constat matrem sponsi extra¬ neam prorsus fuisse matrimonio; deponit enim: « Premetto che posso « dire beii poco sui modo con cui si e combinato il matrimonio ..." Mio « figlio aveva la sua eta, e sapeva benissimo disimpegnarsi nei suoi « affari; in questa faccenda io mi trovai affatto estranea ». 430 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Haec ratio valet etiam quoad gravem perniciem sponsi, eiusque sui- cidium. At, hac in re, adnotandum est quod nunquam sponsus dixit se incurrere, non contracto matrimonio, assertam perniciem, nec etiam se sibi mortem illaturum si matrimonium cum Maria non contraxisset. Prae¬ terea quamvis lulius optabat valde cum Maria nuptias inire, non ita tamen flagranti ac coeco amore erga illam ducebatur, secus enim ausus non fuisset bis tractationem nuptiarum truncare. Postremo quoad suici- dium, acta referunt D. Plantanidam post inductam separationem, Iulium inter et Mariam, ut animos ad concordiam revocaret Mariae dixisse Iulium sibi mortem inferre, nisi cum ea vitam instauraret maritalem. At hoc non terruit animum Mariae, quae iudices civiles adivit, et ab iis legalem obti¬ nuit separationem. Ex his sat clare patet mala, quae Mariae minitata fuerunt, talia non fuisse, ut eius menti gravem metum incuterent. Sed metus non solum non fuit gravis, sed neque extrinsecus, i. e. procedens a causa libera. Etenim nunquam de metu sibi incusso quaeritur Maria, sed de propria opinione, aut propriis sensibus : « il pensiero di far pariare di « me ... il sentire che continuamente mi dicevano le signore », etc. Unde si quis erat metus, si qua mentis trepidatio, erat ab intrinseco, scilicet a propria Mariae phantasia, aut a propriis eius passionibus et scrupulis. Recte proinde dicit Elisabeth Buttata va: « E andata avanti a forza di « cose e conveaienze sociali ». Et Maria Brera: « E andata avanti come « per fatalita ». Metus autem intrinsecus, licet gravis, prouti supra dixi¬ mus, nunquam irritat matrimonium. Hinc « quantumvis, ut recte adnotat « Rmus defensor vinculi ex officio, damnare datum esset in casu infau- « stum interventum auctricum matrimonii, quatenus nedum dubia dissi- « pando, sed mala mulieri impendenda indicando, vel iuxta iudicem « (Mediolanensem) proponendo, illius voluntatem ad matrimonium lucra- « verint, cum tamen ab earum voluntate non pendebat ipsa mala exsecu- « tioni mandare, vel avertere, praetensus metus, iuris ad normam exactus « non concipitur ». Quibus omnibus consideratis et sedulo perpensis, Nos infrascripti Auditores, Christi nomine invocato, pro tribunali sedentes, et solum Deum prae oculis habentes, decernimus, declaramus et sententiamus: Non constare de matrimonii nullitate in casu, seu proposito dubio respondemus: Negative. Ita pronunciamus, mandantes Ordinariis locorum et ministris tri¬ bunalium ad quos spectat, ut exsecutioni mandent hanc nostram defi¬ nitivam sententiam, et adversus reluctantes procedant ad normas sacro¬ rum canonum, et praesertim cap. 3, sess. XXV, de reform., Concilii S. Romana Rota 431 Tridentini, iis adhibitis exsecutivis et coercitivis mediis, quae magis effi¬ cacia et opportuna pro rerum adiunctis exstitura sint. Romae, in sede Tribunalis S. R. Rotae, die 8 aprilis 1915. Guilelmus Sebastianeiii, Decanus, Ponens. L. j$i S. Seraphinus Many. Franciscus Heiner. Ex Cancellaria S. R. Rotae, Sae. T. Tani, Notarius. DIARIUM ROMANAE CURIAE SEGRETERIA DI STATO A V VISO La Santita di Nostro Signore Benedetto Papa XV, riportandosi alie dispo- sizioni emanate dal Venerato Suo Antecessore e pubblicate negli Acta Apo- stolicae Sedis dei 25 gennaio 1913, circa gli annui funerali dei Pontefice antecessore, e la cerimonia, parimenti annuale, della Pontificia Incoronazione, ha stabilito che il funerale dei Sommo Pontefice Pio X di sa. me., invece dei 20 agosto, anniversario della morte, abbia luogo, come gia fu praticato pel Sommo Pontefice Leone XIII, il 5 novembre. Sua Santita si e degnata poi di disporre che 1'anniversaria cerimonia della Sua Pontificia Incoronazione, invece dei 6 settembre, abbia luogo il 22 dicembre, anniversario della Sua Consacrazione Episcopale, ricevuta per le mani dei Sommo Pontefice Pio X 1’indomani delfanniversario della Sua ordi- nazione Sacerdotale. La scelta dalPanzidetta data dei 22 dicembre si deve alio stesso criterio seguito in quella dei 16 novembre per la identica cerimonia sotto il pontificato di Pio X di sa. me., pel quale appunto in tal giorno ricor- reva 1’anniversario della Consacrazione Episcopale. m Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale NOMINE Con Brevi apostolici il Santo Padre si e degnato di nominare: Protonotari apostolici ad instar participantium : 31 luglio 1915. — Mons. Ernesto Costa de Beauregard, canonico della metro- politana di Chambery. 5 agosto. — Mons. Francesco Pelletier, rettore dell'Universita Laval di Quebec. Prelati Domestici di S. S.: 29 luglio 1915. — Mons. Vincenzo Saponieri, vicario generale della dio- cesi di Alghero. — Mons. Giuseppe Giau, arciprete della cattedrale di Alghero. 4 agosto. — Mons. Gustavo Desarnaud, dell' archidiocesi di Napoli. ONORIFICENZE Con Breve apostolico il Santo Padre si e degnato di conferire La Commenda delV Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile: 29 luglio 1915. — AI sig. rag. Ercole Bonfiglioli, deH'archidioc. di Ferrara. NECROLOGIO 10 luglio 1915. — Mons. Giacomo Eduardo Quigley, arcivescovo di Chicago. 3 agosto. — Mons. Andrea Bovet, vescovo di Losanna e Ginevra. 8 agosto. — Mons. Giovanni Battista Castro, arcivescovo di Caracas (S. Giacomo di Venezuela). Annus TU - Vol. VII Die 4 Septembris 1915 Num. 15 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA BENEDICTI PP. XV EPISTOLAE AD R. P. D. ANDREAM FRLHWIRTH, ARCHIEPISCOPUM HERAGLIENSEM, NUNTIUM APOSTOLICUM IN BAVARIA, UT EIDEM SEPTUAGESIMUM AETATIS SUAE ANNUM EXPLENTI GRATULETUR AG FAUSTA QUAEQUE ADPREGETUR Venerabile Fratello. — Venuti per avventura a conoscere che ella il 21 agosto compira felicemente il 70° anno di eta, Gi e caro di non tralasciare questa fausta circostanza senza manifestarie i sentimenti di gioia che essa Gi desta nelPanimo. 1 molteplici servigi che ella ha reso alia Chiesa, sia quando esercito con prudenza ed abilita 1'alta carica di Maestro Generale dell' illustre Ordine Domenicano, sia nei vari anni dacche regge in modo degno e lodevole codesta Nunziatura Apostolica, mentre porgono a lei una giusta ragione per ringraziare Iddio di questa ricca messe di meriti, costitui- scono anche per Noi un piacevole titolo per chiamarci pienamente sod- disfatti delPopera sua. AI tempo stesso crederemmo di contrastare alPimpulso dei nostro cuore se non le esprimessimo in cosi opportuna congiuntura la ricono- scenza che nutriamo per lei ed il ricordo che fedelmente serbiamo dei valido aiuto che ella ha sempre apportato ai ministero dei Romano Pontefice. ACTA, vol. VII, n. 15. - 4-9-915. 30 434 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale In conformita pertanto di questi nostri sentimenti, Noi formuliamo i piu ardenti voti per la sua personale prosperita, e supplichiamo viva- mente il Signore che la conservi per lunghissima eta a bene della Reli¬ gione ed a vantaggio della Santa Sede; e che le mantenga inalterato il sempre giovanile vigore nelle ardue contingenze delia grave Missione che disimpegna. E in attestato della Nostra particolare benevolenza le impartiamo di gran cuore, a compimento dei nostri auguri e come auspicio delle migliori grazie dei Cielo, la benedizione apostolica. Dal Vaticano, 10 agosto 1915. BENEDICTUS PP. XV. II AD HELVETIAE EPISCOPOS OCCASIONE ANNUI CONVENTUS Venerabiles Fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Offi¬ ciosissimis litteris, quas congregati nuper ad Nos dedistis, ad ea pro¬ fecto revocamur a quibus vix possumus, vel brevi, avelli animo. Cum afflictis affligimur, eorumque caussa et premimur curis et fatigamur laboribus et in anxia sollicitudine dies noctesque versamur. Quaecum¬ que ad restaurandam pacem minuendaque belli incommoda caritas suadet diesque affert, ea experienda, ut probe nostis, aggredimur, plu* rimum in Eo confisi qui bona semper adiuvat consilia. Non semel Nos, venerabiles Fratres, neque sane inviti, in tanto armorum strepitu ad Helvetiae populos animum convertimus, planeque vobiscum sentimus atque intelligimus quantum ob servatae pacis bene¬ ficia divinae primum benignitati, tum etiam prudentiae magistratuum suorum helvetii debeant. Quod vero scribitis, ingenti vos cum gaudio conspicere Reipublicae vestrae moderatores solertiae Nostrae Nostrique laboris socios, valdeque desiderare ut societas haec magis magisque in dies firmetur, agnoscimus quanti sint apud vos et apud cives vestros consilia ac coepta paternae providentiae Nostrae, quantoque in honore studia humanitatis: libetque profiteri gaudium vestrum gaudium Nostrum esse: vota vestra, vota Nostra. Vestrum interim animum plenum obsequii in Nos atque in Viros egregios, qui vestris praesunt civitatibus merito collaudantes, vobis Suprema S. Congregatio S. Officii 435 omnibus, venerabiles Fratres, Clero populoque unicuique vestrum tra¬ dito apostolicam benedictionem, caelestium auspicem munerum, per¬ amanter in Domino impertimus. Datum Romae apud S. Petrum, die xvn augusti MCMXV, Pontificatus Nostri anno primo. BENEDICTUS PP. XV SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII (SECTIO DE INDULGENTIIS) I DECRETUM CONCEDITUR FACULTAS SACERDOTIBUS OPERAM SUAM MILITIBUS IMPENDEN¬ TIBUS, BENEDICENDI NUMISMATA S. BENEDICIT Die 5 augusti 1915. Ssmus D. N. D. Benedictus div. prov. Pp. XV, in audientia R. P. D. Adsessori S. Officii impertita, enixis precibus Rmi P. Abbatis Pri¬ matis O. S. B. obsecundans, benigne concedere dignatus est, ut sacer¬ dotes omnes, saeculares vel regulares, qui in praelio aut in castrorum hospitalibus seu in navibus, praesenti bello perdurante, militibus operam suam praestant in spiritualibus, valeant unico signo crucis benedicere Numismata S. Benedicti, iisque omnes applicare Indulgentias, hucusque huiusmodi Numismatibus a S. Sede concessas. Contrariis quibuscumque non obstantibus. R. CARD. MERRY DEL VAL, Secretarius. f Donatus, Archiep. Ephesin., Adsessor S. O. 436 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II DECRETUM CONCEDUNTUR INDULGENTIAE RECITANTIBUS ORATIONES QUASDAM PRO PACE Die 5 augusti 1915. Ssmus D. N. D. Benedictus div. prov. Pp. XV, in audientia R. P. D. Adsessori S. Officii impertita, omnibus et singulis christifidelibus corde saltem contrito recitantibus piissimam orationem, remotissima vetustate venerandam, in Canone Missae asservatam, cum adiectis invo¬ cationibus, ut sequitur: « Libera nos, quaesumus, Domine, ab omnibus « malis praeteritis, praesentibus et futuris; et intercedente beata et « gloriosa semper Virgine Dei Genitrice Maria, cum beatis Apostolis « tuis Petro et Paulo atque Andrea et omnibus Sanctis, da propitius « pacem in diebus nostris, ut ope misericordiae tuae adiuti, et a pec- « cato simus semper liberi, et ab omni perturbatione securi. Per eum- « dem Christum Dominum nostrum. Amen. - Pax Domini sit semper « nobiscum. - Agnus Dei, qui toilis peccata mundi, dona nobis pacem », vel quocumque alio idiomate, dummodo versio sit fidelis, quoties id egerint, toties Indulgentiam trecentorum dierum, defunctis quoque pro¬ futuram, benigne concessit. Iis praeterea, qui easdem preces per mensem recitare consueverint, semel infra eumdem mensem, dummodo confessi ac s. Synaxi refecti, ad mentem Summi Pontificis pie oraverint, plena¬ riam Indulgentiam, similiter animabus defunctorum applicabilem, cle¬ menter elargiri dignatus est. Praesenti in perpetuum valituro, absque ulla brevis expeditione. Contrariis quibuscumque non obstantibus. R. CARD. MERRY DEL VAL, Secretarius. L- ffc S. Aloysius Giambene, Substitutus pro Indulgentiis. S. Congregatio Consistorialis 437 S. CONGREGATIO CONSISTORIALIS i DECRETUM EXCOMMUNICATIONIS NOMINALIS IN SACERDOTEM RICHARDUM o' HALLORAN IN ARCHIDIOECESI WESTMON ASTERIENSI DEGENTEM Debita canonicae disciplinae ratio exigit ut qui ecclesiasticas leges graviter offendit corrigatur, et si monita mitioresque sanctiones ipse spernat, gravioribus poenis coerceatur. Itaque quum sacerdos dioecesis Medioburgensis Richardus O' Hallo- ran in dioecesim Westmonasteriensem anno 1888 venisset, et licentiam ad tempus obtinuisset sacrum ministerium exercendi in loco Ealing; dimissus autem et a dioecesi Westmonasteriensi discedere compulsus, quum obstinate oboedire recusasset, ab Ordinario Westmonasteriensi die 21 aprilis 1897 suspendi debuit a divinis. At ipse, spreta censura, Mis¬ sam sacrilege celebrare et parochialia munia penes aliquot sibi adeptos temere exercere usque in praesens non destitit, cum maxima fidelium offensione, parvum iljud schisma, quod ab Ealing vocatur, creando. Monita, adhortationes, pia consilia virorum religiosorum. Ordinarii Westmonasteriensis, imo ipsius Apostolicae Sedis, iterum iterumque interposita, ut ad saniorem mentem eum adducerent, frustra semper cesserunt. Unde tandem, quum sacerdos O' Halloran in schismatis et sacrilegii scandalo perseveraret, quum etiam ob insordescendam in cen¬ suris suspectus de haeresi evaderet, ad tantam animi pervicaciam fran¬ gendam et ad tam ingens rebellionis et profanationis sacrorum scan¬ dalum reparandum, die 5 iunii 1915, de consulto Emorum Patrum Sacrae Congregationis Consistorialis, mandante Ssmo Domino Nostro Bene¬ dicto Pp. XV, praefixus fuit memorato sacerdoti peremptoriis decem dierum terminus ad obediendum, cum comminatione excommunica¬ tionis nominatim infligendae, si contumax adhuc persisterei Sed constitit praefixum temporis terminum praeteriisse quin infelix sacerdos ullum resipiscentiae signum praebuisset. Ideoque praesenti consistoriali decreto, de mandato ipsius Ssmi Domini Nostri, etsi cum dolore, ad salutarem tamen eiusdem sacer¬ dotis correctionem, ad ecclesiasticae disciplinae tutelam, ad scandali reparationem, sacerdos Richardus O' Halloran ab Ecclesiae communione 438 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale separatur et seiungatur, et in poenam excommunicationis eumdem inci¬ disse, ipsumque a fidelibus omnibus iuxta ecclesiasticas leges esse vitan¬ dum, denunciatur, declaratur et statuitur. Datum Romae, ex aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 14 iulii 1915. £g C. CARD. DB LAI, Ep. Sabinen., Secretorius. KfflS. f Thomas Boggiani, Archiep. Edessen., Adsessor. II PROVISIO ECCLESIARUM Successivis sacrae Congregationis Consistorialis decretis Ssmus D. N. Benedictus PP. XV has quae sequuntur ecclesias de proprio pastore providit, nempe : 4 = iunii 1915. — Cathedrali ecclesiae Caesenatensi praefecit R. D. Fabium Berdini, vicarium generalem dioecesis Imolensis. 7 iunii. — Cathedrali ecclesiae Bovensi R. D. Paulum Albera, rectorem seminarii metropolitani Rheginensis. 17 iunii. — Archiepiscopali ecclesiae titulari Seleuciensi in Isauria R. P. D. Thomam Kennedy, hactenus episcopum titularem Adrianopo- litanum. 1 iulii. — Cathedrali ecclesiae Alatrinae R. D. Michaelem Izzi, vicarium generalem dioecesis Ceriniolensis. 5 augusti. — Cathedrali ecclesiae Mutilanae R. D. Rogerium Bovelli, vicarium generalem dioecesis Tudertinae. 6 augusti — Cathedrali ecclesiae Burgi S. Donnini R. D. Iosephum Fabbrucci, parochum loci Strada in dioecesi Fesulana. 9 augusti. —• Cathedralibus ecclesiis Dimensi et Connorensi R. D. Iosephum Mae Rory, vice-praesidem et professorem S. Scripturae in col¬ legio Maynoothiano. 12 augusti. — Archiepiscopali titulari ecclesiae Irenopolitanae in Isauria R. P.D. Iosephum Ridolfi, hactenus archiepiscopum Hydruntinum. 19 augusti. — Cathedrali ecclesiae Linciensi R. D. loannem Gfoell- ner, S. Theologiae pastoralis magistrum in seminario Linciensi. 20 augusti. — Episcopali titulari ecclesiae Troadensi R. P. Paci¬ ficum Monza, hactenus Ministrum generalem Ordinis Fratrum Minorum et iam Vicarium apostolicum Scopiensem. S. Congregatio de Religiosis 439 SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS VICENTINA CIRCA IUS VISITATIONIS Religiosa familia Ordinis Servorum B. M. V. constituta, labente saeculo decimo quinto, cum plenitudine iuris canonici in Monasterio et adnexa Ecclesia S. Mariae Montis Berici, dioeceseos Vicentinae, sup¬ pressa fuit ac dissoluta per summam iniuriam a potestate laica a. 1810. Municipium autem Vicentinum praefatum Monasterium cum adnexa Ecclesia, ne fisco addiceretur, sibi acquisivit: anno vero 1833 concessit Religiosis praelaudati Ordinis perpetuum usum Monasterii atque Eccle¬ siae, qui quidem Religiosi possessionem rite ceperunt die 8 decem¬ bris 1835. Cum vero Episcopus Vicentinus a. 1864 in peragenda visitatione canonica Ecclesiarum regularium existimaverit se ius habere visitandi etiam Ecclesiam S. Mariae Montis Berici, quod ex alia parte Patres Servitae denegabant, res delata fuit ad S. Congregationem Episcoporum et Regularium, quae, auditis rationibus ultro citroque allatis, quae¬ stioni : « Se e come convenga rispondere alie lettere di Mons. Vescovo di « Vicenza, e massime sui Santuario di Monte Berico », in plenariis comitiis diei 26 martii 1866, respondit: « Prout exponitur non constare « de iure Episcopi peragendi sacram visitationem ». Qua tamen responsione nullatenus obstante, Revmus Episcopus Ferdinandus Ridolfi, qui in praesentiarum praeest dioecesi Vicentinae, censuit gravissima adesse argumenta quae commonstrent ius Episcopi peragendi sacram visitationem in Ecclesia S. Mariae Montis Berici ac proinde suadeant recessionem a decisis. Obtento itaque a Summo Pon¬ tifice Pio X, f. r., beneficio novae audientiae, protulit ad rem argu¬ menta quae subiecta fuere iudicio Emorum Patrum Cardinalium Sacrae Congregationis de Religiosis in consessu plenario diei 30 iulii 1915. Et sequentibus dubiis: 1) An Episcopus Vicentin., attentis noviter deductis, ius habeat visi¬ tationem canonicam peragendi in Ecclesiam B. M. V. Montis Berici; et quatenus negative 440 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 2) An expediat ut Patres Servitae tradant Episcopo Vicentino ali¬ quas eleemosynas de iis quae Sanctuario offeruntur, Eini Patres responderunt : Ad primum : Negative et amplius. Ad secundum: Provisum in primo. Quam sententiam Emorum Patrum Ssmus Dominus Noster Divina Providentia Pp. Benedictus XV, in audientia diei 3 augusti 1915, refe¬ rente infrascripto Secretario, ratam habuit et confirmavit, ac publici iuris fieret mandavit. Ex Secretaria S. Congregationis de Religiosis, die 3 augusti 1915. 0. CARD. CAGIANO DB AZEVEDO, Praefectus. L.)$iS. f Adulphus, Episcopus Ganopitan., Secretarius. S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE DECRETUM IMMUTATIO NOMINIS VICARIATUS APOSTOLICI Ad preces R. P. D. Aduiphi Rayssac, episcopi titularis Cotyensis et Vicarii Apostolici de Tchao-tchiou in Sinis, Emi Patres S. huius Consilii Fidei Propagandae, plenariis in comitiis die 2 vertentis augusti habitis, praedictum Vicariatum ab urbe « Swatow », regionis principe, in posterum nuncupandum esse censuerunt. Quam sententiam Sanctissimo Domino Nostro Benedicto divina providentia Pp. XV, ab infrascripto eiusdem S. Congregationis Secretario in audientia diei 9 insequentis relatam, S. Congregatio Rituum 441 Sanctitas Sua adprobare ratamque habere dignata est, ac praesens decretum confici mandavit. • Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis de Propaganda Fide, die 18 augusti, anno 1915. Fr. H. M. CARD. GOTTI, Praefectus. L.©S. C. Laurenti, Secretorius. SACRA CONGREGATIO RITUUM ROMANA DE OCTAVA FESTI SS. APOSTOLORUM PETRI ET PAULI Quum per decretum Sacrae Rituum Congregationis n. 3581 Urbis et Orbis 5 iulii 1883 et alia recentiora decreta Romana 10 decembris 1913 et 22 maii 1914, de Festo Ss. Apostolorum Petri et Pauli, die 29 iunii, Romae non solum agenda sit Commemoratio singulis octavae diebus, quocumque Festo occurrente, sed ipsa Octava habenda uti privilegiata tertii ordinis; quumque eiusmodi privilegium a quibusdam intelligatur coarctatum ad clerum saecularem aliosque calendario dioecesano legi¬ time utentes, sacra eadem Congregatio, attentis expositis ac praesertim quod Romam « Beatissimi Apostolorum Principes supra omnes mundi « civitates tantopere nobilitaverunt, constituto ibi catb A cae unitatis « centro supremoque et indefectibili veritatis magisterio », uti legitur in decreto suprarelato n. 3581, votis etiam precibusque porrectis obsecun¬ dans, rescribendum censuit: « In casu octavam privilegiatam extenden- « dam esse ad omnes ex utroque clero Romae eiusque districtu commo- « raptes, si Sanctissimo placuerit ». Facta postmodum de his Sanctissimo Domino Nostro Benedicto Papae Xy per infrascriptum Cardinalem Sacrae Rituum Congregationi Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Pro-Praefectum relatione. Sanctitas Sua rescriptum ipsius Sacri Consilii ratum habuit et confirmavit; simulque Octavam Festi, 29 iunii, Ss. Petri et Pauli App., almae Urbis Patronorum principalium, pro universo clero in hac ipsa Urbe eiusque districtu degente, tam saeculari quam regu¬ lari, etiam Calendarium proprium habente, privilegiatam tertii ordinis statuit ac declaravit. Contrariis non obstantibus quibuscumque, etiam speciali mentione dignis. Die 11 augusti 1915. A. CARD. VICO, S. B. C. Pro-Praefectus. L. © S. Alexander Verde, Secretarius. SACRA ROMANA ROTA PARISIEN. NULLITATIS MATRIMONII (GOGUEL-GRAVIER) Benedicto PP. XVfeliciter regnante, Pontificatus Dominationis Suae anno primo, die 17 aprilis 1915, BR. PP. DD. Fridericus Cattani, Ponens, Antonius Perathoner, Iosephus Alberti, Auditores de Turno, in causa Pari- sien. - Nullitatis matrimonii, instante pro appellatione defensore Vinculi Parisien, dioecesis, inter Michaelam Goguel, actricem, repraesentatam per legitimos procuratores adv. Nazarenum Ferrata et adv. Vincentium Sacconi, et inter reum Carolum Gravier, interveniente et disceptante in causa sacri Vinculi defensore ex officio apud hoc S. Tribunal, sequentem tulerunt definitivam sententiam: Anno 1907 Michaela Maria Andrea Goguel, sexdecim circiter annos nata, et Carolus Aemilius Gustavus Gravier, qui tunc 24 annos habebat, Lutetiae Parisiorum se invicem cognoverunt et mutuo exarserunt amore; mense autem septembri subsequentis anni sponsalia, cum con¬ sensu parentum, celebrarunt. At inde Carolus, qui machinator navium S. Humana Bota 443 erat, Parisiis abire coactus est et in Anglia commorari usque ad mensem decembrem anni 1909; quo tempore rediit, ut nuptias cum Michaela contraheret. Haec autem puella, levis et inconstans, tunc temporis ab amore erga Carolum recesserat, et quin matrimonium cum eo celebrare exoptasset, a data fide resilire petiit. Restitit Carolus, qui adhuc amore flagrabat, sed Michaela ei se nupturam non esse dixit, nisi ille consen¬ sisset ut, quando sibi libuerit, matrimonium divortio abrumpere posset, quam conditionem expressius posuit die. qua Carolus ei dona matrimo¬ nialia detulit. Haesitans erat Carolus, utrum ad conditionem accederet, sed tum quia omnia ad nuptias erant parata et sui parentes aderant, tum quia ille adhuc Michaelam vehementer amabat et sperabat se illius mentem fore mutaturum, conditioni ab ea positae assensum dedit, et ita matrimonium, die octava decembris anno 1909, in oppido Passy est celebratum. Tertio post nuptias mense, propositum conditionis implendae a Michaela agitari coepit; sed Carolus nihil intentatum reli¬ quit, ut uxorem retineret, et tunc maritalis consuetudo disrupta non est; sed altero vix expleto a nuptiis celebratis anno, Michaela viri domum reliquit, ut aliis indulgerei amoribus, et divortium petiit; cui petitioni Carolus, cum iam maritalis vita impossibilis evaderet, denique assensit. Anno 1913, cum Michaela rescivisset conditionem a se positam, indissolubilitati matrimonii contrariam, hoc nullum efficere, ad Curiam Parisiensem recursum habuit, ut suum cum Carolo matrimonium irri¬ tum et infectum declararetur, idque obtinuit. At a sententia Curiae Pari- siensis, quae nullum edixit matrimonium inter Michaelam et Carolum Gravier, ad Nostrum appellavit Tribunal sacri Vinculi defensor Pari- siensis, et nunc Nobis definienda venit causa, sub proposito dubio : An constet de nullitate matrimonii in casu ? Ad factum quod attinet. - Utrum revera intei* sponsos pactum divor- tiandi exstiterit vel conditio a Michaela posita, ut sibi liceret matrimo¬ nium disrumpere, cum libuerit, prout asseritur, a nobis quaerendum est; ex hoc enim facto pendet responsio danda dubio proposito. Uterque sponsus hanc conditionem ante nuptias interfuisse asserit, quamvis eorum testimonia non plene convenire videantur. Michaela iudici ita rem enarrat: « Au cours de nos fiangailles Mr Gravier dut partir pour «1'Angleterre. A son retour, je sentis que je ne 1'aimais plus, et je lui « ai nettement demande de me rendre ma parole. Comme il ne voulait «pas, je lui declarai alors que je mettais comme condition a mon « mariage futur la possibilite pour moi de divorcer ». Deinde: «... le «jour meme ou Mr Gravier me remit ma bague de fiangailles, je lui 444 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « ai pose la condition du divorce. Je lui dis: " J'accepte cette bague, « mais il faut que vous me promettiez que vous ne ferez pas d'oppo- « sition le jour ou je demanderai le divorce Ma pensee etait bien «nette: je n'aimais plus Mr Gravier, et je me reservais de divorcer « quand il me plaisait. Je faisais de cette condition la condition sine « qua non de 1'acceptation de ma bague de fiangailles et de mon « mariage futur. J'ai repete a Mr Gravier, a plusieurs reprises, que je « me reservais de divorcer quand il me plairait. A cette condition-la « seulement j'acceptai le mariage. J'ai dit cela a Mr Gravier et je l'ai « meme ecrit. Je le repete: / avais Videe fixe de divorcer ». Tunc iudex ab ea quaerit: « Qu'a dit votre fiance quand vous lui avez fait part de « cette condition? A-t-il fini par 1'accepter? ». Cui illa: « Avant de signi- « fier formellement a mon fiance la condition a laquelle il devait se « soumettre pour esperer le mariage avec moi, je lui avais deja fait « comprendre par des insinuations multiples la volonte arretee de « divorcer plus tard. 11 est evident que quand je posai a Mr Gravier « la question de savoir, si, oui ou non, il consentait a la condition que «je posais a notre mariage, il fut, je ne (lirais pas etonne, mais tres « peine. Il employa tous les moyens pour me dissuader. Enfin, eonnais- « sant ma perseverance dans mes desseins, et parce qu'il etait tres « amoureux de moi, il me donna sa parole qu'il ne s'opposerait nulle - « ment a une demande en divorce de ma part. Il est evident que « Mr Gravier devait se dire a lui-meme, qu'apres le mariage quand nous « serions, tous deux, partis pour 1'Angleterre, il aurait plus d'influence « sur moi, et que, peu a peu, il me ferait oublier la condition que je « mettais a notre mariage. Quoi qu'il en soit, Mr Gravier a certaine- « ment accepte la condition que je posais a notre mariage. Ce n'etait « pas seulement la possibilite d'un divorce qui pouvait rompre plus « tard notre mariage, mais c'etait la certitude d'une demande oie divorce « qui devait, plus tard, au jour ou cela me plairait, mettre fin a notre « mariage. La condition fut posee, elle fut acceptee ». Non multo dissi militer eadem iudici interroganti enarrat Carolus Gustavus Gravier: « Des le commencement de nos fiangailles, Mile Goguel, « causant de mariage avec moi, eut 1'occasion de me devoiler sa men- « talite a ce sujet. Elle n'avait pas le meme concept que moi sur le « mariage chretien, n'en acceptait pas toutes les responsabilites et « 1'indissolubilite. Et allant de la these au fait personnel, elle en faisait « 1'application a notre mariage futur. Comme ses theories n'etaient pas « les miennes, inutile de dire que je n'adherais pas pleinement a ses « paroles et que j'essayais meme de les combattre. Je savais Mile Goguel £ Montana Bota 445 « maladive, absolue dans ses idees, et je ne croyais pas qu'une resis- tance de ma part put aboutir a un resultat efficace. C'est au mois « d'octobre 1909, a Newcastte, a l'occasion d'une visite faite par Mme « et Mile Goguel pour m'aider a choisir un appartement et regler quel- « ques conditions relatives au prochain mariage, que Mile Goguel me « posa comme une condition de notre futur mariage la condition du « divorce qu'elle se reservait de demander, et auquel je ne devais pas « nfopposer. Ma reponse ne fut pas ce qu'elle aurait desire peut-etre, « elle fut dubitative et dilatoire. Je ne voulais certainement pas a ce « moment-la faire ce qu'elle demandait. Fin novembre, commencement « de decembre 1909 je vins a Paris pour le mariage, et Mile Goguel, « me posa alors nettement la condition. Elle-meme avait subi une evo- « lution. A Neweastle, sans nui doute, la condition fut posee par elle, « mais je crois qu'alors ce n'etait pas une condition sine qua non; au « contraire, en decembre 1909, les sentiments de Mile Goguel s'etaient « tellement modifies qu'elle etait plus qu'hesitante a accepter le mariage, « et elle fit de la condition du divorce posee par elle et acceptee par « moi, une condition sine qua non. Les choses avaient tellement ete « loin a ce moment, mes parents etaient venus de province, les achats « etaient faits, je me suis pose la question: Le scandale serait-il moindre « de rompre tout de suite, ou bien d'attendre une rupture qui devait « etre amenee par un divorce qui den: rait problematique. Je me « resolus au mariage, persuade qu'il serait courageux a moi de conquerir « cette femme que j'avais aimee et qui nfavait aime, qui n'avait que « dix-huit ans, et avec qui j'avais d'ailleurs beaucoup de points de con- « tact, que me permettaient raisonnablement une union durable. A la « question que me pose Mr le defenseur du lien: " La condition ne se « posait-elle pour Mile Goguel que dans 1'hypothese d'un dissentiment « profond et durable? „ je reponds : II n'y avait pas d'hypothese de « dissentiment futur ; il y avait, quoi qu'il arrive, la certitude d'un « divorce. Seule la date restait incertaine. Je repete: nous etions dans « une impasse, on n'en pouvait sortir que par le mariage. Le mariage « n'a ete accepte qu'avec la condition sine qua non , pose par Mile « Goguel ». Hoc est testimonium coniugum : at eorum assertio, etsi circa rerum adiuncta plene concordaret, probationem tamen minime constitueret, nisi plene confirmaretur a duobus saltem testibus omni exceptione maio¬ ribus. Michaela autem in iudicium sex adducit testes, nempe matrem, fratremque suum, duas mulieres, quibus amicitia est coniuncta, Aemi¬ lium Olli vier; eiusque filium Milonem. Quatuor ex his iam ante matri- 446 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale monium Caroli et Michaelae de istius conditione divortiandi, cum sibi' libuerit, ab ipsa acceperant. Mater autem Michaelae post matrimonium tantum de conditione a filia apposita notitiam habuit. Testimonia sin¬ gula audiantur; et in primis mater Michaelae: « Ma fille (ait illa) avait « 1'esprit assez leger et volage, sans beaucoup de considerance, et je « dois dire que j'attachais peu d'importance a ses propos. Cela explique « que je n'ai pas ete etonnee, quand, environ trois mois avant le mariage, « elle me paria de divorcer d'avec son mari futur. Je lui avais fait des « remonstrances maternelles, 1'engageant a ne pas se marier si son « fiance ne lui plaisait plus; et il me souvient qu'en reponse elle me « disait toujours qu'il y avait le divorce pour rompre les mariages mal- « heureux; mais je dois a la verite de dire que je ne savais pas alors « que ma fille avait pose le divorce subsequent au mariage comme une « condition absolue de son union avec Mr Gravier. C'est au mois de « novembre 1912, que j'ai eu, pour la premiere fois, connaissance de « cette condition essentielle posee par ma fille a son consentement au « mariage avec Mr Gravier ». Cum autem iudex ab ea quaesivisset : « Savez-vous quel accueil Mr Gravier fit a cette exigence? S'y est-il « resigne? », illa respondit: « Mr Gravier s'etait resigne a accepter la « condition posee par ma fille a son consentement, mais il esperait « certainement la reconquerir completement a lui ». Carolus Leo Rogerius Goguel, actricis frater, ita testatur: « En « octobre et novembre 1909, comme j'apercevais dans la conduite de ma « soeur et de Mr Gravier quelques genes, j'eus avec ma sceur trois ou « quatre conversations. Elle me dit que s'il n'avait dependu que d'elle, « elle aurait definitivement rompu toute pensee de mariage avec Mr Gra- « vier, mais que ce dernier tenant beaucoup a elle, il avait ete entendu « entre eux, qu'ils feraient un essai. C'est ainsi qu'elle designait le « mariage qu'elle allait contracter avec Mr Gravier. Ma sceur me dit « alors tres nettement qu'il avait ete entendu avec Mr Gravier et accepte « par lui que, quand il lui plairait a elle-meme, elle demanderait le « divorce, et Mr Gravier s'engageait a ne pas s'y opposer. Ma sceur me « dit cela en termes tres nets, et c'est certainement a cette condition « qu'elle a consenti de devenir pour un temps la fenmie de Mr Gravier ». Cum autem iudex ab eo quaesivisset: « Savez-vous quel accueil « Mr Gravier fit a cette exigence? S'y est-il resigne ? », respondit: « D'apres « ce que ma sceur m'a dit, Mr Gravier avait accepte la condition posee « par elle ; mon opinion personnelle est que Mr Gravier a consenti a la « condition, tout en esperant par ses procedes faire la conquete de ma « soeur », S. Romana Rota 447 Item testatur Sophia Baudot, quae amicitia Michaelae coniungitur et eius animum bene noverat: « Je connais Mme Gravier, nee GogueI, « depuis le mois d'aout 1906. Nous etions en relations d'amitie. Je pour- « rais diviser la periode des fianqailles en deux epoques: la premiere « pendant laquelle Mile GogueI etait tres enthousiasmee de son fiance, « et la deuxieme pendant laquelle la jeune fille n'avait aucun empres- « sement pour son fiance. C'est surtout dans cette seconde periode que « mes relations avec Mme Gravier, nee GogueI, furent plus suivies. Je « me rappelle tres bien avoir entendu mon amie me repeter a plusieurs « reprises que, puisqu'elle ne pouvait faire autrement, elle irait jusqu'au « bout, elle se marierait, mais apres, disait-elle avec mystere, on ver- « rait ». Deinde a iudice percunctata : « ... Vous a-t-on affirme que ce « projet de divorce etait une condition absolue sine qua non , d'ou depen- « dait essentiellement le consentement de la future? », respondit: « Au « mois d'aout 1909, mon amie m'a dit qu'elle avait eu avec son fiance, « Mr Gravier, une conversation decisive, qu'il avait ete bien entendu « avec lui que le mariage ne devait etre considere par eux que comme « un essai, qu'elle se reservait la possitne de divorcer. J'ai compris « alors que, du moment que le mariage /se poursuivait, c'est que le « fiance avait accepte la condition posee par la jeune femme de divorcer « apres le mariage. J'ai compris que le mariage avec Mr Gravier etait « considere par les deux interesses comme un essai; si l'essai reussissait, « on ne disait rien pour 1'avenir, mais tout semblait faire prevoir que « bunion persevererait. Si au contraire 1'essai ne reussissait pas, il « etait bien entendu par les deux parties que mon amie pouvait deman- « der divorce et son mari ne devait pas s'y opposer. Ma conviction « d'apres 1'ensemble des faits, d'apres la connaissance quej'avais de la « mentalite de mon amie, ma conviction, dis-je, est que Mile GogueI « n'aurait certainement pas accepte de se marier avec Mr Gravier, si « ce dernier n'avait pas consenti a la condition posee par la jeune « fiancee de divorcer apres le mariage si cela lui plaisait. Ce que je « viens de dire explique mon etonnement quand, au mois de septem- « bre 1909, j'appris par un faire part officiel le mariage prochain de mon « amie. Je ne puis nbempecher alors de me dire: " Mr Gravier a con- « senti a la condition posee par mon amie,,». Expressius etiam iudicis interrogationi respondit alia Michaelae amica, Bertha de Fallois: «Les accordailles furent tres longues, elles « durerent environ deux ans, et les fianqailles durerent environ deux « mois; elles presenterent les contrastes les plus bizarres. Au commen- « cernent Mile GogueI, completement eprise de Mr Gravier, camarade de 448 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « son frere, rie voyait que lui, ne voulait que lui et ne pensait qu'a lui. « Ensuite, sans raison apparente, changement complet; elle n'avait plus « d'attrait pour lui. Elle m'a dit bien de fois avant le mariage qu'elle « etait decidee a divorcer. Elle m'a dit a plusieurs reprises qu'elle divor- « cerait surement plus tard d'avec Mr Gravier, que cela etait entendu « entre eux, que c'etait la condition absolue sine qua non, d'ou depen- dait essentiellement son consentement. Ces propos m'ont ete tenus « anterieurement au mariage, et elle etait si decidee a divorcer que, « deux mois avant le mariage, elle cherchait deja une intrigue avec un « autre soupirant ». Etiam Milo Ollivier, qui Michaelam bene noverat, testatur: « Elle « m'a dit souvent, quelque temps avant son mariage, qu'elle comptait « divorcer. J'ai 1'impression absolument sure, la certitude meme que sans « la perspective du divorce elle n'aurait pas contracte mariage ». Defen¬ sori autem Vinculi, qui ab eo quaesivit: « Croyez-vous que, se mariant « avec la resolution ferme de divorcer, elle pensait contracter un vrai « mariage? », ita respondit: «Je ne le crois pas, et mon impression « sur Ce point va jusqu'a la conviction ». Quaesivit etiam iudex: « Quel « accueil Mr Gravier fit-il, a votre connaissance, a cette exigence de « Mile Goguel? Finit-il par s'y resigner? ». Cui testis: -< Avant le mariage «je l'ai ignore; mai depuis, j'ai l'impression qu'il acceptait cette condi- « tion, a cause de la facilite avec laquelle il a accepte le divorce, dispose « meme a le favoriser ». Attestationes autem Milonis plene confirmantur a suo patre, Aemilio, honorando sene, tunc 88 annos nato, sodali Gallicae Academiae, quae virorum immortalium vocatur. Iste, a iudice percunctatus, refert: « ... j'ai « appris de mon fils qui vivait dans 1'intimite de cette jeune fille, qu'elle « se mariait quoique n'aimant plus son fiance, parce qu'elle etait decidee « a divorcer. Je ne peux preciser 1'epoque de ces confidences; peu de « temps avant le mariage. Depuis que 1'evenement les a confirmees, on « me les a souvent repetees en famille. D'apres ce que mon fils m'a « raconte, je suis convaincu que dans sa pensee c'etait une condition « formelle ». Si tale paulo ante matrimonium fuerat Michaelae propositum, quale viro suo et pluribus testibus manifestavit, indubium est etiam in actu matrimonii idem permansisse, ut de cetero ipsa Michaela et Carolus Gravier fatentur, cuncti que testes confirmant. En quomodo actrix iudici, de hoc eam interroganti, respondit: «Cependant (in actu scilicet matri- « monii) je conservai toujours mon idee fixe et la volonte d'accomplir « la condition que j'avais exposee a mon fiance. Je dois avouer d'ail- S. Romana Rota 449 « leurs que j'ignorais que cette condition etait opposee a la pensee du « mariage chretien. Je ne puis pas dire exactement quel etait 1'etat « d'ame de Mr Gravier. Certainement il a donne son consentement a « notre mariage puisqu'il le desirait tres fort. Cela ne l'a pas empeche « de me dire dans la journee meme que j'etais bien cruelle, et que ce «jour qui devait etre unjour dejoie sans melange, etait pour lui trouble « par la condition que je lui avais imposee ». Vir hoc idem testatur: « J'ai donne un plein consentement avec la reserve ci-dessus. Certai- « nement Mile Goguel maintenait au moment du consentiment la con- « dition du divorce ». Maria, mater Michaelae: « J'y assistais (au ma- « riage). Ma conviction est que les futurs ont maintenu ce jour-la la « condition du divorce. J'en ai pour preuves les saillies et les crises de « caractere qu'elle a eues ce jour-la avec son mari. Que puis-je dire de «leur consentiment? C'est quelque chose d'interne que je ne puis «juger ». Carolus Goguel: « J'y assistais. Sans nui doute les fiances, au « moment du consentement matrimonial, ont tres nettement maintenu « la condition du divorce subsequent. Ce que je sais pour ce qui est du «consentement, c'est qu'ils ont repondu: " Oui,,». Berthe de Follois: « J'y assistais. 11 est evident qu'au moment du mariage, Mme Gravier « maintenait la condition du divorce, et que son mari, des son arrivee « a Londre, put voir une deuxieme intrigue avec un ecuyer anglais. Je « n'ai jamais vu Mr Gravier heureux cinq minutes, il a toujours ete « malheureux ». Pariter Milo Ollivier, qui matrimonio aderat, iudici interroganti: « Pensez-vous que Mme Gravier, nee Goguel, ait alors « maintenu la condition du divorce? », respondit: « Oui, son attitude « froide et tranquille me le fait croire, et son etat d'ame me parait avoir « ete le meme qu'au moment ou elle me fit ses confidences:... leur atti- « tude froide A m'a indique une pensee de ne pas consentir pleinement ». Hoc autem pactum contra matrimonii substantiam, quod incredibile inter catholicos prima fronte videtur, non improbabile in casu appa¬ ret, modo animum et mentem Michaelae inspiciamus. Ipsa iudici fassa est: « Pourquoi Cependant me suis-je mariee? La raison paraitra peut- « etre puerile: j 'etais jeune, j'avais soif de liberte, je savais le lien civil « tres soluble, je n'entrevoyais pas toute le gravite du lien religieux, je « n'ai vu qu'une chose: c'est que Mr Gravier ne voulait pas me rendre « ma parole, et devant mes compagnes et mes parents j'avais trop de « fierte pour ne pas aller jusqu'au bout ». Mater autem Michaelae haec de filia refert : « Depuis quelques annees, ma pauvre enfant n'a plus la « foi religieuse, et selon le principe qu'on a le droit de vivre sa vie, elle « croyait fermement que le mariage n'engageait pas et ne liait pas d'une ACTA. vol. VII, n. 15. - 4-9-915. 31 450 Acia Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « maniere indissoluble. Par consequent il n'est pas etonnant, on s'ex- « plique qu'elle ait pu poser une pareille condition ». Ita pariter plus minusve de ea habent ceteri testes, sed prae omnibus audiatur Aemilius Ollivier : « Elie avait eu une education religieuse excel- « lente, dont elle s'est debarrassee, et elle en est venue a cet etat « mental, avant le mariage, qu'elle ne se considerait comme astreinte a « aucun lien quelconque, et que le mariage etait pour elle un acte indiffe- « rent dont elle ne comprenait ni la gravite ni le saintete, et dont elle « trouvait tout naturel qu'on s'affranchit quand ga vous plaisait ». Nil ergo mirum si haec mulier, paucos post menses, ulla sine pecu 1 liari causa, et quamvis a viro suo bene amata, de divortio agere coepit. Ipsa fatetur: « C'est environ trois mois apres le mariage que la condi- « tion du divorce a de nouveau ete agitee entre mon mari et moi »; quod confirmatur a testibus. Eius mater ait: « Ma fille m'a dit que, trois mois « apres le mariage, elle avait deja manifeste a son mari le desir de mettre « a execution la condition qu'il avait acceptee: a savoir de divorcer». Eius frater: « Dans le courant du mois de janvier, ma soeur, devenue « Mme Gravier, ne craignait pas de me dire qu'elle n'avait renonce du « tout a la condition posee par elle a son mari, et qu'elle songeait a « divorcer plus tard ». Quod plene confirmat Michaelam divortiandi propositum in actu matrimonii habuisse. His testimoniis, quae in actis habemus, adduntur litterae a Michaela cuidam suae amicae conscriptae, quum iam suum immineret matrimo¬ nium, necnon notulae quaedam, quas ipsa in suo libello exarare solebat, in quibus divortiandi propositum repetit. Sed, cum haec documenta sint mere privata, nec signum referant authenticitatis, nec diem in qua scripta sint, nihil in iudicio probare possunt; et ideo easperpendendas non putamus. « Instrumenta privata (ut bene notat card. Lega, De Iudi- « dis, pars 1, n. 527) quippe quae publica fide non gaudent, non sunt « probatio probata, sed probatio probanda ». Hoc clare desumitur ex 1. 7, Cod. de probat., et clarius etiam ex 1. 5 Cod., ubi decernitur: « Instru- « menta domestica, seu privata testatio seu adnotatio, si non quoque « adminiculis adiuventur, ad probationem sola non sufficiunt ». Post autem tot attestationes, dubitari de veritate facti non posse videtur; scilicet Michaelam iam ante matrimonium, conditionem bono sacramenti contrariam posuisse, et in hac, saltem virtualiter, in actu nuptiarum permansisse. Discordiae vero, quae inter attestationes coniugum inveniuntur, non sunt circa conditionis appositionem, sed circa tempus, quo primitus S. Romana Rota 451 posita est. Etenim Michaela hanc posuisse affirmat mense aprili anno 1908, Carolus appositam fuisse mense octobri anno 1909. At cum Carolus asserat, pluries Michaelam contra indissolubilitatem sui futuri matrimonii sibi iam antea locutam fuisse, contrarietas magis apparens quam realis adesse videtur. Testes omnes de auditu sunt, sed, ut supra vidimus, quatuor ex ipso ore Michaelae ante eius matrimonium, et ideo tempore non adhuc suspecto, rem didicerunt. Defensor sacri Vinculi apud nostrum Tribunal eorum attestationes subtiliter perpendit, et infir¬ mare conatur, sed testimonia humano modo sumenda sunt, nec omnes discordandae circa facti adiuncta ea infirmant, imo non raro credibiliora reddunt, praesertim si ad factum non recens se referant, ut in casu (cfr. S. Thom. Summa Theol, II' IP e , 79 ad 9, et Ben. XIV, De Can. et Beat. Samt., 1. III, c. 7, n. 10). Ad ius quod pertinet. In primis notandum, quod Michaela apud Emum Archiepiscopum Parisiensem suum matrimonium de nullitate accusavit, processus a Curia Parisiensi confectus est, sententiaque prolata. At Carolus Gustavus Gravier non Parisiis, sed Massiliae commoratur. In causis autem matrimonialibus inter fideles, principium generale est, quod uxor sequatur domicilium mariti. Exceptio fieret, si coniugale vitae consortium aut per canonicam separationem a thoro et mensa, aut per desertionem malitiosam a marito patratam, sublatum sit. Priore in casu, quaelibet pars ius accusandi sibi proprium contra alteram exercere debet coram episcopo dioecesis, ubi pars rea habet domicilium. In posteriore mulier apud episcopum in cuius dioecesi illa domicilium habet, actionem de nullitate matrimonii exercere posset. Sed in casu nostro contrarium evenit, scilicet mulier malitiose virum deseruit, et ideo exceptio locum non habet; imo a fortiori, iudex competens huius causae erat episcopus Massiliensis (cfr. Distr. S. G. de Prop. Fide, 1883, n. 2), Haec in Tribunali nostro ante sententiae prolationem animadversa sunt, et opportune actorum omnium, a Curia Parisiensi in hac causa confectorum, sanationem a Summo Pontifice petivimus et obtinuimus. Christus Dominus, contractum matrimonialem ad dignitatem sacra¬ menti elevans, hunc prorsus indissolubilem voluit (Matth., cap. XIX, vv. 4 seq.; et Paul., I Gor., cap. VII, vv. 10-11), et ista indissolubilitas ita ad essentiam matrimonii christiani pertinet, ut (quando perfectum sit seu consummatum) vel indissolubile sit vel nullum. Qui ergo matri¬ monium contrahere sine hac qualitate velint, nihil omnino faciunt, cum impossibile sit velle matrimonium et simul nolle id quod ad essen¬ tiam matrimonii pertinet (cfr. Greg. IX, cap. 7, X, h, t, Benedict. XIV, 452 Acta ApostoUcae Sedis - Commentarium Officiale De Syn. dioec. 1. XIII, c. XXII, n. 6, 7, 8). Quod si coniuges versentur in errore theoretico de substantialibus bonis matrimonii, v. g. de indissolubilitate, sed neuter det consensum voluntatis dependenter ab illo errore theoretico, matrimonium est validum, nisi aliud obstet impedi¬ mentum canonicum (S. G. G., 15 ian., 13 aprii. 1724 apud Benedi¬ ctum XIV, 1. c, n. 4 et 7). Quae doctrina, cum nitatur iure naturali, etiam infidelibus non baptizatis est applicanda (cfr. Sanchez, De Mcitr,, 1. V, disp. 12, Wernz, Ius Decret, t. IV, n. 302, in fine). Hoc autem nullitatis caput, scilicet voluntas contra indissolubilitatem matrimonii, a iure positivo divino praeceptam, ideoque bonum Sacramenti vocatam, tale est, ut ab eo nec Ecclesia possit dispensare. Potest quidem Ecclesia matrimonialia impedimenta, etiam dirimentia, statuere, ab iis, quae statuit, dispensare; at circa impedimenta iuris divini, praeter auctoritatem declarandi, aliam quamdam potestatem vel abrogandi, vel derogandi, vel dispensandi exercere nequit, nisi probari possit, ex speciali Dei ordina¬ tione eidem aliquid esse concessum (cfr. Wernz, Ius Decret., t. IV, n. 55). A fortiori ergo, nulla gaudet auctoritate dispensandi ab hac essentiali Sacramenti qualitate, ideoque omnes declarationes vel instructiones generales ab Ecclesia circa hanc materiam variis temporibus datae, ita prorsus intelligendae sunt, ut qui actu quodam positivo voluntatis in matrimonii celebratione indissolubilitatem excludat, contractum irritum efficiat; sive hic voluntatis actus conditio sit vel propositum, sive in pactum deducatur, sive non, sive sit etiam simplex intentio, sive alteri parti manifestata vel non, sive expressa vel tantum in mente retenta. Quoniam vero in foro externo omne factum recte factum praesumitur, donec contrarium probatum sit (et praesertim matrimonium, quod speciali gaudet favore iuris), patet quod in foro externo nequeat declarari nul¬ lum, propter voluntatem in contrahentibus Sacramenti bono contrariam, nisi haec certa sit et probata. Nec circa bonum Sacramenti recurrit distinctio, quae datur pro ceteris bonis matrimonio essentialibus, scilicet pro bono prolis et pro bono fidelitatis, quorum exclusio nullum reddit matrimonium, si sit de obligatione non sumenda, non vero si sit tantum de non adimplenda. Haec omnia certa tectaque in iure sunt, ab omnibus melioris notae auctoribus longe lateque probata, et a Nostro Sacro Tribunali non semel sancita (cfr. Sentent . Neo-Eboracen., coram me Ponente, diei 1 martii 1913). Cum igitur ex his quae in facto exposuimus, moraliter certum appa¬ reat, Michaelam in suo matrimonio cum Carolo Gustavo Gravier volun¬ tatem habuisse istud solubile, seu ad tempus tantum duraturum, cele¬ brare, indubium videtur nullum fuisse. Secretaria Status 453 Quibus omnibus in iure et in.facto sedulo perpensis, Christi nomine invocato. Nos infrascripti Auditores de turno, pro tribunali sedentes et solum Deum prae oculis habentes, decernimus, declaramus et definitive sententiamus, proposito dubio respondentes: Affirmative, seu: Constare de matrimonii nullitate in casu. Expensas autem iudiciales ab actrice sustinendas esse decernimus. Ita pronunciamus, mandantes Ordinariis locorum et ministris tribuna¬ lium, ad quos spectat, ut exsecutioni mandent hanc nostram definitivam sententiam, et adversus reluctantes procedant ad normam sacrorum canonum, et praesertim cap. 3, sess. XXV Cone. Tridentini, iis adhi¬ bitis exsecutivis et coercitivis mediis, quae magis efficacia et opportuna pro rerum adiunctis futura sint. Romae, in Sede Tribunalis S. R. Rotae, die 17 aprilis 1915. Fridericus Cattani, Ponens. Antonius Perathoner. Iosephus Alberti. L. © S. Ex Cancellaria S. R. Rotae. Sac. T. Tani, Notarius. SECRETARIA STATUS EPISTOLA AD PERILLUSTREM VIRUM COMITEM STANISLAUM MEDOLAGO-ALBANI, PRAE- SIDEM UNIONIS OECONOMICO-SOCIALIS PRO CATHOLICIS ITALIAE, DE IMME¬ DIATA SANCTAE SEDI SUBIECTIONE SCHOLAE OECONOMICO-SOCIALIS BER- GOMENSIS. Illmo Sig. Conte, In conformita di quanto altre volte ho avuto il piacere di comuni- care a V. S. Dima, mi e grato confermarle che il S. Padre, avendo por¬ tata la Sua attenzione sulla Unione economico-sociale e sulla Scuola sociale di Bergamo che dell'Unione stessa e onore e presidio, si e degnato esprimere ancora una volta il Suo speciale interessamento per 1'impor- tante e provvida Scuola, riaffermando per la medesima la continuazione 454 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale di quelFalta benevolenza di cui giustamente 1'onorava il Somnio Pon- tefice Pio X, di s. m. Sua Santita si e compiaciuta di dichiarare che di tale scuola brama sempre piu florido 1'incremento e sempre piu vivo e terso lo splendore. Ed affinche questo augusto desiderio abbia una non dubbia attua- zione, 1'Augusto Pontefice si e degnato determinare in esplicita forma cio che gli statuti della Scuola, se non nelle parole, certo nello spirito comprendevano, e cioe che la Scuola sociale cattolica di Bergamo, seb- bene sia parte precipua delFUnione economico-sociale, debba tuttavia sottostare direttamente alia S. Sede per cio che riguarda 1'approvazione dei suoi professori, dei suoi programmi e dei suo regolamento. Nella fiducia che questa Pontificia disposizione, contrassegno presso 1'Unione economico-sociale e presso tutti gli studiosi della paterna premura di Sua Santita per il sicuro e sano progresso degli studi eco- nomico sociali, sia nuovo stimolo per il consolidamento e per lo sviluppo d'un Istituto tanto rispondente ai bisogni dei nostri tempi, colgo volen- tieri questo incontro per raffermarmi con sensi di ben sincera e distinta stima Della S. V. Dima Roma, 13 agosto 1915. Devino P. CARD. GASPARRL DIARIUM ROMANAE CURIAE SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre si e degnato di nominare: 29 agosto 1915. — L'Emo signor cardinale Gaetano Bisleti, Protettore delle Suore Francescane Alcantarine. — L'Emo signor cardinale Filippo Giustini, Protettore deWIstituto delle Suore Terziarie Francescane della Carita, con Casa Madre a Buenos Aires. Diarium Romanae Curiae 455 Coti Brevi apostolici il Santo Padre si e degnato di nominare: Assistenti al Soglio Pontificio : 12 agosto 1915. — Mons. Giulio Tommasi, vescovo di S. Angelo dei Lombardi e Bisaccia. — Mons. Mariano Holguin, vescovo di Arequipa. Protonotarii apostolici ad instar participantium : 19 agosto 1915. — Mons. Giuseppe Klose, vicario generale della diocesi di Breslavia. — Mons. Agostino Herbig, rettore dei Seminario maggiore della mede- sima diocesi. Prelati Domestici di S. S. : 19 agosto 1915. — Mons. Vittorio Schmidt, arciprete in Kattowitz, in diocesi di Breslavia. — Mons. Pietro Moron, parroco di lstebna, nella medesima diocesi. — Mons. Giuseppe Heugebauer, arciprete in Freiwaldam, della medesima diocesi. ONORIFICENZE Con Brevi apostolici il Santo Padre si e degnato di conferire le seguenti onorificenze : La Commenda delV Ordine di S. Silvestro Papa : 13 agosto 1915. — Al sig. Antonio A. Hirst, di Filadelfia. Il Cavalierato delVOrdine di S. Gregorio Magno, classe militare: 13 agosto 1915. — Al] sig. Augusto Gagne, delFarchidiocesi di Quebec. — Al sig. Agostino Fortin, della medesima archidiocesi. Il Cavalierato delVOrdine di S. Silvestro Papa: 27 luglio 1915. — Al sig. Remigio Stefano Jolly, delFarchidiocesi di Parigi. 456 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale MAGGIORDOMATO DI SUA SANTITA NOMINE Con Biglietti di S. E. Rina Mons. Maggiordomo, il Santo Padre si e degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S. S. : 30 gennaio 1915. — Mons. Paolo Buchmann, della diocesi di Breslavia. 21 agosto. — Mons. Nicola prof. Filonardi, di Roma. 31 agosto. — Mons. Girolamo canonico Magrelli, della diocesi di Noreia. — Mons. Giuseppe Ricci, della medesima diocesi. Camerieri Segreti di Spada e Cappa soprannumerari di S. S.: 27 luglio 1915. — Sig. Francesco Nicola Blundell, delFarchid. di Liveipool. 14 agosto. — Sig. Gio. Batta Bosco Lucarelli, delFarchidiocesi di Benevento. Camerieri d'onore di Spada e Cappa soprannumerari di S. S.: 15 luglio 1915. — Sig. Francesco Romero Canavachuelo, della diocesi di Siviglia. 21 agosto. — Sig. avv. Domenico Ardia, delFarchidiocesi di Napoli. Cameriere d'onore extra Urbem di S. S.: 28 luglio 1915. — Mons. Giovanni van Briissel, della dioc. di Bois-le-Duc. NECROLOGIO 19 agosto 1915. — L' Emo signor cardinale Serafino Vannutelli, vescovo di Ostia, Porto e Santa Rufina, Decano dei Sacro Collegio, Penitenziere Mag- giore. 30 agosto. — Mons. Matteo Sislian, vescovo titolare di Ammaedera. 3 settembre. — E'Emo signor cardinale Claudio Vaszary, Primate di Ungheria. Annus, VII • Vol. VII Die 6 Octobris 1915 Num: 16 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA BENEDICTI PP. XV MOTU PROPRIO QUAENAM INDULGENTIARUM CONCESSIONES S. CONGREGATIONI S. OFFICII SINT EXHIBENDAE. BENEDICTUS PP. XV Quandoquidem in iis exsequendis quae decessor Noster sanctae memoriae Pius X Motu Proprio Cum per apostolicas die VII aprilis MCMX praescripsit de concessionibus Indulgen¬ tiarum a S. C. S. Officii recognoscendis, plures gravesque iam dubitationes extiterunt, Nos ut eas omnes praecidamus in po¬ sterum, Motu Proprio pariter et certa scientia, secundum de¬ creta a Nostris decessoribus, Benedicto XIV die xxvin ianua- rii MDCCLvi, Pio IX die XIV aprilis MDCCGLVI edita et ab ipso Pio X in Constitutione Sapienti consilio confirmata, decernimus et declaramus, illarum tantummodo sub poena nullitatis Su¬ premae Congregationi exhibenda esse documenta Indulgen¬ tiarum, quae universi catholici orbis christifidelibus concessae sint. Itaque nec Indulgentias particulares, quantumvis late pateant, nec facultates benedicendi pia obiecta eisque Indul¬ gentias et privilegia adnectendi, quibusvis sacerdotibus tribu- ACTA. vol. VII, n. 16. — 6-10-915. 32 458 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Ufficiale tas, iam nunc necesse erit Congregationis eiusdem recognitioni subiicere. Haec autem statuimus, sancimus, contrariis quibuslibet, etiam speciali mentione dignis, non obstantibus. Datum Eomae apud S. Petrum, die xvi septembris MCMXV, Pontificatus Nostri anno secundo. BENEDICTUS PP. XV EPISTOLAE I AD ANDREAM CARD. FERRARI, ARCHIEPISCOPUM MEDIOLANENSEM, OCCASIONE; ANNUI EPISCOPORUM MEDIOLANENSIS PROVINCIAE CONVENTUS. Dilecte Fili Noster ac venerabiles Fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Testem vestrae in Nos pietatis epistolam accepimus,, quam superioribus diebus dedistis, cum Mediolani annuas collationes haberetis. Tristia procul dubio in iis recolitis : sed plane intelligimus in tanto armorum strepitu ac tot inter tamque diuturnas aegritudines, vix quemquam esse posse, qui non ea continenter cogitet, non ea cotidiano sermone usurpet, quorum caussa in sollicitudine continua iamdiu vita, degitur. Quae ad pacem conciliandam, minuendaque belli incommoda egimus, urgente Christi caritate egimus ; eademque duce ita coepta per¬ sequi consilium est, ut maternam Ecclesiae providentiam experti quam uberrime populi bene plurimi, eius tutelam ac ductum adament resipi¬ scentes. Auspex divinorum munerum Nostraeque testis benevolentiae apo- stolica sit benedictio, quam vobis omnibus, dilecte Fili Noster ac vene¬ rabiles Fratres, vestrisque dioecesibus peramanter in Domino imper¬ timus. Datum Romae apud S. Petrum, die xv augusti MCMXV, Pontificatus Nostri anno primo. BENEDICTUS PP. XV Acta Benedicti PP. XV 459 II AD IOANNEM CARD. CSERNOCH, ARCHIEPISCOPUM STRIGONIENSEM, OB LITTERAS OBSEQUII PLENAS B. P. EXHIBITAS. Dilecte Fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. — Haerent animo quae ad Nos scribendo commemoras, simul morientium in bello, simul eos desiderantium lugubres lamentationes fletusque moerentes : ob eamque causam pacem, iustitiae opus, regibus aeque ac populis com¬ mendare, suadere vel nuperrime conati sumus. Addis tu quidem, dilecte Fili Noster, haec paternae caritatis officia adeo tibi tuisque pacis exa¬ cuisse desideria, ut, suspensis exspectatione animis, hanc intueamini Apostolicam Sedem, tamquam orientem ex quo diu expetitae pacis prima lux tandem aliquando populis affulgeat. Utinam id ex sententia quanto eius eveniat! Cum interim omnis spes Nostra a Deo sit, ad fidentes humilesque ad Eum preces ita - bene nosti - christifideles hortati sumus, ut illud in primis eos moneremus, virtutes exemplaque Christianae pro¬ fessioni consentanea optima esse deprecantium commendationes. Pro delatis officiis habeto grati animi Nostri significationem una cum apostolica benedictione, quam coelestium auspicem munerum Nostraeque testem benevolentiae, tibi, dilecte Fili Noster, tuaeque dioecesi peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud S. Petrum, die xxx augusti MCMXV, Pontificatus Nostri anno primo. BENEDICTUS PP. XV III AD IOACHIM CARD. ARCOVERDE DE ALBUQUERQUE CAVALCANTI, ARCHIEPISCOPUM S. SEBASTTANI FLUMINIS IANUARH, VIGESIMUM QUINTUM EPISCOPATUS ANNUM FELICITER EXPLENTEM. Dilecte Fili Noster, salutem et apostolicam benedictionem. — Te veluti praesentem intuemur, eum, memoria vetera repetentes, ad diem revocamur, quo, sacra manuum impositione, pascendi Christi gregis, Romae aeeepisti potestatem. Contigit adesse etiam nobis; qui tibi 460 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale - obliti neutiquam sumus - non satis firma valetudine ad sacrum ritum accedenti, una cum votis diuturni frugiferique episcopatus, vota etiam fecimus restituendae quam primum conservandaeque quam diutissime sanitatis. Optatis Nostris ita annuit Deus, ut te ampliore ornatum digni¬ tate, quinque post lustra amplecti liceat non solum gaudia iterantem suscepti olim sacri muneris, sed etiam de multiplicibus operosae caritatis fructibus gratias Deo, uti par est, agentem. Quo in officio iungimur tibi libentissime, benevolentiamque in te Nostram - veterem eam quidem auctamque tuarum fama virtutum - non gratulationibus tantum fau A stisque ominibus, sed testamur etiam apostolica benedictione, quam, caelestium auspicem donorum, tibi, dilecte Fili Noster, tuaeque dioecesi peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud S. Petrum, die xxxi augusti MCMXV, Pontificatus Nostri anno primo. BENEDICTUS PP. XV IV AD FELICEM CARD. DE HARTMANN, ARCHIEPISCOPUM COLONIENSEM, ET AD EPISCOPOS QUI FULDAM CONVENERUNT OCCASIONE ANNUI CONVENTUS. Dilecte Fili Noster ac venerabiles Fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Fuldae, sicut vobis est in more positum, nuper con¬ gregati, litteras ad Nos dedistis cum pietatis in Nos vestrae, tum testes diligentiae, qua tueri apud vos atque augere catholicam rem studetis. Laudem utramque gratulamur vobis ex animo, planeque ex ea agno¬ scimus ad S. Bonifacii sepulcrum cum annuos conventus habetis, in eius ita vos inspicere exempla, ut iis conformata studia vestra velitis. In his rerum publicarum fluctibus, quorum quasi procelloso impetu perturbari ac prope convelli cernimus florentissimas Europae civitates, facile intelligitis, dilecte Fili Noster ac venerabiles Fratres, quo Nos simus animo ob cotidianas tot hominum interneciones ac tot populorum calamitates, quae diu noctuque obversantur oculis. Quo graviores eae¬ dem fiunt productione temporis, eo ardentiora apud omnes etiam Nos fieri animadvertimus desideria pacis. Sed valde velimus communia haec vota eam apud omnes persequi viam, quae in patiente ac benigna cari¬ tate patet regia ad pacem : a qua quidem longe aberrarent, qui sibi licere Acta Benedicti PP. XV 461 arbitrarentur res gestas alterius gentis catholicorum ita carpere verbis vel scriptis, ut invicem, ut ait Apostolus, provocantes, invicem invi¬ dentes, novum ignem ad eas ipsas congerant iras, quarum faces restin¬ guere iudicii aequitate ac lenitate animi deberent. Quapropter dum votis omnibus pacem expetimus - atque eam quidem pacem, quae et iustitiae sit opus et populorum congruat dignitati - catholicos homines hortamur nihil ut per contentionem agentes, Christianae fraternitatis amore paci redintegrandae singuli suam dent operam. Auspex divinorum munerum Nostraeque testis benevolentiae aposto- lica sit benedictio, quam vobis omnibus, dilecte Fili Noster ac venera¬ biles Fratres, Clero populoque cuique vestrum tradito, peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud S. Petrum A die vi septembris MCMXV, Pontifi¬ catus Nostri anno secundo. BENEDICTUS PP. XV V AD DILECTOS FILIOS PRAESIDEM AC SODALES COETUS SOLLEMNIBUS IN CANADA APPARANDIS TERTIO EXEUNIE SAECULO AB ACCEPTA CATHOLICA FIDE. Dilecti Filii, salutem et apostolicam benedictionem. — Non solum popularium vestrorum vestramque, in primis, honestare pietatem, sed auspicia etiam afferre rerum secunda visa Nobis sunt, quae nuntiatis, sollemnia ob elapsum tertium saeculum, ex quo primum canadenses in admirabile lumen Christi divino fuerunt munere beneficioque vocati. Hoc enim vobis, qui in iisdem apparandis elaboratis, propositum esse scribitis, peragendae celebritatis eam praescribere rationem, ut divinae veritatis et gratiae, cuius catholica religione compotes facti estis, ita sentiatis omnes et excellentiam et utilitatem, ut ad immortales agendas Deo gratias communia incitentur studia. Dignum plane fide ac sapientia vestra consilium, commendationem Nostram ea etiam de causa mereri arbitramur, quod grati in Deum animi officia, ab officiis haud voluit esse seiuncta gratae significationis in Religiosos viros Franciscales, quorum apostolica caritate maioribus vestris ac vobis tanta sunt parta bona. Quoniamque memoris gratique animi hoc munus, has esse intelligimus non ultimas partes, accepta beneficia non recolere tantum ac profiteri 462 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale palam, sed etiam sancte fovere ac tueri, non dubitamus quin fructus, quos eorumdem evangelicorum operariorum eduxit labor, non religiose tantum conservandos curetis, sed adamanda impensius in dies catholica disciplina, in primisque iungendis arctioribus cum Apostolica Sede studii obsequiique nexibus, in ampliorem omnes connitamini laetioremque adducere ubertatem. Quod ut e sententia eveniat, caelestium auspicem donorum Nostrae que testem benevolentiae apostolicam benedictionem vobis, dilecti Filii, et catholicis canadensibus universis peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud S. Petrum, die xn septembris MCMXV, Pontifi- ficatus Nostri anno secundo. BENEDICTUS PP. XV SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII (SECTIO DE INDULGENTIIS) DECRETUM INVOCATIO AD B. V. A SSMO ROSARIO INDULGENTIA C DIERUM DITATUR Die 1 octobris 1915 Ssmus D. N. D. Benedictus div. prov. Pp. XV, universis ex utroque sexu christifidelibus, quoties piam invocationem Regina Sacratissimi Rosarii, ora pro nobis, corde saltem contrito ac devote recitaverint, Indulgentiam centum dierum, defunctis quoque adplicabilem, benigne concessit. Praesenti in perpetuum valituro, absque ulla brevis expedi¬ tione. Contrariis quibuscumque non obstantibus. L. S. R CARD. MERRY DEL VAL, Secretarius. Aloisius Giambene, Substitutus pro Indulgentiis. S. Congregatio Consistorialis 463 S. CONGREGATIO CONSISTORIALIS NOMINATIONES Decretis S. C. Consistorialis nominati sunt: 2 octobris 1916. — R. P. D. Ianuarius Cosenza, archiepiscopus Capua- nus, Administrator Apostolicus cathedralium Ecclesiarum Aeserniensis et Venafranae. — R. P. D. Fortunatus de Santa, episcopus Suessanus, Administrator Apostolicus cathedralium Ecclesiarum Galvensis et Theanensis. S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE NOMINATIONES EPISCOPORUM Brevibus apostolicis nominati sunt: 10 augusti 1915. — Episcopus titularis Abritensis et Vicarius Apo¬ stolicus Ge-li meridio-occidentalis, R. D. Ioannes De-Vienne, e Societate Sacerdotum a Missione. — Episcopus titularis Abbiritensis et Vicarius Apostolicus Mongoliae occiduo-meridionalis, R. D. Ludovicus Van Dyck, e Congregatione Imm. Cordis Mariae de Scheut. — Episcopus titularis Abderitanus, deputatus Coadiutor cum futura successione Vicarii Apostolici Ton-Kin septentrionalis, R. P. Theodorus Gordaliza, ex Ordine Praedicatorum. SACRA CONGREGATIO PRO NEGOTIIS ECCLESIASTICIS EXTRAORDINARIIS Ex Audientia Ssmi, die 27 augusti 1915. SS. D. N. Benedictus divina providentia Papa XV, rogationem beni¬ gne accipiens, quam Emus ac Rmus Dnus Desideratus Presb. card. Mer- cier, archiepiscopus Meghliniensis, per me infra scriptum Secretarium 464 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale S. Congregationis a Negotiis Ecclesiasticis Extraordinariis eo consilio ferebat ut efficacius spirituali bono exercitus Belgici consuleret. Sacer¬ dotem Ioannem Marinis, Secretarium archidioecesis Mechliniensis, elegit, qui munere Cappellani maioris seu Vicarii Castrensis apud Belgarum exercitum tamdiu fungatur quamdiu praesens hoc bellum duraverit. Quo in munere explendo idem Sacerdos, Beatissimi Patris concessu, ea potestate iisque iuribus fruetur, quae hic subiicimus. Is videlicet constituitur Ordinarius proprius clericorum et sacerdo¬ tum omnium, tum saecularium, tum regularium, qui in castris vel in nosocomiis quibuslibet dant operam militibus Belgicis in re spirituali iuvandis. Eius igitur erit, collatis cum auctoritate militari consiliis, sacer¬ dotes deligere vel approbare qui ministerium sacrum uti Cappellani penes militares copias exerceant, postquam a singulorum Ordinario sciscitatus erit utrum tanto muneri sustinendo sint pares; si quando iusta causa antecesserit, de auctoritatis militaris consensu, pro sua con¬ scientia eos ab officio amovere vel sacris interdicere, appellatione qua¬ libet remota et monito uniuscuiusque Ordinario. Conceduntur autem eidem Vicario Castrensi etiam omnes facultates, de quibus agitur in scheda huic Rescripto adiuncta. Item vero, sacerdotes ex utroque clero, de quibus sermo est, dum militibus deserviunt, sublatis quibusvis pri¬ vilegiis et exemptionibus ad ministerium sacrum quod attinet, eidem Sacerdoti Ioanni Marinis tamquam Ordinario proprio, in implendo officio sibi commisso, pareant; et in exercendis facultatibus, quae sibi tributae sunt, occasione belli, ab Apostolica Sede et in scheda adnexa conti¬ nentur, eius potestati sint quoquo pacto obnoxii. Si quid autem dubi¬ tationis, negotii vel difficultatis in perfunctione ministerii sacri contigerit, eum ipsum, non alios, sententiam rogabunt. Liceat praeterea Sacerdoti Ioanni Marinis, siquidem opus sit, unum vel plures sacerdotes sibi adiun- gere, qui vicaria cum potestate eum adiuvent. Contrariis quibusvis, etiam speciali et individua mentione dignis, non obstantibus. Datum Romae, e Secretaria eiusdem Sacrae Congregationis, die, mense et anno praedictis. Eugenius Pacelli, Secretarius. S. Romana Rota 465 SACRA ROMANA ROTA MILETEN. IURIUM Benedicto PP. XVfeliciter regnante, Pontificatus Dominationis suae anno primo, die 19 maii 1915, BR. PP. DD. Guilelmus Sebastianeiii, Decanus, Ponens, Seraphinus Many, Ioannes Prior, Aloisius Sincero, Ioseph Mori, Fridericus Cattani, Antonius Perathoner, Iosephus Alberti, Petrus Rossetti et Raphael Chimenti, Auditores, in causa Mileten.-Iurium inter Confraternitatem S. Michaelis, repraesentatam per legitimum pro¬ curatorem advocatum Vincentium Sacconi, et Confraternitatem B. M. V. Gratiarum, contumacem, oppidi Arenae, Milet. dioecesis, sequentem defini¬ tivam tulerunt sententiam. Quum in oppido Arena, Mileten. dioecesis, variae magno animorum aestu agitarentur quaestiones inter Confraternitatem B. M. V. Gratia¬ rum et Confraternitatem S. Michaelis, haec illam coram curia dioecesana in iudicium vocavit, et die 2 iulii 1910 sententia prodiit quoad omnia fere quaesita sodalitati S. Michaelis favorabilis. Ab hac sententia appel¬ latione interposita apud H. S. O. ante conclusionem in causa RR. PP. DD. de turno oblatum fuit quoddam decretum episcopi Philippi Mincione edi¬ tum in actu visitationis pastoralis die 24 maii 1853, in quo enumerantur processiones generales, seu di rito, ad quas absque invitatione interve¬ nire deberent utraque confraternitas; processiones videlicet Corporis Christi, S. Marci Evangelistae, Rogationum, et S. Michaelis Archangeli. Huic decreto sese conformans tribunal, ad dubium tertium: « Num et qua « ratione Confraternitati B. M. V. Gratiarum competat ius interveniendi « in processionibus omnibus et absque invitatione ex parte Confraterni- « tatis S. Michaelis » reposuit « Affirmative quoad processiones enume- « ratas in numero primo decreti ab Episcopo Mincione die 24 maii 1853 «in actu visitationis pastoralis Arenae lati...». Per hanc itaque sen¬ tentiam processio S. Michaelis a Confraternita te eiusdem nominis decreta, generalis, seu di rito fuit declarata. Verum iam sententia transierat iii rem iudicatam, quando aliud eiusdem episcopi Mincione decretum reper- 466 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tum est quamlibet vim auferens priori. Hinc confratres S. Michaelis, cum ob lapsum fatalium ad alium turnum appellare non possent, con¬ volarunt ad supremum Signaturae Apostolicae tribunal petentes contra sententiam rotalem restitutionem in integrum quoad tertium dubium; quae restitutio ab Eminentissimis Patribus concessa fuit die 28 iulii 1914. Quare hodie rursum coram nostro Auditorio, universa aula suffragante, ad normam can. 41, § 3 legis propriae, in hac parte tantum et firmis manentibus aliis decisionibus proponitur solvenda quaestio sub hac dubitandi formula: « An sodalitas B. M. V. Gratiarum ius habeat inter- « veniendi in processione, quae ducitur occasione festi S. Michaelis sine « invitatione ex parte sodalitatis S. Michaelis, a qua processio ducitur « in casu ». Adnotarunt in primis Patres praesens iudicium agi non obstante contumacia Confraternitatis B. M. V. Gratiarum. Cum enim bis citata non comparuerit, iuxta praxim, quae in foro ecclesiastico inolevit, praesu¬ mitur nuncium misisse iuri suo, proinde, ea etiam absente, definiri potest causa, et expediri instantia, ac si praesens fuisset, quod est etiam secundum nostras regulas Tit. I, § 26, n. 6, 7. Quo posito, iudex Mile- tensis, iuxta regulam iuri communi conformem, edixit Confraternitatem B. M. V. Gratiarum ius non habere interveniendi in processionibus non suis, seu in processionibus, quae iure proprio ducuntur a Confra- ternitate S. Michaelis, quam regulam sequuti fuerunt quoque Patres in sententia 9 ianuarii 1913 in responsione ad secundam partem dubii tertii. Atqui processionem in festo S. Michaelis iure proprio duci a Con- fraternitate eiusdem nominis aperte scatet ex statutis ipsius Confrater¬ nitatis, in quibus legitur: « Nel giorno di S. Michele alii 29 settembre « si deve fare la solenne festa e processione a spese di detta Congrega- « zione, come altresi la novena precedente a detta festa con la messa « cantata ed esposizione dei Ssmo Sacramento ». Nec favet Confraternitati B. M. Virginis Gratiarum decretum episcopi Mincione diei 24 maii 1853. Decretum enim est sequens: « Le suddette « due Confraternite da oggi in avanti debbono, perche tenute indispen- « sabilmente, intervenire a tutte le processioni di rito, che son quelle « dei giovedi dei Corpus Domini, di S. Marco Evangelista, delle Roga- « zioni e di S. Michele Arcangelo, la cui festa si solennizza in una « delle domeniche di agosto o di settembre di ciascun anno, venerato « quale Patrono principale da tempi remoti ». Itaque Episcopus Mile- tensis ideo adnumeravit in suo decreto inter processiones generales, seu di rito, processionem S. Michaelis, quia putabat Archangelum Michaelem esse oppidi Arena Patronum; neminem enim latet processioni Patroni S. Romana Bota 467 interveniendi ius esse et obligationem omnibus Confraternitatibus. Quod manifestum fit ex verbis decreti: « Le suddette due Confraternite deb- « bono, perche tenute, intervenire», quae verba certe non adhibuisset Episcopus si ipse marte proprio et veluti de novo voluisset proces¬ sionem S. Michaelis reddere generalem. Hinc merito Patres in cit. sen¬ tentia 29 ianuarii 1913 scripsere. « Iusta ratio huius dispensationis «datur in citato decreto, quia nempe S. Michael habetur et veneratur « tamquam praecipuus patronus populi loci Arenarum ». Verum cum postea Antistes Miletensis cognovisset se in errorem incidisse, per Pro- vicarium foraneum Arenae die 12 sept. 1856 declaravit « ai rispettivi « Padri spirituali e Curati di codesta Congregazione ... che il decreto « emesso in occasione di sacra visita 24 maggio 1853 resto annullato « nella parte dei Santo Patrono, atteso che non si trovarono suffi- « cienti e veridiche le assertive di esserlo 1'Arcangelo san Michele ». Per hanc epistolam Episcopus directe infirmavit rationem, cur retinebat generalem processionem S. Michaelis, indirecte autem et concludenter eamdem expungere voluit e cathalogo processionum di rito. Secundo loco, favore Confraternitatis S. Michaelis stat longissima et continua observantia, quae non tantum legum, sed etiam quorumlibet actuum, contractuum et dispositionum optima interpres est, imo regina interpretationum, quod docent communiter doctores et tenuit constanter Rota pluribus in decisionibus a me relatis in una Melevitana Funerum , 7 iunii 1913. Et adnotandum quod in casu habemus observantiam non solum decem aut viginti annorum, quae sufficit in linea interpretativa, sed etiam plusquam sexaginta annorum. Etenim, uti referunt 33 testes, tum ante tum post decretum Episcopi Mincione 24 maii 1853 usque ad hodierna tempora, Confraternitas Gratiarum in processione S. Michaelis numquam intervenit iure proprio, sed tantum aliquoties a Confrater- nitate S. Michaelis invitata. Unde etiam, quatenus opus esset, praefata observantia praescriptionis longissimae vim habet; ad praescribendum enim contra bona, aut iura ecclesiarum, aut aliorum institutorum vel locorum religiosorum, aut piorum sufficit praescriptio quadragenaria, etiam sine titulo, ex capitibus 4, 6, 8, 9. De praescritionibus et cap. 1 eiusdem tituli in VE Post haec visum est DD. Patribus quaestionem instituere de expensis. Et quoad aliarum instantiarum expensas nullam adesse dixe¬ runt rationem ut ab iis recedatur, quae a Patribus decreta fuere in sententia 9 ianuarii 1913, praesertim si advertatur quod restitutio in integrum data fuit tantum quoad tertium dubium, non autem quoad xpensas. Ad praesentis instantiae expensas Patres animadverterunt 468 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale regulam esse contumacem teneri ad expensas. Hoc enim tradit Reiffen- stuel in tit. de dolo et contumacia, nn. 150. 151. « Rei contumacis poena « est litis damnum...In tantum contumax litis damno coercetur, quantum « imprimis reus contumax condemnatur ad expensas ». Quod repetit in tit. de eo qui mittitur in possessionem n. 10, et in tit. De sententia et re indicata n. 188, ubi, exposita regula de victo victori in expensis condemnando, dicit hanc regulam fallere, ubi agitur de contumace; sive enim vincatur, sive vincat, contumax semper in expensis adversario condemnari debet. Similia tradit Schmier, Iurisprudentia canonico-civi- lis, Lib. 2, tract. 2, can. 5; et Schmalzgrueber in tit. de sententia et re indicata n. 119. Cum autem in casu in dubium revocari nequeat contu¬ macia Confraternitatis B. M. V. Gratiarum, patet eamdem condemnandam esse ad omnes expensas iudicii, comprehenso honorario advocati. Quibus rite perpensis, Nos infrascripti Auditores pro tribunali sedentes, Christi nomine invocato et solum Deum prae oculis haben¬ tes, ad propositum dubium respondemus : Negative, condemnata Confra- ternitate B. M. V. Gratiarum ad omnes praesentis instantiae expensas, comprehenso advocati honorario. Ita pronunciamus, et definitive sententiamus, mandantes Ordinariis locorum et ministris tribunalium ad quos spectat, ut exsecutioni man¬ dent hanc sententiam, et adversus reluctantes procedant ad normam sacrorum canonum et praesertim cap. 3, sess. XXV, de ref. Cone. Trid., iis adhibitis exsecutivis et coercitivis mediis, quae magis efficacia et opportuna pro rerum adiunctis extitura sint. Romae, in sede Tribunalis S. R. Rotae, die 9 maii 1915. Guilelmus Sebastianeiii, Decanus, Ponens. Seraphinus Many. Ioannes Prior. Aloisius Sincero. Iosephus Mori. Fridericus Cattani. Antonius Perathoner. Iosephus Alberti. Petrus Rossetti. Raphael Chimenti. Ex Cancellaria S. R. Rotae. Sae. T. Tani, Notarius. Diarium Romanae Curiae 469 DIARIUM ROMANAE CURIAE SEGRETERIA DI STATO AWISO La Direzione dell' Annuario Pontificio, in conformita della lettera circolare dei 1'Emo Sig. Cardinale Gasparri, Segretario di Stato di Sua Santita, in data dei 15 luglio 1915, prega vivamente gl'Illmi e Revmi Monsignori Arcivescovi e Vescovi, i Rmi Superiori degli Ordini Religiosi e dei Collegi Ecclesiastici di voler in tempo utile farle pervenire le notizie richieste, le correzioni ed aggiunte, che possono occorrere per la pubblicazione dellAnnuario dei 1916, al consueto indirizzo presso la Segreteria di Stato. NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre si e degnato di nominare: 10 settembre 1915. — L'Emo signor cardinale Aidano Gasquet, Protettore dei Collegio inglese. 20 settembre. — L'Emo signor cardinale Vincenzo Vannutelli, Protettore dell' Istituto des " Petites Sceurs des pauvres „. 21 settembre. — L'Emo signor cardinale Filippo Giustini, Delegato Pon¬ tificio dei Monastero e della Chiesa di S. Chiara in Napoli. 1 ottobre. — L'Emo signor cardinale Guglielmo Van Rossum, Peniten- ziere Maggiore. — L'Emo signor cardinale Aristide Rinaldini, Protettore dellAlmo Col¬ legio Capranicense. — L'Emo signor cardinale Filippo Giustini, Protettore delle Religiose Agostiniane di Santa Marta. Con Brevi apostolici il Santo Padre si e degnato di nominare Assistente al Soglio Pontificio: 17 settembre 1915, — Mons. Sebastiano Leite de Vasconcellos, vescovo di Beja in Portogallo. 470 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Protonotari apostolici ad instar participantium : 26 agosto 1915. — Mons. Francesco C. Kelley, della diocesi di Chicago. 28 agosto. — Mons. Giovanni Marinis, segretario delfarchid, di Malines. Prelati Domestici di S. S.: 24 agosto 1915. — Mons. Filippo Rincon Gonzalez, parroco e vicario di S. Cristobal, nella diocesi di Merida. 1 settembre. — Mons. Francesco 0' Neill, della diocesi di Newark. — Mons. Edoardo Siboni, canonico della cattedrale di Albenga. 11 settembre. — Mons. Raffaele Maria Carrasquilla, canonico della catte¬ drale di Bogota. — Mons. Caiio Cortes Lee, della medesima archidiocesi. 23 settembre. — Mons. Geraldo P. Coghlan, della diocesi di Filadelfia (Stati Uniti d'America). — Mons. Francesco P. Me Govern, della medesima diocesi. — Mons. Eugenio Muiphy, della medesima diocesi. — Mons. Michele Crane, della medesima diocesi. — Mons. Ugo S. Henry, della medesima diocesi. — Mons. Enrico S. Drumgoole, della medesima diocesi. 28 settembre. — Mons. Giuseppe dott. Siegescu, della diocesi di Lugos (Ungheria). ONORIFTCENZE Con Brevi apostolici il Santo Padre si e degnato di conferire le seguenti onorificenze : La Gran Croce deWOrdine Piano: 31 agosto 1915. — A S. E. il sig. Giuseppe Vincenzo Concha, presidente della Repubblica di Colombia. La Placca deWOrdine Piano: 16 agosto 1915. — AI sig. Stanislao de' conti Muccioli, gia tenente nel coipo delle Guardie Nobili Pontificie. La Commenda deWOrdine Piano: 3 settembre 1915. — Ai signori: conte Valentino Canale, conte Bartolo- meo Pietromarchi, marchese Benedetto Sacripante, marchese Giovanni Pel- legrini-Quarantotti, Esenti della Guardia Nobile Pontificia. Diarium Romanae Curiae 471 17 Cavalierato delVOrdine Piano: 2 settembre 1915. — AI sig. Luigi Hirschbuhl, maggiore della Guardia Svizzera Pontificia A 9 settembre. — AI sig. avv. Enrico nob. Marsini Libelli, delFarchidioces di Firenze. H Cavalierato delVOrdine di S. Gregorio Magno, classe militare: 2 settembre 1915. — AI sig. Giorgio de Sury d'Aspremont, capitano della Guardia Svizzera Pontificia. II Cavalierato delVOrdine di S. Gregorio Magno, classe civile: 9 settembre 1915. — AI sig. Lorenzo Bandettini, delFarchidiocesi di Firenze. II Cavalierato delVOrdine di S. Silvestro Papa: 13 settembre 1915. — Ai signori Ludovico Haas e Cristiano Caspar, capi- tani della Guardia Svizzera Pontificia. 15 settembre. — AI sig. Daniele Me Cabe, della diocesi di Salford. 28 settembre. — AI sig. Cesare Calcagni, della diocesi di Ostuni. > MAGGIORDOMATO DI SUA SANTITA NOMINE Con Biglietti di S. E. Bma Mons. Maggiordomo, il Santo Padre si e degnato di nominare: Camerieri Segreti soprannumerari di S. S. : 21 agosto 1915. — Mons. Eutimio Pasotti, della diocesi di Faenza. 31 agosto. — Mons. Giuseppe canonico Calderoni, della medesima diocesi. 22 settembre. — Mons. Giovanni Evangelista Pereira Barros, delFarchi¬ diocesi di S. Paolo dei Brasile. — Mons. Giuseppe Emanuele Silveira Barrados, della medesima archid. — Mons. Luigi Calcagno, della diocesi di Casale. Camerieri d'onore in abito paonazzo di S. S. : 30 settembre 1914. — Mons, Pietro Bagarotti, della diocesi di Cotrone. 27 marzo 1915. — Mons. Edoardo Wattmann, della diocesi di Cleveland.. 5 giugno. — Mons. Alfonso Frattari, della diocesi di La Piata. 72 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Camerieri Segreti di Spada e Cappa soprannumerari di S. S.: 14 ottobre 1914. — II sig. Guglielmo Van Waterschoot van der Gracht, di Amsterdam. 22 dicembre. — II sig. Clemente de Savigny, delFarchidiocesi di Baviera. 14 luglio 1915. — II sig. conte Adriano d'Esclaiber, della diocesi di Arras. 28 luglio. — II sig. Ugone Lumsden, della diocesi di Aberdeen. — II sig. Giovanni Carlo Ogilvie Forbes, della medesima diocesi. 13 settembre. — II sig. marchese Giovanni Du Four Berte, delFarchidio- cesi di Firenze. 22 settembre. — II sig. conte Paolo Chaipentier, della diocesi di Orleans. Cameriere d'onore di Spada e Cappa soprannumerario di S. S. : 28 luglio 1915. — II sig. Giovanni Craigen, della diocesi di Aberdeen. Cameriere d'onore extra Urbem di S. S.: 23 settembre 1915. — Mons. Fuigi di Mi li a da Calitri, delFarchidiocesi di Conza. Cappellano Segreto d'onore di S. S.: 13 febbraio 1915. — Mons. Michele Fauda, delFarchidiocesi di Benevento. NECROLOGIO 22 luglio 1915. — Mons. Francesco Federico Finneborn, della Congr. della S. Croce, vescovo di Dacca. 4 agosto. — Mons. Giuliano Maria Dunand, dei Seminario delle Missioni Estere di Parigi, vescovo titolare di Caloe, Vicario Apostolico dei Se-Ciuen settentr. -occidentale. 19 agosto. — Mons. Eugenio Fodovico Kleiner, dei Seminario delle Missioni Estere di Parigi, vescovo titolare di Tloe. 15 settembre. — F'Emo signor cardinale Benedetto Forenzelli, prefetto della sacra Congregazione degli Studi. 16 settembre. — Mons. Giuseppe Higgins, vescovo di Ballarat. 17 settembre. — Mons. Francesco Teofilo Zotico Racicot, vescovo titolare di Pogla ed ausiliare di mons, arcivescovo di Montreal. 18 settembre. — Mons. Adolfo David, vescovo titolare di Sebaste di Fao- «dicea, ausiliare delFEmo cardinale De Cabrieres. 26 settembre. — Mons. Nicola Maria Merola, vescovo di Isernia e Venafro. 5 ottobre. — Mons. Fongino Zarnowiecki, vescovo titolare di Mosynopoli. A nn us VII - Yol. YII Die 27 Octobris 1915 Num. 17 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA BENEDICTI PP. XV > EPISTOLAE I AD RAPHAELEM MARIAM CARRASQUILLA, ANTISTITEM URBANUM, MODERATOREM COLLEGII MAIORIS BOGOTENSIS IN COLUMBIA A ROSARIO NUNCUPATI, EX- EUNTE ANNO VICESIMOQUINTO A SUSCEPTO COLLEGII EIUSDEM REGIMINE. Dilecte Fili, salutem et apostolicam benedictionem. — Tuae sane est virtuti tribuendum istud, quod Nobis nuntiatur, quasi initum a colum- bianis civibus certamen in apparandis tibi sollemnibus, exeunte vice¬ simo quinto anno, ex qud Collegii istius maioris suscepisti regimen: iucundum que Nobis est, dilecte Fili, ex hisce, cum praesentium tum veterum alumnorum, officiis, hanc ipsam virtutem tuam - quam habui¬ mus prae oculis cum haud ita pridem inter Urbanos Antistites te adlegi- mus - studiorum optimorum ingeniique decora in te cumulantem, quasi multorum iudicio egregie testatam agnoscere. Ex iis vero quae allata sunt, plane videmus esse Nobis non tibi tantum, dilecte Fili, sed et alumnis tuis ex animo gratulandum: tibi scilicet ob partam industria sollertiaque tua in erudienda iuventute fructuum praestantissimorum copiam : illis vero ob acceptas a te eas doctrinae virtutisque opes, quibus sibi quidem recte factorum gloriam, aliis vero utilitates haud exiguas possunt parere. — Cetera, nobile istud Lyceum, quod, te auspice, et disciplina et artium ingenuarum studiis florere accepimus, incrementa in dies maiora providenti consilio tuo confidimus sumptarum. Quod ut quam felicissime consequi divino beneficio possis, apostolicam benedi¬ ctionem, caelestium munerum conciliatricem, tibi in primis, dilecte Fili, ACTA vol. VII, n. 17. - 27-10 915. 33 474 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tum etiam omnibus tecum laetantium alumnis amantissima voluntate impertimus. Datum Romae apud S. Petrum, die xvn septembris MCMXV, Pontifi¬ catus Nostri anno secundo. BENEDICTUS PP. XV 11 AD IULIUM CARD. BOSCHL ARCHIEPISCOPUM EERRARIENSEM, AUOSQUE EPISCO¬ POS REGIONIS FLAMMAE: EORUM LITTERIS, OCCASIONE ANNO CONVENIUS AD IPSUM DATIS, RESCRIBIT. Dilecte Fili Noster et venerabiles Fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Nihil Nobis iucundius eis litteris quas vos, annuum ex more conventum proxime auspicantes, communiter ad Nos Bononia dederatis. Eas enim cum perlegeremus, plane videre visi sumus animos vestros quum Vicario Iesu Christi in primis deditos, tum Nobismet- ipsis pro veteri consuetudine maxime coniunctos. Valde enim liben- tibns Nobis venire solet in mentem eius temporis, cum istic vobiscum una de nostrarum dioecesium rationibus consultabamus. Quamquam ab isto Nos conventu ne putetis afuisse; adfuimus enim praesentes animo, vestrisque consiliis propositisque bene precati sumus. Itaque pietatem vestram studiumque Nostris praescriptionibus sancte obtemperandi grate complectimur. Quod autem gratulando recolitis quae hoc primo Ponti¬ ficatus anno gessimus ad communem catholicorum actionem promoven¬ dam, ad Christianam sapientiam et disciplinam scriptis optimis illustran¬ dam et defendendam, ad miserias huius calamitosissimi belli levandas, pro iis rebus omnibus non Nobis est, sed consiliorum bonorum datori et adiutori, Deo tribuenda laus. Deum vero obsecrare Nobiscum pergite, ut facitis, ne pacis reditum diutius retardare velit. Idem autem vobis benignus eos concedat quos exspectatis ex vestro isto conventu fructus uberrimos. Cuius Nos divinae benignitatis auspicem et praecipuae benevolentiae Nostrae testem, apostolicam benedictionem vobis, dilecte Fili Noster et venerabiles Fratres, et cleris popuiisque vestris amantissime impertimus. Datum Romae apud S. Petrum, die i octobris anno MDCCOCXV, Pontificatus Nostri anno secundo. BENEDICTUS PP. XV Acta Benedicti PP. XV 475 TU AD R. P. D. ADOLFUM EPISCOPUM WRATISLAVIENSEM, UT EIDEM GRATULEIUR SOLLERTIAM IN REGENDA DIOECESI. » Venerabilis Frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Plane videmus te ut bonum Christi militem laborare. Elapso enim vix anno ab inito Wratislaviensi episcopatu, quamquam tam asperae temporum vices curas cogitationesque tuas eo maxime contrahant, ubi opitulandi tam gravis, tam urgens necessitas, seniorum e tuo clero conventum cogitas, ut communi dioecesis bono communibus consiliis melius pro¬ videas. Sollertia haec tua, venerabilis Frater, eo Nobis laetiora visa est polliceri, quod a sapienti rerum in conventu agendarum delectu non est seiuncta. Nihil sane praeteriisse videris quod tempora clament ad frugiferam dioecesis gubernationem : nihil quod conferat ad firmandam, tuendam catholicam disciplinam : nihil quod ad studia pietatis cotidiana animis fomenta suppeditet. Intelliges tu quidem ex his quam laeta exspectatione quoque animo consiliis coeptisque tuis, coelestia, bene precando, uti desiderare te signi¬ ficas, conciliemus subsidia. Quoniamque id etiam petis a Nobis, ut paterna hortatione bonam mentem ac perseverantem in proposito volun¬ tatem foveamus in iis qui iam diu toti istic sunt in levandis minuen- disque belli calamitatibus, facile id quoque te scito a Nobis impetrasse : ita tamen ut hortationis loco Nobis libeat iisdem, in' primisque viris e clero atque utriusque sexus religiosis, commendationem laudemque amplissimam impertire. Hisce enim praemiis atque incitamentis uti cum iis malumus, qui tot tantaque praebuere Christianae caritatis exempla, quanta tu ipse scribendo commemoras. Diuturnitate belli atque ingra¬ vescentibus in dies eius caussa incommodis, tantum abest ut tam effusae tamque operosae caritatis defervescat ardor, ut potius magis magisque inflammetur; cum nihil arduum, quod ab iis non sit exspectandum, quo¬ rum patriae amorem vel ipsa alit spes praemii in potiore vita mansuri. Auspex divinorum .munerum Nostraeque benevolentiae testis, apo- stolica sit benedictio, quam tibi, venerabilis Frater, tuoque clero ac populo peramanter in Domino largimur. Datum Romae apud S. Petrum, die x octobris MCMXV, Pontificatus Nostri anno secundo. BENEDICTUS PP. XV 476 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale S. CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIAE Sacrae Congregationis Consistorialis decreto Ssmus D. N. Benedi¬ ctus PP. XV hanc quae sequitur ecclesiam de proprio pastore providit, nempe : 5 octobris 1915. — Cathedrali ecclesiae Brigantiensi praefecit Rev. D. Iosephum Lopes Leide de Faria, presbyterum Bracharensis archi- dioecesis. NOMINATIO Decreto Sacrae Congregationis Consistorialis nominatus est: 22 septembris 1915. — R. P. D. Cosimus Agostino, episcopus Aria- nensis, Administrator Apostolicus cathedralis ecclesiae Laquedoniensis. S. CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM PRAESUMPTAE MORTIS CONIUGIS Titius, catholicus, fere viginti quinque abhinc annis, patrato furto, solus ac inops in Americani clam aufugit, ne poenam carceris unius anni cum dimidio, A ob illud delictum sibi inflictam, lueret: domi relin¬ quens tam liberos quam uxorem, quae tamen in ipsius fugam libens consenserat. Illuc postquam advenit, per notarium quemdam nunc demortuum, in Urbe N. procurationem exarandam curavit in favorem suae uxoris; qua procuratione huic uxori generalem de suis bonis disponendi trans¬ misit potestatem. Eidem uxori per quinquennium nonnullas misit epi¬ stolas nunc deperditas, quarum una narrabat illum, in quadam officina S. Congregatio de disciplina Sacramentorum 477 coriaria cuius nomen ignoratur, laborem invenisse. In postrema autem epistola suam voluntatem mox redeundi haud ambigue aperuerat, prout oratrix testatur: « Probe memini - sic ista - finalium ultimae epistolae « verborum: " Noti momeo in America; mox veniam ad vos; neque enim « in America omnia quae splendent aurum sunt „ ». Ex quo tempore, nempe ex anno fere 1894, nullum amplius de se nuntium dedit. Neque, ex altera parte, ullum viri vestigium reperiri potuit, etsi plurimae diver¬ sis temporibus variisque de causis peractae fuerint investigationes. Uxor enim, primum anno 1906 - non tamen ad alteras nuptias ineundas - tribunal laicum adiit; quod, postquam per publicas enun¬ tiationes ac ephemerides virum frustra evocaverit, eum eodem anno 1906 ad normam iuris civilis mortuum declaravit. Eius autem uxor, post annum, alteri viro coram civili magistratu nupsit, confidens se statim posse etiam sacramentalem cum eo inire unionem. Cum vero parochus, incertum arbitratus prioris mariti obitum, sponsorum matrimonio assi¬ stere renuisset, isti, utpote a separatione abhorrentes, enixe oraverunt Ordinarium, ut, mortem viri agnoscens, transitum ad novas nuptias per¬ mitteret. Expensis tamen probationibus, Curia diocesana hanc tulit senten¬ tiam: « Non constare de morte Titii ». Tunc oratrix, haud fracta animo, novis at frustraneis in America peractis investigationibus, ad Curiam appellavit Metropolitanam. Quae anno 1912 declaravit : « Sententiam priorem esse sustinendam », at, attentis rerum adiunctis, simul censuit: « Recurrendum esse ad S. Sedem ». Igitur praefata Curia dioecesana acta transmisit huic S. Congre¬ gationi, quae dein actorum complementum iussit. Atque ita demum causa sapientissimo Emorum ac Revmorum Pa¬ trum iudicio submissa fuit. Solutio. - Ut iam pluries ante in" similibus causis memoratum est, ad probandam coniugis mortem, deficientibus veri nominis probationi¬ bus, saepius sufficere poterit talis indicionum ac coniecturarum cumulus, unde maxime probabilis seu moraliter certus appareat assertus obitus (Instr. S. Offic. an. 1868, n. 6). Talia autem indicia haud deesse videntur in casu. Etenim primum perpendatur inutilitas tot indagationum, quae annis 1909 et 1911 in tota illa regione, ubi vir post fugam commora¬ tus est, peractae sunt. Titii quippe nomen evocatum fuit in iis ephe¬ meridibus, quae in patrio eiusdem Titii idiomate in regione illa vul¬ gantur, ac proinde fere ab omnibus eiusdem nationis emigrantibus legi solent. Vir autem, si adhuc viveret, profecto notus esset aliquibus suo- 478 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rum civium, qui lectas ephemeridum evocationes ei procul dubio manife- stassent. Praeterea perquisita fuerunt ad eius nomen detegendum regesta omnium paroeciarum catholicarum atque etiam nosocomiorum magnae illius urbis, in qua illum olim degisse constat: sed semper incassum. Neque obiici potest, virum, ephemeridibus evocatum, ideo forsitan absconditum mansisse, quia insidias suspicabatur propriae gentis suam extraditionem propter pristinum furtum postulantis. Nam, teste Curia dioecesana, tempus a lege respectivae gentis statutum ad abolendam poenam eiusmodi furto praefixam iam elapsum erat anno 1894: ergo 15-17 annis ante quam publicae illae evocationes fierent. Tuto igitur e suis latebris vir tunc prodire potuisset. Et hoc ipse bene noverat; nam, adveniente illo anno 1894 (quo sua poena praescriptione cessatura erat) ad uxorem scripsit: « se in America haud mansurum. ... se mox ad suos venturum ». Deinde prae oculis etiam habenda est infirma valetudo, qua iam ante suatn fugam laboraverat. Uxor enim, solemni iuramento adscripta, testata est, virum singulis annis violenta cum suffocationibus tussi, autumnali ac hiemali tempore, laborasse; eum etiam de doloribus in pectore questum esse, ac sputum purulentum ac rubeum saepe edidisse. Nonne chronica huiusmodi infirmitas, labentibus annis, multum ingra¬ vescere debuit in homine, qui, extra patriam, egenus, solitarius, omni fere cura orbatus, duris insuper insudabat laboribus? Multo adhuc vehementiorem reddit mortis praesumptionem repen¬ tina illa atque prorsus inexplicabiles interruptio epistolaris cum uxore commercii. Scilicet ab anno 1889, quo emigravit, usque ad annum 1894 ad uxorem scripsit quinque epistolas, deinde vero - idest per 21 annos - nullam. Tale autem silentium vix alia hypothesi nisi mortis explicari valet. Vir enim diligebat uxorem, diligebat et liberos. Quod ad uxorem atti¬ net, concorditer cum ipsa vixerat; cui etiam ex terra longinqua amorem suum satis significavit tum per modo memoratas epistolas tum per illam procurationem, qua ipsi universalem de suis bonis disponendi concessit facultatem. Num igitur supponi potest, eum tam tenerum erga uxorem liberos¬ que amorem repente penitus exuisse, atque omnem deinceps de iis cogitationem curamque abiecisse? Praesumptiones autem quasi certitudinem attingere videntur, si con¬ sideramus Titium, in ultima sua ad uxorem epistola, ipsi promisisse se mox ad eam rediturum esse. In illa enim epistola iam supra citata dixit: « Non maneo in America; mox veniam ad vos; nec in America S. C. de disciplina Sacramentorum 479 omnia quae splendent aurum sunt ». Ergo maritus uxori annuntiat pro¬ ximum suum reditum, ad quem ipse non solum amore alliciebatur familiae, sed etiam adversa quasi compellebatur fortuna. Num igitur verisimile est, eum tam firmum redeundi propositum repente mutasse, et adhuc 21 annos (1894-1915) in duro exilio remansisse? Et si - quod quidem haud probabile apparet - hoc propositum revera mutasset, nonne hanc voluntatis mutationem per subsequentem epistolam uxori annun- tiasset ? Num ipsam et liberos per plus quam viginti annos in crudelis¬ simo isto incertitudinis tormento reliquisset? Quibus argumentis non leve demum pondus addit fama seu com¬ munis de viri morte opinio: siquidem, teste parocho, illius loci incolae, « omnes putant Titium esse vere mortuum ». His omnibus mature perpensis, Emi ac Revmi Patres in generali conventu habito die 25 iunii 1915 ad dubium: An oratrici permitti possit transitus ad alteras nuptias in casu, respondendum censuerunt: Affirmative. f ALOISIUS GAPOTOSTI, Ep. Thermen., Secretarius. S. CONGREGATIO CONCILII DUBIA CIRCA TRIUM MISSARUM CELEBRATIONEM IN DIE SOLEMNIS COMMEMORATIONIS OMMLM FIDELIUM DEFUNCTORUM Quum in Constitutione Apostolica Incruentum altaris diei x augusti huius anni sub num. 1 data fuerit facultas «omnibus in Ecclesia uni- « versa Sacerdotibus, quo die agitur Solemnis Commemoratio omnium « fidelium defunctorum, ter Sacram facere; ea tamen lege, ut unam e « tribus Missis cuicumque maluerint applicare et stipem percipere «queant; teneantur vero, nulla stipe percepta, applicare alteram Mis- « sam in suffragium omnium fidelium defunctorum, tertiam ad mentem 480 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « Summi Pontificis, quam satis superque declaravimus », sequentium dubiorum solutio a S. Congregatione Concilii expostulata fuit, nimirum : I. Ad normam praefatae Constitutionis, in die Solemnis Commemo¬ rationis omnium fidelium defunctorum, possuntne Sacerdotes unam e tribus Missis, quae magis eis placet, cui maluerint applicare et stipem inde percipere, vel primam tantum exclusive ? II. Pro unica Missa quam illa die sacerdotes possunt cui maluerint applicare et stipem inde percipere, possuntne maiorem exigere eleemo¬ synam, vel contenti esse debent eleemosyna ex constitutione synodali, vel consuetudine locali statuta? III. Potestne sacerdos pro aliis duabus Missis, quas illa die celebrat pro omnibus fidelibus defunctis et ad mentem Pontificis, aliquid acci¬ pere ratione laboris, seu incommodi extrinseci, puta si ad aliorum com¬ modum illas celebrare debeat hora vel loco satis incommodo, puta in aurora vel circa meridiem, in ecclesia vel oratorio rurali, aut coemeterii; vel ne hoc titulo quidem valeat aliquid percipere? IV. Potestne sacerdos, etiam remoto quovis motivo lucri, alias duas Missas illa die pro suo arbitrio applicare et stipem percipere, et inse- quentibus diebus applicare per se vel per alium duas Missas, unam pro fidelibus defunctis, alteram ad mentem Pontificis? Et quatenus negative: V. Potestne Episcopus poenam suspensionis, etiam latae sententiae, et non faciendi suum stipendium, irrogare in eos qui ita agerent? Sacra autem Congregatio Concilii ad proposita dubia respondendum censuit prout respondit: Ad I. Affirmative ad primam partem, negative ad secundam. Ad II. Negative ad primam partem ; affirmative ad secundam, excepto casu ultroneae oblationis, vetita tamen non solum petitione, sed etiam quacumque insinuatione ut eleemosyna maior ordinaria a fidelibus offeratur. Ad 111. Negative ad primam partem, affirmative ad secundam. Ad IV. Negative. Ad V. Affirmative. Datum Romae, die 15 octobris 1915. F. CARD. CASSE ITA, Praefectus. L. © S. O. Giorgi, Secretarius. S. Romana Rota 481 SACRA ROMANA ROTA SALUTIARUM IURIUM Benedicto Papa X Vfeliciter regnante, Pontificatus Dominationis Suae anno primo, die 5 iulii 1915, BR. PP. DD. Guilelmus Sebastianeiii, Decanas, Ponens, Petrus Bossetti et Raphael Ghimenti, Auditores de tumo, in causa Salutiarum - Iurium, inter Rev. Capitulum Cathedrale Salutia- rum, repraesentatum per legitimum procuratorem Vincentium Sacconi, advocatum, et Rev. Iacobum Conte, canonicum archipresbyterum, reprae¬ sentatum per legitimum procuratorem Hadrianum Aloisi-Masella, advo¬ catum, in gradu appellationis a praefato Rev. Iacobo Conte contra senten¬ tiam rotalem diei 1 iulii 1913 propositae, sequentem tulerunt definitivam sententiam. Qua Apostolicae Sedis Legatus S. R. E. Cardinalis Dominicus Delia Rovere, Episcopus Taurinensis, anno 1483 duodecimo kalendas februarii, per bullam Per immaculata parochialem ecclesiam S. Mariae plebaniam nuncupatam Salutiis in collegiatam erexit, quam postea lulius papa II, anno 1511, in cathedralem auxit, cum omnibus iuribus, honoribus ac privilegiis, quibus ceterae cathedrales ecclesiae de iure, vel consuetudine fluuntur. Cum autem a Legato Apostolico curam animarum fuerit deman¬ data quartae capituli dignitati, i. e. archipresbytero, hunc inter et capi¬ tulum frequenter exortae fuerunt quaestiones, quas Pius Papa X, f. r., anno 1910, definiendas commisit huic sacro Auditorio. Bis causa dimissa fuit, contrario tamen omine: die enim 2 septembris 1911 sententia prodiit omnino archipresbytero favorabilis; interposita vero ab ea appellatione Patres secundi turni, die 1 iulii 1913, a prius decisis recedendum cen- suere. Hinc tertio, provocante ad H. S. O. rev. archipresbytero, contro¬ versia proponitur discutienda et definienda sub assuefa formula dubii : An sententia A rotalis diei 1 iulii 1913 sit confirmanda vel infirmanda in casu ? Non unum est controversiae caput, uti patet ex quinque dubiis initio litis concordatis, de quibus singillatim est breviter agendum. 482 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 'Officiale De primo dubio: An, quibusque sub limitibus, cura animarum habi¬ tualis competat capitulo, vel potius archipresbytero in casti? Pro dubii solutione Domini Patres animadverterunt, qViod regula¬ riter, quando aliqua ecclesia parochialis erigitur in collegiatam, anima¬ rum cura, saltem habitualis, de iure communi transeat ad capitulum. Ad rem Pignatelli: « Tenendum est eiusmodi curam, saltem habitualem, « illiusque titulum residere apud capitulum, actualem vero apud archi- « presbyterum. Probatur primo ex ipsa erectione parochialis ecclesiae « in collegiatam » (Consul. 169, n. 9, 13, vol. IX). Neque refert quod in casu sermo sit de archipresbytero, tamquam de collegii capite: etenim citatus auctor, in consultatione 150 eiusdem voluminis, sibi proponit quaestionem: « Utrum in ecclesiis collegiatis, simulque curatis, cura « animarum incumbat canonicis et capitulo, an primae aliive dignitati? ». Et respondit: « Incumbere canonicis et capitulo in hac re minima dubia... « Assistit enim capitulo ius commune. Eo namque ipso quod ecclesia « curata est collegialis... eiusmodi cura pertinet de iure ad capitulum ... « non attento quod exercitium, sive administratio curae demandetur « vicario perpetuo, vel alicui dignitati. Nam adhuc habitus a capitulo « non aufertur ». Et inferius, n. 5 : « Est enim regula quod cura annexa « collegiatae spectet habitu ad ipsam, actu vero ad personam, quae « illius exercitio praeficitur ». Eadem habet Pitonius (in Discuss. 45, p. II, Discip. eccles.) : « Utramque opinionem distinguendo conciliat Rota coram « Cerro, decis. 450, n. % quod nempe ubi agitur de ecclesia cathedrali, « tunc utraque, seu totalis cura pertineat ad archipresbyterum, iuxta « decis. 480 coram Merlino : secus vero, ubi agitur de ecclesia collegiata, « in qua cura habitualis de iure spectat ad capitulum, et solum actualis « ab archipresbytero exercetur ». Dictum est supra regulariter: exposita enim doctrina, uti scribit Pallottini ad v. Capitulum, locum sibi non vindicat « ubi constet Sum- « mum Pontificem in instituendo collegio haudquaquam transferre in «ipsum voluisse ius ac titulum parochialem, sed in aliam personam, « quasi subrogatam in locum pristini rectoris ecclesiae parochialis: in « hoc enim casu habitualis cura animarum non residet penes capitulum; « sed is, cui parochiale ministerium commissum est, iure suo illud exercet « independenter a capitulo ». Itaque in primis perpendendum est documentum erectionis. Quod si ex eo res plene non evincatur, recurrendum est ad coniecturas, prae¬ sumptiones, adminicula, etc., iuxta regulam communiter receptam et a litigantibus admissam. I. In bulla erectionis collegiatae Salutiarum haec leguntur: « Prae- S. Romana Rota 483 « fatam parochialem ecclesiam in collegiatam cum capitulo de novo « erigimus ... et in ea decanatum, qui inibi principalis dignitas sit... nec « non archidiaconatum, praeposituram, archipresbyteratum, cui immi- « neat cura animarum... erigimus et instituimus ». Igitur Legatus Apo- stolicus non instituit collegium canonicorum in plebania Salutiarum, sed ipsam plebaniam in collegiatam erexit: proinde totum ens parochiale cum suis iuribus, titulis ac bonis factum est ens collegiale. Neque officit quod archipresbytero dicatur imminere curam animarum. Bene enim haec duo stare possunt, curam esse quoad ius et proprietatem penes capitulum, quoad exercitium penes archipresbyterum. Aliis verbis expres¬ sio « cui immineat curam animarum » non derogat iuri communi supe¬ rius tradito, sed denotat curam actualem spectare ad archipresbyterum, remanente habituali penes capitulum. Hoc evidens fit si advertatur curae animarum appellatione, sive ante, sive post Concilium Tridentinum, venire curam actualem non vero habitualem. Hoc a) docet Barbosa his verbis : « Curae animarum appellatione proprie « venit actualis non Vero habitualis, ut tenuit in terminis Capra (1465) « commun, conclus. 9, num. 78, et fuit dictum in Vicen. - Prioratus, « 9 iunii 1606, coram Manzanedo (De appellativa verborum significatione, « appell. 65) » ; b) admisit constanter Rota, uti in recentioribus: decis. 316, num. 9, Part. IV: decis. 445, n. 9, Part. V; et dec. 204, Part. XI, in qua legitur: « Demum non urget quod idem archipresbyter in Litteris Apostolicis - (Eugenii IV, 1436, et Leonis X 1519) fuerit provisus de archipresby- « teratu cum assertione quod illi immineat cura animarum, quia hoc « est intelligendum de cura actuali, remanente semper habituali penes « capitulum » ; c) firmavit S. C. Concilii in una Lauden. - Iurium et emolumentorum parochialium, 24 martii 1858 : « Neque obstat expressio illa quod ani- « marum cura praepositurae immineret; nam quod illi immineat cura «animarum, hoc est intelligendum de cura actuali, remanente semper « habituali penes capitulum ». Unde Doctores quando loquuntur de parocho alicuius ecclesiae collegiatae, cui competit cura etiam habitualis, minime adhibent verba cura animarum pure et simpliciter, sed scribunt ei competere totam animarum curam. Attenta itaque bulla erectionis collegiatae Salutiarum non constat Legatum Apostolicum derogasse iuri communi; quod magis scatet ex coniecturis, praesumptionibus aliisque adiunctis. II. Re quidem vera: 1. In praefata bulla erectionis reditus omnes, fructus et proventus plebaniae cum declaratione annui valoris assi- 484 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1 gnantur in dotem ecclesiae collegiatae, hac facta lege ut, detractis centum florenis pro decano, reliqui fructus distribuerentur aequalibus portionibus inter canonicos, comprehenso archipresbytero, qui proinde in eodem gradu positus est, ac reliqui de capitulo. Cum vero reditus parochiae consisterent in bonis immobilibus, decimis et emolumentis di stola blanca e nera nuncupatis, documenta, quae in actis prostant, loculenter ostendunt : a) capitulum ab anno 1486 usque ad hodierna tempora in posses¬ sione fuisse omnium bonorum plebaniae, eaque tanquam massae capi¬ tulari pertinentia administrasse; b) capitulum, ex ipsa sui origine, et titulo parochiali, nedum per quatuor saecula ius decimandi exercuisse, sed illud etiam vindicasse in quadam parte territorii Salutiarum contra capitulum Taurinense, quin in iudicio archipresbyter vocaretur; c) capitulum ab anno, quo instituta fuit Collegiata, per canonicum datarium emolumenta omnia exegisse, eaque inter canonicos pari ratione partitura esse, exceptis tantummodo favore archipresbyteri incertis pro¬ venientibus ex fidibus mortuorum, baptizatorum et matrimoniorum, annuam summam tercentarum libellarum plus minusve attingentibus. 2. In bulla Per immaculata potestas fit capitulo praesentandi per¬ sonam idoneam instituendam in archipresbyteratu, quando factus fuerat vacans. Hoc iure potitum fuit canonicorum collegium tria per saecula, i. e. a constitutione capituli usque ad annum 1744. Nec difficultatem facit quod ab hoc anno per concursum conferri consueverit archipresby- teratus. Id enim: a) nihil detrahit beneficii constitutioni; 6) certum est capitulum, vix audita indictione concursus de ea coram Episcopo pote¬ statum esse tamquam proprii iuris laesiva. 3. Episcopi Salutiarum in iis, quae se referebant ad parochiam, non archipresbyteri sed votum capituli exquirere consueverunt, eidemque indemnitatem tribuentes in duabus parochiae dismembrationibus peractis anno 1840 et anno 1908. Constat etiam municipium cum solo capitulo per¬ tractasse negotia parochiam respicientia. Constat denique, aliis omissis, capitulum pro parochiae integritate acerrime decertasse: parochialia onera suis sumptibus pertulisse et perferre, nec non praebere archipresbytero eleemosinam pro celebratione missarum pro populo, et concionatori mer- cedem pro verbis Dei praedicatione. Recensita capituli iura, praerogativae et onera, quae propria sunt rectoris principalis, habentis nempe curam habitualem, placuit DD. Pa¬ tribus tantummodo innuere, ne viderentur inutiliter repetere, quod fuse, erudite et concludenter, exposita sunt in sententia appellata. se esse fatetur; alter vero medicus nonnisi quatuor annos ante matrimonium aegrotam puellam visitaverit, quo tempore iam aegritudine nervosae indolis laborabat. Magni quidem momenti est testimonium doctoris Anhalt, qui infir¬ mam puellam triginta quatuor dies in suo sanatorio apud Nassoviam tenebat paullo ante matrimonium. Ingressa est enim Ioanna sanatorium die 6 iunii 1910 et inde domum rediit die 10 iulii, die 30 augusti nuptura. Interrogatus medicus: « Puo Elia ricordarsi come e stata la « condizione della di lei mente in quel tempo? », respondit: « Si, posso 576 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « ricordarmi in quale stato mentale era in quel tempo ». Quaesitus ite¬ rum : « Elia e convinto ch'essa allora soffriva della malattia di mente « come adesso le attribuiscono i medici?», respondit: « Si. Sono « convinto che in quel tempo non poteva rendersi conto completo dei « suo fare e dire. Non era capace di agire con libera volonta (fare atti « di libera volonta) ». Quaesitus: « Elia ha la ferma convinzione che essa « non e stata atta a dare con chiara intelligenza e libera volonta il « consenso chiesto per il matrimonio cristiano? », respondit: « Si ». Integratur eius testimonium per quamdam epistolam actori mis¬ sam die maii 1912, in qua facta ab ipso observata et narrata iuramento firmare se paratum esse dixit. Ita scribit : « Le communico le mie osser- « vazioni fatte suo tempore a Nassau. Sua moglie ali' osservatore non « pratico non doveva apparire come affetta di malattia mentale, perche « in seguito a cio che si sentiva abbastanza intensivamente male di « salute, non manifestava la sua anormale operazione mentale, piuttosto « si sforzava di mostrare esternamente una condotta corretta (essa dis- « simulava). Cosi accadde che gli altri la consideravano come strana, « ma non gravemente ammalata. Quando feci la sua conoscenza mi « venne subito il sospetto che poteva trattarsi di una malattia seria. « Questo sospetto purtroppo nel primo esame piu accurato doveva diven- « tare certezza. In quella occasione mostro di avere una quantita di « idee folli e pazze. Principalmente credeva di essere perseguitata e « danneggiata; cosi per esempio diceva che il suo padre la faceva osser- « vare per mezzo della Chiesa e dei Gesuiti. Poi faceva allusione a cio « che sarebbe di alta nascita, che insomnia era una creatura dei tutto « speciale. Gia nella scuola aveva avuto sempre il sentimento che era « dei tutto differente dalle altre figlie della stessa eta. Ora si sentiva « sempre osservata e sapeva che anche prima era stata sempre osser- « vata. Gli uomini per la strada avrebbero riso di lei. Una volta, quando « dalla strada abbastanza lontana e coperta dagli alberi si sentivano « ridere i bambini, disse che questi bambini si ridevano di lei. Si cre- « deva riconosciuta e osservata dalla gente che passava per la strada, « il che era impossibile a causa della distanza della strada. « Come gia dissi sopra, aveva sempre il sentimento chiaro di essere « malata, il che la faceva essere riservata anche verso di me, mentre « d'altra parte spesso diceva che era pazza, che non potrebbe sposarsi, « che aveva paura dei matrimonio e cose simili. Concordemente alie « sue molteplici immaginazioni ed espressioni folli, delle quali oggi sol- « tanto alcune mi rammento, la diagnosi della malattia mentale fu sta- « bilita come certa, anche esternamente dal suo ridere sciocco, e dalla S. Bomana Bota 577 . « indifferenza dei suo sentimento. E sicuro e senza alcun dubbio, che « gia allora era affetta di malattia mentale, e che era in una con- « dizione tale, dalla quale va escluso ogni atto di volonta libera. E «naturale, ma voglio dire ancora espressamente- che questa mia opi- « nione la vorrei affermare ad ogni modo, dunque anche sotto giura- « mento ». Facta a medico Anhalt narrata, quae ipse expertus est in sanatorio cura mulieris infirmae durante, utpote ad curam ipsam pertinentia et materiam constituentia iudicii intellectus in morbo dignoscendo, quod praecipuum munus periti est (De Luca, De ludie, disc. 33, n. 20, seq.), peculiariter ipsi observanda erant, ac proinde peculiarem vim ejus testi¬ monio adiungunt. Plenam mulieris amentiam, eo tempore existentem, affirmat: « Non era capace di agire con libera volonta ». Hoc periti iudi- cium, factis ab eo observatis innixum, confirmationem quamdam acci¬ pit ab iis quae exponit auctor L. Borri (Nozioni elementari di medi¬ cina legale, pag. 296): « L'importanza medico-forense. ... e tanto mag- « giore, perche la piu grande anomalia psichica puo celarsi sotto la « vernice dei senno. II raziocinio si mantiene inalterato, e questi indi- « vidui possono accudire ai loro affari, e continuare nei rapporti sociali « e familiari, senza che F occhio della commune delle persone possa « arrivare a scorgere in loro qualcosa di piu che una qualche eccen- « tricita o bizzarria di carattere, ed anzi, non e difficile verificare come, « per un certo tempo, i paranoici astutamente dissimulano il delirio che « di loro si va a mano a mano impossessando. E tanto piu, anche a « periodo inoltrato della malattia, Y apprezzamento dei profani puo riu- « scire difficile, inquantoche sono caratteristici della paranoia i deliri « sistematizzati. La stabilita delle concezioni deliranti fa si che, fissan- « dosi essa nella coscienza e concretandosi nella esperienza personale « dei paranoico, ne avviino il lavorio psichico in una data direzione, «variabile nei diversi casi; per modo che le associazioni, i rapporti, le « deduzioni, in una parola, la elaborazione della rappresentazione si « organizza in un sistema logico, specializzato, di comprensione illu- « soria delfambiente ». Deinde (pag. 306, 1. e): « Si tengapoi presente « che il paranoico puo abilmente dissimulare, nelfintento di evitare la « interdizione, come anche per essere dimesso dal manicomio ». Idem iudicium de amentia Ioannae protulit iste medicus mense maii 1912 in epistola quam doctori Wilhelmy, ipsum de statu mulieris ante matrimonium interroganti, misit : « La signora Jiirgens nei suo « tempo a Nassovia (dunque prima dei matrimonio) ha mostrato evi- adenti segni di demenza, e ch'essa era dominata in tale grado da fan- 578 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « tasmi vaneggianti d'indole ebefreniea, e che si doveva ritenerla in « quel tempo come inetta di agire nel senso dei par. 102, 2, Cod. Civ. « (tedesco) ». Specie tenus sibi contradicere videtur peritus Anhalt, quum asserit mulierem dementia « indolis hebefrenicae » laborare, dum in interroga¬ torio eam dementia '«paranoide» affectam fuisse affirmat: iudici enim quaerenti: « Elia e convinta ch'essa allora gia soffriva della malattia « di mente, come adesso le attribuiscono i medici ? », respondit : « Si ». Dementia vero a medicis Ioannae nunc attributa est illa quae «para- noia » dicitur. Dr Corn. J. Hoogweld, in cuius sanatorio Gondewater tempore processus instructorii includebatur Ioanna, et adhuc inclusa est, de natura morbi ipsius interrogatus: « Ha essa (ioanna) da quel « tempo (26 dec. 1912) in poi sofferto di totale insania, e di quale « specie ? », respondit : « Affirmative, di demenza paranoide ». Iterum interrogatus: « Quali sono i particolari sintomi della malattia? », respon¬ dit: «Essa soffre di ogni specie di fantasia di immaginazione, che con- « tinuamente variano; ora s'immagina essere una principessa d'Austria, « ora quella di Orange. Di piu ha idee paurose di persecuzione, e di « avvelenamento. Inoltre, essa ha numerose allucinazioni, anzi di tutti « i sensi, con tutti i fenomeni che ne sono le conseguenze ». Dr. Muthman, etiam, ac Dr. Anhalt, dicit eam « hebefrenia » labo¬ rasse: Dr. Hagen, vero, « dementia praecoce ». Nonnisi specie tenus inter peritos est contradictio; nam dementiae praecocis forma quaedam est « hebefrenia », altera « paranoia », ut docet Borri (1. c, p. 288): « Fa « parte a se in questo paragrafo la demenza precoce, ormai assunta ad « entita clinica indiscussa nelle sue forme di ebefrenia, di catatonia, di « psicosi paranoide ». Monet autem idem auctor (1. c, p. 294) huiusmodi formas in casu concreto saepe convenire tanquam manifestationes exter¬ nas unius eiusdemque defectus organici: « Tutti questi diversi tipi di « anomalia - e bene ripeterlo - non hanno individualita clinica, trattan- « dosi di differenze superficiali di forma - spesso concorrenti, - d'una « unica e sostanziale modalita psicopatologica, consistente nella labilita « di equilibrio o addirittura nello squilibrio funzionale di un cervello « costituzionalmente imperfetto. Fatta questa riserva verremo ora a tener « parola delle forme meglio definibili » etc., inter quas formam « para- noidem » enumerat. Naturam et phaenomena dementiae paranoidis ita describit auctor citatus, Dr. Borri (p. 297 seq.): « La paranoia - lo dice il nome - e uno « stato psichico che offre la parvenza di confinare con lo stato normale « della mente, inquanto che e conservato, nei suoi termini qualitativi e S. Romatia Rota 5T9> «quantitativi, il meccanismo della elaborazione dei pensiero. Senonche, «sotto questa parvenza di condizioni quasi normali, si cela una pro- « fonda alterazione fondamentale, costituzionale di tutto 1'organismo « psichico e fisico, la quale falsa, denatura e pervertisce, nelle sue prime «origini, il lavoro dei pensiero, per il fatto-, che le impressioni dei « mondo esterno e dell'io organico sono falsamente comprese ed elabo- « rate dalla coscienza. La percezione sensoriale e normale: ma ne e « falsata l'interpretazione; d'onde, invece di una compressione oggettiva « dei mondo esterno, se ne ha una eminentemente soggettiva... D'onde, « a lungo andare, la intuizione dei mondo esterno risulta addirittura « erronea e mutano i rapporti che con esso aveva 1'individuo; in una « parola, si cambia addirittura la di lui personalita da quella che prima « era, per modellarsi ed armonizzarsi con il delirio ». Hoc sensu psycologico alteratami fuisse personalitatem Ioannae ante matrimonium affirmat Dr. Anhalt in epistola ad Victorem Jurgens diei 25 maii 1912: « Faceva allusione a cio che sarebbe di alta nascita, che « insomnia era una creatura dei tutto speciale ». Eodem redit testimo¬ nium matris Ioannae et fratrum, nempe eam saepius exclamasse: « Non « sono una trovatella? ». Morbus eius indolem praeseferebat paranoiae persecutoriae, ut notat peritus Anhalt in eadem epistola: « Principalmente credeva di essere « perseguitata e danneggiata; cosi, per esempio, diceva che il suo padre « la faceva osservare per mezzo della Chiesa e dei Gesuiti... Gli uomini « per la strada avrebbero pariato di lei, avrebbero riso di lei. Una volta « quando dalla strada abbastanza lontana e coperta dagli alberi si sen- « tivano ridere i bambini, disse che questi bambini si ridevano di lei ».. Notat frater Ioannae, Herrn annus: « Piu volte prendendo qualche cosa « per bocca, domandava: " Non vi sara veleno nella mia bevanda? „ ». De indole persecutoria paranoiae descriptionem exhibet Dr. Borri (1. e, p. 298), quae omnino quadra t cum factis in casu Ioannae a doctore Anhalt observatis: « Un individuo trovato e,veduto in qualche posto non « gli risulta indifferente, come a colui che e normale, ma gli sembra che « lo guardi in modo strano, con sospetto, con diffidenza: se fa uh qualche « atto innocente, quest'atto e di scherno al di lui indirizzo : un annunzio* « di giornale, che parli di cose qualsiasi, viene ritenuto si riferisca a lui. « Insomnia, il mondo esterno e obiettivamente, in senso assoluto, perce- « pito per quel che e, ma subiettivamente la appercezione ne e erronea o « falsata... Si hanno categorie ormai abituali di persecutori: gesuiti, ecc. ». Haud obest valori testimonii doctoris Anhalt de plena Ioannae A amentia ante matrimonium, quod in aegroto agnoscit potentiam dissi- 580 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mutandi insaniam, quae, iuxta Vinculi Defensorem, cohaerere nequit cum impotentia insaniae corrigendi. Nam impotentia insaniae motus corrigendi significat aegrotum huiusmodi motus, vel alucinationes subie- ctivas pro obiectiva veritate tenere, dum potentia dissimulandi insaniam significat facultatem celahdi huiusmodi impotentiam corrigendi insaniae motus. Quo usque vero, haec facultas cohibendi insaniae manifestatio¬ nes consistere possit cum gradu intension amentiae, ad peritos spectat iudicium. Periti Anhalt et Thomsen affirmant, saltem implicite, facul¬ tatem dissimulandi insaniam cum plena amentia consistere posse. Id videtur confirmare auctor citatus, Dr. L. Borri (p. 296 et 306), ubi ait: « La piu grande anomaliapsichica pud celarsi sotto la vernice dei senno... « Anche a periodo inoltrato della malattia, 1'apprezzamento dei profani puo « riuscire difficile ... II paranoico puo abilmente dissimulare, neh" intento « di evitare la interdizione, come anche per essere dimesso dal-manicomio ». Peritiam doctoris Anhalt confirmat Dr. Muthman, qui in eodem sana- torio ante matrimonium mulierem unico examini subiecit: « II libero atto « della volonta era impedito anche alia conclusione nuziale (dei matri- « monio). La specie delhinsania della mente e la suddetta ebefrenia». Declarationem adiungit: « II Dr. Muthman non puo adesso ricordarsi « piu se propriamente a questo primo esame gia gli sia venuto il sospetto « che la signora Van Hoog era ammalata di mente », ex qua patet iudi¬ cium eius categoricum de existente insania mulieris ante matrimonium haud unice vel praecipue fundari in examine eo tempore ab ipsa per¬ acto. Rationes iudicii non affert, cum de iis a iudice interrogatus non fuerit. At ex epistola doctoris Anhalt diei 9 maii 1912 ad doctorem Wilhelmy missa, sufficienter patet rationes in quibus iudicium suum fundavit easdem vel similes fuisse ac illas a doctore Anhalt allatas, licet facta ab eodem observata ex propria scientia non cognoverit. In illa «pistola enim notat Dr. Anhalt: « Che aveva pariato piu volte di questo « affare al collega Muthman e che ha indicato che la signora de Hoog « proprio non poteva maritarsi e che di piena giustizia si doveva infor- « mare lo sposo ». Dr. J. Wiardus Beckman, qui Ioannam curavit a mense aprilis 1911 usque ad mensem augusti eiusdem anni, primi scilicet post matrimo¬ nium contractum, declarat eam amentem fuisse non solum eo tempore, sed etiam ante matrimonium, quod iudicium fundat in gradu valde evo¬ luto morbi, et in factis anterioris vitae mulieris, sive ab ipsa auditis, sive ab aliis (ut in declaratione iurata iulii 1912), inter quos Dr. van Wayenburg, qui Ioannam ante matrimonium curavit. Quoad rationem ex intensione gradu evolutionis morbi petitam loquitur alius peritus S. Bomana Bota 581 Dr. Ioannes van der Hagen, qui interrogatus a iudice: « Elia e d'opi- « nione che gli specialisti in questa sorte di malattia, quando hanno « trattato tali malati lungo tempo e con cura, possono sapere con cer- « tezza che una malattia come quella di cui soffre la signora Jiirgens « de Hoog ha esistito gia da parecchi anni prima che la persona malata « fosse confidata alia loro premurosa cura? », respondit: « Questo dipende « in quale stato di malattia e affidato al medico il malato. Se questo e «al principio non si puo fare una simile conclusione; se la malattia « invece e gia di molto avanzata, allora si puo dire con certezza che « la malattia ha esistito da molto tempo, e bene tanto piu lungo a « misura che lo stadio della malattia e piu avanzato ». Facta vero anterioris vitae Ioannae, conditionem eius mentalem respicientia, non ab ipsa sola didicit, sed etiam ab aliis, praesertim a doctore van Wayenburg, qui, utpote medicus mulierem ante matrimo¬ nium curans, opportune notare potuit omnia morbi indicia. impotentiam mulieris liberum consensum in matrimonio praestandi ita exprimit peritus, interrogationi iudicis respondendo : « Crede Elia, « percio, ch'essa al momento dei suo matrimonio non era in istato di « dare il richiesto ragionevole consenso, conscia di quel che faceva? », respondit: « La considerava come non responsabile dei suo fare ed agire, « e credo dunque percio, che, benche fosse conscia, ha dato il richiesto « consenso, nondimeno non ha potuto sufficientemente capire F intiera » estensione (tutto il significato) dei suo . consenso ». Ex responsione periti constat eum liberum consensum ex parte mulieris omnino exclu¬ dere, quia eam declarat simpliciter amentem ante matrimonium (« Elia « e convinto che la signora Jiirgens de Hoog aveva gia la medesima « malattia prima dei matrimonio ? - Affirmative »), quia affirmat eam fuisse « non responsabile dei suo fare ed agire », et quamvis, directe a iudice interrogatus circa scientiam mulieris in matrimonio contrahendo (« conscia di quel che faceva? »), aliquam deliberationem in consensu praestando admittat (« benche fosse conscia, ha dato il richiesto con- « senso »), recolendum est non quamcumque deliberationem ad consen¬ sum validum in matrimonio sufficere, iuxta doctrinam iuristarum, sed requiri illam deliberationem quae requiritur et sufficit ad lethaliter delin¬ quendum. Ubi deest talis deliberatio, amentia perfecta et absoluta dicitur sensu iuridico ecclesiastico, ita ut huiusmodi amens matrimonium valide contrahere nequeat, licet forte morbus amentiae qua laborat ad alios intensiores gradus adhuc progredi possit. Dr. Wilhelmy, qui curas Ioannae ministravit in sanatorio doctoris Thomsen a 1 augusti ad nov. 1911, et a 29 febr. ad 20 aug. 1912, opi- ACTA. vol. VII, H. 20. — 20-12-915. 41 582 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale natur eam amentem fuisse ante matrimonium et incapacem liberum consensum in matrimonio praestandi. Testatur: « Ho la persuasione «intima che 1'insania non si e formata dopo dei matrimonio, ma ha « esistito gia da parecchio tempo prima dei matrimonio. Ho la persua- « sione che essa alhatto dei matrimonio non era piu in istato di pre- « stare un simile consenso quale deve essere richiesto per la valida « conclusione dei matrimonio cristiano. Come causa posso allegare tanto «il fatto che di solito-simili malattie si sviluppano lentamente, quanto « 1'asserzione degna di fede di un altro medico che ha curato la signora «•Jurgens prima dei matrimonio, e di cui io stesso ho in mano una « lettera. Quel Signore mi scrive a mia richiesta il 9 maggio 1912 che « la signora Jurgens nel suo tempo a Nassovia (dunque prima dei matri- « monio) ha mostrato evidenti segni di demenza, e ch'essa era dominata « in tale grado da fantasmi vaneggianti, d'indole ebefrenica, che si « doveva ritenerla in quel tempo come inetta di agire nel senso dei « par. 102, 2, Cod. Civ. (tedesco). Nota ancora che aveva pariato piu « volte di quest' affare al collega Muthman e che ha indicato che la « signora de Hoog proprio non poteva maritarsi, e che di piena giustizia « si doveva informare lo sposo, il nome dei medico e Dr. Anhalt ». Huiusmodi informationes circa statum anteriorem mulieris a medico Anhalt petiit cura durante quam ipse Wilhelmy Ioannae peragebat, quod sollicitudinem ipsius ostendit in recto conceptu efformando infirmitatis mulieris aegrotae. Cum doctore Wilhelmy consensit Dr. Wassermeyer, qui simul cum illo in sanatorio curae Ioannae incumbebat; ait: « Secondo le notizie « partecipatemi d'altra parte medica e dalle mie proprie osservazioni, « ho la convinzione che la signora Jurgens al tempo della celebrazione « dei matrimonio non poteva prestare un valido consenso ». Quartus medicus, ex septem qui curas Ioannae post matrimonium administrarunt, J. van der Hagen, categorice affirmat eam etiam ante matrimonium simpliciter amentem fuisse, ac proinde liberi consensus incapacem. « Opino » ait, « che la Chiesa cattolica per un valido matri- « monio esige un consenso ragionevole, risultante da una libera volonta « ed ispirato da sana mente. Basandomi su cio, ho la convinzione, che « la malattia della Signora esisteva gia prima dei suo matrimonio in « tale misura, che essa era incapace alia celebrazione dei suo matri- « monio di dare un simile consentimento ragionevole. ... Da cio che ho « sentito dai medici e da altri testimoni degni di fede, in relazione con « cio che mi risulta dalla mia ricerca (inquisitione nempe aestate «anni 1912 in sanatorio apud Bonn facta), ho la convinzione che la S. Bomana Bota 583 « Signora gia pnma dei suo matrimonio era sofferente di " dementia « praecox la quale considero come una forma di pazzia ». Haud opponi potest testimonio huius periti, sicut nec aliorum in causa testantium, quod conceptum erroneum probabiliter habeat illius quod ad validum consensum in iure ecclesiastico requiritur, nam huius- modi conceptus est facilis intellectu et peritus praesumendus est illum recte intelligere, donec contrarium probetur, quod in causa praesenti non est probatum. Neque diminuito testimonii auctoritas ex eo quod iudicium de anteriore mulieris conditione partim innititur factis ab aliis narratis, qui forsan in iudicio non sint vocati, nam huiusmodi facta, ut periti implicite admittunt, non erant alterius speciei ac illa quae a testibus iuratis circa statum mulieris matrimonio anteriorem referuntur, quae nimirum, ex sese indicia amentiae indubia pro imperitis in arte haud ferunt, sed tantummodo conditionis mentalis abnormis: quorum autem vera significatio peritis medicis ex ulteriore morbi evolutione innotescit, uti notavimus ex peritia testis van der Hagen. Unde interrogationi iudicis : « Come spiega, ella, che i profani, tanto prima che dopo il matri- « monio, 1'hanno tenuta bensi per strana ed isterica, ma non pazza? « Accade questo sovente per tale malattia? ». Peritus J. van der Hagen non opponit facta ipsa narrata alterius fuisse rationis, sed respondit: «Spiego cio in questo modo, che la Signora era effettivamente strana, «e non raramente faceva F impressione di essere sofferente delbisteria; « e che, se non la riguardavano come demente, e un fenomeno occorrente « assai comune in queste e simili malattie, perche i profani per il solito « non giudicano che secondo il comportarsi e le azioni in tanto che « sono pericolose per gli altri, e cio non era qui il caso ». Simili inter¬ rogationi in eodem sensu responderunt periti, DD. W. Beckman, G. Anhalt, Thpmsen, Wilhelmy, notata etiam a tribus ultimis potestate aegroti dis¬ simulandi insaniam. Huiusmodi explicationes conveniunt cum doctrina auctorum de hac re tractantium: ita Kraepelin (Trattato di psichiatria, vol. % pag. 157): « Molti di questi malati non vengono affatto sotto la cura dell' alie- « nista, perche il cambiamento viene considerato dai parenti non come « assolutamente morboso, ma solo come il risultato di uno sviluppo « infelice, e anzi forse anche come un colpevole difetto di carattere ». Et E. Tanzi (Psichiatria forense, p. 405): « Non di rado i sintomi ini- « ziali della demenza precoce vengono interpretati dai parenti degli «ammalati e da chi ha rapporti meno intimi con essi in modo dei «tutto erroneo. L'arresto dei poteri psichici, 1'incapacita di attenzione 584. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « attiva vengono scambiati per indizi di svogliatezza, di pigrizia, di « spensieratezza ». Ex tribus peritis remanentibus, nemo positive dissentit a iudicio priorum, quo constare dicunt de amentia sponsae ante matrimonium, sed Dr. G. J. Hoogweld a iudicio de anteriore statu infirmae proferendo abstinet. Dr. Stigler ait: « Non posso dare sentenza che solamente « secondo le notizie datemi ; ma visto lo stato nel quale mi avvedevo, « non voglio negare che fosse possibile che gia prima dei matrimonio « essa era sofferente di mente ». Dr. Thomsen probabilissimam asserit insaniam mulieris ante matrimonium: « Secondo la mia persuasione «scientifica, la signora Jurgens alia celebrazione dei matrimonio si e « fatta guidare molto piu da certe insane immaginazioni, sentimenti ed « impetuosita di volonta morbosa, che da motivi mentali normali. Se « alia celebrazione dei matrimonio la facolta della libera volonta fosse « completamente esclusa, non puo essere asserito, in base della propria « osservazione, con certezza infallibile, ma puo essere ammesso come « probabilissimo ». Quod ad alios testes spectat praeter peritos, deponunt quae sequun¬ tur circa conditionem mentalem Ioannae de Hoog ante matrimonium. Mater eius testatur: « Essa restava nelle ore serali con grinzo apiglioso « e fastidioso, aveva lo sguardo stucchevole, irrequieto, e per me brutto « a vedersi; al passeggio della sera era dello stesso umore ... se ne era « fatta prima dei matrimonio un'abitudine ... Tali espressioni sono state « usate dalla mia figlia prima dei matrimonio », nimirum : " Non sarei «una trovatelia? - Mamma si sarebbe comportata male? - Mi sento « diventare pazza „. - Mia figlia negli anni prima dei matrimonio ha « piu volte fatto capire la sua paura di diventare pazza un giorno. Spesso « si lagnava di pensieri orribili, ma non angosciosi ... Era ogni tanto « melanconica, tanto sola con me, che presso gli estranei, ma non di « continuo. Era bensi talvolta stordita e stanca nella testa, ma questa « non era la sua condizione di mente continua e persistente ... Ripeteva « di continuo le stesse parole ». Frater Ioannae, Hermannus de Hoog ait: « Era spesso noiosa, tal- « volta anche senza diretta ragione. Trapassava tanto i limiti dei sop- « portabile che talvolta trovai il miglior partito di lasciare la sua « compagnia ... Quella specie di tristezza e di disanimazione, quel ghiri- « bizzare, oppure, come li chiamavano, quei capricci, ritornavano subita- « mente ogni tanto, ma la maggior parte ritornavano dopo brevi o « lunghi intervalli. Era assai difficile di cavarla da quella condizione «mentale, e spesso non si riusciva affatto. Ogni tanto era di umore S. Bomana Bota 585 « stizzoso senza ragione. Allora quegli accessi di cattivo umore erano « violenti in parole si, ma non in fatti ... Si lagnava per altro molto di « storditezza e stanchezza di testa. Tali e simili espressioni, uscivano « talvolta dalle sue labbra : " Fossi pure morta. - Un bel giorno diven- tero pazza. - Non sono una trovatella? „. Stava talvolta per lungo « tempo a ripetere una medesima parola insignificante ». Testis etiam iuramento confirmat ea quae tempore autumnali anni 1910 circa condi¬ tionem eius sororis ante matrimonium Victori Jiirgens declaravit, nempe : « Si lagnava sempre di essere stanca e stordita in testa. Piii volte pren- « dendo qualche cosa per bocca, domandava: " Non vi sara dei veleno « nella mia bevanda? „. Quei di casa la consideravano come simulando, « che era stanca, ecc.... in sostanza, era in uno stato di continua indo- « lenza, di storditezza di cervello, di far niente, di sognare. Era capace « di stare lungo tempo mormorando la medesima parola. Si considerava « che, maritata, guarirebbe di ruminare tristamente e dei far niente ». Pater J. Mohrmann, O. P., deponit: « Durante tutto il tempo fino « al suo matrimonio la trovavo una fanciulla molto strana: spesso pas- « sava da briosa allegria subitamente alia piii svagata distrazione « ovvero alia sfrenatezza, senza cagione esterna; stava dei tutto fuori « la linea di una ordinata fanciulla della sua posizione. Ho pariato in « quel senso di lei, piii volte con il Dr. van Kekem, certamente poco « tempo dopo il matrimonio ma verosimilmente anche piii volte prima « dei matrimonio. Le cose di fatto che avevo osservato allora prima « dei matrimonio erano il soggetto di colloquio dopo il matrimonio con « diversi dottori, che mi assicuravano che tutti s'accordavano nella dia- « gnosi, piu tardi stabilita. Quando i dottori accusano che i fatti osser- « vati allora da me, cadono nella linea di dementia praecox debbo « ammettere che essa allora era sofferente di quella malattia ». - Testis Ioanna Maria Oudeyans, quae ancilla fuit familiae de Hoog a mense octobris 1909 usque ad mensem maii 1911, rogata: « Puo ricor- « darsi che la signora figlia talvolta stava ripetendo lungo tempo conti- « nuamente delle parole insignificanti?», respondit: « Si, spessissimo, «ed io trovavo questo una puerilita della signorina». Iterum rogata: «E quando qualcheduno cercava d'inibirle o d'impedirle, che faceva « allora? », respondit: «Generalmente non ne prendeva nota, ovvero « diceva di non potere farne a meno, non poteva smettere ... Ricordo « che talvolta poteva essere meno decente, ma non indecente.che la « signorina non stava bene di testa, non l'ho mai pensato, ma ho « sempre creduto strano in lei che potesse cosi spesso ripetere delle « parolaccie ». 586 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Sponsus, Victor Jurgens, testimonio suo abnormem mulieris indo¬ lem ante matrimonium exhibet: « II suo modo di agire indolente, melan- « conico e pauroso faceva spesso una poco gradita impressione su di « me ... Ben presto mi accorsi che era d'indole stranissima ... si fece «vedere generalmente fredda ed apatica senza alcuna svegliatezza ed « energia. Si lagnava spesso di uno strano dolore di testa », etc. Phaenomena a testibus relata indicia sunt amentiae, at quaestio¬ nem: «An mulier perfecte amens fuerit ante matrimonium?», non solvunt, quia signa sunt aequivoca, quae ad stadium quoddam initiale morbi referre possunt: eorum interpretatio ad peritos in arte spectat. Uti vidimus in supra expositis, duo medici, qui Ioannam de Hoog ante matrimonium, et a quatuor qui eamdem in primo vel secundo anno post matrimonium curabant, categorice affirmant eam perfecte amentem fuisse ante matrimonium, ita ut liberum consensum nuptialem prae¬ stare nequiverit. Alii tres medici ab hoc iudicio haud positive dissen¬ tiunt, quorum unus id probabilissimum declarat. Stante auctoritate huius iudicii, a peritis e missi, quorum fere omnes aegrotam mulierem per menses integros in Sanatorio observarunt, dicendum est constare de per¬ fecta amentia Ioannae de Hoog ante matrimonium. Probata vero amentia matrimonium antecedenti et subsequenti, amentia concomitans, seu tempore matrimoniali celebrati, iuxta superius in expositis de iure tradita, recte deducitur. Durationem morbi tempore intermedio repetit Sanchesius ex facto quod « furoris morbus, suapte « natura perpetuus, insanabilis, ac disperatus sit » (lib. I, disp. 9, n. 17), quod peculiari ratione verificatur in iis morbis qui, ut aiunt moderni, radicem habent in « fondo degenerativo » (Borri, 1. c, p. 289), inter quos annumeranda est dementia praecox, sive hebefrenica, sive para- noica, qua, iuxta peritorum sententiam, laborabat Ioanna de Hoog. Ad rem ait Borri (1. c, p. 255): « Dal punto di vista della capacita civile, « va pure tenuto conto della costituzione fondamentale morbosa di questi « soggetti, piu che dei criteri superficiali cronologici derivabili dalla « decorrenza di un cosi detto " lucido intervallo „. Invece, se nel caso di «una forma semplice di mania o melanconia, la privazione della capa- « cita civile, assoluta o relativa, e giusto sia estesa a quel periodo di « tempo pel quale la malattia acuta e - diciamo cosi per intenderci - lo « stato di convalescenza sara per perdurare, tale criterio non reggera «piu quando la forma clinica non stia a se e per se sola non abbia « valore, ma in tanto valga, in quanto sia espressione episodica ricor- « rente di uno stato morboso costituzionale, cioe a dire, connaturato con «1'organismo, persistentere progressivamente aggravantesi ». S. Bomana Bota 587 Quibus omnibus in iure et in facto perpensis, Christi nomine invo¬ cato, Nos Auditores de turno, pro tribunaii sedentes et solum Deum prae oculis habentes, dicimus, declaramus, et definitive sententiamus, proposito dubio respondentes: Affirmative, seu constare de nuditate matrimonii in casu: expensas vero iudiciales omnes ab actore, Victore Jiirgens, esse solvendas. Ita declaramus, mandantes Ordinariis locorum et ministris tri¬ bunalium ad quos spectat, ut exsecutioni mandent hanc nostram defi¬ nitivam sententiam, et adversus reluctantes procedant ad normas sacro¬ rum canonum, et praesertim cap. 3, sess. XXV Concilii Tridentini, iis adhibitis exsecutivis mediis, quae magis opportuna et efficacia pro rerum adiunctis exstitura sint. Romae, in sede Tribunalis S. R. Rotae, die 15 maii 1915. Ioannes Prior, Ponens. Aloisius Sincero. Ioseph Mori. L. © S. Ex Cancellaria S. R. Rotae. Sae. T. Tani, Notarius. DIARIUM ROMANAE CURIAE SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre si e degnato di asse- gnare ai nuovi Emi e Rmi signori Cardinali che al Concistoro pubblico dei 9 dicembre 1915 ricevettero il cappello cardinalizio, le seguenti SS. Congre - gazioni: Al signor cardinale Giulio Tonti, le sacre Congregazioni: dei Sacramenti, dei Piti, degli Affari Ecclesiastici Straordinarii e della Reverenda Fabbrica di San Pietro. Al signor cardinale Alfonso Maria Mistrangelo, le sacre Congregazioni: Concistoriale, dei Religiosi, Cerimoniale e dei Seminari ed Universita degli Studi. 588 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale AI signor cardinale Giovanni Cagliero, le sacre Congregazioni: dei Reli¬ giosi, di Propaganda Fide, di Propaganda Fide per gli Affari di Rito Orien¬ tale e dei Riti. AI signor cardinale Giorgio Gusmini, le sacre Congregazioni: dei Sacra¬ menti, dei Concilio, aeiYIndice e della Reverenda Fabbrica di San Pietro. Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre si e degnato di nominare: 10 dicembre 1915. — L'Emo signor cardinale Ludovico Billot, Protettore delVIstituto dede Suore della Provvidenza di Corenc, nella diocesi di Grenoble. 11 dicembre. — L'Emo signor cardinale Raffaele Merry dei Val, Protettore delVIstituto delle Suore della Dottrina cristiana di Nancy. 14 dicembre. — L'Emo signor cardinale Raffaele Merry dei Val, Membro della S. Congregazione di Propaganda Fide. 16 dicembre. — L'Emo signor cardinale Filippo Giustini, Membro della S. Congregazione dei Riti. — Mons. Giacomo Sinibaldi, vescovo titolare di Tiberiade, Segretario della S. Congregazione dei Seminari e delle Universitd degli Studi. — Mons. Giulio Serafini, vescovo titolare di Lampsaco - Mons. Ascenso Dandini, canonico vaticano - il Rmo P. Francesco Saverio Hertzog, procura¬ tore generale dei Sulpiziani - il Rmo P. Emmanuele Bailly, superiore gene¬ rale degli Agostiniani delFAssunzione - il Rmo P. Pietro Benedetti, procu¬ ratore generale dei Missionari dei Sacro Cuore di Gesu - il Rmo sig. Raffaele Ricciardelli, procuratore generale dei Sacerdoti della Missione, Consultori della S. Congregazione dei Seminari e delle Universitd degli Studi. NECROLOGIO 9 dicembre 1915. — Mons. Luigi Raimondo da Silva Britto, arcivescovo di Olinda nel Brasile. 13 dicembre. — Mons. Lorenzo Passerini, patriarca di Antiochia di rito latino, vice-camerlengo di S. Romana Chiesa. 15 dicembre. — Mons. Teodoro Kohn, vescovo titolare di Pelusio. — Mons. Giovanni Stariha, vescovo titolare di Antipatride. 18 dicembre. — Mons. Giacinto Anaya, vescovo di Cochabamba in Bolivia. Annus Til - VoL VII Die 81 Decembris 1915 Num. 21 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA BENEDICTI PP. XV EPISTOLAE I AD R. P. D. IOSEPHUM TORRAS Y BAGES, VICENSIUM EPISCOPUM, DE LIBELLO « EL INTERNACIONALISMO PAPAL » GRATULATUR. Venerabiiis Frater, salutem et apostolicam benedictionem. — Per¬ specta ianr diu quidem Nobis tua in Apostolicam Sedem et studia et officia, novis et haud obscuris documentis testata agnovimus vixdum, divina miseratione, ad hanc vocati fuimus potestatis plenitudinem. Tuae opinionem virtutis mire nunc in Nobis auget editus a te nuper libellus, inscriptus EI Internacionalismo Papal; idemque significandae tibi volun¬ tatis Nostrae, cupientibus sane atque exoptantibus, peropportunam Nobis praebet occasionem. Vix quicquam legimus libentius: adeo ea omnia, quae in Exhortatione Nostra ad populos bellum gerentes eorum- que rectores persequuti scribendo sumus, acri iudicio complexus es, ut Nostri animi mentem et perspexeris penitus, et ita retuleris, ut qui tua scripta legat, is plane videat et ad quas rationes, in tota hac re bellica, acta Nostra exegerimus et quo Nostra spectarint ad pacem hortamenta. Est igitur cur et gratulemur tibi uberem ingenii studiique fructum, et vota etiam addamus ut, quae scripsisti ad tuorum erudi¬ tionem fidelium, late manent, ut quisque possit cogitationum consilio¬ rum que Nostrorum et vim assequi et aestimare, uti par est, utilitates. Quod optatissimum, non tibi tantum, sec! etiam Nobis, laborum praemium ut consequi divino beneficio detur, caelestium auspicem ACTA, vol. VII, n. 21. — 31-12-915. 42 590 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale munerum Nostraeque testem benevolentiae, Apostolicam Benedictionem tibi ipsi, venerabilis Frater, universoque tuo Clero ac populo pera¬ manter in Domino impertimus. Datum Romae* apud S. Petrum, die xxv novembris MCMXV, Ponti¬ ficatus Nostri anno secundo. . BENEDICTUS PP. XV II ADRD.E. WUEITE NOIRAICKEM ARO IISODAUFATIS AB AGONIA D. N. L C. AD GETHSEMANI NUNCUPATAE, DE LITTERIS VENERATIONIS ET OBSEQUII PLENIS GRATIAS PERSOLVENS. Dilecte Fili, religiose vir, salutem et apostolicam benedictionem. — Epistola tua et incrementa nunciat archisodalitatis quam moderaris, et Nostram eidem studet conciliare gratiam. At vero opus tam salutare gratiam scito non exiguam apud Nos iniisse simul ac cognovimus pro¬ positum sanctum, quo spectat, et pias preces, ad quas ingeminandas sodales suos tam studiose hortatur. Cotidianae hae preces, quas commen¬ tatio passionis Christi efficit ferventiores et ipsa eius vulnera - immensi amoris pignora - enixe apud Patrem commendant, quanta, dilecte Fili, Ecclesiae et Nobis pollicentur! Utrumque enim, ut vides, urgent solli¬ citudinum caussae multiplices et graves ob hunc armorum aestum tam diuturnum, tam calamitosum: iisdemque commonitos te tuosque sodales velimus, ut et sine intermissione oretis, et exemplo hortatuque vestro imitatores quamplurimos nanciscamini, ut nimirum, multiplicatis ad Deum precibus, Ecclesiae, per tot aspera gradienti, largiora pateant divina subsidia. Auspex interea caelestium munerum Nostraeque testis caritatis Apostolica sit Benedictio, quam tibi, dilecte Fili, ceterisque Archisoda¬ litatis moderatoribus ac sodalibus universis peramanter in Domino imper¬ timus. Datum Romae apud S. Petrum, die iv decembris MIMXV, Pontifi¬ catus Nostri anno secundo* BENEDICTUS PP. XV Acta Benedicti BP. XV 591 III AD R. P. D. HIERONYMUM THOME DA SILVA, ARCHIEPISCOPUM S. SALVATORIS IN BRASILIA, CEIEROSQUE EPISCOPOS DE OFFICIOSISSIMIS LITTERIS GRA¬ TIAS AGENS. Venerabiles Fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Com¬ munis vestra epistola episcopos vos praestat non solum amantissimos gregum, quorum caussa congregati estis, sed etiam vehementer sollicitos de Ecclesia universa, quam probe intelligitis quantus nunc opprimat dolor ob has cotidianas tot filiorum caedes, et quam gravia quamque multiplicia urgeant incommoda ac discrimina. Dulcis, venerabiles Fra¬ tres, est hic Christianae fraternitatis fructus, absentes amore complecti eorumdemque curis aerumnisque angi ut propriis: idemque argumento Nobis est diu quidem expetitam pacem vos non solum desiderare, sed consociata Nobiscum prece instantius in dies a Deo misericordiarum Patre postulare. Auspex divinorum munerum Nostraeque testis benevolentiae Apo- stolica sit Benedictio, quam vobis omnibus, venerabiles Fratres, Clero populoque unicuique vestrum tradito peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud S. Petrum, die ix decembris MCMXV, Pontificatus Nostri anno secundo. BENEDICTUS PP. XV IV AD RR. PP. DD. ARCHIEPISCOPOS ET EPISCOPOS GALLICIAE, DE COMMUNI OBSE- QUENHSSIMA EPISTOLA GRATES PERSOLVIT. Venerabiles Fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Com¬ munem vestram epistolam ea apud Nos commendat pietatis observan¬ tiaeque significatio, qua catholicae Poloniae non solum Episcopos, sed et Clerum ac populum praestare in exemplum novimus. In amore vero ne putetis, venerabiles Fratres, Nos velle vobis concedere. Gentis enim vestrae insidet Nobis in animo caritas vetus ac plane singularis; eam- que mirum quantum nunc augent vel hae multiplices gravesque cala- 592 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mitates, quibus, eaussa huius belli, pene obrui vos cernimus. Paternum ad eas, ut nostis, adiecimus animum hoc unum dolentes, non eo per¬ tinuisse beneficia Nostra, quo amantissimi cordis desideria pertinue¬ runt. At vero divitem in misericordia Deum numquam precari omitti¬ mus ut vobis, venerabiles Fratres, ac Poloniae universae ita adsit propitius, ut et amara horum dierum temperet, et omnia impleat legitima desideria. Auspex interea divinorum munerum Nostraeque testis benevolen¬ tiae Apostolica sit Benedictio, quam vobis omnibus, venerabiles Fra¬ tres, Clero populoque unicuique vestrum tradito peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud S. Petrum, die x decembris MCMXV, Pontificatus Nostri anno secundo. BENEDICTUS PP. XV V AD R. P. D. RINALDUM 0. ROUSSET, RHEOINENSIUM ARCHIEPISCOPUM, CETE- ROSQUE CALABRIAE ARCHIEPISCOPOS ATQUE EPISCOPOS, ANNUI COEIUS GRATIA SIMUL CONGREGATOS. Venerabiles Fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Affari vos, venerabiles Fratres, vix licet Nobis quin id praesertim occurrat animo, quod maxime vos gloriari in communi vestra epistola intelle¬ ximus : constantem dicimus inter Apostolicam Sedem et Calabriae Epi¬ scopos hinc observantiae, inde benevolentiae vicissitudinem. Non vanam laudis ostentationem visa Nobis sunt afferre verba vestra, sed deside¬ rium vehemens egregia maiorum exempla pietate sollertiaque vestra sectandi fideliter. Macte virtute estote: desiderium enim eiusmodi, Deo gratum et Nobis, non utilitatum tantum maximarum copiam, sed glo¬ riam vobismetipsis allaturum est non exiguam. Auspex interim caelestium munerum Nostraeque testis benevolen¬ tiae, Apostolica sit Benedictio, quam vobis omnibus, venerabiles Fratres, Clero ac populo unicuique vestrum tradito peramanter in Domino imper¬ timus. Datum Romae apud S. Petrum, die xi decembris MCMXV, Pontificatus Nostri anno secundo. BENEDICTUS PP. XV. Acta Benedicti PP. XV 593 VI AD IOANNEM CARD. GSERNOCH, ARCHIEPISCOPUM STRIGONIENSEM, CETEROSQUE HUXGARIAE ARCHIEPISCOPOS ATQUE EPISCOPOS, DE COVIIVIUNIBUS LITTERIS OBSEQUII PLENIS GRATIAS AGIT. Dilecte Fili Noster ac Venerabiles Fratres, salutem et apostolicam benedictionem. — Et horrida doletis huius belli, et ea studiose recolitis, quae ad eius calamitates minuendas mitigandasque, suadente Christi caritate, egimus; et communia pacis desideria piis ad Deum precibus enixius in dies commendare spondetis. In litteris atque officiis vestris nihil plane deest ex iis quae fratrum amantissimorum pietas desideret ! eaque Nos et grato complectimur animo et pari rependimus pietatis vice Apostolicam Benedictionem, caelestium auspicem munerum Nostrae- que testem benevolentiae, vobis omnibus, dilecte Fili Noster ac vene¬ rabiles Fratres, et gregibus, in quos curae studiaque vestra pervigilant, peramanter in Domino impertiendo. Datum Romae apud S. Petrum, die xii decembris MCMXV, Pontifica¬ tus Nostri anno secundo. BENEDICTUS PP. XV 594 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII DECRETUM CIRCA VULGO DICTUM « SECRET DE LA SALETTE » Ad Supremae huius Congregationis notitiam pervenit quosdam non deesse, etiam ex ecclesiastico coetu, qui, posthabitis responsionibus ac decisionibus ipsius S. Congregationis, per libros, opuscula atque arti¬ culos in foliis periodicis editos, sive subscriptos sive sine nomine, de sic dicto Secret de la Salette, de diversis ipsius formis, nec non de eius praesentibus aut futuris temporibus accommodatione disserere ac per¬ tractare pergunt; idque non modo absque Ordinariorum licentia, verum etiam contra ipsorum vetitum. Ut hi abusus qui verae pietati officiunt, et ecclesiasticam auctoritatem magnopere laedunt, cohibeantur, eadem Sacra Congregatio mandat omnibus fidelibus cuiuscumque regionis ne sub quovis praetextu vel quavis forma, nempe per libros, opuscula aut articulos sive subscriptos sive sine nomine, vel alio quovis modo, de memorato subiecto disserant aut pertractent. Quicumque vero hoc Sancti Officii praeceptum violaverint, si sint sacerdotes, priventur omni, quam forte habeant, dignitate et per Ordinarium loci ab audiendis sacramentalibus confessionibus et a missa celebranda suspendantur: et si sint laici ad Sacramenta non admittantur donec resipiscant. Utri¬ que insuper subiaceant sanctionibus latis tum a Leone PP. XIII per Constitutionem Officiorum ac munerum contra eos qui libros de rebus religiosis tractantes sine legitima Superiorum licentia publicant, cum ab Urbano VIII per decretum Sanctissimus Dominus Noster datum die 13 martii 1625 contra eos qui assertas revelationes sine Ordinariorum licentia vulgant. Hoc autem decretum devotionem non vetat erga Beatissimam Virginem sub titulo Beconciliatricis vulgo de la Salette nuncupatam. Datum Romae, ex Aedibus Sancti Officii, die 21 decembris 1915. Aloisius Castellano, S. R. et U. I. Notarius. Diarium Romanae Curiae 595 DIARIUM ROMANAE CURIAE S. PENITENZIERIA APOSTOLICA NOMINA Con Biglietto dell'Emo Sig. Cardinale Penitenziere Maggiore, il Santo Padre si e degnato di nominare: 21 dicembre 1915. — Mons. Giulio Serafini, Vescovo titolare di Lampsaco, Canonista della Sacra Penitenzieria Apostolica. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre si e degnato di nominare: 20 dicembre 1915. — Gli Eminentissimi signori cardinali Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte, e Giulio Tonti, Membri della Commissione Cardina- lizia per I'Opera della Preservaz.ione della Fede in Poma. — Mons. Roberto Vicentini, Promotore di Giustizia presso il Tribunale della Sacra Bomana Bota. 24 dicembre. — L'Emo signor cardinale Guglielmo Van Rossum, Protet- tore delVIstituto delle Povere Suore Scolare di Nostra Signora. 27 dicembre. — Il Rev. D. Giuseppe Rossino, Sostituto della Sacra Con- gregazione dei Seminari e delle Universitci degli Studi per la Sezione dei Semi¬ nari. Protonotarii apostolici ad instar participantium : 7 ottobre 1915. — Mons. Michele F. Fitz Simmons, delFarchidiocesi di Chicago. 3 dicembre. — Mons. Giovanni Pio dos Santos, deH'archidiocesi di Rio de Janeiro. 596 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Prelati Domestici di S. S.: 7 ottobre 1915. — Mons. Luigi F. Thiele, dell'archidiocesi di Chicago. 2 dicembre. — Mons. Isauro de Aranjo Medeiros, delFarchidiocesi di Rio de Janeiro. 4 dicembre. — Mons. Giuseppe Delaney, della diocesi di Albany. 14 dicembre. — Mons. Daniele Giacomo Gercke, della diocesi di Caceres. ONORIF1CENZE Con Brevi apostolici il Santo Padre si e degnato di conferire le seguenti onorificenze: La Gran Croce deWOrdine Piano: a 27 novembre 1915. — AI sig. principe D. Giuseppe Aldobrandini. 16 dicembre. — AI sig. principe di Solofra, D. Domenico Orsini. La Gran Croce deWOrdine di S. Silvestro Papa: 4 dicembre 1915. — AI sig. Antonio Gomez Restrepo, sottosegretario dei Ministero degli affari esteri di Colombia. La Commenda deWOrdine di S. Gregorio Magno, classe civile: 17 dicembre 1915. — AI sig. Vincenzo De Giovanni, duca di S. Severina, delFarchidiocesi di Napoli. — AI sig. Manuel Coicoya y Vigil Escalera, della diocesi di Oviedo. II Cavalierato deWOrdine di S. Gregorio Magno, classe civile: 13 dicembre 1915. — AI sig. Ernesto Lecuyer, della diocesi di Coutances. II Cavalierato deWOrdine di S. Silvestro Papa: 14 dicembre 1915. — AI sig. Augusto Florio, di Roma. 17 dicembre. — AI sig. Antonio Tornaus, di Roma. NECROLOGIO 20 dicembre 1915. — Mons. Federico Edmondo Fuzet, arcivescovo di Rouen. INDEX GENERALIS RERUM (ANN. VII — VOL. VII) ACTA BENEDICTI PP. XV. S. CONGREGATIO RITUUM: a) Decreta de Beatificatione vel CONSTITUTIONES APOSTOLICAE. 197, 229, Canonizatione, 49, 125, 214, 266. 317, 401. CHIROGRAPHUM, 325. MOTU PROPRIO, 5, 457, 493. LITTERAE APOSTOLICAE, 549. HORTATIO AD POPULOS BELLIGERANTES BCRUMQUE RECTORES, 365. DECRETA, 8, 378. EPISTOLAE 25, 89, 165, 201, 253, 285, 405, 433, 458, 473, 567, 589. ALLOCUTIONES, 33, 509. SERMO, 92. SACRAE CONGREGATIONES. S. CONGREGATIO S. OFFICII, 205, 594. Sectio de Indulgentiis, 65, 207, 232, 409, 435, 462, 496, 570. S. CCNGREGATIO CONSISTORIALIS : а) Documenta, 38, 95, 145, 172, 208, 262, 287, 326, 378, 437. б) Erectiones et immutationes fi¬ nium dioecesum, 121, 571. c) Provisio Ecclesiarum, 96, 122, 289, 327, 438, 463, 476. S. CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRA¬ MENTORUM 40, 97, 147, 235, 329, 411, 476. S. CCNGREGATIO CONOUL 26, 45, 67, 98, 173, 209, 262, 302, 416, 479. S. CCNGREGATIO DE RELIGIOSIS, 104, 123, 439. S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE: а) Documenta, 47, 113, 148, 330, 421, 440. б) Nominationes, 70, 124, 149,179, 290, 331, 463. S. CONGREGATIO INDICIS: a) Documentum, 180.' b) Subiectionis declaratio, 180. b) Liturgica, 27, 48, 71, 150, 237, 265, 291, 388, 422, 441, 497, 526. Appendix, 390. S. CCNGREGATIO PRO NEGOTIIS ECCLESIA¬ STICIS EXTRAORDINARIIS, 268, 463, 498. S. CCNGREGATIO STUDIORUM 128. TRIBUNALIA. SACRA POENITENTIARIA APOSTOUCA, 72, 130, 281, 526. Appendix, 390. SACRA ROMANA ROTA: a) Sententiae, 51, 73, 131, 151, 181, 216, 238, 269, 292, 332, 391, 424, 442, 465, 481, 499, 527, 572. b) Citationes edictales, 28, 83. SIGNATURA APOSTOUCA, 355. OFFICIA. SECRETARIA STATUS: a) Decreta, 138, 193. b) Epistolae, 85, 138, 192, 224, 246, 358, 453. COMMISSIO PONTIFICIA DE RE BIBUCA, 357. DIARIUM RCMANAE CURIAE: a) Concursus ad Officia, 141, 225, 397. b) Monita, 431, 469. c) Nominationes, 30, 58, 86, 115, 141, 161, 194, 225, 251,282, 313,360, 398, 432, 454, 469, 491, 505, 547, 587, 595. , d) Necrologium, 32, 88, 120, 144, 164, 196, 228, 252, 284, 316, 364,400, 432, 456, 472, 492, 508, 588, 596. INDEX DOCUMENTORUM ANNO 1915 1915 1914 1915 1914 1915 CHRONOLOGICO ORDINE DIGESTUS MENSE DIE L - ACTA BENEDICTI PP. XV I. - CONSTITUTIONES APOSTOLICAE Febr. 1 Ex actis tempore. - De Dioecesibus Suburbicariis Mart. 21 Coenobium Sublacense. - De Abbatia Sublacensi . Iui. 11 Quum iampridem. - De capellanis seu cantoribus choralibus Basilicae Liberianae Aug. 10 Incruentum altaris. - De sacro ter peragendo in die sollemnis Commemorationis omnium fidelium de¬ functorum . IL - CHIROGRAPHUM. «Iun. Attentis expositis. - Ad instantiam Emi card. Praefecti S. Trib. Signaturae Apostolicae. huius competentia certius definitur et augetur. Dec. Sept. Nov. Dec. Aug. Dec. III. - MOTU PROPRIO. 31 Non multo post. - De romana sancti Thomae Academia 16 Quandoquidem. - Quaenam indulgentiarum concessio¬ nes S. Congregationi S. Officii sint exhibendae Seminaria clericorum. - Nova conditur sacra Congre¬ gatio « de Seminariis et de studiorum Universita¬ tibus » . . ... IV. - LITTERAE APOSTOLICAE. 31 Romanorum Pontificum. - Cruciatae Bulla ad decem annos pro locis Lusitanae ditioni subiectis renovatur 12 Ut praesens periculum. - Renovatio Bullae Cruciatae ad duodecim annos pro locis Hispanicae ditioni subiectis. Nihil tam aptum. - Quaedam ad SS. Cor Iesu oratio indulgentia ditatur. 600 Index documentorum ANNO MENSE DIE PAG. V. - HORTATIO. 1915 iul. Allorche fummo chiamati. - Ad populos belligerantes eorumque rectores 365 VI. - DECRETA. 1915 Ian. 10 Decretum. Preces pro pace certis diebus dicendae prae¬ scribuntur 8 Iul. 30 Decretum de feriis autumnalibus in Ss. Congregatio¬ nibus, Tribunalibus et Officiis Sanctae Sedis . . 378 1914 Dec. 1915 Ian. Febr. Mart. VII. - EPISTOLAE. 20 Laetamur plane. - Ad R. D. sac. Eugenium Couet, moderatorem generalem Congregationis Ssmi Sa¬ cramenti et Consociationis sacerdotum adoratorum, de cogendo Canadensi sacerdotum adoratorum coetu. Tuam in Nos. - Ad R. D. Ubaldum Mannucci, de du¬ plici venerationis obsequio gratias agit .... 165 20 Cardinalis Francisci Dubillard. - Ad Hectorem Ire- naeum card. Sevin, archiep. Lugdunensem, quem Foederis sacerdotalis « pro Pontifice et Ecclesia » moderatorem creat 89 Sui Nostro cuore. - Ad Petrum card. Gasparri, a Secretis Status, pueros quos recens aprutinus ter- raemotus orphanos reddidit, commendans ... 90 1 Opinionem. - Ad R. P. D. Eduardum Likowski, archiep. Gnesnensem et Posnaniensem, de miseris Poloniae conditionibus bello partis. 91 12 Allatum nuper. - Ad Iacobum card. Gibbons, archiep. Baltimorensem ; Ioannem M. card. Farley, archiep. Neo-Eboracensem; Guilelmum card. 0'Connel, ar¬ chiep. Bostoniensem, ceterosque archiepiscopos et episcopos foederatarum Americae civitatum, gra¬ tulatur quod sollemnia ob xxv expletum annum a condita catholica studiorum Universitate Washing- toniae apparentur 166 14 Cum tu novae. - Ad R. P. D. Ioannem Ireland, archiep. S. Pauli de Minnesota, de nova aede cathedrali Pau- lopoli propediem dedicanda 167 17 Certiores quotidie. - Ad Iacobum card. Gibbons, ar¬ chiep. Baltimorensem, eximiam caritatem laudat catholicorum foederatarum Americae civitatum erga miseros nationis Mexicanae incolas, civilibus per¬ turbationibus vexatos 168 Suadet has ad te. - Ad R. D. Carolum Grannan, quod de Collegio Pio Latino Americano bene sit meritus gratulatur 169 chronologico ordine digestus 601 ANNO MENSE DIE 1915 Mart. 21 Apr. 14 15 19 20 23 27 Maii 25 Binos libros. - Ad R. D. Franciscum Naval, sacerdo¬ tem e Missionalibus Filiis immaculati Cordis Ma¬ riae, binos libros ab ipso oblatos laudibus prose- quens. Pergrato Nos. - Ad R. P. Iosephum Bellino, de exem¬ plari operis Gesii Cristo nelle Ss. Scritture e nei Ss. Padri e Dottori reverenter exhibito gratias per¬ solvit . Munusculum tuum. - Ad R. P. D. Paschalem Mor- ganti, archiep. Ravennatensium, gratias agens de libellis reverenter exhibitis Vertitur tibi. - Ad Andream card. Ferrari, archiep. Mediolanensem, de anno xxv ab nito episcopali munere gratulatur. Decessorem Nostrum. - Ad R. P. D. Iosephum Scatti, episcopum Savonensem et Naulensem, ob sollemnia saecularia in honorem Dominae nostrae a Miseri¬ cordia . Memoriam etiam nunc. - Ad Ludovicum N. card. Be- gin, Quebecensium archiepiscopum, de eiusdem episcopali iubilaeo gratulatur. Decessori Nostro. - Ad archiepiscopos et episcopos Australiae, de aedibus Delegato Apostolico acqui¬ sitis instructisque, gratias agens.. Quod tu. - Ad R. P. D. Michaelem F. Eorum, episco¬ pum Trevirensem, de litteris obsequentissimis ac de petriana stipe gratias persolvit. Libenter tuas. - Ad R. D. Matthaeum Crawley Boevey, sacerdotem e Congr. Ss. Cordium Iesu et Mariae: de singulis catholicorum familiis sanctissimo Cordi Iesu consecrandis. Communes litteras. - Ad. Franciscum card. de Bettin- ger, archiep. Monacensem ac Frisingensem, ceteros- que Bavariae episcopos, de communibus litteris obsequii plenis gratias persolvens. Susceptum a te. - Ad R. D. Silverium a S. Teresia, sac. Ordinis Carmelitarum Excalceatorum, de oblato primo volumine operis « Biblioteca mistica carme- litana » gratias agens Hisce te. - Ad Antonium card. Mendes Bello, patriar¬ cham Lisbonensem, de eius sacerdotali iubilaeo gra¬ tulabundus. Era Nostro proposito. - Ad Seraphinus card. Vannu- telli, episcopum Ostiem, Portuen. et sanctae Rufi- nae, sacri Cardinalium collegii decanum, de luctuo¬ sis praesentis temporis adiunctis. Cum religiosae familiae. - Ad R. P. D. Franciscum • Vido, Sodalium a Cruce aegrotis adiuvandis Prae- 602 Index documentorum ANNO MENSE DIE PAG. 1915 Maii Iun. Iui. Aug. Sept. 30 18 20 10 15 17 30 31 12 17 fectum Generalem. Sodales ut in instituto alacres perseverent, hortatur.260 Litteras nuper. - Ad Ioachim card. Arcoverde de Aibu- querque Cavalcanti, archiep. S. Sebastiani Fluminis Ianuarii, ceterosque Brasiliae meridionalis archie- piscopos et episcopos, ut gratulemur de summa ani¬ morum consensione qua dioecesum bono consulunt 405 Grata recordatione. - Ad R. D. Georgium Triller, an¬ tistitem urbanum, praesidem coetus catholicis scri¬ ptis per Bavariam edendis, gratulationis causa Propediem quinquaginta. - Ad Franciscum a Paula S. R. E. card. Cassetta, episcopum Tusculanum, gratulationes ob annum quinquagesimum sacer¬ dotii feliciter plenum Reddidit Nobis. - Ad R. P. D. Marianum Antonium Espinosa, archiep. Bonaerensem, ceterosque episco¬ pos Reipublicae Argentinae, de sacra Argentinae nationis aede in Urbe 406 Optimam Nos. - Ad R. P. D. Hyacinthum Petroni sac, missionalium a Pretioso Sanguine moderatorem generalem, exeunte anno centesimo a sodalitate condita.. .. 407 Venuti per awentura. - Ad R. P. D. Andream Friih- wirth, archiep. tit. Heracliensem, Nuntium Aposto- licum in Bavaria, ut eidem septuagesimum aetatis suae annum explenti gratuletur ac fausta quaeque adprecetur. 433 Testem vestrae in Nos. - Ad Andream card. Ferrari, archiepiscopum Mediolanensem, occasione annui episcoporum Mediolanensis provinciae conventus . Officiosissimis litteris. - Ad Helvetiae episcopos occa- 434 sione annui conventus. Haerent animo. - Ad Ioannem card. Csernoch, archie¬ piscopum Strigoniensem, ob litteras obsequii ple- 45g nas B. P. exhibitas. Te veluti. - Ad Ioachim card. Arcoverde de Albu- querque Cavalcanti, archiep. S. Sebastiani Fluminis Ianuarii, vicesimum quintum episcopatus annum feliciter explentem. Fuldae, sicut vobis. - Ad Felicem card. De Hartmann, archiep. Coloniensem, et ad episcopos qui Fuldam convenerunt occasione annui conventus .... Non solum. - Ad dilectos filios praesidem ac sodales coetus sollemnibus in Canada apparandis tertio 461 exeunte saeculo ab accepta catholica Fide . . . Tuae sane. - Ad Raphaelem Mariam Carrasquilla, an¬ tistitem urbanum, moderatorem Collegii Maioris Bogotensis in Columbia a Rosario nuncupati, ex- chronologico ordine digestus 603 , ANNO 1915 MENSE DIE Oct. Nov. Dec. eunte anno vicesimoquinto a suscepto collegii eius¬ dem regimine. Nihil Nobis. - Ad lulium card. Boschi, archiep. Fer- rariensem, aliosque episcopos regionis Flaminiae: eorum litteris, occasione annui conventus ad ipsum datis, rescribit . . . .•. Plane videmus. - Ad R. P. D. Adulphum episcopum Vratislaviensem, ut eidem gratuletur sollertiam in regenda dioecesi 17 Laeta, tristia. - Ad Augustinum card. Richelmy, ar- chiepiscopum Taurinensem, et ad episcopos Pede- montis, ut eisdem gratuletur annuum conventum feliciter celebratum. 20 Fere trana Synodo. - Ad R. P. D. Raphaelem Santi, episcopum Feretranum, cui gratulatur de dioece- sana Synodo feliciter absoluta. I® Communis vestra. - Ad RR. PP. DD. Ludovicum Gavotti, archiep. Genuensem, ceterosque Liguriae episcopos, ob litteras B. P. exhibitas occasione annui conventus. Perspecta iam diu. - Ad R. P'. D. Iosephum Torras y Bages, Vicensium episcopum, de libello « EI inter- nacionalismo papal » "gratulatur. Libenter abs te. - Ad Ioannem «Baptistam Menghini, caeremoniarum pontificalium magistrum: gratula¬ tiones ob volumina de rebus liturgicis B. P. oblata Epistola tua. - Ad R. D. E. Villette, moderatorem archi- sodalitatis ab Agonia D. N. I. C. ad Gethsemani nuncupatae, de litteris venerationis et obsequii ple¬ nis gratias persolvens. Communis vestra. - Ad R. P. D. Hieronymum Thome da Silva, archiepiscopum S. Salvatoris in Brasilia, ceterosque episcopos de offi.ciosissim.is litteris gra- 10 tias agens .. Communem vestram. - Ad RR. PP. DD. Archiepiscopos et Episcopos Galliciae, de communi obsequentissima 11 epistola grates persolvit. Affari vos. - Ad R. P. D. Rinaldum C. Rousset, Rhe- ginensem archiepiscopum, ceterosque Calabriae archiepiscopos atque episcopos, annui coetus gratia 12 simul congregatos. Et horrida. - Ad Ioannem card. Csernoch, archiepisco¬ pum Strigoniensem, ceterosque Hungariae archie¬ piscopos atque episcopos, de communibus litteris obsequii plenis gratias agit . 604 Index documentorum ANNO MENSE DIE VIII. - ALLOCUTIONES. 1915 Ian. Dec. Convocare vos. - Habita in Consistorio. Nostis profecto. - Habita in Consistorio IX. - SERMO. 1915 Febr. 15 II predicare. - Ad concionatores quadragesimae et ad parochos almae Urbis . II. - ACTA SACRARUM CONGREGATIONUM I. - S. COXGRKI4TIO S. OFFICII. 1915 Apr. 3 Litterae ad Emum et Rmum Dnum card. Archiep. Parisiensem super cultu sacratissimi Cordis Iesu eucharistici.205 Dec. 21 Decretum circa vulgo dictum «Secret de la Salette». 594 SECTIO DE INDULGENTIIS. 1915 1 Ian. » » Febr. Apr. Maii 21 Decretum. Oratio pro pace a Ssmo D. N. proposita indulgentia ccc dierum ditatur 28 Decretum. Tribuitur altaris privilegium pro Missis celebratis in suffragium eorum qui, praesenti bello perempti, in Purgatorio detinentur. 4. Decretum. Derogatur a quadam clausula in favorem sacerdotum pia obiecta henedicentium tempore belli. 15 Decretum. Augetur et extenditur indulgentia pro qua¬ dam laude Ssmi Sacramenti. 6 Decretum. Pium exercitium xv feriis tertiis ante festum S. Dominici Conf. peragendum plenaria in¬ dulgentia ditatur. Decretum. Conceditur indulgentia ccc dierum reci¬ tantibus pias preces in honorem V vulnerum D. N. LC. 10 Decretum. Solvuntur quaedam dubia circa facultates et privilegia secretariorum piorum Operum Propa¬ gationis Fidei, S. Francisci Salesii et S. Infantiae Decretum. Solvuntur quaedam dubia circa indulgen¬ tias Apostolatui orationis adnexas 17 Decretum quo confirmatur decretum S. C. Indulgen¬ tiarum diei 12 martii 1855 circa privilegii altaris applicationem. Iui. 8 Decretum. Amplificatur indulgentia cuidam preci iacu- latoriae adnexa, ita ut toties quoties acquiri possit. Iun. 65 66 207 233 409 410 411 chronologico ordine digestus 605 ANNO MENSE DIE 1915 Aug. 5 Decretum. Conceditur facultas sacerdotibus operam suam militibus impendentibus, benedicendi nu¬ mismata S. Benedicti * » » Decretum. Conceduntur indulgentiae recitantibus ora¬ tiones quasdam pro pace Oct. 1 Decretum. Invocatio ad B. V. a Ssmo Rosario indul¬ gentia c dierum ditatur » Nov. 11 Conceditur facultas applicandi crucifixis indulgentias Viae Crucis in favorem militum, durante bello. » » 25 Decretum. Pium exercitium xv feriarum in honorem S. Dominici Conf. quocumque anni tempore peragi potest. II. - S. CONGREGATIO CONSISTORIALIS. 19.11 Apr. 6 Regimen paroeciarum abbatiae S. Benedicti Veteris committitur episcopo Eugubino 1914 Dec. 12 Decretum de ordinaria iurisdictione in oppido Polla ordinanda .1915 Ian. 15 Decretum de vetitis nobilitatis familiaris titulis et signis in episcoporum inscriptionibus et armis. » » 22 Consistorium secretum » » 31 Notificatio circa Missionarios operis « De adsistentia operariorum Italicorum ad exteras Europae regiones migrantium » » Febr. 22 Ad Rmos Americae Ordinarios, de emigrantium Ita¬ lorum cura Apr. 24 Declaratio ad Consistoriale decretum diei 25 ianua- rii 1911 » » 27 Erectio abbatiae mitratae » Maii 26 Erectio novae Praefecturae Apostolicae . Iun. 1 Decretum de Ordinario castrensi in Italia durante bello » » 28 STATUUM IOEDERATCRUM AMERICAE SEPTENTRIONALIS. De amotione parochorum * Iui. 5 Dubium de competentia circa facultatem concedendi religiosis paroecias saeculares 14 Decretum excommunicationis nominalis in sacerdotem Richardum 0' Halloran, in archidioecesi Westmo- nasteriensi degentem III. - S. CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM. 1914 Dec. 18 Praesumptae mortis coniugis 1915 Febr. 11 Decretum de Sacra Communione et de celebratione Missae in castris. .. Mart. 22 MEI11 EN. Dubiorum circa Ordinariorum facultatem permittendi celebrationem Missae per modum actus. Apr. 29 Praesumptae mortis coniugis 605 Index documentorum ANNO MENSE DIE PAG. 1915 Maii 28 411 » Iun. •m Facultas adservandi Ss. Eucharistiam in stativis ca- strorum valetudinariis ac in bellicis navibus 329 » » 25 Praesumptae mortis coniugis. 476 IV. - S. CONGREGATIO CONCILII. 1913 Febr. 8 45 » Maii 24 173 1914 Apr. 25 382 » Iui. 11 98 » Dec. 12 67 » » 16 26 1915 Ian. 16 416 » » 18 209 » Febr. 22 262 Iui; 7 388 » Oct. 15 Dubia circa trium missarum celebrationem in die so lemnis commemorationis omnium fidelium defun- 479 V. - S. CCNGREGATIO DE RELIGIOSIS. 1914 Aug. 18 104 1915 Mart. .1 Dubia circa interruptionem studiorum. 123 » Aug. 3 VI. - S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE. 439 1914 Dec. 12 Decretum. Declarantur fines vicariatuum apostolico- rum Mongoliae orientalis et meridionalis .... 113 1915 Ian. 15 Decretum. Immutatur titulus vicariatuum apostolico- 47 » Febr. 12 Decretum. Erigitur Praefectura Apostolica «de Sap- 114 » Mart. 9 Decretum. Erigitur Praefectura Apostolica Zambesiana 148 » » 10 Decretum. Limites Praefecturae Apostolicae Senega- » Iun. 21 Decretum de limitibus inter Vicariatus Apostolicos Ton-Kin meridionalis et Ton-Kin maritimi in mon- 330 » » 30 Decretum. Confirmatur electio Abbatis Novae Nursiae 331 » Iui. 15 Decretum. Societas pro Missionibus exteris apud Ma- ryknoll in Foederatis Americae leptentrionalis Sta¬ tibus instituta, laudatur, eiusque Constitutiones 421 » Aug. 18 Decretum. Immutatio nominis vicariatus apostolici . 440 chronologico ordine digestus Anno Mense Die VII. - S. CONGREGATIO indicis. Apr. |2 Decretum quo quaedam prohibentur opera .... Dec. lan. Febr. Mart. Apr. Maii Iun. Iui. » Aug. Oct. Nov. Febr. VIII. - S. CONGREGATIO RITUUM. 15 MOLINEN. Decretum beatificationis et canonizationis Servae Dei Ludovicae Teresiae de Montaignac de Chan vanee, fundatricis Piae Unionis Oblatarum a Sacro Corde Iesu., , De collecta pro re gravi imperata. » ROMANA - Declarationis et extensionis insignium. . 30 ROMANA Dubia. DUBUNEN. Decretum beatificationis seu declarationis martyrii Servorum Dei Dermitii O' Hurley, archie- piscopi Casseliensis, Cornelii O' Devany, Ordinis S. Francisci, episcopi Dunensis et Connorensis, Terentii Alberti O' Brien, Ord. Praedicatorum, epi¬ scopi Imolacensis, et Sociorum. 20 VERAPOUTANA Dubium. 14 ADIACIEN. seu N1CIEN. Beatificationis Servi Dei Caroli Dominici Albini, e Congregatione Oblatorum B. V, Maria Immaculatae. Decretum de causa introdu¬ cenda . Decretum. Quaedam missae votivae durante praesenti bello permittuntur. . , , ' 2 GONJvIANIINOPOLII ANA Beatificationis martyrii Servi Dei Der Gomidas Keumurgian seu Cosmae de Carbo- niano, sacerdotis et parochi armeni Dubium de syllabis hypermetricis quoad cantum . . ^ Identitatis et authenticitatis exuviarum S; Victoris 2 Mauri Mart. et S. Satyri Confessoris. 24 Dubia Decretum de imaginibus beatorum publicae venera- ,, tioni expositis., . . , . URBIS ET ORBIS. Decretum de tribus Missis in die sol¬ lemnis Commemorationis omnium fidelium defun¬ ctorum celebrandis. ROMANA De octava festi Ss. Apostolorum Petri et Pauli. MEDIOLANEN. De tribus missis legendis in die Comme¬ morationis omnium fidelium defunctorum a sacer¬ dotibus ritus ambrosiani. Decretum circa preces in fine missae recitandas . . APPENDIX. De suffragiis pro defunctis in bello Tripolitano. . . 608 Index documentorum ANNO MENSE 1915 Maii » Aug. » Nov. 1915 Mart. 1915 Febr. » Mart. » Maii » » » Dec. 1888 Mart. 1914 Iui. » Aug. » » » Dec. 1915 Ian. » » » Febr. DIE PAG. IX. - S. CONGREGATIO IRO NEGOTIIS ECCLESIASTICIS EXIRAORDINARIIS. 4 De facultatibus capellanis militum Belgarum . . . / 7 ) De vicario castrensi apud Belgarum exercitum . . . 463 16 De invocatione « Regina pacis, ora pro nobis » in Li¬ taniis Lauretanis postremo loco addenda .... 498 X, - S. CONGREGATIO STUDIORUM. 12 Academiae Romanae S. Thomae Aquinatis Statuta, iussu SSmi D. N. Benedicti Pp. XV retractata ex Motu proprio « Non multo post » diei 31 decembris 1914..128 III. - TRIBUNALIA L - SACRA TOENnENITARIA APOSTOLICA 6 Declaratio de absolutione impertienda militibus ad praelium vocatis 11 De sacerdotibus non capellanis ad exercitum pertinen¬ tibus, quoad, facultatem excipiendi confessiones fidelium durante bello 130 25 Decretum circa facultates sacerdotum ad exercitum italicum pertinentium tempore belli.281 29 Dubium de militibus in statu bellicae convocationis. 282 4 Declaratio circa facultates concessas die 18 dec. 1914 et die 11 martii huius anni 526 APPENDIX. 13 De cantu hymni « Te Deum » tempore belli. . . . 390 II. - SACRA ROMANA ROTA. 27 NUCERINA PAGANORUM. Iurium 181 5 LONDCNEN. Dismembrationis 73 19 \TCARLXfUS APOSTOLO SUEOAE. Nullitatis matrimonii (Hoogland-Waern) 51 30 MFf.E VTFANA. Nullitatis matrimonii (Galla-Mullen). Ci¬ tatio edictalis. 14 Causae actae sub secreto.. 57 22 BENEVENTANA Praecedentiae 151 , FLORENTINA Nullitatis matrimonii (Marchio-Bini). Ci¬ tatio edictalis. 83 chronologico ordine digestus 609 ANNO MENSE DIE Febr. CORDUBEN, IN AMERICA Iurium. NEO-EBORACEN. Nullitatis matrimonii (Boni de Castel- lane-Gould). 13 LMBURCEN. Contumaciae 26 FLORENTINA Iurium in sepulcris > Mart. 5 LUGANEN. Iurium » 15 NIQEN. Nullitatis matrimonii (Massier-Gauthier) » 16 TAURINEN.. Iurispatronatus » VICENTINA Exemptionis et Funerum Apr. MEDIOLANEN. Nullitatis matrimonii (Ambrosini-Spinella et Garibaldi) » 17 PARISIEN. Nullitatis matrimonii (Goguel-Gravier) » 20 MEDIOBURGEN. Crediti Maii 9 MiLETEN. Illlium . » 15 BUSCODUCEN. Nullitatis matrimonii (Jurgens-De Hoog). Iui. 6 H )I .ICAS IRI X Crediti 15 SAI .1'HARUM. Iurium III. - SIGNATURA APOSTOLICA. Maii 20 SANCTI MINIATI. Nullitatis matrimonii seu restitutionis in integrum.355 IV. - OFFICIA SECRETARIA STATUS. Decretum. Preces pro pace a Ssmo D. N. praescriptae, iterari permittuntur die xxi martii Decretum de oratione pro pace singulis diebus in sup¬ plicationibus mensis marialis recitanda, et de indul¬ gentia tum partiali tum plenaria huiusmodi recita¬ tioni adsistentibus concessa EPISTOLAE. Febr. Ad Iacobum card. Gibbons, archiepiscopum Baltimo- rensem, ad Ioannem M. card. Farley, archiepisco¬ pum Neo-Eboracensem, ad Gulielmum card. 0'Con- nel, archiepiscopum Bostoniensem, et ad Ludovi- cum N. card. Begin, archiepiscopum Quebecensem, de tuendo ac promovendo Opere a sancta Iesu infantia nuncupata-. 25 Ad illustrem virum comitem Iosephum Dalla Torre, praesidem Unionis popularis inter catholicos italos. Mart. 15 Apr. 9 610 Index documentorum chronologico ordine digestus Ann.O Mense Die PAG. 1915 Mart. 16 30 Apr. Maii Aug. 13 Ad R. P. D. Evermundum van den Berg, abbatem Ber- nensem in Heeswijk, xxv recurrente anno ab in¬ stitutione archiconfraternitatis a sancta Missa re- paratrice in ecclesia abbatiali. Ad Petrum card. Maffi, archiepiscopum Pisarum, de creatione operis vulgo « Opera nazionale per la Buona Stampa », cuius etiam Statuta adiunguntur. Ad Leonem A. card. Amette, Parisiensium archiepi¬ scopum, de peculiari Sanctitatis Suae benevolentia in Galliae catholicos, ac de pontificia 40.000 libel¬ larum oblatione pro gallicis regionibus bello va¬ statis. Ad R. P. D. Ca.rolum Iosephum Schulte, episcopum Paderbornensem, de opere captivis opitulandis ab eo ceterisque episcopis Germaniae instituto . . . Ad excellentissimum virum F. Schollaert, a negotiis publicis, de Bibliotheca Lycei Magni Lovaniensis instauranda. Ad perillustrem virum comitem Stanislaum Medolago- Albani, Praesidem Unionis oeconomico-socialis pro catholicis Italiae, de immediata Sanctae Sedi su- biectione Scholae oeconomico-socialis Bergomensis. 192 246 224 358 453 V. - COMMISSIO PONTIFICIA DE RE BIBLICA 1915 Iun. 18 De Parousia seu de secundo adventu Domi ai Nostri Iesu Christi in epistolis sancti Pauli Apostoli . . 157 m INDEX ANALYTICUS A Abbatia mitrata erigitur in paroeciali eccle¬ sia oppidi Montichiari, 262. — S. Benedicti Veteris, v. Benedicti. Absentia a choro alicuius canonici qui fun¬ ctionem aliquam parochialem exerceat, non notatur si munus parochiale cano¬ nicorum collegio incumbit, 488. Absolutio militum generali formula, v. Mi¬ lites. Academia romana S. Thomae, a Leone XIII per epistolam « Iampridem » ad cardi¬ nalem De Luca fundata, die 15 octobris a. 1879, ad veram Christianam philoso¬ phiam colendam, 5. Reditibus instructa, privilegiis ornata, 6. Litteris Apostolicis Quod iam inde die 9 maii 1895 eius sta A tuta probantur, 6. Pius X eam laudat per apostolicas litteras In praecipuis laudibus die 23 ianuarii 1904, omniaque a Leone XIII tributa confirmat. Eandem B. P. favore prosequitur ac novas edit praescriptiones de studiis, etc., 7. Illi praeficit tres S. R. E. Cardinales quorum primus semper Praefectus S. G. Studio¬ rum pro tempore erit. Praemia ex redi¬ tibus distribuenda erunt, 7. Eiusdem statuta, iussu B. P. retractata, 128; eius finis, praefectus, a secretis, magistri, sodales, alumni, privilegia, 128; semel in hebdomada dentur lectiones, item in altero anno disputationes alumnorum habendae, 129; textus S. Thomae adhi¬ beatur pro theologica disciplina, 129; conditiones ad lauream in philosophia assequendam, 129; quid a sodalibus requiratur, 129; periculorum leges, 129; de certamine doctrinae ad praemium obtinendum, 129; de praemiis magistris ac alumnis impertiendis, 129. BERUM NOTABILEM « Ad audientiam », Const. Alexandri III, 74. Agonia (archisodalitas ab) D. N. I. C, v. Vil- lette. Albini Carolus Dominicus, e Congregatione Oblatorum B. V. Mariae Immaculatae, natus in urbe Mentone, principatus Mo- doecensis, 26 nov. 1790, piissime pueri¬ tiam ducit, 214; educatur in Seminario maiori Cimiez, dioecesis Niciensis, 215; sacerdotio auctus a. 1815 et variis mini¬ sterii laboribus deditus, 215. Ingressus societatem Oblatorum anno 1824, Aquis Sextus post paucos menses ex apostolico induito vota emittit, 215. Praedicationi¬ bus incumbit, Maniliam mittitur ubi valde prodest clero, monialibus a S. Carolo et operi ab italis nuncupato, 215; in insu¬ lam Corsicam missus a. 1835 praepositus domui Vicensi, missionibus plurimum adlaboravit, 215; morbo correptus, sacra¬ mentis a R. P. Guibert sodali suo, postea S. R. E. Cardinali, susceptis, pie obiit 21 maii 1839,215. De eius sanctitate proces¬ sus instituti in dioecesibus Adiacensi et Niciensi et Romam transmissi, 215. In¬ stante R. P. Lemius, causae postulatore, et attentis episcoporum precibus, facta relatione a card. Benedicto Lorenzelli, causa beatificationis et canonizationis introducitur die 14 aprilis 1915, 215 sq. Alphonsus XIII, Hispaniarum rex. Litteras Apostolicas accipit qua renovantur ad duodecim annos privilegia Bullae Cru¬ ciatae pro locis Hispanicae ditioni su- biectis, v. Cruciatae. Altare privilegiatum : ad hoc ut istius privile¬ gio uti possit sacerdos celebrans, non est illi necessario exprimenda intentio lu¬ crandi pro defuncto indulgentiam ple¬ nariam, 410. 612 Index analyticus rerum notabilium — conceditur pro missis celebratis in suffragium eorum qui, bello perempti, in purgatorio detinentur, 66. Amentes: ncapacitas eorum relate ad ma¬ trimonium, 573 sqq. «American (the) Press», v. Tierney. Amette S. B. E. card. Leo, archiepiscopus Parisiensis, epistolam accipit de pecu¬ liari B. P. benevolentia in Galliae ca¬ tholicos ac de pontificia 40.000 libella¬ rum oblatione pro gallicis regionibus bello vastatis, 249. Anniversarii electionis e consecrationis Episcopi commemoratio non prohibetur in Missis lectis diebus infra octavas pri- vilegiatas ritus semiduplicis, 388 sq. « Annum sacrum » : Litt. enc. Leonis XIII de universo genere humano Cordi Iesu Sacratissimo devovendo memorantur, v. Crawley et Fan; iae. Apollinaris (S.) ecclesia, v. Trinitatis. Apostolatus orationis: qui isti operi ascri¬ buntur ipsa die inscriptionis, et non alia, indulgentiam lucrari possunt, 409; item adscripti intentionem matutinam quoti¬ dianam peragendam formula vocali ex¬ primere debent, 409. Appellatio a relatione examinatorum in con¬ cursu paroeciali instituta est directe non ad consequendam paroeciam, sed ad consulendum famae recurrentis, 420. Aragonia, v. Hispania. Araucensis, nova Praefectura Apostolica erigitur in Columbiana Republica, 288. Archiconfratemitas a Missa Reparatrice, v. Van den Berg. Architecti locati labores ad speciem perti¬ nent locationis operarum, 530. Arcoverde de Albuquerque Cavalcanti S.B. E. card. Ioachim, archiepiscopus S. Seba- stiani Fluminis Ianuarii, una cum caeteris Brasiliae meridionalis archiepiscopis et episcopis, epistolam accipit qua B. P. gra¬ tulatur de summa animorum consensione qua dioecesum bono consulunt, 405. — epistolam accipit gratulatoriam ob ex¬ pletum vicesimum quintum episcopatus annum, 459. Argentinae nationis in Urbe aedes paratur opera episcopatus, 406, v. Espinosa. Arma episcoporum, v. Tituli. Auditor Sanctissimi, v. Signatura. Augustini (S.) Ordinis martyres, 127. Australiae archiepiscopi et episcopi episto- stolam accipiunt qua B. P. gratiam agit de aedibus Delegato Apostolico acquisi¬ tis et instructis, 257. Avancini Damianus, decreto Indicis quo suum opus damnatum est, se subiicit, 180. B Bavariae episcopi, v. De Bettinger. Beatificationis et canonizationis decretum servae Dei Ludovicae de Montaignac de Chauvance, fundatricis Piae Unionis Oblatarum a S. Corde Iesu, 49. — servorum Dei Dermitii 0'Hurley, archie¬ piscopi Casseliensis, Cornelii 0'Devany, O. M., episcopi Dunensis et Connorensis, Terendi Alberti 0'Brien, O. P., episcopi Imolacensis, et Sociorum, 125. — servi Dei Caroli Dominici Albini, e Congr. Oblatorum B. V. Mariae Immaculatae, 214. — servi Dei Der Gomidas Keumurgian seu Cosmae de Carboniano, sac. et parochi armeni, 266. Begin S. B. E. card. Ludovicus, Quebecen- sium archiepiscopus, epistolam accipit qua B. P. de eius episcopali iubilaeo gratulatur, 256. Belgica gens: quam B. P. dilecta, 34. Belgici Capellani militum gaudent durante bello omnibus facultatibus quae conce¬ duntur per breve Quae catholico nomine , Pii Pp. IX, 6 iulii 1875, et iis quae con¬ cessae sunt a Pio Pp. X capellanis exer¬ citus gallici; item facultate benedicendi coronas, rosaria, crucifixi effigies, etc., iisque applicandi indulgentias iuxta elen¬ chum S. Officii 5 sept. 1914 ; itemque adnectendi coronis indulg. S. Birgittae, 268 sq. — exercitus capellanus maior constituitur, eiusque iura et officia describuntur, 463 sq. Bellino B. D. Ioseph. epistolam accipit gra¬ tias referentem de exemplari operis « Gesu Cristo nelle SS. Scritture e nei SS. Padri e Dottori » B. P. reverenter exhibito, 171. Bello perempti, v. Altare. Bellum reprobatur in Allocutione consisto- riali a B. P. habita die 22 ianuarii, 33; in eo vero Sedes Apostolica nullius partis esse debet, de omnium hominum salute sollicita, 34; ne humanitas in pugnando violetur, 3i; ne in regionibus occupatis quae civibus sancta et carissima sunt offendantur, 35 ; insistendum precibus Index analyticus rerum notabilium 613 ad Deum ut finis bello tandem impo¬ natur, 35. Duae a B. P, indictae sup¬ plicationes memorantur, 35; auxilium B. Virginis, invocatur, 36. - Facultates a S. Poenitentiaria concessae pro sacra- mentali confessione in regione bellica quomodo et quando adhibendae, 526. Benedicti (S.) Numisma benedicere poterunt sacerdotes operam suam militibus impen¬ dentes, 435. Benedicti (S.) Veteris Abbatiae paroeciarum regimen committitur episcopo Eugubino, 173. Benedictio domorum prohiberi potest diebus Sabbatum Sanctum proxime praeceden¬ tibus, imo et in Quadragesima, ne confu¬ sio oriatur apud fideles existimantes illam esse paschalem benedictionem, 388 sq. Benedictus (S.), Monachorum in Occidente Patriarcha, v. Sublacensis. Beneficium: eius fructus quomodo impen¬ dendi : praeclara verba card. De Luca, 46 sq. — suprannumerarium sine praebenda, ante Tridentinum constitutum erat de iure, 384. Hoc beneficium (canonicatus, etc.) etiam nunc episcopi conferre solent, quin tamen ius dent ad. futuram vacantem praebendam, 384. Bergomensis Schola oeconomico-socialis, v. Medolago-Albani. A Berico (Sanctuarium de monte) prope Vi- centiam, curae concreditum PP. Servita¬ rum , exemptione gaudet a visitatione episcopi, 439. « Biblioteca mistica Carmelitana », v. Sil- verius. Bisarchiensis dioecesis et episcopi titulus immutatur in novum ex nomine urbis Octerii, 121 sq. Boetii doctrina explananda in Academia romana S. Thomae, 129. Bogotense collegium maius a Rosario, v. Carrasquilla. Bona ecclesiae ad ecclesiam pertinent, admi¬ nistratio vero ad rectores, 132 ; in cathe- drali episcopus administrat simul cum capitulo, 132. Bonum Sacramenti in matrimonio : voluntas contra illud invalidat matrimonium, 452, nec ab Ecclesia hoc impedimentum di- spensan potest, 452. Haec vero voluntas in matrimonio praesumi non potest, sed certo probari debet, 452. Boschi S. B. E. card. Iulius, archiepiscopus Ferrariensis, una cum aliis episcopis regionis Flaminiae, epistolam accipit occasione annui conventus, 474. Bosco ven. Ioannes, fundator Congregatio¬ nis Salesianae: eius causa beatificationis in Consistorio publico 9 dec. 1915 defen¬ ditur, 518. Brasilia, v. Thome. c Cagiano de Azevedo S. B. E. card. Octavius, Cancellarius S. R. E. renuntiatur et titu¬ lus presbyteralis S. Laurentii in Damaso ei assignatur, 514. Cagliero Ioannes. archiep. tit. Sebastiensis, S. R. E. card. creatur, 513. Calabria, v. Bousset. Camera Apostolica: illi quidam fructus re¬ servantur, 46. Canada, v. Dismembrationis, Paroeciae, « Ro¬ manos Pontifices ». Canadensis praeses et sodales coetus sol¬ lemnibus apparandis, tertio exeunte sae¬ culo ab accepta ibi catholica fide, epi¬ stolam accipiunt gratulationis ac exhor¬ tationis ergo, 461. Cancellarius S. R: E. renuntiatur Emus card. Octavius Cagiano de Azevedo, 514. Canonia potest optime concipi sine prae¬ benda actuali vel futura, cum sit officium canonicale, et ius ad praebendam per¬ tinet ad beneficium, 384. Canonici antiquae et recentioris fundationis, de eorum iuribus particularibus, 238. — coadiutores: eorum servitium valet ad complendum quadragenarium pro jubila¬ tione, 387, v. Beneficium, Iubilatio. — honorarii: eorum iura et privilegia et onera, 386, v. Iubilatio. — suprannumerarii ab episcopo creari possunt certis sub conditionibus, 385, v. Beneficium; eorum iura in compara¬ tione cum praebendariis, 386. Sunt veri canonici, praecedunt honorarios cum quibus confundendi non sunt, 386; te¬ nentur onere servitii, et tempus huius servitii potest iungi ad quadragenarium complendum, v. Iubilatio. Cantus sacer in choro semper praescriptio¬ nibus liturgicis moderandus, et talis debet esse qualis Dei maiestas, honor ;614 Index analyticus rerum notabilium Virginis, pietas Christiani populi requi¬ runt, 319, v. Hypermetricaesyllabae, Li- berianae. Capellani militares legere possunt durante hello missas votivas in dominicis et octavis de SSma Trinitate, 265 ; in festis duplicibus I et II classis de Sancta Ma¬ ria a Pentecoste ad Adventum ; reliquis diebus vel de Beata M. V., vel missam tempore belli, vel de Requie, 266, v. Abso¬ lutio, Belgici, Bellum, Viae Crucis. Capitula cathedralis et collegiatae quoad bona ecclesiastica, 132 sqq. Capituli ius administrandi bona temporalia ipsius propria, 174; sub vigilantia vero episcopi, 174 sqq. Capitulum ecclesiae collegiatae parochialis habet regulariter curam animarum habi¬ tualem, vicarius autem habet actualem, 482 sqq. Cardinales episcopi suburbicarii, v. Subur¬ bicariae Sedes. Carrasquilla Raphael Maria, antistes ur¬ banus, moderator Collegii maioris Bogo- tensis in Columbia a Rosario nuncupati, epistolam accipit gratulatoriam, exeunte anno vicesimoquinto a suscepto Collegii eiusdem regimine, 473. Casanarensis Vicariatus Apostolicus in Co- lumbiana Republica coarctatur, et ex eius parte septentrionali nova erigitur Prae¬ fectura Apostolica Araucensis, 288. Cassetta S. B. E. card. Franciscus a Paula, episcopus Tusculanus, gratulationes a B. P. recipit ob annum quinquagesimum sacerdotii feliciter plenum, 286. Castrensis Ordinarius in Italia durante bello creatur R. P. D. Angelus Bortolo- masi, episcopus Derbensis et Emi Archie- piscopi Taurinensis Auxiliaris, 287; illum omnes clerici et sacerdotes militiae ad¬ dicti ceu proprium Ordinarium habe¬ bunt; illique in exercitio munerum sacerdotalium parebunt, et facultatibus a S. Apostolica tributis dependenter ab eo utentur; ab illo consilia circa mini¬ sterium sacrum recipient, 287 ; ad suum munus exercendum facultates illi tribuit S. Sedes, 287; ipsius erit, initis consiliis cum auctoritate militari et auditis Or¬ dinariis, sacerdotes milites approbare vel amovere vel interdicere, 287 sq. ; unum aut plures vicarios seu Delegatos nomi¬ nare poterit cum facultatibus necessa¬ riis, 288. Cathedrales et Metropolitanae Ecclesiae non subiiciuntur Decretis S. G. Rituum de Kalendario Regularium servando ubi regulares apud illas ecclesias morentur, sed illae sequi debent Kalendarium dioe- cesanum ab Apostolica Sede approba¬ tum, 150. Cathedralis titulus honoris causa attributio, v. Gualdo Tadino. « Catholic Church Extension Society » prae¬ ses laudatur ob charitatem erga miseros mexicanos, 169. « Catholicae fidei », Constitutio Pii VII, 46. Cautio, iuris remedium ad vitandam seque¬ strationem, 270, v. Sequestratio. Chdu-Lao, v. Ton-hin. Chorus: causae ab eo excusantes praesertim numerantur: infirmitas"seu iusta et ra¬ tionabilis corporis necessitas aut evidens ecclesiae utilitas, 263. Circumcisionis B. N. I. C. festum, si sit titulare, dubium liturgicum circa tertiam orationem in eius missa, 71. Cisterciensium Ordinis martyres, 126. Citationes tres edici debent vel una perem¬ ptoria antequam contumax quis decla¬ retur, 218, duae vero sufficiunt in pro- A cessibus summariis, in causis disciplina- . ribus et criminalibus clericorum, 218. Collecta pro re gravi imperata ab episcopo quando dicenda vel omittenda, 27. Collegiato ecclesia, v. Capitulum. Collegium Pium Latinum Americanum, v. Grannan. Columbiani Equites, v. ' K Vashingtoniae. « Commendatam nobis », Const. Benedicti Pp. XIV, v. Sublacensis. Communionis administrandae ordo liturgi- cus, 71 sq.: praeferu n tur ministri altaris, secundum altiorem ordinem in quo con¬ stituti sunt, 72; vel personae in supe¬ riori dignitate liturgice constitutae, uti reges et sponsi in missa, pro benedi¬ cendis nuptiis, 72. Communitates religiosae quoad bonorum do¬ minium, 514; quoad debita contracta, 515 sq. Concursus paroecialis quando erit nullus si defuit citatio personalis, 417 sqq. ; consuetudo vero contraria excusat: non - omnes praesumptiones circa concursus habent vim irritandi, sicut quae in Con¬ stitutione « Cum illud » Benedicti XIV, 418. — Avvisi di concorso, 141, 225, 397. Index analyticus rerum notabilium 615 Conditiones: quaenam in matrimonio cele¬ brando positae illud invalidum reddunt, 294 sqq., v. Matrimonium. Confratemitates laicales et eccles asticae, 191. Confraternitatis fratres et capellani sese immiscere non possunt ecclesiae fun¬ ctionibus, invito parocho, 188, salvis consuetudinibus immemorabilibus, 188. Congrua eiusque supplementum a parochis licite percipiuntur, et sunt inter bona beneficii vera et certa habenda, 212 sq., v. Media annata. Coniugis mors praesumpta. Quaestiones variae resolutae a S. Congregatione de Sacramentis, 40 sqq. Argumenta ad de¬ monstrandam mortis certitudinem aut probabilitatem, 41 sqq. Obiectio desum¬ pta ex omissione inscriptionis in libro defunctorum, 44. Consensus in matrimonio non adest ubi metus vel coactio, 349 sq. Consistorium (Sacrum) diei 22 ianuarii 1915, 38 sqq.; diei 6 decembris eiusdem anni, 509 sqq. ; diei 9 decembris, 518 sqq. Consuetudo legitima et rationabilis quam- cumque legem humanam abrogare po¬ test, 486; centenaria autem omnia iura praescribit, 486. Contractus societatis circa lucrum et dam¬ num, 275, 277. Contumacia habetur cum reus, legitime et peremptorie citatus, nulla iusta causa comparere renuat, 217; declaratur cum constet de citatione tempore utili ad reum perventa et de illius non allata vel de falsa allata excusatione, 217; declaratur in processu poenali vel ex officio a iudice vel ad instantiam promo- toris iustitiae, 217; qua declarata, pro¬ cedi potest ad sententiam definitivam, 2 1 7 ; si de illa in iudicio agatur, suppo¬ nenda est semper vera, cum dolo com¬ missa, etc., 217. Contumax post latam sententiam petere potest restitutionem in integrum si pro¬ baverit iustum morae impedimentum, 217; iit talis quis declaretur, debet legi¬ time et peremptorie citari, 217 sq.; - dam¬ natur poena litis damni, 468, v. Contu¬ macia. Cordubensis (in America) maioris ecclesiae Capituli causa adversus episcopum de iure administrandi bona ecclesiae, 131 sqq. Cor lesu sacratissimum: illi familiae catho¬ licorum devovendae, 203 sqq.; Eius be¬ neficia promissa illis qui Eius imaginem domibus expositam habeant, 204; de vera erga illud devotione, 204. — Eucharisticum: circa hunc titulum firma maneant Decreta S. Sedis, 205; devotio ipsa approbata censeatur sensu contento in ultima collectione indulgentiarum a. 1898 edita, 206; quae interpretatio firmatur lectionibus Breviarii romani in festo SS. Cordis lesu, 206, et s. Li- turgia quae festum SS. Sacramenti ar¬ ctissime coniungit cum festo SS. Cor¬ dis lesu, 206. Unde cultus SS. Cordis lesu eucharistici non est perfectior cultu erga ipsam Eucharistiam, 206 ; ne autem simplicium animae decipiantur novitatis amore, emblemata, imagines, tituli ac festivitates liturgicae speciales vetitae sunt, 206. Coronationis A anniversarius dies B. P, Bene¬ dicti XV celebrabitur die 22 decembris qui est anniversarius Eius episcopalis consecrationis, 431. Cratensis dioecesis eximitur a iure metro- politico ecclesiae Olindensis et subiici- tur novae. Metropolitanae ecclesiae For- talexiensi, 571. Crawley Boevey Matthaeus, sacerdos Con¬ gregationis SS. Cordium lesu et Mariae, epistolam accipit de singulis catholico¬ rum familiis Sanctissimo Cordi lesu con- secran di s, 203. Cruciatae Bulla ad decem annos renovatur pro locis Lusitaniae Litteris Apostolicis ad card. Antonium Bello, 549. Pius Pp. X Bullam renovandam cogitavit quo melius hodiernis vitae moribus responderet, sed .et B. P. opus perfecit, 550. Privilegia omnia renovantur et recensentur indulta Nationi Lusitanae concessa, 550. Condi¬ tiones et leges generales ad validitatem indultorum; Summaria a fidelibus su¬ menda;.taxa pro Seminariis et paupe¬ ribus ecclesiis, 550. Executor indulto¬ rum est Card. Patriarcha Lisbonensis, qui potest subdelegare facultates Ordi¬ nariis, 551. Indultum quoad indulgen¬ tias, 551; quoad divina officia et sepul¬ turam, 551 sq.; quoad confessionem et votorum commutationem, 552 sq.; quoad dispensationem ab irregularitate et ab impedimento affinitatis et criminis, 553 ; quoad beneficiorum convalidationes et quoad compositiones, 553 sq. ; quoad 616 Index analyticus rerum notabilium legem abstinentiae et ieiunii, 554; condi¬ tiones circa usum praecedentis Indulti, 555; Indultum quoad privata Oratoria, 555; executor poterit Summaria confi¬ cere prout melius iudicaverit, 555; po¬ testas datur Patriarchae Lisbonensi Bul¬ lam vernacula lingua edendi et publi¬ candi in Lusitanae ditionis locis, 556; fideles Summaria accipere debebunt ut Induitis gaudere possint, 556. Derogatur quoad indulgentias Motu Proprio Pii Pp. X super necessitate concessiones in¬ dulgentiarum recognoscendi per S. Con¬ gregationem S. Officii, 556, 565. — eadem Bulla renovatur ad duodecim,an¬ nos pro locis hispanicae ditioni subiectis, 557. Origo huius Bullae in Hispania, 557. Conventione inter Apostolicam Sedem et Hispaniarum Reginam catholicam, die 16 martii 1851, cautum est ut proventus Bullae administrarentur ab Ordinariis, 557; Conventio additionalis diei 25 au¬ gusti 1859 de modo proventus eosdem infundendi, 557; pro facultatibus Bullae adnexis Commissarii munere fungitur Archiepiscopus Toletanus, 558 sq. ; pro¬ rogatio a Leone XIII facta expiravit prima dominica Adventus a. 1914, sed ad an¬ num producta sunt Indulta a Pio X, 24 iunii eiusdem anni, 558; nunc eadem producere et amplificare vult B. P. ad duodecim annos, incipientes a prima dominica Adventus a. 1915,558; publica¬ tio Indultorum eorumque usus, 558 sq. Indultum quoad indulgentias, 559 sq. ; quoad divina officia et sepulturam, 560; quoad confessionem et votorum com¬ mutationem, 561; quoad dispensationem ab irregularitate et ab impedimento affinitatis et criminis, 561 sq. ; quoad beneficiorum convalidationes et quoad compositiones, 562; quoad legem absti¬ nentiae et ieiunii, cum conditionibus circa hoc Indultum, 563; quoad privata Oratoria, 564; derogatur obligationi sub¬ mittendi has concessiones S. Congrega¬ tioni S. Officii,. 565. Crucifixi amor in animis renovandus, 408. Csernoch S. B. E. card. Ioannes, archiep. Strigoniensis, epistolam accipit ob litte¬ ras obsequii plenas B. P', exhibitas, 459. — una cum caeteris archiepiscopis et epi¬ scopis Hungariae, epistolam accipit de communibus litteris obsequii plenis gra¬ tias referentem, 593. Cuet Eugenius, sacerdos, moderator gene- 1 ralis Congregationis SSmi • Sacramenti et Consociationis sacerdotum adorato¬ rum, epistolam accipit qua eum B. P. laudat de canadensi sacerdotum ado¬ ratorum coetu cogendo, 25. « Cunctis Orbis Ecclesiae », Bulla IuliiPp. III, 174. « Cupientes », Constitutio Pii IV, 46, Cura animarum quibusnam spectet in eccle¬ siis collegiatis parochialibus, 482 sqq., v. Capitulum. Cyrillos Macaire: eius opus « La Constitu- tion divine de 1'Eglise » in Indicem re¬ fertur, 180. D Dalla Torre (ci. vir comes Ioseph), praeses Unionis popularis inter catholicos italos, epistolam accipit ab Erho Cardinali a Secretis Status qua de conventu Pisisvha- bito laudatur, 138; probatur et imponitur creatio concilii (giunta) undecim membro- ..rum, cui praesit ipse Unionis popularis praeses et inter quos adnumerentur prae¬ sides Unionis economicae, electoralis et iuventutis catholicae, nec non catho¬ licarum mulierum, 139; hoc concilium semel saltem in anno convocandum, 139; quid hoc ad unionem boni confe¬ rat, 140; Unio popularis praeeminens erit super omnes alias catholicas Unio¬ nes, 140; commendat Pontifex inscriptio¬ nem catholicorum omnium Italiae Unioni populari, atque eiusdem vivam institu¬ tionem in singulis dioecesibus et paroe- . ciis, 140. De Bettinger S. B. E. card. Franciscus, archiepiscopus Monacensis ac Frisin- gensis, simul cum aliis Bavariae episcopis, epistolam accipit de communibus litteris obsequii plenis gratias referentem, 259. Decanus Cardinalis, retenta sua dioecesi suburbicaria, etiam Ostiensem assumet, 230 sq. De Carboniano Gosmas Der Gomidas Eeu- murgian, sacerdos et parochus armenus, natus Costantinopoli anno 1656, optime eruditus, sacerdotio auctus et renuntiatus archipresbyter S. Georgii Sulumanisti- riensis, S. Scripturam Patrumque doctri¬ nam assidue legens, religionem catholi¬ cam amplecti et propagari studuit, 266. Persecutiones sustinet haereticorum: Index analyticus rerum notabilium 617 Hierosolymam petit: quiescente procella Constan tinopolim reversus, brevi tem¬ pore captus, iniqua sententia damnatur et capite plectitur die 5 novembris 1707, 267. Processus de sanctitate informati- vus construitur concessione Pii Pp. IX anno 1862. Suspensus variis de causis resumitur a. 1906 et comparatur cum antiquo a. 1710 Romae habito. Tandem rogante R. P. D. Petro Kojunian, archiep. Chalcedonem, Postulatore Causae, Po¬ nente Emo card. Gotti, signatur Com¬ missio introductionis Causae die 12 maii 1915, 267 sq. De Goulevain Petrus, eius opus « Le roman merveilleux » in Indicem refertur, 180. Defunctorum Commemoratio sollemnis. In ea ter sacrum peragere poterunt omnes universae Ecclesiae sacerdotes, ex Con¬ stitutione Apostolica « Incruentum », 401 sqq*., v. Missa. — animae iuvantur suffragiis fidelium prae¬ cipue Missae sacrificio, 401 sqq.; quae¬ nam fuerit fidelium pietas erga illas, 403. De Hartmann S. B. E. card. Felix, archie- piscopus Coloniensis, una cum episcopis qui Fuldam convenerunt, epistolam acci¬ pit .occasione annui conventus, 460. « De Sapporo » in Iaponia Praefectura Apo¬ stolica erigitur, 114. Deservientes in Gallia uti veri parochi reti¬ nendi sunt iisque Decretum « Maxima cura » applicatur, 381. Dioecesum novarum erectio: lericoensis in Republica Columbiana die 29 ianuarii a. 1915, 121; Sobralensis in Brasilia, 571. Diplomazia ecclesiastica. Conditiones periculi subeundi pro iis qui exoptant hoc ingredi curriculum: civilis conditio et h onorabile genus, presbyteratus ordo rite susceptus, bonum Ordinarii testimonium, docto- ralis laurea saltem in iure canonico et testimonia aliorum studiorum. Examen subeundum in variis disciplinis scriptis et ore, 397 sq. Dismembrationis. Rotalis sententia, 73. Cau¬ sae, conditiones, processus, 75 sq. Discri¬ men inter paroecias et missiones in or¬ dine ad dismembrationem, quoad causas canonicas, quoad praerequisitam sen¬ tentiam rectoris, quoad dotem, 76, v. Mis¬ siones, Paroeciae. Distributiones quotidianae non percipiuntur a Vicario Capitulari ratione muneris et dum iis vacans abest a choro, 263 sqq. Divortii opinio vel intentio in pactum de¬ ducta invalidat matrimonium, 297. Instru¬ ctiones S. Officii 11 decembris 1850, 297. Dominicus (S.): pium exercitium XV feriis tertiis ante eius festum plenaria indul¬ gentia ditatur, 232 ; quod quocumque anni tempore peragi potest, 570. Domus habitatio et usus distinguebantur antiquitus, 502; quae de facto deservit ad usum habitationis in valorem non venit cum agatur de congrua assignanda, 503. Dubillard S. B. E. card. Franciscus, v. Foe¬ dus sacerdotale. « Durum nimis », Constit. Apost. S. Pii V, 68 sq. E Ecclesia: quomodo intelligenda cum agitur de beneficii fructibus, 46 sq. «Ecclesiae catholicfie », Constitutio Aposto¬ lica Innocentii XII, 69. <•< Emanarunt», Constitutio Apost. S. Pii V, 46. Emigrantes itali qui in America domicilium sibi constituunt commendantur curis Or¬ dinariorum Americae, Litteris circula¬ ribus S. C. Consistorialis die 22 februa¬ rii 1915 datis, 145; difficultates quibus illi obnoxii sunt, praesertim circa fidem, et quot miserrime in fide naufragarunt, 146 ; tanto malo avertendo remedium est augere numerum et operam sacerdotum italicae linguae peritorum qui se devo¬ veant curae emigrantium, 146; ad illos iuvandos Pius Pp. X Motu Proprio lam- pridem diei 19 martii 1914 Collegium peculiare in Urbe constituit in quo iuve- nes alerentur qui missionarii essent in Americae regionibus, 146; B. P. illi se¬ dem aptam destinavit et opportunis Lit¬ teris episcopis opus commendavit, sed, saeviente bello, modica sunt prolata sub¬ sidia, 146. Episcopi in Consistorio publicati die 22 ia¬ nuarii 1915, 39 sq.; die 6 decembris, 514 sqq. ; die 9 decembris, 518 sqq. Episcopus ius habet vigilandi circa admini- strationem bonorum Capituli, 176 sqq.; non coarctandi vero Capituli iura ac libertatem, 178; nulla lege positiva co¬ gitur administrationem visere, sed toties quoties opus fuerit, 178. Unde ex eo quod ipse per longum etiam tempus 618 Index analyticus rerum notabilium administrationis rationem non requisi- verint, suum ius non amittit, 178 sq. Error theoreticus circa bona matrimonii illud non invalidat, 452. Espinosa Marianus Antonius, archiepisco- pus Bonaerensis, una cum caeteris epi¬ scopis Reipublicae Argentinae, epistolam accipit de sacra Argentinae nationis aede in Urbe, 406. « Ethnographica studia ». Decreti exemplar ad americanos episcopos mittit S. C. Con- sistorialis italorum favore immigrato¬ rum, 146. Eucharistia, nullum discrimen inter eius cultus et cultum erga Cor eucharisticum Iesu, 205 sq., v. Cor. — illam asservandi facultas datur in sta¬ tivis castrorum valetudinariis ac in bel¬ licis navibus, certis sub conditionibus et servatis cautelis ab Ordinario castrensi statuendis, 329. Eugubinus episcopus decoratur titulo Abba¬ tis S. Benedicti Veteris, 173. Exemptio: eius definitio; ius quoddam sin¬ gulare seu privilegium, 335; - hospitalis a jurisdictione paroeciali in quo consi- — stat, 335 ; duplex exemptio, quoad admi- nistrationem temporalem «t quoad cu¬ ram spiritualem, 335. Exhortatio apostolica ad populos bellige¬ rantes eorumque rectores, v. Pax. « Ex parte », Constit. Clementis XIII 30 Sep¬ tembris 1760, 240. Expectativae praebendae a Tridentino sub¬ latae sunt, 384 sq. P Faberi, v. Stampa. Familiae catholicorum consecrandae Cordi Iesu Sacratissimo, 203. Pericula huius aetatis contra familiae constitutionem et sanctitatem, 204. — quae S. Cordi se consecrarint iisdem fruantur indulgentiis quas Pius Pp. X familiis chilenis anno MCMXm concessit, 205. Feriae autumnales in SS. Congregationibus, Tribunalibus et Officiis Sanctae Sedis decurrunt a die xx augusti ad diem x octobris, ita tamen ut officium nullum sit intermissum, unde in unoquoque of¬ ficio aliquot aderunt officiales maiores et minores pro negotiorum expeditione, 378. Ferrari S. B. E. card. Andreas interest no¬ mine B. P. sollemniis apud templum D. N. a Misericordia Savonae, 202, v. Scatti: epistolam accipit qua B; P. gra¬ tulatur de anno xxv ab inito episcopali munere, 255; aliam occasione annui epi¬ scoporum Mediolanensis provinciae con¬ ventus, 458. Festa in quibus collecta, pro re gravi impe¬ rata omittenda est, 27, 28. — S. Bartholomaei Ap., Corporis Christi, Dedicationis ecclesiae, S. Ioannis Bapti¬ stae, v. Missa. « Foedus sacerdotale pro Pontifice et Eccle¬ sia » cuius moderator fuerat in Gallia card. Dubillard, 89; huic succedit card. Sevin, v. Sevin; sacerdotes foederatos hortatur B. P. ut RR. Pontificum ope¬ ram in re sociali illustrent, 90 Fortalexiensis dioecesis in duas dividitur, quarum altera erit Sobralensis, et evehi¬ tur ad metropolitanam dignitatem, cui suffragentur dioeceses Sobralensis et Cra- tensis, 571, v. Olindensis. Fossanense Capitulum, v. Media annata. Franciscanum Ordinis martyres, 127. Francisci (S.) Salesii (Opus), v. Propaga¬ tionis Fidei. « Frauenfrage (Die) », v. Mannucci. Friihwirth Andreas, archiep. Heracliensis, Nuntius Apostolicus in Bavaria, episto¬ lam accipit gratulatoriam occasione se¬ ptuagesimi suae vitae anni, 433; S. R. E. cardinalis creatur, 513. Funebres caeremoniae seu Missa de defun¬ ctis in suffragium pro iis qui bello deces¬ serunt celebrari quidem possunt diebus a ritu permissis et quin habeatur a quo- * cumque, etiam in dignitate constituto, ulla funebris oratio, 390. Funerandi ius et tumulandi in hospitalibus favore Capellanorum regitur ad normam principiorum quae pro exemptione sta¬ tuuntur, 338 ; tria complectitur in ordine exsequiarum, 342 sq.; v. Exemptio, Hospi¬ tale. — quomodo acquiri possit, 189. — durante bello competit exclusive capel- lanis castrensibus pro militibus qui in hospitalibus ad hoc erectis decedunt, 388; exsequiae vero agi debent in sacello ho¬ spitalis et cadaver ad coemeterium ef¬ ferri sine pompa, 388. Funk Philippus, eius opus « Von der Kirche des Geistes » in Indicem refertur, 180. Index analyticus rerum notabilium 619 ' Furiosus suscipit sacramentum qui ante furiam sibi proposuerat illud recipere, etiamsi durante furia contradicat, 414; incapax ad matrimonium, 574 sqq. G Galerus ruber donatur cardinalibus creatis in Consistorio diei 6 decembris 1915,518. Galliciae archiepiscopi et episcopi epistolam accipiunt de obsequentissimis litteris B. P. missis, 591. Gasparri S. B. E. card. Petrus, a Secretis Status, epistolam accipit commendantem pueros quos aprutinus terraemotus or- phanos reddidit, 90. Gasquet S. B. E. card. Aidanus, dimissa dia- conia S. Georgii in Velabro, assumit dia- coniam S. Mariae in Porticu, 514. Gavotti Ludovicus, archiepiscopus Genuen- sis, una cum episcopis Liguriae, episto¬ lam accipit ob litteras B. P. exhibitas occasione annui conventus, 569. Gibbons S. B. E. card. Iacobus, archiepi¬ scopus Baltimorensis, una cum aliis cardinalibus Statuum Americae foede¬ ratorum et Archiepiscopo Quebecensi, epistolam accipit de tuendo ac promo¬ vendo opere a Sancta Iesu Infantia nun¬ cupato, 85; item ob vicesimum quintum expletum annum a fundatione Universi¬ tatis catholicae Washingtoniae, 166, v. r 'Vashingtoniae; aliam epistolam accipit qua laudatur eximia charitas catholico¬ rum foederatarum Americae civitatum erga miseros nationis Mexicanae incolas, civilibus perturbationibus vexatos, 168. Grcmnan B. D. Carolus epistolam accipit gratulatoriam quod de Collegio Pio La¬ tino Americano bene sit meritus, 169. Gregorianus cantus ad nativam venustatem revocatur Motu Proprio Pii X, 317, v. Li- beriana. Gualdo Tadino, eius ecclesia collegiata S. Be¬ nedicti ad cathedralis dignitatem hono¬ ris tantum causa evehitur, ita ut episco¬ pus Nucerinus et Tadinensis nuncupari possit ac debeat, 122. Gusmini Georgius, archiepiscopus Bono¬ niensem, S. R E. cardinalis creatur, 513. H Helvetiae episcopi epistolam accipiunt occa¬ sione annui conventus, qua B. P. lau¬ dat moderatores Reipublicae Helveticae et populum, qui Pontificis solertiam ad pacem obtinendam et ad minuenda belli damna obsecundant optime, 434. « Het Off er » ephemeris, v. Van den Berg. Hiberniae martyres: eorum causae introdu¬ ctio signatur a B. P., 128. Hierosolymitanus S. Ioannis Ordo, v. Tituli. Hispania habuit privilegium a Benedi¬ cto XIV trium missarum in die Comme¬ morationis omnium fidelium defuncto¬ rum, item et Lusitania, 402, v. Missa. Hospitale infirmorum gaudet quadam exem¬ ptione a paroeciali jurisdictione, 335; quae exemptio privilegium est, 335 ; quo¬ modo iure communi subsit parochi ju¬ risdictioni, 336 ; Capellani hospitalis exemptio probanda est, 336. Fontes exem¬ ptionis: privilegium et praescriptio, 336 sqq. Quae consuetudo sufficiat et requi¬ ratur in casu, 337. Hypermetricae syllabae quoad cantum, e de¬ creto S. Rituum Congregationis, elidun¬ tur praesertim si id in praxi facilius et convenientius censeatur, 237. I Iericoensis nova dioecesis in Republica Co- lumbiana dismembratur e parte meri¬ dionali dioecesis Antioquiensis, 121. Eius fines eiusque paroeciae, 121. Iesu (Societatis) martyres, 127. Imagines .vel statuae Beatorum publicae venerationi expositae amoveri non pos¬ sunt auctoritate Ordinarii si adfuit in¬ dultum apostolicum pro expositione illa, vel maius pro celebrando festo de Beato cum Officio et Missa, 389. Indulgentia plenaria pro defuncto lucranda ex privilegiato altari, v. Altare. Indulgentiae conceduntur: — plenaria piis exercitiis pro pace obti-r nenda, 9; — CCC dierum orationi pro pace a B. P. propositae, 65; — CCC dierum, toties quoties, piae cuidam laudi in honorem SS. Eucharistiae, 207; — plenaria pio exercitio in XV tertiis feriis ante festum S. Dominici Conf., 232; — CCC dierum cuidam preci in honorem quinque vulnerum D. N. I. C, 233; — amplificata cuidam orationi: O Gesu, vita eterna, etc., 411 ; 629 Index analyticus rerum notabilium — CGC dierum, et semel in mense plenaria, orationi pro pace in Canone Missae as¬ servatae: Libera nos, etc., 436; — G dierum invocationi ad B. V. a SSmo Rosario, 462, v. Marialis. Indulgentiarum concessiones a. S. C. S. Officii recognoscendae sunt sub poena nudita¬ tis quae omnes Christifideles orbis ca¬ tholici respiciunt, non vero particulares, 457. Indulgentias (circa) Apostolatui Orationi adnexas dubia, v. Apostolatus. Infallibilitatis Pontificiae vetustioris aetatis testimonia collecta in opere cl. Mannucci, v. Mannucci. Infantia (Opus a S.), v. Gibbons, Propagatio¬ nis Fidei. Infirmarii sacerdotes milites, v. Sacerdotes. Intentio vera non destruitur ab imaginaria voluntatis retractatione, 414, v. Ordina¬ tio, Scrupulosus; sine illa non conficitur sacramentum, 415. « Internacionalismo papal », v. Torras. « In throno iustitiae », Const. Pii IV, 27 de- cembr. 1561, 240. Ireland Ioannes, archiepiscopus S. Pauli de Minnesota, epistolam accipit de nova aede cathedrali Paulopoli dedicanda, 167. lubilatio post quadraginta annos servitii choralis non conceditur ex aliquo iuris textu sed benignitate, inducta consuetu¬ dine, 383 ; ad eam obtinendam servitium computatur etiam in diversis ecclesiis et praebendis diversis praestitum, 383 ; causa vero concessionis est quadragena¬ ria annorum numerus, non alia, 383; ad eam obtinendam non potest iungi tempus quo quis inserviit tanquam, ca¬ nonicus honorarius, 386, bene vero tem¬ pus praestiti servitii tanquam canonicus suprannumerarius, 386. lura parochialia, 188 sqq.; praescribi pos¬ sunt, 189. Iuspatronatus. Eius species : haereditarium, familiare vel gentilieium et mixtum, 393 sqq.; eius probatio, 394. E Kalendarium, v. Cathedrales. Eorum Michael F., episcopus Trevirensis, epistolam accipit gratias referentem de litteris obsequentissimis ac de petriana stipe, 258. L Laurea apud Academiam romanam S. Tho- mae, v. Academia. Lecticarii sacerdotes, v. Sacerdotes. Liberiana Basilica: instituuntur in ea Ca- pellani cantores quatuor, 317; qui erunt sacerdotes voce pollentes et cantus gre- goriani periti ; ipsis reservantur quatuor beneficia ipsius Basilicae, 318; interni clerici, caeteris paribus, anteponantur, 318; hos cantores chori illico sumere li¬ ceat etiam sine beneficio, quos interea. Mensa capitularis sustentabit, 318; can¬ tor beneficiarius, suo muneri aetate vel infirmitate impar, beneficiarius manebit eiusque beneficium esse affectum desinet: eius loco sacerdos cantor sumatur, 318; cantores beneficiarii praesentes habean¬ tur in choro pro distributionibus, etc., etiam cum suo munere in alia parte Basi¬ licae fungantur, 318; ipsi specialibus legibus regantur B. P. probatis, 319. De¬ bent servire choro per mediariam, exem¬ pti servitio altaris, 319. Distributionibus gaudebunt inter praesentes, et poenis pecuniariis quae fallae dicuntur, obiecti erunt aequae ac si servitio tertiariae in choro praestarent, 319. Exhortatio ad suum munus digne exercendum, 319. Libri de argumentis religiosis ne publicen¬ tur sine legitima Superiorum licentia, ad normam Constitutionis Leonis Pa¬ pae XIII « Officiorum ac munerum » et Decreti- Urbani VIII a. 1625, « Sanctis¬ simus Dominus Noster », 594. — prohibiti a C. Indicis die 12 apri- lis 1915 : Cyrillus Macaire, La Constitu- tion divine de 1'Eglise; Philipp Funk, Von der Kirche des Geistes; Alphonse Saltsmann, Les remedes divins pour l'ame et le corps ; Pierre de Coulevain, Le roman merveilleux, 180. Likowski Eduarclus, archiepiscopus Gne- snensis et Posnaniensis, epistolam acci¬ pit de miseris Poloniae conditionibus bello partis, 91. Locatio-conductio operarum, quid sit, 530 sq.; de eius mercede, 531 ; de negligentia lo¬ catori s operarum, 532. Lovanii Universitatis bibliothecae reconsti- tuendae B. P., vestigiis praedecessorum suorum inhaerens, libris Bibliothecae Index analyticus rerum notabilium Vaticanae aliisque mediis enixe succur¬ rere satagit, 358 sqq. Lusitania, v. Cruciatae, Hispania. M Maffi S. B. E. card. Petrus, archiepiscopus Pisanus, epistolam accipit de creatione Operis vulgo Opera nasionaleper la buona stampa, cuius etiam statuta adiungun- tur, 246 sqq. Opportunitas imo necessi¬ tas huius institutionis, 247. Hortatur B. P. catholicos italos ecclesiasticos et laicos omnes ad ipsam fovendam et vul¬ gandam, 247; eiusdem Praeses ad hono¬ rem card. archiepiscopus Pisanus nomi¬ natur, 247. Praeses vero erit Illmus vir praelatus R. D. Franciscus Faberi, 247. Mannucci Ubaldus epistolam accipit a B. P. de duplici venerationis obsequio, cum ipse opus Dialogum Andreae a S. Cruce, « De Ecclesiae primatu » in lucem edi¬ tum B. P. obtulerit, nec non aliud: « Die Frauenfrage » sac. Augustini Rosier, Congr. SS. R. sacerdotis, italice trans¬ latum, 165. « Blanus mortuae » taxa inter fixa onera connumeranda, 313 sq. Maria (B. Virgo) Auxilium Christianorum pro pace invocatur, 36. Marialis mensis: pium exercitium pro pace frequentantibus indulgentia ccc dierum, semel in die, conceditur, plenaria vero iis qui saltem vicies adfuerint, 193. Martyrii declaratio servorum Dei Dermitii O' Devany, Ordinis S. Francisci, epi¬ scopi Dunensis et Connorensis, Terentii Alberti O' Brien, Ord. Praedicat., epi¬ scopi Imolacensis, et Sociorum biscen- tum quinquaginta septem, 125 sqq. Maryknoll: Societas Missionariorum ibi insti¬ tuta laudatur eiusque Constitutiones ad. decennium probantur, 421. Matrimoniales causae non transeunt in rem iudicatam, 351, 355 sqq. Matrimonii obiectum formale, finis prima¬ rius et secundarius, proprietates essen¬ tiales, 52; si in contrahendo excluditur obiectum formale irritum est, 52; item irritum si conditiones apponantur contra eius proprietates essentiales, 52; sine bono sacramenti numquam est sacra¬ mentum, 53,; unde intentio contraria bono fidei et prolis, si deducitur in pa¬ ctum, annullai matrimonium, 53; illud non irritatur simplici errore de eius solu- bilitate, irritatur vero intentione sese non obligandi per actum voluntatis exciu- dentis perpetuitatem et indissolubilita- tem, 54; de conditionibus quae illud in- validant vel non, 293 sqq. ; quae vinculi indissolubilitatem attentant, 294 sqq.; ubi verba praeclara Benedicti XIV, 295. Error circa eiusdem indissolubilitatem, 296 sqq. Mauri (S.), v. Victoris. « Maxima cura » : Decretum de amotione pa¬ rochorum administrativa : eius finis est remotio parochorum in bonum fidelium quoties eorum ministerium noxium vel inutile evadat, 380 ; unde applicatur cum processu in ipso decreto prae¬ scripto iis tantum qui titulum habent per se inamovibile, 381, non vero iis qui ad nutum Episcopi amoveri facile possunt, 381, v. Deser\’ientes, Parochorum. Media annata quae a novis beneficiariis debetur sacristiae, 67, an exonerentur qui investiti sunt per bullam pontificiam, 67 sqq.; dubium circa eius obligationem in capitulo Fossanensi negative solutum a S. C. Concilii, 70. — praestatio determinata adaequans dimi¬ diam partem redituum primi anni e bene¬ ficio provenientium quae auctoritate apo- stolica favore ecclesiae cath. aut colleg. solvenda, 210; fundatur in const. Benedi¬ cti XIII «Pius et misericors»,210sqq.; hoc ius non admittit praescriptionem neque exceptiones praeter tres, nempe : si pro¬ visio beneficii fiat immediate ab Aposto- lica Sede; si iam vigebat mos solvendi pro ecclesia aliam non minorem ratam ; si. aliunde fabricae ecclesiae satis consul¬ tum fuerit, 211; non confundenda cum iure cathedratici, 212; pro illa solvenda computandi sunt etiam proventus incerti, non vero simpliciter adventitii, 212 ; unde etiam congrua et supplementum congruae 212 sq., non vero summae a civili pote¬ state receptae titulo expensarum cultus, 213; in ea statuenda deducenda sunt onera fixa et realia, non vero personalia, 213 sq. Medolago-Albani, comes Stanislaus, praeses Unionis oeconomico-socialis pro catho¬ licis Italiae, epistolam accipit de imme¬ diata S. Sedi subiectione scholae oeco¬ nomico-socialis bergomensis, 453. ACTA, vol. VII, n. 21. — 31-12-915. 622 Index analyticus rerum notabilium Mendes Bello S. B. E, card. Antonius, Pa¬ triarcha Lisbonensis, epistolam accipit de eius sacerdotali iubilaeo gratulato¬ riam, 285; — v. Cruciatae. Menghini Ioannes Baptista, caeremoniarum pontificalium magister, epistolam accipit gratulatoriam ob volumina de rebus li- turgicis B. P. oblata, 569. Mensae episcopalis reditus Sede vacante qui obvenerunt durante munere Administra¬ toris Apostolici, cuinam tribuendi sint, 45. Specialibus adiunctis ibi expositis fructus ipsi per dimidiam partem perti¬ nent ad mensam episcopalem ; per alte¬ ram, dimidiam vero ad episcopum succes¬ sorem, 47. Metus quomodo matrimonium dirimat, 350 ; gravis in se, relate ad personam, proce¬ dens a causa libera, iniustus et directus ad extorquendum consensum, etc., 350; est probandus ab eo qui illum allegat, 350; enervat voluntatem et consensum excludit, 425, etiamsi reverentialis et ex¬ trinsecus procedens a causa libera seu ab homine, 425 sqq. Mexicani, v. Gibbons. Migrantium operariorum italicorum ad ex¬ teras gentes adsistentia Societati com¬ missa cui praeest ad honorem episcopus Vicentinus, 95 ; ipse episcopus missio- narios sacerdotes exquiret penes italos migratos mittendos ad exteras regiones, auditis Ordinariis originis sacerdotum et loci ad quem mittuntur, necne de bene¬ placito S. G. Consistorialis, 95 sq., eosque vigilabit per se vel per visitatores et maxime per Ordinarios locorum, 96; ab istis omnino pendent Missionarii, 96; Episcopi est illos etiam transferre ac revocare ex iusta causa, 96, de revoca¬ tione certiores faciendi Ordinarii loci et originis et S. C. Consistorialis, 96; de translatione vero moneantur Ordinarius sacerdotis et Ordinarii locorum a quo et ad quem, 96; S. C. Consistorialis etiam molienda si aliquam casus praeseferat difficultatem, 96. « Militantis Ecclesiae » Const. Innocentii X quid circa arma Cardinalium S. R. E. indixerit, 172, v. Tituli. Milites ad bellum vocati (suifronte) admitti possunt ad s. eucharistiam per modum Viatici, 97 ; in bello absolvi possunt gene¬ rali formula, seu communi absolutione, quando tantus est eorum numerus ut singuli audiri nequeant, doloris actu de¬ bite emisso, 72; ita absoluti ad eucha¬ ristiam admitti possunt, manente tamen obligatione integre confitendi suo tem¬ pore, transacto periculo, 72; absolvi etiam possunt a quocumque sacerdote etiam non capellanomilitari, dummodo is a proprio vel ab alio Ordinario facultatem habuerit confessiones excipiendi, quae positive revocata non fuerit, 130 ; in statu mobilitationis aequiparari possunt iis qui versantur in periculo mortis ita ut ab¬ solvi possint a quovis obvio sacerdote, 282. — defuncti. De illorum animabus sollicitus B. P., hac etiam ratione tres missas cele¬ brari permittit omnibus sacerdotibus die 2 novembris, 403. — sacerdotes possunt recipere confessio¬ nem omnium qui in exercitu militent, et de omnibus rite absolvere nulla manente reservatione, 281. Minister altaris vel Sacrificii missae : venit quicumque clericus vel laicus missae ad altare inserviens, 71. Misericordia (Dominae Nostrae a) Sanctua¬ rium Savonense, v. Scatti. Missa ut celebretur domi quocumque die Ordinarii permittere possunt per modum actus, 147, idem permittere possunt fa¬ vore eorum qui Oratorii domestici in¬ duito gaudent, etiam diebus in ipso in¬ duito exceptis, 147. — pro populo applicanda est etiam die 19 martii (non vero feria quarta ante dominicam tertiam post Pascha qua fe¬ stum Patrocinii S. Iosephi celebratur), item feria quinta in festo SS. Corporis Christi et die 24 iunii, in festo S. Ioan- nis Baptistae, 26 sq. — in dioecesi Papiensi applicanda erit die 25 augusti qua celebratur festum S. Bartholomaei, perpetuo translatum ob incidentiam festi Dedicationis eccle¬ siae cathedralis die 24 eiusdem mensis, 26 sq. — tolerari potest ut diebus festis suppres¬ sis cum celebretur ad mentem episcopi, hoc fiat alia die et per alium sacerdo¬ tem, 27. — pro defunctis, praesente cadavere, quan¬ tum fieri potest celebranda ante inhu- mationem, 345. — eius celebratio a sacerdotibus militiae adscriptis, v. Sacerdotes. Index analyticus rerum notabilium 623 — ter celebrari potest in die sollemnis com¬ memorationis defunctorum, 403; prima libera sacerdotis applicatione et perci¬ piendo stipendio, altera pro omnibus de¬ functis, tertia ad mentem Summi Ponti¬ ficis, 403 ; tres missae legi debent eo die prout Benedictus XIV praescripsit pro regnis Hispaniae et Lusitaniae, 404. Prima quae est in Commemoratione om¬ nium fidelium defunctorum, altera quae est in anniversario defunctorum cum sequentia et orationibus propriis, 422; tertia quae legitur in Missis quotidianis cum sequentia et orationibus propriis, 423. Missarum fundationes vel legati dolendum quod partim deleta, partim reducta, quare etiam B. P. ter missam peragere permittit in Commemoratione omnium fidelium defunctorum, 402 sq. Quomodo applicandae ex constitutione « Incruentum » : una e tribus ad libitum sacerdotis applicari potest cum percepta stipe, 480 ; non potest pro illa maior exigi eleemosyna neque pro duabus aliis ali¬ quid accipi ratione laboris vel alio quovis titulo ; neque illas duas missas sacerdos applicare potest cum ordinario stipendio et alia die vel per se vel per alium duas alias celebrare ad intentiones praescri¬ ptas; Episcopus potest poenam suspen¬ sionis irrogare sacerdotibus ita agenti¬ bus eosque stipendio privare, 480. — preces in eius fine a Leo XIII praescriptae adhuc dicendae sunt, 526. Missae votivae quaedam permittuntur du¬ rante bello, v. Capellani militares. — quaenam legendae sunt a sacerdotibus, ritus Ambrosiani in die Commemo ratio¬ nis omnium fidelium defunctorum, 497. Missiones qua lege et via dismembrentur, 75. Ius particulare inductum a Const. Ro¬ manos Pontifices, 75, v. Dismembratio- nis, Westmonasteriense. Mistrangelo Alphonsus Maria, archiep. Flo¬ rentinus, S. R. E. card. creatur, 513. Mobilitatio, v. Milites sacerdotes. Monasterium conveniendum in iudicium pro singulis religiosis, 542 sq. Mongoliae orientalis et meridionalis, Vica- riatuum apostolicorum, fines declarantur decreto S. C. de Propaganda Fide, 113 sq. Montaignac de Chauvance Ludovica Teresia, fundatrix piae Unionis Oblatarum a Sacro Corde Iesu, nata in Le-Havre de Grace, civitate Normanniae, dioecesis Rothoma- gensis, die 14 maii 1820, domicilium ha¬ buit fixum in civitate Montis Lucii, Mo- linensis dioecesis, 49. Colligit et curat orphanas, constituit Opus ab Adoratione Reparatrice, 49 ; ampliato orphanotrofio, erigit Piam Unionem Oblatarum S.Cordis Iesu die 21 decembris 1874; anno vero 1879 instituit « Parvam scholam pueri Iesu » pro ecclesiasticis vocationibus, 50. Eligi¬ tur Instituti Oblatarum moderatrix ge¬ neralis, 50. Quod institutum ab Aposto- lica Sede die 4 octobris 1881 laudatum, anno 1895 approbationem accipit, 50. Piam animam exhalat die 27 iunii 1885 non sine sanctitatis opinione, 50; pro¬ cessus dioecesanus instruitur, 50; signa¬ tur Commissio introductionis Causae bea- tificationis et canonizationis, 50 sq. Montichiari: ecclesia huius oppidi paroecia- lis, dioecesis Brixiensis, ad dignitatem et honorem abbatiae mitratae evehitur, et parochus pro tempore titulo abbatis mi¬ trati una cum privilegiis et insignis co¬ honestatur, sicut alter parochus extra- urbana oppidi Rovaio, 262. Abbas vero Montisclarensis nonnisi in sua paroecia et in ecclesia S. Pancratii martyris, die festo eiusdem solemni, pontificale peragere vel pontificaliter adsistere po¬ test, 262. Mor ganti Paschalis, Ravennatensium ar- chiepiscopus, epistolam accipit qua B. P. eidem gratias agit de libellis reverenter exhibitis, 201. Mors praesumpta coniugis: specialis casus solvitur a S. C. de Sacramentis, 235; cum probationes veri nominis adduci nequeant quid sufficiat ex instruet. S. Of¬ ficii, 235. Praesumptiones quaedam ex¬ ponuntur, 235 sq. Mulier adiutrix non aemula viri, neque alienis sit dedita studiis magis quam inter domesticas parietes regnet, 165. Mundi hodierni miseria spiritualis ex obli¬ vione Christi, 408; eius praecipua duplex labes cum homines non caritate Chri¬ stiana dirigantur, sed nimio amore sui et summa doloris impatientia, 408. IS" Naval Franciscus, sacerdos e Missionalibus filiis Immaculati Cordis Mariae, episto¬ lam accipit qua laudatur ob binos libros, 624 Index analyticus rerum notabilium nempe: Sermonario breve, et Teologia Ascetica y mystica, 170. Neogranatense concilium provinciale: quid in illo statutum fuerit quoad rerum ec¬ clesiasticarum dominium, 132. « Nostis profecto »s allocutio habita in Con¬ sistorio secreto die 6 decembris 1915. In ea B. P. Purpuratos Patres morte ere¬ ptos plures eo vehementius dolet quo magis turbulentissima aetate Ecclesiam ipse gubernat, 509 sq. Dolet praeterea ruinas sexdecim mensibus cumulatas propter nefarium bellum europaeum, 510 ; gentis Armenae sortis miseratur, 510. Memorat Litteras populis bellige¬ rantibus eorumque ducibus datas, reve¬ renter acceptas sed sine optatis fructi¬ bus, 510. Vicarius Christi, Regis paci¬ fici et Principis pacis, pro filiorum clade magis in dies B. P. anxiatur et Deum enixe rogat ut Ipse finem dimicationi imponat, 510. Unum indicat quod ad finem belli possit conducere, h. e. illud quaerere non quae uni tantum parti pro¬ desse videtur: consiliis collatis, utrimque optata, volentibus animis, pandantur et expendantur ita ut tollantur e medio quae iustitiam laedant, quae modum ex¬ cedant, 510; compensa tiones admittantur, 511 ; sicut in quavis humana controversia aliquid remitti et concedi debet de spe¬ rata utilitate ex utraque parte: quod nisi fecerint, coram Deo et hominibus respondere debebunt de tam cruenta praeliandi immunitate, 511, ex qua cau¬ sae possint esse cur Europa decidat ab humanitatis gradu quem ope religionis adepta est, 511. Loquitur praeterea B. P. de incommodis quae bellum Sanctae Sedi attulit, 511, cum R. Pontifex in ea sit condicione qua frui nequeat plena libertate. Admittit B. P. voluntatem in¬ commoda removendi in civilibus Italiae gubernatoribus, sed hoc ipsum demon¬ strat Romani Pontificis sortem a civili po¬ testate pendere, eam proinde esse quae, mutantibus hominibus, mutari possit, 511. Ex gravioribus difficultatibus memo¬ rat B. P. discessum nonnullorum ex lega¬ tis exterorum Principum, sui muneris ac dignitatis tuendae causa, 511. Sed neque ex altera parte iudicandum Romanum Pontificem morem gerere illis tantum¬ modo quorum voces audire possit, 512 ; sed neque negandum multa ex istarerum conditione ad Pontificis cognitionem non pervenire quae magnopere scire interes- set, 512. Haec fera in dies crescens tanta trucidatio hominum et conditio in dies deterior Sedis Apostolicae animum B. P. suorumque fratrum angit, sed in Deo qui dives est misericordia speran¬ dum qui finem his malis tandem imponat, 512. Denique annuntiat B. P. praestantis- simus viros Collegio Cardinalium coo¬ ptare ex utroque clero numero pares, qui de Ecclesia optime meriti sunt in variis officiorum et ministerii sacri muneribus, 512; eorum nomina enunciat, 513; v. Tonti, Mistrangelo, Cagliero, Friihwirth, Scapinelli, G-usmini. Nova Nursia in Australia. Illius abbas R. P. D. Anselmus Catalan, O. S. B., confirmatur, 331. Nuditas sententiae triplex admittitur in S. Rota, 239; quarta e Const. Sapienti Consilio, 240. Nyanza, v. Victoriae. O Obiecta pia benedici possunt tempore belli, a sacerdotibus apud milites degentibus, dispensata clausula « de consensu Ordi¬ narii loci in quo facultas exercetur », 66 . Octava festi SS. Apostolorum Petri et Pauli extenditur ad omnes ex utroque clero Romae eiusque districtu commorantes, utpote privilegiata tertii ordinis, 441 sq. O'Halloran Richardus, sacerdos archidioe- cesis Westmonasteriensis, nominaliter excommunicatur, 437. Olindensis metropolitana ecclesia: ab eius metropolitico iure eximuntur dioeceses Fortalexiensis et Cratensis, 571, v. Forta- lexiensis. Onera realia, personalia, fixa, 213, v. Media annata. Optio proprie dicta consistit in iure asse¬ quendi aliquod beneficium vacans, 103; illius ius pendet a consuetudine, 101 ; eius origo in capitulis, 102; quomodo cadere potest sub reservatione pontificia beneficiorum, 103. Oratorii privati induito gaudentes, v. Missa. Ordinarius: eius consensus non requiritur ad benedicenda pia obiecta favore mili-, tum, 66, v. Obiecta. Index analyticus rerum notabilium 625 Ordinatio sacra: ex eius validitate pendet va¬ liditas fere omnium sacramentorum, 413; potest et debet iterari sub conditione si dubium prudens adsit circa eius validi¬ tatem, 413; casus de dubio in scrupu¬ lose ordinato, ubi etiam de intentione in ordinando, 411 sqq. Ordines religiosi, quomodo in iudicium vo¬ cari possint, 543 sq. Orphani pueri ob terraemotum aprutinum a B. P. sublevantur, 90. Ostiensis dioecesis, v. Decanus. P Pallium sacrum, expostula tum conceditur in Consistorio ecclesiis pluribus, 522. Paroeciae: earum divisio vel dismembratio quo iure regatur, 74. Causae: longa di¬ stantia vel difficultas itineris: reditus adsignandi. arbitrio Episcopi ex reditibus ecclesiae matricis, vel a populo exigendi, 74 sq.: speciales rationes hodiernae, 75; requiritur consensus capituli cathedralis, citatio et auditio rectoris paroeciae di- smembrandae, etc., 75, haec vero omitti potest, 75; constet de congrua sustenta¬ tione novi parochi, 75, v. Dismembra- tionis. Parochialia iura praescribi possunt, 190 sq., 486. Parochi Urbis: a) uti possunt rocheto cum ipsi collegialiter convocentur utique etiam coram Summo Pontifice, 48 ; b) item si aliqui tantum conveniant oc¬ casione missionum, etc., 48; c) singuli insignibus ex privilegio concessis uti possunt exercentes suum ministerium in proprios parochianos etiam extra pro¬ priam parochiam, 49; non tamen pro b et c in Basilicis patriarchalibus et filia¬ libus ecclesiis, praesente capitulo Basi¬ licae matricis, 49. Parochorum amotio "in Statibus Americae Sept. Foederatis iuxta Concilium Bal tim o- rense II in potestate erat Episcoporum, 378 sq. ; inamovibilitas vero parochorum invaluit in Cone. Baltimorensi III cer¬ tis quidem circumdata cautelis, 379. - Nunc Decretum « Maxima cura» anni 1910 valet etiam pro dioecesibus foede¬ ratorum Statuum Americae Sept. favore illorum qui vere paroecias regunt, 379, non vero pro rectoribus paroeciarum seu missionum qui a Concilio Baltimo¬ rensi III inamovibilitate non sunt do¬ nati, 380. Parousia seu secundus adventus D. N. Iesu Christi in epistolis Sancti Pauli apo¬ stoli : - de illa loquentes dici non potest apostolos exprimere humanos sensus qui¬ bus error vel deceptio subesse possit, 357 ; - in epistolis S. Pauli, v. Paulus; non licet traditionalem reiicere interpretationem verborum Apostoli in I ad Thessal., vv. 15-17, quae nullam involvit affirma¬ tionem Parousiae tam proximae ut Apo¬ stolus seipsum et lectores suos adnu- meret fidelibus qui superstites ituri sunt obviam Christo, 358. Pauli (S.) de Minnesota, v. Ireland. Paulopolis, v. Ireland. Paulus Apostolus (S.). Nihil dixit quod non perfecte concordet cum. temporis Parou¬ siae ignorantia, quam Christus hominum esse proclamavit, 357 sq.; eius verba, in cap. IV, epist. I ad Thessal., vv. 15-17, -v. Parousia. Pax: ad illam exhortatio apostolica ad po¬ pulos belligerantes eorumque rectores, 365 sqq. Ab initio pontificatus sui B. P. vehementer doluit de luctuoso bello quod tam crudelissime familias deturbat, 366, nihilque ille omisit, nec omittet, ut bello eidem finis imponatur, 366 ; quin tamen pacis charitatisque verba exaudirentur, 366. Unde in B. P. dolor invaluit, non cessit vero voluntas; unde preces ad Deum ipse una cum fidelibus omnibus perseveranter fundit, illas operibus peni- tentiae firmando, 366. Die vero anniver¬ sario ab indicto bello, denuo clamat Pontifex populosque in nomine Christi Redemptoris eiusque Sanguinis depre¬ catur ut a flagello tandem abstineant et Europae iam penevastataeparcant,366sq. Rectores populorum meminerint ratio¬ nes ab ipsis exactissime reddendas esse supremo Iudici, 367; praelium immane et ruinam pensent, 367: absque armo¬ rum vi res componi possunt. Frustra populorum destructio intentatur: natio¬ nes opprimi quidem possunt, non des¬ trui, quae, humiliatae iacentes, vin¬ dictas parant atrociores, 367; aequum est populorum iura ac desiderata pen¬ sare, et rationes solvendi conflictus mu¬ tuo quaerere, 367 ; orbis tranquillitas in iure et charitate fundatur potius quam 626 Index analyticus rerum notabilium in armorum vi ac multitudine, 368. Omnes quotquot sunt pacis amatores invitat B. P. ad hoc summum opus. Christum Dominum eiusque Virginem Matrem per¬ dolentem orat, ut quam citissime pacis illucescat dies, 368, et deinceps populo¬ rum causae non ense sed aequitatis et iustitiae rationibus dirimantur, 368. — oratio pro illa obtinenda a B. P. compo¬ sita, 9, eiusque versiones authenticae: gallica, 11, anglica, 13, germanica, 16, hispanica, 18, lusitana, 20, slavonica, 22, polonica, 24. — preces pro illa obtinenda a B. P. prae¬ scribuntur die 7 februarii 1915 in domi¬ nica sexagesimae in Europa, extra vero, die 21 martii. Forma harum precum, 8, indulgentiae quibus ditantur, 9; precibus ipsis B. P. interest ad S. Petri in Vati¬ cano, 35; hae preces iterari permittuntur in ecclesiis Europae die 21 martii, 138. Polla oppidum, duorum Ordinariorum iu- risdictioni subiectum, Dianensis nempe et Cavensis; unde controversiae saepe renovatae, 326. Nunc S. C. Consistoria- lis, decreto diei 12 dec. 1914, ordinaria jurisdictio ibi ordinatur, ita ut oppidum ipsum usque ad flumen Tanagro subsit Ordinario Dianensi, 326; a flumine Ta¬ nagro ad paroeciam S. Petri extra Pol¬ lam," etc_territorium subiiciatur Ab¬ bati Cavensi, 326. Exsecutor decreti no¬ minatur R. P. D. Nicolaus Piccirilli, archiep. Compsanus, 326. Polonia, v. LiJcowski. Praecedentia inter sodalitates, Ordines, etc., in processionibus statuitur Const. Gre- gorii XIII diei 25 iulii 1583, pro anti¬ quiore quando non constet de posses¬ sione praecedentiae, 152; non ergo ha¬ benda est ratio dignitatis, sed antiqui¬ tatis, 153; exceptio fit pro Sodalitate Ssmi Sacramenti istud comitante, quae tunc praecedit omnes sodalitates,153 ; in¬ signia et tituli honoris minime ius dant praecedentiae, 154, neque titulus Archi- sodalitatis per se, nisi adsit consuetudo, 154. Praedicatio evangelica: officium episcoporum proprium, 92; quod praesertim intelligi- tur pro Episcopo Urbis, unde conciona- tores quadragesimales salutat B. P. quos ille solemniter ad praedicandum mittit, 93. Quaenam sit in hac re mens Ponti¬ ficis, 93. Verbum Dei praedicetur, et ne quis audeat e suggestu philosophicas theses tractare, aut historicas, aut poli¬ ticas; finis quo spectat orator sacer est utilitas spiritualis quae eruitur a depo¬ sito fidei, ad quem oratores sacri re¬ currere debent, 93. Moderatus tamen usus quaestionum polemice tractandi et errores confutandi non reprobatur, 93, hoc vero reservandum locis ac au¬ ditoribus aptis, et solummodo velut consectaneum doctrinae antea clare ex¬ ponendae, 93. Fructus practici sermo¬ num spectetur, 94; unde orator magis quam intellectum corrigere, corda mo¬ vere satagat, 94. Ad praxim semper deve¬ niendum, ita ut auditores vitam mores¬ que immutent in melius, 94. In praedica-, tionis forma dignitas et ordo partium praecipue serventur, quippe qui audito¬ rum vehementer intellectum et memo¬ riam iuvat, 94; quae omnia etiam pa¬ rochis Urbis dicta sint, quos revera sui coadiutores B. P. appellat, 95. Praedicatorum Ordinis martyres, 126. Praemonstratensis Ordinis martyres, 126. Praesentatio ad beneficia iurispatronatus, quibusnam conditionibus valide fiat, 394. Praesumpta mors coniugis probari etiam potest per iudiciorum et coniecturarum. cumulum, 477; indicia possunt esse in¬ firma valetudo, inexplicabilis epistola¬ rum interruptio, fama vel opinio de coniugis morte, 478 sq. Petroni Hyacinthus, sac, moderator Gene¬ ralis Missionalium a Pretioso Sanguine, epistolam accipit, exeunte anno cente¬ simo a sodalitate condita, 407. Pii Papae X, sa. me., anniversarium funus statutum est die 5 novembris loco 20 au¬ gusti, 431. « Pius et misericors », Constitutio Benedi¬ cti XIII, 67, 69 sq. Propaganda Fide (S. Congregatio de) suc¬ cessit Camerae Apostolicae, 47. Propagationis Fidei, S. Francisci Salesii et S. Infantiae operum Secretarii diocesani non habent ius ad facultates et privile¬ gia Parochorum, 409, neque illorum di¬ rectores illis has facultates tribuere pos¬ sunt, 409., Provinciae religiosorum possunt conside¬ rari ut entia moralia distincta ab Or¬ dine universo, 544 sq., v. Monasterium, Ordines. Purgatorium, v. Altare. Index analyticus rerum notabilium 627 R Reconpiliatrix (B. Virgo): devotio sub hoc titulo, vulgo « de la Salette », decreto Sancti Officii diei 21 decembris 1915 non vetatur, 594, v. Salette. Rectores paroeciarum seu missionum in Foederatis Americae Sept. Statibus, iure antiquo adhuc vigente, amovibiles sunt ad nutum Episcopi, 381 sq., v. « Maxima cura », Parochorum. «Reddita Nobis», ep. Benedicti XIV ad Archiep. Florentinum circa concursus paroeciales, v. Appellatio et Concursus. Referendariis (Collegium a) apud Signatu¬ ram papalem restituitur. Constabit nu¬ mero Praelatorum indeterminato, qui si¬ mul cum Votantibus loco consultorum erunt, 325, v. Signatura. Reges quoad communionis distributionem, v. Communionis. « Regina pacis, ora pro nobis »: haec invo¬ catio postremo loco in Litaniis Laure- tanis addi potest durante bello, arbitrio Ordinariorum, 498. « Regina Sacratissimi Rosarii, ora pro no¬ bis », haec pia invocatio indulgentia centum dierum ditatur, 462. Religiosi: qui studia per plures menses infirmitatis aut servitii militaris causa interrumpere cogantur, non tenentur repetere annum, 123, et a Superiore Ge¬ nerali cum suo Consilio dispensari pos¬ sunt, dummodo interruptio non durave¬ rit ultra tres menses, studia omissa sup¬ pleta fuerint, privata schola, et examina demonstraverint alumnum illas discipli¬ nas didicisse, 124 ; hoc vero examen requiritur pro qualibet omissa disciplina, sufficit tamen ordinarium examen in line anni, 124. - Facultas illis concedendi paroecias saeculares pertinet ad S. C. Concilii, obtenta prius venia a S. C. de Religiosis, si Constitutiones prohibeant regere et.retinere paroecias, 327;- com¬ mercium vel industriam exercentes, 104 sqq., eorum debita veluti lucra Insti¬ tuto tribuuntur, si etiam tacite superio¬ res annuerunt, 108; quomodo permissio superiorum praesumitur, 108 sqq. ; qua ratione haec facultas cessare censetur 109; facultas exercendi commercium vel industriam implicat facultatem media sibi ad hoc comparandi, 110; in actibus oeconomicis religiosi sunt veluti admi¬ nistratores monasterii, quod in omnibus respondere debet, 111 ; eorum debita con¬ tracta, superioribus etiam tacite an¬ nuentibus, ab Instituto solvenda sunt, 108; eorum exercitium alicuius commer¬ cii vel industriae, 108 sqq., v. Superiores. Rescripta Pontificia etiam Motu proprio nihil operantur in praeiudicium iuris ter¬ tii, 156. Richelmy S. R. E. card. Augustinus, archie- piscopus Taurinensis, una cum episcopis Pedemontis, epistolam accipit gratula¬ toriam ob annuum conventum feliciter celebratum, 567. Romanorum Pontificum opera in re sociali commendanda, 89 sq. « Romanos Pontifices », Const. Leonis XIII a. 1887 extensa ad Dominium Canadense 14 martii 1911, 75. Rousset C. Rinaldus, Rheginensium archie- piscopus, una cum coeteris Calabriae ar- chiepiscopis et episcopis epistolam acci¬ pit ob annuum coetum celebratum, 592. S Sacerdotes militiae adscripti, lecticarii vel infirmarii, sacrum facere possunt quor cumque decenti loco, etiam sub dio, remoto quovis irreverentiae periculo, 97; ii vero qui dimicant, eodem modo cele¬ brare possunt, dominicis tantum diebus et festis de praecepto, 97. — ad exercitum non pertinentes, dummodo ab Ordinario adprobati, possunt absol¬ vere milites, v. Milites. Sacramento. Laus: Sia lodato e ringraziato ogni momento il Santissimo e Divinis¬ simo Sacramento, abolitis aliis indul¬ gentiis partialibus, ditatur indulgentia 300 dierum toties quoties lucranda, 207, firma remanente indulgentia plenaria semel in mense ab iis lucranda qui per integrum mensem illam recitaverint, 207. Sacramentum recipitur valide quando vo¬ luntas praevalens est illud recipiendi, quae tunc destruit aliam sacramento contrariam, 415, v. Furiosus, Intentio, Ordinatio. « Sacrosanctae militantis Ecclesiae » : Litt. ap. Urbani PP. VIII, v. Sublacensis. « Salette » (secret de la) : prohibetur a S. C. S. Officii de hoc argumento scribere aut 628 Index analyticus rerum notabilium disserere, et poenis mulctan tur transgres¬ sores, 594, v. Beconciliatrix. Saltsmann Alphonsus , eius opus « Les re- medes divins pour 1'ame et le corps » in Indicem refertur, 180. Santi Raphael, episcopus Feretranus, epi¬ stolam accipit gratulatoriam ob dioece- sanam synodum feliciter absolutam, 568. « Sapienti Consilio », Constitutio Pii Pp. X, 240. Sapporo (de) erigitur praefectura apostolica in Iaponia, 114. Satyri (S.), v. Victoris. Scapinelli di Leguigno Raphael, archiep. tit. Laodicen., S. R. E. card. creatur, 513. Scatti loseph. episcopus Savonensis et Nau- lensis, epistolam accipit ob sollemnia saecularia in honorem Dominae Nostrae a Misericordia, 201. Scholasticae (S.), v. Sublacensis. Schollaert, v. Lovanii. Schulte Carolus Iosephus, episcopus Pader- bornensis, epistolam accipit de opere captivis opitulandis ab eo coeterisque Germaniae episcopis constituto, 224. Scrupulosus: eius status animi per quem habet pro vero actu voluntatis id quod reapse non est nisi imaginarium, 414, v. Ordinatio. Scrupulus non est in intellectu, non in voluntate nec in conscientia, sed in phantasia, 414. Seminaria quantae utilitatis visa S. Tri- dentinae Synodo, 493; de iis beneme- riti Antistites, praesertim S. Carolus et Cardinalis Barbadicus, Patavinus, 493 ; de excitanda pro illis curandis Sacra Car¬ dinalium Congregatione cogitavit saepe Apostolica Sedes, 493. Hoc munus divi¬ sum fuit inter S. Congregationem Con¬ cilii et Episcoporum et Regularium, 494. Quam enixe de Seminariorum statu cu¬ raverit Pius PP. X, 494, qui illa S. C. Consistoriali attribuit. Nunc vero a B. P. nova conditur S. Congregatio de Semi¬ nariis et de Studiorum Universitatibus nuncupanda, Motu Proprio die 4 novem- bris 1915, 493 sq. ; haec erit ad formam ceterarum SS. Congregationum et omnia curabit quae referuntur ad. institutionem clericorum, 494; S. Congregationis stu¬ diorum isti munera accedant, 495 ; Prae¬ fectus erit S. R. E. Cardinalis qui semper erit inter Cardinales S. Congregationis Consistorialis, 495; huius autem Cardi¬ nalis Secretarius erit inter Cardinales novae Congregationis; vicissim auditor S. Congreg. Consistorialis consultor erit novae Congregationis, et huius Secre¬ tarius erit consultor S. C. Consistorialis, 495. Cardinales adscripti Studiorum Con¬ gregationi membra erunt novae Congre¬ gationis, quibus accedet Cardinalis in Urbe Vicarius durante munere, 495. Leges latae pro seminariis tum dioece- sanis tum regionalibus integrae mane¬ bunt, 495. , Senegalensis Praefecturae Apostolicae limi¬ tes ad septentrionem producuntur de¬ creto S. C. de Propaganda Fide die 10 martii 1915, 148 sq. Sepeliendi ius est tamquam accessorium iuris funerandi, 342. Sepulchri (S.) Ordo, v. Tituli. Sepultura illi ecclesiae debetur in qua « de¬ functus officia consuevit audire divina, et ecclesiastica recipere sacramenta »,343. Sequestratio quid sit: conventionalis, ne¬ cessaria seu iudicialis, 270; iudicialis dividitur in sequestrationem rei liti¬ giosae et conservativam, 270 ; per cautio¬ nem vitari potest, 270. Sunt odiosae et solummodo admittuntur in casibus pe¬ riculi, et dummodo sint necessariae ad iura creditoris servanda, 270. Sermo a B. P. habitus die 15 februarii ad concionatores quadragesimales et ad pa¬ rochos almae Urbis, 92, v. Praedicatio. Sevin S. R. E. card. Hector Irenaeus, ar- chiepiscopus Lugdunensium, epistolam accipit qua foederis sacerdotalis « pro Pontifice et Ecclesia » moderator crea¬ tur, 89. Signaturae Apostolicae Tribunal. Eius com¬ petentia certius definitur et augetur chi¬ rographo pontificio diei 28 iunii 1915, 320 sqq. Lex propria (can. 37) quaedam uti propria ei praecipua huius Tribunalis statuit unde aliae competentiae accedere possunt, 320. Restitutio in integrum in re matrimoniali adversus sententiam rotalem, 321: H. T. erit cognoscere de recursibus adversus sententias matrimo¬ niales quarum novum examen recusavit S. R. Rota, 321. Item circa quaerelam nullitatis adversus sententiam rotalem, statuendum est comprehendi non solum declaratio nullitatis sententiae sed re¬ scissio sententiae peccantis in legem vel factorum veritatem pervertentis, 321 sq. Index analyticus rerum notabilium 629 Restitutio in integrum deducenda foret in usum velut extraordinarium reme¬ dium quoties invocari non potest que¬ rela nullitatis aut actio rescissoria, 322. Potissime H. T., iuxta can. 14, § 1, Legis Propriae, sibi vindicat quae ad commis¬ siones pontificias referuntur, quae sta¬ tuuntur ad iudicandas petitiones SSmo factas praesertim in iustitiae administra- tione. Facultates cognoscendi has quae¬ stiones, antequam a Sanctissimo signen¬ tur commissiones, Tribunali Signaturae restituendae sunt, siquidem Constitutio « Sapienti Consilio » illas non abstulerit, 323. H. S. Tribunalis dignitas augetur cum ipsi competat videre utrum expediat an¬ nuere precibus eorum qui petunt a Papa aliquid circa iustitiae administrationem, et potissimum ut S. Rotae vel alicui Sa¬ crae Congregationi vel ipsi Tribunali Signaturae remittatur, 323. Haec omnia antiquitus expediebantur in Signatura Iustitiae et etiam aliquando in Signa¬ tura Gratiae, 323. - Auditor Sanctissimi supplices libellos Signaturae remittebat, unde ipse velut a Secretis erat H. Tri- I bunalis, 324. Arcta coniunctio inter Si- 1 gnaturam et Papae Auditorem ex codice ! diprocedura civile Pii VII, in libro VI, 324. i Duo collegia Praelatorum, a Votantibus j et a Referendariis Signaturae, non abo- j lita a Const. Sapienti Consilio, in exer- j citium revocari apprime expedit, 324, ! loco consultorum de quibus Lex Propria, 324. Modus quo hi Praelati in tractan¬ dis negotiis partem habebunt, determi¬ nandus in Regulis huius S. T. Haec omnia chirographo Sanctissimi statuun¬ tur, 325. Duo collegia insignia, a Vo- j tantibus et a Referendaris, excitantur et j restituuntur, 325; - Auditoris Sanctis- j simi munere fungetur Praelatus a Secre- ' tis Signaturae, 325. I Silverius a S. Teresia, sacerdos Ordinis Carmelitarum excalceatorum, epistolam accipit gratias agentem de oblato primo volumine operis « Biblioteca mistica carmelitana », 260. Sobralensts nova dioecesis constituitur, 571. Societatis lesu missionariis concreditur nova Zambesiana Praefectura Aposto- lica in Rhodesia Anglica, 148. Sodalitas a Pretioso Sanguine, v. Petroni. Sodalitates quoad ius praecedentiae, v. Prae¬ cedentia. Sponsi: circa eorum communionem in missa pro benedictione nuptiarum, v. Commu¬ nionis. Stampa (Opera Nasionale per la buona). Eius opportunitas nostra praesertim pro aetate extollitur, 247. Praesides re¬ nuntiantur ad honorem Emus card. MafB, effectivus R. D. Franciscus Fa- beri, 247 ; decretum pontificium quo fun¬ datur* 248; eius statuta, 248; ponitur sub patrocinio S. Francisci Salesii, 248. Eius finis est bonas ephemerides alia¬ que praelo impressa folia vulgare, 248; quibus mediis alatur, quomodo regatur, 248-249; eius consilium directivum. Prae¬ ses a S. Sede nominatur ad nutum, 249; consiliarii decem a Praeside re nun ti an- tur, audita Ap. Sede ; e consiliariis deli¬ gantur vices praeses, secretarius, nec non thesaurarius, 249; delegatus dioecesanus ab Ordinario eligatur ; delegati paro- chiales a delegatis dioecesanis, 249 ; qua lege subsidia erogari debeant ; ratio coadunandi coetum consiliariorum, 249. Statuae beatorum, v. Imagines. Studia religiosorum, v. Religiosi. Studiorum interruptio, v. Religiosi. — S. Congregatio transit in novam Sacram Congregationem de Seminariis, etc., vide Seminaria. Sublacensis Abbatia, vetusta et percelebris iam inde a S. Gregorio Magno, per sae¬ cula tum in temporalibus tum in spi¬ ritualibus subiectos habuit, 197. Sae¬ culo xi territorium annexum Sedi Apo- stolicae subdiderunt RR. Pontifices, 197; saec. XIV appellatur abbatia Nullius dioecesis, quo tempore iam Abbas illius territorium gubernabat, 198; Urbanus VI, a. McccLxxix sibi Abbatis nominatio¬ nem reservat, 198; Callistus III aMOOdLV Cardinali S. R. E. in commendam dat, 198; Urbanus VIII per Ap. Litt. « Sacro¬ sanctae militantis Ecclesiae » declarat illam habere territorium separatum et Abbatem exercere iurisdictionem eccle¬ siasticam, 198. Benedictus XIV, Constit. « Commendatam Nobis», auferendo iuris¬ dictionem temporalem nihil immutavit circa spiritualem, 198. Pius VI, Pius IX et Pius X quam bene affecti erga illam, 198; eam restituere in pristinum B. P. decernit, ad instar Abbatiae Nullius Montis Cassini, 199. Abbatem seu Praepositum S. Schola¬ sticae ad illius gubernationem revocat 630 Index analyticus rerum notabilimn cum quasi episcopali jurisdictione in ter¬ ritorium separatum illi subiectum, et in ecclesias, clericos et laicos in territorii terminis contentos, 199 ; idque cum omni¬ bus facultatibus, non excepta illa confe¬ rendae confirmationis, 199; eidem Abbati iura tribuuntur temporalia in mensam abbatialem quam hucusque Cardinalis Commendatarius habebat, 199. Capitu¬ lum S. Andreae, Sublaci, itemque Semi¬ narium Sublacense Abbati subduntur veluti Ordinario proprio, salva manente eorum natura cleri saecularis, 199; ne renoventur contentiones de iuribus inter Capitulum saeculare S. Andreae et mo¬ nachorum S. Scholasticae, memorantur Litterae Apostolicae Pii IX « Interest Ecclesiae », et decretum S. C. Concilii 26 aprilis 1892; confirmantur titulus, pri¬ vilegia, honores Cathedralis Abbatiae Nullius Sublacensis Capitulo regulari S. Scholasticae, 199; Capitulo vero cleri saecularis S. Andreae iura, honores, pri¬ vilegia concathedralis, 200. Constitutioni pontificiae adiiciuntur quaedam Disposi- zioni complementari de rationibus inter utrumque Capitulum in regimine Abba¬ tiae, 200; haec omnia Episcopus Anagni¬ nus ut exsecutioni mandet committun¬ tur, contrariis quibuscumque derogatis, 200 . Suburbicariae Sedes: de illis agit Constit. Apost. Ex actis tempore qua, firmis ma¬ nentibus quae statuta fuerant Motu Pro¬ prio Edita a Nobis Pii PP. X, de non mutanda sede a Cardinalfbus episcopis, quaedam praescribuntur, 230, i. e. de suffraganeis non necessario eligendis, uti cautum erat Const. Apostolicae Roma¬ norum Pontificum. Ita etiam Cardinales episcopi Suburbicarii eximuntur ab illis quae statuta fuerant circa bona eccle¬ siastica apud S. C. de Propaganda con- iunctim administranda, sed sua quisque bona administrant, 230. Successionis taxa non est connumeranda inter fixa onera, 213 sq. Superiores religiosorum tenentur solvere debita a subiectis membris contracta, occasione alicuius commercii vel "indu¬ striae, exercitae cum eorum vel tacita fa¬ cultate, 104 sqq. ; ab eis retractata facul¬ tate in casu, publice constare debet, 111 ; ipsis mature advigilandum ne Institu¬ tum detrimentum capiat ex membri ali¬ cuius in negotiis sumendis vel gerendis temeritate, 111. Swatow erit novum nomen Vicariatus Apo- stolici de Tchao-tchiou in Sinis, 440. T Tchao-tchiou, v. Swatow. A « Te Deum ». Cantus huius hymni occasione belli bene vertentis cum versiculo com¬ muni, missa et oratione pro gratiarum actione, 390, v. Funebres caeremoniae. Teresia (S.), Abulensis virgo, copiose de Christianae vitae perfectione disseruit, 260, v. Silverius. Testes de universitate vel collegio admitti possunt, si res tangat interesse non sin¬ gulorum sed collegii, 487. — in re matrimoniali cautissime iterum licet interrogare, 351. Thomae (S.) Academia romana, v. Aca¬ demia. Thome da Silva Hieronymus, archiepiscopus S. Salvatoris in Brasilia, una cum coe- teris episcopis, epistolam accipit gratias referentem de officiosissimis litteris, 591. Tiemey Recaredus, sacerdos S. L, laudatur ob eximiam charitatem erga miseros mexicanos, 169. Tituli nobilitatis familiaris et signa prohi¬ bentur in Episcoporum inscriptionibus et armis; iuxta Constit. Innocentii X coronae signa ac notae saeculares amo¬ vendae ab armis S. R. E. Cardina¬ lium, 172; haec Constitutio extenditur ad Patriarchas, Archiepiscopos,Episcopos tam residentiales quam titulares, qui omnes titulos illos apponere non debent inscriptionibus, signis, sigillis, etc., 172, nisi forte dignitas aliqua saecularis sit sedi annexa, 172, et nisi agatur de or¬ dine equestri S. Ioannis Hierosolymitani aut SSmi Sepulchri, 172. — cardinalitii assignantur Cardinalibus in Consistorio 6 decembris 1915 creatis, 522. Ton-kin meridionalis Vic. Apostolici et Ton-kin maritimi in montana regione Chau-Lao determinantur limites, 330. Tonti Iulius, archiep. tit. Ancyranus, S. R. E. card. creatur, 513. Torras y Bages loseph, episcopus Vicensium, epistolam accipit gratulatoriam ob libel¬ lum « EI internacionalismo papal » B. P. 1 exhibitum, 589. Index analyticus rerum notabilium 631 Triller Georgius, praeses coetus catholicis scriptis per Bavariam edendis, epistolam, accipit gratulationis causa ob perutilem coetus laborem, 405. Trinitatis (SS.) ecclesia, translata ab Inno¬ centiae Curia ad S. Apollinaris, a rectore eiusdem SSmae Trinitatis regatur iis¬ dem obligationibus, 208. Qui rector de- pendenter ab Emo Urbis Vicario et sal¬ vis iuribus Seminarii Romani, curam geret ecclesiae S. Apollinaris et onera implebit ecclesiae SSmae Trinitatis in¬ haerentia, iuxta ius commune, cui decreto die 25 ianuarii 1911 derogatum non est, 208. — Ordinis martyres, 127. Uganda, novus Vicariatus Apostolicus (de), 48, v. Victoriae Nyanme. Unio oeconomico-socialis inter catholicos Italiae, v. Medolago-Albani. — popularis inter catholicos Italiae, v. Dalla Torre. « Universi agri », Const. Pauli V 1 mar- tii 1612, 240. •Uxor sequitur domicilium mariti, 451. Ex¬ ceptiones, 451. V Van den Berg Evermundus, abbas Bernen- sis in Heeswijk, vicesimo quinto recur¬ rente anno ab institutione Archiconfra- ternitatis a sancta Missa reparatrice in ecclesia Abbatiali, epistolam accipit gra¬ tulatoriam, 193. Vannutelli S. B. E. card. Seraphinus, epi¬ scopus Ostien., Portuen. et Sanctae Ru- finae, Sacri Collegii decanus, epistolam accipit de luctuosis praesentis temporis adiunctis qua B. P. quae in proximo Consistorio exprimere voluisset V. Emi- nentissimo pandit, 253 ; primas suas me¬ morat B. P. Litteras encyclicas quibus de suo ardenti voto pro cessatione immanis belli calamitatum, populorum regitores urgebat, quibus certo alia a flagello dete¬ stato media non deessent ad res apte iu- stitia et decore componendas, 254, sed frustra patris et amici insonuerunt verba, 254, cum terra marique dimicari pergitur crudeli quidem modo contra humanitatis leges et ius gentium,. 254; terribili in¬ cendio nunc dilecta quoque Italia confla- grai, unde amara timenda quae bella etiam felicissima comitantur, 254; quae egerit Pontifex ad tot tantaque levanda mala, et quae Deo iuvante exitum ha¬ buerint optatum, favore militum capti¬ vorum, vulneratorum, aegrotantium, 254; animarum vero necessitates acrius B. P. monent pietatem, unde facultates amplis¬ simae sacerdotibus factae qui bello quo¬ quo modo adsunt, eosque omnes horta¬ tur Pontifex ne religionis solamen desit proeliantibus unquam, 254; hac vero tristissima tempestate rationes sperandi in frequentiori reponantur oratione, prae¬ sertim ad Cor Mariae, Matris nostrae, 254 sq.; neque, iuxta Scripturae monitum, negligantur opera poenitentiae, praeser¬ tim ieiunium, 255, quod ieiunium eccle¬ siasticum per tres dies, continuos vel disiunctos, B. P. una simul cum seipso servandum suadit ad divinam implo¬ randam opem, cui piae Christianae praxi B. P. plenariam adnectit indulgentiam, consuetis legibus lucrandam, 255. Haec B. P. epistola omnes periclitantes filios moneat de dolore Patris, qui eorum particeps est cruciatuum, cum. non sit dolor filiorum qui animus non exagitet patris, 255. Van Bossum S. B. E. card. Gulielmus, di¬ missa Diaconia S. Caesari! in Palatio, sumit titulum presbyteralem S. Crucis in Ierusalem, 514. Vectigalia publica inter onera fixa recen¬ senda, excepta taxa successionis, 213 sq. Viae Crucis indulgentia applicari poterit Crucifixis in favorem militum, durante bello, a sacerdotibus qui illis adsistunt, 496. Viaticum, v. Milites. Vicarius capitularis non percipit distribu¬ tiones inter praesentes si absit a choro ut muneri suo satisfaciat, 264, v. Distribu¬ tiones. — (Cardinalis in Urbe) durante munere, membrum erit novae S. Congregationis de Seminariis et de Studiorum Univer¬ sitatibus, 495. Victoriae Nyanzae septentrionalis, Vicaria¬ tus apostolici, mutatur nomen in Uganda, 47sq., meridionalis vero simpliciter nun¬ cupabitur de Victoria Nyanza, 48. Victoris Mauri (S.) Mart. et S. Satyri Confes¬ soris exuviae servantur in veteri Basilica 632 Index analyticus rerum notabilium lica Porciana Mediolanensi, 291 ; confir¬ matur a S. C. Rituum sententia Curiae Mediolanensis contra Capitulum Ambro- sianum, 291 ; eaedem in Basilica Ambro- siana a publica veneratione amoveri debent, 291. Vido Franciscus, Praefectus generalis Soda¬ lium a Cruce aegrotis adiuvandis, epi¬ stolam accipit qua B. P. sodales ipsos ut in instituto alacres perseverent, hortatur, 260 sq. Villette E., moderator archisodalitatis ab Agonia D. N. I. C. ad Gethsemani nuncu¬ patae, epistolam accipit de litteris vene¬ rationis et obsequii plenis gratias exhi¬ bentem, 590. Vis penitus enervat voluntatem et con¬ sensum excludit, 425, unde actus per vim extorti invalidi sunt, 425. Vitale P. Ioannes Baptista. Barnabita, pa¬ rochus ecclesiae Ss. Blasii et Caroli ad Catinarios et camerarius almae Urbis parochorum, dubia exponit S. C. Rituum circa privilegia parochis Urbis concessa, 48, v. Parochi. Votantibus (Collegium a) apud Signaturam apostolicam restituitur, et constabit se¬ ptem Praelatis, qui pum collegio a Refe¬ rendariis erunt loco consultorum quos induxit Constitutio Sapienti Consilio, 325, v. Signatura. w Wacker Theodorus se subiicit decreto Indi¬ cis quo opus quoddam suum damnatum est, 180. Walkennlle urbs, eius paroecia aliqua dis- membrato, 73 sqq. "[Vashingtoniae catholica Universitas stu¬ diorum vicesimum quintum anniversa¬ rium celebrat, 166; de eventu laetatur B. P. ac Episcopatum catholicosque Ame- ricae laudat, et speciatim Columbianos Equites, pro attributa Universitati pecu¬ niae vi, 167 ; excitantur Episcopi ad mit¬ tendos alumnos bonae spei ad almam studiorum sedem, 167, v. Gibbons. Westmonasteriense Concilium provinciale quoad dismembrationem missionum, 76, v. Missiones. Wratislaviensis episcopus epistolam accipit gratulatoriam ob eius sollertiam in re¬ genda dioecesi, 475. Z Zambesiana Praefectura apostolica in Rho- desia Anglica erigitur decreto S. C. de Propaganda Fide diei 9 martii 1915, eaque curis missionariorum Societatis Iesu concreditur, 148. IV INDEX PERSONARUM A Abascal et Venero Franciscus, 30. Abati Fidelis, episcopus tit. Diocletia- nopolitanus, 196. Abbas Cavensis, 326. Abbas Generalis Congregationis Cassi- nensis, 331. Abbas Primas O. S. B., 435. Abbas S. Scholasticae, 199. Acciaresi Primus, 252. Aceves Vincentius Maria, 61. Acocella Raphael, 60. Acuna Edmundas, 362. Adalar (Arsan) Anselmus, 120. Agius Alphonsus M., 142. A gius Eduardus, 64. Agliardi Antonius, S. R. E. card., epi¬ scopus Albanen., 115, 164. Agnes (S.), V. et M., 173. Agosti, parochus, 242. Agostino Cosimus, episc. Arianensis, 290, 476, 517. Aiuti Aloisius, 364. Aksamovie Antonius, 363. Albera Paulus, 118; episc. Bovensis, 438, 520. Alberdi Valentinus, 361. Albert Franciscus, 362. Alberti Iosephus, 57, 181, 192, 442, 453, 465, 468. Albini Carolus Dominicus (Ven.), 214. Albini Paulus, 284. Albrecht Augustinus, 195. Albuquerque Franciscus Assisiensis, 196. Aldobrandini Iosephus, 314, 361, 596. Alessandrian Andreas, 61. Alexander III, R. P., 45, 46, 74, 349. d'Almeid a Ioachim Antonius, episc. tit. Larensis, 328, 520. de Almeida Ioannes, 315. Almerici Ludo vicus, 31. Aloisi-Masella Benedictus, 61. Aloisi-Masella Hadrianus, 481. Aloisius (S.) Gonzaga, 215. Alphonsus (S.), 79. Alphonsus XIII, Hispaniae rex catho licus, 557. Alvares Claudius, 315. Alves de Mattos Ioseph, archiep. titul Pessinuntin., 518. Alymer Gualterus (Ven.), 127. Amato Raphael, 118. Ambrosini, adv., 426. Ambrosini Carola, 424. Ambrosini-Spinella Maria, 424. Amette Leo Adulphus, S. R. E. card., ar chiep. Parisiensis, 249. de Amicis Iacobus Maria, 87. Ammirante, episcopus, 181. Anaya Hyacinthus, episc. Cocabamben. 588. Anderlie Gulielmus, 119. Andiloro Iosephus, 120. Andrade Ignatius, 507. Andreas (S.) Apostolus, 199. Andreas a S. Cruce, 165. Andreuc£i Ioannes, 60. Angelus a Casola Valsenio, episc, titul Curiensis, 179. Angelus a S. Iosepho (Ven.), 127. Angelus Maria a S. Teresia, v. Perez Angrisani, sac, 185. Anhalt, 575, 577, 578, 579, 580, 583. Anna (S.), Dei Genitricis mater, 74. Ansuini Augustus, 251. Antonelli Iosephus, 62. Antonius (S.), 151, 285. Apap Bologna Iosephus, 61. Apollinaris (S.), 208. 634 Index personarum Arango Carmelus, 116. de Aranjo Medeiros Isaurus, 596. Arcand Leo, 252. Arcava Petrus Emmanuel, 507. Archiepiscopus Chicagiensis, 169. Archiepiscopus Melburnensis, 258. Archiepiscopus Novae Aureliae, 169. Archiepiscopus Pragensis, 308. Archiepiscopus Sydneyensis, 258. Archiepiscopus Toletanus, 558, 559, 564. Archiepiscopus Verapolitanus, 150. Archiepiscopus Vercellensis, 388. Arcoverde de Albuquerque Cavalcanti loachim, S. R. E. card., archiep. S. Se- bastiani Fluminis Ianuarii, 405, 459. Ardia Dominicus, 456. Arena Nicolaus, 501. Argentinae Reipublicae episcopi, 406. Aristoteles, 129. Arko Michael, 62. Arnal du Curel Carolus, episc. Monoe- censis, 316. Ar Nitsch Ioannes, 117. Arntz Stephanus Gulielmus Nicolaus, 31. AiTenbrecht Gulielmus, 143. , Arsan Adalar Anselmus, 120. Ascalesi Alexius, archiep. Beneventanus, 518. Astancolle Aloisius Maria, 491. Astorri Christophorus, 131. Attanasio Alphonsus, 186. Auad Nehmatalla, 163. Augouard Philippus Prosperus, archiep. tit. Cassiopensis, 520. Augustinus (S.), 155, 173. Australiae archiepiscopi et episcopi, 257. Avancini Damianus, 180. Aveledo (Lopez) Vincentius, 362. Azzalli Pius, 316. . B Babura Ladislaus, 315. Badile Angelus, 341. Baechle Ioseph, 196. Baekers Norbertus, 143. Bagarotti Petrus, 471. Bagshawe Eduardus Gilpinus, archiep. tit. Seleuciensis, 120. Bailly Emmanuel, 588. Balacz Andreas, 163. Balconi Franciscus, 426, 427, 429. Baldassarri Aloisius, 399. van Balen Nicolaus, 162. Balestrino Carolus, 194. Bandettini Laurentius, 471. Barbadicus (B.), 493. Barbosa di Castilho Ioannes, 506. Barcali Philippus, 274. Barel Augustus, 351, 352, 353. Barelli Franciscus, 119. Barge Ioannes Aloisius, 60, 87. Barilich Laurentius, 177. Barone (sac), 160. Baronius Galfridus (Ven.) 128. Barreto Petrus" Remigius, 252. BaiTy Richardus (Ven.), 126. Bartholomaeus (S.) Apostolus, 26, 102, 332. Bartoletti Adelais, 426, 428. Bartoloni Antonius Maria, 508. Baruzzi Dominicus, 142. Basle Augustinus Franciscus, episc. My- surien., 492. Bath Ioannes (Ven.), 127. Bath Thomas (Ven.), 126. Baudot Sophia, 447. Bauer Antonius, archiep. Zagrabiensis, 96. Bauer Franciscus, S. R. E, card., ar¬ chiep. Olomucen., 508. Baumbach Leonardus, episc. tit. Solien- sis seu Soliorum, 124, 228, 522. Bazzanella loachim, 63. Beaudoin Lucianus A„ 73. Bechetoille Emmanuel, 227. Beckman Wiardur J., 580, 583. Beckschafer Bernardus, 143. Begin Ludo vicus Nazarius, S. R. E. card., archiep. Quebecensis, 85, 256. O' Beirne Edmundus (Ven.), 126. Beitzen Hermannus, 361. Beliczky Ioannes, 315. Beliveau Arthurus, archiep. S. Bonifa- cii, 519. Bellaigue Camillus, 283. Bellino Ioseph, 171. Bellinzoni Angelus, 315. Benedetti Hernicus, 61. Benedetti Petrus, 40, 194, 588. Index personarum 63 > Benedictus (S.), 122, 173, 197, 198, 200, 435, 543. Benedictus XIII, R. P„ 67, 69, 210, 212. Benedictus XIV, R. P., 153,189, 191,198, 295, 308, 342, 383, 402, 404, 418, 420, 422, 451, 452, 457. Benedini Polydorus, 163. Benvignati Henricus, 499. Beranek Franciscus, 118. de Berckheim Christianus, 63. Berdini Fabius, 142; episc. Caesenaten- sis, 438, 520. van den Berg Evermundus, abbas Ber- nensis in Heeswijk, 192. Bergamo Dominicus, 185. Bergamo Fridericus, 185. Bergamo Ianuarius, 185. Berger Marcus, 316. Bergin Lucas (Ven.), 126. Berkvens Leonardus, 143. Berlioz Alexander, episc. Hacodatensis, 114. Bermyn Alphonsus, episc. tit. Stratoni¬ censis, 120. Bernardini Martinus, 64. Bernat Iosephus, 363. Berrenrath Christianus, 87. Berrios Petrus Maria, 87. Bersani Franciscus, 252. Bert Michael, 314. Bertaccini Antonius, 88. Bertapelle Ioannes, 1.18. Bertazzoni Ioseph, 507. Berte (Du Four) Ioannes, 472. Berthelin Achilles, 30. Berthoin Desideratus, episc. Augusto- dunensis, 290, 517. Bertini Carolus Augustus, 194. Bertmans Henricus, 163. Bertoldi Ioannes, 144. Bertone Bartholomaeus, 162. Bertram Adulphus, episc. Vratislavien- sis, 475. Berty Adalbertus, 117. de Bettinger Franciscus, S. R. E. card., archiep. Monacensis ac Frisingensis, 259. Bettolii Bettinus, 547. Bevilacqua Americus, episc. tit. Rhi- tymnen., 39, 360. Bevilacqua Felix, 62. Beziak Franciscus, 142. Biagioli Petrus, 63. Biagiotti Dantes, 164. Biferi Aloisius, 118. Bile Aloisia, 339, 342, 346. Billot Fudovicus, S. R. E. card., 115, 226, 588. Binazzi Santi, 273, 274, 277. Binda, adv., 426. Binder Wenceslaus, 195. Biraghi Lossetti David, 162. Birgitta (S.), 269. Birmingham Eleonora (Ven.), 128. Bisetti Gaudentius, 163. Bisleti Caietanus, S. R. E. card., 115,141,. , 226, 398, 454, 505, 547. Blank Win an dus, 87. Blasi Petrus, 363. de Bliicker Ioannes, 144. Blimdell Franciscus Nicolaus, 456. Bobak Adalbertus, 315. Bobbi Caesar, 162. Boccanera Caesar, archiep. tit. Nico- sien., 120. Boethius, 129. Boevey (Crawley) Matthaeus, 203. Boex Franciscus Petrus Ioseph, 507. Boggiani Thomas Pius, archiep. titul. Edessen., 96, v. Index Documento¬ rum: S. Congreg. Consistorialis. Bohle Franciscus, 164. Bohm Rodulphus, 196. Bolle Hermanmis, 507. Bonamartini Hugo, 162. Bonardi Ioachim, 118. Bonaventura (S.), 53. Bonazzi Benedictus, archiep. Beneven¬ tanus, 228. Bonffglioli Hercules, 432. Boni de Castellane Maria Paulus, 292. Bonifacius (S.), 460. Bonifacius VIII, R. P„ 45, 263, 343. Bonnilli Petrus, 61. Bontz Iosephus, 62. Bon vicini Antonius, 333, 335. Bonzano Ioannes, archiep. tit. Meliten nen., 360. Borghesi Xantes, 283. Borromeo Carolus, 291. 636 Index personarum Borsiczky Ansgarus, 59. Bortoli Dominicus, 315. Bortolomasi Angelus, episc. Derbensis, 287, 288. Boschi Iulius, S. R. E. card., archiepi- scopus Ferrariensis, 474. Boscia Theodoricus, 143. Bosco Ioannes (Ven.), 518. Bosco Lucarelli Ioannes Baptista, 456. Bossi Gaietanus, 194. Bottero Antonius, 63. Bottio Ioannes, 59. Bougouin Henricus Ludovicus Prosper, episc. Petrocoricen. et Sarlaten., 32. Boule (Quer) Aloisius, 87. Bourke Thomas Franciscus, 506. Bouska Emmanuel A., 30. Bouyer Petrus, 398. Bovelli Rogerius, episc. Mutilanus, 438, 521. Bovet Andreas, episc. Fausanen. et Ge- neven., 432. Bovieri Michael Angelus, 162. Boyton Gulielmus (Ven.), 127. Bracci Robertus, 61. Brady, 77. Brasiliae meridionalis archiepiscopi et episcopi, 405. Bratanie Stephanus, 195. Brein Faurentius, 119. Brera Maria, 430. Brey er Stephanus, 315. Breznay Adalbertus, 252. Bricarelli Hyacinthus, 31. Brindle Robertus, episc. tit. Tacapita- nus, 327, 517. Broder Antonius (Ven..), 127. Bronzuoli Carolus, 64. Brossert Ferdinandus, episc. Covinto- nensis, 519. Browne G., 536. Brown ioannes F, episc. Elpasensis., 39. Browne Patricius (Ven.), 127. Brugnolli Aloisius, 59. de Briihl Feopoldus, 227. Brumat Iacobus, 162. Bruno Iosephus, 61. Brunone Bruno, 163. Brusattin Aloisius, 59. Brusle de Valsuzenay Rogerius, 119. van Briissel ioannes, 456. Buchmair Rupertus, 195. Buch m ann Paulus, 456. Bucquet Anatolius, 87. Buholzer Thomas, 59. Bujanovie Ioannes, 30. Bulfoni Ioseph, 364. Bulgheroni Franciscus, 314. Bulla Franciscus, 119. Blindala Michael, 226. Burggraf Gaspar, 117. de Burgo Bonaventura (Ven.), 127. de Burgo Honoria (Ven.), 128. de Burgo Ioannes (Ven.), 127. de Burgo Theobaldus (Ven.), 128. Burke Eduardus, 315, 398. Burke Ioseph, 361. Burke Thomas, episc. Albanen, in Ame¬ rica, 88. Burns Dick R., 536. Burzio Vincentius, 392, 394, 396. Buscagli a Iacobus, 252. Busch Iosephus Franciscus, episc. S. Clo- doaldi, 39, 517. Bussay Theodorus, 316. Bustillos (Marques) Franciscus Victo¬ rius, 506. Butler Eduardus (Ven.), 128. Butler Richardus (Ven.), 127. Buttafava Elisabeth, 424, 427, 429, 430. Butto Isidorus, 362. de Bylandt Ignatius, 88. C Cafferata Franciscus, 31. Cagiano de Azevedo Antonius, 88. Cagiano de Azevedo Octavius, S. R. E. card., 104, v. Index Documentor.: S. Congreg, de Religiosis; 251, 514. Caghero Ioannes, S. R. E. card., archiep. tit. Sebastiensis, 513, 518, 522, 588. Calcagni Caesar, 471. Calcagno Aloisius, 471. Calcara Aniellus, 283. Calchi-Novati Petrus, ep. Bobiensis, 39. Caldana Attilius, 341, 342. Calderoni Iosephus, 471. Calenda Alphonsus, 185. Calistus III, R. P., 198. Index personarum 637 Calleja Schembri Henricus, 227. Camadini Aloisius, 162. Cambiaso Angelus, episc. Albinganen- sis, 39. Cameron Catharina, 302,305,307,310,312. Camillus (S.), 261. Campa Iosephus, 164. Campbell Ioannes, 164. Canale Valentinus, 470. Canavan Patricius (Ven.), 127. Candelo Antonius, 314. Cangiano, 501, 503. Cani Antonius, 506. Cankar Carolus, 164. Cantono Quintus, 364. Capitani Leopoldus, 60. Capotosti Aloisius, episc. tit. Thermen- sis, 39, 44, v. Index Documentorum : S. Congr. de Sacramentis. Capozzi Eduardus, 364. Capriglione Potitus, 400. Caracciolo dei Leone Marcus Antonius, 284. Carbery Ritchie Aloisius, 63. Carcaterra Honoratus, episc. tit. Ipsen- sis, 289, 517. Cardazzo Antonius, 163. Cardinalis Archiep. Mechliniensis, v. Mercier. Cardinalis Archiep. Parisiensis, 205. Cardinalis Archipresbyter Liberianae Basilicae, 317, 319. Cardinalis in Urbe Vicarius, 48, 93, 208. Cardinalis Praefectus sacri Consilii stu¬ diis regundis, 7, 128. Carile Antonius, 118. Carimini Livius, 64. Carletti Achilles, 61. Carolus (S.) Borromaeus, 493. Carolus II, Hispaniarum rex, 131, 134. Caron Andreas, archiep. tit. Chalcedo- nensis, 39. Carosi Ioannes, 62. Carpene Andreas, 32. Carrano Lranciscus Paulus, archiep. Tranen, et Barolen., 164. Carrasquilla Raphael Maria, 470, 473. Carrega Albertus, 364. Carriere Iosephus, §63. Carrigi Hugo (Ven.), 126. ACTA, vol. VII. n. 21. — 31-12-915. Caruana Maurus, episc. Melitensis, 40. Carughi Iosephus, 60. Carusi Henricus, 61. de Carvalho Lridericus Alphonsus, 194. de Cashel Margarita (Ven.), 128. Caspar Christianus, 471. Cassetta Lranciscus de Paula, S. R. E. card., episc. Tusculan., 286, 291, 313, 480. Castellan Dominicus, archiep. Chambe- riensis, 289, 515. de Castellane (Boni) Maria Paulus, 292. de Castellane Ioannes, 302, 304, 310. Castellano Aloisius, 594. Castro Ioannes Baptista, archiep. S. Ia- cobi de Venezuela vel Caracem, 432. Catalan Anselmus, abbas Novae Nur¬ siae, 331. Cathan Ioannes (Ven.), 127. Catolfi Salvator, 362. Cattaneo Iosephus, 60. Cattaneo Theresia, 428. Cattani Lridericus, 51, 54, 56, 58, 73,83, 151, 161, 181, 192, 269,271,280,332, 348, 355, 391, 396, 442, 453, 465, 468, 499, 504. Catteau Nicolaus Chlodoveus, episcopus Lucionen., 508. Causin Carolus, 252. Cavalletti Ioseph, 361. Cavalli Iosephus, episc. Eugubinus, 175, 178. Cavallini Armandus, 64. Cavazzi Aloisius,-117. Cavoretto Irenes, 392, 395. Cazzani Ioannes, episc. Cremonensis, 39. Cefuta Ioannes, 252. Censi Benedictus, 283. Censi Nazarenus, 283. Cerebotani Aloisius, 118. Cerretti Caesar, 506. Oerveny Emmanuel, 119. Cesarano Carmelus, episc. .Oeteriensis, 289, 516. Cesarini Lranciscus, 63. Cesca Carolus, 62. Cestone Antonius, 60. de la Chapelle (Lamy) Lerdinandus, 88. Charlewood H. C, 536. Charpentier Paulus, 472. 45 638 Index personarum Chauffat Iulius, 61. de Chauvance (de Montaignac) Ludo- vica Teresia (Ven.), 49. Chavez Marianus Laurentius, 120. Cheevers Didacus (Ven.), 127. Cheevers Eduardus (Ven.), 127. Chelozzi Franciscus, 274. Cherubini Franciscus, 505; archiep. tit. Nicosiensis, 519. Cheso Ioannes Baptista, 60. Chiappetti Angelus, 507. Chimenti Raphael, 57, 465, 468, 481, 490. Chinaglia Ioannes, 63. Chiodin Aloisius, 61. Christophorus (S.), 61. Ciatti Camillus, 506. Cicalese Iosephus, 186. Ciccone Laurentius, 120. Cignitti Nazarenus, 61, 252. Ciliciae Armenorum patriarcha, 267. Cimini Benjamin, 144. Cioffi Matthaeus, 187. Cisterna Petrus, 506. Ciuffa Candidus, 508. Ciufft Angelus, 269, 271, 272, 280. de Ciutiis Salvator, 63. Clanchy Daniel (Ven.), 127. Clancy Thaddaeus (Ven.), 127. Clark Bernardus Thomas, episc. Portus Victoriae Seychellarum, 492. Cleary Philippus (Ven.), 126. Clemens V, R. P., 45. Clemens VIII, R. P„ 159. Clemens XI, R. P., 418. Clemens XIII, R. P., 240, 403. Clemente Isidorus, episc. tit. Augilen., 492. Clementini Bartholomaeus, 64. Clifford Carolus Gulielmus, 64. Cocks Arthurus, 362. Codelaghi, canonicus, 242. Coelho Sabinus, 196. Coghlan Geraldus P., 470. Coicoya y Vigil Escalera Emmanuel, 596. Colacicchi Maximilianus, 505. Collaro Rochus, 88. Colli Antonius, 144. Colliard Placidus, episc. Lausannensis, 515. Colombo Bernardus, 506. Colton Carolus, episc. Buffalensis, 252 Comisso Petrus, 163. Compagnucci Orestes, 62. Conaty Iacobus, episc. Montereyen. An . gelorum, 492. Concha et Subercaseaux Ioannes Hen- ricus, 228. Concha Iosephus Vincentius, 470. Conforti Laurentius, 163. Congaill Rogerus (Ven.), 127. Connaeus Bernardus (Ven.), 127. Connolly Iacobus, 300. Conroy Hilarius (Ven.), 127. Consiglio Achilles, 163. Conte Iacobus, 481, 487. Conti Iosephus, 117. Continho da Silva Odilo, 196. Cori Marinunzi Nicolaus, 142. Coriolato Veritas, 341. Cormier Hyacinthus Maria, 232. Cornelius Ioannes (Ven.), 127. Corno Iosephus, 30. Correa Nery Ioannes Baptista, episc. Campinensis, 141. Corrigan Augustinus, archiep. Neo-Ebo- racensis, 292. Corsetti Ludovicus, 340, 341, 346. Corsi Maximinus, 162. Cortes Lee Carolus, 470. Cortesi Philippus, 61. Cosenza Ianuarius, archiep. Capuan., 463. Cosmas de Carboniano (Ven.), 266. Costa de Beauregard Hernestus, 432. da Costa Oliveira Pinto Iosephus, 252. Costeckyi Caelestinus, 506. Costello Petrus (Ven.), 126. de Coulevain Petrus, 180. Couet Eugenius, 25. Craigen Ioannes, 472. Crane Michael, 470. Crawley Boevey Matthaeus, 203. Creagh Richardus (Ven.), archiep. Ar- machanus, 126. Crispolti Philippus, 31. Cristofori Anacletus, 62. Croci Andreas, 226. Croci Paulus, 399. Cronin Eugenius (Ven.), 126. Crooij Amadeus, episc. Tornacensis, 515. Index personarum 639 Crooy Amidaeus, 118. Omise Ioannes, 164. Csarszky Stephanus, 315. Csernoch Ioannes, S. R. E. card., archiep. Strigoniensis, 459, 593. Gsothi Geysa, 59. Csucsay Paulus, 61. da Gunha Gaston, 87. Cunningham Gulielmus, 87. Currier War reu Carolus, episc, titul. Etaloniensis, 328, 520. Cusack Thomas, episc. Albanensis in America, 328, 521. Cvetko Matthaeus, 59. Cyriacus episcopus, primas Tocatensis, 266. Czapski Stanislaus, 362. Czaykowski Evaristus, 315. Czechowicz Constantinus, episc. Premi- slien., Sanochien. et Samborien. Ru¬ thenorum, 284. Czechowski Antonius, 507. Czingraber Ludo vicus, 117. D Dalbor Edmundus, archiep. Gnesnen, et Posnanien., 328, 519. D'Alessandri Angelas, 73, 151, 238, 332, 572. D'Alessio Paschalis, 187. Dalla Torre Iosephus, 138. DalFOste Petrus, 363. Dal Mutto Lancillotto Iosephus, 143. Damen Andreas, 61. Damianus a Virgine Perdolente, v. Thee- len. Dandini Ascensius, 130, 588. Dangl Carolus, 227. Dangl Iosephus, 142. Danillon Paulus, 351, 352, 353. Danna Aloisius, 163. Darcey Brigida (Ven.), 128. Datti Alphonsus, 361. David Adulphus, episc. tit. Sebasten., 472. David Renatus, 163. Davignon Henricus, 363. De Angelis Antonius, 186. De Angelis Hector, 216. De Angelis Ioseph, 362. De Carboniano Cosmas (Ven.), 266. De Estrada Angelus, 116. De Felice Caietanus, 31, 548. De Felici Iosephus, 118. Degen Henricus, 143. De Gesus (Gomes) Ioachim, 63. de Deggendorf Caelestinus, 226. De Giovanni Vincentius, 596. De Hoog Herrn an nus, 579, 584. De Hoog Ioanna, 572. Deir Thomas (Ven.), 127. Delahoyde Henricus (Ven.), 127. De Lai Caietanus, S. R. E. card., episc. Sabinensis, 104, 112, 146, v. Index Documentorum: S. Congr. Consisto- rialis; 200, 411. Delaney Daniel (Ven.), 126. Delaney Ioseph Aloisius, 61, 596. Delegatus apostolicus Australiae, 257. Delegatus apostolicus Canadensis, 74. Delia Rovere Dominicus, S. R. E. card., episc. Taurinensis, 481. Delia Volpe Franciscus Salesius, S. R. E. card., 180. Delie Nocche Raphael, 547. Del Magro Aloisius, 400. Del Tureo Rosselli Pius, 363. De Luca, S. R. E. card., 5, 46, etc. ; 324. Del Val (Merry), S. R. E. card., vide Merry. De Mare hi Antonius, 341. De Marinis Ioannes Maria, 400. Demeny Desideri us, 315. De Razza Augustinus, 63, 119. De Rende, S. R. E. card., archiep. Be¬ neventanus, 157. Der Gomidas Keumurgian (Venerabiiis), 266. Desarnaud Gustavus, 432. Desideri Nazarius, 242. De-Vienne Ioannes, episc. tit. Abriten- sis, 463, 522. De Wallis Gualterus (Ven.), 127. Diamilla Magnelli Petrus, 314. Didier Robertus, 507. Di Domenico Paschalis, 120. Diepen Arnoldus Franciscus, episc. tit. Danabensis, 122, 516. 640 Index personarum de Diersburg (Roeder) Felix, 144. Dillon Dominicus (Ven.), 126. * Dillon Vincentius Gerardus (Ven.), 126. Dinet Paulus, 64. Di Rienzo Antonius, 160. Ditteb Stephanus, 315. Dizien Ioannes Maria Leo, episc. Am- bianensis,_164. Dodek Eugenius, 120. Doebeli Iosephus Arnoldus, 62. Dominicus (S.), 232. Dominik Eduardus, 118. Donati Iacobus Ioseph, 117. Donato Ioannes Baptista, 62. Donnini Caesar, 282. Doran Thomas Franciscus, episc. tit. Halicarnassensis, 123, 516. Dorfmann Franciscus, 195. Doria Pamphilj Alphonsus, 173. Douais Ioannes Coelestinus, episc. Bel lovacen., 144. Dougherty Dionisius, episc. Buffalensis, 519. Dovgan Franciscus, 62. dei Drago Ioannes, 302, 309, 310, 311. Droste ex Vischering Clemens, 144. Droste ex Vischering Maximilianus, 144. de Droste-Padberg Gulielmus, 163. Drumgoole Henricus, 470. Drzanie Ioannes, 143. Dubillard Franciscus Virgilius, S. R. E. card., archiep. Chamberiensis, 89. Dubois de la Villerabel Andreas, episc. Ambianen., 290, 517. Dubowsky Ignatius, 88. Du Four Berte Ioannes, 472. Dujmusie Ioannes, 164. Dumaz Carolus, 228. Dunand Iulianus Maria, episc. tit. Ca- loen., 472. Dungan Edmundus (Ven.), episc. Du- nensis et Connorensis, 126. Dunlevy Christophorus (Ven.), 127. Dupre Caietanus, 364. Durazzo Flavius, 363. Diisterwald Paulus, 548. Dvorak Iosephus, 119. Dvorak Ladislaus, 227. Dworak Iulius, 195. E Ecchelli Ludovicus, 59. Echeverrfa Philippus de Jesus, Edelmueller Carolus, 195. Eduardus (S.), 79. Egan Boetius (Ven.), episc. Rossensis, 126. de Egana et Arregui Antonius, 119. Eisterer Matthias, 196. Elefante ianuarius, 163. Elii Ioannes, 163. Ellinger Ioannes, 315. Elsen Guilelmus Franciscus, 162. di Elverfeld Carolus Maria, 316. Emaldi Raphael, 119. Emanuelli Thomas, 362. Endrici Eduardus, 59. Episcopus Anagninus, 200. Episcopus Bosnensis, 296. Episcopus Calatayeronen., 416. Episcopus Campifontis, 169. Episcopus Dianensis, 326. Episcopus Eugubinus, 173. Episcopus Fanensis, 98, 209. Episcopus Iacien., 382. Episcopus Limburgensis, 217, 218. Episcopus Luganensis, 241. Episcopus Massiliensis, 451. Episcopus Matanzensis; 169. Episcopus Niciensis, 215. Episcopus Papiensis, 26. Episcopus S. Antonii, 169. Episcopus S. Christophori de Habana, 169. Episcopus Tiburtinus, 198. Episcopus Toletanus, 169. Episcopus Vicentinus, 95, 347, 439. Eppinck Oscar, 144. Eras Bernardus Iosephus, 60. Erdosi Carolus, 316. Erlacher Petrus, 117. Ernst Iosephus, episc. Hildesheimensis, 290, 517. Eruszt Alexander, 315. d'Esclaiber Hadrianus, 472. Esmond Ioannes (Ven.), 127. Esmonde (Grattan) Thomas, 63. Espi erre Gabriel Eduardus, 63. Index personarum 641 Espinosa Marianus Antonius, archiep. Bonaerensis, 406. Esser Thomas, 180. d'Esterhazy Daniel, 196. de Esterhazy Ladislaus, 195. Esteve et Fernandez Raphael, 88. Eugenius IV, R. P., 483. Eustace Christophorus (Ven.), 127. Eustace Gualterus (Ven.), 127. Eustace Iacobus (Ven.), 126. Eustace Mauritius (Ven.), 127. Eustace Thomas (Ven.), 127. F Fabbrucci Iosephus, episc. Burgi S. Dom- nini, 438, 521. Faberi Franciscus, 247. Facchini Dominicus, 64. Facchini Matthias, 274. Fairlie (Ogilvy) Iacobus, 363. Falconio Diomedes, S. R. E. card., epi¬ scopus Veliternus, 226, 251, 360, 491. de Fallois Bertha, 447, 449. Fallon Michael, episc. Londonensis, 73. Falzacappa Aloisius, 364. Fameli Ioseph, 506. Fanning Dominicus (Ven.),, 128. de Faria Antonius, 283. de Faria (Gomez) Adulphus Maximus, 63. de Faria (Lopes Leide) Iosephus, episc. Brigantiensis, 476. Farley Ioannes Maria, S. R. E. card., archiep. Neo-Eboracensis, 85, 166. Farolfi Antonius, 118. Fater Stephanus, 62 Fausti Nazarenus, 116. Fava Alexander, 120. di Fava Philippus, 268. Fedele Cornelius, 242. Federici Ferdinandus, 88. Fedi Olynthus, 118. Felix (S.) ab Ema, 269. Felldorf (de Ow) Antonius, 196. Fenle Martinus, 118. Ferali Ioannes (Ven.), 127. Ferdinandus II, utriusque Siciliae rex, 155, 499, 501. Ferdinandus IV, utriusque Siciliae rex, 151. Ferdinandus VI, Hispaniarum rex ca¬ tholicus, 402. Ferentino Ioseph, 187. Fernandez Garcia Marianus, 226. Fernicola Michael, 60. Ferrari Aloisius, 118. Ferrari Andreas, S. R. E. card., archiep. Mediolanensis, 202, 255, 458, 497. Ferrari Ferdinandus, 507. Ferrari Faurus, 62. Ferrata Nazarenus, 442. Ferrazza Anicetus, 507. Ferreres (pater), 159. Ferro Ioannes, 60. Fester Antonius, episc. Iauriaensis, 39. Fibiger Alexander, 143. Fibiger Augustinus, 362. Filippi Ernestus, 283. Filonardi Nicolaus, 456. Finetto Bartolus, 341. Fischer Augustinus, 316. Fischer Ferdinandus, 59. Fitzgerald Franciscus (Ven.), 127. Fitzgerald Geraldus (Ven.), 126. Fitzgerald Nicolaus (Ven.), 126. Fitzgerald Robertus (Ven.), 127. Fitzgerald Thomas (Ven.), 127. Fitzpatrick Bernardus (Ven.), 126. Fitz Simmons Michael F., 595. Fitzsimon Edmundus (Ven.), 127. Fitzsimon Michael (Ven.), 127. Fiasberry Philippus (Ven.), 127. Flores Gabriel, 163. Florio Augustus, 596. Foliealdi Paulus, 163. Folletete Eugenius, 62. Fongoli Angelus, 60. da Fonseca Emmanuel Georgius, 30. Fontaine Carolus, 86. Foraschik Gaspar, 196. Forbes (Ogilvie) Ioannes Carolus, 472. Formaglio Melchior, 59. Fornari Ioseph, 252, 357. Fortin Augustinus, 455. Fortina Felix, 62. Fox David (Ven.), 126. Fox Petrus, 341, 347. Franchi de' Cavalieri Fandus, 361. 642 Index personarum Franoiskovie Iosephus, 59. Franciscus (S.) Salesius, 248, 409. Franco Valon de Espes Aloisius, 196. Franken Ioannes Baptista, 143. Frattari Alphonsus, 471. Freisemsen Ioannes, 31. French Richardus (Ven.), 126. Friessenegger Iosephus M., 195. Fritz Carolus, 227. Friihwirth Andreas, archiep. tit. Hera- cliensis, 433, 505; S. R. E. card., 513. Fuchs Martinus, 196. de Fugger Kirchberg Raymundus, 228. Funk Iosephus, 362. Funk Philippus, 180. Furrer Gedeon, 226. Fusco Hugo, 116. Fuzet Fridericus Edmundus, archiep. Rothomagen., 596. Fuzzolini Paschalis, 143. G Gabalisti Raymundus, 341. Gabiret Aloisius Maria, episc. S. Aloisii de Caceres, 289, 516. Gagne Augustus, 455. Gaietto Magdalena, 243. Galeotti Ottieri delia Ciaia Petrus, 119. Gallagher Michael, episc. tit. Tipasitan. prov. Numidiae, 328, 521. Gallagher Redmundus (Ven.), episc. Derriensis, 126. Gallardo Ioseph Leo, 282, 406, 407. Galliciae archiepiscopi et episcopi, 591. Gallinger Laurentius, 117. Gallo Caietanus, 142. Galwai Galfridus (Ven.), 128. Gambale Felix, 508. Gambalunga Romaeus, 363. Gambarelli Fridericus, 120. Gamez (Martlnez) Vincentius, 119. Ganganelli Rebello, 252. Garcia et Barros Valentinus, episc. tit. Thapsensis, 39. Garcia et Bernal Emmanuel, 283. Garcia Mansilla Daniel, 406. Gargano Caietanus, 284. Garibaldi Aloisia, 424, 427, 429. Garibaldi Iulius, 424. Gasparri Aristides, 62. Gasparri Henricus, 61, 505; archiep. tit. Sebastensis, 519. Gasparri Petrus, S. R. E. card., 9, v. Index Documentorum: Seeretaria Status et Litterae Apostolicae; 52, 90, 112, 200, 231, 319, 378, 404, 469. Gasquet Aidanus, S. R. E. card., 86, 141, 469, 514. Gaudiano Carolus, 226. Gauthier Germana, 349. Gautier de Confiengo Casimirus, 392, 394. Gautier de Confiengo Eduardus, 392, 394. Gautier de Confiengo Maria, 391. Gautier de Confiengo Robertus, 391,394, 396. Gavotti Ludovicus, 119. Gavotti Ludovicus, archiep. Ianuensis, 39, 569. Gehrig Carolus, 31. Gelting (de Hobe) Bertrandus, 144. Gennai Angelus, 118. Gennari Casimirus, S. R. E. card., 133, 134. van Gennip iosephus, 143. de Gentili Guido, 59. Gentiloni Vincentius Octorinus, 507. Georgius (S.) Sulumanistiriensis, 266. Geraud Petrus Ioseph, 227. Gercke Daniel Iacobus, 596. de Geyr Schweppenburg Maximilianus, * 144. Gfoellner Ioannes, episc. Linciensis, 438, 521. Ghirardelli Ioannes Baptista, 163. Giacobazzi Henricus, 32. Giacomelli Fortunatus, 400. Giambene Aloisius, 436, 462. Gianera Ioannes Baptista, 60. Gianolio, parochus, 392. Giannini Iosephus, 364. Giannotti Romanus, 31. Giau Iosephus, 432. Gibbons Iacobus, S. R. E. card., archiep. Baltimorensis, 85, 166, 168. Giffone Blasius Antonius, 499. Gigli Hieronymus, 364. Gigliesi Vincentius, 194. * Index personarum 643 Gihr Nicolaus, 228. Gillows Franciscus, 282. Giorgetti Philippus, 364. Giorgi Orestes, 27, v. Index Documento¬ rum: S. Congr. Concilii. Giorgi Pancratius, episc. Signin., 196. Girod Leo, episc. tit. Obbensis, 70. Giustini Philippus, S. R. E. card., 58, 97, v. Index Documenter.: S. Congr. de Sacramentis; 141, 226, 356, 398, 404, 454, 469, 505, 588. Gladich Paulus, 62, 143. G1 ass Iosephus, episc. Lacus Salsi, 290, 517. Glosnovic Nicolaus, 548. Gnudi Caesar, 491. Gobbini Placidus, 283. Gobbo Petrus, 272, 278. Gobetto Dominicus, 60. Godoy Marcus, 362. Goebel Hermannus Ioseph, 87. Goetz Carolus, 195. Goguel Carolus Leo Rogerius, 446, 449. Goguel Michaela, 442. Gomes (De Gesus) Ioachim, 63. Gomez de Faria Adulphus Maximus, 63. Gomez Iosephus, 363. Gomez Restrepo Antonius, 596. Gonzales Garcia Emmanuel, episc. tit. Olimpiensis, 515. Gonzalez (Rey) Albertus, 400. Gonzalez (Rineon) Philippus, 470. Gordaliza Theodorus, episc. tit. Abde¬ ritanus, 463, 522. Gori Alaphridus, 63. Gorzynsky Ioannes, 87. Gotti Hieronymus Maria, S. R. E. card., 48, v. Index Documentorum : S. Con¬ gregatio de Propaganda Fide; 231, 2(>i. Gottwald Ioseph, 227. Gould Addie Woodward Adams, 300. Gould Anna, 292. Gould Editha Kingston, 300. Gould Edwin, 300. Gould Georgius, 300. Gould Howard, 300. Gould Montgomery Grane, 300. Goyeneche y de la Puente Aloisius, 505. Graaf Iacobus, 117. Granello di Casaleto Iosephus, 363. Granito Pignatelli di Belmonte Ianua- rius, S. R. E. card., 58, 141, 225, 226, 360, 491 ; episc. Albanensis, 514, 595. Grannan Carolus, 169. Grasset Iosephus, 116. Grassi Franciscus Paulus, 63, 119. Grassi Simon Petrus, episc. Derthonen- sis, 39. Grasso Carolus Gregorius, archiep. Sa¬ lernitana, 289, 515. Gratian Esmonde Thomas, 63. Gravier Carolus, 442. Graziani Ioannes, episc. Tudertin., 508. Graziosi Generosus, 491. Greco Alphonsus, 60. Greco Franciscus Xaverius, 163. de Gregorio Vincentius, 491. Gregorius Magnus (S.), R. P., 197. Gregorius IX, R. P., 53, 293, 451. Gregorius XI, R. P., 197. Gregorius XIII, R. P., 99, 152, 153. Gregorius XVI, R. P., 299. Grimes Ioannes, episc. Christopolita- nus, 164. Grippel Ioannes, 195. Grocz Adalbertus, 226. de Groot Antonius, 507. Grosso Ambrosius, 508. Gruener Ioannes Baptista, 282. Gruska Ludo vicus, 143. Guadagnini Aloisius, 143. Gualandi Felix, 51. Guarneri Tranquillus, episc. Reatinus, 519. Guerra Felix, episc. tit. Hamathen., 289, 517. Guerri Iosephus, 116. Guglielmi Delie Rocchette Ioseph, 548. Guibert (pater), 215. Guidi, 68. Gui maraes (de Moura) Iosephus Fran¬ ciscus, 162. Guimaraes Theophilus, 195. Guioni (Stoppa) Franciscus, 62. Guschel Ferdinandus, 196. Gusmini Georgius, S. R. E. card., ar- chiepiscopus Bononiensium, 513, 518, 522, 588. Gyomorey Sigismundus, 61. 644 Index personarum H Haas Ludovicus, 471. Hackett Iacobus, 30. van der Hagen Ioannes, 574, 578, 581, 582. Haidegger Vendalinus, 31. Haliczky Adalbertus, 315. Hamon Robertus, 143. Hanauer Stephanus, 59. Handloss Carolus, 315. Hanna Edmundus, archiep. S. Francisci in California, 289, 515. de Hartmann Felix, S. R. E. card., ar¬ chiep. Coloniensis, 224, 460. Hartsar Stephanus, 142. Hasenkamp Henricus, 143. Hassun Antonius, 267. Hauschop Bernardus, 144. Hauser Ioannes B., 196. Haiisle Iosephus, 31. Hauth Bernardus, 228. Hayes Patricius (Ven.), 127. Healy Leo, 164. Hedley Ioannes Cuthbertus, episc. Neo- porten., 508. van Hees Guilelmus, 363. Heiner Franciscus, 57, 84, 131,137, 216, 217, 222, 223, 238, 246, 349, 354, 424, 431. Helbach Iacobus, 195. Helnwein Ioannes, 195. Helvetiae episcopi, 434. de Henkel-Donnersmark Edvinus, 228. Henry Hugo, 470. Hensen Antonius, 117. Herbig Augustinus, 455. Herman Franciscus, 119. Hermus Hadrianus, 143. de Herrera Perez, 133, 136. Hertzog Franciscus Xaverius, 588. Heugebauer Iosephus, 455. van den Heuvel Philibertus, 143. Hickey Gulielmus (Ven.), 127. Hicks Iacobus, 492. Hiessberger Franciscus, 196. Higgins Augustinus (Ven.), 127. Higgins Iosephus, episc. Ballaraten.,472. Higuera Moyses, episc. tit. Maximiano- politan., 508. Hilmann Eugenius, 32. Himrecan Daniel (Ven.), 127. Hinde Henricus, 362. Hinger Michael, 120. Hiptmair Matthias, 196. Hirschbuhl Aloisius, 471. Hirst Antonius A., 455. Hispaniarum regina catholica, 557. Hittmair Rodulphus, episc. Linciensis, 144. Hlawati Franciscus, 227. de Hobe Gelting Bertrandus, 144, Hochguertel Ioannes, 252. Hofbauer Georgius, 316. Hoffelner Iacobus, 118. Hogan Thaddaeus, 30. Holguin Marianus, episc, de Arequipa, 455. Honan Ioannes (Ven.), 127. Hoogland Maria, 51. van Hoogland (Wittert) Gulielmus, 117. Hoogweld Cornelius J., 578, 584. Hopstaken Ioannes Iacobus, 117. Hoptaetter Iosephus, 62. Hordyk Antonius, 143. de Hormann Albertus, 32. Hortmanns Augustus, 283. Horumley Bernardus (Ven.), 127. Horvat Stephanus, 227. ... Horvath Victorius, 120. Hourcastagne Raymundus, 162. Howell David, 119. Huber Aloisius, 508. Hufnagl Ioannes, 228. Hughes Pacomius, 527, 539. Hughes Thomas, 87. Huzar Eugenius, 506. I-J Jaccoud Ioannes Baptista, 362. Iacobus (S.), 131. Iadanza Antonius, 60. Jaivenois Alexander, 162. Jambers Eduardus, 363. Jansen Arnoldus, 143. Jansen Ioannes Andreas, 162. Jansen Lambertus, 117. Janssens Laurentius, abb. tit. Montis Blandini, 358. Index personarum 645 Jasoni Erminius, 62. lauen Aloisius, 398. Jedzink Paulus, episc. tit. Tbemisonien- sis, 328, 520. Jella Laurentius, 118. Jenne Carolus, 30. Ignazi Nazarenus, 400. Innocentius III, R. P., 189, 299, 350. Innocentius X, R. P., 172. Innocentius XI, R. P., 324. Innocentius XII, R. P., 69, 131, 134. Ioannes Baptista (S.), 26, 157. Ioannes Chrysostomus (S.), 358. Ioannes de Deo (S.), 527. Ioannes V, Lusitaniae rex, 402. Joch Richardus, 283. Joctean Carolus Albertus, 63. Joerg Constantinus, 118. Jolly Remigius Stephanus, 455. Jordan Lulgentius (Ven.), 127. Jorio Dominicus, 162. Ioseph (S.), 26. Joung Nicolaus (Ven.), 126. Ireland Ioannes, archiep. S. Pauli de Minnesota, 167. Isfort Ubertus, 548. Isola Isaias, 163. Iulius II, R. P., 481. Iulius III, R. P., 46, 174, 175, 176. Jiirgens Leonardus, 143. Jiirgens Victor, 572. luris Michael, 363. Izzi Michael, episc. Alatrinus, 438, 521. K Kabelka Matthias, 118. Kahn Iosephus, episc. Gurcen., 120. Kaiser Gaspar Willebaldus, 117. Kalmar Alexander, 118. Kaposztassy Emericus, 315. Kasper Theodorus, 119. Keane Lranciscus, 87. Kearney Elisabetha (Ven.), 128. Kearney Ioannes (Ven.), 127. Keating ioannes (Ven.), 127. Keiser Henricus Ludovicus, 62. Kelbl Franciscus, 119. Kelley Franciscus C, 169, 470. Kennedy Iacobus, 399. Kennedy Thomas, episc. tit. Adrianopo- litanus, 161; archiep. tit. Seleucien- sis, 438, 519. Kenny Augustus Leo, 63. Keogh Raymundus (Ven.), 126. Kepka Iosephus, 362. Kerle Iosephus, 32. Kessler Franciscus Xaverius, 400. de Ketteler-Schwarzenraben Uldaricus, 163. Kheberich Martinus, episc. tit. Sabra¬ tensis, 519. Kieckens Carolus, 144. Kieran Ioannes (Ven.), 126. Kilian Carolus Augustinus, episc. Lim- burgen., 222. Kinold Wenceslaus, 179. Kisling Ioannes, 118. Kleiner Eugenius Ludovicus, episc. tit. Tlousin., 472. Klimsch Robertus, 144. Klonne Bernardus, 118. Klose Iosephus, 455. Kobler Iosephus, 196. Kobliha Antonius, 62. Kochmeyer Theodorus, 143. Koeningen Ioseph, 162. Kohn Theodorus, episc. tit. Pelusianus, 588. Kojunian Petrus, archiep. Chalcedonen. rit. arm., 267. Kolowrat-Krakowsky-Liebsteinsky Ma¬ rius Timotheus, 195. Kondor Stephanus, 143. Kormendy Iosephus, 62. Korody Petrus, 163. Korum Michael Felix, episc. Trevirensis, 258; 328. Kovats Iosephus, 315. Kowar Iosephus, 362. Kozak Raphael, 144. Kozlowski Eduardus, episc. tit. Germen., 492. Krasnie Stephanus, 548. Kraus Eduardus, 195. Kriston Andreas, 62. Krzeszkiewicz Stanislaus, 163. Kubinzky Albertus, 196. Kupka Iosephus, 118. Kwilecki Franciscus, 119. 646 Index personarum Laakmann Henricus, 144. Laane Ernestus, 119. La Bianchardiere (Poingon) Lucianus Emmanuel, 116. La Caille Iosephus Gaston, 284. Lacarra Richardus, 283. La Cava Salvator, 362. Lacki Stephanus-, 119. Lacza Iulius, 117. Laczek Iulius, 316. Ladelci Ioannes, 29. La Fontaine Petrus, episc. tit. Chary- stien., 28, v. Index Documentorum : S. Congr. Rituum; patriarcha Vene¬ riarum, 123, 515. Laghi Aldus, 362. Lair Carolus, 144. La Mattina Nicolaus, 62. Lambermont Franciscus, 143. Lamberti Raphael, 186. Lambing Andreas A., 87. Lampe Eugenius, 62. Lamport Matthaeus (Ven.), 127. Lamy de la Chapelle Ferdinandus, 88. Lancelle Eduardus Leo, 119. Lanci Antonius, 103. Lanci Hieronymus, 103. Lanci Michael Angelus, 103. Lanci Thomas, 99, 102. Lanci Vincentius, 103. Lancillotto Dal Mutto Iosephus, 143. Landell de Moura Guilelmus, 363. Landes Ioannes, 196. Landrieux Mauritius, episc. Divionen- sis, 515. ' - Lang Iosephus, episc. tit. Alabandensis, 96, 516. Lange vin Ludovicus Philippus Adelar- dus, archiep. S. Bonifacii, 316, Laperrine d'Hautpoul Gaston, episc. tit. Charystien., 328, 520. Lascioli Augustinus, 362. Lasi Alpinolus, 283. Latini Iosephus, 506. Lauda Michael, 472. Laudisius, episcopus, 499. Lauf Arthurus, 284. Laurenti Camillus, 48, v. Index Docu¬ mentorum: S. Congr. de Propaganda Fide. Laurenti Ignarius, 508. Lavitrano Aloisius, 181. Lazzari Marianus, 548. Lechleitner Maximilianus, 117. Lechner Iosephus, 117. Leclaire Damianus, 314. Lecuyer Ernestus, 596. Lee (Cortes) Carolus, 470. Lega Michael, S. R. E. card., 101, 115, 221, 222, 293, 324, 356. Legasse Ludovicus, episc. Oranensis, 515. Lehner Iosephus, 315. Leite de Vasconcellos Sebastianus, epi¬ scopus Beien., 469. Leitner Martinus, 194. Lemius Iosephus, 215. Lenfant Leo Adulphus, episc. Diniensis, 290, 517. Leo Magnus (S.), R. P., 266. Leo X, R. P., 173, 483. Leo XIII, R. P., 5, 199, 203, 205, 390, 431, 526, 558, 594. Leonard Flavianus, 534, 537, 539. Leonardi Antonius, 61. Leone Adulphus, 60. Leonetti Raphael, 87. Leopardi Monaldutius, 362. Lepore Alexius, 283. Lepri Aloisius, 399. Lequien Paulus Aloisius Ioseph, episc. Martinicensis, 149, 522. Leranuth Antonius, 62. Le Senne Eugenius Stanislaus, episc. Bellovacen., 290, 517. Leurenius, 77. Lezzani Andreas, 163. Lhotta Ioannes, 195. Libelli (Marsini) Henricus, 471. Libroia Matthaeus, 185. Liean Iosephus, 163. Licata Calogerus, 62. Likowski Eduardus, archiep. Gnesnen. et Posnanien., 91, 120. de Lima Vidal Ioannes Evangelista, ar¬ chiep. tit. Mytilenaeus, 518. Limongelli Ioannes, 499. Lindsay Leonardus, 64. Index personarum 647 Linneborn Franciscus Fridericus, episc. Dacchen., 472. Lippay Bartholomaeus Dominicus, 142. Lippolis Antonius, episc. Larinensis, 290, 517. Lira Alexander, 314. Llobet Gabriel, episc. Vapincensis, 40. Lobmann Franciscus, episc. tit. Prie. nensis, 124, 522. Locamini Augustus, 242. Locasto Cyrinus, 399. . - Lohmeyer Augustinus, 162. Lonearic Antonius, 59. Longo Raphael, 158. Lopes de Oliveira Ioseph, episc. Flore- stensis, 328, 520. Lopes Leide de Faria Ioseph, episc. Brigantiensis, 476, 521. Lopez Aveledo Vincentius, 362. Lorbeck Franciscus, 59. Lorenzelli Benedictus, S. R. E. card., 115, 130, 194,215,472. Lossetti (Biraghi) David, 162. Loughran Neilan (Ven.), 127. de Louw Petrus Christianus Pius, 492. Lovato Hieronymus, 341, 346. Lucas (S.), 102. Lucca Ioannes, 60, 117. Lucia (S.), 181. Lugon Ludovicus Henricus, S. R. E. card., archiep. Rhemensis, 268. Ludo vici Ludovicus, 61. Lugaresi Iosephus, 118. Lukcsics Iosephus, 59. Lumsden Hugo, 472. Lune Ioannes (Ven.), 126. Luria Lozo, episcopus, 191. Luttor Franciscus, 64. de Luynes dux, 307, 311. Lynch Gulielmus (Ven.). 126. Lynch Patritius, 399. M, Macaire Cyrillus, 180. Mac Alpine Patritius, 87. Macario Iosephus, 391, 392. Mae Briody Bernardus (Ven.), 128. Mac Cabe Daniel, 471. Macchi Alexander, 61. Macchi Iosephus, 118. Macchi Vincentius, 363. Mac Creith Thomas (Ven.), 127. Mae Cried Donatus (Ven.), 126. Mac Danieli Edmundus (Ven.), 127. Mae Dermott Cornelius A., 87. Mac Donnei Daniel (Ven.), 127. Mac Donnei Felix (Ven.), 127. Mac Egan Cormac (Ven.), 126. Mae Egan Dominicus (Ven.), 127. Mae Egan Eugenius (Ven.), episc. Ros- sensis, 126. Mac Ferge (Ven.), 126. Mae Gauran Edmundus (Ven.), archiep. Armachanus, 126. Mae Gee, 77. Mae Goill (Ven.), 127. Mae Gollen Guilelmus (Ven.), 126. Mae Goran Carolus (Ven.), 127. Mae Govern Franciscus P., 470. Mac Grath Myler (Ven.), 126. Mae Intyre Ioannes, episc. tit. Lamien., 251. Mae Kenna Ioannes, 116. Mac Keon Hugo (Ven.), 127. Mac Mahon Heber (Ven.), episc. Cloghe- rensis, 126. Mae Mahon Hugo (Ven.), 128. Macmepp Terentius (Ven.), 127. Mae O' Cadha Lochlonin (Ven.), 127. Mac Queen Duncan, 314. Mae Rory Iosephus, episc. Dunensis et Connorensis, 438, 521. Mae Sorley Alexander (Ven.), 128. Macuarta Conor (Ven.), 127. Madaro Orontius, 87. Maffi Petrus, S. R. E. card., archiep. Pisanus, 138, 246. Magan Honoria (Ven.), 128. Magdics Ignatius, 316. Magnanini Laurentinus, 60. Magrelli Hieronymus, 456. Maguire Cornelius (Ven.), 128. Mahoney Gulielmus Henricus, 30. Maingot Numas, 548. de Maio Paschalis, 116. Maissa Iulius, 353. Majer Emericus, 315. Majolani Petrus, 64, Malek Antonius, 118. 648 Index personarum Malesevie Franciscus, 164. Mambretti Caesar, 61. Manfroni Ansgarius, 59. Mango Vincentius, 547. Mannens Paulus, 116. Mannucci Fridericus, 364. Mannucci Ubaldus, 60, 165, 506. Many Seraphinus, 28, 54, 57, 131, 134, 137, 238, 240, 246, 294, 349, 354, 424, 431, 465, 468, 532, 544. Manzini Ferdinaudus, 548. Mapelli Leonidas, episc. Burgi S. Dom- nini, 120. de Mara Rogerius (Ven.), 127. Marangoni Maria, 341, 342, 346. Marchesini Alexander, 346. Marchetti-Seivaggiani Franciscus, 61, 361. Marchi Alexander, 61. Marchio Iosephus, 83. Marciano Alphonsus, 186. Marcoli Ioannes, 547. Marcozzi Iosephus, 164. Marcus (S.) Evangelista, 269, 332. de Marcy Ioannes, 60. Marelli Aloisius Maria, episc. Bergo- mensis, 39. Marenco Bernardus, 59, 361. Mareth Michael, 227. MARIA (S.) Virgo Dei Genitrix, 10,50,73, 92, i51, 154, 182, 193,201,202, 214, 254, 269, 317, 319, 368, 406, 462, 498. Mariani Angelus, 360. Matini Herculanus, archiep. Amalphi- tanus, 290, 519. Marini Nicolaus, 357. Marinis Ioannes, 464, 470. Marino, 185. Marinunzi (Cori) Nicolaus, 142. Marmaggi Franciscus, 314. Marques Bustillos Franciscus Victorius, 506. Marsini Libelli Henricus, 471. Martignetti Caietanus, 158. Martinelli Sebastianus, S. R. E. card., 390. Martmez Gamez Vincentius, 119. de Martini Carolus Bartholomaeus, 548. Martini Eugenius, 163. Martino Paschalis, 118. Martinucci Pius, 569. Marutic Iosephus, ep. Seniensis, 290,520. Marzemin Antonius, 341, 342. Marzo Eduardus, 31. Mas et Oliver Franciscus de Paula, ep." Gerunden., 289, 516. Masini Orestes, 118. Masolini Iacobus, 63. Massier Alaphridus, 350, 352. Massier Ioannes, 349. Massier Iosephus, 350. Massimi Maximus, 506. Masulli Leonardus, 314. de Mathiers Paulus, 30. Mathieu Oliverius Eleazarus, archiep. Reginatensis, 518. Matzenauer Oscar, 30. Maupetit Alexander, 144. Maurel Victor, 351, 353, 354. Mayboeck Ioannes. 195. Mayer Carolus, 228. Mayer Michael, 195. Mazurek Iulius, 283. Mazzacuva Franciscus, 30. Mazzarella Franciscus, 62. Meany Ioannes, 314. Mechelli Nazarenus, 507. Medeiros (de Aranjo) Isaurus, 596. Medichini Simon, 142. Medioburgensis Ordinarius, 529. Medolago-Albani Stanislaus, 453. Meehan Andreas B., 117, 142. Mellini Fidentius, 362. Meis Colloredo Fridericus, 119. Mendes Bello Antonius, S. R. E. card., patriarcha Lisbonensis, 285, 549, 551. Mendes da Conceicao Santos Emma- nuel, episc. Portalegren., 519. Mendez et Nunez Albertus, 30. Menghin-Brezburg-Brunnenthal Aloi¬ sius, 144. Menghini Ioannes Baptista, 569. Menna de Antep, 266. Mercadillo, episc, 131, 134. Mercante (pater), 340. Mercier Desideratus, S. R. E. card., archiep. Mechliniensis, 34, 463. Merinsky Wenceslaus, 163. Merola Nicolaus Matia, episc. Aesernien. et Venafran., 472. Index personarum 649 Merra Iosephus, 163. Merry Del Val Raphael, S. R. E. card., 65, Y.Index Documentorum.-S. Congr. S. Officii ; 141, 547, 588. Metzker Ioseph, 316. Mezzadri Dominicus, 227. Meyenberg Albertus, 62. Meyler Petrus (Ven.), 127. Micara Clemens, 61, 313. Michael (S.) Archangelus, 181. Middendorf Arnoldus Ioannes, 547. de Mikusch-Buchberg Fridericus, 228. Milburn G., 536. Miletensis episcopus, 466, 467. di Milia da Calitri Aloisius, 472. Mincione Philippus, episc. Mileten., 465. Minoretti Dalmatius, episc. Cremonen¬ sis, 515. Minozzi Iacobus, 116. Miotti Alaphridus, 62. Miskgiem Ioannes, 62. Mistrangelo Alphonsus Maria, S. R. E. card., archiep. Florentinus, 513, 518, 522, 587. Misuraca Vincentius, 313. Mitterer ignatius, 32. Moauro Dominicus, 315. Mohrmann J., 585. Molaroni Romulus, 61. de Mounier Paulus, 283. Moli, 575. Moli Fridericus, 32. Monaco Dominicus, 491. Monaco La Valletta Raphael, S. R. E. card., 390. Monch Antonius, episc. tit. Polystilien- sis, 328, 521. Monestel Antonius, episc. tit. Sorensis, 122, 516. Monestes Iacobus Ludovicus, episc. Di- vionen., 196. Monica (S.), 155. de Montaignac de Chauvance Ludovica Teresia (Ven.), 49. de Montebello comitissa, 306. de Montebello Ioannes, 306. de Montenach Georgius, 363. de Montgermont Georgius, 284. Monti Casimirus, 64. Montoto y Sedas Iacobus, 164. Monza Pacificus, episc. tit. Troadensis, 438, 521. Moore Iosephus Carolus, 64. Moran Iacobus (Ven.), 126. Mordacchini Dominicus, 195. Morelli Aloisius, 61, 118. Morganti Paschalis, archiep. Ravenna- tensium, 201. Mori Iosephus, 51, 56, 57, 58, 73, 83, 151, 161, 269, 271, 280, 292, 332, 348, 391, 396, 465, 468, 499, 504, 527, 546, 572, 587. Moriarty Bernardus (Ven.), 126. Moriarty Thaddaeus (Ven.), 127. Moron Petrus, 455. Morrisey Thomas (Ven.), 126. Morton J. H., 536. Mosonyi Dionysius, 61. Mossmer Ioseph, 315. de Moura Guimaraes Iosephus Franci- scus, 162. Mucci Augustinus, 60, 117. Muccioli Stanislaus, 470. Mulcheran Ioannes (Ven.), 126. Mullen Gulielmus, 28. Mulier Egelbertus, 195. Mulier Iulius, 59, 143. Mulier (Simonis) Paulus, 60. Mulligan Bernardus J., 30. Mulligan Edmundus (Ven.), 126. Mundelein Georgius, archiep. Chica- giensis, 518. Murature Ioseph Aloisius, 314. Murchertagh Brian (Ven.), 126. Murchu Iacobus (Ven.), 126. Muriana Dominicus, 60. Murphy Eugenius, 470. Musaeus Antonius (Ven.), 127. Mussolesi Ioseph, 362. Musto Iosephus, 30. Muthman, 578, 580. Mutinho Antonius, episc. Portalegren., 252. Myler Robertus (Ven.), 127. N Naccari Georgius, 120. Nadi Carolus, 243. Nalbone Angelus, 142. 650 Index personarum Nalbone Iosephus, 142. Nanii Vincentius, 228. Nardelli Leopoldus, 399. Nardi Dei Silvius, 162. Nardone Benjamin, 252. Naval Franciscus, 170. de Navarro Antonius, 364. Nejrotti Spiritus, 314. Nemet Stephanus, 143. Nemeth Iosephus, 120. Nemeti Iosephus, 283. de Nerihiny Ieremias (Ven.), 127. Netterville Robertus (Ven.), 127. Nicotra Sebastianus, 506. Nienhaus Bernardus, 143. Niger Donatus (Ven.), 126. Niglutsch Iosephus, 59. Nikel Aemilius, 227. de Nisae Albertus, 164. Niti Dominicus, 424. Nitsch (Ar) Ioannes, 117. Nolan Gulielmus V., 30. Norting Edgar, 316. Norbertus (S.), 543. Novella Thomas, 60. de Novellis Franciscus, episc. Sarnen- sis, 191. Niinlist Aemilius, 62. O O' Boyle Thaddaeus (Ven.), 127. 0'Brady Patricius (Ven.), 127. O' Brien Bernardus (Ven.), 128. O' Brien Daniel (Ven.), 126. O' Brien Daniel (Ven.), 128. O' Brien Donatus (Ven.), 128. O' Brien Mauritius (Ven.), episc. Imo- lacensis, 126. O' Brien Terentius Albertus (Ven.), episc. Imolacensis, 125, 126. 0'Cahan Eugenius (Ven.), 127. O' Cahill Ambrosius Aeneas (Ven.), 126. O' Gallaghan Clemens (Ven.), 127. O' Callagher Eugenius (Ven.), 126. Ocampo Elias, 120. O' Caraghy Thaddaeus (Ven.), 127. O' Carolan Bernardus (Ven.), 126. Oceelli Augustus, 392, 394. Oceelli Iacobus Aloisius, 392, 394. Oceelli Nicolaus Manfredus, 391, 394. Oceelli Secundina, 392, 394. Oceelli Thomas, 391, 392. O' Collins Dominicus (Ven.), 127. 0'Connel Gulielmus. S. R. E. card., archiep. Bostoniensis, 85, 166. O' Connel Thaddaeus (Ven.), 127. O' Connor Cornelius (Ven.), 127. O' Connor Felix (Ven.), 127. O' Connor Gulielmus (Ven.), 126. 0'Connor Ioannes (Ven.), 128. O' Connor Patricius (Ven.), 126. O' Connor Sligo Thaddaeus (Ven.), 128. O' Cronin Donough (Ven.), 126. O' Gullen Ioannes (Ven.), 127. O' Gullenan Gelasius (Ven.), 126. 0'Daly Eugenius (Ven.), 127. O' Daly Ioannes (Ven.), 127. O' Daly .Thaddaeus aut Thomas (Ven.), 127. O' Derry Patricius (Ven.), 126. O' Devany Cornelius (Ven.), episc. Du- nensis et Connorensis, 125, 126. O' Dogherty Cornelius (Ven.), 127. O' Donnellon Rogerus (Ven.), 127. O' Dowd Ioannes (Ven.), 127. O' Falvey Donough (Ven.), 126. O' Farrei Antonius (Ven.), 127. O’ Farrei Calfridus (Ven.), 127. O' Farrei Iacobus, 491. O' Ferrai Bernardus (Ven.), 126. O' Ferrai Laurentius (Ven.), 126. O' Ferrai Ludovicus (Ven.), 128. O' Flaverty Ioannes (Ven.), 126. O' Fodhry Magnus (Ven.), 127. Ogier Iacobus, 363. Ogilvie Forbes Ioannes Carolus, 472. Ogilvy Fairlie Iacobus, 363. Ogno Serra Ioannes Baptista, 61, 505. O' Gormann Franciscus, 283. O' Grady Ioannes (Ven.), 126. O' Halloran Richardus, sac, 437. O' Hanlan Rogerus (Ven.), 127. O' Hannan Daniel (Ven.), 127. O' Hara Felimeus (Ven.), 127. O' Healy Patricius (Ven.), episc. Mayen- sis, 126. O' Hegarty Iacobus (Ven.), 126. O' Higgin Daniel (Ven.), 128. O' Higgins Petrus (Ven.), 126. Index personarum 651 O' Higgins Thomas (Ven.), 126. 0'Hurley Dermetius (Ven.), archiep. Casseliensis, 125, 126. O' Hurley Donatus (Ven.), 127. de Ojeda et Brooke Gonzalus, 227. O' Kane Godefridus (Ven.), 167. O' Kane Rodrigus (Ven.), 127. O' Kelly Bernardus (Ven.), 127. O' Kelly ioannes (Ven.), 126. O’ Kelly Malachias (Ven.), 126. O' Kenna Patricius (Ven.), 127. O' Kennedy Donatus (Ven.), 127. O' Kenraghty Mauritius (Ven.), 126. O' Lahy Ioannes (Ven.), 127. O' Laverty Ludovicus (Ven.), 126. O' Lea Philippus (Ven.), 127. O' Leary Ioannes, 282. O' Leman Eugenius (Ven.), 127. O' Leyn Matthaeus (Ven.), 127. de Oliveira Lopes Iosephus, episc. Fio. restensis, 328, 520. Ollivier Aemilius, 445, 448, 450. Ollivier Milo, 445, 448, 449. O' Lochran Ioannes (Ven.), 127. O' Loughran Patricius (Ven.), 126. O' Luin Donough (Ven.), 126. O' Luin Ioannes (Ven.), 126. O' Mahony Franciscus (Ven.), 127. O' Malley Raymundus (Ven.), 127. O' Meran Thaddaeus (Ven.), 127. O' Molloy Ioannes (Ven.), 127. O' Moloney Daniel (Ven.), 126. O' Moore Raymundus (Ven.), 127. O' More Laurentius (Ven.), 126. O' Mubroney Dermitius (Ven.), 127. O' Neaghten Donald (Ven.), 126. O' Neil Arthurus (Ven.), 127. 0’Neil Brian (Ven.), 127. O’ Neil Felix (Ven.), 128. O' Neilan Daniel (Ven.), 127. • O' Neilan Dionysius (Ven.), 127. O' Neill Franciscus, 470. O' Neill Henricus, episc. Dromoren., 492. Onesti Gelsominus, 60. d'Onofrio Rinaldus, 144. Onori Franciscus, 164. O' Queely Malachias (Ven.), archiep. Tua- mensis, 126. O' Quillan Petrus (Ven.), 127. 1 d'Orazi Aloisius, 361. O' Reilly Iacobus, 506. O' Reilly iacobus (Ven.), 126. O' Reily Ioannes, archiep. Adelaiden., 364. O' Riordan Michael, 125, 360. Ormilius Rogerius (Ven.), 126. O' Rourke Cornelius (Ven.), 127. O' Rourke Donough (Ven.), 127. Orsenigo Richardus, 226. Orsini Dominicus, 596. Ortolani Petrus, 363. O' Scanlon Mauritius (Ven.), 127. de Ossa et Brewn Aloisius, 228. O' Sullivan Franciscus (Ven.), 127. O' Treivir Bernardus (Ven.), 126. Ottieri (Galeotti) della Ciaia Petrus, 119. Oudeyans Ioanna Maria, 585. Oveton Richardus (Ven.), 126. de Ow Felldorf Antonius. 196. P Paar Stephanus, 62. Pacelli Eugenius, 269, v. Index docu¬ mentorum : S. C. pro Negotiis Eccle¬ siasticis Extraordinariis. Pacelli Philippus, 292. Pagano Ioseph, 187. Paganuzzi Ioannes Baptista, 119. Pagliuca Antonius, 158, 160. Pagliuca Franciscus, 158.. de Pai va Emmanuel Antonius, episc. Ilheosen., 289, 516. Pajer Ioannes, 316. Palica Iosephus, 72, 130, 281, 282, 506. Palina Aloisius, 164. Palmer Bernardus, 400. Palombi Gulielmus, 117. Palombi L, 390. Palyi Iosephus, 59. Pamphilj (Doria) Alphonsus, 173. Pancratius (S.), 262. Panesch Guilelmus, 195. Pangratz Franciscus de Paula, 195. Pannullo Agnellus, 186. Pannullo Michael, 184. Paolicelli Raphael, 119. Paponi Ioannes, 164. Parisi Carmelus, 118. 652 Index persona/rum Parisiensis archiepiscopus, 451. Pascher Iosephus,-195. Pasotti Eutimius, 471. Pasquali Ioannes, 283. Pasquazi Ioannes, 59. Passani Ulixes, 284. Passerini Laurentius, patriarcha Antio- chen. Latinorum, 588. Patriarca Iulius, 116. Patriarcha Ciliciae Armenorum, 367. Patrizi Nazarenus, 131, 151, 269, 271. Pattaroni Aloisius, 60. Pauczek Carolus, 196. Paul Aemilius, 350, 351, 352, 353. Paulus (S.) Apostolus, 297, 308, 357, 358,441. Paulus V, R. P., 240. Paulus de Lucignano, 179. Paulus Nicolaus, 118. Pax Ioannes, 196, Pazzini Petrus, 362. Pe Ioannes Baptista, 163. Pecoraro (parochus), 335. Pegoraro, sac, 185. Peiffer Ioannes, 61. Pejakie Petrus, 119. Pejrano Hilarius, 508. Pella Albinus, episc Casalensis, 289, 516. Pellegrini-Quarantotti Ioannes, 470. Pelletier Lranciscus, 432. Peltzer Augustus, 283. Pennisi (di Lioristella) Salvator, 119. Penny Aeneas (Ven.), 126. Pensa Spiridion, 142. Pensuti Scipio, 164. Pepe Lazarus, 163. Peppucci Hercules, 160. Pera Ludovicus Claudius, 252. Perathoner Antonius, 57, 58, 73, 83,151, 161, 181, 192, 391, 396, 442, 453, 465, 468. Perathoner Eusebius (pater), 339, 341. de Pereira Alexander, A 63. Pereira Barros Ioannes Evangelista, 471. Pereira da Souza Ioseph, 548. Peretti Ioannes Antonius, 60. Perez Angelus, archiep. tit. Achridanus, 331, 520. Perez de Acevedo Lranciscus, 142. Perez Ioannes Baptista, episc. tit. Dory¬ lensis, 122, 516. Perosi Carolus, 58, 72, 141, 282. Perosi Laurentius, 60. Perrin Ioannes, 332. Perrin Leonidas, 314. Pertegas (Sanchis) Iosephus, 283. Pestalozza Iosephus, 283. Petit Stephanus (Ven.), 126. Petrelli Iosephus, archiep. tit. Nisiben sis, 289, 313, 515. Petroni Hyacinthus, 407. Petrus a Matre Dei (Ven.), 127. Petrus (S.) Apostolus, 9, 35, 165, 238, 245, 441. Petschner Ludovicus, 195. Petti Dominicus, 181. Pflster, canonicus, 238, 241. Piacitelli Robertus, 118. Piaggio Augustinus, 506. Piano Ioannes Baptista, 283. Piccinelli Stephanus, 62. Piccirilli Nicolaus, archiep. Compsa¬ nus, 326. Piceda Bartholomaeus, 227. Pichler Ioseph, 118. Pierleoni Ioseph, 60. de Pierredon Michael, 507. Pierri Angelus, 363. Pietromarchi Bartholomaeus, 470. Pigato Gaudentium 341, 343, 345, 346. Pignataro Michael, 499. Pillanus Iacobus (Ven.), 127. Pille Bernardus, 143. Pimpinella Paulus, 60. Pini Ioannes Dominicus, 162. Pinol et Batres Ioseph Candidus, epi¬ scopus tit. Phaselitensis, 328, 521. Pinter Lranciscus, 227. Pirri Philippus, 399. Pisani Hercules, 227. Pisani-Milvi Augustus, 314. Pisani Petrus, 146, 548. Pisapia Aloisius, 361. Pisapia Emericus, 362. Pius IV, R. P., 46, 240. Pius V (S.), R. P., 46, 68, 69. Pius VI, R. P., 198, 308. Pius VII, R. P., 46, 202, 240, 324. Pius IX, R. P., 198, 199, 267, 268, 457. Index pefsoiiarum 65 a Pius X, R. P., 6,89,139,146,167,169,173, 198, 201, 205, 229, 230, 231, 240, 257, 268, 317, 320, 322, 349, 365, 406, 411, 431, 439, 454, 457, 481, 494, 549, 550, 556, 558, 565. Pixa Antonius, 119. Pizzardini Petrus, 315. Pizzi Attilius, 88. ! Pizzorno Bernardus, episc. tit. Flavio- politanus, 514. Plantanida Alexandrina, 424* 429. Plaurens Nicolaus, 547. Plenkers Iosephus, 548. Plummer Arthurus, 536. Plunkett Oliverius (Ven.), 127. Podgorz Valentinus, 144. Poingon La Blanchardiere Lucianus Emmanuel," 116. Pokorny Emmanuel, 315. Polansky Antonius, 118. Polcari Paschalis, 159. Polcari Philippus (sac), 160. Poli Ioseph Angelus, episc tit. Curien- sis, 179, 521. Polonijo Matthaeus, 59. Poi vara Iosephus, 118. Pomati Nicolaus, 508. Pompen Iacobus, 143. Pompili Iosephus, 88. Pompilj Basilius, S. R. E. card., 48, 112, 161. Ponce Secundus, 363. Poretti Aemilius, 547. Porporato Ioannes, 392, 395. Porsch Felix, 228. Porta Bonaventura, 506. Power Georgius (Ven.), 126. Pozzan Victorius, 355. Pozzobon Aloisius, 32. de Pray Petrus, 117. Premus Dominicus, episc. tit. Bellogra- den. et Semendrien., 96, 516. dei Prete Petrus, 143. Preti Ioannes, 117. di Preysing Conradus, 118. Priaro Melania, 341, 342, 346. Prinsen Cornelius Carolus, 143. Prior Ioannes, 57, 216, 223, 292, 294, . 355, 465, 468, 499, 504, 527, 546, 572, 587. Prokupek Samuel, 163. Prosswitz Ioannes, 119. Proto Daniel, 504. Przezdziecki Renatus, 283. Puchovszky Valentinus, 142. Purcell Patricius {Ven.), 128. Pustet Fridericus, 284. Quattrini Angelus, 341, 347. Quer Boule Aloisius, 87. Quigley Iacobus Eduardus, archiep. Chi- cagiensis, 432. Quintarelli Bonaventura, episc. Reatin., 508. B Raatz Franciscus, 163 Rabenser Aloisius, 63. Racicot Franciscus Theophilus Zoticus, episc. tit. Poglen., 472. Radvanyi Victorius, 59. Raffi Ioannes, 32. Rampolla delTindaro Marianus, S. R. E. card., 173. Randazzo Gueli Salvator, 316. Rataud Ioseph, 506. Rawlinson Alexander, 316. Rayssac Adulphus, episc. tit. Cotyensis, 149, 440. da Re Alexander, 59. Rebello Gangatielli, 252. Reges y Ballarades Canutus, episc. Gra- f nadensis, 521. Regine Ioannes, archiep. Tranen, et Ba- rolen., 514. Regueras et Lopez Angelus, episc. Pia- centin., 289, 517. Reinhold Georgius, 116. Relia Antonius, 62. Restrepo (Gomez) Antonius, 596. de Retortillo Iosephus Aloisius, 252. Reuter Nicolaus, 115. Revay Tiburtius, 120. Rey Gonzalez Albertus, 400. Reyes et Balladares, episc. Granadensis, 329. Rezzi Bernardinus, 144. ACTA, vol. VII, n. 21. - 31-12-915. 6 654 Index petvsonanDU Rhode Paulus, episc. Sinus Viridis, 328, 521. Ribacchi Antonius, 116. Ricci Iacobus, 116. Ricci Iosephus, 456. Ricci Riccius Maria, 163. Ricciardelli Raphael, 588. Ricci des Ferres Carolus, 31. Richelmy Augustinus, S. R. E. card., archiep. Taurinensis, 567. Richter Franciscus, 143. Richter Henricus, episc. Grandor mensis, 328, 398. Ridolfi Iosephus, archiep. tit. Irenopo- litanus, 438, 520. Riedemann Erdvinus, 283. Riedl Cyrillus, 118. Riganti, 100. Riggi Marius, 200, 231, 319. Rinaldini Aristides, S. R. E. card., 469. Rincon Gonzalez Philippus, 470. Riordan Patritius Gulielmus, archiep. S. Francisci in California, 32. Riou Carolus, 507. Rippler Maximilianus, 195. Ritchie (Carbery) Aloisius, 63. Rivera Emmanuel, episc, de Queretaro, 196. Riviere Mauritius, episc. Petrocoricen., 290, 517. Rizzetti Ernestus, 341, 342, 346. Rizzi Iacobus, 341, 347. Robert H. N„ 74. Rocco Nicolaus, 63. Roche Christophorus (Ven.), 127. Roche David (Ven.), 127. Roche Eduardus Patritius, archiepisco- pus S. Ioannis Terrae Novae, 123, 515. Rochford Ioseph (Ven.), 127. Rodolfi Ferdinandus, episc. Vicentinus, 439/ Rodrfguez de Oliveira et Silva Quinti¬ lius, episc. Cratensis, 123, 516. Roeder de Diersburg Felix, 144. Rohrmoser Rupertus, 364. Rombonts Cornelius, 363. Romero Canavachuelo Franciscus, 456. Rondinini Antonius, 119. Rondolino Ferdinandus, 88. Ronza Iosephus, 60. Rosauer Gulielmus, 548. Rosier Henricus, 144. Rosier Augustinus, 165. Rospigliosi Camillus, 316. Rosselli (Del Tureo) Pius, 363. Rossetti Guilelmus, 507. Rossetti Petrus, 57, 465, 468, 481, 490. Rossi, canonicus, 238, 241. Rossi Antonius Dominicus, 194. Rossi Henricus, 195. Rossi Stockalper Franciscus, 61. Rossino Iosephus, 595. Rossmiller Leopoldus, 196. van.Rossum Gulielmus, S. R. E. card., 86, 141, 161, 360, 469, 514, 526, 595. Roti-Michelozzi Stanislaus, 194. Rousselle Eduardus, 164. Rousset Rinaldus C, archiep. Rhegi- nensium, 592. Roy Cleophas, 314. Rubian Paschalis, archiep. tit. Amase¬ nus, 267. de Ruffm Anna, 49. de Ruffm Ludovica, 49. Ruggeri Assuerus, 400. Ruiz et Ruiz Ioseph, 282. Rumor A Iacobus, 341. Ryan Martinus, 87. S Sacconi Vincentius, 73,181,238,269, 271, 332, 349, 391, 442, 465, 481, 527. Sacoicki Robertus, 163. Sacripante Benedictus, 470. Sacripanti Vitutii Iosephus, 164. Sainz Severianus, episc. Matanzensis, 122, 516. Salotti Carolus, 360, 399. Saltzmann Alphonsus, 180. Saluzzi Marinus, 64. Salvatori Iacobus, 64. Salviucci Iosephus, 120. Saly Ladislaus, 118. Sama Franciscus, 399. Samalik Iosephus, 195. Sammartino Alphonsus, 185, 186. Sanchis Pertegas Iosephus, 283. Sandalgian Iosephus, 60. Index peirsonarum 655 Sandorffy Ferdinandus, 60. Sangiust Ignatius, 63. Sauna Ioannes Maria, episc. Ampurieur sis et Templensis, 40. de Santa Fortunatus, episc. Suessanus, 463. Santangelo Felix, 316. Santi Raphael, episc. Feretranus, 568. Santiago de Mendaro et de la Rocha Iosephus, 314. Santoni Vincentius, 508. Santori Nazarenus, 508. dos Santos Goelho Antonius, 547. dos Santos Ioannes Pius, 595. Santucci Carolus, 518. Santucci Paulus, 163. Saponieri Vincentius, 432. Sardi Caesar, 119. Sardi Franciscus, 63. Sardi Gustavus, 119. Sarti Andreas, episc. Pistoriensis et Pra¬ tensis, 508. Sartori Aloisius, 59. Sartori Iosephus, 162. de Sarzana Emmanuel, 61. Sass Franciscus, 315. Sasse Franciscus Xaverius, 547. Saturno Ioannes, 283. Satyrus (S.), 291. SaulJacobus (Ven.), 127. Sauh\ S. R. E. card., 175, 176, 177. Savage Dionysius, 314. de Savignac Aloisius, 284. Savigny Carolus, 63. de Savigny Clemens, 472. Sbarretti Donatus, archiep. tit. Ephe- sinus, 65, v. Index Documentorum : S. Congr. S. Officii. Scaccia Prosper, archiep. Senensis, 162. Scapinelli di Leguigno Raphael, archiep. tit. Laodicen., 505; S. R. E. card., 513. Scarano Aloisius, 142. Scarpa Iosephus, 142. Scarponi Petrus, 60. Scatti Iosephus, episc. Savonen. et Nau- lensis, 201. Schaaf Henricus, 283. Schaepman Antonius, 361. van Schaik Ioannes, 399. Scheiermann Hermannus, 143. Scheiner Iosephus, 196. Schellekens Antonius, 117. Schembri Vincentius, 60. Sehen Carolus, 227. Shiavone Aurelianus, 62. Schioppa Laurentius, 63, 505. de Schoemburg Ferdinandus, 195. Scholastica (S.), 198, 199. Schollaert F„ 358. Scholz Ambrosius, 163. de Schonberg-Thammenhain Adulphus, 63. de Schorlemer-Alst Fridericus, 144. Schranzhofer Leopoldus, 196. Schiiler Antonius, episc. Elpasensis, 328, 520. Schulte Carolus Iosephus, episc. Pader- bornensis, 224. Schulz Stephanus, 228, 362. Schumacher Franciscus, 143. Schumann Wenceslaus, 363. Schwarz Everardus, 143. Schweitzer Gustavus, '227. SchWingshakl Petrus, 32. Scifoni Carolus, 62. Scmelez Ludovicus, 143. Schmid Franciscus, 195. Schmid Simon, 196. Schmidlin Ludovicus Rochus, 62. Schmidt Fridericus* 143. Schmidt Leo, 143. Schmidt Victorius, 195, 455. Schmitz Bernardus, 143. Schmitz Aemilius, 63. de Schmuch Henricus, 32. Scola Tomasoni Bartholomaeus, 363. Scott Spedding Carolus Iacobus, 64. Sebastianeiii Guilelmus, 57, 131, 137, 191,238, 246, 337, 349, 354, 424, 431, 465, 468,481,490. de Segesser Franciscus, 62. Selbiky Adulphus, 61. Selvaggi-Arno Eugenius, 144. Semitecolo Caietanus, 399. Serafini Antonius, 282. Serafini Dominicus, S. R. E. card., 141, 225. Serafini Iulius, episc, titul. Lampsacen., 588, 595. 656 Index personarum Serenan Donatus (Ven.), 127. * Serra et Pickman Carolus, 283. Serra (Ogno) Ioannes Baptista, 61, 505. Severi Severus, 144. Sevin Hector Irenaeus, S. R. E. card., archiep. Lugdunen., 89, 595. Sferrazza Sciascia Salvator, 364. Sheehan Richardus ' Alphonsus, episc. Vaterfordien. et Lismorien., 492. Sherlock Robertus (Ven.), 127, Shiel Malachias (Ven.), 126. Siboni Eduardus, 470. Sica Carolus, episc. Fulginaten., 39. Siccardi Laurentius, 226. Siegescu Iosephus, 470. Sikora Ioannes, 228. Sikorski Stanislaus, 364. de Silva Augustus Alvaro, episc. Bar- ensis, 328, 520. da Silva Britto Aloisius Raymundus, archiep. Olinden., 588. da Silva (Continuo) Odilo, 196. da Silva (Thome) Hieronymus, archiep. S. Salvatoris in Brasilia, 591. Silveira Barrados Iosephus Emmanuel, 471. Silveira de Rocha G., 548. Silverius a S. Teresia, 260. Silvestri, parochus, 186. Silvestri-Faa Hildebrandus, 527. Silvestri-Setacci Silvester, 194. Simeoni Ioannes, 267. Simon Georgius, 63. Simoni Antonius, 63. Simonis (Mulier) Paulus, 60. Sincero Aloisius, 51, 56, 57, 100, 101, 153, 216, 223, 269, 271, 280, 292, 332, 348, 465, 468, 527, 544, 546, 572, 587. Sinibaldi Angelus, episc. Signinus, 289, 517. Sinibaldi Iacobus, episc, litui. Tiberien- sis, 588. Sinipoli Petrus, 548. Sinnot Alaphridus A., 118. Sinnot Alaphridus, archiep. Winnipegen- sis, 519. Sislian Matthaeus, episc. tit. Ammaede- ren., 456. Sixt Fridericus, J 96. Skala Iacobus, 194. Skibniewski Stephanus, 362. Skrabik Andreas, 143. Slavik Carolus, 118. Sliga (0'Connor) Thaddaeus (Ven.), 128. Smenlders Nicolaus, 118. Smith-Brennan Iacobus, 316 Smokvina Carolus, 59. Sodo Ioannes, episc. Asculan. et Ceri- niolensis, 290, 520. Solari Alexander, 61. Solieri Franciscus, 506. ' Sordillo Archangelus, 158. Sosa Sixtus, episc. tit. Claudiopolitan., 328, 520. Spaugher Aloisia, 340, 342, 346. Spedding (Scott) Carolus Iacobus, 64. de Spee Fridericus, 362. Sprangers Ioannes, 508. Stacchino Sebastianus, 392, 395. Staffiero Ioannes, 339, 341, 346. Stafford Petrus (Ven.), 127._ Stafford Raymundus (Ven.), 127. Stapleton Eduardus (Ven.), 126. Stapleton Theobaldus (Ven.), 126. Starcevic Ioannes, 59. Stariha Ioannes, episc, titul. Antipatri- den., 588. Stauracz Franciscus, 196. Stefanini Constantinus, 32. de Stefano Secundinus, 143. Steigenberger Maximilianus, 196. Steinbach Petrus, 118. Steinman Ioannes, 227. Stephanus (S.) Protomartyr, 238. Stephens Ioannes (Ven.), 126. Stevens Elisabeth, 573. Stigler, 573, 584. Stingeder Franciscus, 196. Stockalper (Rossi) Franciscus, 61. Stoppa Guioni Franciscus, 62. Straniak Carolus, 196. Strausz Antonius, 64. Streicher Henricus, episc. tit. Tabracen- sis, 47. Streit Franciscus, 227. Stritch Andreas (Ven.), 126. Stritch Thomas (Ven.), 128. Stroux Aloisius, 362. Stuben deck Iosephus, 316. Stuparich Rochus, 62. Index personarum 657 de Sury d'Aspremont Georgius, 471. Sutton Daniel, (Ven.), 127. Sutton Ioannes (Ven.), 127. Svoboda Iosephus, 62. Swane Antonius, 144. Synnot Paulinus (Ven.), 127. Sinnot Richardus (Ven.), 127. Szamer Ignatius, 316. Szanto Ladislaus, 59. Szekely Stephanus 30. Szemethy Gey sa, 117. Szuchy Adalbertus, 163. T Taccone-Gallucci Dominicus, archiep. tit. Constantien., 506. Tacconi Richardus, 143. Tafte Petrus (Ven.), 127. Tagliapietra Aloisius, 164. Tagnozzi Emygdius, 61, 143. Tailler Franciscus (Ven.), 128. de Talleyrand marchionissa, 306. Tamburri Hieronymus, 163. Tani Tancredes, 56, v. Index documen- torwn: S. Romana Rota; 548. Taskin Iosephus M., 117. Tecchi Scipio, S. R. E. card., 28, 49, 51, 72, 88. de Teii Rogerius, 85. Temmerman Petrus Franciscus Xave- rius, 268. Temofonte Iosephus, 63. Teresia (S.), 260. Ternan Gualterius (Ven.), 126. Terzibascian Georgius, 61. Testa Aloisius, 228. Testi-Rasponi Alexander, 143. Thalmaier Ioannes, 118. Thaon de Revel Ignatius, 392, 395. Thaon de Revel Octavius, 391. Theelen Ioannes, episc. Nicopolitanus, 290, 522. Thiele Aloisius, 596. Thier Petrus, 117. Thierrin Dominicus, 315. Thierry Maria Hernicus, 507. Thomas (S.) Aquinas, 5, 53, 128, 129, 293, 414. frater Thomas (Ven.), 127. Thomas Aquinas a Iesu (Ven.), 127. Thomas de Bossierre Fernandus, 548. Thome da Silva Hieronymus, archiep. S. Salvatoris in Brasilia, 591. Thomsen, 573, 580, 581, 583, 584. , Thunnissen Ioannes, 32, 88. Thury Carolus, 227. Tiberghien Iulius, 85. Tiberio Camillus, episc. Dianen., 228. Tibertelli Hermannus, 164. Tierney Recaredus, 169. Tils Petrus, 547. Tirrey Gulielmus (Ven.), 127. Tito Manlio Ioannes, 160. Tobler Fridericus, 196. Todini Raphael, 61. Toldy Eugenius, 227. Tomasoni (Scola) Bartholomaeus, 363. Tomassini Bonaventura, 142. Tornatis Antonius, 596. Tommasi Iulius, episc. S. Angeli de Fombardis et Bisariem, 455. Tonti Iulius, archiep. tit. Ancyranus, S. R. E, card., 513, 518, 522, 587, 595. Topp Franciscus, 314. Toraldo Felix, 164. Torras y Bages Iosephus, episc. Vicen- sium, 589. Torres Fulgentius, episc. tit. Dorylen¬ sis, 331. Tost Barnabas, 143. Tosti Petrus, 64. Travers Antonius, 547. Trentin Moyses, 340, 342, 346. Triller Georgius, 405. Trinkfass Ioannes, 195. Trocchi Titus, 505; archiep. tit. Face- daemoniensis, 519. Trucco Petrus, 60. Tufarelli Michael, 283. Tullis Thomas (Ven.), 127. Turchi Adulphus, episc. Ganopitanus; 124, v. Index Documentorum : S. Con- greg, de Religiosis, 225. Turi Adalbertus, 315. Turubull Franciscus, 284. de Twickel Clemens, 144. Tynan Thomas, 315. 658 Index peirsonarum U Ujcic Iosephus, 227. Urbanus VI. R. P , 198. Urbanus VIII, R. P., 46. 198. 594. Ursini, archiepiscopus Beneventanus, 151, 157. Usenicnik Alexius, 60. V Vacca Antonius, 485. Vacca Bartholomaeus, 485. Valentini Valentinus, 163. Vallega Ioannes BaptistaFridericus, 61. Valori Darius,, 119. Van Dyck Ludovicus, episc. tit. Abbi- ritensis, 463, 521. Van Hussen Henricus, 508. Van Keken, 575. Vannutelli Seraphinus, S. R. E. card. decanus, episc. Ostien., Portu en. et Sanctae Rufinae, 130, 253, 281, 456. Vannutelli Vincentius, S. R. E. card., episc. Praenestinus, 50, 115,125,319, 320, 469, 491, 506; episc. Ostiensis, 514. Van Waterschoot van der Gracht Gu- lielmus, 472. Vasari Aemilius, 119. . Vason Aloisius, 61. Vass Iosephus, 228. Vaszary Claudius, S. R. E. card., 456. Vattasso Marcus, 87. Vaughan Carolus Hieronymus, 364. Vaz Lucius, 315. Vegele Ludovicus, 64. Vegh Franciscus, 315. Veijs Henricus, 61. Veitch Gulielmus, 399. Verapolitanus archiep., 150. Vercellensis archiep., 388. 'Verde Alexander, 50, 125, 215, 267, 291, 360, 389, v. Index Documentorum: S. Congr. Rituum. Verga Thomas, 60. Verghetti Blasius, 362. Verlato Petrus, 341. Vermenlen Antonius, 143. Vettori Gabriel, episc. Pistoriensis et Pratensis, 515. Vial di S. Agata Petrus Vincentius, 508. Vicarius Apostolicus Sueciae, 54. Vicentini Robertus, 363, 595. Vico Antonius, S. R. E. card., 86, 115, 128, v. Index Documentorum: S. C. Rituum; 141, 161, 226, 313, 360; episc. Portuensis et S. Rufinae, 514. Victor (S.) Mart., 291. Vida Iosephus, 59. Vidal et Boullon Emmanuel, episc. tit. Birthensis, 122, 516. Vidas Ioannes, 59. Vido Franciscus, 260. Vido Matthaeus, episc. Tinensis et Mi- canensis, 179, 522. . Vieeira Sampaio Angelus, 363. Viehinann, 573. Vignola, parochus, 185, 186. Villette E., 590. Vincenzi Iosephus, 60. Virag Franciscus, 61. Virili Benedictus, 228. Virili Raphael Maria, episc. tit. Troa¬ densis, 50. Visibelli Iosephus, 32. Viszota Aloisius, 227. Vitale Ioannes Baptista, 48. Vitali Alaphridus, 118. Vitali Caietanus, 60. Vitali Franciscus, 144. van Vlijmen Bernardus, 144. Vollmar Henricus, episc. tit. Pergamen., 400. Vollnhals Antonius, 117. Volpi Lina, 426, 427. Vurglich Augustinus, 30. W Wachter Ioannes, 227. Wacker Theodorus, 180. Waern Leonardus, 51. Wagner Iosephus, 164. Walcker Aloisius, 195. Walker Carolus, 527. de Wall Patritius, 32. Walravens Carolus Gustavus, episc. Tor- nacensis, 120, Index personarum 659 Walsli Gulielmus (Ven.), episc. Meden- sis, 126. Walsh Gulielmus (Ven.), 127. Walsh Ioannes (Ven.), 126. Walsh Stephanus, 87. Walshe Thomas, 116. Walterbach Carolus, 117. Walton Taylor J„ 536, 537. Ward Fergallus (Ven.), 127. Warren Currier Carolus, episc. tit. Eta- loniensis, 328, 520. Wassermeyer, 582. Wattmann Eduardus, 471. van Wayenhurg, 580, 58.1. Weczerzik Carolus, 195. Weicher Nicolaus, 228. Weinberger Aloisius, 196. Werber Fridericus, 227. de Werbier Eduardus, 283. Werdenich Andreas, 117. Westmonasteriensis archiep., 437.' de Westphalen Otho, 144. White Henricus (Ven), 126. Widmann Georgius, 118. Wilhelmy, 577, 581, 583. Wilmot Alexander, 316. Windthorst Ernestus, 143. Winkler Paulus, 120. Winkler Petrus, 118. Wittert van Hoogland Gulielmus, 117. Wogan Gulielmus (Ven.), 127. Wogan Nicolaus (Ven.), 127. Wohlandt Carolus, 144. Wolkenberg Aloisius, 144. Wollersheim Ioannes, 547. Wolny Iosephus, 196. Woulf Iacobus (Ven.), 126. de Woykowsky Biedan Emmanuel, 228. Wynen Arthurus, 216. Z Zaffarami Aloisius, episc. tit. Sasimo- rum, 39; episc. Tudertinus, 515. Zammarchi Angelus, 163. Zandano Benedictus, 226. Zarnowiecki Longinus, episc. tit. Mosy- nopolitanus, 472. Zecchini Aloisius, 347. Zelliger Aloisius, 315. Zelliger Gulielmus, 316. Zgama Carolus, 120. Zigliotto Ioseph, 341, 342, 344. Zorzi Nazarius, 341. Zubriczky Alaphridus, 315, Zucchetti Cyrillus, 119. Zumbo Iosephus, 162. Zupan Thomas, 60. Zupancio Antonius, 60. SEPITMUM VOLUMEN COMMENTARE OFFICIALIS « Acta Apostolicae Sedis ABSOLVITUR DIE 31 DEC. 1915 - TYPIS POLYGLOTITS VATICANIS CARD. LUDOVICUS BILLOT S. J. ORATIO HABITA DIE 11 MARTII IN AULA MAXIMA CANCELLARIAE APOSTOLICAE PRO INSTAURATIONE ACADEMIAE S. THOMAE ROMAE TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS 1915 ORATIO HABITA DIE 11 MARTII IN AULA MAXIMA C AN CELLARIAE APOSTOLICAE PRO INSTAURATIONE ACADEMIAE S. THOMAE Inter alia multa quae me ad reverentiam Doctoris angelici movent, unum est, Eminentissimi Patres, auditoresque ornatissimi, quod momento et pondere caeteris praestat, quodque in ipso initio dicendi de obiecto et causa huius nobilissimi consessus, silentio praeterire non possum. Et est perpetua, continuata, repetita de aevo in aevum ad hanc usque diem, singulari prorsus instantia, eximioque studio. Sedis apostolicae commendatio. Res vere omni observatione digna ! In apostolica cathedra sibi invicem succedunt pontifices, alii post alios, origine, genere, cul¬ tura, educatione varii; omnium tamen in commendando Aquinate una invariata sententia est: a Ioanne XXII qui Thomam ad altarium hono¬ res evexit, usque ad gloriose nunc regnantem Benedictum XV, qui vix¬ dum universalis Ecclesiae tractanda gubernacula suscepisset, nihil anti¬ quius habuit quam testificari se, hac in re, a Decessorum suorum mente minime dissentire, imo non verbis modo, sed et factis declarare. Porro, si annales ecclesiasticos percurro, si bullarium Romanorum Pontificum lustro, si dicta, si acta, si gesta evolvo, nullum simile exemplum invenio quoad unum in individuo signatum, seu praeceptorem, seu magistrum, seu doctorem. Quae quidem singularitas vel sola me admonet, non ibi rem esse quae ad humana arbitria, ad studia partium, ad scholae con¬ tentiones, ad privatas ipsorum Pontificum seu opiniones seu aestima¬ tiones pertineat, referendaque sit, sed ad iudicium eius qui in cathedra ad consummationem usque saeculi divinitus fundata, unus semper sedet et praesidet et vivit, unus idemque loquitur ac docet, Petrus. Petrus, inquam, nulli parti, nulli factioni, nulli ordini, nulli scholae addictus, praecise quia in summitate apostolatus constitutus, longe longeque eminet supra — 4 — omnes partium, ordinum, ac scholarum contentiones et lites: Petrus cui non caro revelat, nec sanguis, sed Pater: Petrus, filius ille columbae (hoc enim sonat, inquit Hieronymus, in nostra lingua Bar-Ionae voca¬ bulum), et ideo filius columbae, quia mystica ei columba, extensis alis, sicut videre est in abside basilicae Vaticanae, insidet, vel ad auriculam advolans, suggerit quae ad regimen universalis Ecclesiae, et praesertim ad custodiam depositi fidei (quae maxima omnium res est), conve¬ nientia media sunt: Petrus denique, qui cum munere pascendi oves et agnos, donum accepit salubria pascua internoscendi, eaque ab insalu¬ bribus discernendi: Petrus est, a quo singularem illam habet Aquinas commendationem. Hic quippe est doctor tantopere a Pontificibus laudatus, in quo certatim agnoverunt angelum Ecclesiae illuminatorem; magistrum cuius doctrina veridica est et catholica, habens prae caeteris, excepta cano¬ nica, proprietatem verborum, modum dicendorum, veritatem sententia¬ rum; ducem quem omnes sequi possunt sine aberrandi periculo, et nemo unquam, quin de errore suspectus fieret, oppugnavit; athletam fortissimum fidei catholicae, per cuius scripta tamquam per scutum infrangibile venenata haereticorum tela hebetantur; cuius vi et veritate doctrinae, multae quae deinceps exortae sunt haereses, confusae et convictae dissipatae sunt, quod et ante saepe, et liquido nuper in sacris Tridentini concilii decretis apparuit; principem theologiae methodicae seu scholasticae, comparandum cum quatuor ecclesiae latinae doctori- bus qui principes fuerunt positivae; cuius dogmata tutissima sunt, et nomen superat omnem laudem. His et similibus elogiis testimonium ferunt, praeter alios, Ioannes XXIE Innocentius VE Urbanus V, Pius V, Clemens VIII, Paulus V, Alexander VII, Clemens XII, Benedictus XIII, Benedictus XIV, a medio aevo labente ad prima usque limina aevi moderni. At vero, dicet statim aliquis: ad anteactas aetates ista utique per¬ tinere, atque idcirco, singularem hanc Aquinatis commendationem, pro temporum quidem illorum conditionibus opportunam, imo opportunis¬ simam, esse nunc caducam, antiquatam et obsoletam; alia nunc tem¬ pora currere, alias necessitates urgere, alios fiare ventos, alios consur¬ gere adversarios; non eadem methodo, non iisdem artibus, non iisdem armis semper utendum; scribam doctum in regno caelorum similem dici in evangelio homini patrifamilias qui profert de thesauro suo nova et vetera, et quid putas, nova et vetera? id est, optimum quodque ciba¬ riorum genus, quorum meliora alia utique sunt, cum inveteraverunt, sed meliora alia, et longe meliora, cum nova et recentia sunt (sicut — 5 — aiebat poeta: nova hymetta, vetera falerna); denique, esse dictamen vel solius vulgaris communisque prudentiae, quod attemperanda est expli¬ catio et defensio fidei catholicae indoli temporum, scientiarumque pro¬ gressui, qui talis hodie ac tantus est, ut renovatam de integro terrae faciem, vere dicere debeamus. Et est verissimum; ego quidem non abnuo, non contradicam. Interim vero, hoc unum quaeram: Utrum pater ille familias, ille scriba doctus in regno caelorum, aliis verbis, summus ille a Deo institutus fidei magister, attentis novis istis rerum conditio¬ nibus, totque ac tantis quae in mundo, et consequenter in statu chri¬ stianitatis, acciderunt mutationibus, alium nobis praeceptorem, alium antesignanum, alium moderatorem et belli ducem contra fidei adversa¬ rios, duxerit esse praestituendum. Hoc, inquam, hoc unum interim quaero. Sed huic quaestioni vos ipsi respondistis, auditores lectissimi; perspicua siquidem facta loquuntur. Non. Non alium nobis commendant moderni pontifices, imo unum semper et eumdem: tametsi (et res est multa consideratione digna), ratione mutationis temporum procul dubio ducti, nonnullo utique discrimine: dum scilicet philosophiam in Aqui¬ nate nunc praecipue commendant, in philosophia imprimis sequendum Aquinatem edicunt, quod certe in ea forma et sub tam expressa speci¬ ficatione antecessores non fecerant. Punctum hic tangimus, auditores, quod scio plurimorum offendere, ideasne dicam, an praeiudicia? Sed quid tandem iuvat rem manifestam infitiari? Iterum dico, facta loquuntur, et contra facta, ut fert prover¬ bium, non est illatio. Prior prodit f. r. Leo XIII, qui instaurationem philosophiae S. Thomae cum celeberrimis litteris encyclicis Aeterni Patris initiavit. Cuius etiam in hoc negotio indefessa opera notior sane est, quam ut in memoriam indigeat revocari, et mens compendio elucet in his quae ut breviario Romano in officio angelici doctoris apponi iussit: ubi, post laudatam uberrimam atque incorruptam Aquinatis doctrinam, ut quae cum revelatis veritatibus mire consentiens, aptissima sit omnium temporum erroribus pervincendis : ad tot praecipue philosophorum systematum a veritate aberrantium luem propulsandam, idem ipse Aquinas caelestis patronus scholarum omnium catholicarum declaratus legitur et institutus. Secundus succedit s. m. Pius X in maxime solemni sui pontificatus actu, hoc est in Encyclica Pascendi dominici gregis, ubi causas moder- nismi enumerans, et nec minimam nec ultimam, ignorantiam philoso¬ phiae scholasticae assignans, idoneaque remedia praescribens: « Quod « rei caput est, inquit, philosophiam scholasticam quam sequendam « praescribimus, eam praecipue intelligimus, quae a S. Thoma Aquinate — 6 — « est tradita, de qua quidquid a Decessore nostro sancitum est, id omne « vigere volumus, et qua sit opus, instauramus et confirmamus, stricteque « ab universis servari iubemus ... Magistros autem monemus ut rite hoc « teneant, Aquinatem deserere, praesertim in re metaphysica, non sine « magno detrimento esse ». Et nondum satis. Persentiebat enim se surdas aliquantulum aures pulsare. Unde in Motu proprio Sacrorum antistitum «amdem repetit, uno iam addito verbo, sententiam : Ut rite hoc teneant, non sine magno detrimento esse, praesertim in re metaphysica, Aqui¬ natem « vel parum » deserere. Vel parum, ait, quia ut statim ipsemet explicat, parvus error in principio evadit maximus in fine. Haec Pius. Et tertio tandem loco venit gloriose nunc regnans Benedictus XV, quem nobis Deus diu sospitem incolumemque servet: Qui in Motu pro¬ prio diei 31 decembris Non multo post, commemoratis prius duorum suorum Decessorum actis, et speciali quidem modo litteris quibus Pius X professus fuerat magnopere interesse ad Christianam sapientiam A contra Neorationalismum seu Modernismum defendendam, ducem religiose sequi Thomam, haec nunquam satis meditanda de suo subiungit: « Nos « vero, cum aeque ac Decessores nostri persuasissimum habeamus, de « illa tantum philosophia nobis esse laborandum quae sit secundum- « Christum, ac propterea, ipsius philosophiae studium ad principia et « rationem Aquinatis omnino exigendum esse, ut plena sit, quantum per « humanam rationem licet, explicatio, invictaque defensio traditae divi- « nitus veritatis, hanc S. Thomae academiam non minus quam illis, « nobis esse curae volumus appareat ». Profecto, si consensionem quaerimus, habemus. Si directionem fir¬ mam, minime fluctuantem, minimeque ancipitem, tenemus. Si perseve¬ rans in eodem semper sensu, eademque semper sententia Sedis aposto- licae praescriptum, ecce nobis luce meridiana clarius innotescit. * * * Sed nunquam satis meditanda mox dixi ea quae ultimo loco citata sunt Pontificis verba: idque non ea tantum ratione quod invariatum propositum firmumque praescriptum de studio philosophiae ad principia Aquinatis exigendo, magis semper ac magis demonstrant, sed eo potis¬ simum ex capite, quod simul et semel huius rei causas altissimosque fines aperiunt. Ut plena sit, inquit, quantum per humanam rationem licet, explicatio, invictaque defensio traditae divinitus veritatis. Duo ibi diserte signantur. Primo, plena quoad eius fieri potest, veritatis revelatae explicatio. Secundo, invicta eiusdem defensio. Et circa utrumque, pene — 7 — infinita notanda occurrerent. Liceat saltem vel pauca summis veluti labiis delibare. Primum est, inquam, veritatis revelatae explicatio. Apprime neces¬ sariam eam esse, nullus sane infitiabitur. Sed quid ad hoc philosophia? lam enim audio reclamantes quosdam, et dicentes, nil minus hac postu¬ latione importari quam accommodationem theologiae ad philosophiam, id est, verbi Dei ad humanae cogitationis regulam, et, quod pessimum omnium piaculum ac sacrilegii genus est, oraculorum increatae Sapien¬ tiae ad placita Aristotelis! Porro, ad huius veteris calumniae plenam destructionem, auditores lectissimo, iam, ut arbitror, sufficeret vel sola a qua disserendi sumpsimus exordium, auctoritas. Quis est enim qui dixit necessariam et per omnem modum promovendam sanam solidamque philosophiam, ut plena sit, quantum per humanam rationem licet, tra¬ ditae divinitus veritatis explicatio? Ego dixi? Nos dicimus? Non. Dicit ille positus a Deo divinae revelationis magister, cuius, rogante Christo, nec deficit fides, nec deficere potest, quique, eodem Christo iubente, munus habet confirmandi fratres. Ipse est qui dicit. Iam igitur id satis, nec aliud quidquam praeterea requireretur. Verumtamen, quia magnopere interest ut argumento ab auctoritate, illud quoque accedat quod ab intrinsecis rerum conditionibus sumitur, paulisper attendamus principio ex quo ad nihilum deducitur adeo decantata et recantata ratio, sicut comparente sole, disiicitur nebulae caligo. Principium hoc unicum est, simplex est, clarum est, et vel lippien¬ tium oculis expositum, videlicet: Veritates fidei fuisse a Deo revelante, in idiomate seu dialecto, si dicere fas est, naturalium nostrorum con¬ ceptuum enuntiatas et expressas. Non enim revelatio novos nobis attulit conceptus, non novas ideas elementares, non altioris generis suppedi¬ tavit species intelligibiles, non elevavit nos ad superiorem illum intelli- gendi modum quo in statu tantum termini donabimur. Denique, id demum, si quid unquam, evidens manifestumque dici debet: constare doctrinam relevatam iis ipsissimis notionibus quas aliunde a natura comparavimus, quae etiam iuxta communes logicae leges, in subiectum et praedicatum per copulam connexa disponuntur. Et hic, hic praecise modernistae tamquam in scopulum offendunt. Inde sibi et aliis persua¬ dere volunt quod ea quae tamquam dogmata revelata proponit Ecclesia, non sunt revera veritates e caelo delapsae, sed nec plus nec minus, conceptiones oriundae e communi fundo conscientiae humanae, et pau- latim modificatae communi pariter evolutionis lege. Imbecilli sane et tenues logici, qui non capiunt quomodo conceptus seorsum et separatim sumpti se habent ad doctrinas, sicut se habent litterae alph abeti ad — 8 — vocabula, vel etiam vocabula ad sermones, et quomodo iidem omnino conceptus ingrediuntur diversissimas diversissimae 1 originis doctrinas, quemadmodum eaedem litterae alphabeti ingrediuntur diversissima diver¬ sissimae significationis vocabula. « Litterae, inquit apposite Augustinus, 1 «in tot millibus verborum atque sermonum ipsae repetuntur, non « augentur; verba infinita sunt, finitae sunt tamen litterae; verba nume- « rare nemo potest, litteras quivis potest, unde multitudo verborum est. « Cum una littera variis in locis ponitur, et pro loco valet, non unam « rem valet. Quae tam diversae res quam Deus et diabolus? Tamen in « capite D littera est, cum dicimus, Deus, et cum dicimus, Diabolus. « Ergo littera pro loco valet. Errat autem, et nimis absurdus est, et « gestat puerile cor, qui cum legerit, verbi gratia, D litteram in nomine « Dei, timet illam ponere in nomine diaboli, ne quasi Deo faciat iniu- « riam ». Ergo caveant et isti a corde puerili, et transferant compara¬ tionem ad propositum, ut perspiciant usque ad evidentiam, quod possunt ex nobis esse verba, ex nobis esse elementares conceptus et notiones, ex nobis esse structura et modus enuntiationum, et simul e caelo esse, a divina revelatione esse veritates et dogmata quae ex his conceptibus formantur, quae his verbis significantur, quae hac sermonis structura exprimuntur. Sententiae siquidem et doctrinae nusquam in elementis conceptualibus resident, sed solum in compositione qua elementa illa associantur in iudicia, et formantur in propositiones. Eiusmodi porro compositio in dogmatibus nostris, procul dubio a Deo relevante, a Deo dictante est, tametsi conceptus, ideae, verba, lingua quibus Deus reve¬ lans et dictans usus est, deprompta sint e communi thesauro conce¬ ptuum, idearum, et verborum quae aliunde erant et sunt in usu nostro. Hoc igitur principium est, uti mox dicebam, simplex, clarum, evidens, in facto obvio repositum, unde usus philosophiae pro plena explicatione traditae divinitus veritatis, non modo legitimus, verum etiam perquam necessarius statim apparebit. Ex quo enim Deus usus est conceptibus nostris, notionibus nostris, vocabulis nostris, per quae nobis sua myste¬ ria revelaret et exprimeret (prout scilicet et in quantum sermo iste noster humanus capere potest, adeoque modo in infinitum elongato a proprio modo divinorum ut in se sunt, adhuc tamen, servata propor- tionalitate analogiae, cum omnimoda veritate, nisi forte quis adeo desi- pi at ut deneget Deo potestatem exprimendi veritatem suorum myste¬ riorum in lingua quantumvis inope et deficiente quae apud nos est) : ex hoc ipso, inquam, quidquid facit ad accuratam horummet naturalium Serm. 32, n. 6. conceptuum analysim, faciet quoque ad expositionem et explicationem revelatae veritatis, eodem fere pacto quo ad intelligentiam et explica¬ tionem auctoris cuiuspiam iuvat vocabularium seu lexicon in quo ratio¬ nes eorum quae adhibuit nominum, dilucide, enucleate, et exacte pro¬ ponuntur. Et ideo, si ad philosophiam pertinet classificare, definire, illustrare, epurare, et in prima elementa resolvere naturales nostros conceptus seu ideas seu notiones, usus philosophiae in theologia pro- portionaliter se habebit sicut usus lexici in re exegetica. Et sicut exe- geta non accommodat explicationem suam lexico, ex hoc quod in lexico quaerit unde sensum sui auctoris magis penetret, magisque declaret: ita quoque nec accommodamus doctrinam sacram ad philosophiam, ex hoc quod philosophia utimur ad exponendum distincte, ordinate, et scientifice dogmata nobis a Deo revelata. Quid, quaeso, ut unum aut aliud exemplum adhibeam, de altissimo Trinitatis mysterio, quantum per humanam rationem licet, poteris expli¬ care, nisi difficilem admodum conceptum relationis, per ipsa nomina divinarum personarum (Patris, Filii, Spiritus Sancti) importatum, probe perspectum habeas ? nisi penetres differentias quibus ab omnibus abso¬ lutorum generibus relatio discriminatur? nisi per duplicem remotionis et excellentiae viam, e conceptu relationis inhaerentis seu accidentalis quae in nostro praedicamento est, ad rectum, quamquam utique mere analogicum conceptum subsistentis relationis assurgas? Quomodo te ab evidenti absurdo expedies, eorum puta qui dicunt principium identitatis comparatae (quae sunt eadem uni tertio sunt eadem inter se), nihil plus esse quam principium empiricum, verum in creatis, falsum in divinis: quo semel admisso quid adhuc superest nisi ut aperte et sine ambage proclametur in Deo identitas contradictoriorum ? Quid iterum de mysterio incarnationis enarrabis, si e philosophiae lexico non depromas accurate enucleatas notiones naturae et personae, adeo arcte connexas cum primis et altissimis ontologiae principiis? Ver- bane proferes omni sensu vacua, aut forte abibis tu, in delirium moder- nistarum, qui notionem personae in phaenomeno psychologico reponentes, unionem hypostaticam consistere volunt in nescio qua mentalitate, seu verius amentia, qua incepisset Christus acquirere conscientiam de sua cum Deo identitate? Quae rursus mysterii eucharistiae explicatio, salva semper impe- netrabilitate tanti arcani, quamdiu non plene assecutus es distinctionem illam quam vel sola consecrationis verba produnt, inter accidens et sub¬ stantiam, imo inter quantitatem dimensivam et caeteras accidentium categorias? Quamdiu non perpexisti, substantiam etiam corpoream esse — 10 — ratione sui extra totum genus extensionis et continui, et non esse visi¬ bilem oculo corporali, neque subiacere aliqui sensui, nec etiam imagi¬ nationi, sed soli intellectui? Quamdiu nescis quid sit locus, quid prae¬ sentia in loco, et quomodo praeter quantitativum seu localem modum adessendi loco, sunt et alii modi manuducentes nos ad cogitandum mirabilem hanc praesentiam unius individui et immultiplicati corporis Christi in omnibus simul altaribus mundi? Exempla possem sine fine producere, in idem semper collineantia, hoc est, in scopum declarandi qualiter usus philosophiae in theologia, proportione quadam se habet sicut usus vocabulariorum in interpreta¬ tione et explicatione auctorum: pro quanto scilicet, philosophiae est enucleare naturales illos conceptus qui elementa sunt ipsius yerbi reve¬ lati, rectificare illos, epurare illos, praesertim vero, distinguere in eis rationem formalem semper retinendam, a modo quo ratio haec invenitur verificata in creaturis, ne forte modus iste tribuatur Deo, cum tamen in Deo sit modus alius, supereminens, nobisque penitus ineffabilis, nullum relinquens locum univocitati, sed soli analogiae proportiona- litatis. At vero, exhinc etiam perspicue statim apparebit, summopere inte- resse, qua utamur philosophia, sicut in proposita hucusque similitudine, quibus lexicis. Certe, quaedam philosophiae sunt quae nulli alii usui esse possunt, quam depravando, imo penitus corrumpendo dogmati, nedum ad eius explicationem conferant. Unde ait Pius X in encyclica Pascendi: « Ex connubio falsae philosophiae cum fide, illorum systema « (modernistarum nempe), tot tantisque erroribus abundans, ortum « habuit ». Et apostolus nos admonet: Videte ne quis vos seducat per philosophiam et inanem fallaciam secundum traditionem hominum, et non secundum Christum.' Non ergo omnis philosophia iii eodem censu venit, sed aliae sunt se habentes sicut idola Aegypti quae populus Israel debuit detestari prorsus ac fugere, alia vero est se habens sicut ornamenta et vasa de argento et auro, quae idem ille populus de Aegypto exiens, sibi potius, tamquam ad usum meliorem, Deo praeci¬ piente, vindicavit, quemadmodum elegantissime tradit Augustinus in suis libris de doctrina christiana. 2 Et ratio huius est, clara iterum et evidens, quod non omnes philosophiae vere sibi philosophiae nomen vindicant. Imo multae sunt quae nonnisi delirantis rationis dictata con¬ tinent, quibus phobosophiae potius quam philosophiae et nomen convenit et ratio. Nobis autem in explicatione traditae divinitus veritatis, sola Coloss., II, 8. 2 L. % e. 40. — 11 — procul dubio philosophia loco exici seu glossarii esse poterit, quae de puro iilibatoque naturalis luminis fonte promanat, cum idem sit Deus, non alius, qui et revelationis est auctor, et animo humano intelligentiae lumen indidit. Haec, puto, manifesta per se sunt. Quamquam non omnibus adhuc satisfactum fuisse nonnulla suspicio sit. Audio enim dicentem quempiam : Egregie quidem, et perbelle, sed quis mihi tandem bonam hanc, genui- namque ac sinceram philosophiam ostendet? Ad studentes siquidem loquor, quibus congrueret quod ponit Chrysostomus in ore pagani sui temporis, qui volens fieri Christianus, multiplicitate sectarum tunc pul¬ lulantium impediebatur. « Volo fieri Christianus, aiebat ille, sed nescio « cui adhaeream. Multae sunt apud vos pugnae, seditiones, et tumultus. « Quod dogma eligam ? Quod praeferam ? Singuli dicunt: ego veritatem « dico. Cui credam, qui nihil Scripturarum sciam?... Discipulus esse volo' « tu vero me iam doctorem facis ».' Et simili quoque modo impeditum te fortasse senties in eligenda una philosophia ex multis, sed sine causa. Nequaquam; non ego te iam doctorem facio. Discipulus esse vis, disci¬ pulus esto, sed memento quod addiscentem oportet per prius credere, quia in omni disciplina, cuiuscumque generis vel nominis, fides via est ad agnitionem. Porro habes tu in hac re, cui credas, et tuto credas. Magister illesa Deo constitutus tibi dicit, philosophiam illam veram quae est secundum Christum, esse eam quae ad principia et rationem Aquinatis exigitur. Fidenter itaque ingredere viam, et post superatas primas difficultates (utique, sicut ipsa rei natura fert, nec leves nec paucas), forte et tu dices idem quod olim Samaritani ad Samaritanam : Quia iam non propter ,$uam loquelam credimus, ipsi enim audivimus et scimus. * * Quidquid autem hactenus dixi, auditores, de explicatione traditae divinitus veritatis ope illius philosophiae quae sit secundum Christum, ad eiusdem invictam defensionem eodem plane iure applicantur. Idem enim profecto est, dogmata fidei recte, rite, apte explicare, et ea ad mentem Ecclesiae exponere. Idem quoque, genuina naturalis rationis pro¬ nuntiata per philosophiam assequi, et eadem a falsis opinionum com¬ mentis diiudicare. Atqui in his duobus praecise reponitur fidei nostrae defensio, dicente Vaticano quod inanis species contradictionis fidem In act. apost. Homil. 33. — m — inter et rationem inde potissimum oritur, quod vel fidei dogmata ad mentem Ecclesiae intellecta et exposita non fuerint, vel opinionum com¬ menta pro rationis enatis habeantur. 1 Et haec quidem longius prosequi nunc non vacat. Nisi quod piaculum reputarem, non aliquo saltem exemplo, eoque ab hodierna illa haeresi desumpto, quae non tam haeresis, quam omnium haereseon coniectus vere est appellata, rem istam, priusquam A dicendi finem faciam, paucis illustrare. Iam supra audivimus Pium X profitentem, magnopere interesse ad Christianam sapientiam contra Modernismum defendendam, ducem religiose sequi Thomam. Verene ita est, auditores ornatissimi ? Revera puto, non multa vobis ad persuasionem opus fore consideratione. Certe, quale sit modernismi fundamentum, probe nostis. Nostis esse totum quantum in doctrina illa repositum, quam vulgo agno- sticismum vocant: Vi cuius humana ratio phaenomenis omnino inclu¬ ditur, rebus videlicet quae apparent, eaque specie qua apparent, earumdem terminos nec ius nec potestatem habens; quare nec ad Deum se erigere potis est, nec illius exsistentiam, etiam per ea quae videntur, agnoscere.* Undique nos circumdat, nos opprimit, nos terret formidolosum illud incognitum sub phaenomenis latens, de quo quid sit nemo scit, nec scire potest: materia, spiritus, aut nec unum nec alterum? Maleficum quid, vel beneficum? Intelligentia et libertate praeditum, vel caecus et inexorabilis orcus, monstrum enorme, immane, ingens? Inutile: nemo scit, nemo scire poterit unquam. Quo semel posito, prorsus liquet remit¬ tendum esse nuntium revelationi sensu catholico intellectae, quae utpote a Deo nobis loquente, adeoque a nobis cognito, uti ferunt, accepta, chi- ni aerae loco iam haberi debet; nihilque esse reliquum, nisi ut accipiatur revelatio vel fides pro nescio quo sensu religioso, ex intimo hominis ipsius exoriente, qui per indigentiam divini et occursum incognoscibilis stimulatus, semper ultra progreditur, per tempora et aetates pro even¬ tuum et phaenon A enorum contingentia phantastice sese evolvens. Liquet proinde, Christianam religionem, imo omnem religionem in fumum abire, et usque ad primas bases radicitus destrui. En fundamentum moder¬ nismi agnosticismus cum superstructo monstruosi systematis aedificio. Nunc autem, si huiusmet mortiferi agnosticismi causas, si origines, si genesim volumus explorare, quid inveniemus, auditores, nisi plenam confirmationem verborum sapientissimi Pontificis dicentis, philosophiae studium ad principia et rationem Aquinatis omnino exigendum esse, ut non modo plena explicatio, sed et invicta defensio sit traditae divinitus ' Sess. 3 , cap. 4 , ' E r c y c l. Pascendi. — 13 — veritatis? Nullum, quod sciam, magis ad rem, magisque appropriatum exemplum. Relictis siquidem viis et principiis traditionalis sapientiae ab Angelico potissimum illustratis, ad quaslibet declinaverunt philosophias. Et in his philosophiis non potuerunt non deprehendere levitatem, insuf¬ ficientiam, ne dicam omnimodam inanitatem argumentorum pro demon¬ strandis fidei fundamentis, et prae primis ipsa Dei existentia. Quae tamen Dei existentia, nisi nobis ex lumine naturalis rationis certo per prius innotescat, ecce statim necessarius, fatalis, praeceps in caecum absur- dumque fideismum descensus : quandoquidem omnis fides, ut sit ratio¬ nabilis, essentialiter supponit aliunde certo praecognitam existentiam et auctoritatem eius cui credendum est. Itaque isti, vacuis illis I philoso¬ phiis decepti, absolutam incognoscibilitatem exsistentiae Dei proclama¬ verunt, et probe perspicientes absurditatem credulitatis qua ei crederetur, de quo nequidem sciri potest, an sit, fide theologali penitus et pro semper abiecta, substituerunt fidem aliam prorsus aequivoce dictam, rationali- sticam scilicet, quae id saltem com modi haberet, ut suam homini auto- nomiam, plenamque tamquam supremo deo servaret independentiam. Non solum autem, sed earumdem philosophiarum inanitate in despe¬ rationem acti, in tantum noctis et tenebrarum profundum inciderunt, ut ipsam mundi huius exterioris per sensus attestatam exsistentiam pro incognoscibili habeant, ac per hoc, omnem viam reditus, omnemque possibilitatem agnoscendi unquam veritatem, quantum in ipsis est, sibi ademerint. Nefandum scelus, et nunquam satis lugenda consequentia dere- iictae ab initio sanae solidaeque philosophiae! Sed non oportet in solis his extremis consistere. Sunt et aliae phi¬ losophiae non ita certe ab antiqua sapientia declinantes, habentes tamen certa principia, de quorum logicis consectariis quid non timeri possit, dicere vix audeo. Si enim, exempli causa, verum dicunt qui totius entis constitutionem ad univocitatem revocant, si revera omne ens in quan¬ tum ens, est per identitatem et quod est et quo est, si mundus iste eum omnibus quae in eo continentur, suum esse, suus essendi actus, sua essendi actualitas est: quid adhuc, dicet mox quispiam, et non sine magna saltem rectae ratiocinationis apparentia, quid adhuc crea¬ tione opus est? Eccur non esset iste mundus a se, ex se, vi suae essen¬ tiae exsistens? Undenam criminandi pantheistae, unum esse universale ponentes, quod sui evolutione fit omnia? Et alia quidem fuerunt tem¬ pora, auditores, in quibus vera christiana fides tam altas in animis egerat radices, ut a consequentiis logicis, si quae essent contra illam, prorsus abhorrerent. Quo fiebat ut eamdem fidem integram inviolatam- que retinerent, simul cum philosophiis quae obiective et in rei veritate 14 — non erant secundum Christum : felici sane iliogicitate, feliciorique inad- vertentia! At nunc tempora illa amplius non sunt, et implacabili atque inexorabili logica ad imum descendunt, andremo al fondol Ita ut magis quam unquam alias, urgeat nos monitio apostoli: Videte ne quis vos seducat per philosophiam et inanem fallaciam secundum traditionem hominum, et non secundum Christum ; magis quam unquam alias, locus sit philosophiae studio ad principia et rationem Aquinatis rigorose exigendo. Sed consulto dictum est: ad principia et rationem Aquinatis, quia possunt specie quidem tenus teneri Aquinatis viae, et non teneri Aqui¬ natis principia et ratio: iidem termini, non idem sensus, cum tamen non in verbis, sed in sensibus philosophia consistat. Quamobrem phi¬ losophiae studium ad principia et rationem Aquinatis exactum, quod in Motu proprio Non multo post nobis commendatur, non illud esse tandem putandum est, in quo servantur verba, et nihil praeterea. Adhuc magis ab eodem abhorreret quod dicunt quidam, Aquinatem pati diversas interpretationes, quantumcumque contradictorias et inter se irreductibiles, etiam in summis illis principiis, puta de potentia et actu, quae totam de integro philosophiam eius regunt, totiusque doctrinae medullam ac veluti succum et sanguinem continent: fingentes Aquina¬ tem ipsum instar sphyngis aenigmata proponentis, aut ambigua dantis responsa, quale illud erat antiquae Sibyllae: Aio te, Eacide, Romanos vincere posse: quo ad libitum poterat intelligi, et vincere posse Roma¬ nos, et vincere posse Eacidem ! Non, absit. Nam praeterquam quod nihil magis ab omni veritatis specie abluderet in eo doctore qui claritate dictionis et expositionis limpiditate caeteros facile antecellit, nulla quo¬ que maior iniuria ipsi Ecclesiae irrogari posset, quae in commendanda tam singulariter Aquinatis philosophia, in iis utique quae maxime Aqui¬ nati propria sunt, oleum perderet et operam, nosque adigeret ad con¬ tendendum verbis, cum tamen apostolus dicat, ad nihil hoc utile esse, nisi ad sub versione m audientium. Sed aliud profecto ambiguitas, aliud difficultas seu altitudo conceptuum: adeo est alta veritas, adeo elevata supra imagines sensuum et idola phantasiae! * * * Eia ergo, agite nunc, auditores lectissimi. Ecce vobis beneficio Pon¬ tificis Optimi Maximi Benedicti XV, rediviva haec S. Thomae [academia* cuius post Leonem alter parens et patronus idem ipse merito habebitur, eadem qua Decessor sollicitudine ductus : ut scilicet in hac tempestate — 15 — nostra-, machinationibus et astu fallacis sapientiae adeo turbata, tot tantisque seductionis periculis referta, vos qui in Ecclesiae spem suc¬ crescitis, primo quidem sitis in vobismetipsis firmi, fundati, stabiles in fide, immobiles a spe evangelii (Coloss., 1, 23) - nam qui sibi nequam est, ait Scriptura, cui bonus erit, et qui in seipso vacillat, cui tandem causa firmitatis erit? - deinde vero, et ex consequenti, copioso annorum apparatu instructi pro causa religionis fortiter et sapienter agenda, parati semper, secundum apostolica monita, ad satisfactionem omni poscenti rationem de ea quae in nobis est spe, et exhortari in doctrina sana, et eos qui contradicunt arguere. Ad quem finem assequendum non modicae utilitati erunt lectiones, collationes, aliaque exercitia huius academiae, eximiis adiuvantibus magistris qui suam in hoc negotio operam gratiosissime pollicentur, sub ductu et regimine Eminentissimi Praefecti S. C. Studiorum, de philosophia quae est secundum Christum, ut totus novit catholicus orbis, adeo bene meriti; cuius etiam sollerti providentiae haec ipsa, quam nunc celebramus, debetur instauratio. Hoc vestrum opus est, Eminentia Reve¬ rendissima, hoc negotium, hoc a suscepta praefectura propositum, quod hodie ad felicem exitum perductum est, et ita quidem ut plane speran¬ dum sit uberes inde fructus proventuros, favente Deo Dno nostro, et opitulante SSma Deipara cum Doctore angelico, ad salutem animarum, destructionem errorum, et incrementum doctrinae catholicae.